Magia świec dla początkujących

Dla początkujących

Moja przygoda z magią świec zaczęła się, gdy miałem szesnaście lat. Opowiedziałem mojemu koledze ze szkoły o problemie, który mnie dręczył, i otrzymałem nieoczekiwaną radę. Zaproponował, bym zapalił świece. Jego matka używała magii świec regularnie, a on nauczył się od niej podstaw tego rytuału. Przeprowadził mnie przez pierwsze próby i - pomimo mojego sceptycyzmu -mój kłopot zniknął. Nadal nie byłem do końca przekonany, że to świece pomogły rozwiązać mój problem, ale zaintrygowało mnie to i od tej pory zacząłem studiować zagadnienia związane ze świecami. Przez te wszystkie lata magia świec pomagała mi pokonać niezliczone trudności i osiągnąć liczne sukcesy. Magia świec przyniosła mi ogromne korzyści, nawet jeśli niekiedy pomoc przychodziła w niecodziennej postaci.
Nie dziwi fakt, że magia świec stała się tak popularna. Jest coś niezwykłego w podpalaniu świecy i patrzeniu, jak płonie. Ludzi od zawsze fascynował ogień, na całym świecie od tysięcy lat płomienie towarzyszyły modlitwom i magii, a już ludzie pierwotni tańczyli i śpiewali wokół ognisk, by przywołać duchy. Nawet dziś chrześcijaństwo, judaizm i hinduizm nadal utożsamiają ogień z boskością. Zanim wynaleziono świece, modlitwy i ofiary na cześć bogów składano przy blasku małych lamp oliwnych, zwanych lampkami wotywnymi. Świece z wosku pszczelego pojawiły się w Egipcie i na Krecie około roku 3000 p.n.e. Korzystano z nich przy modlitwach do bóstw. Obrazki przedstawiające stożkowate świeczki i spodki znaleźć można na ścianach grobowców w Te-bach. Starożytni Rzymianie korzystali ze świec wykonanych z wosku i łoju.
Przyjmuje się, iż Król Alfred Wielki (849-899 r. n.e.) mierzył czas za pomocą świec. Zlecił on wykonanie świec, które płonęły dokładnie przez czteiy godziny. Świece takie umieszczano w specjalnym lampionie w kształcie rogu, który zapobiegał zdmuchnięciu płomienia przez przeciąg. W trzynastym wieku powstały gildie, a sprzedawcy świec oferowali swoje produkty, chodząc od drzwi do drzwi. Na paryskiej liście podatkowej z 1292 r. wymienia się siedemdziesięciu dwóch wytwórców świec. W średniowieczu świece były towarem drogim, dlatego też najczęściej znaleźć je można było w klasztorach, kościołach i domach zamożnych ludzi. Ludzie ubodzy zmuszeni byli korzystać z cuchnących świec, wytwarzanych poprzez zanurzanie sitowia w gotowanym zwierzęcym łoju. W czasach kolonializmu amerykańskiego gospodynie robiły świece wraz z nadejściem jesieni. Pręty z umieszczonym w środku knotem zanurzało się w pojemnikach z gorącą wodą i łojem do momentu, aż świece uzyskały pożądaną gęstość. Proces taki trwał cały dzień. Do dziewiętnastego wieku ludzie nie znali alternatywy dla świec z pszczelego wosku i łoju. W miarę upływu czasu wprowadzano jednak liczne udogodnienia. W roku 1811 francuski chemik Michel-Eugene Chevreul opracował proces wytwarzania świec stearynowych poprzez oddzielanie kwasów tłuszczowych od gliceryny zawartej w łoju. Świece stearynowe były dużym krokiem naprzód. Były o wiele twardsze niż świece łojowe i paliły się o wiele dłużej, a ich blask był jaśniejszy.
Wytwórcy świec odkryli, iż spermacet, substancja wytwarzana w ciałach kaszalotów, jest doskonałym materiałem do wyrobu świec, gdyż te płoną wtedy niezwykle jasnym płomie- niem. Produkcję tego typu świec jednak wstrzymano ze względu na to, iż kaszaloty znajdują się obecnie pod ochroną. W roku 1850 dr James Young opatentował proces uzyskiwania parafiny z ropy naftowej. Świece parafinowe były o wiele tańsze niż te ze spermacetu czy z wosku pszczelego, były jednak tak samo lekkie. Świece parafinowe wytwarza się do dziś.
Kolejnym ważnym dziewiętnastowiecznym usprawnieniem było wynalezienie form do odlewania świec, co pomogło wytwórcom produkować dużą ich liczbę po znacznie niższej cenie. Oznaczało to, że nawet najbiedniejszych było teraz stać na świece.

