Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Autorzy publikacji mocno akcentują, że współczesne czasy nie są zbyt łaskawe dla rozstrzygania kwestii dotyczących bezpieczeństwa, w tym podejmowanych działań o charakterze edukacyjnym, służących doskonaleniu rozwoju zawodowego kadr w sferze bezpieczeństwa narodowego. W wielu przypadkach dotychczasowe formy i metody stosowane w rozwoju zawodowym kadr na potrzeby bezpieczeństwa w dużej części są nie do zaakceptowania we współczesnych czasach i warunkach. Nieodzowne jest dokonywanie zmian, weryfikowanie przyjmowanych rozwiązań. Chcąc bowiem być przygotowanym na ewentualność zdarzeń niekorzystnych dla państwa, trzeba się wkomponować w otaczającą rzeczywistość i umiejętnie z niej korzystać, aby efektywnie monitorować, neutralizować i eliminować skutki niekorzystnych zdarzeń. Do tego konieczne są odpowiednio przygotowane i permanentnie doskonalące się kadry. Ze wszech miar zasadne jest korzystanie z naukowych metod pozwalających oceniać i poprawiać rozwiązania stosowane w rozwoju zawodowym kadr w systemie bezpieczeństwa.Z recenzji prof. dr. hab. inż. Stanisława Kowalkowskiego
Książka wpisuje się w nurt badań intersekcjonalnych ulokowanych na pograniczu krytycznych studiów o niepełnosprawności i gender studies, otwiera nową przestrzeń analiz dotyczących zagadnienia dotychczas ignorowanego – macierzyństwa kobiet z niepełnosprawnością intelektualną. Autorka analizuje, w jaki sposób niepełnosprawność intelektualna oraz związane z nią uwarunkowania społeczne i systemowe wpływają na decyzje i możliwości reprodukcyjne oraz sposoby doświadczania macierzyństwa. Zadaje pytania o modele rodzicielstwa kobiet z niepełnosprawnością intelektualną, o rolę nieformalnego wsparcia społecznego w realizacji zadań wynikających z rodzicielstwa oraz sposoby konstruowania, negocjowania i przekraczania norm dotyczących praktyk opiekuńczych tych kobiet. Weryfikuje założenia badań partycypacyjnych, stara się rozpoznać zakres i możliwości zaangażowania kobiet z niepełnosprawnością intelektualną w proces badawczy.
The Ignored Paradigm. The Motherhood of Intellectually Disabled Women
The author analyses how intellectual disability and social and system conditions related to it influence decisions, reproductive rights and ways of experiencing motherhood. She asks questions about motherhood models of intellectually disabled women, the role of informal social support in parenthood and the ways of building, negotiating and crossing the norms of care practices of such women. She verifies the assumptions of participatory research, attempts to recognize the scope and possibilities of engaging women with intellectual disability in the research process.
Dlaczego kupujemy? Ubrania – żeby się okryć, jedzenie – żeby zaspokoić głód, mieszkania – żeby zapewnić sobie schronienie. Czyżby? Nawet dziecko wie, że to nieprawda. Po ulicach miast suną komercyjne wersje pojazdów z Rajdu Dakar! Rowery i narty światowych marek, na których sportowcy ustanawiają rekordy, są tłem do zdjęć na Instagramie! Kupując towary, zaspokajamy swoje rozmaite potrzeby, jednak nie chodzi tu wyłącznie o cechy określonej rzeczy, ale szerszy przekaz: oryginalny otwieracz do win sugeruje mój szczególny stosunek do tego szlachetnego trunku, czyniąc mnie koneserem!
Pandemia COVID-19, zamykając ludzi w domach, równocześnie przeniosła ich do internetu. Ta książeczka jest o tym, jak zmieniło się nasze podejście do ludzi i rzeczy, gdy większość relacji stała się wirtualna. Co to oznacza? Odpowiedź poznamy w kolejnych latach, ale już dziś widać, że nasze relacje straciły bezpośredni charakter. Rzeczy zyskały siłę oddziaływania na innych dzięki marce, nazwie, designowi i subtelnym sugestiom, że właśnie z takich cudów korzystamy. Siła oddziaływania zwielokrotniła się dzięki portalom społecznościowym.
