Kolejna książka zcyklu oZatoce Aniołów Isabella Silveira wiedziona niejasnym przeczuciem zbliżającego się nieszczęścia jedzie wodwiedziny do brata do Zatoki Aniołów. Tuż przed miasteczkiem dochodzi do wypadku. Jej samochód spada do oceanu, a ona sama zostaje uratowana przez innego kierowcę. Nick reaguje natychmiast, kiedy widzi, że jadący przed nim pojazd wpada na barierkę istacza się wprzepaść. Podejmuje wielkie ryzyko, ale bez wahania śpieszy na ratunek nieznajomej osobie. Osobie, do której natychmiast zaczyna odczuwać niebezpieczne przyciąganie... Jak będzie dalej przebiegać, zawarta wtak dramatycznych okolicznościach, znajomość? I komu właściwie grozi niebezpieczeństwo, które ustawicznie powraca wwizjach Isabelli? Kim są osoby zprzeszłości, których uczucia istrzępki rozmów wokreślonych sytuacjach pojawiają się wjej świadomości? Z Zatoką Aniołów jest związana niezwykła legenda. 150 lat temu statek ""Gabriela"" opuścił San Francisco zabierając na pokład poszukiwaczy złota wraz zich zdobyczami. W połowie drogi wzdłuż wybrzeża, statek wpłynął wstraszny sztorm irozbił się. Ocalało 24 rozbitków, którzy dotarli do brzegu. Osiedlili się wzatoce gdzie zginęli ich najbliżsi. Miasto nazwali Zatoką Aniołów na cześć tych, którzy stracili życie. Krąży wiele sprzecznych informacji, na temat tego, co tak naprawdę stało się na statku, mówiących zarówno oheroizmie jak imorderstwie. Legendy te przekazywane są zpokolenia na pokolenie do dziś, szczególnie historia oaniołach iduchach, pojawiających się wzatoce. Wrak niezostał znaleziony iwielu wierzy, że statek wpadł do jednego zprzepastnych kanionów, znajdujących się wokolicach centralnego wybrzeża. Seria książek których akcja rozgrywa się wZatoce Aniołów, rozpoczyna się wmomencie wktórym, wzatoce coraz częściej widywane są anioły a na brzegach zatoki mieszkańcy znajdują dziwne przedmioty pochodzące z""Gabrieli"". Obecni mieszkańcy zaczynają rozumieć, że przyszłość iprzeszłość są nierozerwalnie połączone.

✖ Opinia niepotwierdzona zakupem

Echo istnienia, ocena: 5/5

2014-06-09

To już czwarta część wspaniałej sagi o Zatoce Aniołów. Bardzo byłam ciekawa jak dalej potoczyły się losy mieszkańców tej nietypowej zatoki, czy pojawiły się nowe intrygi, jakieś nieprzewidywane uniesienia a przede wszystkim chciałam dowiedzieć się czy Barbara dalej pisze lekko i przyjemnie. Troszeczkę umknęło mi z pamięci, trochę postacie nie kleiły mi się na początku, ale po kilku stronach rozjaśniło mi się w głowie i już dokładnie wiedziałam co i jak. W zasadzie nie minęło wiele ?książkowego? czasu od ostatniej części, to troszkę jakby czas stanął w miejscu lub spowolnił się na życzenie autorki. Praktycznie bohaterowie nic się nie zmienili, doszło kilka dodatkowych ? głównych w tym tomie powieści. Cała opowieść to magiczna podróż oparta na niezwykłych możliwościach, zresztą jak można wywnioskować z pozostałych części, ogólny zarys w powieściach to stworzenie takiego nieziemskiego klimatu. I tak oderwana od codzienności chłonąc słowa autorki odkrywałam wrażliwość bohaterów, ich codzienne zmagania z pasjami, problemy emocjonalne, które nie dotyczyły wyłącznie młodszej części ?obsady?. Dorośli stoją na rozdrożu uczuć, wiary we własne możliwości. Młodsze pokolenie ukazane jest jako bardzo wrażliwe, pełne niedowierzania, pełne bólu i zniechęcenia. A wszystko to za sprawą głębokich ran w psychice, zadanych przez życie i kochających ludzi. ?Ukryte wodospady? to książka będąca wędrówką z przeszłości ku przyszłości. Na jaw wychodzą wielkie sprawy, niekoniecznie te pozytywne. Bohaterowie zostają poddani próbie przetrwania. Najbardziej cieszę się, że atmosfera miasteczka została zachowana, wszędzie czuć klimat przynależności rodzin do tego miejsca, serdeczności i takiego niezobowiązującego zaufania. Można podzielić się wrażeniami, wspomnieniami bez jakiegoś emocjonalnego uszczerbku na swojej osobie. Nikt nie wyśmiewa, przyjaciele są sobie oddani, jakże chciałoby się wprowadzić takie uczciwe zasady w naszych miejscowościach, gdzie oko sąsiada czasami staje się ciętym niczym miecz ostrzem... ?Ukryte wodospady? to lektura zupełnie przyjemna, rozkosznie lekka, sprzyjająca czytelnikowi, ofiarująca doskonały nastrój. Wystarczy wziąć do ręki książkę aby poczuć cudowne odprężenie, bo czyż czytając nie można się zrelaksować? Tylko osoby kochające słowo pisane dokładnie wiedzą o czym mówię, dla pozostałych jest to tylko gadka szmatka. Ja należę do tych pierwszych i ?Ukrytym wodospadom? mówię głośne TAK ku pokrzepieniu naszych kobiecych serc!

Kategorie

Polecane kategorie

Ukryte wodospady

Popularne kategorie