Książka „Ja i inni” zawiera 32 wywiady z najlepszymi obecnie znawcami ludzkiej psychiki na świecie, którzy w swoich badaniach dociekają, jak działa nasz umysł, w jaki sposób podejmujemy decyzje, co kieruje naszym zachowaniem. Nie poprzestają jednak na tym – zdobytą wiedzę przekładają na konkretne wskazówki, które każdy z nas może wykorzystać, by lepiej poznać samego siebie i lepiej rozumieć innych, by pomagać tym, którym jest źle, by kreować świat taki, w jakim chcemy żyć.
Wybitni światowi psychologowie i psychoterapeuci: m.in. Regina Brett, Robert Cialdinii, Susan Pinker, Paul Bloom, Jonathan Haidt, czy Philip Zimbardo odpowiadają na ważne pytania, takie jak:
Czy wolności można się nauczyć? Skąd wiemy, co jest dobre, a co złe? Czy świat bez lęku byłby lepszy? Czy intuicja jest dobrym doradcą? Jak rozpoznać, że ktoś kłamie?
Każdy rozmówca to specjalista w swojej dziedzinie; każda rozmowa to lekcja, która może zmienić nasze życie. W książce „Ja i inni” rozmawiamy o tym, co najważniejsze dla współczesnego człowieka: miłości, empatii i pięknie, przyjaźni, zaufaniu i pracy, wolności, manipulacji i kłamstwie, zmianie, odwadze i bohaterstwie.
Regina Brett w rozmowie pod tytułem Jesteś cudem, stań się cudotwórcą twierdzi: „Sami musimy zdecydować, ile jesteśmy warci, jaką rolę odgrywamy w świecie i jaki sens nadamy swemu życiu. Nikt inny nie ma w dyspozycji tego, co my – naszych talentów, pomysłów i zainteresowań. Każdy z nas jest oryginalnym egzemplarzem. Arcydziełem”.
Jeśli chcesz coś zmienić w swoim życiu, jeśli chcesz coś zmienić w otaczającym Cię świecie – zacznij od lektury książki „Ja i inni”. Książka ukazuje się jako trzecia część dwóch bestsellerowych tytułów Wydawnictwa „Charaktery”: Bliżej siebie i Bliżej ludzi.
Rzuty karne rozstrzygały o najważniejszych tytułach w piłce nożnej, decydowały o chwale lub upadku wielkich graczy. Daniel Memmert i Benjamin Noël, znakomici niemieccy psychologowie sportu, przeanalizowali kilka tysięcy rzutów karnych, aby znaleźć odpowiedzi na pytania nurtujące kibiców na całym świecie. Czy sfaulowany gracz powinien sam strzelać „jedenastkę”? Czy ma znaczenie kolejność wykonywania rzutów karnych? Czy gospodarze meczu są uprzywilejowani? Jak powinien się zachowywać bramkarz? W którą część bramki strzelać najlepiej?
Autorzy rozłożyli karne na czynniki pierwsze. Dzięki świetnie dobranym przykładom, intrygującym badaniom i zaskakującym wykresom pokazują rzuty karne jako skomplikowaną, ale jednocześnie pasjonującą grę między bramkarzem i strzelcem. Co więcej, czynią to w sposób jasny i zrozumiały nawet dla tych, którzy interesują się piłką nożną jedynie przy okazji dużych wydarzeń. Bez wątpienia natomiast po 11 metrów powinien sięgnąć każdy, kto uważa się za prawdziwego pasjonata futbolu.
Wszyscy chcemy, aby nasze umysły jak najdłużej działały sprawnie. Szukamy więc różnych wskazań i recept, dzięki którym moglibyśmy nawet w podeszłym wieku myśleć jasno
i logicznie. W tych poszukiwaniach nie ustają także najwybitniejsi uczeni. Michal Schwartz, znakomita specjalistka w zakresie immunologii i neuronauki, dokonała na tym polu rewolucyjnych odkryć. Dzięki nim rozumiemy dzisiaj, w jaki sposób układ odpornościowy regeneruje starzejący się mózg i wpływa na sprawność funkcji poznawczych, takich jak uczenie się i pamięć. Ustalenia Michal Schwartz wpłynęły na badania nad metodami leczenia ciężkich chorób np. Alzheimera, Parkinsona czy stwardnienia zanikowego bocznego, dają również nadzieję chorym na depresję i niewidomym.
Co ważne, Schwartz podpowiada także, jak sami możemy wzmocnić i usprawnić nasze mózgi. Zachęca więc do regularnej aktywności fizycznej i przestrzegania zdrowej diety. Zwraca uwagę na znaczenie medytacji, podtrzymywania więzi społecznych i utrzymywania mózgu w aktywności.
„Jaką korzyść z tej wiedzy mogą odnieść pacjenci? Jakie to ma znaczenie dla mnie i dla moich bliskich? Czy ta wiedza może mi poprawić pamięć? Czy pomoże mojej teściowej, która zmaga się z chorobą Alzheimera, odzyskać klarowność umysłu? Czy może pomóc mojej żonie, która po porodzie walczy z lękami i zmiennością nastrojów? Czy pomoże mojemu synowi, który niedawno wrócił z długiej misji wojskowej, powrócić do normalnego życia? Czy sprawi, że sąsiadka po wypadku, w którym doznała całkowitego paraliżu, znów zacznie chodzić? Ku czemu wiodą nas te wszystkie odkrycia? Czy za dziesięć lat zmienią sposób leczenia chorób mózgu i umysłu? Sądzimy, że faktycznie mogą one przyczynić się do wszystkich wymienionych rzeczy. Nieuchronnie stajemy zatem wobec pytania, co należy jeszcze zrobić, by zmiana, którą przyniosły ze sobą nasze dokonania, stała się rzeczywistością.”
