W marcu 2025 roku minęła 460. rocznica urodzin Eilharda Lubinusa, wybitnego uczonego przełomu XVI i XVII wieku. Z tej okazji w Bibliotece Głównej Uniwersytetu Szczecińskiego otwarto poświęconą mu wystawę, na której zaprezentowano stare druki (publikacje zwarte i mapy) jego autorstwa lub z nim związane. Pochodziły one nie tylko ze zbiorów Biblioteki, ale także z Książnicy Pomorskiej oraz Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. W zamyśle kuratora wystawy miały one dać w miarę komplementarny wgląd w dokonania Lubinusa na każdym polu jego szerokiej aktywności naukowej. Wystawę i niniejszy katalog podzielono tematycznie na obszary prezentujące Lubinusa jako filologa i kartografa, zaś jego uzupełnieniem jest rsume prac konserwatorskich, które przeprowadzono w Toruniu. Radosław Skrycki
Celem autora jest przedstawienie komunikacji środowiskowej i komunikacji zmian klimatycznych jako rozwijającego się segmentu badań medioznawczych. W książce zaprezentowano wydarzenia historyczne, kształtowanie się stanowisk teoretycznych oraz aktualny stan badań nad environmental communication, uwzględniający najnowsze publikacje naukowe. Szczególne miejsce zajmuje część poświęcona komunikowaniu zmian klimatycznych, jako najdynamiczniej rozwijającemu się obszarowi międzynarodowych badań nad komunikacją środowiskową.
Głównym celem monografii jest przedstawienie całokształtu zjawisk lodowych na południowym wybrzeżu Bałtyku. Opisano zjawiska i procesy lodowe mało znane w literaturze, między innymi: inwersję zlodzenia, depresję lodową, lód wielopoziomowy czy formowanie się wałów śryżowych i zwałów lodowych. Każde zjawisko lodowe zostało udokumentowane materiałem graficznym, głównie fotografiami wykonanymi w terenie, począwszy od lat 70. XX wieku. Ponadto przedstawiono przestrzenne zróżnicowanie parametrów lodowych, ich charakterystykę, zmiany w czasie oraz oddziaływanie lodu na brzeg i infrastrukturę brzegową.
Celem autorek publikacji jest dokładne wyjaśnienie koncepcji zielonej gospodarki, jej fundamentalnych zasad, praktycznych wdrożeń oraz głównych wyzwań i możliwości związanych z jej realizacją. Publikacja jest podzielona na cztery główne sekcje, które prowadzą czytelnika przez tematy dotyczące podstaw teoretycznych, innowacji technologicznych, zarządzania zasobami naturalnymi i przyszłych wyzwań. Monografia ma na celu nie tylko przekazanie wiedzy na temat teoretycznych podstaw i praktycznych zastosowań zielonej gospodarki, ale także zainspirowanie czytelników do aktywnego udziału w procesie transformacji w kierunku bardziej zrównoważonego świata. W obliczu dynamicznych zmian, przed którymi stoi współczesny świat, zielona gospodarka stanowi jeden z najbardziej obiecujących kierunków rozwoju, łącząc aspekty ekologiczne, społeczne i ekonomiczne w sposób, który pozwala na tworzenie lepszej przyszłości dla nas wszystkich.
W rozdziale pierwszym przedstawiono przegląd refleksji nad humorem, począwszy od koncepcji starożytnych filozofów, skończywszy na propozycjach współczesnych badaczy humoru, którzy reprezentują różne dyscypliny naukowe. Przegląd ten pozwala zaobserwować, jak zmieniało się ujmowanie humoru przez stulecia. Wskazuje jednocześnie, jak wielopłaszczyznowe jest to zjawisko, które może być ujmowane podmiotowo. Następuje wtedy koncentracja na psychologicznych właściwościach osób tworzących i odbierających bodźce humorystyczne oraz procesach, które temu towarzyszą. Humor może być także ujmowany przedmiotowo i odnosi się wówczas do cech formalnych bodźców. Przedstawiono różne propozycje podziału i klasyfikacji humoru, będące propozycjami językoznawców, estetyków, psychologów i filozofów. Humor może być rozpatrywany również poprzez funkcje, które omówiono pod koniec tego rozdziału.
