Woda utleniona na straży zdrowia

Woda utleniona na straży zdrowia - książka Iwana Nieumywakina

Lecznicze właściwości wody utlenionej znane są od dawna ten nadtlenek wodoru pomaga w leczeniu zewnętrznych schorzeń. Lecz ostatnie publikacje na ten temat pokazują również, że woda utleniona podawana w rozcieńczonym stanie leczy wewnętrznie, powoduje wiązanie wolnych rodników szczególnie niebezpiecznych dla tkanek organizmu poprzez swoją silną reaktywność. Jest to doskonały środek zabijający patogenną mikroflorę czy grzyby Candida. Posiada również właściwości wzmacniające układ odpornościowy.

W niniejszej pozycji Autor wprowadza w arkana zupełnie nowego tematu. Chodzi o zastosowania wewnętrzne H2O2.

Książka zawiera mnóstwo informacji o tym, jak w praktyce stosować nadtlenek wodoru. Podaje optymalne dawkowania, zawiera relacje o odczuciach pacjentów i wyniki kuracji. Wyjaśnia również rolę H2O2, którego produkcja (odbywająca się w organizmie z udziałem wyspecjalizowanych komórek układu odpornościowego) jest jednym z mechanizmów usuwania patogennej mikroflory - grzybów, bakterii i wirusów.

Przystępnie, lecz zarazem fachowo wyjaśniono w niej związane z gospodarką tlenową mechanizmy fizjologiczne organizmu, wysoce negatywne skutki niedotlenienia tkanek, a także destrukcyjną rolę wolnych rodników.

Iwan Niumywakin podaje również mnóstwo informacji o roli wody (już tej normalnej) w organizmie, o roli soli kuchennej (uważa jej niewielkie dawki za niezbędne dla organizmu).

Książka porusza również temat pionierskich, autorskich metod medycznych, takich jak napromieniowywanie krwi UV i podawanie dożylne (kroplówka) nadtlenku wodoru w przetestowanym stężeniu.

O Autorze

Iwan Pawłowicz Nieumywakin zajmuje się tematem leczenia i uzdrawiania ludzi od ponad 40 lat. To osoba znana w Rosji zarówno dyplomowanym lekarzom, jak i ludziom zajmującym się medycyną naturalną. Jest doktorem nauk medycznych, profesorem, członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, autorem ponad 200 prac naukowych. Mimo znakomitego wykształcenia zyskał sobie przydomek "Głównego Uzdrowiciela Ludowego Rosji".

Przez ok. 30 lat związany był z rosyjskim projektem "Kosmicznego Szpitala" - metod udzielania pomocy medycznej kosmonautom i zdalnego monitorowania ich funkcji życiowych w trudnych warunkach przestrzeni okołoziemskiej. Znany jest ze stwierdzenia, że "...przyszłość medycyny to symbioza medycyny oficjalnej i ludowej (z której powstała medycyna oficjalna), plus dogłębna wiedza o procesach fizjologicznych zachodzących w organizmie".

