W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
4 kwietnia 1942 roku. Statek z pierwszymi Polakami dociera do Pahlawi w Iranie. Wita ich piaszczysta plaża – to tutaj powstanie miasteczko: setki białych namiotów, które na długie tygodnie staną się domem dla kilkudziesięciu tysięcy ludzi. Niektórzy po zejściu na ląd całują perską ziemię.
Ci, którzy przeżyli podróż z Sybiru, wierzą w szansę na normalne życie, mają nadzieję na powrót do Polski i ponowne spotkanie z bliskimi. Liczą, że tutaj ich los się odmieni.
Zainspirowana historią własnej rodziny autorka pieczołowicie rekonstruuje ścieżki Polaków w Iranie. Przeczesuje archiwa i rozmawia z tymi, którzy jako dzieci odbyli dramatyczną podróż do wolności. Domy na piasku to jednocześnie opowieść o mniej znanych kartach z historii II wojny światowej i poruszający obraz uniwersalnego doświadczenia uchodźców.
Katarzyna Rodacka (ur. 1988) – absolwentka iranistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, dziennikarka, publikowała m.in. w „Przekroju”, miesięczniku „Znak”, „Nowej Europie Wschodniej”, Tygodniku Powszechnym. Laureatka IX edycji Stypendium im. Leopolda Ungera przyznawanego młodym dziennikarzom. Książka Domy na piasku jest jej debiutem. Mieszka w Krakowie.
Już pierwsze kontakty pomiędzy przybyszami zza morza a rdzenną ludnością wysp Maorysami, do których doszło w XVII i XVIII wieku, doprowadziły do krwawych starć. W pierwszej połowie XIX wieku doszło natomiast do szeregu następujących po sobie ataków na statki europejskich łowców fok i ataków odwetowych z ich strony na maoryskie wsie. Prawdziwe morze krwi zaczęło się lać jednak dopiero wraz z rozpowszechnieniem się na wyspach broni palnej. W tym okresie tzw. Wojny Muszkietowe pomiędzy poszczególnymi iwi (plemionami) Maorysów doprowadziły do zdziesiątkowania wielu z nich. Zasiały też wśród nich ziarno nienawiści, które później, w okresie kolonizacji wysp przez Wielką Brytanię, uniemożliwiło zjednoczenie się w walce ze wspólnym wrogiem, a co więcej spowodowało, że rdzenna ludność często stawała po przeciwnych stronach konfliktu. W tym okresie doszło do długoletnich walk brytyjskich sił rządowych i lokalnych wojsk kolonialnych z rdzenną ludnością, znanych pod nazwą Wojen Nowozelandzkich.Wojny Nowozelandzkie były serią kampanii z połowy XIX wieku, w których z jednej strony brało udział część Maoryskich iwi (plemion), zaś z drugiej siły rządowe, w skład których wchodziły wojska brytyjskie i kolonialne oraz ich maoryscy sojusznicy. Dwa główne etapy konfliktu przypadły na połowę lat czterdziestych XIX wieku i lata sześćdziesiąte XIX wieku...
V Szkoła Podchorążych Piechoty do Poznania została przeniesiona z Poczdamu. Cieszyła się dobrą opinią, przede wszystkim dlatego że trzymano się tam jeszcze starych wojskowych cnót. Miała dwie siedziby: I Grupa Szkoleniowa (Lehrgruppe I) i III Grupa Szkoleniowa (Lehrgruppe III) znajdowały się w obozie w Biedrusku (Warthelager), II Grupa Szkoleniowa (Lehrgruppe II) stacjonowała natomiast w koszarach Kuhndorf (na poznańskim Golęcinie – przyp. M.K.). Komendantem szkoły był Oberst Gonell, a dowódcą II Grupy Szkoleniowej major Martin Ewert, odznaczony Krzyżem Rycerskim.