Michal Schwartz
Fragmenty:
(…) Kompetencje w dziedzinie immunologii i neuronauki ułatwiły mi badanie tego, w jaki sposób układ odpornościowy i umysł – dwa podstawowe systemy naszego ciała, które wcześniej uważano za całkowicie odrębne od siebie – w rzeczywistości współdziałają ze sobą, by zachować nasz mózg w zdrowiu. Najkrócej mówiąc, twierdzę, że układ odpornościowy – sieć komórek i organów naszego ciała broniąca nas przed chorobami – jest kluczowym czynnikiem, utrzymującym nasz mózg w dobrej kondycji. Moja teoria proponuje sposób takiej regulacji układu immunologicznego, który pozwoli utrzymać przez całe życie sprawność mózgu, stwarzając nowe nadzieje na wyleczenie różnych schorzeń neurologicznych, a nawet na częściowe przywrócenie młodości mózgu, który uległ procesowi starzenia.
Gdy pod kierunkiem profesorów Michaela Seli i Edny Mozes z Instytutu Naukowego Weizmanna broniłam pracy doktorskiej z immunologii, sądzono, że choć układ odpornościowy jest niezbędny do naprawy wszystkich innych tkanek naszego ciała, mózg stanowi wyjątek od tej reguły. Ten powszechnie wyznawany pogląd oparty był na znajomości funkcjonowania bariery krew – mózg, która umożliwia optymalną stabilizację środowiska mózgu, niezbędną ze względu na jego delikatny charakter i konieczność utrzymywania go w doskonałej sprawności. Mnie myśl, że tak ważny organ jak mózg, którego nie da się przeszczepić, „zrezygnował” z nieocenionej ochrony układu odpornościowego, wydała się niemal paradoksalna. Zdecydowałam wówczas, że dołączę do grupy badaczy z Uniwersytetu Michigan w Ann Arbor, która wówczas (w 1978 roku) pod kierunkiem profesora Bernarda Agranoffa prowadziła pionierskie badania nad procesem naprawy centralnego układu nerwowego. Właśnie w tym laboratorium po raz pierwszy zetknęłam się z niezdolnością centralnego układu nerwowego do samodzielnego naprawiania uszkodzeń. (...)
Przemiana życia naznaczonego traumą emocjonalną jest możliwa, ale to trudny proces. Rozmówcy Danieli Sieff – m.in. Sarah Hrdy, Daniel Siegel czy Allan Schore – to najwybitniejsi specjaliści, którzy pokazali nowatorskie sposoby rozumienia i leczenia traumy. Tworzą jej obraz, zbudowany nie tylko na teorii i praktyce psychologicznej, ale także na osiągnięciach innych dziedzin: socjologii, antropologii, filozofii, literatury. Ich żywe i mądre, a jednocześnie praktyczne refleksje mogą wesprzeć i ułatwić ten proces przemiany. To wszystko sprawia, że książka jest cennym źródłem informacji nie tylko dla psychoterapeutów, psychologów, doradców i innych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego, ale także dla szerszego kręgu czytelników, którzy zmagają się z własną traumą emocjonalną lub chcą zrozumieć swoich bliskich, cierpiących z jej powodu, i pomóc im. A ponieważ trauma emocjonalna ma swoje źródła w dzieciństwie, książka ta zainteresuje też rodziców, nauczycieli i wszystkich, dla których dobro najmłodszych ma szczególne znaczenie.
O autorce:
Dr Rezvan Ameli jest psychologiem w National Institute of Mental Health, w którym uczy diagnozowania oraz leczenia zaburzeń nastroju i zaburzeń lękowych. Uczestniczyła lub uczestniczy w ponad 20 projektach naukowych, opublikowała blisko 40 artykułów. Przez ponad 10 lat zgłębiała tajniki uważności, jogi i filozofii jogi. Jest znaną propagatorką zastosowania uważności i praktyk medytacyjnych w codziennym życiu po to, aby ograniczać stres i poprawiać jakość życia. O napisanie książki na temat praktykowania uważności poprosiło ją American Psychological Association. Opublikowana w 2013 roku, od razu spotkała się z żywym zainteresowaniem czytelników. Za 25 lekcji uważności. Czas na dobre życie Rezvan Ameli została uhonorowana przez Independent Book Publishers Association srebrnym medalem imienia Benjamina Franklina w kategorii „Ciało, umysł, dusza”.
O książce:
W ostatnich latach uważność zyskała ogromną popularność jako prosta, ważna, skuteczna metoda osiągania oraz utrzymywania fizycznego i emocjonalnego zdrowia i dobrostanu. 25 lekcji uważności. Czas na dobre życie to praktyczny, mądry przewodnik dla wszystkich, którzy chcieliby wprowadzić praktykowanie uważności do swojego życia.