OD AUTORA
OSTATNIMI laty zacząłem publikować (szczególnie w gazecie „ZSZ" - „Zdrowy Styl Życia") swoje prace poświęcone nadtlenkowi wodoru (H2O2), które zostały napisane ponad 30 lat temu i pozostały niezrealizowane. Być może wiązało się to z tym, że metody zastosowania nadtlenku wodoru i inne ówczesne opracowania były dla mnie drugorzędne w stosunku do wywiązywania się z zadań mi wówczas powierzonych, dotyczących „Szpitala Kosmicznego". Dopiero kilka lat temu zrozumiałem ich ważność w wyjaśnianiu kwestii zdrowotnych u ludzi.
Masowe zainteresowanie wodą utlenioną pojawiło się w Rosji po przetłumaczeniu książki W. Douglasa „Uzdrawiające właściwości nadtlenku wodoru" (1998 r.), w której dość przekonująco mówi się o korzyściach wynikających z zastosowania H2O2 nie tylko jako antyśeptyka stosowanego zewnętrznie, ale i środka służącego leczeniu praktycznie każdej choroby, w tym również za pomocą wprowadzania dożylnego.
Wydawałoby się, że nie można już nic dodać na temat wody utlenionej, której lecznicze właściwości są już w jakimś stopniu wyjaśnione, do tego przez niejednego autora. Przykładem może być książka W. P. Kazmi-na „Woda utleniona w twojej chorobie" (Rostów nad Donem, 2003). Wydawano również inne pozycje.
Niestety, ludzie są w większości leniwi i zwykle liczą na cudotwórcze specyfiki, które zbawią ich od chorób bez żadnego wysiłku z ich strony. W życiu jednak tak nie jest. Nie bez powodu porzekadło głosi: „Bez pracy nie ma kołaczy". Rzecz jasna woda utleniona faktycznie wykazuje uniwersalne działanie, jednak ważne jest również to, w jakich warunkach i w jakim stanie organizmu ją zastosujecie. To po pierwsze.
Po drugie: w już wydanych książkach autorzy zazwyczaj nie wyjaśniają, dlaczego H2O2 działa tak wszechstronnie i czym różni się od, dajmy na to, tlenu cząsteczkowego, który wdychamy. Poza tym uważają oni, że H2C>2 rozpada się na wodę i na, rzekomo, ten sam tlen cząsteczkowy, l chociaż dociekliwi naukowcy naszego kraju od dość dawna poważnie zajmują się zagadnieniem wpływu wody utlenionej na przebieg leczenia różnych chorób (gangreny, sączących się i ropnych ran w chorobie popromiennej - A.W. Mielnikow i współautorzy, 1945; A. A. Gurewicz i współautorzy, 1966; A.A. Opokin, 1981; chorób nowotworowych -G.B. Bondarew i współautorzy, 1986; N.A. Makarin, 1990) miażdżycy naczyń krwionośnych [ar-tleriosklerozy] kończyn dolnych -G.B. Arsieniewa, 1987; D.A. Arli-mow, 1990), badania te nie uzyskały szerokiego rozgłosu.
Przyczyną tego stanu rzeczy jest zajadły sprzeciw ogromnego przemysłu wytwarzającego drogie i coraz silniej działające syntetyczne lekarstwa jako jednej z głównych gałęzi biznesu, który przynosi wielkie dochody, żerując na nieszczęściu ludzkim, oraz opór przedstawicieli tego przemysłu wobec podważania ich „autorytetu".
Prawdą jest, że w dwóch pracach (D. Farr, 1991; W. P. Sybnikow, 1990) znalazłem mimo wszystko wzmiankę o tym, że w trakcie rozkładu wody utlenionej wydziela się tlen atomowy.
Niedawno zadzwoniłem do przyjaciela, jednego z wiodących fizjopatologów procesu oddychania, profesora E.A. Kowalienko. Zapytałem go:
- Żenią, co wiesz o wodzie utlenionej?
- Jak to?-odpowiada.-To dobry antyseptyk, przeznaczony do zewnętrznego zastosowania.
- Ależ nie- mówię.- Pytam ojej zastosowanie wewnętrzne, a nawet o iniekcję dożylną.
- Czyś ty Iwan zwariował? Wciąż coś wymyślasz!
- Na razie z mózgiem wszystko u mnie w porządku. Jeśli zaś ktoś zamierza zwariować, to będzie go można leczyć właśnie za pomocą wody utlenionej...
l to ma być profesjonalista w swojej dziedzinie, który nieraz podnosił nowatorskie idee! Cóż więc powiedzieć o pozostałych lekarzach?
Ta rozmowa zmusiła mnie do napisania o tej stronie wody utlenionej, o której, jak się okazuje, nie wiedzą nawet specjaliści o niej piszący.
Potwierdzeniem tego niech będzie fakt, że uczeni z Instytutu Neurochirurgii im. N.N. Burdenko, po wieloletnich badaniach stworzyli zawierający wodę utlenioną, aerozolowy preparat „Parkon", który wykorzystuje się do leczenia choroby Parkinsona. Niestety, jest on bardzo drogi.
Chcę zwrócić Waszą uwagę na jeszcze kilka kwestii. Po pierwsze: w niniejszym nowym wydaniu przytaczam znacznie głębsze wyjaśnienie znaczenia procesów fizjologicznych zachodzących w organizmie, i dotyczących podstawowych źródeł tlenu cząsteczkowego, wody utlenionej i ozonu.
Po drugie: chcę zatrzymać się na następującej sprawie. Po praktycznie jednoczesnym wydaniu książki W. Douglasa „Uzdrawiające właściwości nadtlenku wodoru" i mojej książki „Woda utleniona: mity i realia" (pojawienie się której, nawiasem mówiąc, poprzedzały moje publikacje na ten temat na przestrzeni niemal 3 lat na łamach czasopisma „Zdrowy Styl Życia"), w ostatnich dwóch latach pojawiło się wiele książek o wodzie utlenionej [nadtlenku wodoru]. Jakoś tak wszyscy nagle zmądrzeli, chociaż mieli na celu raczej wzbogacenie się, przy jednoczesnym braku pojęcia, o czym w ogóle piszą.
Zapoznałem się z dziesiątkami takich książek. W niektórych prawie słowo w słowo powtarza się materiał z mojej książki, ze wskazaniem na mnie jako autora, a w innych czyni się to nie wymieniając mojego nazwiska. Rzecz jednak nie w moich ambicjach, lecz w tym, że większość tych książek napisana jest bez znajomości materii, o której traktuje. Mowa jest w nich po prostu o wodzie utlenionej sprzedawanej w aptekach, o zastosowaniu jej absolutnie bez wiedzy o tym, co dzieje się w organizmie, ani też o pokładach drzemiących w nim rezerw.