Monografię Pana Wojciecha Pałki należy ocenić jako oryginalne i wartościowe pod względem merytorycznym ujęcie problemu zarówno naukowego, jak i praktycznego. Zaangażowanie prywatnych przedsiębiorstw wojskowych w konflikty zbrojne i sytuacje kryzysowe staje się coraz bardziej powszechne, a niekiedy nawet konieczne, jednak istniejące luki prawne przyczyniają się do ich niejednoznacznej oceny w środowisku bezpieczeństwa.
gen. broni rez. dr Mirosław Różański
Wojciech Pałka – doktor nauk społecznych, ukończył ekonomię oraz Studium Europy Wschodniej na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Zawodową służbę wojskową pełnił w 34 Brygadzie Kawalerii Pancernej w Żaganiu. Analityk, konsultant i menedżer – od wielu lat związany z przemysłem obronnym. Jako badacz specjalizuje się w tematyce bezpieczeństwa oraz przemysłu zbrojeniowego. Autor m.in. Kapitalizm, nowe wojny i prywatne firmy (2019).
Raport Polska wieś 2020 trafia do rąk Czytelników w wyjątkowym momencie. Pandemia wywołana wirusem COVID-19 dynamicznie zmienia sytuację na całym świecie, jej skutki odczuwalne są nawet w najmniejszych wsiach. Publikacja Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA) rejestruje zatem stan sprzed zmian, których konsekwencje dzisiaj trudno przewidzieć. Pierwsze tygodnie pokazują, że system produkcji i dystrybucji żywności dostosowuje się do nowych warunków, lecz zamknięcie targowisk, restauracji, stołówek, utrudnienia w transporcie oznaczają dla wielu producentów ograniczenie zbytu, w tym możliwości eksportu. Z pewnością ujawnią się także inne negatywne efekty kryzysu, chociażby wywołane blokadą przepływu sezonowych pracowników rolnych.
Redaktorzy naukowi raportu, prof. Jerzy Wilkin i dr Andrzej Hałasiewicz, wraz z zespołem autorów, kontynuując już dwudziestoletnią tradycję, analizują sytuację obszarów rolniczych, przedstawiają obraz przemian demograficznych i społeczno-gospodarczych wsi, a także politycznych wyborów jej mieszkańców. Dzięki zachowaniu założeń metodologicznych przyjętych przy okazji pierwszej edycji raportu Czytelnik może śledzić omawiane procesy w długiej perspektywie.
W tym roku wracamy do problemu biedy na wsi, o którym pisaliśmy w 2000 r. Bieda niestety nie znika, zmienia się nieco jej skala i oblicze. Obawy, że w konsekwencji pandemii również wiejskie ubóstwo będzie się rozszerzało, wydają się uzasadnione. Ostatni rozdział raportu jest próbą rozpoznania zjawisk i trendów, które mogą odegrać istotną rolę w przemianach wsi w nadchodzących latach. Rozdział pierwszy, napisany przez pomysłodawcę i wieloletniego redaktora raportu, prof. Jerzego Wilkina, stanowi znakomite wprowadzenie, a równocześnie syntezę całości. Czytelników zachęcamy też do sięgnięcia po wcześniejsze wydania raportu dostępne na stronach FDPA: https://www.fdpa.org.pl/5,biblioteka.
Andrzej Sławiński: Will IT Technologies and Globalisation Change the Mechanism of Money Creation?
Bartłomiej Biga: Patent Races and Institutional Solutions of Health Care Policy in Developed Countries
Krzysztof Wąsowicz: The Effectiveness of Municipal Waste Management in Polish Cities
Robert Gawłowski, Paweł Modrzyński: Innovation in Public Service Delivery in Terms of Shared Services Centres in Local Governments: A Case Study of the City of Toruń (Poland)
Iana Okhrimenko: Social Choice, Social Sustainability, and Why the Neoclassical Approach Fails to See the Difference
Grzegorz Parosa: Savings and Liquidity Gluts and the American Long-Term Interest Rates Before the Great Financial Crisis
Oddajemy do rąk Czytelników książkę, w której staramy się uchwycić i zinterpretować nowe zjawisko pobudzenia obywatelskiego miast przez aktywizm miejski. Z jednej strony usiłujemy wskazać pewne dominujące tendencje występujące w obszarze aktywizmu miejskiego, z drugiej zaś pokazać odmienność jego typów, z którymi spotykamy się obecnie w polskich miastach.
Pierwsza część prezentowanej książki poświęcona jest wykorzystaniu przez ruchy miejskie protestu jako głównego narzędzia wpływu i sposobu zasygnalizowania nowego problemu lub potrzeby. W drugiej części ukazane są popularne praktyki społeczne polegające na samoorganizacji w myśl hasła „róbmy swoje”, w nadziei, że otoczenie (społeczne, instytucjonalne) albo nie będzie przeszkadzać, albo się zmieni zmuszone do tego siłą dobrego przykładu. Część trzecia opisuje zaś procesy instytucjonalizacji zmiany społecznej wnoszonej przez ruchy miejskie i obejmuje teksty, w których pokazane są zarówno przykłady modelowych rozwiązań ustanawiających formalną kooperację między władzą a mieszkańcami, jak i upowszechnione narzędzia, za pośrednictwem których dokonuje się wpływ społeczny.