Dziś świec używa się głównie do dekoracji i przy specjalnych okazjach. Wytwarzanie świec to popularne hobby, a starożytny temat magii świec zyskuje coraz większe zainteresowanie. Nic dziwnego, że ze świecami związanych jest wiele elementów folklorystycznych. Najbardziej znanym jest chyba symbolika zdmuchiwania świeczek na torcie urodzinowym. W tym rytuale cała uwaga skupia się nie na samych świeczkach, a na oddechu, który maje zdmuchnąć. Oznacza to, że nasz oddech (życie) trwa przez wszystkie lata, symbolizowane przez świeczki.
Święto Matki Boskiej Gromnicznej upamiętnia oczyszczenie Maryi, które nastąpiło, gdy zabrała swojego syna, Jezusa, do świątyni. Tam dowiedziała się, że stanie się on światłością świata. Drugiego lutego wypada 40 dni po Bożym Narodzeniu. Według żydowskiego prawa jest to czas, który musi upłynąć, zanim kobieta, która urodziła syna, zostanie uznana za czystą. Święto Matki Boskiej Gromnicznej podkreśla proces oczyszczenia oraz powrót światła po zimowej ciemności. Święto to wywodzi się ze starszego rzymskiego rytuału, podczas którego kobiety nosiły świece na cześć Juno Februaty, niepokalanej matki Marsa. Rytuał ten miał miejsce właśnie 2 lutego i symbolizował nowe życie oraz obietnicę nadejścia wiosny i związanych z nią uciech. Chrześcijanie nieprzypadkowo wybrali właśnie tę datę na swoje święto. Papież Sergiusz Pierwszy zmienił symbolikę tego dnia, by wyplenić pogaństwo i skierować uwagę na Boga i Maryję.
Uczta na cześć świętej Brygidy, bogini celtyckiej, jest świętem obchodzonym pierwszego lub drugiego lutego, podobnie jak Im-bolg, święto jednej z czterech czarownic (pozostałe to: Roodmas, święto obchodzone 30 kwietnia (znane też jako Bekane i obchodzone l maja), Lammas - obchodzone l sierpnia oraz Samhain lub Halloween - obchodzone 31 października]. Świece odgrywają ważną rolę w każdym z tych świąt. Światło świecy zawsze uważane było za znak duchowego oświecenia, podczas gdy mrok symbolizował ignorancję. W tradycji chrześcijańskiej natomiast świeca reprezentuje wiarę i świadectwo. W kościołach katolickich świece zazwyczaj traktowane są jako symbol światłości i wiary Świeca może być też postrzegana jako metafora naszego krótkiego życia i jego ulotności. Na obrazach o tematyce religijnej świeca często symbolizuje ludzką duszę.
Mówiło się - zgodnie z przesądami - że gdy podczas mszy gasła świeca, oznaczało to, że w pobliżu czają się złe duchy. Ciemne siły lubują się w mroku, unikają zaś światła - świec używano więc, by odpędzić wszelkie nieczyste istoty. Świece zapalano także, gdy ktoś umierał. Miało to na celu odpędzenie złych duchów, tak by nie mogły zabrać duszy konającego.
Na północy Anglii świece nadal wykorzystuje się jako miłosny amulet. Umieszcza się w świecy dwie szpilki w nadziei, że zanim płomień świecy do nich dotrze, odnajdziemy naszą drugą połowę. Podczas żydowskiego festiwalu świateł (Chanuka) zapala się jedną świecę pierwszej nocy, dwie drugiej, trzy trzeciej itd., dochodząc do ósmej nocy. Świece ukazywać mają fakt, że żydowskiej wiary nie da się ugasić i umacnia się ona każdego dnia. Chanuka to ważne żydowskie święto upamiętniające odzyskanie świątyni Salomona w Jerozolimie w roku 165 p.n.e. Została ona zbezczeszczona trzy lata wcześniej przez syryjskiego króla, Antiocha IV Epifanesa, który chciał zniszczyć religię żydowską.

