Tybetańska Księga Śmierci. Pośmiertne doświadczenie na planie Bardo wg przekazu Lamy Kazi Dawa-Samdup
...Zależnie od dobrej czy złej Karmy, siła witalna spływa w dół prawym lub lewym kanałem i wychodzi przez któryś z otworów ciała. Wtedy następuje jasny stan umysłu.(...)
Gdy zasada świadomości osiąga zewnętrzną stronę ciała, to wtedy powiada do siebie samej: Czy jestem zmarła, czy tez nie jestem zmarła? I nie może tego rozstrzygnąć. Widzi swoich krewnych i powinowatych, tak, jak to zwykle oglądała ich przedtem. Słyszy nawet żałobne płacze. Nie nadeszły bowiem jeszcze straszliwe karmiczne iluzje. Nie nadeszły jeszcze przerażające zjawy i doświadczenia powodowane przez Panów Śmierci. (...)
Ty widzisz swoich krewnych znajomych i zwracasz się do nich, ale nie otrzymujesz żadnej odpowiedzi. Tedy widząc ich i całą swoją rodzinę płaczącą, myślisz sobie: Jestem zmarły! Cóż mam począć? - i odczuwasz wielkie cierpienie, właśnie takie, jak ryba wyjęta z wody i rzucana na rozpalony do czerwoności żar. (...)
O szlachetnie urodzony, gdy jesteś pędzony tam i z powrotem przez wiecznie poruszający się Wiatr Karmy, to twój intelekt nie posiadając żadnego przedmiotu, na którym mógłby spocząć, będzie jak piórko pędzone na wietrze, galopujące na oddech konia. Ustawicznie i niedobrowolnie musisz wędrować wokoło. Do wszystkich tych którzy płaczą mówisz: Jestem tutaj, nie płaczcie. Lecz oni nie słyszą Ciebie, i wtedy myślisz sobie: jestem zmarły. I znowu będziesz się w tym czasie czuł bardzo nędznie. Jednak staraj się nie odczuwać tego w ten sposób...