Manipulacje, głównie te z wykorzystaniem internetu, stały się elementem naszej codzienności.
Przedmiot monografii stanowi charakterystyka konwencji sitcomu amerykańskiego wytypowanych na podstawie analizy trzech niezwykle popularnych seriali z tego gatunku. Autorka odpowiada na pytania, z jakimi wyzwaniami muszą się mierzyć tłumacze sitcomów i jak znajomość specyfiki genologicznej tych seriali może ułatwić im pracę.Rozprawa ma charakter pionierski odnośnie badania zjawiska sitcomu w jego specyfice genologicznej oraz pod względem stosowania typowych dla niego strategii i technik translacyjnych. Ma charakter pionierski także pod względem innowacyjnego zastosowania metodologii opartej na paradygmacie antropocentrycznym, co okazało się [] zabiegiem bardzo skutecznym, cennym i odważnym, udowadniając jednoznacznie, że antropocentryzm pozwala na realne dochodzenie do prawdy naukowej i jej obiektywizację.Z recenzji prof. Jerzego ŻmudzkiegoW ogóle wysoko ocenić należy zdolność [] Kwiryny Proczkowskiej do podejmowania interesującej naukowej polemiki. W odniesieniu do niektórych punktów tej polemiki Doktorantka wykazuje nawet dużą dozę naukowej odwagi. Nie oznacza to jednak, że przedstawione w rozprawie rozważania prowadzone są jedynie w stylu negacji. Doktorantka dostrzega wartości poznawcze dotychczasowego dorobku translatoryki i implementuje jego elementy do opisu eksplikacyjnego wyznaczonego w rozprawie przedmiotu badań.Z recenzji prof. Sambora GruczyKwiryna Proczkowska doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwa. Absolwentka filologii germańskiej i angielskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Z zawodu i pasji tłumacz. Pilnie śledzi rozwój technologii wspomagających proces tłumaczenia. Jej zainteresowania badawcze to tłumaczenie audiowizualne oraz tłumaczenie humoru.
Autor podjął się trudu dokonania ciekawej i bardzo potrzebnej analizy zagadnienia smart city i zmian, jakie nowe technologie komunikacyjne wprowadzają w lokalnym systemie komunikacyjnym. W celu oddania struktury, funkcjonalności, zakresu oddziaływania i wpływu ICT na komunikowanie w przestrzeni miejskiej autor poddaje analizie strategię realizacji założeń smart city w dwóch stolicach europejskich: Berlinie i Warszawie. Wnikliwa ocena roli, jaką pełnią media zwłaszcza cyfrowe w budowaniu dzisiejszego systemu komunikowania lokalnego, jest z pewnością atutem niniejszej książki.Z recenzji prof. UMCS dr hab. Ilony Biernackiej-LigięzyW niniejszej książce autor podejmuje temat ważny i aktualny, a jego badania wpisują się w obszar studiów nad oddziaływaniem nowych mediów na zmiany zachodzące we współczesnym społeczeństwie. Problematyka ta jest jednocześnie w polskiej nauce o mediach i komunikacji społecznej terenem zdecydowanie nowym. Refleksja naukowa nad takim konstruowaniem przepływu komunikacji w otoczeniu człowieka, w tym w szczególności w otoczeniu miejskim, i takim wykorzystaniu istniejących technologii komunikacyjnych, aby możliwie wydajnie podnieść komfort życia ludzi/mieszkańców miast, jak dotąd podejmowana była głównie za granicą, a i tam jest to obszar względnie nowy.Z recenzji prof. UJ dr hab. Agnieszki Szymańskiej
