Uzależnienie i łaska - Gerald G. May

Uzależnienie i łaska to najnowsze osiągnięcie współczesnej psychologii i psychologii uzależnień. Książka ta proponuje inspirującą i pełną nadziei wizję dla wszystkich, którzy chcą zgłębić tajemnice tego, kim są naprawdę.

Miłość Duchowość Uwolnienie
Uzależnienie i łaska to najnowsze osiągnięcie współczesnej psychologii i psychologii uzależnień. Książka ta proponuje inspirującą i pełną nadziei wizję dla wszystkich, którzy chcą zgłębić tajemnice tego, kim są naprawdę.
Uzależnienie i łaska jest subtelną, dojrzałą i mądrą refleksją na temat uzależnień, a zarazem pełnym wrażliwości i nadziei przewodnikiem pomagającym człowiekowi otworzyć się na działanie łaski i wypełnienie nią zamiast uzależnieniem do własnej pustki.

---

Uzależnienie i łask, - fragment

Pragnienie: uzależnienie a wolność człowieka

Po dwudziestu latach wsłuchiwania się w tęsknoty ludzkich serc nie mam wątpliwości, że wszyscy przynosimy ze sobą na świat pragnienie Boga. Niezależnie od tego, czy ktoś jest religijny, czy nie, pragnienie to jest najgłębszą tęsknotą i najdrogocenniejszym skarbem każdego człowieka. Nadaje ono sens i znaczenie ludzkiemu istnieniu. Niektórzy pragnienie to tłumią, chowając je pod tyloma rozmaitymi zainteresowaniami, że przestają je dostrzegać. Możemy więc być zupełnie nieświadomi tego pragnienia. Możemy też przeżywać je w innej formie niż szukanie Boga — jako tęsknotę za pełnią, dopełnieniem, spełnieniem. Jakkolwiek byśmy je opisywali, jest to zawsze tęsknota za miłością. Jest to głód miłości, pragnienie bycia kochanym i zbliżenia do źródła miłości. Tęsknota ta jest istotą ludzkiego ducha; jest źródłem naszych najgłębszych nadziei i najszlachetniejszych marzeń.
Współczesna teologia określa to pragnienie jako dar od Boga. W swej szczodrobliwości Bóg stwarza ludzi, zasiewając jednocześnie ziarno tego pragnienia. Potem, w drodze przez życie, Bóg podsyca to pragnienie, kierując nas ku spełnieniu dwóch głównych przykazań: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, a swego bliźniego jak siebie samego". Gdybyśmy mogli nazwać naszą tęsknotę za miłością prawdziwym skarbem naszych serc, bylibyśmy zdolni, z Bożą łaską, żyć wedle tych przykazań.

Coś nam jednak przeszkadza. Nie tylko nie jesteśmy zdolni do ich wypełniania, ale często wręcz nie uświadamiamy sobie naszego pragnienia, aby do tego dążyć. Owa tęsknota, zajmująca główne miejsce w naszych sercach, raz po raz umyka naszej uwagi, a całą jej energię pochłaniają siły zupełnie nie związane z miłością. Nasze pragnienia zostają usidlone i dajemy się porywać przez inne rzeczy, których naprawdę wcale nie chcemy. Są chwile, kiedy każdy z nas z łatwością utożsamia się ze słowami Apostoła Pawła: „Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego co chcę, ale to, czego nienawidzę (...) Bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać — nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę".
W słowach tych Paweł mówi o grzechu. W sensie teologicznym grzech jest tym, co odwraca nas od miłości — od miłości do samych siebie, od miłości bliźniego i od miłości Boga. Patrząc na ten problem psychologicznie, dostrzegamy dwie siły, które są za to odpowiedzialne: tłumienie i uzależnienie. I jedna, i druga przysparza nam wszystkim wiele cierpienia, przy czym znacznie łagodniejszą z tych dwóch jest tłumienie.

Tłumienie

Tłumienie polega na wypychaniu określonych pragnień czy przeżyć z pola naszej świadomości. Często tłumimy pragnienie miłości, ponieważ naraża nas ona na możliwość zranienia. Słowo pasja — namiętność — używane do określenia silnego pragnienia miłosnego, pochodzi od łacińskiego passus — „cierpiał". Wszyscy wiemy, że oprócz radości, miłość może przynieść cierpienie. Staje się tak, gdy ktoś naszą miłość odtrąci; tłumimy wtedy całkowicie pragnienie miłości i może nam zająć bardzo wiele czasu, zanim znów staniemy się zdolni kogoś pokochać. To normalna ludzka reakcja; tłumimy pragnienia, gdy powodują silny ból. Nie powinno więc nikogo zaskoczyć, że podobnie się dzieje z owym najgłębszym pragnieniem Boga. Bóg nie zawsze objawia się w najprzyjemniejszy sposób, tak jakbyśmy tego chcieli, toteż nic dziwnego, że pragnienie Boga również niekiedy tłumimy.
Gdy jakieś pragnienie tłumimy, staramy się je usuwać z naszego pola widzenia. Zaczynamy zajmować się innymi rzeczami — bardziej bezpiecznymi. W psychologii nazywa się to przesunięciem lub przeniesieniem. Nic jednak, co usiłujemy stłumić, nie przestaje przez to istnieć. Pozostaje w nas, krążąc nieustannie po obrzeżach naszej świadomości. Raz po raz daje o sobie znać, jakby pytając: „Pamiętasz mnie?" I gdy tylko gotowi jesteśmy na nowo do niego powrócić, zjawia się w zasięgu naszej uwagi, jakby czekało na naszą gotowość. Tłumienie, mimo swej złowróżbnej reputacji, ma dość elastyczny charakter. Można sobie z nim poradzić. Z uzależnieniem jest inaczej; jest to druga siła, która odwraca nas od miłości — z tym, że ta jest o wiele groźniejsza.

---

Uzależnienie i łaska
Spis Treści

• Do Czytelnika polskiego
• Przedmowa
• Rozdział pierwszy
• Pragnienie: uzależnienie a wolność człowieka
• Rozdzial drugi
• Doświadczenie: cechy uzależnienia
• Rozdzial trzeci
• Umysł: psychiczna natura uzależnienia
• Rozdzial czwarty
• Ciało: neurobiologiczna natura uzależnienia
• Rozdzial piąty
• Duch: teologiczna natura uzależnienia
• Rozdzial szósty
• Łaska: atrybuty miłosierdzia
• Rozdzial siódmy
• Umocnienie: łaska i wola w pokonywaniu uzależnienia
• Rozdzial ósmy
• Powrót do siebie: zdolność rozróżniania i życie uświęcone
• Przypisy

---