Rozdział drugi został poświęcony prezentacji głównych teorii humoru. Ich przegląd oparto na podziale Roda Martina (2008), który wyróżnił pięć typów teorii: teorie ulgi, teorie wyższości i dyskredytowania, teorie kognitywne, teorię rozładowania napięcia Berlynea (1972) i odwróconą teorię Aptera (Apter, Desselles, 2012).
Książka jest próbą uchwycenia wpływu wykorzystania Internetu jako źródła informacji o zdrowiu na satysfakcję pacjentów POZ i propozycją sposobu oceny tej satysfakcji. Opisane tu badania świadczeniobiorców korzystających i niekorzystających w tym celu z Internetu prezentują poszczególne wymiary jakości (oczekiwanej, otrzymanej i postrzeganej) świadczeń POZ jako wielkości opisujących poziom satysfakcji pacjentów. Zestawienie danych o wystąpieniu satysfakcji lub nie z korzystaniem z sieci przed wizytą u lekarza oraz częstotliwością wykorzystania Internetu do celów informacji o zdrowiu pozwoliło ustalić zależności między zmiennymi.
Adresatami monografii są pracownicy ochrony zdrowia ze szczególnym uwzględnieniem lekarzy POZ i osób prowadzących tego typu placówki, studenci medycyny i kierunków powiązanych z ochroną zdrowia, naukowcy zajmujący się ekonomiką ochrony zdrowia.
Woda jest jednym z najcenniejszych zasobów naturalnych, bez którego życie na Ziemi nie mogłoby istnieć. To dzięki niej możliwe jest utrzymanie bioróżnorodności, oczyszczenie środowiska i transport substancji odżywczych, co pozwala przetrwać człowiekowi oraz zwierzętom i roślinom. Bez dostępu do wody zagrożona byłaby ciągłość i wydajność wszystkich procesów produkcyjnych oraz usługowych, a tym samym ład i porządek społeczny. Dostępność wody jest kluczowa dla wielu tradycyjnych sektorów gospodarki, takich jak rolnictwo, przemysł, energetyka, transport, leśnictwo, turystyka i rekreacja. Determinuje też rozwój nowych, innowacyjnych branż związanych z cyfryzacją, produkcją wodoru, mikroprocesorów, komputerów kwantowych czy energii jądrowej. Ponadto woda ma duże znaczenie kulturowe i religijne, symbolizując w wielu obrządkach czystość i odrodzenie.
Meksykański macho jest współcześnie produktem popkultury, produktem Made in Hollywood. Zadomowił się w wielu językach, jest wzorem męskich przywar albo śmiesznostek, obiektem kpin albo zarzutów o szowinizm. Jednak stosunek Meksykanów do tej postaci jest wielowymiarowy. Macho z jednej strony jest symbolem narodowym, jest utożsamiany z bohaterami walk wyzwoleńczych i rewolucyjnych, a z wyglądu przypomina najsławniejszych przystojnych aktorów ze złotego okresu meksykańskiego kina. Z drugiej jednak strony macho jest postacią negatywną: agresywnym, autorytarnym szowinistą.
Historia Kościoła katolickiego znaczona jest dziejami świętych, którzy w swoim życiu potrafili w pełni zrealizować Ewangelię Jezusa Chrystusa lub ponieśli męczeńską śmierć za wiarę. Są oni orędownikami u Boga i najlepszymi reformatorami Kościoła. Stanowią zatem dla wiernych wzór do naśladowania.
Liczba świętych wspominanych w liturgii ciągle rośnie. Martyrologium Rzymskie z 2001 r. odnotowuje 6538 imion a kolejnych kilka tysięcy męczenników i wyznawców czeka na zbadanie ich sprawy przez Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych. Najwięcej z nich wyniósł na ołtarze papież Jan Paweł II; beatyfikował 1340 sług Bożych i kanonizował 478 błogosławionych; wśród nich było 9 świętych (oraz dwie osoby związane z Polską) i 154 błogosławionych Polaków.