Ogłoszona w 2020 roku pandemia koronawirusa nie jest wydarzeniem z zakresu medycyny czy ochrony zdrowia. Jest to wydarzenie polityczne i ekonomiczne, dla którego przykrywką jest globalna operacja socjotechniczna, mająca przekonać masy, że mamy do czynienia z globalnym zagrożeniem. Jednak prawdziwym zagrożeniem nie jest wirus, ale politycy oraz te globalne siły, którym politycy służą. Ani sam wirus, ani wywoływana przezeń choroba, ani skala zakażeń czy śmiertelność nie uzasadniają restrykcyjnych działań podjętych przez władzę. Walka z wirusem przynosi więcej szkód niż sam wirus. Nie tylko prowadzi do recesji ekonomicznej i destabilizacji społecznej, ale po prostu zabija ludzi. Jest więc jasne, że celem całej tej akcji nie jest ochrona zdrowia i życia obywateli. O co więc chodzi? O to samo, co zawsze: kontrolę, władzę i zyski. Pandemia koronawirusa to misternie skonstruowana wielka mistyfikacja, która jest nową odsłoną globalnej wojny. O tym, jak wywołano tę wojnę i po co, opowiada ta książka. Ogłoszona w marcu 2020 roku pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 nie jest niczym innym, jak „przemyślanym, propagandowym eksperymentem, ukierunkowanym na korzyści ekonomiczne”. Jest to globalna akcja dezinformacyjna, która pod pretekstem walki z wirusem i ochrony zdrowia ludzi służy do tego, aby przejąć ich własność i zniszczyć ich wolność. Podstawą tej akcji jest kłamstwo. Kłamstwo głoszone nieustannie przez polityków, usłużnych wobec władzy ekspertów, celebrytów, ideologów i duchownych. Kłamstwo rozpowszechniane nieustannie przez media wszelkiego rodzaju, od prasy, przez radio i telewizję po Internet. Cały ten system wielopiętrowego kłamstwa służy do budowania wielkiej mistyfikacji zwanej globalną pandemią, która jest przedstawieniem odgrywanym przed masami, aby je ogłupić, psychicznie zamęczyć, fizycznie zdewastować i ostatecznie po prostu złupić. Fragment książki Józef Białek – działacz podziemia antykomunistycznego, wydawca nielegalnych książek i publikacji w czasach PRL. Właściciel firmy Wektory i działającego od wielu lat pod tym samym szyldem wydawnictwa. Wydawca czasopisma „Opcja na prawo”. Działacz społeczny i polityk. Założyciel Dolnośląskiego Towarzystwa Gospodarczego (obecnie DIG), współzałożyciel Towarzystwa Prywatyzacyjnego oraz stowarzyszenia przedsiębiorców „Forum Polskie”. Autor bestsellerów: Czas spekulantów, Czas niewolników oraz Czas Sodomy odkrywających prawdziwe oblicze naszych czasów. SERIA WYDAWNICZA BIBLIOTEKA XXI WIEKU Świat zmienia się na naszych oczach. Dawny ład został zburzony, a w jego miejsce tworzony jest nowy porządek. Pojęcia i teorie, których dotąd używano do tłumaczenia rzeczywistości, okazują się zawodne. Potrzebujemy nowych ujęć i nowych drogowskazów. W serii BIBLIOTEKA XXI WIEKU prezentujemy książki, które pomogą czytelnikom
U podstaw pracy leży przekonanie, że język służy nie tylko do porozumiewania się, ale jest też narzędziem interpretowania rzeczywistości: w pewien sposób podsuwa obraz świata i utrwala wartości, magazynuje i przekazuje przyszłym pokoleniom wiedzę, doświadczenie i wartościowanie świata. Myślę, że jest to książka bardzo potrzebna społecznie i mimo bazowania głównie na materiale ludowym niezwykle aktualna, zwłaszcza w okresie tak znacznego wykorzystywania stereotypów do celów propagandowych i politycznych. W specyficzny sposób pozycja ta uzupełnia (i wzbogaca) rekonstrukcje stereotypów bazujące na materiale współczesnym. [...] Przyjmuję więc recenzowane opracowanie nie tylko jako językową analizę/rekonstrukcję stereotypów etnicznych, ale także jako próbę ukazania siły stereotypów, ich potężnej roli w budowaniu polskich wyobrażeń o świecie i jego mieszkańcach. To zaś na pewno łączy się z walorem edukacyjnym rozprawy i powiązane jest ze swoistą autorefleksją i budowaniem autoświadomości czytelnika. [...] Charakter zaś przedstawionych analiz (nie tylko historyczny) pozwala mi sądzić, że także czytelnik niebędący specjalistą zauważy tu niezwykle ciekawe refleksje dotyczące specyfiki ludzkiego myślenia o obcych, a więc wiedzy, która utrwalana jest w różnorodnych danych językowych i przez język przekazywana następnym generacjom (jak się okazuje, z sukcesem).Z recenzji dr hab. Marzeny Marczewskiej, prof. UJK