Bitwa stała się nierówna, ciągle nowe czołgi powoli wjeżdżały na otwarty teren, zorientowały się w swojej przewadze i próbowały zakończyć bitwę za pomocą silnego uderzenia. Trafiony! Czołg się zapalił. Obok nas wyeliminowano kolejne działo. Młodzi ochotnicy artylerii przeciwlotniczej stali twardo jak pnie drzew i poczułem lekki wstyd, widząc, jak oni walczą. Nie przeszkadzało im to, że jeden kolega po drugim gryzł trawę, że ciągle pojawiały się kolejne czołgi. Oni trwali przy swoim dziale i ładowali do lufy pociski tak długo, jak to było możliwe.
Z humorem przez wieki - od plejstocenu, przez starożytny Rzym, imperium Majów, aż po amerykański Dziki Zachód i czasy współczesne. To prawdopodobnie najzabawniejsza książka historyczna dla dzieci!Na przestrzeni dziejów w różnych zakątkach świata żyło mnóstwo dzieci, które bywały niesforne, roztargnione, nierozgarnięte lub leniwe. Chociaż nie zdobyły wielkiej sławy ani raczej nie świecą przykładem dla innych, chcemy ocalić je od zapomnienia. Dzięki ich szalonym przygodom dowiesz się co nieco o prehistorii, wielkich odkrywcach i wydarzeniach.
Szesnaście stuleci temu ziemie brytyjskie znalazły się poza strefą wpływów Cesarstwa Rzymskiego i szybko popadły w ruinę. Kiedy wytworne wille opustoszały, wielkie miasta niszczały, a społeczeństwo pogrążyło się w chaosie, pojawili się najeźdźcy zza morza, którzy stali się panami podbitego świata.
„Anglosasi” Morrisa ukazują burzliwą historię owych przybyszów na przestrzeni następnych sześciu stuleci. Autor pokazuje, w jaki sposób pierwsi anglosascy władcy walczyli między sobą o władzę i jak potem nieomal zostali unicestwieni przez wikingów. Opowiada o tym, jak porzucali swoich starych bogów na rzecz nowej wiary – chrześcijaństwa, jak zakładali setki budowli sakralnych i tworzyli wysublimowane dzieła sztuki. Przedstawia odrodzenie miast i handlu oraz początki znanego nam dziś krajobrazu hrabstw, gmin i biskupstw. Snuje opowieść o słynnych władcach, takich jak król Offa, Alfred Wielki i Edward Wyznawca, ale także o mniej znanych postaciach – ambitnych królowych, nowych świętych, nietolerancyjnych mnichach i zachłannych wielmożach. Śledząc ich losy, zobaczymy narodziny nowego społeczeństwa i nowej kultury.
Opierając się na bogatym materiale źródłowym – kronikach, listach, odkryciach archeologicznych i artefaktach – Morris rzuca światło na nieznany szerzej okres w dziejach, oddziela prawdę od legendy i odkrywa przed nami niezwykłą historię traktującą o podwalinach współczesnej Anglii.
Książka Marca Morrisa w sposób niezwykle przystępny przybliża dzieje Anglosasów.
