Autorka zajmuje się naśladownictwem jako bardzo częstą formą zachowania się ludzi i zwierząt, odgrywającą ważną rolę w rozwoju organizmu i przystosowaniu się do środowiska. Zdolność do naśladowania rozwija się z wiekiem, nabierając świadomego charakteru. Znajomość podstaw naśladowania może być pomocna w terapii u dzieci i dorosłych, zmniejszając lub nawet eliminując różne fobie, jak lęk przed ciemnością, pająkami itp. Książka przeznaczona dla biologów, neurofizjologów, psychologów, pedagogów i socjologów, a także ciekawa dla osób zainteresowanych przejawami życia ludzi i zwierząt.
Omówione tematy: wprowadzenie do nauki o zachowaniach organizacyjnych, czynniki wpływające na osobowość i jej wpływ na człowieka w środowisku pracy, percepcja człowieka w rozumieniu środowiska pracy, wartości w zachowaniach pracowników i ich diagnoza, motywacja w firmie, porozumiewanie się w organizacji i jego ulepszanie, koncepcje i działania kierownika i przywódcy.
Błyskotliwa analiza przemian życia społecznego związanych z rewolucją seksualną. Rzetelna naukowo, a zarazem prowokująca do dyskusji. Anthony Giddens omawia główne interpretacje roli seksualności we współczesnej kulturze podkreślając rolę kobiet w tym procesie oraz rozważając możliwości demokratyzacji sfery osobistej. Książka jest świetnie napisaną pracą socjologiczną, której tematyka zainteresuje również osoby nie zajmujące się profesjonalnie naukami społecznymi.
Jakościowe metody badań społecznych - podejście aplikacyjne to kompleksowy przewodnik po tym jak planować i prowadzić badania jakościowe w obszarze nauk społecznych, a także jak wyciągać z nich prawidłowe wnioski i przekładać je na praktyczne rozwiązania problemów społecznych. Autorka prowadzi Czytelnika przez wszystkie etapy procesu badawczego z zastosowaniem metod jakościowych, swój wywód ilustrując barwnymi przykładami z praktyki.Jakościowe metody badań nie są metodą ani lepszą, ani gorszą od badań ilościowych. Każda z nich służy innym celom, odpowiada na inne pytania badawcze, każda daje możliwość uzyskania innego typu informacji. Dlatego obie metody znakomicie się uzupełniają i dopiero wykorzystywane razem dają pełen obraz badanych przez nas zjawisk. Wynikami badań ilościowych możemy całkiem dobrze opisać człowieka, ale nie jesteśmy w stanie go w pełni zrozumieć - to dają nam właśnie wyniki badań jakościowych.We współczesnym świecie zadaje się coraz więcej pytań dotyczących wpływu społecznego, czyli o to, jak zmienić różne zachowania ludzi: co zrobić, żeby ludzie jeździli bezpieczniej samochodami, nie stosowali przemocy w rodzinie, żyli w zdrowszy sposób, uprawiali więcej sportu, jedli wartościowe jedzenie, bardziej dbali o planetę czy pomagali słabszym lub biedniejszym. Są to typowe przykłady pytań, na które odpowiedzi poszukujemy w tzw. aplikacyjnych badaniach społecznych - badaniach z pogranicza psychologii i socjologii odpowiadających na pytania o psychologiczną i społeczną naturę obserwowanych zjawisk.W naukowych badaniach psychologicznych podstawową metodą badawczą są eksperymenty, z których wnioskuje się o związkach przyczynowo-skutkowych. Badania eksperymentalne dobrze testują teorie naukowe, dają dosyć precyzyjną odpowiedź na temat zależności między kilkoma wyodrębnionymi zmiennymi, jednak zazwyczaj nie przystają do złożoności realnych problemów, których rozwiązania oczekujemy w aplikacyjnych badaniach społecznych. Jeżeli chcemy rozwiązać konkretny życiowy problem, np. pomóc organizacji społecznej w osiągnięciu jej celu, musimy sięgnąć po odmienne narzędzia badawcze, często pochodzące z tradycji badań socjologicznych i marketingowych, takie jak sondaże czy właśnie metody jakościowe.