Doktor Rezvan Ameli przytacza mnóstwo dowodów naukowych, które potwierdzają dobroczynny wpływ uważności na zdrowie psychiczne i fizyczne. „Uważność jest prosta, ale niełatwa” – pisze jednak Rezvan Ameli. Zaproponowane przez nią 25 lekcji pokazuje właśnie taką uważność: prostą, bo możliwą do praktykowania niemal wszędzie i o każdej porze; niełatwą, bo wymagającą wyjątkowej samodyscypliny i wytrwałości. Książka Rezvan Ameli znakomicie pomoże pokonać te trudności. Prosta i mądra, może stać się niezastąpionym przewodnikiem dla każdego, kto chce odzyskać spokój i równowagę w życiu.
Rekomendacje:
Triumf! W tej nowatorskiej książce Ameli bezbłędnie łączy Zachód i Wschód, wnosząc rygorystyczne, naukowe myślenie w starodawne praktyki duchowe. To lektura konieczna dla każdego, kto chce zrozumieć logikę kryjącą się za powiązaniami umysłu i ciała, kto poszukuje skutecznych narzędzi do cieszenia się pełnym, bogatym, celowym życiem.
– Alicia Korten, członek zarządu The Culture Company; autorka Change Philanthropy
W tym wspaniałym, praktycznym przewodniku Ameli, liderka promowania pozytywnego wpływu uważności na depresję, lęki i inne problemy życiowe, dostarcza precyzyjnych instrukcji, dotyczących licznych technik uważności. Każdy, kto poszukuje takich instrukcji uważności oraz metod, dzięki którym zmienia ona życie na lepsze, uzna tę książkę za doskonałe źródło.
– Stephen J.F. Holland PsyD, dyrektor Capital Institute for Cognitive Therapy
Jeśli interesuje cię taka nauka uważności, która dostarczy ci informacji o najnowszych badaniach oraz zilustruje podstawy uważności za pomocą przykładów i anegdot, to ta książka da ci wszystko, czego potrzebujesz. Ameli pisze zarówno z perspektywy mocnego intelektualnego zrozumienia, jak i własnego doświadczenia.
– Jonathan Foust, założyciel Meditation Teacher Training Institute
O autorze:
Ian Wallace jest brytyjskim psychologiem i psychoterapeutą, który od ponad 30 lat zajmuje się badaniem snów. Przeanalizował ich ponad sto tysięcy. Wynikami badań chętnie dzieli się
z mediami i jest ich częstym i popularnym gościem. Swoje analizy i wiedzę o języku snów stosuje w pracy z klientami, zachęcając ich do praktycznego wykorzystywania przekazu, który płynie z marzeń sennych. Założył Dream Organization, w ramach której pomaga biznesmenom i korporacjom wyznaczać zgodne z ich misją cele i uwalniać nieuświadomiony potencjał nowych możliwości rozwoju.
Fragmenty:
„Dziesięć miliardów snów”
Gdy czytasz te słowa, jedna trzecia ludzi na świecie śpi. Zanim się zbudzą, wyśnią razem ponad dziesięć miliardów snów. Niektórzy być może uznają swoje sny za zupełnie przypadkowe i wyjątkowo dziwaczne. Jednak znaczna większość śniących podąża w swych snach pewnymi wspólnymi ścieżkami motywów i schematów zdarzeń, których większość nas doświadcza w marzeniach sennych. Te powszechne motywy senne wyłaniały się przez dziesiątki tysięcy lat i pozostają w ścisłym związku z historiami i przekonaniami, z którymi mierzymy się w realnym życiu.
Przez 30 lat pracy jako psycholog snów przeanalizowałem ich ponad sto tysięcy. W tym czasie zdałem sobie sprawę, że istnieje około 100 uniwersalnych typów czy modeli snów, które wciąż się powtarzają. Ludzie z całego świata, niezależnie od kraju i kultury, opowiadają o nich z niezwykłą zgodnością. Od rosyjskich policjantów po japońskich szefów kuchni, od norweskich motocyklistów po wenezuelskie pielęgniarki, od hinduskich tancerek po angolskich pracowników przemysłu naftowego – wszyscy w każdym zakątku świata powtarzają te same podstawowe senne wzorce. Ta uniwersalność tematów nie jest jedynie wybrykiem śniącego umysłu. Wynika z głębszego odzwierciedlenia śniących, bo to oni tak naprawdę tworzą swoje sny.
Choć o snach myślimy raczej jako o przypadkowych zjawiskach, na które nie mamy żadnego wpływu, w rzeczywistości jest odwrotnie. Sny nie przydarzają się nam – to my przydarzamy się snom. Kiedy śnimy, bez wysiłku generujemy całe światy, od obrazów migoczących gwiazd w odległych konstelacjach, po poczucie linii papilarnych palców kochanka. Te naturalne motywy wbudowujemy w nasze sny, bo odzwierciedlają one istotę naszego życia na jawie. Choć jesteśmy zanurzeni w codziennej krzątaninie, gdzieś głębiej staramy się pojąć prawdziwy cel i sens życia.
(…) W książce tej przedstawiam setkę najpowszechniejszych snów, których wszyscy doświadczamy, oraz wyjaśniam, co te sny naprawdę nam mówią. Większość z was od razu je rozpozna i natychmiast odnajdzie w nich znaczenie i przekaz swoich konkretnych snów. Zamiast samemu identyfikować określone symbole i potem próbować je łączyć, możecie wykorzystać uniwersalne znaczenie konkretnego wzoru snu i odnieść je do własnej sytuacji. Omawiając poszczególne wzory, wyjaśniam również ich kontekst psychologiczny i kulturowy oraz sugeruję kroki, które pomogą wam skorzystać z tego, o czym mówią wasze sny.