Analiza problemu badawczego została przeprowadzona w oryginalny i dojrzały sposób, w oparciu o szeroki materiał źródłowy. (...) Monografia jest przygotowana z właściwym kunsztem badawczym. Jej cennym walorem jest ujęcie metodologiczno-teoretyczne prowadzonych badań, istotnych w dyscyplinie nauk o polityce i administracji. Umiejętnie w spójną całość połączona została wiedza ogólna z bardzo szczegółową wiedzą na temat zdefiniowanego podmiotu. (...) Problem badawczy został zrealizowany na wysokim poziomie metodologicznym i empirycznym, wraz z odwołaniem się do starannie przemyślanych założeń badawczych. (...) Praca niewątpliwie wzbogaci rynek wydawniczy Polski w publikację poświęconą całościowej analizie myśli politycznej. Wiele wartościowych informacji znajdą tam politolodzy, historycy dziejów najnowszych, socjologowie.Z recenzji dr hab., prof. KUL Beaty Piskorskiej
Jak i dlaczego cywilizacje rozkwitały? Jak i dlaczego upadały? Czym są pułapki postępu? Czy unikniemy ich w przyszłości? Krótka historia postępu poświęcona jest historii ludzkości, upadkom minionych cywilizacji oraz kondycji świata w XXI wieku. Książka zdobyła nagrodę Libris w kategorii „literatura faktu” i zainspirowała film dokumentalny Martina Scorsese z 2011 roku zatytułowany Pułapki rozwoju (Surviving Progress). Wydanie polskie zawiera wprowadzenie autora uaktualnione w 2021 roku. "Myśliwi, którzy nauczyli się zabijać dwa mamuty zamiast jednego, dokonali postępu. Ci, którzy wpadli na pomysł, by zagnać stado na krawędź urwiska i uśmiercić dwieście sztuk naraz, posunęli się za daleko. Żyli na wysokim poziomie… przez chwilę. Potem nastał głód." RONALD WRIGH
Jakub Motrenko pokazuje, na czym może polegać metanaukowa zmiana w naukach społecznych. Opisuje, jak rodzi się, rozwija, broni, a w końcu obumiera paradygmat i jak w łonie obumierającego paradygmatu rodzi się nowy program badawczy. Przedstawia historię kręgu myślowego Stefana Nowaka, jego uczniów i współpracowników, którzy dokonali rewolucji teoretycznej w polskiej socjologii w latach 70. i 80. XX w. – odrzucili ankietowy model socjologii i stworzyli nowy styl myślowy. Przełom antypozytywistyczny był wynikiem kryzysu epistemologicznego socjologii scjentystycznej, adaptacji nowych nurtów myślowych pochodzących z Zachodu i doświadczenia ruchu społecznego Solidarność. Młodzi badacze zidentyfikowali kryzys, odkryli jego przyczyny, sformułowali nowy program badawczy i napisali na nowo historię tradycji, w której byli zanurzeni.
Książka jest istotnym przyczynkiem do historii polskiej socjologii, przykładem solidnej socjologii nauki. Łączy walory historii nauki z analiza? teoretyczna?, wystrzegaja?c sie? łatwych redukcjonizmów i prostych wyjas´nien´. Pozwala postawić wiele waz˙nych pytan´ teoretycznych i empirycznych (…), ale stanowi też wkład do debaty mie?dzy róz˙nymi doktrynami w filozofii nauki. (…) W swojej pracy Jakub Motrenko piele?gnuje najlepsze tradycje warszawskiej socjologii.
dr hab. Michał Kaczmarczyk, prof. ucz.
