Książka zawiera osiemnaście prac poświęconych rozmaitym zagadnieniom filozofii i historii matematyki i logiki. Można je podzielić na cztery grupy. Prace pierwszej grupy poświęcone są ogólnym i podstawowym problemom filozofii matematyki (ontologia matematyki, nieskończoność, dowód w matematyce, rola podmiotu w matematyce, kontekst kulturowy matematyki, strukturalizm i teoria kategorii w filozofii matematyki). W grupie drugiej znajdują się rozważania związane z twierdzeniami Gödla o niezupełności i ich konsekwencjami dla programu Hilberta i ogólnie dla filozofii matematyki i logiki. Kolejna grupa zawiera szkice dotyczące różnych zagadnień historii logiki i matematyki. Wreszcie na grupę czwartą składają się prace poświęcone filozofii matematyki w Polsce międzywojennej.
Książka traktuje o poezji polskiej i malarstwie XIX oraz XX wieku. W centrum zainteresowania autora znajduje się pejzaż. Publikacja ma charakter interdyscyplinarny – powinna usatysfakcjonować i historyków literatury, i historyków sztuki. Ma ona głównie charakter interpretacyjny. Napisana jest językiem naukowym, a jednocześnie w sposób przystępny. Doskonale nadaje się do wykorzystania w pracy dydaktycznej. Jest adresowana do badaczy, nauczycieli, studentów i wszystkich tych, którzy interesują się poezją oraz malarstwem.
Okrucieństwo przejawia się nie tylko jako agresja związana z toczącymi się wojnami o różnym podłożu, lecz również we wszystkich dziedzinach kultury: sztuce i muzyce, literaturze, kinie, w komiksie i animacjach filmowych, grach komputerowych i reklamie. Okrucieństwo jest już właściwie formą komunikacji, sposobem przedstawiania świata a nawet wyrażania własnych emocji. Stało się akceptowaną coraz częściej – również mocą umowy społecznej – formą indywidualnej i zbiorowej manifestacji roszczeniowych żądań i przekonań.
Obowiązkiem humanisty jest wyrażanie sprzeciwu wobec przemocy oraz ujawnianie wynikających z niej zagrożeń. Ta potrzeba zaowocowała zawiązaniem konsorcjum pomiędzy Wydziałem Filologii Polskiej i Klasycznej UAM w Poznaniu i Wydziałem Polonistyki UJ w Krakowie oraz organizacją seminariów i konferencji na temat okrucieństwa w literaturze i kulturze europejskiej Uczeni podjęli się wykonania prac badawczych i trudu interpretacji analizowanych źródeł, by opisać i uświadomić procesy powstawania i przekształcania różnych rodzajów okrucieństwa w sztuce – w literaturze, plastyce, teatrze i filmie i w języku, ale też we współczesnych formach komunikacji, które są zarazem środkami edukacji młodych ludzi (komiks, gry komputerowe, animacje). Sięgnęli też po podstawowe teksty i mity kultury Europy – do Starego Testamentu i mitologii Greków i Rzymian, by dotrzeć do najwcześniejszych ujęć tego zagadnienia w naszej kulturze.
Konferencja, która odbyła się w Poznaniu w marcu 2015 roku, pokazała różne odsłony zaangażowania, potwierdzając potrzebę dyskutowania o jego kształtach i postaciach. Zebrane w niniejszym tomie teksty, będące jej pokłosiem zostały podzielone na trzy grupy. Pierwsza część „Labirynty zaangażowania” zawiera wypowiedzi, w których pojawia się re?eksja nad klasycznym jego ujęciem jako postawy pisarza pragnącego zwrócić uwagę i przeciwdziałać usterkom rzeczywistości, w jakiej funkcjonuje. Druga część „Paradoksy zaangażowania” zbiera głosy badaczy podkreślających niejednoznaczność terminu, odsłaniających różne pisarskie strategie kluczenia między potrzebą działania a świadomością jego utopijności. W trzeciej części „Nowe ścieżki” zaprezentowane są analizy prób przeciwdziałania różnego typu pułapkom, w jakie może wpaść każdy, kto chce mierzyć się z rzeczywistością. Tak różnorodne perspektywy badawcze prowokują do dalszego namysłu nad formami angażowania się w życie: zaangażowani nie szukają tylko ideologicznych uwikłań, co nie znaczy, iż większość naszych spraw nie ma politycznego podłoża. Większość to jednak nie całość, a przyglądanie się relacji między tymi aspektami jest i pozostanie zagadnieniem zawsze aktualnym.