Spis treści: WstępI. Wojskowość samurajów a rewizjonizm historycznyII. W drodze po władzę (srebro, herbata i katana)III. Polityczne posunięcia i wojskowe manewryIV. Dzień zdradyV. Podsumowanie przebiegu bitwy pod SekigaharąVI. Zmiana u steru władzyZakończenieAneksyBibliografiaSpis map O książce: W centrum bitwy szybko zapanował krwawy chaos. Podczas kolejnych ataków i kontrataków Fukushima Masanori i Ukita Hidei nie zamierzali ustępować z pola. Głębokie włamania piechoty Fukushimy odpierały szarże kawalerii Hidei. Jednym z przykładów gwałtownej walki w zwarciu w tej fazie bitwy był już sam początek starcia pomiędzy siłami Ukity Hideie i Fukushimy Masanori. Jeden z dowódców Fukushimy Masanoriego, imieniem Kani Saizo, walczył z wrogim oficerem Akashi Takenori. Dźgając i tnąc swoją naginatą, znaną nam już słynną broń drzewcową wojowników, mnichów sohei i kobiet z samurajskich rodów, przełamał próby blokowania i parowania ciosów przez Takenoriego i w końcu powalił go na ziemię. Zwycięzca następnie, nie zwlekając, odciął głowę swemu rannemu przeciwnikowi. Czyn ten, dziś uważany za brutalny, wtedy był tradycyjnym zwyczajem, gdyż wojownicy w walce zdobywali głowy zabitych wrogów, a pod koniec bitwy wszystkie zdobyte głowy były rejestrowane i przedstawiane dowódcy armii... W swojej długiej historii Kraj Kwitnącej Wiśni doświadczył wielu okresów wojen między rywalizującymi frakcjami walczącymi o władzę. Najsłynniejszym z nich był okres Sengoku (walczących królestw), zwany także Sengoku Jidai (kraju pogrążonego w wojnie), który trwał od połowy XV stulecia do początku XVII wieku, a jego finałem była właśnie dramatyczna i krwawa bitwa pod Sekigaharą, w której starły się armia wschodnia pod przywództwem późniejszego szoguna Tokugawy Ieyasu z koalicją zachodnich daimyo dowodzoną przez Ishidę Mitsunariego.
Wyjątkowe wydanie wzbogacone rysunkami autorstwa Umberta Eco!Listopad 1327 roku. Do znamienitego opactwa benedyktynów w północnych Włoszech przybywa uczony franciszkanin, Wilhelm z Baskerville, któremu towarzyszy uczeń i sekretarz, nowicjusz Adso z Melku. W klasztorze panuje ponury nastrój. Opat zwraca się do Wilhelma z prośbą o pomoc w rozwikłaniu zagadki tajemniczej śmierci jednego z mnichów. Sprawa jest nagląca, gdyż za kilka dni w opactwie ma się odbyć ważna debata teologiczna, w której wezmą udział dostojnicy kościelni, z wielkim inkwizytorem Bernardem Gui na czele. Tymczasem dochodzi do kolejnych morderstw. Przenikliwy Anglik orientuje się, że wyjaśnienia mrocznego sekretu należy szukać w klasztornej bibliotece. Bogaty księgozbiór, w którym nie brak dzieł uważanych za niebezpieczne, mieści się w salach tworzących labirynt. Intruz może tam łatwo zabłądzić, a nawet - jak krążą słuchy - postradać zmysły.Powieść ukazała się po raz pierwszy w 1980 roku. Jej sukces czytelniczy był wielkim zaskoczeniem dla teoretyków i krytyków literatury. Dziś "Imię róży" zalicza się powszechnie do arcydzieł XX wieku.
Wielka i barwna opowieść o tym, jak to się stało, że chrześcijaństwo, wychodząc od wyjątkowego w dziejach skandalu, wywróciło do góry nogami dawny porządek, zawładnęło myśleniem cywilizacji łacińskiej, lecz przede wszystkim wciąż trwa w rozlicznych przejawach instynktu na wskroś chrześcijańskiego nawet tam, gdzie chętnie wątpi się w religię. Na ponad pięciuset stronach wstrząs goni wstrząs, a rewolucja rewolucję: od Hellespontu pięć wieków przed Chr. po Rostock A.D. 2015, od Babilonu po Beatlesów, od krucjat po #MeToo, od heretyków po Pulp Fiction. Tom Holland jak nikt inny czyni doskonały użytek z erudycji nie banalizując wywodu. Doskonale zbudowana, chronologiczna opowieść przeprowadza nas przez zasadniczą rewolucję (za sprawą św. Pawła), kierujący chrześcijaństwo na nowe tory przewrót w XI w., reformację, w końcu rewolucję, która zabiła Boga. A wszystkie one nosiły na sobie to samo znamię: aspirację do ogarnięcia sobą każdego innego możliwego sposobu widzenia świata, roszczenie o uniwersalizm, ale kulturowo wysoce specyficzny. Że istoty ludzkie mają prawa, rodzą się jako równe sobie wzajem, należą im się środki egzystencji, dach nad głową i schronienie przed prześladowaniami nie były to nigdy prawdy oczywiste.