„Nadzieje i pragnienia”
Sny odzwierciedlają podstawowe sytuacje obecne w twoim realnym życiu i – choć nocne marzenia senne i życie za dnia wydają się nie mieć żadnego związku – słowo „sen” oznacza nie tylko to, co rozgrywa się w twym umyśle, gdy śpisz, ale obejmuje też świadome nadzieje
i pragnienia.
(…) Poprzez sny wyrażasz siebie, ukazując osobę, którą naprawdę jesteś, to, czego naprawdę potrzebujesz i w co naprawę wierzysz. Kiedy szukasz odpowiedzi na swoje życiowe wątpliwości i masz nadzieję, że ktoś lub coś może cię „naprawić”, twoja nieświadomość wie, że jesteś pełną osobą, całością – tyle że w znacznym stopniu niezbadaną. Przyglądając się swoim snom, możesz stać się psychologiem samego siebie, który w oparciu o podpowiedzi płynące z nieświadomości wskazuje sobie drogę w kierunku spełnienia.
O autorze:
Dr Kenneth J. Doka jest dyplomowanym doradcą w zakresie zdrowia psychicznego
i wybitnym specjalistą w dziedzinie żałoby. Jest autorem wielu publikacji: napisał sam lub wspólnie z innymi bądź wydał ponad trzydzieści książek o różnych aspektach doradztwa żałobnego. Dr Doka prowadzi na całym świecie wykłady o umieraniu, śmierci i żałobie. Jako profesor gerontologii prowadzi wykłady w College of New Rochelle, pracuje też jako starszy konsultant Hospice Foundation of America.
Dr Kenneth Doka jest pastorem Kościoła luterańskiego.
Z okładki:
Nie ma uniwersalnego sposobu radzenia sobie ze stratą. Żałoba nie dokonuje się też w kolejnych, następujących po sobie etapach. Kenneth J. Doka, wybitny specjalista od terapii żałoby, proponuje nowe, oryginalne podejście, pełne otuchy i nadziei. Opowiadając historie ludzi, pomaga nam zrozumieć, że to, czego doświadczamy po stracie, jest osobiste, niepowtarzalne i nieprzewidywalne.
W szczególny sposób Kenneth J. Doka zajmuje się „żałobą pozbawioną praw” – a więc żałobą wywołaną przez straty niechętnie uznawane przez społeczeństwo. Zalicza do nich śmierć byłego współmałżonka, śmierć samobójczą, ciężką chorobę, rozwód, zwolnienie z pracy, niepłodność czy kres przyjaźni.
Doka opisuje strategie samopomocy, które możemy sami wykorzystać. Radzi, kiedy i gdzie powinniśmy szukać pomocy specjalistów. I powtarza jak mantrę: żałoba, choć bolesna, dostarcza nam nowych możliwości rozwoju.
Fragmenty:
„Wszystko, co kochamy – osobę, zwierzę czy nawet obiekt – możemy kiedyś stracić, ponieważ strata to zjawisko powszechne. Tracąc to, co kochamy – wskutek rozłąki lub śmierci – doznajemy żałoby: a zatem i żałoba jest powszechnym zjawiskiem.
Jednak o ile doświadczenie straty jest powszechne, o tyle reakcje na tę stratę są tak różne i indywidualne, jak odrębni i różni jesteśmy my sami. Każdy przeżywa swoje osobiste, wyjątkowe straty w niepowtarzalny, wyjątkowy sposób.
Fakt ten jest paradoksalnie zarówno niepokojący, jak i pocieszający. Jest niepokojący, dlatego że chcemy wiedzieć, na czym stoimy: Czego mogę się spodziewać po żałobie? Kiedy skończą się te uczucia i reakcje? Co jest normalne? Jest on jednak również pocieszający, ponieważ wyjaśnia wielką różnorodność reakcji, których możemy doznać, i przypomina nam, że każda strata jest jedyna w swoim rodzaju, podobnie jak jedyne w swoim rodzaju są nasze relacje. Nasze własne reakcje są nie mniej ważne i uzasadnione niż reakcje innych.
Mimo to wciąż szukamy przewodnika: właśnie takim przewodnikiem ma być ta książka. W pierwszych kilku rozdziałach omawiam liczne mity, które przeszkadzają nam w żałobie; kolejne rozdziały zawierają opisy różnych reakcji, których możemy doznać, oraz czynników stanowiących o tym, że przeżywamy żałobę w ten, a nie inny sposób.
Książka «Żałoba jest podróżą» utwierdza nas w przekonaniu, że w miarę upływu czasu zatrzymujemy w sobie część ukochanej osoby, która odeszła. Ukazuje ona, że żałoba naprawdę jest podróżą – podobnie jak miłość, podróżą trwającą całe życie – i że w wędrówce tej nie musimy być ani osamotnieni, ani pozbawieni nadziei”. (…)
„Chciałbym zapewnić, że niezależnie od tego, jak reagujemy na żałobę, nasza reakcja jest naturalna i normalna. Bywa, że płaczemy lub nie płaczemy; czasem czujemy się smutniejsi, czasem smutek jest słabszy. U niektórych żałoba trwa dłużej, u innych – krócej. Trwa tyle, ile ma trwać. Nie ma reguł, które rozstrzygałyby o tym, które z naszych reakcji są normalne, a które nie.