W połowie 2012 roku, czyli ponad rok po wypadku jądrowym w elektrowni Fukushima Daiichi, jednym z największych w dziejach ludzkości, dziesiątki tysięcy Japończyków wyszły na ulice, by zaprotestować przeciwko polityce energetycznej rządu. Dlaczego rok po wypadku? Kto protestował i dlaczego? Jakie były skutki tych protestów? Książka jest próbą odpowiedzi na te pytania. Na podstawie własnych badań terenowych i przeglądu dotychczasowej literatury autorka przedstawia genezę, formy organizacji i działania ruchu społecznego skierowanego przeciwko elektrowniom atomowym oraz omawia wpływ, jaki ruch ten wywarł na politykę energetyczną państwa. Powyższe zagadnienia przedstawione są na tle wcześniejszych wypadków i zdarzeń jądrowych, sytuacji politycznej w czasie wypadku, systemu decyzyjnego zdominowanego przez tzw. „nuklearną wioskę” oraz sposobu zarządzania kryzysowego przez władze. Warto dodać w kontekście polskich dyskusji na temat Fukushimy, że nie bez znaczenia był fakt, jak orzekła niezależna parlamentarna komisja badawcza ds. wypadku, że przyczyną „nie była ‘katastrofa naturalna’ [trzęsienie ziemi i tsunami], ale że była to jednoznacznie ‘katastrofa wywołana przez człowieka’ [jinsai]”.
Książka Joanny Smól jest poświęcona piśmiennictwu poradnikowemu w prasie kobiecej z drugiej połowy XX wieku i jest pierwszym tego typu opracowaniem podjętej problematyki. Opracowanie, co szczególnie cenne, ma charakter interdyscyplinarny, choć osadzone jest przede wszystkim w lingwistycznych badaniach genologicznych. Wartością autorskiego ujęcia jest uwzględnienie przemian gatunków poradnikowych i ich wzajemnych relacji, co pozwala Autorce stwierdzić, iż cechą tych gatunków jest „zbliżanie się do siebie, wzajemne przenikanie i wnikanie form krótszych w te bardziej rozbudowane”. Monografia jest głosem w dyskusji nad relacjami między gatunkami mowy, dyskusji nadal w polskiej genologii żywej i gorącej.
Książka jest zbiorem 17 prac poświęconych aktualnie prowadzonym badaniom z zakresu filozofii matematyki i informatyki. Obrazuje najnowszy ich stan w różnych ośrodkach naukowych w Polsce.
Przedmiotem podjętych w monografii rozważań jest postsocjalistyczna formacja społeczno-ekonomiczno-polityczna dokonana z punktu widzenia antropologii społecznej. To studium środkowoeuropejskiej i polskiej wersji kapitalizmu. W krytyczny sposób przedstawia, jak neoliberalizm wyklucza z głównego nurtu społeczeństwa całe jego segmenty oraz ich opór wobec stanowionych relacji władzy i podporządkowania. Ujawnia mechanizmy tworzenia hierarchii między ludźmi w zwykłych działaniach. Codzienne praktyki ujmuje jako korelat globalnych relacji zależności i podporządkowania, lecz zarazem eksponuje sprawczą moc aktorów społecznych. Stanowi zarówno krytykę systemów wytwarzających nierówności, jak i towarzyszących im hegemonicznych dyskursów. Autor odchodzi od dominującego wyjaśniania tworzenia „postsocjalistycznych Innych” w kategoriach tożsamościowych. Nie odmawiając kulturze znaczenia w kreowaniu dystynkcji społecznych, analizuje klasowy charakter nierówności, które przyobleka się jedynie w idiomy różnic kulturowych. Książka odkrywa, jak wytworzone nierówności doprowadziły do karmionej dziś populizmem wrogości wobec wszelkich Innych, w szczególności ksenofobii i islamofobii podszytej rasizmem.