Książka zaświadcza o talencie analitycznym autora, dokumentuje jego erudycję, znajomość rzeczy oraz wysoką kulturę teoretyczną i metodologiczną. (…) Ukazuje frapującą historię intelektualną Zakładu Metodologii w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. (…) Od strony „substancjalnej” jest to jedna z ważniejszych kart polskiej socjologii, z istotnym odniesieniem do socjologicznego mainstreamu, debat wokół teorii i metodologii.
prof. dr hab. Aleksander Manterys
Pij ze mną kompot Justyny Bargielskiej to zestaw tekstów publicystycznych – błyskotliwych, efektownych, w których autorka podejmuje kwestie społeczne, kulturalne, obyczajowe i osobiste. Zebrane w jednym miejscu układają się w niezwykłą i brawurową opowieść. Bargielska w charakterystyczny dla siebie sposób miesza tu języki, konwencje, style, gwarantując czytelnikowi czułą, zabawną i ironiczną relację ze swoich „randek ze światem”.
Jedni przepadają za kompotem, drudzy go unikają. Nie da się jednak ukryć, że ten gotowany ze świeżych lub suszonych owoców energetyczny napój ma swoją magiczną moc. Nie tylko skutecznie gasi pragnienie, ale także potrafi wywoływać wspomnienia. Pij ze mną kompot to książka zdecydowanie dla odważnych czytelników!
Teksty zamieszczone w książce Pij ze mną kompot autorka publikowała w ostatnich latach m.in. na łamach miesięcznika „Znak”, „Ruchu Muzycznego” i „Charakterów”. Okładkę i graficzną postać ukrytych w Pij ze mną kompot memów zaprojektowała Alicja Biała.
JUSTYNA BARGIELSKA – poetka, prozaiczka. Opublikowała sześć tomów poezji – ostatni z nich to Dziecko z darów (2019) – oraz książki prozatorskie: Obsoletki (2010) i Małe lisy (2013). Wspólnie z Iwoną Chmielewską wydała książkę Obie (2016), jest też autorką zbioru opowiadań dla dzieci Siedem pierwszych przygód Rozalii Grozy (2017). Laureatka Nagrody Literackiej Gdynia (dwukrotnie), nominowana m.in. do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, Paszportu „Polityki”, Silesiusa, Gryfii oraz Nagrody Nike. Jej teksty literackie tłumaczono na wiele języków.
Dorastanie w czasach PRL, życie pod znakiem przesiedleń, Śląsk, emigracja, tęsknota za krajem: oto „Lustro mojego czasu” - fascynująca podróż w głąb historii, napisana przez człowieka, który nie tylko zobaczył i przeżył wiele, ale i potrafił swoje doświadczenia opisać tak, że stają się one częścią doświadczeń czytelników, pochylających się nad opowieścią intymną, subtelną, pełną wspomnień, anegdot i faktów. Dzięki książce Wiesława Piechockiego historia, którą poznawaliśmy w szkolnej ławie, przestaje być abstrakcyjną relacją o minionych czasach. Bo jest w niej konkret, dbałość o szczegół i skupienie na faktach. A dziś, w czasach niedomówień i przemilczeń, szczerość i uczciwość to wartości nie do przecenienia. Także w literaturze.
Ludzie często piszą na przykład, że takich jak ja powinno się zabić. Kiedyś próbowaliśmy docierać do osób, które pisały takie komentarze. Znajdowaliśmy ich dane w Internecie, osobiście dzwoniłem do tych ludzi. Po drugiej stronie słuchawki słyszałem przerażony głos, który mówił mi tylko: „Coś mi odbiło, nie wiem, co ja zrobiłem”.
Jerzy Owsiak
Młody, stary, mniej lub bardziej wykształcony. Z dużego miasta albo małej wsi. Nastolatek z pobliskiego podwórka, uśmiechnięta pani przedszkolanka, troskliwy ojciec lub ukochana babcia. Internet wyzwala w nich najgorsze instynkty, a anonimowość daje poczucie bezkarności. Na odległość dokonują egzekucji – czasem bezmyślnie wyładowując frustrację, a czasem z rozmysłem niszcząc komuś życie.