Krótki kurs filozofii to błyskotliwe wprowadzenia w prace kluczowych filozofów i najważniejsze idee filozofii. Autorami poszczególnych tomów serii, wydanej w oryginale przez Oxford University Press, są wybitni specjaliści prezentowanych obszarów.Immanuel Kant był nie tylko najbardziej wpływowym filozofem okresu Oświecenia, ale też jednym z najtrudniejszych. Jak przekonuje Roger Scruton - sam w sobie wybitny filozof - "Kant chciał zakreślić granice ludzkiemu rozumowi; w końcu jednak był zmuszony je przekroczyć".W tym przystępnym opracowaniu Scruton przybliża czytelnikowi najważniejsze aspekty wyjątkowo złożonej filozofii Kanta oraz pokazuje, dlaczego jego spuścizna okazała się tak trwała, a "Krytyka czystego rozumu" do dziś stanowi jedną z najważniejszych książek w dziejach.
Organizacja i architektura systemu komputerowego to nowe, jedenaste wydanie znakomitego podręcznika o budowie i działaniu współczesnych systemów komputerowych, stosowanego powszechnie na wyższych uczelniach w Polsce. William Stallings, światowej sławy specjalista w dziedzinie sieci komputerowych i architektury komputerów, kładzie w nim nacisk na projektowanie systemu pod kątem uzyskania największej wydajności.Nowości w Wydaniu XI:Moduły wieloukładowe: dodano nowe omówienie powszechnie stosowanych obecnie modułów MCM.Testy SPEC: zaktualizowano omówienie SPEC tak, aby objąć nowy pakiet testów SPEC CPU2017.Hierarchia pamięci: nowy rozdział dotyczący hierarchii pamięci obejmuje teraz nowe informacje oraz te, które znajdowały się w rozdziale dotyczącym pamięci podręcznej.Pamięć podręczna: rozdział dotyczący pamięci podręcznej został zaktualizowany i poprawiony.Wbudowana pamięć DRAM: rozdział dotyczący pamięci wewnętrznej zawiera teraz część dotyczącą coraz bardziej popularnej pamięci eDRAM.Dyski twarde z sektorem Advanced Format 4k: rozdział dotyczący pamięci zewnętrznej zawiera teraz omówienie szeroko obecnie używanego formatu dysku twardego o sektorze 4k.Algebra Boole'a: dyskusja na temat algebry Boole'a została rozszerzona o nowy tekst, rysunki i tabele w celu lepszego zrozumienia.Język asemblera: opis języka asemblera został rozszerzony do pełnego rozdziału, z większą ilością szczegółów i większą liczbą przykładów.Organizacja przetwarzania potokowego: dyskusja na temat przetwarzania potokowego została znacznie rozszerzona o nowy tekst i rysunki.Spójność pamięci podręcznej: omówienie protokołu spójności pamięci podręcznej MESI zostało rozszerzone o nowy tekst i rysunki.Książka została wydana w dwóch tomach, aby ułatwić Czytelnikom korzystanie z niej.W Tomie II zostały omówione następujące zagadnienia:Listy rozkazów: własności, funkcje, tryby i formaty adresowaniaJęzyk asemblera i tematy pokrewneStruktura i działanie procesoraKomputery ze zredukowaną listą rozkazówRównoległość na poziomie rozkazu i procesory superskalarneDziałanie jednostki sterującej i sterowanie za pomocą mikroprogramuPrzetwarzanie równoległeKomputery wielordzeniowe
Kolejne wydanie wielokrotnie wznawianego, klasycznego już, podręcznika do historii filozofii. Autor - filozof i historyk filozofii, estetyk i historyk sztuki, etyk, wykładowca, nauczyciel kilku pokoleń filozofów - przedstawił dzieje myśli filozoficznej jako historię myślicieli. Po omówieniu doktryn każdego okresu zestawił krótko najważniejsze zagadnienia i pojęcia. Tom pierwszy poświęcony jest filozofii starożytnej i średniowiecznej Tom drugi - filozofii nowożytnej do roku 1830, Tom trzeci zaś - filozofii XIX wieku i współczesnej. Każdy z tomów zawiera bibliografię (opracowań ogólnych i szczegółowych, tekstów filozoficznych polskich i obcojęzycznych oraz przekładów polskich). W tomie trzecim zamieszczono indeks nazwisk filozofów, indeks nazwisk autorów prac o filozofach oraz indeks rzeczowy (indeksy odnoszą się do całości). Książka pomocna w procesie nauczania propedeutyki filozofii i etyki, a także języka polskiego.