Rzeczywistość społeczna XXI wieku, pomimo olbrzymiego potencjału komunikacyjnego ludzkości i nieograniczonego niemalże dostępu do informacji i wiedzy, zdradza objawy kryzysu. Świat okazuje się nie tak bezpieczny, przewidywalny i oparty na rozumie, jak przez dziesięciolecia przewidywali orędownicy koncepcji społeczeństwa informacyjnego. Rozwój globalnej sieci komputerowej oraz towarzyszący temu wzrost znaczenia cyfrowej kultury masowej nie gwarantują stabilności i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Nieskrępowany przepływ informacji i nieograniczone możliwości komunikacyjne umożliwiają bowiem nie tylko cyrkulację szlachetnej myśli i szczytnych idei, ale znacząco wzmacniają także ciemną stronę ludzkiej natury. Obok bezdyskusyjnie pozytywnych koncepcji i poglądów, równoważne (a często wręcz bardziej wyraźne i dobitniej oddziałujące) miejsce w sieci znajdują także poglądy radykalne. Praca opisuje związki między cyfrową kulturą masową XXI wieku a kulturą polityczną społeczeństwa informacyjnego, w perspektywie społeczno-regulacyjnej koncepcji kultury Jerzego Kmity.
Książka traktuje o problematyce pomników w perspektywie współczesnych dyskursów krytycznych tzw. nowej humanistyki. Dystansując się nieco od studiów nad pamięcią, które tradycyjnie przynależą do sfery badań nad pomnikami, w książce zaproponowano przyjęcie nowej ramy interpretacyjnej dla powstających wcześniej i współcześnie monumentów. Perspektywa antropoceniczna pozwala wyjść poza schemat myślenia o pomnikach jedynie w kategoriach ich politycznej i tożsamościowo twórczej roli i umożliwia spojrzenie na nie także jako na obiekty współtworzące nowe wspólnoty. Daje ona podstawy do nowej interpretacji wielu powstających współcześnie pomników nieklasycznych (sensorycznych, efemerycznych, środowiskowych etc.), dla których pamięć o przeszłości nie musi być kluczowa. Powstają one przede wszystkim po to, by zwrócić uwagę na ważne problemy współczesne, poruszyć wybranymi społecznościami, stworzyć przestrzeń osobistego doświadczenia bez zaistnienia konkretnego obiektu, w którego powstanie wpisane jest wykluczenie tych, którzy nie zgadzają się z przesłaniem w nich zawartym. Książka stanowi także dyskusję nad powstającymi współcześnie pomnikami. Analizowane są więc zarówno te monumenty, które odwołują się do klasycznych form pomnikowych, jak i te, których forma niekiedy szokuje, a często przynajmniej wykracza poza znany i oswojony kształt monumentów, ale które mimo swej nowatorskiej formy często nadal wpisują się w tradycyjny dyskurs pamięci i realizują antropocentryczną wizję świata. Publikacja gromadzi teksty i manifesty artystyczne wybitnych twórców i naukowców, wśród nich Krzysztofa Wodiczki, Joanny Rajkowskiej, Anne Peschken, Ewy Domańskiej czy Piotra Piotrowskiego.
Estetyka filmu. Badania nad filmem science fiction «Wojna światów» (1953/1954) Byrona Haskina” Wernera Faulsticha jest pierwszą na świecie, medialną teorią filmu fabularnego. Stanowi ona część większego projektu badawczego, w którym autor ukazał recepcję „Wojny światów” G.H. Wellsa we wszystkich mediach, poczynając od czasopisma i książki (H.G. Wells), przez komiks i radio (O. Welles), a kończąc na filmie (B. Haskin), telewizji (J. Sargent) i operze popowej (J. Wayne). Wybór słynnego w latach 50. filmu SF Byrona Haskina nie był jedynie koniecznością historyczną, podyktowaną pierwszą i jedyną do czasów Spielberga adaptacją filmową, lecz wynikał zarazem ze świadomości, że przeciętność artystyczna filmu, który zdobył skądinąd Oscara za efekty specjalne, jest jego wielką zaletą. Podobnie jak jest nią zdolność do ukazywania tego, czym jest w istocie estetyka filmu. Faulstich postawił sobie za cel zasypanie przepaści między abstrakcyjnie rozumianą teorią, dla której poszczególne filmy są co najwyżej mniej lub bardziej arbitralnie dobranymi przykładami, a formalną i treściową analizą pojedynczego filmu pojmowanego jako totum. Dzięki tak jasno sprecyzowanemu założeniu badawczemu autorowi udało się skutecznie przybliżyć pięć kategorii określających medium filmu: realizm, przemoc pokazywania, technikę, towar, mit. I jednocześnie pokazać, jak przejawiają się one w konkretnym dziele filmowym, które naznaczyło je swymi niepowtarzalnymi cechami.