To pierwsze tak obszerne, szczegółowe, kompetentne ujęcie budzącego od dziesięcioleci zainteresowanie i emocje tematu, pełne nowych ustaleń faktograficznych, oryginalnych interpretacji, prostujące wiele mitów, półprawd i fałszów dotyczących oblężenia Festung Breslau. Praca znakomicie napisana, oddaje często głos świadkom z epoki, konfrontująca obraz wyłaniający się z suchych niejednokrotnie zapisów w dokumentach sztabowych z przekazem indywidualnym, subiektywnym, emocjonalnym – wspomnieniami i relacjami dowódców oraz szeregowych żołnierzy. Nadają one opisywanym wydarzeniom wymiar osobistego, dramatycznego doświadczenia. Powstało dzieło bardzo ważne, imponujące i zarazem fascynujące, które stanie się bez wątpienia obowiązkową pozycją w zbiorach nie tylko historyka profesjonalisty, lecz także każdego miłośnika historii wojskowości czy osoby zainteresowanej dziejami Śląska i jego stolicy – Wrocławia. prof. dr hab. Grzegorz Hryciuk
Ta niewielkich rozmiarów powieść Dostojewskiego, przenosi nas do fikcyjnego Ruletenberga, w którym ważą się losy arystokratycznej rodziny i osób z nią związanych.
Wszyscy grają: sami ze sobą, z najbliższymi, z losem; grają pasjami, zatracając się całkowicie. Nawet stareńka „la baboulinka”, 75-letniej Antonida Wasiliewna, która – mogłoby się wydawać, bezbłędnie demaskuje zakłamanie bliskich i ukazuje ich prawdziwe motywy, sama daje się porwać emocjom gry w kasynie przegrywając pieniądze przeznaczone na remont cerkwi.
Autor z niezwykłą precyzją opisuje wir uczuć, w jaki wpadają hazardziści. Ukazuje początkowe skrępowanie i nieśmiałość, prowadzi nas przez przesyconą omnipotencją ekscytację, która styka się momentami z szaleństwem, aż do gorzkiej rozpaczy i bezsilności.
Dostojewski w opisach stanów wewnętrznych bohaterów bazuje w dużej mierze na własnych doświadczeniach – sam był hazardzistą – a Gracza napisał w ciągu miesiąca. Książka zresztą również była elementem zakładu – jeśli autor nie ukończyłby jej w wyznaczonym terminie, prawo autorskie do wszystkich jego przyszłych utworów przeszłyby na wydawcę, który uprzednio dał Dostojewskiego pokaźną sumę pieniędzy na spłatę karcianych długów.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
W Państwa ręce oddaję drugi tom serii. Dotyczy jednostek zbudowanych w oparciu o zebrane doświadczenia z projektowania okrętów, które powstały bezpośrednio po podpisaniu traktatu waszyngtońskiego do czasu traktatu rozbrojeniowego, podpisanego w Londynie w 1930 roku. Zawarty jest również opis jednostek, które powstały po podpisaniu traktatu, ale na których projekt traktat nie wywarł specjalnego wpływu, gdyż były projektowane lub pod których projekt pisano założenia, jeszcze przed rozpoczęciem obrad. Oczywiście od tej zasady można znaleźć wyjątki. Jak zwykle.
Zawarto również opis poważniejszych modernizacji jednostek, które przeprowadzono lub chociaż rozpoczęto w okresie międzywojennym. Przy czym "okres międzywojenny" jest traktowany jako wartość przybliżona, a nie dokładna data rozpoczęcia czy zakończenia modernizacji. W przypadku niektórych jednostek zawarto również opis modernizacji czasów wojny, ale do braku konsekwencji autora, stali czytelnicy powinni się już przyzwyczaić.