Recepty Starego Doktora. Wypisy z dzieł Janusza Korczaka to wybór cytatów inspirujących, łamiących utarte schematy i pobudzających do refleksji nad naturą dziecka i jego relacjami z dorosłymi. Mimo upływu lat myśl Korczaka nie traci na aktualności. Chcę nauczyć rozumieć i kochać cudowne, pełne życia i olśniewających niespodzianek – twórcze „nie wiem” współczesnej wiedzy w stosunku do dziecka. Wybrałam Recepty do tego tomu, przejęta mądrością Starego Doktora, wzruszona jego szczerością i zafascynowana logiką zaleceń dla rodziców i wychowawców oraz dla wszystkich, których troską jest pielęgnowanie więzi międzyludzkich - nie tylko tych z dziećmi. Jest bowiem teraz rzeczą ważniejszą niż jeszcze kilka czy kilkanaście lat temu, by przypominać ludziom na wszelkie sposoby, jak ważne są dobre, przyjazne relacje, oparte na pogodnym i polubownym łagodzeniu konfliktów, na akceptacji różnic i szacunku dla odmiennego sposobu życia, charakteru, upodobań. Nawet jeśli realia czasu się zmieniły, nie zmieniła się potrzeba doskonalenia samego siebie u tych wszystkich, którzy są choć w części odpowiedzialni za kształt życia drugiego człowieka. Agnieszka Zgrzywa
Dlaczego się starzejemy? Co przesądza o długości życia człowieka i wszelkich innych gatunków? Biologia starzenia podejmująca problematykę starzenia biologicznego, to pierwszy podręcznik na ten temat od momentu wyjaśnienia przyczyn starzenia się i długowieczności. Treść angażuje Czytelnika i została skomponowana tak, że ma się wrażenie, iż jest to opowieść, jednocześnie bez szkody dla dokładności, która jest cechą nieodłączną jakiegokolwiek tekstu biologicznego. Poznanie biologicznego procesu starzenia się wymaga zrozumienia podstawowych koncepcji z zakresu biochemii i fizjologii, które mają zastosowanie do wszystkich form życia i wszystkich jego etapów. Dlatego też każdy z rozdziałów rozpoczyna się od omówienia podstawowych praw biologicznych odnoszących się do systemów, które nie uległy procesowi starzenia się. Ilustracje są łatwo zrozumiałe i towarzyszą im obszerne legendy, stanowiąc uzupełnienie tekstu głównego, a nie jego zwykłe powtórzenie. We wszystkich rozdziałach kluczowe pojęcia zostały pogrubione, a ich definicje znajdują się z obszernym Słowniku pojęć. Ramki uszczegóławiają wywód z tekstu głównego bądź wprowadzają dygresje związane z tematem rozdziału. Kluczowe pojęcia stanowią podsumowanie najważniejszych wiadomości zaprezentowanych w każdym z rozdziałów. Pytania do dyskusji stanowią pomoc dydaktyczną, zaś Literatura uzupełniająca to lista źródeł przyporządkowanych każdemu z rozdziałów. W rozdziałach 1 i 2 omawiane są podstawowe pojęcia z zakresu biogerontologii, które odnoszą się zarówno do jej zastosowań eksperymentalnych, jak i klinicznych. Została w nich zaprezentowana i wytłumaczona terminologia, którą posługują się biogerontolodzy, przedstawiono rozwój tej subdyscypliny, a ponadto opisano organizmy modelowe, które naukowcy wykorzystują do badania procesu starzenia się i długowieczności. Przyglądamy się bliżej podstawowym metodom używanym przez biogerontologów do pomiaru tempa starzenia się osobnika i populacji. Rozdziały 3–6 dotyczą odkryć w dziedzinie biogerontologii ewolucyjnej, komórkowej i genetycznej, którym zawdzięczamy obecny stan wiedzy na temat przyczyn i mechanizmów starzenia się. Śledzimy rozwój teorii ewolucyjnych na temat długowieczności i starzenia się, począwszy od dawnych propozycji obserwacyjnych, a skończywszy na eksperymentach matematycznych i laboratoryjnych prowadzonych przez współczesnego ewolucjonistę. Tłumaczymy, w jaki sposób prawa termodynamiki określają fundamentalną zasadę starzenia komórkowego, głoszącą, że