W monografii zaprezentowano w sumie 30 osób: 13 świętych, 10 błogosławionych i 7 sług Bożych. Obok krótkiej biografii prezentowanych osób uwypuklono przede wszystkim osobiste ich powiązanie lub zaangażowanie w kościelne dzieje tych ziem oraz rozwijający się tutaj ich kult. Jest to tym bardziej ważne, że ziemie te, po okresie dobrze prosperujących biskupstw kamieńskiego i lubuskiego, począwszy od połowy XVI w, do 1945 r. przeżywały 400-letni okres dominacji wyznania protestanckiego, w którym kult świętych przestał zupełnie istnieć. Zatem wymiar edukacyjny tejże monografii zyskuje również wielką wagę.
W ostatnich latach obserwujemy ogromny wzrost zainteresowania różnych grup społecznych treningami uważności (mindfulness). Elementy treningów uważności są aplikowane do różnych obszarów kultury i biznesu. Mamy mindfulness w biznesie, mindfulness w edukacji, mindfulness dla dzieci, mindfulness dla zabieganych, mindfulness jedzenia itp., itd. Popularność tego ruchu sprzyja, niestety, komercjalizacji i spłycaniu treningów uważności. Bardzo często przedstawia się w popkulturze mindfulness jako szybkie i łatwe remedium na różnego rodzaju problemy ze zdrowiem fizycznym i psychicznym. Wystarczy pięć minut krótkiej praktyki medytacyjnej, by świat stał się nagle lepszy. Zjawisko to, znane jako McMindfulness , w jaskrawy sposób stoi w opozycji do źródeł treningów uważności. Wywodzą się one bowiem ze środowiska buddyjskiego, w którym medytacja wiązała się z bardzo surową ścieżką rozwoju, wymagającą dużej wewnętrznej siły i zaangażowania, a sama medytacja zajmowała i zajmuje bardzo często centralną pozycję i poświęca się na nią nie minuty, a godziny, a podczas odosobnień znaczna część dnia wypełniona jest siedzeniem w ciszy.
Celem niniejszej monografii jest wyodrębnienie podstawowych formalnych praktyk medytacyjnych. W celu zrealizowania zamierzonego celu badawczego w monografii zastosowane zostaną następujące metody. Po pierwsze, metoda analityczna, której celem jest wyodrębnienie, opisanie oraz klasyfikacja poszczególnych praktyk formalnych treningów uważności. Następnie podejście analityczne zastosowane będzie do poszczególnych tradycji buddyjskich (therawada, zen, wadżrajana), służąc wyodrębnieniu kluczowych idei teoretycznych oraz centralnych praktyk medytacyjnych danego systemu religijnego. Po drugie, w monografii wykorzystana zostanie również metoda porównawcza, za pomocą której zestawimy wyodrębnione praktyki formalne treningów mindfulness z ich odpowiednikami z trzech buddyjskich nurtów. Podejście to pozwoli na uchwycenie znaczenia kontekstu kulturowego, w jakim funkcjonują praktyki formalne i medytacje buddyjskie. Drugim ważnym aspektem tego podejścia jest umożliwienie obserwacji tego, jakie zmiany pociąga za sobą wykorzystanie buddyjskich medytacji w nowym, świeckim, naukowym kontekście treningów mindfulness.
Ze wstępu
Niniejsza książka ma pełnić przede wszystkim rolę podręcznika, w związku z tym podstawowym celem było zebranie i uporządkowanie informacji na temat studiów o niepełnosprawności, gdzie przedmiot ten postrzegany jest jako społeczny, kulturowy i polityczny fenomen (Goodley, 2011, s. 1). Złożoność przedmiotu studiów o niepełnosprawności przekłada się zarówno na ich interdyscyplinarność, a więc wykorzystanie i współpracę różnych perspektyw teoretycznych i metodologicznych dyscyplin naukowych zaangażowanych w badanie niepełnosprawności, jak i transdyscyplinarność, czyli pogłębioną relację nie tylko między podejściami naukowymi, ale również przykładowo artystycznymi, w celu stworzenia holistycznej perspektywy analitycznej i uzyskania jak najpełniejszego obrazu badanego zjawiska. Obie wymienione cechy studiów o niepełnosprawności łączą się z trzecią, którą jest uniwersalność, oznaczającą, że niepełnosprawność jest traktowana jako zjawisko powszechne, występujące we wszystkich ludzkich kulturach, a podstawowe ustalenia dotyczące sposobu rozumienia niepełnosprawności można potraktować jako punkt wyjścia analizy sytuacji osób z niepełnosprawnościami niezależnie od aktualnych kontekstów kulturowych i socjoekonomicznych, które w znacznym stopniu różnicują warunki życia w poszczególnych społecznościach i państwach świata.