Wędrując przez krainę straty i żałoby, nie mamy mapy, która pomaga nam zrozumieć nasze doświadczenie i ból, choć mam nadzieję, że ta książka pomoże wam obrać własną drogę, którą będziecie podążać, zmagając się z żałobą”.
Życie ma wartość i sens nawet wówczas, gdy najbardziej intensywnie doświadczamy bólu i trudności. Jakieś dobro może wyniknąć nawet z najcięższych i najstraszliwszych doświadczeń. Czas zmagań darzy nas owocami, po które warto się schylić, gdyż mogą stać się pokarmem na dalsza? drogę - napisał Norman Rosenthal w książce „Dar Przeciwności”. „Pisząc ja? (tę książkę), postawiłem sobie dwa cele: po pierwsze, chciałem podzielić się doświadczeniami pokonywania napotkanych przeze mnie bądź przez innych przeszkód, trudności i niedoskonałości oraz nieoczekiwanym darem mądrości, jaki ze sobą niosą; po drugie, chciałem wskazać, w jaki sposób ów dar może stać się także udziałem czytelników.” Myśl przewodnia „Daru przeciwności” pozostaje w opozycji do powszechnego przekazu społecznego, które zdaje się mówić: „Bądź doskonały, ale broń Boże nie popełniaj błędów.” Norman Rosenthal - psychiatra i naukowiec - idzie pod prąd, nie przyjmuje obiegowej postawy, bo nie ma wątpliwości, że zgoda na nasze pomyłki i klęski jest jedynym sposobem czy drogą do tego, żeby nadać własnemu życiu autentyczność i prawdziwe znaczenie, i że przeciwności w swojej różnorodnej postaci zawierają własne wyzwania i mają potencjał, żeby stawać się źródłem mądrości. Przeszkody są po prostu faktem życiowym, ale mogą przemienić się w naszych najlepszych nauczycieli, jeśli tylko będziemy chcieli posłuchać, co mają nam do powiedzenia. Nie ma znaczenia czy chodzi o rezultat złej decyzji, chęć podjęcia ryzykownego wyzwania czy zwykły pech, autor bestsellera wierzy, że wszystkie nasze doświadczenia niosą ze sobą szansę rozwoju. Rosenthal ilustruje swoje refleksje serią esencjonalnych i kapitalnych rozdziałów, a każdy z nich jest zaczerpnięty z epizodów własnego życia, doświadczeń pacjentów i kolegów. W „Darze przeciwności” znajdziemy fragmenty nawiązujące m. in. do dzieciństwa autora spędzonego w Południowej Afryce w erze apartheidu, do bycia ofiarą brutalnego ataku i związanych z tym długotrwałych konsekwencji zdrowotnych. Dalej mamy przestrzeń jego praktyki psychiatrycznej, studiów, badań aż po niezwykłe rozmowy z takimi sławami jak Viktor Frankl czy David Lynch. Rosenthal udowadnia w nich, że prawdziwa zmiana, emocjonalna odporność, mądrość i godność przychodzą dzięki konfrontacji i zrozumieniu doznanych przeciwności. Zawsze gdy życie jawi się niezwykle trudne to możemy mieć pewność, że są w tej ciemności ukryte znaczenia, skarby i dary na całe życie. "Książka Rosenthala bardzo mi się podobała ... przeciwność może być wspaniałym nauczycielem." David Lynch "Ta czarująca książka łączy głębokie wglądy psychoanalizy z ludzka mądrością życia w pełni doświadczanego. Rosenthal chwyta złożoność naszych emocji i pragmatyki potrzebne do ich poskramiania." Andrew Solomon "Norman Rosenthal jest psychiatrą ze szczególnym talentem do zamiany dowodów naukowych w praktyczne rady." Peter D. Kramer, M.D, Bestselling author of Listening to Prozac "W tym dziele napisanym pięknie i we właściwym czasie Norman Rosenthal, sławny psychiatra i autor bestsellerów, opowiada intrygujące historie, które zbiegają się w jednym temacie--mianowicie, wiele najwspanialszych lekcji i radości życia nie jest produktem perfekcji, lecz darami przeciwności." Marci Shimoff, New York Times bestselling author of Happy for No Reason O Autorze: Dr Norman E. Rosenthal jest światowej sławy profesorem psychiatrii w Psychiatry at Georgetown Medical School. Jako pierwszy opisał sezonowe zaburzenie afektywne (SAD), czyli tak zwaną depresję sezonową. Opublikował ponad 200 artykułów naukowych i wiele książek popularno-naukowych. Jest również medycznym dyrektorem w Capital Clinical Research Associates w Rockville, Maryland, USA, gdzie kieruje badaniami w zakresie farmakologii i medycyny komplementarnej. Jest zdobywcą nagrody Nautilus Award 2014 “Better Books for a Better World”— the Silver Award w kategorii Heroic Journeys.
Bądź asertywny! – apelujemy do kogoś oczekując, że nam ulegnie, podporządkuje się. Nic bardziej mylnego – człowiek asertywny nie spełnia cudzych oczekiwań, nie traktuje ich jako ważniejszych od własnych potrzeb. Szanuje drugiego człowieka, więc nie manipuluje nim ani nie traktuje go instrumentalnie. Asertywność jest propozycją komunikacji między ludźmi, która opiera się na prawdzie i partnerstwie, na wzajemnie poważnym i godnym traktowaniu.