odzwierciedla ono akumulację uszkodzonych białek. Przedstawiając mechanizmy biochemiczne i fizjologiczne odpowiadające za akumulację uszkodzonych białek i określoną długość życia komórki, odwołujemy się do dwóch zjawisk: stresu oksydacyjnego i skracania telomerów. Omawiamy wyniki wyrafinowanego badania laboratoryjnego na drożdżach i robakach, dzięki któremu zidentyfikowano konkretne geny odpowiadające za długość życia. Omawiamy starzenie się roślin, a także znaczenie tego procesu dla zjawiska starzenia się człowieka i zwierząt. Z kolei w rozdziałach 7–10 mowa jest o związkach między opisaną wcześniej podstawową wiedzą a zjawiskami starzenia się człowieka i jego długowieczności. Uwzględniony został tu także związek między starzeniem się a chorobami, a ponadto mowa jest w nim o sposobach, w jakie można spowolnić tempo starzenia się człowieka. Przyglądamy się nowemu obszarowi badań na temat starzenia się i długowieczności – biodemografii gerontologicznej oraz analizujemy przyczyny bezprecedensowego wzrostu oczekiwanej dalszej długości trwania życia w XX wieku. Omawiamy zależne od czasu zmiany głównych układów fizjologicznych, tj. związane z wiekiem zmiany, które – ogólnie rzecz biorąc – nie zwiększają ryzyka choroby lub zgonu, ale też takie, których konsekwencją może być rozwój choroby, w związku czym zwiększa się umieralność i chorobowość. Książkę zamyka rozdział podsumowujący obecny stan wiedzy naukowej na temat możliwej modulacji starzenia się i długowieczności.
Witaj w świecie wspaniałych eksperymentów naukowych dla dzieci!Książka ta dostarczy niespodzianek, frajdy i dużo wiedzy, zawiera bowiem opisy 105 zabawnych eksperymentów przeznaczonych dla dzieci w wieku od 5 do 10 lat.Przy okazji mali naukowcy dowiedzą się o koncepcji STEAM. Ten skrót pochodzi od angielskich słów: science (nauka), technology (technologia), engineering (inżynieria) , art (sztuka) i mathematics (matmatyka). Wszystkie te dziedziny są ze sobą powiązane na wiele sposobów. Projektowanie struktur zawiera w sobie elementy sztuki i inżynierii. Stworzenie robota wymaga znajomości technologii, inżynierii i nauk przyrodniczych, a pomiar wyników dowolnego doświadczenia naukowego nie może się obejść bez narzędzi matematycznych. Ta książka ma być jak prawdziwe życie - pokazywać zależności między wszystkimi dziedzinami STEAM-u.Opisy wszystkich doświadczeń zaczynają się od pytań i krótkich wprowadzeń w temat. Każdy z nich zawiera listę potrzebnych materiałów i proste instrukcje, które przeprowadzą przez eksperyment krok po kroku. Opisom doświadczeń towarzyszą również sugestie obserwacyjne oraz pytania pobudzające dzieci do głębszego zastanowienia nad tym, co widzą. Każdy eksperyment zakończony jest propozycją jego rozszerzenia lub modyfikacji. Pobudza to dzieci do formułowania hipotez, czyli naukowych domysłów, dotyczących przebiegu doświadczeń.Większość doświadczeń zakłada, że dziecko będzie bawiło się z osobą dorosłą. Jednak starsze dzieci mogą wykonywać wiele opisanych eksperymentów w pełni samodzielnie. A co najważniejsze, większość eksperymentów można przeprowadzić korzystając z materiałów, które posiadasz w domu lub kupisz w sklepie.Wyjątkowo użytecznymi dydaktycznie elementami książki są uwagi pt. Jak i dlaczego, występujące na końcu opisu każdego doświadczenia. To proste objaśnienia zjawisk zachodzących na poziomie molekularnym. W ten sposób dziecko dowiaduje się, dlaczego eksperymenty przebiegają w określony sposób i jak się to dzieje. Wiedza ta może być podstawą do projektowania własnych doświadczeń.Zapraszamy do eksperymentowania, które - niezależnie od wyników - jest wspaniałą wspólną zabawą dzieci i dorosłych!