Ze wstępu
Celem głównym monografii stało się o pracowanie koncepcji wdrożenia i wykorzystania systemów klasy CRM na potrzeby firm z sektora mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Cel ten wsparto hipotezą, że istota systemów klasy CRM utrudnia zaprojektowanie uniwersalnego narzędzia informatycznego dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw.
W osiągnięciu tego celu pomocne były cele cząstkowe:
1. Ustalenie aktualnego stanu wiedzy przedsiębiorstw sektora MSP z zakresu zarządzania relacjami z partnerami biznesowymi w kontekście wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw i wdrażania rozwiązań innowacyjnych.
2. Przeprowadzenie badań mających na celu ustalenie oczekiwanych cech użytkowych oraz obszarów funkcjonalnych potencjalnie wdrażanego systemu CRM w firmach z tego sektora.
3. Dostosowanie oferty narzędzi CRM do potrzeb MSP.
Ze wstępu
12 Pułk Ułanów Podolskich jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych pułków przedwojennej II Rzeczypospolitej i okresu II wojny światowej. Korzeniami sięga początków XIX stulecia, kiedy w okresie wojny Napoleona Bonaparte z Austrią powołano 5 Pułk Jazdy Francusko-Galicyjskiej w 1809 r., dowodzony przez Gabriela Rzyszczewskiego1 . Stał się częścią Armii Księstwa Warszawskiego, a następnie został przemianowany na 12 Pułk Ułanów. Brał udział w walkach w wojnie z Rosją w 1812 r. oraz podczas kampanii saskiej w 1813 r. (resztki pułku zostały włączone w struktury 8 Pułku Ułanów). Kolejny etap działalności pułku rozpoczęły wydarzenia w Rosji w 1917 r. W ramach III Korpusu Polskiego utworzono pułk jazdy z żołnierzy-Polaków służących uprzednio w 1 Pułku Kirasjerów Gwardii.
Wspomniana Księga Rozkazów Dziennych Szwadronu Dowodzenia 12. PUP, istniejąca jedynie w rękopisie, zawiera trudne do przecenienia informacje na temat życia codziennego, składu osobowego, problemów wychowawczych, życia na obczyźnie i relacji ze społecznością lokalną, podejmowania trudnych decyzji przez żołnierzy 12. PUP. Odbywa się to w skali jednego szwadronu, pokazuje życie codzienne zarówno kadry, jak i szeregowych żołnierzy, których losy poznajemy głównie przez pryzmat opracowań zbiorowych. Księga stanowi uzupełnienie wydanych drukiem i pozostających w rękopisach dzienników działań bojowych i rozkazów dziennych Pułku. Jej odczytanie nastręczało niekiedy trudności. Papier, na którym była napisana, uległ z upływem lat stopniowej degradacji, sprawiając, że tekst w wielu przypadkach stał się mało czytelny, czasami wręcz niemożliwy do odczytania (wyblakł lub został zalany). Przy opracowywaniu napotkano na bardzo dużą liczbę różnego rodzaju skrótów specyficznych dla służby wojskowej, stosowanych przez kancelistów, nieliczne uwagi przełożonych kontrolujących zapis. Obok skrótów powszechnie znanych były zapisy wprowadzane ad hoc, trudne obecnie do zrozumienia. Z tego powodu tekst był niekiedy trudny w odbiorze dla czytelnika. W przypadku obiekcji co do poprawnego odczytania tekstu wprowadzono informację w przypisie, podobnie w sytuacji braku tekstu z winy nieuzupełnienia luk przez kancelistę. Rękopis zawiera też sformułowania i zwroty obcojęzyczne, wyjaśniane przez redaktora w przypisach i w wykazie skrótów.
