Od świtu do zmierzchu

Współczesna metropolia lwowska obejmuje rozległe przedmieścia, które tworzą peryferyjne dzielnice i miejscowości odrębne pod względem administracyjnym, przylegające do granic miasta. Metropolia lwowska ukształtowała się na przestrzeni minionych dziesięcioleci. Początki formowania się wielkomiejskiego Lwowa sięgają XIX w. Lwów, pełniąc funkcję stolicy Galicji, podlegał szybkim procesom urbanizacyjnym. Miasto się rozwijało i oddziaływało na okoliczne miejscowości. Rozmach inwestycyjny na przełomie XIX i XX w. spowodował, że na obszarze wsi leżących w pobliżu rogatek miejskich również rozwijało się budownictwo mieszkaniowe, powstawały zakłady usługowe i przemysłowe. W tym czasie szczególnie postępowała rozbudowa północnych przedmieść. Tam też szybko wzrastała liczba mieszkańców. W konsekwencji doszło do procesu scalania niektórych podlwowskich wsi z organizmem miasta. Już w okresie zaboru austriackiego do Lwowa został przyłączony między innymi teren Łyczakowa i Jałowca leżącego w pobliżu Krzywczyc oraz wschodnia część Kulparkowa. W czasie II Rzeczypospolitej przyłączono do miasta szereg okolicznych gmin lub ich części. Wówczas dotychczasowe wsie stały się peryferyjnymi dzielnicami tak zwanego Wielkiego Lwowa. Kolejne miejscowości znalazły się w granicach administracyjnych miasta w okresie okupacji niemieckiej i po drugiej wojnie światowej. Na przestrzeni ostatniego półwiecza peryferyjne dzielnice i miejscowości zachowujące odrębność administracyjną, ale tworzące obszar metropolitalny uległy kolejnym znacznym przeobrażeniom urbanizacyjnym. Niemniej, niektóre najstarsze części przedmieść zachowały do dzisiaj dawny wygląd.