Jeden z wiodących filozofów umysłu jasno, lecz prowokująco argumentuje na rzecz całkowicie nowej teorii świadomości: panpsychizmu.Zrozumienie, w jaki sposób mózg wytwarza świadomość, to jedno z największych wyzwań współczesnej nauki. Część filozofów twierdzi, że świadomość to coś nadprogramowego, czego nie da się sprowadzić do fizycznej maszynerii mózgu. Inni uważają, że wyjaśnienie świadomości wymaga jedynie konsekwentnego wykorzystania metod, jakimi naukowcy posługiwali się do tej pory. Jeszcze inni utrzymują, że tej zagadki nie sposób rozwiązać. Nic dziwnego: próbom wyjaśnienia świadomości w ramach obecnego schematu naukowego poświęcono wiele dziesięcioleci badań. Jak dotąd - bez większych sukcesów.Philip Goff proponuje teorię, która daje nadzieję na rozwikłanie tej zagadki. Wychodząc od namysłu nad filozoficznym zapleczem nowożytnej nauki oraz odwołując się do wydanych na początku XX wieku prac Arthura Eddingtona i Bertranda Russella, Goff argumentuje na rzecz panpsychizmu: teorii, w myśl której świadomość nie ogranicza się wyłącznie do istot biologicznych, lecz stanowi podstawową cechę całej fizycznej materii - od cząstek subatomowych do ludzkiego mózgu. Jego książka to pierwszy krok na nowej drodze, prowadzącej do sformułowania ostatecznej teorii ludzkiej świadomości.Książka poświęcona jest prezentacji współczesnej dyskusji na temat natury umysłu i w szczególności argumentacji za stanowiskiem panpsychicznym, którego główną tezą jest, że świadomość stanowi powszechną i fundamentalną własność materii, a nie jest tylko związana ze szczególnymi funkcjami wyższych organizmów. Tytułowy błąd Galileusza polegał na promowaniu czysto ilościowego modelu badań naukowych. Paradygmat ten wyrósł z pierwszych sukcesów metod matematycznych w naukach przyrodniczych i umocnił się w ciągu ostatnich wieków, pozostawiając jakościowe aspekty relacji do świata (świadome doświadczenie) w postaci pewnej luki eksplanacyjnej, zagadki. Autor dyskutuje wynikające z tego paradygmatu spory pomiędzy różnymi odmianami materializmu i dualizmu. Przekonuje, że stanowisko panpsychiczne, choć nie jest jeszcze w wielu ważnych punktach wsparte naukowo, jest właściwą ramą pojęciową dla dalszych badań. [...]Dla zainteresowanego filozofią umysłu i kognitywistyką czytelnika polskiego książka ta będzie lekturą nową i inspirującą. Napisana jest w popularnym stylu, lecz jej autor odróżnia elementy dobrze ugruntowane naukowo od deklaracji programowych. Tłumacz książki bardzo dobrze poradził sobie z połączeniem lekkiego stylu i rzetelnej naukowej treści. [...]Z recenzji Prof. dr. hab. Roberta Piłata
Kalendarz pod tytułem Jestem umiarkowanym optymistą... to zbiór przemyśleń Władysława Bartoszewskiego nad zachowaniem w sytuacjach zwyczajnych i niezwykłych. Forma kalendarza pozwala codziennie korzystać z ponadczasowych wskazówek, rad, opinii doświadczonego człowieka, którego życie – tak bogate, że starczyłoby dla kilku osób – nauczyło, że warto być przyzwoitym (choć nie zawsze to się opłaca), a prawda nie leży pośrodku, lecz tam, gdzie leży.
Zbliżam się do pięćdziesiątki i to jest akurat ten moment, kiedy myślę, żeby dać literackie życie wspomnieniom, które… trochę są moje, a trochę mojej bohaterki… Wspomnieniom, które ukorzenione są w Kamieniu Pomorskim i jego okolicy… Rozmawialiśmy wyłącznie o tym, co się wydarzyło wiele lat temu, każde wczoraj miało więcej treści niż dzisiaj. Nie umiałam z nim rozmawiać, paraliżowała mnie jego zupełnie naga uczciwość i otwartość. Uczciwość uczuć. Nie prowadził żadnej gry słownej, w której ja mogłabym się popisywać elokwencją i wymykać się z potrzasku, to tylnymi drzwiami, to uchylonym oknem. Kochał mnie w najprostszy, nieskomplikowany sposób, po prostu kochał. Kochał coraz bardziej. Czas sycił tę jego miłość jak syci smak wina, ucieczka przez okno kończyła się upadkiem w szybko podłożoną przez niego puszystą pierzynę, wyjście tylnymi drzwiami okazywało się zwodnicze, bo drzwi prowadziły z powrotem na ganek, na którym ogrodnik witał mnie jak słońce, witał zawsze i witał z miłością. Szkoda, że ja go nie kochałam.
