Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Krew jako jeden z życiodajnych płynów od wieków pobudzał ludzką ciekawość. Według antycznych teorii, jako jedna z czterech cieczy obecnych w ludzkim organizmie, miała wpływ na ludzki temperament. Stosowana w pogańskich rytuałach, a następnie wyniesiona przez katolicyzm do rangi sacrum, zaistniała także w popkulturze promującej żywiące się nią istoty egzystujące na granicy życia i śmierci. Książka pod redakcją Wojciecha Ślusarczyka, Roksany Wilczyńskiej i Gabrieli Frischke jest interdyscyplinarnym studium na temat symboliki krwi w kulturze i sztuce, w którym czytelnicy znajdą także teksty opisujące tytułowe zagadnienie z punktu widzenia historii medycyny, jak również współczesnych badań z dziedziny hematologii.
Niniejszy tekst oddany do rąk Czytelnika jest pierwszym polskim przekładem łacińskiej rozprawy z 1595 r. zatytułowanej Disputatio nova contra Mulieres, Qua probatur eas Homines non esse, w której autor dowodzi, że kobiety nie należą do rodzaju ludzkiego. Jest to książka, która wpisuje się w szeroko pojętą spuściznę kultury europejskiej, ponieważ w dawnych epokach wpływ jej był przemożny. Dzisiaj trochę zapomniana w krajach Europy Zachodniej, całkowicie nieznana w Polsce, choć paradoksalnie odnosi się do jej historii, zasługuje na przedstawienie i szerokie omówienie problematyki oraz dyskusji, jaką może wywołać jej przewrotny i zwodniczy tytuł.
Książka powstała w efekcie kilkuletnich badań prowadzonych w środowisku uchodźczyń oraz migrantek przymusowych zamieszkałych w Polsce i pochodzących przede wszystkim z azjatyckiej części byłego ZSRR.Książka UCHODŹCZYNIE - kobiety, matki, banitki, zrodziła się z obserwacji, że sytuacja migrantek przymusowych radykalnie różni się od tej, jaka jest udziałem mężczyzn uchodźców, a doświadczenia, takie jak uchodźstwo, przemoc i obcość kulturowa, zmuszają do przewartościowania dotychczasowego obrazu siebie. Kobiety w Drodze tracą niejednokrotnie swoją wcześniejszą tożsamość w ,,kulturowo sformatowanej"" formie (matek, żon, sióstr i córek przynależnych do wspólnoty) i muszą ,,zbudować siebie"" od nowa. Doświadczenie to, skazuje je nierzadko na banicję kulturową i uchodźstwo permanentne - przeżywane każdego dnia od nowa. Fakt ten decyduje o tym, jak ułożą się ich relacje z przedstawicielami lokalnej wspólnoty. Narracje migrantek przymusowych stanowią nie tylko źródło wiedzy o ich życiu w Polsce, ale również odzwierciedlenie przekonań o sobie, otaczającej rzeczywistości i sensie życia. W efekcie powstał ,,portret wieloraki"" kobiecego uchodźstwa, pełen barw i niejednoznaczności, utrudniający generalizacje i zmuszający do zajęcia własnego stanowiska.Celem prezentowanego opracowania było, między innymi, poznanie wpływu, jaki na kształtowanie się tożsamości kobiet uchodźczyń ma sytuacja, w której się znalazły i fakt, że są uciekinierkami, które porzuciły swoje własne środowisko kulturowe. Autorka poszukiwała odpowiedzi na pytanie na ile kultura pochodzenia staje się dla nich ciążącym bagażem - balastem utrudniającym radzenie sobie z szokiem kulturowym i adaptacją do nowych warunków, a na ile bogactwem dającym siłę i determinację w codziennym życiu (poszerzającym perspektywę psychologiczną i spektrum doświadczania świata). Jednym z zamierzeń badawczych było więc poznanie, czy kultura w ich przypadku pełni rolę uwznioślającą, czy upokarzającą.Jednym z głównych zamierzeń autorki była też analiza przebiegu pracy nad własną tożsamością kobiet uchodźczyń i sposobu, w jaki odzwierciedla się to w ich języku samoopisu oraz konstruowanej narracji biograficznej. Istotnym zagadnieniem były więc kategoryzacje używane przez rozmówczynie na określenie swojego statusu sprzed ucieczki i obecnie.
