Wybrani. Zagrożeni

Uwaga uwaga! C.J. Daugherty zrobiła postęp! Skoro już miałam za sobą dwie pierwsze części, to nie wypadało nie sięgnąć po trzecią, prawda? Tym bardziej, że nie miałam złych wspomnień z historią Allie. Od momentu, gdy Allie przekroczyła próg Akademii Cimmeria wiele się zmieniło. Dowiedziała się, czym jest Nocna Szkoła i jaki cel przyświeca akademii. Budynek ten stał się dla niej domem i schronieniem, ale teraz nikt nie jest tam bezpieczny. Nie wiadomo komu ufać, a komu nie. Wciąż nie złapano osoby współpracującej z Nathanielem. Zaczyna panować chaos, a Nathanielowi tylko o to chodzi ? o odwrócenie uwagi, aby mógł spełnić swój cel. Dlaczego twierdzę, że autorka zrobiła krok naprzód? Bo zauważyłam jedną istotną rzecz ? główna bohaterka dorosła. Fakt, ciągle widać w niej tę buntowniczą nutkę, ale już zupełnie inaczej zaczyna postrzegać otaczający jej świat. Nie myśli tylko o sobie, ale troszczy się o innych ? o tych, których obdarzyła przyjaźnią i zaufaniem. Jednak to, co dzieje się wewnątrz niej jest niczym szalejąca burza. Może nie zostało to przedstawione aż tak wyraźnie, ale każdy czytelnik zauważy, że wydarzenia ostatnich miesięcy sprawiły, że Allie dorosła, ale również stała się bardzo znerwicowana. Jej koszmary, chęć zemsty, próba odkrycia prawdy ? to wszystko ma swój początek w strachu i lęku, które z jednej strony niszczą ją od środka, a z drugiej pobudzają do działania. Ilość infantylnych wypowiedzi została zredukowana ? widać, że nie tylko główna bohaterka się zmienia, ale i cała reszta w obliczu nadchodzących wydarzeń. Akcja pędzi, ale czytelnik nie ma możliwości się zagubić. Cieszy mnie fakt, że książka obfituje w porywające wydarzenia, dzięki którym niweluje możliwość znużenia. W wielu momentach może nam towarzyszyć strach i niepewność, podobnie jak i bohaterom, których poznajemy coraz lepiej. Dowiadujemy się również kilku istotnych informacji o Nocnej Szkole i Akademii Cimmeria. Autorka jednak stale trzyma nas w napięciu, nie ujawnia prawdy, o której stale mówi Nathaniel, a tajemnice nadal pozostają czymś na porządku dziennym. W ten sposób pani Daugherty zachęca do sięgania po kolejne części swojego cyklu ? ciekawość to nieodzowna cecha ludzka. Punkt kolimacyjny podobny jak w poprzednich częściach, co mnie nieco zawiodło. Nie przepadam za ?powtórką z rozrywki?. Jednak to znowu podobna sytuacja, co w przypadku niezdradzania tajemnic ? autorka pobudza naszą wyobraźnię, stopniowo buduje napięcie, które osiąga maksimum w ostatnich rozdziałach, a potem... lekkie rozczarowanie, a w naszej głowie pojawia się myśl ?No dobra, dowiem się w kolejne części, może coś się zmieni.?. Nie wiem czy uznać to za plus czy za minus, ale osobiście skłaniałbym się ku przeczytaniu nieco odmiennego zakończenia. One wszystkie były do siebie w pewnym stopniu podobne, ale jednak coś sprawiło, że sięgałam po każdą kolejną część, a przecież spokojnie mogłam odłożyć je na półkę. ?Zagrożeni? to mimo wszystko chyba najciekawsza i najlepsza część do tej pory. Podobnie jak poprzednie, czytało mi się ją lekko, przyjemnie i szybko. Książka, która pomaga zapomnieć o otaczającym nas świecie i przeżyć niebezpieczne przygodę wraz z Allie i jej przyjaciółmi. Ma swoje wady i zalety, które w zasadzie się równoważą, ale pomysł autorki zasługuje na uznanie ? coś nowego w dobie literatury młodzieżowej. No i stała się rzecz niesłychana ? zatęskniłam za szkołą! Odrabianie lekcji, nadrabianie zaległości, zdobywanie najlepszych ocen ? ta książka pozwala osobom nieco starszym niż 16 czy 17 lat powrócić do czasów licealnych, do tego cudownego okresu, kiedy było się prawie dorosłym, a jednak jeszcze coś nas ograniczało. Całą sagę mogłabym ocenić póki co na ocenę 6+/10.