Zbiór szkiców i studiów zamieszczonych w tej książce obejmuje blisko półwiecze – począwszy od roku 1971 („Podwójny portret Lizy Pareńskiej”) aż po okres najnowszy. Ich wspólny mianownik stanowi nie tylko semiotyczna perspektywa spojrzenia na dzieło sztuki jako tekst kultury. Łączy je również to, iż wszystkie wzięły się z zafascynowania autora ich urzekającą niezwykłością. Zarówno gdy w grę wchodzą wielkie osiągnięcia sztuki filmowej, w rodzaju: „Towarzyszy broni”, „La strady”, „Eroiki”, „Kabaretu”, „Śmierci w Wenecji”, „Amarcordu” czy „Manhattanu”, jak i te mniejsze, z kategorii minorum gentium – niedoskonałe, nie do końca spełnione, należące do świata „sztuki ubogiej”, jednak na swój sposób frapujące i warte ponownego spojrzenia. I jedne, i drugie na równi przykuwają uwagę.
Gdy przyglądamy się współczesnej praktyce społecznej, reprezentowanej przez media masowego przekazu, bez trudu dochodzimy do wniosku, że słowotwórcza działalność podmiotu jest w dużej mierze determinowana czynnikami pragmatycznymi. Modele słowotwórcze, które cechuje pewna stałość formy oraz zmienność znaczenia, wpisują się doskonale w obraz współczesności. Stają się skutecznym narzędziem pozwalającym użytkownikom języka realizować najważniejsze dla nich potrzeby – łatwego i szybkiego nazywania bytów wyobrażeniowych. Composita, stanowiące przedmiot analiz, należy traktować jak swego rodzaju znak czasu zarówno we współczesnym polskim, jak i bułgarskim medialnym dyskursie publicystycznym. Serie polskich i bułgarskich wyrazów złożonych z komponentami eko-/???-, euro-/????-, gej-/???- i homo-/????- cechuje wysoka produktywność, wskazując tym samym na zjawiska zajmujące centralne pozycje w medialnym dyskursie publicystycznym obu języków. Z kolei struktury złożone z komponentami ?????- i ?????-/-????? w języku bułgarskim wyznaczają specyficzne, typowe dla kultury popularnej w tym kraju przestrzenie, przyczyniając się do ukonkretnienia dyskursu potocznego, ale i intelektualnego (metadyskurs o czałdze). Trudno odpowiedzieć na pytanie, ile z tych struktur utrwali się i zagości na stałe w języku. Zresztą nie jestem przekonana, czy, w obliczu współczesności i praw, które nią rządzą, to pytanie znajduje uzasadnienie, ponieważ mamy do czynienia z wyrazami funkcjonującymi w języku na szczególnych zasadach. Ich istnienie sankcjonuje często konkretne zdarzenie użycia językowego. Wyjęte z kontekstu stają się konceptualnie rozmyte. Ale ta cecha tym bardziej utwierdza mnie w przekonaniu, że właśnie tego typu konstrukcje, także jako struktury realizujące określony model słowotwórczy, są językowym sposobem adaptacji do współczesności.
W monografii podjęto problem testów (i testowania), które w coraz większym stopniu dominują krajobraz współczesnej szkoły. To na ich rezultatach skoncentrowane są coraz bardziej aspiracje (i działania) uczniów i nauczycieli. W społeczeństwach współczesnych szczególne znaczenie mają przy tym testy, które odnoszą się do – jak ujmuje się to w literaturze – „wielkiej stawki”, bowiem determinują one losy uczniów, niekiedy wręcz w kontekście całożyciowym. Decydują one o dalszych szansach edukacyjnych uczniów, przy czym ich skutki mogą być natychmiastowe (np. dostanie się do prestiżowej uczelni lub szkoły średniej) lub opóźnione (ten drugi przypadek odnosi się np. do ich wpływu na umieszczanie poszczególnych uczniów na różnych ścieżkach kształcenia prowadzących do odmiennych karier edukacyjnych).
Celem książki jest – z konieczności – w pewnym stopniu fragmentaryczna rekonstrukcja problemu ideologicznych oraz społecznych, ale także kulturowych kontrowersji wokół rosnącego znaczenia testów w wyznaczaniu granic współczesnej neoliberalnej rzeczywistości szkolnej i tożsamości uczniów. Klimat książki jest krytyczny wobec testów i polityki testowania, w tym znaczeniu jest ona „zorientowana na wartości” i wpisuje się przynajmniej do pewnego stopnia w założenia pedagogiki krytycznej.
