Upadek - Steve Taylor

Ta książka to fascynująca podróż przez dzieje ludzkości – od raju, poprzez Upadek, aż do współczesności. Mówi o transformacji społecznej, która sprawiła, że ludzkość utraciła więź z naturą i wszechświatem, poznała co to samotność i strach, a w końcu pogrążyła się w chaosie wojen i męskiej dominacji patriarchatu.

Ta książka to fascynująca podróż przez dzieje ludzkości – od raju, poprzez Upadek, aż do współczesności. Mówi o transformacji społecznej, która sprawiła, że ludzkość utraciła więź z naturą i wszechświatem, poznała co to samotność i strach, a w końcu pogrążyła się w chaosie wojen i męskiej dominacji patriarchatu.
Opowiada o niej i dokumentuje ją, odpowiadając równocześnie na pytanie, dlaczego 6 tysięcy lat temu ludzie utracili ten raj – co w naszej historii poszło nie tak. Przedstawia znane na całym świecie legendy o Złotym Wieku i odnajduje w nich prawdę, kierując się wynikami badań archeologicznych.
Jak przerwać tę ponurą sagę bólu i przemocy? W którym kierunku iść, by powrócić do utraconego raju? Steve Taylor wskazuje drogę, którą wciąż możemy wybrać, aby uwolnić się od tego, co odpowiada za wypaczenie ludzkiej natury. Nic jeszcze nie jest stracone!

Wstęp

Od niemal sześciu tysięcy lat ludzie cierpią na swego rodzaju zbiorową psychozę. Historia odnotowuje wiele przypadków potwierdzających, że rasa ludzka była i jest do pewnego stopnia szalona.

Brzmi to dość niewiarygodnie, gdyż konsekwencje naszego szaleństwa zaczęliśmy traktować jako coś normalnego. Skoro obłęd widać na każdym kroku, to nikt już nie pamięta, jak wygląda zwykłe zdrowe, racjonalne zachowanie. Najbardziej absurdalne i nieprzyzwoite praktyki stają się tradycją i są traktowane jako całkiem naturalne. I tak „normalne" stało się zabijanie, wykorzystywanie kobiet przez mężczyzn, dręczenie dzieci przez rodziców oraz to, że niewielkie grupy sprawują potężną władzę, dominując nad masami. Całkiem „normalne" stało się także nadużywanie surowców naturalnych w takim stopniu, że grozi nam katastrofa ekologiczna. Odczuwamy pogardę względem własnego ciała oraz winę za to, że doświadczamy zupełnie naturalnych pragnień. „Normalne" stało się gromadzenie dóbr i bogactw, które nigdy nie będą nam potrzebne, a także nieustanna pogoń za sukcesem, sławą i władzą. A kiedy nawet już wszystko to zdobędziemy i tak jest dla nas „normalne", że nie czujemy spełnienia i satysfakcji, lecz ciągłe, narastające niezadowolenie.
Celem tej książki jest odkrycie przyczyny tego szaleństwa i stwierdzenie, czy rzeczy wiście jest ono dla nas czymś wrodzonym. Przyjrzymy się sporej liczbie dowodów, które wskazują na to, że wcześniejsze społeczeństwa były, używając przytoczonego wcześniej określenia, bardziej „rozumne" niż my. Nawet jeszcze do niedawna w wielu zakątkach świata istniały miejsca, gdzie opisane przeze mnie wyżej patologiczne zachowania w ogóle nie istniały.
Całe to szaleństwo zostało wywołane przez wydarzenie, które nazywam „upadkiem", czyli zbiorową przemianą psychologiczną jakiej doświadczyło wielu ludzi około 6 tysięcy lat temu, a która była wynikiem katastrofy klimatycznej zapoczątkowanej na Bliskim Wschodzie i w Azji Środkowej. Wtedy właśnie narodził się „nowy" typ człowieka z mocniej zarysowaną indywidualnością, z innym sposobem postrzegania świata i doświadczania życia. W pewien sposób ten nowy typ człowieka był bardzo postępowy. Przyczynił się on między innymi do rozwoju technologicznego oraz do rozwoju cywilizacji Egiptu i Sumeru, a także wielu innych, które nastały po nich. Niestety równocześnie zrodziły się takie patologie jak wojny, dominacja mężczyzn i nierówność społeczna.
Można zauważyć, że przed upadkiem ludzie wiedli względnie beztroskie, przyjemne, a nawet radosne życie. Jakiś czas później stało się ono ciężkie, brutalne i krótkie - tak bardzo przepełnione nieszczęściem, że niezliczona ilość pokoleń mogła je znieść tylko pod warunkiem przekonania samych siebie, że to jedynie chwilowa przerwa w podróży do wiecznego raju. Ale być może właśnie teraz, tak jak piszę o tym w ostatnim rozdziale książki, ludzkość zatacza pełne koło i powoli odzyskuje rozsądek. Przez kilka ostatnich stuleci, szczególnie od XVIII wieku, można było dostrzec oznaki odradzania się wszystkich dawnych właściwości takich jak: równość i demokracja, szacunek dla natury i ludzkiego ciała czy świadomość duchowej natury kosmosu. Prawdopodobnie nie jest to jeszcze tak silny nurt, jak ten charakteryzujący upadek, ale bez wątpienia, z biegiem czasu, stanie się coraz potężniejszy.
Lata poświęcone na pisanie tej książki oraz na zbieranie materiałów i prowadzenie badań były dla mnie niczym niezwykle inspirująca podróż, której nie ukończyłbym bez pomocy wielu przewodników. Jestem szczególnie wdzięczny takim osobom jak: Riane Eisler, Gerhard Lenski, Christopher Boehm, Robert Lawlor, Richard Heinberg, Brian GrifKth, Elizabeth Baring i Jules Cashford, Richard Rudgley, Elman R. Service, Margaret Power i Christopher Ryan, nie wspominając wielu autorów publikacji naukowych (szczególnie z dziedziny antropologii), na pracach których opierałem się. Dziękuję także Stanleyowi Kripp-nerowi i Christopherowi Ryanowi za ich niezliczone komentarze na temat rękopisu. Jednak chyba najbardziej wdzięczny jestem Jamesowi DeMeo, którego książka Saharazja w kluczowy sposób przyczyniła się do zrozumienia przeze mnie środowiskowych przyczyn upadku.
Niniejsza publikacja mówi bardzo dużo o tym, co straciliśmy, ale także na szczęście i o tym, co możemy zrobić, aby to odzyskać. Jeżeli istnieje choćby jedna rzecz, którą Ty, drogi czytelniku wyniesiesz z lektury kolejnych rozdziałów, to mam nadzieję, że będzie to przeświadczenie, że wcale nie musi być tak, jak jest. Ostatnie 6 tysięcy lat życia na Ziemi to schizofreniczny koszmar, z którego pomału się budzimy. Będę niezmiernie uradowany, jeżeli ta książka chociażby w niewielkim stopniu przyczyni się do procesu przebudzenia.