Zbiór wierszy wydany w oryginale w 1936 roku. Zawarte w tym tomiku wiersze są głównie o tematyce filozoficznej, ale przewija się w nich też motyw snów i marzeń. Bogata kolorystyka kwiatowa, dodatkowo drzeworyty Zamościa. Idealny pomysł na prezent.
Jest to część tylko puścizny pośmiertnej Autora: obok kilku utworów dramatycznych, szeregu opowieści baśniowych i essayów zachowała się znaczna ilość wierszy, pisanych w ciągu lat czterdziestu, lecz nie zawartych w żadnym z istniejących zbiorów.
W malinowym chruśniaku, Trzy róże, Ballady - Bolesław Leśmian Przedruk trzech tomików na podstawie wyda"" z lat 1920, 1926 i 1937, we wspólnej oprawie. Jest to zbiór poezji miłosnej, z przepięknymi kwiecistymi motywami na okładce i w środku książki. Idealny pomysł na prezent.
Mija osiemdziesiąta rocznica śmierci Bolesława Leśmiana i zarazem sto czterdziesta rocznica jego urodzin. Mimo upływu lat twórczość autora Sadu rozstajnego (1912), Łąki (1920), Napoju cienistego (1936) oraz Dziejby leśnej (1938) fascynuje nadal. Więcej: fascynuje coraz bardziej! Dzisiaj mamy już pewność, że miejsce Leśmiana jest na szczycie Parnasu polskiej literatury, obok takich twórców jak Jan Kochanowski, Adam Mickiewicz, Cyprian Kamil Norwid czy Wisława Szymborska i Czesław Miłosz. A jednocześnie uświadamiamy sobie, że jego poezja ciągle i uporczywie wymyka się analizom i refleksjom literaturoznawczym; nie poddaje się też historycznoliterackiej kwalifikacji. Leśmian był zawsze poetą osobnym, za życia ? prawie nieobecnym. W dwudziestoleciu międzywojennym uważano go za młodopolskiego epigona, nierozumiejącego współczesności. Wiele lat po śmierci poety Czesław Miłosz pisał: „Ważną nauką powinna być pomyłka mojego pokolenia co do Leśmiana, bo przesłonił go nam jego język młodopolski, a więc staroświecki (...), czyli byliśmy jak sprzedawca w sklepie konfekcji męskiej, który osądza dobro i zło według kroju ubrania”. Być może jest tak, że to właśnie Leśmian przeniósł model wrażliwości literackiej polskiego modernizmu w przyszłość ? w sposób najbardziej wiarygodny, najpełniejszy i najbardziej przejmujący.Poezja Leśmiana stawia pytania najbardziej fundamentalne. Dotyczą one istoty Boga, Miłości, Śmierci, Niebytu i Zaświatów. Dla twórcy Dwojga ludzieńków granice pomiędzy tymi pojęciami nie istnieją. W tej poezji Świat oraz Byt nie są warunkiem koniecznym dla zaistnienia Miłości. Kochankowie po śmierci „sił resztką dotrwali do wiosny, do lata,/ By powrócić na ziemię ? lecz nie było już świata”...Z upływem lat poezja Leśmiana staje się coraz większą filozoficzną łamigłówką w poetyckim stanie skupienia. Ale przede wszystkim ? budzi w nas ciągle, może nawet coraz intensywniej, egzystencjalny niepokój, rodzaj tęsknoty za światem ciszy i niebytu, których natury nie jesteśmy w stanie rozpoznać, chociaż wiemy, że istnieją i są na wyciągnięcie ręki. Poeta zbliża się w swojej twórczości do tej tajemnicy i to w stopniu, który był udziałem niewielu polskich pisarzy. Czyni to w sposób, który uwiarygodnia siłę poezji i siłę polskiego słowa, na zasadach, które on sam i na własny rachunek tworzy.Ten tom wierszy Bolesława Leśmiana, wraz z refleksją na ich temat najwybitniejszych polskich „leśmianologów”, oddajemy do rąk Państwa ? w nadziei, że wzbudzą one Państwa zachwyt i zainicjują refleksję: pytanie o... SENS.Andrzej Nowakowski
Sześć orientalnych baśni opowiedzianych przez jednego z najwybitniejszych polskich poetów i zilustrowanych przez jednego z najważniejszych przedstawicieli polskiej szkoły plakatu.
Młody perski książę wsiada na zaklętego drewnianego rumaka i znika w obłokach. Zanim odkryje, jak wylądować, doleci aż do Bengalu.
Pewien rybak wyławia z morza miedzianą szkatułkę; kiedy ją otworzy, okaże się, że lepiej było tego nie robić.
Afrykański czarnoksiężnik przybywa do Chin, by odnaleźć jedynego człowieka, który może wydobyć z podziemi cudowną lampę…
Pamiętacie te historie?
