Bociany zawsze wracają do gniazd

- Moja córka, wrażliwa, zdolna, inteligentna, z rozwiniętym poczuciem estetycznym, wśród prostactwa - syk ojca. - Po kądzieli tylko Florczak - syk matki. - Ale po mieczu Miłobędzka. Moi, świętej pamięci, rodzice nie cuchnęli oborą, jak twoi - syk ojca. - Chcesz cuchnąć, twoja sprawa. Cuchnij. Tam wszędzie cuchnie. Obsadzili chałupę różami, a i tak cuchnie. Nawet w tym ich tak zwanym gościnnym pokoju. Obrzydliwość. Brud. Brzydziłem się niedomytych sztućców, talerzy; tych garów, w jakich moja szacowna a niedomyta teściowa gotowała zupy; wszystko napawało mnie tam wstrętem. Robactwo pełzające po ścianach - dłużej nie dało się tego słuchać. Wpadła do gabinetu.- U dziadków nic nie cuchnie! Dom dziadków jest ładny, wygodny, czyściuteńki! Kłamiesz, tato! Czemu kłamiesz, tato? - Agnieszko, wyjdź! Agnieszko, znowu podsłuchujesz - napadli na nią i matka i ojciec.Rodzice Agnieszki się rozstają, a ona z Łodzi wyjeżdża z matką na prowincję. Tu ma kochających dziadków, ciepły dom, ale brak jej... No właśnie - o tym, czego brakuje Agnieszce, jak bardzo cierpi, jak dojrzewa i nabiera głębokiej życiowej mądrości dowiesz się z tej wyjątkowej powieści.