• Chcesz bardziej siebie polubić?
• Chcesz mocniej bronić swojego zdania?
• Chcesz skuteczniej wyznaczać swoje granice?
• Chcesz lepiej zapanować nad czasem?
• Chcesz pozostać sobą i być szczęśliwy?
To tylko niektóre z pytań stawianych przez Marię i Piotra Fijewskich. Rzecz jasna żadne z tych pytań nie pozostaje bez odpowiedzi- prostych, jasnych, trafnych... Wspaniałe doświadczenie terapeutyczne i życiowe pozwala Autorom z życzliwością pochylać się nad kłopotami ich pacjentów, mądrze wskazywać drogi wyjścia z trudnych sytuacji, wspierać w trudnych zmianach i niełatwych decyzjach. Taka też jest ta książka: mądra, życzliwa, praktyczna i przydatna.
O Autorach:
MARIA KRÓL-FIJEWSKA- jest psychologiem klinicznym, psychoterapeutką, superwizorem psychoterapii i treningu grupowego. Stworzyła polską wersję treningu asertywności. Napisała wiele książek, m.in. Trening asertywności oraz Stanowczo, łagodnie, bez lęku.
PIOTR FIJEWSKI- jest psychologiem klinicznym, psychoterapeutą i trenerem psychologicznym, superwizorem psychoterapii i treningu grupowego. Napisał kilka poradników terapeutycznych, m.in. Jak rozwinąć skrzydła; Tajemnica pustki wewnętrznej. Stworzył formę terapii grupowej zwaną asertywnością symboliczną.
Maria i Piotr Fijewscy założyli – razem z Jolantą i Krzysztofem Jedlińskimi – Ośrodek Pomocy i Edukacji Psychologicznej Intra.
Fragmenty:
Szef rzuca na biurko raport, nad którym tyraliśmy od miesięcy, z komentarzem: „Do niczego”. Kolega dmucha nam dymem prosto w nos. I śmieje się z naszych poglądów politycznych. A koleżanka z dziwnym wyrazem twarzy stwierdza: „Co to za kiecka! Takie coś się teraz nosi?”.
W takich momentach czujemy się niepewnie, osaczeni, bezradni, miotają nami różne emocje. Dzięki asertywności zyskujemy narzędzia, które dają oparcie w takich sytuacjach. Potrafimy w zdecydowany sposób postawić granice, jasno wyrażać swoje poglądy i potrzeby, niezależnie od tego, czy inni się z nimi zgadzają. Wiemy, jak konstruktywnie reagować na uwagi krytyczne pod naszym adresem – zarówno te przynoszące przydatne informacje, jak i wyłącznie raniące. Umiemy obronić się przed agresywnym atakiem słownym oraz wyrażać negatywne uczucia – rozdrażnienie, złość, gniew – w taki sposób, aby nie urazić innych.
Anna chciała nauczyć się asertywnego zachowania wobec sąsiadki, której mąż upija się i awanturuje. Kobieta co jakiś czas przychodzi do Anny i pożycza kilkanaście złotych. Na ogół nie zwraca pieniędzy. Anna za każdym razem ulega sąsiadce, choć źle się z tym czuje, bo wie, że sąsiad przepija pieniądze. Czuje się wykorzystywana, jest wściekła na sąsiadkę i chciałaby jej odmówić pożyczki, ale stać ją wtedy jedynie na lekceważące i lekko pogardliwe uwagi.
Na treningu Anna odegrała scenkę spotkania z sąsiadką, wypracowując asertywną odmowę. Brzmiała ona tak: „Często przychodzi pani i pożycza ode mnie po 5-10 zł i z reguły nie oddaje. Zapewne jest pani w trudnej sytuacji finansowej, ale przypuszczam, że za te pieniądze kupowany jest alkohol dla pani męża. Dlatego postanowiłam nie pożyczać pani więcej pieniędzy. Taką podjęłam decyzję”.
Przy następnym spotkaniu z sąsiadką Anna asertywnie odmówiła jej pieniędzy i była z siebie bardzo zadowolona. Obawiała się jednak, czy się nie obraziła kobiety. Niepotrzebnie. Po kilku dniach sąsiadka przyszła z ciastem własnej roboty. Chciała się odwdzięczyć Annie za to, że po raz pierwszy potraktowała ją z szacunkiem, poważnie. Anna była szczera i otwarta, nie lekceważyła sąsiadki – pokazała jej prawdziwą siebie.