Książka porządkuje pole problemowe wyznaczane pojęciami "ponowoczesności" i "postmodernizmu" poprzez systematyczną analizę procesów, które doprowadziły do ich wyłonienia się, a także nadanie im znaczenia ugruntowanego w faktycznych przemianach ekonomiczno-społecznych i kulturowych, które wiązały się z przejściem od nowoczesności do ponowoczesności i od modernizmu do postmodernizmu. Ta całościowość spojrzenia stanowi wielki atut publikacji, otwierając nowe ścieżki interpretacji zjawisk budzących od dziesięcioleci silne kontrowersje naukowe i moralne."Ponowoczesność i postmodernizm dla średniozaawansowanych" to intelektualny przewodnik dla wszystkich zainteresowanym tytułową problematyką, w tym zwłaszcza studentów kierunków takich jak kulturoznawstwo, filozofia, socjologia, historia sztuki, architektura, filologia polska, medioznawstwo i dziennikarstwo.Książka Andrzeja Szahaja przywołuje skojarzenia z Jean-Francois Lyotardem. Francuski filozof napisał "Postmodernizm dla dzieci" (1988), polski kulturoznawca "Postmodernizm dla średniozaawansowanych", czyli takich, którzy o postmodernizmie słyszeli, już coś o nim wiedzą, nie trzeba im zatem wszystkiego tłumaczyć od podstaw, wystarczy jedynie przywołać "źródła poszczególnych idei czy koncepcji", a więc jakoś uporządkować posiadaną przez nich wiedzę, a to książka Szahaja robi znakomicie. []Książka Andrzeja Szahaja pokazuje jak postmodernizm zmienił humanistykę, a tym samym nasz sposób myślenia o sztuce, filozofii, nauce i w ogóle kulturze, ale przede wszystkim chce odpowiedzieć na pytanie, dlaczego postmodernizm nie okazał się chwilową, przemijającą moda, lecz został na dłużej. [] Prof. Szahaj pokazał jak można połączyć ogromną erudycję z jasnym, precyzyjnym wywodem. W przyszłości, jego książka ma szansę stać się przewodnikiem dla tych wszystkich, którzy będą chcieli dowiedzieć się czegoś o postmodernizmie.Z recenzji prof. Grzegorza Dziamskiego
Gdy wypowiadam słowo „innowacja”, pierwsza sylaba odnosi się już do historii techniki. Dokonania w dziedzinie sztucznej inteligencji osiągnęły oszałamiającą skalę, a kolejne innowacje zagęszczają sieć interakcji ludzi z cyfrowymi artefaktami. Wynalazki budzą podziw i przerażenie. Jest to widoczne w badaniach prowadzonych w ramach cyberpsychologii, których przedmiotem jest głównie „ciemna strona” relacji człowiek-technologia: od lęku przed cyfryzacją, poprzez liczne uzależnienia, po niepokój związany z perspektywą pojawienia się systemów o nadludzkich możliwościach.
