Książka nie stanowi uniwersytetu dla tych pań, które się na kuchni już znają, lecz zwykła szkoła powszechna dla młodych, niedoświadczonych gospodyń, dająca te wiadomości, jakie każda kucharka posiadać powinna. Wszystkie potrawy tu podane są przyrządzone zdrowo i oszczędnie wszystkie u mnie w domu wypróbowane, i przeważnie obliczone na 5-6 osób, to jest tę ilość, poniżej której prowadzenie kuchni w domu już się prawie nie opłaca.Jeżeli tu podejdę to potraw nieco wykwintniejszych, to dlatego, że właśnie w domach, gdzie się prowadzi kuchnię skromną i oszczędną, najczęściej w razie jakiegoś wystawniejszego przyjęcia lub uroczystości familijnej, zachodzi potrzeba poradzenia się książki nawet te potrawy jednak są przyrządzane możliwie oszczędnie.Oprócz potraw używanych do śniadań, obiadów i kolacyj, dodaję na końcu książki kilka gatunków ciast oszczędnych a smacznych i niedużą ilość skromnych, wypróbowanych ciast wielkanocnych, jedynie takich, których wykonanie przy bardzo nawet skromnym budżecie jest możliwe.Jeśli książka choć nieco ulży gosposiom w trudach ich i kłopotach gospodarczych, jeśli z ziej młode kucharki zaczerpną nieco wiadomości praktycznych, będzie to dla mnie miłą nagrodą za zbieranie w ciągu długich lat wojny tanich i praktycznych przepisów kuchennych.PANI ELŻBIETA
Warunki i potrzeby życia, zmieniające się z biegiem czasu, wyłaniają wciąż nowe rozwiązania, dorzucając do skarbnicy narodu dorobek każdego pokolenia. Siła niepożyta twórczości przetwarza te różnorodne poczynania w ustrój jednolity, zgodny z charakterem i tradycją narodu. Wymaga to jednak czasu dłuższego, nieraz wieków całych, aby zdobycze postępu stopiły się z całokształtem życia. Wieś polska, pod naciskiem nowych, z coraz to trudniejszych warunków bytu, również zmienia powoli swój charakter i wygląd: odwieczne bory nasze znikają, ustępując miejsca rolom uprawnym, a wraz z borami ginie i budulec drzewny, staje się coraz rzadszym i trudniejszym do zdobycia. Konieczność życiowa zmusza lud nasz do rozstania się ze swym przyjacielem wiernym i do wznoszenia swych siedzib z materjałów innych, a przytem odpowiadających wymaganiom współczesnym zdrowotności i niepalności...Umieszcza w wydawnictwie niniejszem wybór wybitniejszych projektów, wyróżnionych na tym konkursie, Centralny Komitet Obywatelski miał na celu ułatwić w ten sposób pracę twórczą przy odbudowie wsi, dać do ręki majstrowi wioskowemu nie wzory, których ślepo trzymać się powinien, lecz raczej przykłady dobrych, starannie obmyślonych rozwiązań. Niechaj przykłady tu zebrane wyjaśnią dobitniej, niżby to w słowa ująć można, jak nam budować trzeba, aby ze zgliszcz odrodziła się wieś polska w całej swej przedziwnej krasie piastowskiej, aby dowiodła światu, że i dziś, jak tysiąc lat temu, umiemy myśleć, czuć i budować po polsku.
W latach 2001-2003 w miesięczniku miłośników starej motoryzacji – AUTOMOBILISTA – publikowany był cykl moich artykułów p.t. „Samochody i rajdy w mojej Polsce” oraz wspomnienie o pilocie i rajdowcu, pułkowniku Wojciechu Kołaczkowskim.
Moja Polska, to Międzywojnie. Małe wyjaśnienie, dlaczego tak je nazwałem. Nie dlatego, że się wtedy urodziłem (w 1931 roku). Po prostu w dwudziestoleciu międzywojennym dokonano czynów heroicznych. To wtedy nastąpiło ujednolicenie prawa, które w każdym z trzech zaborów było inne. To wtedy między innymi powstała Gdynia i magistrala węglowa, by uniezależnić się od portów niemieckich. To wtedy powstał Centralny Okręg Przemysłowy, to wtedy nastąpił rozwój przemysłu lotniczego, rozwój motoryzacji i sportu samochodowego, że tylko wymienię tych kilka z wielu naszych osiągnięć.
„Samochody i rajdy w mojej Polsce” publikowane w miesięczniku AUTOMOBILISTA i ich wersja książkowa powstały głównie na podstawie moich materiałów archiwalnych uzupełnionych „studiami” w Bibliotece Miejskiej, w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego i w Bibliotece Narodowej. Zdaję sobie sprawę, że moja publikacja nie wyczerpuje tematu samochodów i rajdów w dwudziestoleciu międzywojennym.
TADEUSZ HUBERT JAKUBOWSKI
Architekt, pisarz, publicysta. Urodzony w 1931 roku, w Pruszkowie, aresztowany 1953 roku, więziony w Pałacu Mostowskich, w więzieniu przy ul. Rakowieckiej i w Rawiczu.
Pracował w biurze projektów w Warszawie. Od wielu lat publikuje swoje wspomnienia w prasie codziennej i periodycznej. Od 8 grudnia 2012 roku jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jego debiutem literackim była książka „Znakiem tego oskarżony” (Świat Książki”, 2008). Książnica Pruszkowska Wydała koleje tytuły: „Lata prawie bezgrzeszne
(I wydanie 2009, II wydanie 2014), „Obrazki, przeważnie miniatury” (2011), „Migawki, zdarzenia etcetera...” (2012) i „Kram rozliczanego gatunku” (2015). Jest współautorem, razem z Jerzym Kazimierzem Blancardem” (2015).
Za działalność pisarską uhonorowany medalem medalem „Pamięci Krystyny Krahelskiej Pamięci Powstania Warszawskiego 1944” przez Towarzystwo Przyjacół Warszawy, przez Towarzystwo Przyjaciół Warszawy”, medalem „PRO PATRIA” przez Urząd do Spraw Kombatantów i osób Represjonowanych oraz statuetką „Urbs Nova” – nagrodą Prezydenta miasta Pruszkowa w kategorii Kuhura.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