W średniowieczu popularną tradycją było palenie świec na dziesięć dni przed świętem Jom kippur, czyli Dniem Przebłagania. Upamiętnia ono czas, w którym Bóg zadecydował o losie ludzi na dwanaście następnych miesięcy. Jeśli świeca zgasła, oznaczało to, że dana osoba nie dożyje do kolejnego Dnia Przebłagania. Jeśli świeca wypaliła się do końca, był to znak, że będzie ona żyć co najmniej przez następny rok.
Pszczoły uważano niegdyś za posłańców bożych, a świece z wosku pszczelego palono w kościołach właśnie ze względu na bliski związek pszczół z niebem.
Hipnotyczna fascynacja płomieniem świecy może tłumaczyć, dlaczego ludzie zaczęli palić świece podczas rytuałów magicznych. Migoczący płomień zdaje się wyzwalać w nas jakiegoś rodzaju więź z nieskończonością i z pozostałymi ludźmi. Życie, śmierć i odrodzenie - wszystko to zawiera się w świecy. Związek pomiędzy ludzką duszą a samotnym płomieniem tlącym się w ciemności przypomina ludziom o mocy ludzkiego ducha i jego zdolności do rozjaśniania mroku. Wykorzystanie świec do osiągnięcia własnych celów i do przemiany mroku w jasność jest właśnie głównym tematem niniejszej książki.
Ze wstępu do książki Magia Świec

Ogień fascynował ludzi od zawsze, towarzyszył rytuałom, obrzędom, modlitwom. Jest coś niezwykłego w podpalaniu świecy i obserwowaniu jak płonie. Choć dziś używa się ich głównie do dekoracji, to mają one także inne właściwości. Magia świec to sztuka realizowania określonych celów za pomocą tajemnych technik - ceremonii i zaklęć. Jej rytuały są bardzo proste (na tle innych dziedzin magii), więc każdy nauczy się ich z łatwością. Magia świec nie wymaga długoletniej praktyki, można zacząć natychmiast i błyskawicznie doświadczyć rezultatów. Można ją wykonywać w każdym miejscu, o każdej porze. Autor zajmuje się magią świec od ponad 40 lat, był świadkiem wielu sukcesów, które sprawiła ta sztuka. Teraz dzięki tej książce samodzielnie zaczniesz korzystać z dobrodziejstw świec. Dowiesz się, jak rozpocząć pracę z nimi, poznasz różne typy, znaczenie kolorów, zapachu, a nawet nauczysz się robić własne świece. Z magią świec masz do czynienia, kiedy zapalasz je, przed snem, wtedy pomagają zasnąć i zapamiętać sny, a kiedy zdmuchujesz świeczki na urodzinowym torcie i wypowiadasz życzenie, wykorzystujesz siły wszechświata do jego realizacji. Magią świec pozwoli Ci, nie tylko osiągnąć szczęście, sukces, zdrowie, dobrobyt i miłość, dzięki niej zrealizujesz zaplanowane cele, złagodzisz problemy z poprzednimi wcieleniami, uwolnisz swoją karmę oraz przywołasz swoich przewodników np. anioły. Jeżeli będziesz podążać za wskazówkami, magia świec przyczyni się do Twojego rozwoju i zmian w życiu.

Magia świec
Spis treści:

• Wstęp
• Rozdział pierwszy Czym jest magia świec
• Rozdział drugi Świece i inne przedmioty
• Rozdział trzeci Kolor
• Rozdział czwarty Magia z pojedynczą świecą
• Rozdział piąty Jak przygotować świece
• Rozdział szósty Wyznaczanie czasu
• Rozdział siódmy Zapach
• Rozdział ósmy Numerologia a świece
• Rozdział dziewiąty Żywioły
• Rozdział dziesiąty Alfabety magiczne
• Rozdział jedenasty Magiczne kwadraty
• Rozdział dwunasty Uzdrawianie za pomocą świec
• Rozdział trzynasty Wróżenie za pomocą świec
• Rozdział czternasty Rytuały magii świec
• Rozdział piętnasty Jak zrobić własne świece
• Zakończenie
• Dodatek A Żywioły i znaki zodiaku wiatach 1900-2008
• Dodatek B Alfabety magiczne
• Dodatek C Godziny planetarne