Monika Sławecka, autorka poruszających reportaży Balet, który niszczy, Alkohol. Piekło kobiet i Porwania, rozmawia z ofiarami hejterów, które na własnej skórze przekonały się, jak okrutne potrafią być ich ataki. Są wśród nich celebryci, aktywiści, osoby znane i rozpoznawalne, ale też zwykli śmiertelnicy, na których miejscu mógłby się znaleźć każdy z nas.
Gdzie leży cienka granica między krytyką a hejtem? O czym musimy pamiętać, by nie zostać internetowymi oprawcami? Co możemy zrobić, by chronić siebie i bliskich przed mową nienawiści?
Po 14 latach od pierwszego wydania oddajemy do rąk Czytelników poszerzone i zaktualizowane wydanie podręcznika Pedagogika medialna, uwzględniające postęp, jaki w ostatnim czasie dokonał się w teorii i praktyce tej dyscypliny. W podręczniku zrelacjonowano dokonania pedagogiki kognitywistycznej w sferze rozwiązywania problemów wychowawczych oraz w samym procesie kształcenia. Treść podręcznika została uporządkowana według pięciu filarów pedagogiki medialnej: procesy zmian społecznych wynikające z oddziaływania mediów na człowieka i społeczeństwo; podstawy teoretyczne i praktyka edukacyjna tworzące współczesny kształt pedagogiki medialnej; zagrożenia wynikające z kształtowania opinii publicznej i jednostki przez nowe media i opis wynikających z tego skutków zmian kulturowych i społecznych; kształcenie z wykorzystaniem mediów – ze szczególnym naciskiem na edukację na odległość oraz działania twórcze i współpracę; metodyka kształcenia, w ramach której kładzie się nacisk na umiejętności wykorzystania nowych mediów przez nauczycieli. Pedagogika medialna zasługuje na miejsce w kanonie literatury pedagogicznej. Z pewnością znajdzie czytelników wśród szerokiej grupy nauczycieli akademickich, studentów kierunków nauczycielskich oraz nauczycieli szkół podstawowych i ponadpodstawowych zainteresowanych nowoczesnymi mediami i metodyką ich wykorzystywania w codziennej praktyce edukacyjnej. Myślę, że sięgną po nią również rodzice w celu poznania wyzwań jakie stają przed współczesną szkołą i ich dziećmi. Z recenzji prof. dr hab. Stefana M. Kwiatkowskiego
"Nathan Jurgenson, młody badacz społeczeństwa, stawia pytanie o to, jak rozumieć fotografię w epoce mediów społecznościowych i zalewających nas zewsząd nowych obrazów: niekończących się selfie, postarzanych widoków, zdjęć jedzenia i znikających w sieci fotek. I odpowiada na nie w nieoczywisty sposób: zamiast potępiać strumień fotek jako nieprawdziwą i nieartystyczną fotografię, proponuje ich pogłębione rozumienie – jako filtru, przez który widzimy otaczającą nas rzeczywistość, i jako sposobu porozumiewania się z innymi. Obiektyw aparatu fotograficznego, który nosimy w kieszeni, zmienił spojrzenie na nas samych i świat, w którym żyjemy – fotka to nieustanna komunikacja, a świat istnieje tylko o tyle, o ile jest komunikowany.