Trzeba bardzo natężyć uwagę, aby od początku do końca wysłuchać tych baśni. Są to bowiem baśnie pełne zdarzeń niespodzianych i cudów niesłychanych. Nieuważnemu i nieostrożnemu słuchaczowi łatwo zabłąkać się w nich tak samo, jak się pewien chłopiec zabłąkał w lesie czarodziejskim. O północy wszystkie ścieżki i drogi tego dziwnego lasu zaczęły ze śmiechem skakać i pląsać i rozpląsane uciekały przed chłopcem, ile razy chciał na jedną z nich nastąpić nogą, ażeby po niej wrócić do domu. Trzeba być bardzo uważnym wówczas, kiedy się wchodzi do czarodziejskiego lasu, albo wówczas, kiedy się słucha naprawdę czarodziejskich baśni. Nawet królowie perscy, arabscy i indyjscy natężali swoją królewską uwagę, gdy im opowiadano te dziwne i straszne, i osobliwe, i niepojęte baśni.
Prosimy więc o ciszę, gdyż oto opowieść się zaczyna!
Tekst został opracowany na podstawie I wydania (Kraków: Wydaw. J. Mortkowicza, 1913), z pominięciem skrótów i zmian wprowadzonych w edycjach opublikowanych po śmierci autora. Fleksja, pisownia i interpunkcja zostały uwspółcześnione.
Pierwszy pełny przekład rosyjskich wierszy Bolesława Leśmiana, mało znanego epizodu w twórczości tego poety.
Rosyjskie wiersze Leśmiana owiane są mgiełką tajemniczości. Przez długie lata uważano, że powstały w kijowskim okresie jego życia i że początkowo był on poetą rosyjskojęzycznym. Tę błędną hipotezę ułatwiał fakt, że pochodził on ze zasymilowanej rodziny żydowskiej i przez wiele lat mieszkał w Kijowie, gdzie ukończył carskie gimnazjum i uniwersytet. Względnie niedawno okazało się jednak, że zostały one napisane podczas jednego z pobytów poety w Paryżu. Najprawdopodobniej ich inspiracją była perspektywa wysokich honorariów, jaką przed biednym poetą polskim roztoczył sławny rosyjski poeta Konstantin Balmont, którego Leśmian przypadkiem spotkał w Ogrodzie Luksemburskim.
Tę niezwykłą poetycką opowieść dla dzieci Bolesław Leśmian napisał 1913 roku. Jej tytuł i treść nawiązuje do postaci Sindbada Żeglarza, jednego z bohaterów arabskiej Księgi tysiąca i jednej nocy. Leśmianowski Sindbad to dzielny młodzieniec, który mieszka w Bagdadzie z wujem Tarabukiem - arcyzabawnym i pechowym poetą. Pewnego dnia, zachęcony przez Diabła Morskiego, rozpoczyna pierwszą ze swoich siedmiu niezwykłych morskich podróży, podczas których poznaje magiczne krainy pełne drogocennych skarbów. Zamieszkują je czarodziejskie istoty - czasami wspaniałe, czasami upiorne i przerażające: Konie Morskie, karły-ludożercy, czarownicy, olbrzymi ptak Murumardakos, szalony staruch, wojownicze olbrzymki i zaklęte księżniczki. Sindbad raz bywa w śmiertelnym niebezpieczeństwie, innym razem poznaje uroki życia, rozkoszując się miłością kolejnej poślubionej przez siebie zaczarowanej królewny. Z każdej ze swych wypraw powraca - cudem ocalony - do stęsknionego wuja z nowym bagażem doświadczeń i wspomnień.
Bolesław Leśmian - znakomity poeta i eseista - był także twórcą różnych rodzajów prozy. Prezentuje je trzeci tom Dzieł wszystkich. Zebrane tu utwory zostały napisane we wczesnym, niesłychanie płodnym okresie twórczości Leśmiana, przed wydaniem Łąki (1920), od której zaczyna się czas powstawania jego najwybitniejszych dzieł poetyckich. Pomieszczone są tu przede wszystkim baśnie, które - trzeba to powiedzieć wyraźnie - noszą w sobie cechy jego wielkiego pióra: Przygody Sindbada Żeglarza, Klechdy sezamowe, Klechdy polskie. Prezentujemy także małe utwory prozatorskie, ,,rozsypane"" po czasopisamach, powstałe jeszcze przed napisaniem tomu Łąka. Są to m.in.: Jaś uzdrowiony, Legendy tęsknoty czy Satyr i Nimfa. Dopełnieniem tomu jest Leśmianowski przekład Opowieści nadzwyczajnych Edgara Allana Poe. Leśmian dokonał przekładu za pośrednictwem XIX-wiecznego tłumaczenia francuskiego, którego autorem był Charles Baudelaire. Wartość tego przekładu, a ściślej mówiąc - adaptacji, polega nie tylko na oddaniu niesamowitej atmosfery utworów Poego. Przekład ten może stanowić materiał do studium porównawczego, na stosunkowo obfitym materiale, zasad słownictwa Leśmiana w prozie artystycznej i jego poezji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