Tematem nadrzędnym monografii zbiorowej jest, zapowiedziana tytułem, przemoc w mediach. [...] Na [...] współczesnej arenie przemoc jest pokazywana z różnymi intencjami, ale i stosowana.Tym ważniejszy jest głos nauki, która zdefiniuje, zdiagnozuje, opisze, zinterpretuje, poszuka źródeł i przyczyn, zaproponuje remedium... Podda oglądowi dwie strony układu przemocowego: sprawcę i ofiarę, ale i obserwatora. W przypadku tomu uwzględnia się także odbiorcę komunikatu medialnego.Publikacja Przemoc w mediach gromadzi medioznawców, mediolingwistów i przedstawicieli innych dyscyplin naukowych, którzy poddają przemoc w mediach oraz przemoc mediów oglądowi i refleksji z wielu perspektyw. To gwarantuje wszechstronność ujęcia, a jednocześnie poddaje dyskusji i weryfikuje poczynione ustalenia.Autorzy z wnikliwością, wykorzystując zgromadzoną już wiedzę o zjawisku, proponując nowe postawy teoretyczno-metodologiczne i procedury analityczne, tworzą szeroką panoramę przemocy o wielu formach, obliczach, funkcjach. Ich teksty przybliżają do głębszego poznania fenomenu indywidualnego i społecznego, mrocznego, groźnego, a jednocześnie fascynującego. Lektura tomu nie jest łatwa, bo taką być nie może z racji eksplorowanej przestrzeni, ale przejście przez nią daje korzyści poznawcze nie do przecenienia i uwrażliwia na obecność przemocy w mediach: tych tradycyjnych, tych nowych i tych nowych nowych"".Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Kity
Pakiet zawiera książki: ,,Łemkowszczyzna po obu stronach Karpat", ,, Łemkowszczyzna. Czas wojny i pokoju"; ,,Łemkowszczyzna nieutracona"
Łemkowszczyzna – fascynująca i tajemnicza kraina, o której niewielu Polaków słyszało, a przecież leży w Polsce. Stało się tak, bowiem zasłoną milczenia okryły ją władze PRL. Została wyparta ze świadomości, po tym jak w latach 1945–1947 wysiedlono stąd niemal wszystkich Łemków. Nieliczni turyści, którzy tu trafiali, wędrując po Beskidach, ze zdumieniem odkrywali przepiękne cerkwie, kryte słomą chyże i nagrobki z cyrylickimi inskrypcjami. Czasem, jak w Bartnem czy Olchowcu, można było spotkać tamtejszych mieszkańców mówiących innym językiem. Jednak po 1989 r. Łemkowie dali o sobie znać. Założyli własne organizacje, spotykają się na corocznych Watrach. Mają własnych naukowców badających i kodyfikujących ich język. Spontanicznie zakładane zespoły kultywują folklor muzyczny Łemków, a młodzież od kilku lat zdaje maturę po łemkowsku.
Na przykładzie Zamku Królewskiego w Warszawie, Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku czy Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów Piotr Majewski ukazuje funkcjonowanie instytucji kultury w Polsce ? przede wszystkim muzeów, zarówno w ujęciu historycznym, jak i współczesnym. Jak napisała recenzentka pracy, Dorota Januszewska-Folga, padają tu pytania: „o status muzeum, status pojęcia zabytku, o identyfikację oryginalności w przestrzeni, której historyczna ciągłość została wielokrotnie zerwana lub naruszona przez wydarzenia: wojnę, doktryny polityczne, zanik społecznej wrażliwości, przewłaszczenia majątkowe. To bardzo ciekawe ujęcie: relacja między władzą a architekturą, doktryną i odbiorem sztuki, sensem istnienia instytucji muzealnej a sposobem realizacji programu i charakterem kolekcji.”