Czy nowe technologie są jedynie źródłem stresu i niepokoju? Czy cyberpsychologia musi być uprawiana wyłącznie w wiktymologicznym ujęciu? Paweł Fortuna proponuje rozszerzenie badań nad interakcjami człowieka ze sztucznymi jednostkami o wymiar będący domeną psychologii pozytywnej, a więc dobrostan rozumiany jako optymalne funkcjonowanie lub prosperowanie. Nową perspektywę określa mianem pozytywna cyberpsychologia i w kolejnych rozdziałach odsłania drzemiący w niej naukowy oraz praktyczny potencjał. Autor prowadzi Czytelnika przez uniwersum jednostek, które bazują na sztucznej inteligencji, a następnie prezentuje realne i ewentualne przykłady systemów hybrydowych wpływających na poprawę satysfakcji z życia oraz wspierających rozwój wybranych sił psychicznych: kreatywności, dzielności, dobroci, przywództwa, pokory i nadziei. Refleksja psychologiczna jest przy tym spleciona z rozważaniami dotyczącymi istoty człowieczeństwa, transhumanizmu oraz futurologicznych wizji „silnej” sztucznej inteligencji. Trzeba dać szansę na pozytywne spotkanie ludzkiej mądrości z cyfrową technologią. Pierwszym i podstawowym krokiem jest lepsze poznanie sztucznych jednostek, które już są obecne na deskach teatru życia codziennego a kolejnym krytyczne spojrzenie na możliwości kształtowania wartościowych interakcji z nimi. Jeśli idea tworzenia pozytywnych systemów się sprawdzi, będzie można ją przekazać ludziom młodym. Zaproponujmy im coś więcej niż nowy smartfon, wi-fi i pakiet przestróg przed sidłami uzależnień. Z tekstu
"Można śmiało powiedzieć, że nikt nie rozumie mechaniki kwantowej" - zauważył Richard Feynman. I zapewne nie jest to przesadzone stwierdzenie. Teoria kwantowa jest nie tylko bogata koncepcyjnie, ale również trudna technicznie. Oznacza gwałtowne i rewolucyjne odejście od klasycznych idei i przywołanie zupełnie nowego i radykalnie sprzecznego z intuicją sposobu myślenia o świecie. To jednak sprawia, że jest to tak fascynującą dziedziną.Celem tej książki jest nauczenie Czytelnika, jak "zajmować się" mechaniką kwantową. Może być śmiało stosowana jako podręcznik na przedmiotach związanych z mechaniką kwantową. Część I obejmuje podstawowy teoretyczne, w części II zawarto zbiór schematów aproksymacji z przykładowymi zastosowaniami.
Liczne badania naukowe potwierdzają, że istnieje aktywność, której podejmowanie wspiera nasze funkcje poznawcze, pamięć, wspomaga uczenie się języka i kontrolowanie własnych stanów emocjonalnych. Aktywność tę można podjąć w każdym wieku, ale najlepiej zrobić to przed 7. rokiem życia. W dodatku zajmowanie się nią to sama przyjemność! Czy chodzi o specjalny rodzaj ćwiczeń, magiczną pigułkę lub posiłek? Nie! Tą aktywnością jest edukacja muzyczna! Dr Anita Collins, nauczycielka muzyki, przez lata obserwowała swoich uczniów, zadając sobie pytanie: czy edukacja muzyczna może wpływać na inne obszary naszego funkcjonowania? Poszukiwania zaprowadziły ją w obszar fascynujących odkryć neuronauki. W książce Wszystko gra! Jak muzyka wspiera rozwój dziecka w przystępny sposób relacjonuje wyniki badań i pokazuje, jak ważnym elementem naszego życia jest świat dźwięków. Choć jestem nauczycielką uczniów szkół średnich, jestem zdumiona tym, jak słuchanie muzyki i edukacja muzyczna w każdym wieku, od pierwszego do ostatniego dnia życia, wpływa na rozwój naszego mózgu, na zmiany w nim i jego regenerację. (…) Dowiedziałam się, że niemowlęta słyszą głos matki, jakby to była muzyka, że połączenia neuronowe niezbędne, aby móc czytać, są aktywne, gdy maluch jest w stanie utrzymać stały rytm gry na bębnie, i że muzyka może kształtować mózg po urazie lub traumie. Okazuje się, że nauczanie muzyki – sekwencje akordów, niepokój związany z występami, zdolność efektywnego ćwiczenia – to nie tylko wiedza i umiejętności. Te elementy w rzeczywistości przyczyniają się do rozwoju człowieka. Z tekstu
