Być darem

Wielu polskich socjologów, którzy są wnikliwymi obserwatorami życia społecznego współczesnych młodych ludzi, bije na alarm. Zauważają oni bowiem znikome zainteresowanie młodego pokolenia jakąkolwiek aktywnością społeczną. Zaledwie sześć procent młodych respondentów deklaruje w badaniach regularne działanie na rzecz innych. Rośnie pokolenie egoistów, hołdujących hasłom w rodzaju: „Tylko bogactwo zapewnia szczęśliwe życie" czy „Nie bawisz się - nie żyjesz". Starsze pokolenie było wychowywane na innych wartościach wyrażanych w hasłach, np.: „Żyje się po to, aby służyć". Dzisiaj natomiast powtarza się: „Żyje się po to, aby odczuwać przyjemność, a nie poświęcać się dla innych".
Europejska cywilizacja przeżywa silny kryzys. Ludzie coraz bardziej odchodzą od zasad ukazanych przez Jezusa Chrystusa w Ewangelii. Mówią jedynie o prawach, a nie o poświęceniach czy wyrzeczeniach. Wyrazem tego jest również kryzys demograficzny. Urodzenie i wychowanie dziecka wymaga bowiem wielkiego poświęcenia i niekiedy rezygnacji z kariery czy wygodnego życia..Tymczasem Ewangelia Jezusa Chrystusa, Jego życie, męka i śmierć uczą nas, że życie rodzi się z poświęcenia i ofiary. Dlatego bardzo ważne, jest pokazanie, jak powinno wyglądać autentyczne życie chrześcijańskie. Polega ono na naśladowaniu Chrystusa i upodobnieniu się do Jego wzoru. Całe życie Jezusa było darem „dla innych". Było służbą. „Być uczniem Jezusa znaczy upodobnić się do Niego, który stał się sługą aż do ofiarowania siebie na krzyżu (por. Flp 2,5-8)" (Fertfatissplendor, 21). Jezus Chrystus jest wzorem dla każdego chrześcijanina. Uczy On, że nie można żyć tylko dla siebie. Życie ucznia i wyznawcy Chrystusa, także powinno być darem dla drugich. Życie w jakiejkolwiek społeczności zawsze wymaga pewnego stopnia poświęcenia i rezygnacji z egoizmu.
Na te problemy współczesnego świata dał odpowiedź Sobór Watykański II w swoich dokumentach. Uczył on, że ktokolwiek idzie za Chrystusem, staje się pełnym człowiekiem (por. Konstytucja Duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, 22), a także, że człowiek nie może inaczej się odnaleźć, jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego (por. Konstytucja Duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, 24). Te zagadnienia poruszał w swoim nauczaniu Jan Paweł II. W Orędziu
na XXII Światowy Dzień Pokoju Ojciec Święty głosił: „żadna osoba nie istnieje dla samej siebie, ale pełniejszą tożsamość odnajduje w odniesieniu do innych." A w Orędziu na XVI Światowy Dzień Młodzieży: „Kto idzie za Chrystusem, nie ocenia wszystkiego z punktu widzenia własnej korzyści. Ocenia swoje życie w kategoriach bezinteresownego daru, a nie zysku czy posiadania". Prawdzie życie wyraża się bowiem przez dar z siebie. Świadomość daru i obdarowania jest już wyraźnie wpisana w biblijny obraz stworzenia.
Te tematy podejmuje również Piotr naszych czasów, czyli Ojciec Święty Benedykt XVI. W pierwszej swojej encyklice przypomniał, że Bóg jest miłością i że kocha bezinteresownie każdego człowieka. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednoro-dzonego dał..."(J 3,16). Jeszcze jako kardynał uczył, że naśladowanie Boga - Stwórcy świata i człowieka -polega na miłowaniu z bezinteresowną hojnością, której cechą jest „nadmiar". Uczył, że chrześcijanin to ktoś, kto szuka dobra bez kalkulacji. To ktoś, kto wzorem swojego Boga nie kalkuluje, lecz po prostu kocha. Według Benedykta XVI (O sensie bycia chrześcijaninem, Kraków 2006, s. 82-83) znakiem Boga jest „nadmiar" i jest to pojęcie kluczowe do zrozumienia wszystkich bez wyjątku dzieł Boga. Bóg jest miłością i dlatego jest nadmiarem. Bóg obdarowuje, byśmy mogli dawać. Ta Boża miłość winna stać się miarą życia i postępowania każdego chrześcijanina.
W dzisiejszym świecie naznaczonym rywalizacją, pogonią za posiadaniem i konsumpcjonizmem, świadomość bycia darem dla innych, jest prawie nieobecna. Dlatego współczesnemu człowiekowi, zagubionemu w iluzjach świeckiego myślenia i działania, należy przypominać i pokazywać jego godność oraz to, co prowadzi do rozwoju jego człowieczeństwa. Człowiek stworzony „na obraz i podobieństwo Boże"został powołany, aby z „bycia darem dla innych", uczynić zasadą swego życia.. Bez takiej postawy daru, czyli „bycia i życia dla innych", wspólnotom ludzkim grozi egoizm, który msiczy wzajemne relacje i miłość.
Przez tajemnicę Wcielenia Bóg stał się Człowiekiem „dla nas i dla naszego zbawienia", a przez to człowiek dla człowieka stał się bratem. Cała zaś ludzkość stała się rodziną Chrystusa. Temu pragną służyć stronice tej książki, które są zachętą aby przez 365 dni uczeń Chrystusa mógł być darem dla innych. Taki bowiem sposób życia czyni człowieka szczęśliwym i w pełni zrealizowanym. Każda chwila jest darem Boga dla człowieka. Oby ten dar każdy z nas potrafił przemienić w dar miłości do wszystkich ludzi.
Chciałbym, by te krótkie refleksje na każdy dzień roku były zachętą dla wszystkich uczniów
i wyznawców Chrystusa do pięknego i szczęśliwego życia, do codziennego czynienia daru ze swego życia dla Boga i dla ludzi.
Tarnów 06.08.2012
Święto Przemienienia Pańskiego
ks. Józef Gaweł SCJ - ze wstepu do książki

Być darem
Spis treści:

• WSTĘP
• I. BEZINTERESOWNY DAR Z SIEBIE
• II. BÓG JEST DAREM
• III. ŻYCIE JEZUSA CHRYSTUSA DAREM
• IV. ŻYCIE JEZUSA CHRYSTUSA WZOREM
• V. STARY TESTAMENT UKAZUJE MIŁOŚĆ BOGA
• VI. EWANGELIA UCZY NAS, W JAKI SPOSÓB BYĆ DAREM
• VII. KSIĘGI NOWEGO TESTAMENTU O ŻYCIU CHRZEŚCIJAŃSKIM
• VIII. UCZYNILI ZE SWEGO ŻYCIA DAR
• IX. ŻYCIE CHRZEŚCIJAŃSKIE JAKO DAR
• X. MAŁŻEŃSTWO RODZINA - MIEJSCE, GDZIE ŻYJE SIĘ DAREM
• XI. KAPŁAŃSTWO DAREM BOŻEJ MIŁOŚCI
• XII. ŻYCIE ZAKONNE DAREM BOŻYM