Autor, dr hab. Piotr Majewski, prof. UKSW to historyk, muzealnik, nauczyciel akademicki. Ukończył Wydział Historyczny i Podyplomowe Studium Muzealnicze Uniwersytetu Warszawskiego. W l. 1995– 2009 pracował w Zamku Królewskim w Warszawie, m.in. jako kurator Ośrodka Badań Historycznych. W l. 2009?2011 zastępca dyrektora Departamentu Dziedzictwa Kulturowego w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, następnie współtwórca i dyrektor Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów oraz redaktor naczelny rocznika „Muzealnictwo”. Autor artykułów naukowych i popularnonaukowych, recenzji, scenariuszy wystaw i filmów dokumentalnych oraz monografii (m.in. „Czas końca, czas początku. Architektura i urbanistyka Warszawy historycznej 1939–1956”, Bellona, Warszawa 2018).
W pracy znajdujemy informacje zarówno o funkcjach tatuaży, sposobach ich wykonywania, jak i usuwania. Interesująco wypadły rozważania nad społeczną funkcją tatuażu oraz jego historią. Autor umiejętnie wykazał zmianę podejścia do tatuażu i związanych z nim stereotypów.
Thomas S. Eliot (1888-1965) - angielski pisarz, poeta, eseista, laureat Nagrody Nobla 1948, uznawany za jednego z najwybitniejszych pisarzy, myślicieli angielskich XX wieku. Do jego najważniejszych dzieł należą m.in. ""Ziemia jałowa"" czy ""Mord w katedrze"". Uwagi ku definicji kultury to do tej pory nigdy nie wydana w Polsce książka eseistyczna. Eliot próbuje w niej zdefiniować pojęcie kultury; jak sam pisze Termin kultura ma różne asocjacje w zależności od tego czy mamy rozwój indywidualny, rozwój grupy czy klasy czy też całego społeczeństwa. Częścią mojej tezy jest to, że kultura jednostki jest zależna od kultury grupy czy klasy oraz, że kultura grupy czy klasy jest zależna od kultury całego społeczeństwa do którego ta grupa czy klasa należy. Bardzo ciekawe wydają się szczególnie te fragmenty eseju Eliota, w którym zajmuje się on relacjami między kulturą, a polityką, także kulturą, a sektą. Całość rozważań uzupełnia dodatek ""Jedność kultury europejskiej"" odzwierciedlającej się zwłaszcza w sztuce, szczególnie w literaturze. W tej jedności widzi Eliot główne źródło nadziei na przekleństwa polityki i podstawę europejskiej przyszłości.
W jakim stopniu pojęcie kontaktu może stanowić efektywne narzędzie rozpoznawania współczesnej rzeczywistości kulturowej? Jak powtórzenie na polu naukowym przez badacza performatywnego gestu artystów – wyodrębnienia, wskazania i zdefiniowania przestrzeni oraz dynamiki relacji między podmiotami znajdującymi się z sobą w kontakcie – może w efektywny sposób przyczynić się do poszerzenia naszej wiedzy o świecie? Autorzy tekstów zebranych w niniejszym tomie próbują odpowiedzieć na te pytania, analizując wybrane zjawiska ze współczesnej rzeczywistości kulturowej w jej lokalnym i globalnym wymiarze. Szczególną uwagę zwracają na nowe, emergentne formy komunikacji i organizacji społecznej, które stały się możliwe wraz z upowszechnieniem dostępu do internetu. Autorzy skłaniają się w swoich analizach do krytycznej rewizji pojęcia kontaktu, wskazując na kluczowe znaczenie jego technologicznych, kulturowych i politycznych ramifikacji prowadzących nie tylko do powstawania nowych cyberplemion, ale także do wytwarzania spekulatywnych czy postfaktycznych wizji rzeczywistości. Zebrane propozycje przeformułowania i zaktualizowania istniejących definicji stref kontaktu służą postawieniu diagnozy sprawczości i skuteczności współczesnych aktywizmów społecznych, polityk nacjonalistycznych, spektakli życia politycznego i działań na polu sztuki, których media elektroniczne stały się integralną infrastrukturą. Zbiór szkiców zatytułowany Bądźmy w kontakcie! Strefy kontaktu jako narzędzie rozpoznawania współczesności poszerza horyzonty myślowe odbiorcy, uczy uważnej i porównawczej lektury, umożliwia zrozumienie najnowszych procesów kulturowych i społeczno-politycznych w Europie w XXI wieku. Zebrane eseje świetnie wypełniają zadanie badawcze postawione na wstępie, czyli „zdefiniowanie sposobów rozpoznawania współczesnej rzeczywistości kulturowej