(ze Wstępu, Maciej Chodnicki)
Wśród licznych i mocno zróżnicowanych tak formalnie, jak i tematycznie pism, jakie składają się na Plutarchowe Moralia, szczególne (choćby z racji znaczenia w historii filozofii) miejsce zajmują polemiczne rozprawy skierowane przeciwko filozoficznym adwersarzom platonizmu, tj. odpowiednio stoikom oraz epikurejczykom. Wdająć się w owe polemiki, kontynuuje Cheronejczyk długą tradycję; ilustratywne testimonium sporów, jakie akademicy toczyli ze stoikami w kwestii źródeł poznania i kryterium prawdy czy w odniesieniu do natur przeznaczenia i możliwości poznania przyszłości, stanowi choćby teoretyczna spuścizna Cycerona (ten sam Cyceron, w swoim De natura deorum czy De finibus bonorum et malorum daje również wgląd we wcześniejsze polemiki antyepikurejskie, co interesujące zwłaszcza w konktekście analogicznych polemik Cheronejczyka).
Elementem, który czyni Plutarchowe traktaty przeciwko zwolennikom Chryzypa szczególnie wartościowymi, jest z jednej strony ich zakres tematyczny (obejmujący całość dociekań stoickich, a więc fizykę, logikę i podstawy etyki), z drugiej natomiast formalna variatio, a więc przynależność genologiczna, kwestie stylistyczne, ect. kolejnych rozpraw.
(fragment Wprowadzenia)
„Minęła koszmarna noc. Cały pułk wypróbowanym zwyczajem nocował w lesie. Zakaz palenia ognisk spowodował, że zmarzliśmy niemiłosiernie. Rankiem szef kompanii zrobił awanturę o amunicję. Trzeba rozdzielić dodatkowy przydział do pełnej jednostki ognia. Znaczy to praktycznie: „bierz, ile chcesz i uważaj, abyś nie wziął za mało”. Szef kompanii opóźnia meldunki o stratach i przydziały otrzymuje według nieaktualnych, zawyżonych stanów. Nadwyżkę amunicji karabinowej upychamy gdzie się da. Biorę dodatkowo dwa ciężkie granaty przeciwpancerne. Tylko do rusznic amunicji jest nadal za mało. Objuczeni ponad stan wychodzimy na linię. Zajmujemy podstawę wyjściową. Jest około godziny dziesiątej dnia 4 lutego 1945 roku".
Zbigniew Opaliński
W swoją historię dyplomacji i sukcesów militarnych III Rzeszy odnoszonych pod koniec lat trzydziestych i na początku czterdziestych XX wieku autor wplótł zarówno prawdziwe postacie marszałków i generałów, polityków i dyplomatów, jak i fikcyjne, prostych żołnierzy frontowych: Hansa Schmidta, Kurta Seidela, Johanna Jeskego i Walthera Kolmana. Bowiem miliony podobnych Hansów, Kurtów, Johannów i Waltherów, zwykłych niemieckich śmiertelników, z woli Hitlera zostało obleczonych w wojskowe mundury i rzuconych na pewną śmierć. Hans Schmidt, urojona, a może i nieurojona postać tragicznej odysei, jest przykładem typowym losu niemieckiego żołnierza. Ten kolejny tomik z reaktywowanego legendarnego cyklu wydawniczego wydawnictwa Bellona przybliża czytelnikowi dramatyczne wydarzenia największych zmagań wojennych w historii; przełomowe, nieznane momenty walk; czujnie strzeżone tajemnice pól bitewnych, dyplomatycznych gabinetów, głównych sztabów i central wywiadu.