Ze wstępu
Teoria zróżnicowanej integracji, czyli dyferencjalizm, w punkcie incepcyjnym uznaje wystąpienie sytuacji, w której nie wszyscy członkowie UE chcą lub są w stanie poczynić postępy w tym samym tempie, sposobie implementacji wymogów lub w tych samych obszarach polityki. Zróżnicowana integracja pozwala na elastyczność procesu integracji, uwzględniając różnorodne potrzeby i preferencje państw członkowskich. DI asymetrycznie nakłada się (asymmetrical overlapping) na integrację jednolitą, gdyż państwa członkowskie uczestniczą w inicjatywach integracyjnych w różnym stopniu i w różnych obszarach polityki, co prowadzi do złożonego i asymetrycznego wzorca integracji. Asymetryczne nakładanie się oznacza, że nie wszystkie państwa członkowskie UE uczestniczą (dobrowolnie lub przymusowo) w sposób jednolity lub równy we wszystkich obszarach polityki. Dlatego też pojawiają się nakładające się inicjatywy (overlapping initiatives), które występują, gdy różne grupy państw członkowskich angażują się w inicjatywy integracyjne, które mogą nie obejmować całej Unii. Prowadzi to do sytuacji, w której jednocześnie istnieje wiele projektów integracyjnych, tworząc złożoną sieć współpracy, które mogą nakładać się (np. terytorialnie) na siebie przez fakt, że niektóre z państw będą należeć do kilku takich inicjatyw (assymetrical participation), ale do innych nie przystępują. Występowanie zróżnicowanej integracji w postaci asymetrycznego nakładania tworzy złożoną strukturę zarządzania w UE. Podejmowanie decyzji obejmuje koordynację między uczestniczącymi państwami, co może prowadzić do różnych zestawów zasad i obowiązków dla różnych grup państw. Chociaż zróżnicowana integracja zapewnia elastyczność, stwarza również wyzwania związane ze spójnością w UE. Asymetryczne wzorce partycypacji mogą rodzić pytania o długoterminową jedność i efektywność projektu integracyjnego.
Ze wstępu
Lekarz uzdrowiska to jeden z podstawowych i zarazem niebywale swoistych organów kształtujących się i działających w ramach organizacji administracji sprowadzającej się do zarządzania sprawami miejscowości mających status uzdrowiska. Instytucja ta sięga odległych tradycji, a na jej rozwój miały wpływ zachodzące w Polsce w różnych okresach zmiany ustrojowo-polityczne. W tym czasie formowały się odmienne modele strukturalne administracji państwa, co miało istotny wpływ na przemiany zachodzące w sprawach dotyczących administrowania i zarządzania zdrowiem. Bez względu na różne nazewnictwo stosowane w ustawodawstwie na określenie tego lekarza, nazywanego miejscowym (zdrojowym, kąpielowym, klimatycznym), kolejno miejscowym (uzdrowiskowym) czy wreszcie naczelnym lekarzem uzdrowiska, niewątpliwie cechą wspólną jest miejsce (obszar) jego działania, czyli uzdrowisko, i ściśle związana z nim specyficzna forma leczenia, czyli lecznictwo uzdrowiskowe. Celem autorki niniejszej monografii jest analiza i ocena regulacji prawnych dotyczących statusu prawnego specyficznej instytucji lekarza uzdrowiska, spełniającego odpowiednie wymagania kwalifikacyjne i będącego jednocześnie organem administracji. W literaturze prawniczej, zwłaszcza aktualnej, zbyt mało uwagi poświęcono tej problematyce. Na rynku wydawniczym brak jest kompleksowego opracowania w tym zakresie. Z tej choćby przyczyny wydaje się zasadne ukazanie pozycji i roli tego lekarza na poszczególnych etapach ewolucji modelu organizacyjnego miejscowości, w której znajduje się uzdrowisko. Pod tym ostatnim terminem niezależnie od przyjętych w różnych okresach obowiązywania legalnych definicji uzdrowiska należy rozumieć obszar danej miejscowości, na terenie której jest prowadzone lecznictwo uzdrowiskowe będące formą leczenia ludzi. Obszar ten jest wydzielony w celu wykorzystania i ochrony znajdujących się na nim naturalnych surowców leczniczych, a leczenie jest prowadzone w specjalnie przystosowanych do tego zakładach leczniczych określanych wraz z upływem czasu i ewolucją regulacji prawnych w tym zakresie jako zakłady lecznictwa uzdrowiskowego. Ze wstępu
Rynek usług telekomunikacyjnych (RUT) jest wyspecjalizowany w świadczeniu usług informacyjno-komunikacyjnych. Początkowo dysponował sieciami pozwalającymi na świadczenie tradycyjnych usług przesyłu informacji, takich jak usługi głosowe i SMS-y.
