Książka zaprasza do wędrówki ośmioma trasami poprowadzonymi topograficznie przez dzielnice miasta, w obrębie których autorki i autorzy zebrali najważniejsze informacje na temat stu wybranych budynków i kilkunastu realizacji urbanistycznych XX wieku w Krakowie. Notkom towarzyszą archiwalne fotografie budynków i oryginalne rysunki architektoniczne, a trasy rozpoczynają czytelne mapy ukazujące proponowane kierunki zwiedzania.
„Jesteśmy wreszcie we własnym domu. Nie stój, nie czekaj. Co robić? Pomóż!” – deklarowali z ekranów telewizorów znani aktorzy i luminarze kultury w okresie rządów Tadeusza Mazowieckiego. Przemiany gospodarcze lat 90. XX wieku zaowocowały dosłowną realizacją tytułowego hasła: wielu Polaków zamieszkało we własnych domach. Po latach mieszkania w blokach dostali szansę zrealizowania marzeń o domu, najczęściej na przedmieściach. Proces ten umożliwiły nowe mechanizmy finansowe, w tym kredyty hipoteczne. Książka Doroty Leśniak-Rychlak pokazuje przemiany własnościowe i społeczne związane z kreacją klasy średniej i powstaniem nowych modeli zamieszkiwania w okresie transformacji: domu na przedmieściu i apartamentowca na osiedlu grodzonym. Książka bazuje na materiale pozyskanym z czasopism, seriali, filmów, podczas wywiadów z ekspertami i mieszkańcami oraz literaturze przedmiotu. Autorkę szczególnie interesuje tożsamość Polaków wyrażana przez sposób zamieszkiwania. Książkę uzupełnia bogaty materiał ilustracyjny: kolaże Dominiki Wilczyńskiej, fotografie Jarosława Matli, Grzegorza Karkoszki i Agaty Wiśniewskiej, infografiki Kacpra Kępińskiego oraz ilustracje Joanny Sowuli.
"Byliśmy głupi. Albo nawet mądrzy. To bez znaczenia, bo nikt nas nie pytał o zdanie. Przez dziesięciolecia panowała wiara, że własność oznacza bezpieczeństwo, a wolny rynek gwarantuje wolność. Na tym opierał się system. I tylko wciąż rosła bańka złych kredytów i złych emocji. Lęku, rozczarowania, gniewu. Od „Jesteśmy we własnym domu” przez „Rodzinę na Swoim”, „Zmień pracę, weź kredyt”, aż po „Mieszkanie Plus” — trzydzieści lat polskiej demokracji można opowiedzieć jako historię mieszkań i mieszkalnictwa. Dorota Leśniak-Rychlak pracowała nad tym tematem jako historyczka architektury, redaktorka pisma „Autoportret”, kuratorka wystaw i eseistka. JESTEŚMY WRESZCIE WE WŁASNYM DOMU to książka, która dokumentuje wszystkie wymiary mieszkaniowej klęski. Poruszająca w detalach i bolesna w ogólnej wymowie."
MARCIN WICHA
Cztery ściany i dach to porywająca, oparta na tragikomicznych doświadczeniach autora relacja o współczesnych realiach zawodu architekta, utraconych ideałach architektury, fałszywych pretensjach jej twórców i całkowitym uzależnienia profesji od globalnej gry rynkowej.
De Graaf w swoich przesyconych gorzkim humorem zapiskach rysuje obraz świata w pierwszych dekadach XXI wieku. Pozwala podejrzeć korytarze władzy w Moskwie, Dubaju i Londynie, szuka ginących śladów po programach budownictwa społecznego w St. Louis i na przedmieściach Nowego Jorku, zderza urojenia na temat smart city z ponurymi realiami megamiast globalnego Południa. Demaskuje bezradność architektów skazanych na konflikt interesów – obsługiwanie sił, którym należałoby stawić opór. Rosyjscy oligarchowie i szejkowie z Emiratów, pazerni deweloperzy i cyniczni konsultanci, politycy i miotający się w sieci zależności architekci budują razem świat, w którym nigdy nie wiadomo, kto pociąga za sznurki.
Teksty modernizmu. Antologia polskiej teorii i krytyki architektury 1918-1981 to ujęta w dwóch tomach historia teoretyzowania i przyjmowania na gruncie polskim architektonicznego modernizmu. Tom pierwszy antologii to wybór blisko sześćdziesięciu najciekawszych tekstów źródłowych autorstwa polskich teoretyków i praktyków architektury, które powstały w okresie pomiędzy odzyskaniem przez Polskę niepodległości a karnawałem Solidarności. Znalazły się w nim teksty głównych bohaterów międzywojennej awangardy, najważniejszych teoretyków i praktyków dwudziestolecia, kluczowych postaci socrealizmu i poodwilżowego socmodernizmu, poszukiwaczy i eksperymentatorów z lat 60. i 70. i wreszcie podważających osiągniecia modernizmu kontestatorów z ostatniej dekady PRL-u. Drugi tom jest próbą pokazania sposobów użycia dostarczonego w pierwszym tomie narzędziownika tekstów, zachętą dla Czytelniczek i Czytelników do tworzenia własnych interpretacji, tropienia związków. Wypełniają go krytyczne eseje badaczy polskiego modernizmu – Davida Crowleya, Tomasza Fudali, Doroty Jędruch, Małgorzaty Jędrzejczyk, Aleksandry Kędziorek, Emilii Kiecko, Doroty Leśniak-Rychlak, Grzegorza Piątka, Kamili Twardowskiej, Diany Wasilewskiej, Michała Wiśniewskiego, Łukasza Wojciechowskiego przybliżające teksty pierwszego tomu i pokazujące w jaki sposób mogą być one przydatne i żywe
Wybór pięciu esejów obejmuje teksty wskazujące, jak relacja człowieka ze światem realizuje się w materialnym zaangażowaniu w tworzenie przestrzeni zamieszkiwanej. Artykuły prezentują te aspekty myśli Ingolda, które wydają się najważniejsze z perspektywy projektanta i architekta: jego podejście do linii i powierzchni, oraz materialności i materii, w połączeniu z filozofią życia jako zamieszkiwania.
Ingold odnosi się w nich do kluczowych dla architektury i urbanistyki pojęć filozoficznych takich, jak Lebensraum, czy hylemorfizm jako zasada ludzkiej kreatywności. Choć poglądy Ingolda są osadzone w zachodniej myśli ekologicznej i fenomenologicznej, jego argumentacja odwołuje się do materiałów antropologicznych, którymi autor operuje z wielkim znawstwem, unikając naiwności widocznej czasami w głębokich nawet tekstach myślicieli bez przygotowania antropologicznego.
Nie trzeba być architektem, by pod wpływem lektury Pallasmy odkryć w sobie bogactwo potencjału zmysłów, pozwalających na poznanie, doświadczanie realności otaczającego nas świata, złożonej, wielowymiarowej materii architektury.
Z przedmowy Macieja Miłobędzkiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