Praca zbiorowa obejmuje szereg zagadnień związanych z aktywizacją, postrzeganą przez autorów wielowymiarowo i wielowątkowo. Animacja staje się bardzo istotna w ożywianiu i uruchamianiu sił społecznych tkwiących w środowisku, dzięki którym można dokonywać przeobrażeń obejmujących zmiany społeczne, ekonomiczne i kulturalne. Niniejszy tom dedykowany jest pamięci Heleny Radlińskiej, prekursorki polskiej pedagogiki społecznej, która zawsze podkreślała w swoich licznych publikacjach dotyczących wychowania i demokracji, że nadrzędnym celem pedagogiki społecznej jest przekształcanie istniejących warunków oraz budowanie przyszłości. W centrum zaś procesu przebudowy środowiska społecznego jest Jej zdaniem takie wdrażanie czynników, które nastawiając wolę ludzką mają zapewnić status quo lub modyfikować istniejące struktury.
Książka podejmująca problematykę z różnych dziedzin nauki, przede wszystkim literaturoznawstwa, teatrologii, operologii i historii sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem estetyki i historii idei XIX wieku. Poszczególne części książki poświęcone są poglądom i twórczości wybitnych artystów tego czasu, m.in. Friedricha Schillera, Giuseppe Verdiego, Richarda Wagnera, Fryderyka Chopina, Eugene’a Delacroix, George’a Gordona Byrona, oraz dziełom twórców mniej znanych, lecz z punktu widzenia historii literatury i sztuki oraz estetyki XIX wieku równie interesującym, takim jak „Felicyta, czyli męczennicy kartagińscy” Antoniego Edwarda Odyńca czy „Kronika paryska” Zofii Węgierskiej. Całości dopełniają syntetyczne studia podejmujące zagadnienia dziewiętnastowiecznej krytyki literackiej i teatralno-muzycznej. Wszystkie rozdziały książki mają charakter interdyscyplinarny i komparatystyczny, dzięki czemu wyłania się z nich szeroki obraz funkcjonowania różnorakich dzieł – literackich, teatralnych, muzycznych i plastycznych – w kulturze XIX stulecia.
Publikacja stanowi zbiór tekstów dotyczących macierzyństwa, ze szczególnym uwzględnieniem trudności wpisanych w tę rolę, dla ukazania jej wyjątkowości oraz wielości perspektyw, wymiarów i aspektów, a kolejne teksty są zaproszeniem dla czytelnika, by przyjrzeć się różnym doświadczeniom macierzyńskim, skomplikowanym uwikłaniem w trudne sytuacje życiowe matki, dziecka, matki i dziecka czy matki, dziecka i innych osób.
Książka adresowana jest do szerokiego grona odbiorców. Poruszona w niej problematyka może zainteresować pedagogów, socjologów i psychologów. Z pewnością może ona posłużyć w pracy przedstawicielom służb społecznych, pracownikom instytucji wsparcia społecznego, jak również działaczom organizacji pozarządowych oraz decydentom politycznym na poziomie lokalnym oraz krajowym, a także czytelniczkom i czytelnikom potencjalnie lub aktualnie pełniącym role rodzicielskie.
Media są istotnym składnikiem kultury, edukacji, funkcjonowania społecznego, rynku pracy i demokracji. Książka, którą oddajemy w ręce czytelników poświęcona jest tematyce związanej z procesami wyrażania, komunikowania i edukowania, w których media pełnią znaczące role. Naukowe dociekania ukazujące związki mediów z kulturą, edukacją i funkcjonowaniem społecznym w polskiej przestrzeni akademickiej mają bogatą tradycję. W obrębie nauk o edukacji dawno dostrzeżono, że media mogą pełnić wielorakie funkcje edukacyjne, wspomagać procesy akwizycji wiedzy, stanowić efektywne i atrakcyjne źródła wiedzy. Nowe media na naszych oczach stają się nie tylko dziedziną narzędzi intelektualnych, wykorzystywanych w tworzeniu struktur wiedzy, ale przede wszystkim nową, ogólnoświatową domeną komunikowania, edukacji, funkcjonowania zawodowego i demokracji.
Treść książki zgrupowana jest wokół kilku obszarów. Pierwszy z nich dotyczy ukazania problematyki nowych mediów w globalnym, kulturowym, technologicznym i edukacyjnym charakterze. Drugi, to wieloaspektowe spojrzenie na pedagogikę i edukację medialną w perspektywie dorobku polskiej myśli pedagogicznej. Trzeci, ukazuje różnorodne konteksty kulturowych, edukacyjnych i społecznych zastosowań nowych mediów.