""Fotografię społecznościową rozumiem nie tyle jako stadium w rozwoju fotografii albo jako awans amatorskich zdjęć błyskawicznych w hierarchii fotograficznej, ile jako przemianę o większym zasięgu – dotyczącą wyrażania siebie, pamięci i tego, co społeczne. Przeciwstawiam się zatem tendencji panującej wśród krytyków do przyglądania się najpierw gadżetom – do rozpoczynania od rzeczy, w najbardziej dosłownym sensie. Dyskusje o zdjęciach społecznościowych rzadko wykraczają poza obszar urządzeń i platform, szczegółów technicznych – tego, której firmie się udaje, która ponosi porażkę, kto inwestuje i kto kogo kupuje. Tymczasem myślenie o fotografii społecznościowej po prostu jako fotografii wykonywanej urządzeniami przenośnymi, albo fotografii w mediach społecznościowych, jest myśleniem zbyt prostym, dosłownym i technocentrycznym. W zamian proponuję rozumienie fotografii społecznościowej jako praktyki kulturowej, zwłaszcza sposobu widzenia, mówienia i uczenia się.""
(fragment książki)"
Poruszający esej o tym, jak w nowoczesnych społeczeństwach stykają się kwestie uprzedmiotowienia osób niepełnosprawnych i zwierząt. Autorka podważa przy tym definicję pełnosprawności, zauważa, że odnosi się ona do wzorca wysportowanego młodego białego mężczyzny i analizuje, jak społeczeństwo represjonuje tych, którzy do tego znormalizowanego modelu nie pasują. Żyjemy w kulturze, która każe myśleć o niepełnosprawnych jako ludziach niekompetentnych, niezrozumiałych, niewartościowych, niepełnych. Osobom z niepełnosprawnościami ciężko zdobyć dobre wykształcenie i pracę, a co dopiero zrobić karierę są społecznie izolowani, ich odmienność jest patologizowana. Ta refleksja nieuchronnie prowadzi do pytania o prawa zwierząt: dlaczego także im nie jesteśmy w stanie przyznać prawa do bycia sobą na równi z nami, a jeżeli już to na twardo określonych zasadach?
Takson występujący w tytule książki to pojęcie z dziedziny biologii, oznaczające jednostkę systematyczną dowolnego stopnia. Pojęciami tego rodzaju są np. gatunek, rodzaj, rodzina, rząd. Może nim być także rasa. Na przykład w stosunku do zwierząt określenie to ma charakter naukowy, porządkujący. Zastosowane jednak wobec ludzi jest właśnie owym tytułowym taksonem ""za dużo"". Jest swoistym nadużyciem. Staje się bowiem nie tylko problematyczne, ale prowadzi wręcz do rasizmu, czyli bezpodstawnego poczucia wyższości jednej rasy ludzkiej nad drugą, a w następstwie do wzajemnej eksterminacji.Radosław Tyrała urodził się w 1979 roku. W ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu ukończył socjologię, obecnie zaś jest na ostatnim roku filozofii. Interesuje się problematyką z pogranicza socjologii, filozofii i biologii ewolucyjnej, zwłaszcza zagadnieniami rasizmu, ras ludzkich, ewolucji kierowanej i eugeniki.
Znaczna część zamieszczonych w tym tomiku tekstów ukazywała się w ostatnich latach w biuletynie Polskiego Towarzystwa Socjologicznego Informacja Bieżąca, najczęściej pod kryptonimem Ankor.Najżywszy odzew wywołały limeryki. Niektórzy socjologowie, a nawet ich spadkobiercy, poczuli się bardzo urażeni, autor zaś wzywany był do publicznych przeprosin. Nie uczynił tego, musiałby bowiem przyznać, że imiona Jana, Piotra czy Stefana oznaczają konkretne osoby, a tak nie jest. Wszelako w sytuacji, jaka zaistniała, autor czuje się w powinności, aby stwierdzić, że jakiekolwiek podobieństwo postaci i sytuacji tutaj przywołanych do żyjących i nieżyjących socjologów (a także przedstawicieli innych zawodów) jest najzupełniej przypadkowe.Co się tyczy anegdot, które Merriam Webster's Dictionary & Theasaurus definiuje jako short narrative of interesting, amusing, or biographical incident, to spotkały się z zarzutem, że ten czy ów socjolog (zwłaszcza rodzimy socjolog!) nie mógł powiedzieć lub zrobić tego lub owego, kłóciłoby się to bowiem z jego