Człowiek w teatrze życia codziennego

Erving Goffman (1922-1982) zalicza się do niekonwencjonalnych klasyków amerykańskiej socjologii. Mniej zainteresowany teoriami systemów i badaniami ilościowymi, preferował obserwację uczestniczącą. Najbardziej znane jego dzieło "Człowiek w teatrze życia codziennego" (1959) należy do światowego kanonu badań socjologicznych. Jest w tej książce tyleż frapujących szczegółów co metodycznych analiz, służących także opisowi obyczajowości. Na podstawie przeróżnych źródeł - od anonsów reklamowych po podręczniki dobrego wychowania - autor rozważa "teatralny" charakter ludzkich zachowań społecznych. Uświadamia nam ich mechanizmy, z których na ogół nie zdajemy sobie sprawy: prezentujemy siebie za pomocą "fasady" w pewnych "dekoracjach", wycofujemy się za "kulisy". "Fasad", masek mamy wiele w zależności od "sytuacji". Wszyscy jesteśmy aktorami, wszyscy też widzami, ale jak przekonuje zebrany przez Goffmana materiał, nie musimy mieć z tego powodu wyrzutów sumienia, bo taka "gra", taka "interakcja symboliczna" są wprost niezbędne do właściwego funkcjonowania społeczeństwa.

SŁOWO WSTĘPNE — Jerzy Szacki
PRZEDMOWA
PODZIĘKOWANIA
WPROWADZENIE
I. WYSTĘPY
Zaufanie do roli
Fasada
Dramatyzacja działalności
Idealizacja
Kontrolowanie ekspresji
Fałszywa prezentacja
Mistyfikacja
Rzeczywistość i gra
II. ZESPOŁY
III. SCENA I KULISY
IV. ROLE POBOCZNE
V. KOMUNIKATY NIE W STYLU PRZEDSTAWIENIA
Stosunek do nieobecnych
Rozmowy inscenizatorskie
Zmowa członków zespołu
Działania na pograniczu zespołów
VI. SZTUKA MANIPULOWANIA WRAŻENIAMI Przymioty i praktyki obronne
Praktyki protekcyjne
Taktowne reakcje na taktowne postępowanie
VII. WNIOSKI
Punkt wyjścia
Kontekst analityczny
Osobowość — interakcja — społeczeństwo
Zróżnicowanie kulturowe
Rola ekspresji polega na przekazywaniu
obrazu swego ,ja"
Inscenizacja a ludzkie ,ja"
INDEKS OSÓB