poprzez przemyślenie dynamiki zmian w techno‑ludzkich strefach kontaktu w XXI wieku”. To ważna publikacja zarówno dla kulturoznawców, jak i antropologów, socjologów czy teatrologów, co jednoznacznie świadczy o jej transdyscyplinarnym charakterze; zaś przystępny język i rzetelna kontekstualizacja historyczna, społeczna i kulturowa badanych zjawisk i problemów sprawiają, że tom jest odpowiedni nie tylko dla doświadczonych badaczy, ale także dla czytelników dopiero rozpoczynających studia nad przemianami współczesnych społeczeństw i świata. Z recenzji wydawniczej dr hab. Agnieszki Adamowicz-Pośpiech, prof. UŚ Ewa Bal · profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katedrze Performatyki na Wydziale Polonistyki. W obszar jej zainteresowań naukowych wchodzą zagadnienia translacji międzykulturowej, mobilności kulturowej, nacjonalizmu, lokalności, dramaturgie mniejszości językowych, a także metodologie krytyczne z zakresu (de/post)kolonializmu, gender i queer studies oraz performatyki. Konrad Wojnowski · adiunkt w Katedrze Performatyki na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się teorią performatywności, filozofią komunikacji oraz wpływem mediów i technologii na kulturę. Obecnie realizuje grant badawczy Narodowego Centrum Nauki poświęcony probabilistycznym epistemologiom w sztuce XX i XXI wieku.
'If you aren't in love with stats before reading this book, you will be by the time you're done. Powerful, persuasive, and in these truth-defying times, indispensable' - Caroline Criado Perez, author of Invisible Women
'Nobody makes the statistics of everyday life more fascinating and enjoyable than Tim Harford' - Bill Bryson
'Fabulously readable, lucid, witty and authoritative . . . Every politician and journalist should be made to read this book, but everyone else will get so much pleasure and draw so much strength from the joyful way it dispels the clouds of deceit and delusion' - Stephen Fry
'Wise, humane and, above all, illuminating. Nobody is better on statistics and numbers - and how to make sense of them' - Matthew Syed
THE SUNDAY TIMES BUSINESS BESTSELLER
When was the last time you read a grand statement, accompanied by a large number, and wondered whether it could really be true? Statistics are vital in helping us tell stories - we see them in the papers, on social media, and we hear them used in everyday conversation - and yet we doubt them more than ever.
But numbers - in the right hands - have the power to change the world for the better. Contrary to popular belief, good statistics are not a trick, although they are a kind of magic. Good statistics are not smoke and mirrors; in fact, they help us see more clearly. Good statistics are like a telescope for an astronomer, a microscope for a bacteriologist, or an X-ray for a radiologist. If we are willing to let them, good statistics help us see things about the world around us and about ourselves - both large and small - that we would not be able to see in any other way.
In How to Make the World Add Up, Tim Harford draws on his experience as both an economist and presenter of the BBC's radio show 'More or Less'. He takes us deep into the world of disinformation and obfuscation, bad research and misplaced motivation to find those priceless jewels of data and analysis that make communicating with numbers worthwhile. Harford's characters range from the art forger who conned the Nazis to the stripper who fell in love with the most powerful congressman in Washington, to famous data detectives such as John Maynard Keynes, Daniel Kahneman and Florence Nightingale. He reveals how we can evaluate the claims that surround us with confidence, curiosity and a healthy level of scepticism.
Using ten simple rules for understanding numbers - plus one golden rule - this extraordinarily insightful book shows how if we keep our wits about us, thinking carefully about the way numbers are sourced and presented, we can look around us and see with crystal clarity how the world adds up.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