„Efekt wioski. Jak kontakty twarzą w twarz mogą uczynić nas zdrowszymi, szczęśliwszymi i mądrzejszymi” to najnowsza książka znakomitej kanadyjskiej psycholog rozwojowej Susan Pinker. To ważna książka, która ukształtuje Twój sposób myślenia na temat coraz bardziej wirtualnego świata, w jakim żyjesz. Oto zaledwie kilka spośród mnóstwa podanych przez Susan Pinker powodów, dla których bezpośrednie kontakty między ludźmi mają tak wielkie znaczenie: - ci, który regularnie spotykają się z przyjaciółmi, żyją średnio piętnaście lat dłużej niż "samotnicy" - najniższy poziom demencji występuje u tych, którzy mają rozbudowane sieci kontaktów społecznych; - uścisk albo poklepanie po plecach łagodzi fizjologiczną reakcję na stres, co w efekcie wspomaga organizm w walce z infekcjami. Lubisz e-maile, SMS-y i media społecznościowe? Ja też. Jednak, jak dowodzi Susan Pinker w tej wspaniałej książce, komunikacja elektroniczna nigdy nie zaspokoi głęboko w nas zakorzenionej i na wskroś ludzkiej potrzeby bezpośredniej interakcji z drugim człowiekiem. Czerpiąc z najświeższych badań z dziedziny neurobiologii społecznej i uzupełniając wiedzę naukową studiami przypadków oraz trafnymi spostrzeżeniami, Pinker przedstawia twardą argumentację za miękkimi kompetencjami. Koniecznie przeczytaj tę książkę i porozmawiaj o niej – twarzą w twarz! – z przyjacielem. — Daniel H. Pink, autor bestsellerów z rankingu The New York Times: Drive oraz Jak być dobrym sprzedawcą „Piekło to inni”, pisał francuski filozof Jean Paul Sartre, „Nieprawda!”, zdaje się odpowiadać Susan Pinker. Zasypując nas zaskakującymi danymi, autorka tej frapującej lektury przypomina, że samotność i izolacja są naszym nieszczęściem, a inni ludzie – źródłem radości. Ta ciekawa i znakomicie udokumentowana książka dowodzi, że częsty i bezpośredni kontakt z drugim człowiekiem jest przynajmniej tak samo potrzebny do przeżycia, jak czyste powietrze i zdrowa dieta. — Christina Hoff Sommers, autorka książki Freedom Feminism: Its Surprising History and Why It Matters Today Z właściwym sobie polotem i znawstwem łączy najnowsze doniesienia z dziedziny neurobiologii i psychologii społecznej z historiami z życia wieśniaków na Sardynii, badaniami amerykańskich zakonnic oraz analizą montrealskich portali randkowych. W fascynujący sposób wyjaśnia, dlaczego potrzebujemy kontaktu z żywym człowiekiem, a nie z monitorem, oraz dlaczego czas spędzony z bliźnimi wzbogaca i wydłuża nasze życie w sposób, jakiego byśmy się nigdy nie domyślili. — John Tierney, współautor książki Siła woli, bestsellera z rankingu New York Times Autorka dostarcza błyskotliwych spostrzeżeń na temat dobroczynnego wpływu interakcji społecznych na nasze związki, rodzicielstwo, karierę, rodzinę i przyjaźnie. Co więcej, Susan Pinker zgłębia również wpływ, jaki w naszym codziennym życiu odgrywają płeć i uwarunkowania społeczne. — Susan Shapiro Barash, autorka książek Nine Phases of Marriage i Toksyczne przyjaciółki Pinker jest nie tylko wnikliwym naukowcem, lecz ma także talent do opowiadania historii, dzięki czemu umiejętnie łączy osobiste anegdoty z wynikami badań naukowych na temat małżeństwa, raka, otyłości, szczęścia, długowieczności, religii, synchronii menstruacyjnej, cel izolacyjnych i wielu innych zagadnień. To ważna książka, która ukształtuje nasz sposób myślenia na temat coraz bardziej wirtualnego świata, w jakim żyjemy. — Paul Bloom, stypendysta programu Brooks and Suzanne Ragen, profesor psychologii, Yale Univeristy, autor Just Babies: The Origins of Good and Evil Susan Pinker sporządziła fascynujące, wyważone studium najbardziej fundamentalnej ludzkiej potrzeby: więzi z drugim człowiekiem. Przypomina, że – niezależnie od tego, jak bardzo rozwinie się technologia – niektórych rzeczy po prostu nie sposób zastąpić. — Maria Konnikova, autorka książki Mastermind: How to Think Like Sherlock Holmes, bestsellera z rankingu New York Times
Książka jest kontynuacją wydanej pod tym samym tytułem kilka lat temu części 1., która cieszyła się ogromnym zainteresowaniem Czytelników – osiągnęła sprzedaż ponad 11 000 egzemplarzy. Świadczy to o tym, jak wielu z nas dotyka syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików. Według różnych szacunków w Polsce żyje od półtora miliona do nawet trzech milionów Dorosłych Dzieci Alkoholików. To często nasi najbliżsi: żony, mężowie, matki, ojcowie. To przyjaciele, znajomi, koledzy, kuzyni. Na zewnątrz mili, sympatyczni, kochający i pragnący miłości. Wewnątrz skażeni rozległą strefą cienia. Książka zabiera Dorosłe Dzieci Alkoholików w niezwykłą podróż wgłąb własnego życia, pozwala zrozumieć, co działo się z nimi w dzieciństwie, i co dzieje się teraz. I najważniejsze – pokazuje, że nigdy nie jest za późno, aby uwolnić się od koszmarów przeszłości.
Ta książka stawia wiele pytań dotyczących DDA.
• Kim są Dorosłe Dzieci Alkoholików?
• W jaki sposób dorastanie w rodzinach alkoholowych ukształtowało ich dorosłe życie?
• Jakie są ich emocje, odczucia, doznania, wybory?
• Dlaczego doświadczają tak silnego wstydu, lęku, smutku?