W następstwie szybko dokonującego się postępu technicznego, tradycyjne sieci telekomunikacyjne zaczęto w coraz szerszym stopniu zastępować nowoczesnymi sieciami informacyjno-komunikacyjnymi, co pozwoliło poszerzyć ofertę tradycyjnych usług informacyjno-komunikacyjnych o innowacyjne usługi umożliwiające przesył głosu, danych i obrazów. Współczesna infrastruktura sieciowa i kompetencje operatorów telekomunikacyjnych pozwalają nie tylko na wymianę informacji między osobami, ale także między osobami i obiektami, oraz między obiektami (tzw. internet rzeczy).
Rozbudowywanie nowoczesnych sieci informacyjno-komunikacyjnych jest realizowane już nie tylko przez operatorów telekomunikacyjnych, ale także przez innych operatorów dysponujących własnymi sieciami, np. operatorów internetowych. Prowadzi to do ważnych przekształceń w strukturze operatorów świadczących usługi informacyjno-komunikacyjne, strukturze sieci i świadczonych usług informacyjno-komunikacyjnych oraz w strukturze popytu zgłaszanego na usługi informacyjno-komunikacyjne. Można więc mówić o swoistym megatrendzie w przekształceniach RUT. Oznacza to, że w odniesieniu do RUT pojawiają się liczne nowe zagadnienia wymagające rozpoznania i rozwiązania.
Ze wstępu
Recenzowana książka w warstwie poznawczej (podjętych badań i oryginalności stawianych tez) jest udaną próbą naukowego włączenia się w dyskusję nt. realiów władzy miejskiej. Czytelnik dowiaduje się, kto rzeczywiście rządzi () jak wygląda stopień formalizacji horyzontalnych relacji władzy miejskiej. Należy docenić wartość empiryczną tomu, który pozwala z perspektywy uczestnika samorządowca poznać kulisy działań i relacje między przedstawicielskimi organami władzy ().
Praca pozwala na poznanie specyfiki swego rodzaju spektaklu władzy lokalnej. Innymi słowy, umożliwia odbiorcom pełniejszą i bardziej wnikliwą analizę, dzięki której możliwe jest ustalenie strategii postępowania samorządowców. Czy ,,zasoby mobilizowane przez burmistrza/prezydenta są umocowane w sieciach inkluzywnych, jawnych, gwarantujących pluralizm, czy też w sieciach ekskluzywnych, nie do końca przejrzystych, budujących pozycję burmistrza/prezydenta w centrum powiązań, gdzie kolejne zwycięstwa wyborcze pozwalają na dalsze wzmacnianie władzy. W publikacji ukazano różne płaszczyzny działania władz miejskich, np. przychylność prezydenta dla deweloperów, kwestie opozycji lokalnej, stylu przywództwa, osobowości liderów, upartyjnienia samorządu ().
Książka to ciekawe wydawnictwo prezentujące uwarunkowania i mechanizmy związane z procesem podejmowania decyzji i działaniem lokalnych liderów politycznych. Publikacja będzie ważnym wydarzeniem zarówno w środowisku teoretyków, jak i praktyków. Z pełnym przekonaniem rekomenduję wydanie tomu.
Z recenzji prof. Katarzyny Kuć-Czajkowskiej
Na strukturę książki składają się wstęp, pięć rozdziałów oraz zakończenie, a także dokumentacja związana z realizacją badań. Rozdział pierwszy poświęcono zagadnieniom dotyczącym satysfakcji klientów. Zdefiniowano kluczowe pojęcia, zidentyfikowano główne źródła satysfakcji klientów, zaprezentowano też różne metody pomiaru i oceny satysfakcji klientów stosowane w praktyce. Rozdział drugi stanowi przegląd literatury i poglądów na temat powstania i skutecznego działania centrów usług wspólnych. Przedstawiono zarówno determinanty rozwoju samego sektora, jak i czynniki wpływające na skuteczne działanie poszczególnych organizacji SSC. W rozdziale trzecim omówiono szczegółowo pojęcie kompetencji pracowników, jak również, na podstawie zgromadzonych raportów i analiz, zaprezentowano przegląd badań dotyczących rozwoju kompetencji. Kierunek analiz uwzględniał prognozowane trendy związane z kompetencjami w sektorze SSC. W rozdziale czwartym opisano metodykę badań. Przedstawiono również metody wykorzystane do pozyskiwania danych empirycznych oraz do analizy materiału badawczego, w tym system Atlas.ti. Rozdział piąty zawiera prezentację wyników oraz wnioski z przeprowadzonych badań. Główne konkluzje sformułowane zostały w odniesieniu do postawionych pytań badawczych. Realizując główny cel badań, zaproponowano koncepcję rozwoju kompetencji pracowników centrum usług wspólnych zawierającą praktyczne rekomendacje wdrożenia działań na rzecz wzrostu satysfakcji klientów. W zakończeniu podsumowano kluczowe rozważania oraz oceniono realizację założonych celów. Odniesiono się również do ograniczeń zrealizowanego postępowania badawczego, a także nakreślono dalsze kierunki badań.
