Od samego początku, zważywszy na powojenne „wędrówki ludów”, teatr lubelski podlegał „dynamicznym zmianom”, szczegółowo opisanym w książce. „Dynamiczne zmiany”, a zwłaszcza dyskusje tyczyły przede wszystkim prezentowanego repertuaru. Nowa władza oraz część krytyki żądały – z latami coraz bardziej stanowczo – aby teatr pełnił funkcję dydaktyczną, przyciągając nową i oczekiwaną publiczność – robotniczą. (…) Niezbywalną wartością studium dr. Cymermana jest ukazanie tych dogmatycznych nacisków z perspektywy prowincjonalnego, lubelskiego podwórka. To „podwórko” tylko na pozór było prowincjonalne. Przez dłuższy czas angażował się w tutejsze życie kulturalne Jan Parandowski, a nade wszystko prof. Juliusz Kleiner, pisujący systematycznie recenzje teatralne. (…) W Lublinie debiutował jako recenzent np. Andrzej Szczypiorski czy Jerzy Lutowski. Zaangażowanym krytykiem był też m.in. Zygmunt Kałużyński.
prof. dr hab. Anna Kuligowska-Korzeniewska
O dramacie poetyckim, jego istocie i wyróżnikach, dyskutowano i pisano wiele. Przede wszystkim stawiano pytania, czy powinien być rozpatrywany w kontekście wyznaczników gatunkowych, czy może raczej historycznoliterackich, będąc każdorazowo zjawiskiem powstającym w określonym czasie i miejscu, zwykle w momentach batalii o nowy teatr. Wychodząc od klasycznych rozpoznań Ireny Sławińskiej, sformułowanych w szkicu Ku definicji dramatu poetyckiego, a jednocześnie oczekując nowego spojrzenia i konfrontacji ze współczesnymi ujęciami metodologicznymi i przemianami form dramatycznych, zaproponowaliśmy wielopłaszczyznową refleksję, obejmującą zarówno tradycję, jak i współczesność oraz perspektywy dramatu poetyckiego w szerokim rozumieniu tego pojęcia. Jak słusznie zauważyła wspomniana Sławińska ""dramat poetycki był zawsze raczej zawołaniem bojowym niż określoną kategorią gatunkową"", zatem ""zjawiał się zawsze w aurze walki o teatr"".
"Muzyczność w dramacie i teatrze" to książka podejmująca tyleż trudny, co pasjonujący temat. Teatr i muzyka łączy się jakby naturalnie w symbiotyczny duet, jest to jednak symbioza dwóch bardzo odmiennych semiotycznych żywiołów. Tym cenniejsza wydaje się kolejna próba metodycznego przyjrzenia się interakcji obydwu dziedzin sztuki, jaką podjęto w ramach niniejszego projektu. Biegnąc od reiteracji elementów językowych, przez chóralność dramatycznego słowa, rozliczne głosy instrumentów, taneczność struktur, aż po kampanologię i partytury beznutowe, rozważania Autorów "Muzyczności" zawierają wiele trafnych sformułowań i twierdzeń pogłębiających naszą wiedzę o teatralnej fonosferze. Wszystko to sprawia, że mamy tu do czynienia z bogatym i poręcznym kompendium wiedzy stanowiącym kluczowy punkt odniesienia (i pierwszego kontaktu) wśród prac dotyczących tego sektora badań.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