W czasie operacji Rurka ORP Gryf (największa jednostka floty) oraz dywizjon minowców z sześcioma trałowcami typu Jaskółka i dwiema kanonierkami miały postawić zagrody minowe w celu utrudnienia żeglugi na Zatoce Gdańskiej, szczególnie w komunikacji między III Rzeszą a Prusami Wschodnimi. Niestety, polskie plany zakończyły się niepowodzeniem w wyniku popołudniowego ataku niemieckich samolotów bombowych na polskie okręty. Autor ukazuje dramatyzm wydarzeń z pierwszych dni września 1939 roku. Ten kolejny tomik z reaktywowanego legendarnego cyklu wydawniczego wydawnictwa Bellona przybliża czytelnikowi dramatyczne wydarzenia największych zmagań wojennych w historii; przełomowe, nieznane momenty walk; czujnie strzeżone tajemnice pól bitewnych, dyplomatycznych gabinetów, głównych sztabów i central wywiadu.
Daniele Menozzi (ur. 1947) to włoski historyk specjalizujący się w dziejach religii, autor licznych prac z tego zakresu. Szczególnie interesuje go kwestia wojny sprawiedliwej, której poświęcił wiele studiów, a także stosunki między Kościołem a narodem oraz między katolicyzmem a totalitaryzmem. "Kościół, pokój i wojna w XX wieku. W stronę religijnej delegitymizacji konfliktów" (2008) przedstawia toczone wewnątrz Kościoła katolickiego dyskusje dotyczące pozbawienia wojny legitymizacji religijnej. Począwszy od I wojny światowej, którą papież Benedykt XV nazwał "bezużyteczną rzezią", Menozzi pokazuje kolejne etapy krętej drogi zmierzającej do uznania, że odwoływanie się do religii w celu usprawiedliwienia użycia siły zbrojnej jest niedopuszczalne.
Soviet Camps and Prisons on Polish Lands (19441945). A Lexicon, Dariusz IwaneczkoLexicon of the Soviet camps and prisons in Polish lands in 1944-1945 is a publication presenting beginnings, development and role of the Soviet camps in system of repression aiming at Poles. The book contains information concering almost every identified by historians prisons and camps, i.a. its leadership, localisation, approximate figures of inmates and periods of activity.Soviet Camps and Prisons on Polish Lands (1944-1945) is the first methodological look at this Gulag-style system of oppression imposed directly upon Polish lands. A total of 95 camps and prisons are identified and described, through which perhaps 150,000 Poles and persons of Polish heritage passed, many never to return.
Rok 1670. Szlachcic i najemnik Michał Hieronim Dantyszek zaczyna żałować, że kiedykolwiek dla Rzeczypospolitej walczył i zabijał Epicka opowieść o skazanej na niepamięć wojnie domowej. Czy można opowiedzieć historię Rzeczypospolitej w wieku XVII inaczej, niż wtłoczył ją do głów i serc Polek i Polaków Henryk Sienkiewicz? Można. Bohater najnowszej powieści Wojciecha Dutki, szlachcic Michał Hieronim Dantyszek, to polski arianin, świetnie wykształcony w elitarnej szkole w Rakowie. Zostaje najemnikiem, walczy we Francji oraz w angielskiej wojnie domowej. Za granicą poznaje trzy osoby, z którymi bez reszty złączy się jego żywot: siedzącego w więzieniu pod zarzutem szpiegostwa Jana Kazimierza Wazę, arystokratkę Marię Ludwikę Gonzagę i polskiego magnata Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Dantyszek, zaplątawszy się w romans z francuską księżniczką, wraca po wielu latach do Polski jako człowiek Wazów do specjalnych poruczeń. Gdy polska szlachta po doświadczeniu niszczycielskiego najazdu szwedzkiego zwraca się przeciw innowiercom, Dantyszek zostaje postawiony przed wyborem - albo zostanie w kraju jako katolik, albo uda się na wygnanie. Wojciech Dutka, autor bestsellerowych powieści o tematyce wojennej i sensacyjnej, w epicki sposób opisuje kluczowe dla państwa polsko-litewskiego konflikty. W finale ukazuje skazaną na niepamięć historyczną krwawą wojnę domową zwaną rokoszem Lubomirskiego. Tym samym odważnie rzuca wyzwanie Sienkiewiczowskiemu postrzeganiu polskiej historii.