W pierwszym zdaniu autor chciałby uspokoić tych czytelników, którzy po lekturze mogliby odczuwać pewien niedosyt z powodu braku wiadomości np. o tym, ile płyt Maanamu zrecenzowano w piśmie, o przyczynach zmian w składzie King Crimson, losach The Rolling Stones oraz jego członków (zwłaszcza po zawieszeniu działalności), recepcji twórczości Dezertera przez redakcję i współpracowników, poszukiwaniach artystycznych Davida Bowie czy wokalistkach, które były najbardziej popularne na scenie metalowej w latach osiemdziesiątych. Otóż odpowiedzi na te i wiele innych pytań będzie można znaleźć w pracy podsumowującej drugą część badań nad Magazynem Muzycznym, opartych na analizie zawartości treści, obejmującej problematykę sensu stricto muzyczną. Już na obecnym etapie jej zaawansowania nie ulega wątpliwości, że w przekroju całej historii tytułu rock, wraz z odmianami, podgatunkami czy nurtami z nim spokrewnionymi, stanowiły jego rdzeń i meritum. Jednak w piśmie dużo miejsca zajmowały także kwestie tzw. okołomuzyczne, publicystyka dotycząca kondycji branży muzycznej, poziomu edukacji muzycznej w Polsce, ewolucji jazzu czy wyzwań stojących przed środowiskiem promotorów tej formy wypowiedzi artystycznej w czasach rosnącego zainteresowania (głównie młodzieży) gatunkami powstałymi w drugiej połowie XX w., przede wszystkim wspomnianym rockiem. Taka dualna, eklektyczna, mozaikowa postać periodyku, wraz z zamiarem wyznaczenia punktu ciężkości, osi, polemiki toczącej się na łamach ówczesnej prasy tego segmentu, o której obecnie w zasadzie nic nie wiadomo, wymusiły przygotowanie monografii dwutomowej.
Objawiona już w Starym Testamencie, a w sposób najdoskonalszy i pełny w Jezusie Chrystusie, tajemnica Bożego miłosierdzia jest głęboko wpisana w historię ludzkości. Dobrze była znana wszystkim pokoleniom ludzi Starego Przymierza i nie mniej żywą jej świadomość mają pokolenia Nowego Przymierza. Nie zawsze jednak stanowiła dla człowieka najważniejsze kryterium jego wyborów i działań. Na przestrzeni wieków człowiek niejednokrotnie okazywał swoją niewierność Bożemu miłosierdziu, która zawsze – jak każda niewierność – godziła w jego bytowanie i zagrażała jego spełnieniu się zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym. Nie brakowało jednak osób, które budziły świadomość tej niewierności człowieka i przywoływały go do kierowania się i życia na co dzień tym właśnie miłosierdziem.
Taką osobą na początku ubiegłego stulecia była siostra Faustyna Kowalska ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, która przypomniała współczesnemu człowiekowi, uwikłanemu w złu, a przez to zagrożonemu bezsensem i rozpaczą istnienia, odwieczną prawdę o bezgranicznej miłości miłosiernej Boga do niego. Jej orędzie miłosierdzia zawarte w Dzienniczku przyczyniło się nie tylko do ożywienia moralno- -duchowego i modlitewnego ludzi, ale stało się także przedmiotem wnikliwych badań teologów, wśród których w szczególny sposób zapisał się ksiądz Michał Sopoćko, dzisiaj błogosławiony.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