Psychologia jest dynamicznie rozwijającą się dziedziną nauki. W ślad za poszerzaniem się zakresu wiedzy psychologicznej, postępującym rozwojem teorii oraz badań naukowych, powinno - przynajmniej w założeniach - postępować doskonalenie oddziaływań profesjonalnych. Psychologia, za sprawą szczególnego przedmiotu badań naukowych i profesjonalnych oddziaływań, stawia przed uprawiającymi ją specjalistami ogromną odpowiedzialność, także etyczną. Jednocześnie psycholog jako zawód zaufania społecznego pozostaje wciąż zawodem prawnie nieuregulowanym. Dodatkowo administracyjne zmiany w obszarze nauki i szkolnictwa wyższego nie pozostają bez wpływu na jakość kształcenia przyszłych psychologów.Jerzy M. Brzeziński i Piotr K. Oleś stawiają pytanie: jak uprawiać niełatwy zawód psychologa, by był nieustannym wyzwaniem - dla siebie i innych, jak nie popadać w rutynę i nie dokonywać nieuzasadnionych uproszczeń?Czytelnik znajdzie w tej książce kompendium wiedzy na temat ścieżki kształcenia psychologów, możliwości poszerzania kompetencji zawodowych po dyplomie czy rozwoju kariery akademickiej. Autorzy wskazują na standardy prowadzenia badań naukowych, nauczania psychologii, a także dobre praktyki prowadzenia działalności profesjonalnej - czy to w gabinecie, czy to w roli eksperta lub popularyzatora wiedzy. Nie unikają przy tym krytyki zjawisk i procesów, które negatywnie wpływają na tożsamość zawodową psychologów oraz społeczne zaufanie do nich.Przesłanie, jakie chcieliśmy oddać w tej monografii, sprowadza się do znajomości i przestrzegania kryteriów dobrych praktyk psychologicznych - w badaniach naukowych, kształceniu, świadczeniu usług psychologicznych, popularyzacji i wypełnianiu roli społecznej psychologa.Jeszcze jednym ważnym celem - choć zabrzmi to nazbyt osobiście - było wyrażenie zawodowej tożsamości, identyfikacji zarówno z Uniwersytetem, jak i z psychologią i jej misją zawodu zaufania publicznego. Psychologia - z tej racji, że przygotowuje do pracy z ludźmi oraz, że uczestnikami naszych badań są konkretne osoby - jest nauką szczególną. Studia psychologiczne mają przygotowywać do rozumienia człowieka i do współdziałania z nim, są więc szczególnie odpowiedzialne, podobnie badania naukowe, publikowanie, formułowanie ekspertyz czy popularyzacja.Z tekstu
Gdy pierwsza maszyna oznajmi „jestem świadoma”, czy będziemy wiedzieli co zrobić? Wielu sądzi, że największym problemem związanym z rozwojem sztucznej inteligencji (SI) jest możliwość utraty kontroli i scenariusz widowiskowej zagłady rodem z filmów sci-fi. Choć tych zagrożeń nie można ignorować, SI niesie też znacznie bardziej subtelne, lecz równie poważne niebezpieczeństwa, którym dotąd prawie nie poświęcano uwagi. Wbrew popularnej opinii, złożonej inteligencji wcale nie musi towarzyszyć świadomość – może się okazać, że nawet SI dorównująca zdolnościom człowiekowi nie posiada żadnego „życia wewnętrznego” i nie jest zdolna do subiektywnego doświadczania świata. Czy będziemy potrafili odróżnić maszynę świadomą od maszyny jedynie inteligentnej? Choć to niezwykle trudny problem, stawka jest ogromna, a konsekwencje pomyłki przerażające. Gdyby SI były świadome, nieuznanie ich praw i zmuszenie do służenia człowiekowi byłoby równoznaczne z niewolnictwem na bezprecedensową skalę. Z kolei jeśli przypiszemy świadomość maszynom, które w istocie jej nie posiadają, w przyszłości może się okazać, że kosmos wypełniają nasi postbiologiczni potomkowie – ale brak w nim świadomych istot. „Świadome maszyny” to mapa intelektualna, która pomaga rozeznać się w zawiłych dylematach na styku filozofii, kognitywistyki i badań nad sztuczną inteligencją. Autorka omawia metodologię testów na świadomość SI, które opracowała dla Instytutu Studiów Zaawansowanych w Princeton, oraz rozważa czy umysł to tylko program, który możemy modyfikować lub kopiować – jak również czy pozostaje on wtedy umysłem tej samej osoby. Książka konkretyzuje pytania, których dłużej nie możemy ignorować, i dobitnie uzmysławia, że zanim wkroczymy w erę projektowania umysłów, musimy lepiej zrozumieć takie zjawiska jak świadomość, jaźń i tożsamość – gdyż dzięki rozwojowi technologii te pozornie abstrakcyjne problemy mogą stać się sprawą życia i śmierci. „Czy możliwa jest sztuczna świadomość? Czy mógłbyś zostać sztuczną inteligencją? Czy nadal byłbyś sobą? Schneider żywo i przekonująco argumentuje, że przyszłość ludzkości może zależeć od odpowiedzi na te filozoficzne pytania. Świadome maszyny są pełne przydatnych narzędzi do myślenia na temat umysłu i jego przyszłości.” David Chalmers, autor Świadomy umysł. W poszukiwaniu teorii fundamentalnej (PWN, 2004).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