Twórca największego imperium w dziejach przeszedł do historii jako zabójca milionów i brutalny ciemiężca, militarny geniusz i półbóg.W swojej ojczystej Mongolii jest czczony jako ojciec narodu oraz patron pokoju i pojednania.Kim był naprawdę człowiek, który podbił pół świata, choć urodził się w ubóstwie i ciemnocie? Jak to się stało, że nastoletni zbieg, ukrywający się przed wrogiem w odległych górach, został twórcą największego imperium i zmienił bieg dziejów?Bieda i upokorzenie (jak byśmy powiedzieli) lub wola nieba (jak sam twierdził) popchnęły Czyngis-chana do wielkich podbojów. Bezlitosny i dumny, błyskotliwie i nowatorsko rządził - aż do śmierci w 1227 roku - imperium dwukrotnie większym niż rzymskie. Imperium, które jego następcy doprowadzili do szczytowej potęgi i które potem rozpadło się na odrębne jednostki terytorialne: Chiny, Azję Środkową, Persję i Rosję.Tajemnicą pozostaje, jak i gdzie zmarł oraz jak i gdzie został pochowany największy zdobywca. W poszukiwaniu jej rozwiązania John Man przemierzył tysiące kilometrów, podążając śladem legendy, która przetrwała przez stulecia i żyje do dziś. Jego zaskakujące odkrycia ujawniają prawdę i oddzielają ją od mitu.,,Fascynujące połączenie śledztwa historycznego z wartką, godną thrillera narracją, w tej barwnej opowieści o życiu, śmierci i nieprzemijającym wpływie Czyngis-chana"". ,,The Times""JOHN MAN to wybitny angielski historyk, podróżnik i pisarz, świetny znawca historii Chin, Japonii i Mongolii, autor porywających biografii słynnych azjatyckich wodzów: ,,Czyngis-chan. Najokrutniejszy zdobywca wszech czasów"", ,,Attyla. Największy barbarzyńca - postrach Europy"" i ,,Kubilaj-chan. Wnuk Czyngis-chana - zapomniany twórca potęgi Chin"".
Kontynuacja bestsellerowego Drapieżnego rodu Piastów!Czas dzielący śmierć Bolesława Krzywoustego w 1138 roku i koronację Władysława Łokietka w 1320 roku to jeden z najbardziej burzliwych okresów w dziejach Polski. Państwo Piastów, podzielone na dzielnice w słynnym testamencie Krzywoustego, szybko straciło swoją międzynarodową pozycję. Nastały czasy wielkiej, ciągnącej się przez nieomal dwa stulecia wojny w rodzinie Piastów, zaciekle walczących ze sobą o zdobycze terytorialne, władzę i królewską koronę.W wartkiej i żywej opowieści Sławomir Leśniewski sprawia, że niemal zapomniani książęta znów stają się postaciami z krwi i kości. A bywali cyniczni, przewrotni i okrutni! Popełniali liczne błędy i dopuszczali się czynów nieprzynoszących chwały. Nie gardzili mało honorowymi sposobami walki, imali się podstępów, sięgali po truciznę i skrytobójstwo. Jednocześnie w ich niekończących się konfliktach wyrażał się niezwykły polityczny instynkt, który pozwolił ostatecznie wydobyć państwo z otchłani, odnowić królestwo i rozpocząć marsz ku czołówce europejskich krajów.Piastowie. Przeklęty testament to dzieje upadku i heroicznej walki o tron i zjednoczenie kraju - pełne dramatów i osobistych tragedii, szlachetnych czynów i niecnych postępków dokonywanych przez nieodrodne dzieci swojej epoki. Fascynująca podróż po niezwykłej historii średniowiecznej Polski!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
