PIEŚŃ SKOŃCZONA POEMAT

Tyle cudów w tak krótkiej perspektywie – Błysk na kości ścięgien napięcia Fiolet mięsa Jakiś błąd w trzewiach też A dalej – szybka krew szum aort Spływ napędzany wolą życia Które ostatnio zyskuje na wartości Zwierzę w ludzkiej skórze łagodnieje Uległość w naprężeniu Gotowość na znak i przywołanie Gdy pamięć układa się jasno i świeżo Raz jeszcze w tamtej okolicy Daleko na polach nad rzeką W drodze która ciągnie się i zrywa Kto zwróci ślady cienie co się rozeszły? Ale dość już bo teraz gdzie indziej Twarze twarze twarze – Tu jestem dotąd doszedłem mówi