• Czy powinny szukać pomocy? A jeśli tak, to gdzie i jak?
Odpowiadają na nie najlepsi specjaliści od uzależnień i ich terapii m.in. Ewa Kucińska, Jerzy Mellibruda, Ewa Woydyłło, Lubomira Szawdyn. Nie dają złotych rad, nie wypisują recept na wszystko. Służą natomiast pomocą – mądra i cierpliwą. To książka nie tylko dla DDA – także dla ich bliskich i najbliższych – bo ich też dotyka syndrom DDA. Zdaniem Krzysztofa Brzózki, dyrektora Polskiej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych – Patrona książki, „publikacja jest godna polecenia do wnikliwej, analitycznej refleksji. Książka Gdzie się podziało moje dzieciństwo część 2 jest zbiorem artykułów, które dotyczą uzależnienia od alkoholu, funkcjonowania rodzin z problemem alkoholowym i destrukcyjnego wpływu picia rodziców na dzieci – również wtedy, gdy stają się one dorosłe. Odczarowuje przekonania dotyczące nieuchronności wystąpienia syndromu DDA u wszystkich osób mających w dzieciństwie uzależnionego rodzica i neguje konieczność szukania przez wszystkie te osoby pomocy psychoterapeutycznej. Jednocześnie wskazuje na problemy wewnątrzpsychiczne i interpersonalne, występujące u części tych osób w dorosłym życiu, oraz opisuje drogi ich przezwyciężania.”
Kim jest współczesny dobry ojciec?
Jak się odnaleźć w nowej życiowej roli?
Jak zrozumieć własnego ojca?
Co może wzmocnić nadwątlone więzi ojca z dziećmi?
Jak sobie poradzić z nieobecnością ojca?
Tradycyjne podejście do roli ojca, ustawia go często od startu na straconej pozycji. Tata „nie wie jak”, „tata nie da sobie rady”, „tata niech lepiej się zajmie zarabianiem pieniędzy, remontem łazienki, a do wychowania dziecka się nie wtrąca”. Jak przyjdzie czas to nauczy je grać w piłkę albo w szachy. Nie zachęcani do budowania więzi ojcowie, często silni, męscy, radzący sobie ze wszystkim, w obliczu opieki nad dzieckiem i budowania z nim więzi tracą grunt pod nogami, odsuwając się na boczny tor. Podążając często za przykładem własnego ojca, pozostawiają kobietom odpowiedzialność za opiekę nad dzieckiem i mało kto zdaje sobie sprawę, że to nie jest dla nikogo dobre rozwiązanie.
Nie brakuje oczywiście mężczyzn, którzy w roli taty sprawdzają się znakomicie, niestety jednak bardzo powszechne są te dwa scenariusze: ojciec nieobecny wcale w rozwoju dziecka (bo odszedł, wyjechał zarabiać, pracuje 14 godzin na dobę), ojciec obecny jedynie ciałem (schowany za gazetą, pilotem telewizora lub innymi męskimi zajęciami). Książka „Droga do ojca” to zbiór tekstów, które uświadamiają jak krzywdzące mogą być efekty tej nieobecności oraz rzucają światło na zawartą w tytule drogę do tego, by to zmienić.
Czy lepszy dla rozwoju dziecka jest ojciec tyran czy jego brak? Jak zmienił się świat i społeczeństwo, a wraz z nimi rola nie tylko ojca, ale w ogóle mężczyzny? Czy okazywanie słabości przystoi tacie i dlaczego warto „paplać”? Co to znaczy bliskość w męskim wydaniu i dlaczego tata nie powinien być po prostu drugą mamą? Co daje dziecku, a później dorosłemu człowiekowi obecność taty w jego życiu i jakie są konsekwencje jego braku? Co to znaczy wystarczająco dobry ojciec? Jak wielką rolę w kształtowaniu się kobiety odgrywa jej relacja z ojcem? Ta pozornie niewielka książeczka ociera się o każde z tych oraz wiele innych pytań. Jest dobrym natchnieniem do refleksji na temat tego jakim jestem, będę lub chciałbym być ojcem oraz z drugiej strony jakie są/były moje relacje z tatą. Równie pouczająca i inspirująca dla ojców, kandydatów na ojców, jak również matek oraz dojrzałych już dzieci.
Książka jest zbiorem tekstów najwybitniejszych psychologów i psychoterapeutów: m.in Wiesława Sokoluka, Wojciecha Eichelbergera, Krzysztofa Jedlińskiego, Bogdana de Barbaro. W książce zamieszczone są także listy czytelników "Charakterów" dotyczące ich relacji (często trudnych) z własnymi ojcami.
Co to znaczy "mieć ojca"? Coraz lepiej wiemy, jak ważny jest jest ojciec dla rozwoju dziecka, jakie znaczenie ma jego obecność lub nieobecność. Wiemy też jak różna jest jakość tej obecności. Są ojcowie, którzy dają dzieciom poczucie bezpieczeństwa - mogą one liczyć na swoich ojców w trudnych momentach, mają kogo poprosić o pomoc. Tacy ojcowie stają się wzorcami dla swoich dzieci, dzięki którym jak pokazują badania, córki o wiele trafniej dobierają partnerów życiowych, a synowie lepiej budują pewność i przekonanie o własnej wartości. W informacji wykorzystano fragmenty recenzji zamieszczonej na www.panpsycholog.pl
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