wizerunkiem, jego charakterem, temperamentem, poczuciem humoru lub innymi znanymi(?) jego przymiotami. Według tej opinii jeden z nadzwyczaj sympatycznych profesorów (notabene promotor doktoratu autora tych słów, a także, notabene, mąż kilku żon), nie mógł porównać wykładanego przez siebie przedmiotu do kostiumu bikini, bo to jakoby nie licowało z jego z sylwetką i stylem bycia...Niedorzeczną pretensją jest oczekiwanie, że każda anegdota będzie opatrzona stemplem autentyczności. Do anegdotycznej narracji nie stosuje się bowiem kryterium prawdy i fałszu, co najwyżej prawdopodobieństwa. Nie ma więc sensu dociekać, czy opisana w anegdocie sytuacja na pewno się wydarzyła i czy jej bohaterem była ta właśnie, a nie inna osoba.Zapewne sporną jest kwestią, czy powtarzane z pokolenia na pokolenie anegdoty, złote myśli, aforyzmy, maksymy, sentencje, facecje, dykteryjki, powiastki, dewizy, kalambury i fabulacje należą do dóbr (kanonu) kultury, czy też powinno się im przyznać znacznie niższą rangę. Zdaje się natomiast nie ulegać wątpliwości (choć nie jest to oczywiste dla wszystkich socjologów), że owe drobne, ulotne w większości utwory, mniej lub bardziej udane lub zupełnie chybione, są nośnikiem nie tyle treści poznawczych, choć i takie w nich się znajdzie, ile emocjonalnych pobudzeń i nastrojów raczej żartobliwych niż poważnych.
Muzułmańskie feministki – zrzucają chusty lub traktują je jako oręż i tarczę. Walczą z niesprawiedliwością dotykającą kobiety społeczności imigranckich Europy Zachodniej i z pozostałościami po kolonialnym systemie myślenia. Odcinają się od religii, widząc w niej narzędzie systemu patriarchalnego lub wręcz przeciwnie – szukają w niej siły i wartości, które określić możemy właśnie jako „feministyczne”. Dokonują własnej, kobiecej interpretacji Koranu. Działają prężnie w społecznościach muzułmańskich Zachodu, pokonując liczne przeszkody, publikując książki, artykuły i manifesty, a nawet pnąc się po szczeblach kariery politycznej.
Dr Marta Widy-Behiesse – prowadzi badania i zajęcia z zakresu islamu w Europie Zachodniej i zagadnień kobiecych w kontekście religii muzułmańskiej w Zakładzie Islamu Europejskiego na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka artykułów na temat islamu w Europie i zachodnich intelektualistek muzułmańskich, a także książek – Życie codzienne w muzułmańskim Paryżu i Tożsamość europejskich muzułmanów w myśli Tariqa Ramadana.
Książka poddaje refleksji współczesne kłopoty z prywatnością w kontekście funkcjonowania nowych technologii rozwijanych w demokratycznych strukturach liberalnych społeczeństw zachodnich. Autorka posługuje się kategorią asymetrii przejrzystości, ażeby opowiedzieć o relacji jednostki (użytkownika, obywatela, konsumenta) z przedstawicielami rządów państw oraz międzynarodowych korporacji w zglobalizowanym świecie. Przygląda się budowanym przez technologiczne firmy iluzjom i tropi ich przejawy w konkretnych zjawiskach: dezinformacji, moderacji treści czy (mikro)targetowania reklam w serwisach społecznościowych. Kontekst jej badań stanowi filozoficzna refleksja nad postawami nowoczesności i ponowoczesności, ale także namysł nad prywatnością w perspektywie długiego trwania oraz szeroko nakreślona panorama procesów i wydarzeń historycznych (m.in. zimnej wojny, kontrkultury amerykańskiej czy narodzin Internetu).
Aleksandra Binicewicz – doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o kulturze i religii, adiunkt w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jej dysertacja Kulturoznawcza analiza pojęcia prywatności w kontekście rozwoju nowych technologii przedkładana czytelnikowi w formie niniejszej książki została wyróżniona w XIV edycji konkursu Narodowego Centrum Kultury na najlepszą pracę doktorską z dziedzin nauk o kulturze.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?