Zamieszczone w monografii teksty są pióra znawców problematyki; podsumowują aktualne dociekania naukowe, ukazują nowatorskie rozwiązania, budzą refleksje, z drugiej strony, otwierają obszary nowych, interesujących rozważań o dużym potencjale teoretycznym i praktycznym oraz wskazują kierunki nowatorskich badań.
Celem opracowania jest przedstawienie istoty analizy finansowej oraz jej znaczenia dla podejmowania decyzji zarządczych w przedsiębiorstwie. W związku z takim celem pracy w części wstępnej zaprezentowane zostały cele przedsiębiorstwa i jego formy organizacyjne występujące w Polsce, istota zarządzania finansami oraz uwarunkowania tego procesu (wewnętrzne i zewnętrzne). Szczególna uwaga poświęcona została bardzo istotnym współcześnie elementom otoczenia zewnętrznego przedsiębiorstwa, mianowicie rynkowi finansowemu oraz globalnemu otoczeniu finansowemu.
Dla podejmowania właściwych decyzji zarządczych niezbędna jest świadomość zmienności wartości pieniądza w czasie oraz wszechobecnego ryzyka. Metody pozwalające na uwzględnianie w decyzjach gospodarczych obydwu wymienionych czynników przedstawiono w kolejnej części pracy, aby następnie przejść do analizy źródeł finansowania przedsiębiorstwa podziale na źródła wewnętrzne i zewnętrzne oraz własne i obce.
W kolejnych rozdziałach zaprezentowano istotę i metody analizy finansowej, analizę wstępną sprawozdania finansowego oraz analizę wskaźnikową kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Rozszerzeniem klasycznej analizy wskaźnikowej jest omówiona w ostatnim podrozdziale tej części opracowania analiza dyskryminacyjna, będąca syntetycznym narzędziem predykcji upadłości firmy.
Analiza finansowa ma najczęściej charakter analizy ex post, co oznacza, że wykorzystuje się w niej dane historyczne i konkluzje dotyczą przeszłości przedsiębiorstwa. Poza tym jednak może ona być przeprowadzana w wersji ex ante, co wiąże się z prognozowaniem i planowaniem finansowym. W opracowaniu przedstawiono istotę, funkcje oraz narzędzia planowania finansowego. Rozważania te poprzedzają analizę projektu inwestycyjnego, która także dotyczy przyszłości i oparta jest na rachunku przepływów pieniężnych związanych z projektem.
W anglosaskiej teorii zarządzania za cel przedsiębiorstwa uznaje się maksymalizację jego wartości rynkowej. W związku z tym ostatnią część pracy poświęcono analizie wartości przedsiębiorstwa, która jest podstawą decyzji zarządczych zmierzających do zwiększenia jego wartości rynkowej.
Twórczyni polskiej pedagogiki społecznej Helena Radlińska uważała, iż: „Dzięki książkom rozszerzamy zasięg swej wiedzy o świecie, potrzebnej dla zrozumienia zjawisk, które zachodzą wokoło nas. Poznając obce doświadczenia uprzytomniamy sobie własne potrzeby, dostrzegamy zaniedbanie i niespożytkowane możliwości działań”. Książka nie tylko rozwija intelekt, lecz również wpływa na emocje czytelnika. Ponadto ukazuje stosunek ludzi do siebie, rozwija uczucia humanistyczne (m.in. życzliwości, miłości, poświęcenia). Powinna być zatem – co wyraźnie podkreślała wspomniana Autorka – podstawowym narzędziem służącym i pracy zawodowej, i poznawaniu świata na co dzień, powinna stanowić także istotny element gwarantujący uczestnictwo w kulturze. Wątki czytelnicze mają więc długą tradycję w polskiej pedagogice społecznej, której koncepcja jest wysoce humanistyczna i personalistyczna, bowiem w jej centrum znajduje się człowiek i troska o rozbudzenie jego twórczej aktywności indywidualnej oraz społecznej. Niniejsza monografia wieloautorska ma służyć ich przypomnieniu, zaakcentowaniu ważności oraz refleksji nad aktualnym postrzeganiem istoty obcowania z literaturą (w nawiązaniu tak do teorii z zakresu rozmaitych nauk i dyscyplin, jak i do praktyki).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