Redaktorki naukowe
„Wieś i Rolnictwo" to interdyscyplinarne czasopismo naukowe, poświęcone badaniom obszarów wiejskich, założone w 1973 r. Celem czasopisma jest publikowanie wybranych artykułów i recenzji na temat szerokiego zakresu zagadnień dotyczących obszarów wiejskich i rolnych analizowanych przez specjalistów reprezentujących nauki społeczne i inne nauki zajmujące się rozwojem obszarów wiejskich.
Czasopismo przyjmuje teksty autorów reprezentujących różne kraje, instytucje badawcze, decydentów, organizacje pozarządowe i inne instytucje prezentujące ważne tematy i znaczące badania w zakresie teorii, polityki i praktyki społecznej.
Naszym celem jest stymulowanie wymiany pomysłów/koncepcji, zaawansowanych wyników badań, nowych propozycji metodologicznych i praktycznych rozwiązań problemów stojących przed społecznościami wiejskimi i gospodarkami.
Zachęcamy do udziału w badaniach historycznych i współczesnych w zakresie kultury wiejskiej, rozwoju gospodarczego, transformacji instytucjonalnej, struktur społecznych, zagadnień przestrzennych, problemów środowiskowych i innych aspektów życia na wsi.
Powodem, dla którego Wydział Nauki o Zdrowiu Akademii Medycznej w Warszawie podjął się wydania tej książki, jest oczekiwanie polskiego obywatela, iż poprawi się dostęp do świadczeń zdrowotnych i ich jakość. Może tak się stać dzięki wprowadzeniu do systemu opieki zdrowotnej dodatkowych elementów, które z jednej strony pozwolą na zwiększenie zasobów finansowych, z drugiej zaś pomogą uregulować rynek usług zdrowotnych, tak aby działał na zasadach rynkowej konkurencji.
Książka została podzielona na trzy części:
- doniesienia Autorów zagranicznych, ukazujących dorobek i doświadczenia innych krajów w zakresie DUZ (teksty są publikowane w języku angielskim);
- przedstawienie stanowisk polskich środowisk, którym bliskie są zagadnienia DUZ (tu obszerne streszczenia w języku angielskim);
prace studentów zainteresowanych tą problematyką.
- problemy i metody teorii wyboru społecznego - racjonalność i wybór społeczny - paradoksy agregacji preferencji - reguła większościowa - wprowadzenie do analizy procedur głosowania - głosowanie aprobujące - metody głosowania i systemy wyborcze - sprawiedliwość a informacyjna podstawa wyboru społecznego.
„Książka stanowi unikalny wgląd w paralelne praktyki kulturowe ukraińskich studentów i studentek mieszkających w Warszawie – jednoczesne uczestnictwo w polskiej kulturze wysokiej i ukraińskiej kulturze popularnej".
z recenzji dr hab. Barbary Pasamonik, prof. APS
Gdy jesteśmy młodzi, chłoniemy zewsząd wiedzę, niezależnie od kanału, jakim jest przekazywana. Mamy jej głód, chcemy zrozumieć otaczającą rzeczywistość, by móc sobie w niej poradzić. Między innymi to właśnie muzyka jako medium służy za narzędzie do poznawania świata i uzyskania poczucia bycia we wspólnocie. Pełni funkcję nośnika, który utrwala poczucie zakorzenienia, buduje światopogląd i system wartości. Staje się dla młodych ludzi źródłem wsparcia psychicznego, siłą organizującą ich codzienne życie, a nierzadko i częścią tożsamości.
„Rola muzyki w dojrzewaniu młodzieży jest kolosalna. Autorzy opisują tę rolę w kategoriach praktyki kulturowej nasyconej znaczeniami. Ciekawie przedstawiają, jak konkretne przekonania światopoglądowe przekładają się na preferowane przez młodzież gatunki muzyczne, a sięgnięcie do figury idola pokazuje, na ile jest ona dziś – w dobie informacyjnego przeciążenia – aktualna i wzorcotwórcza” [z recenzji dr hab. Magdaleny Szpunar, prof. UJ]
Autorzy książki tworzą eklektyczne grono naukowców, dziennikarzy i prawników. Część z nich mieszka i pracuje w Polsce, inni w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych. Łączy ich postrzeganie wzrostu siły Prawa i Sprawiedliwości jako konsekwencji, z jednej strony, globalnej zmiany polityczno-ekonomicznej, a z drugiej – charakterystycznego dla Polski powrotu do tradycyjnego języka konserwatywnego i narodowych mitów. Zamiarem autorów było zbadanie tego antyliberalnego zwrotu. Wystrzegali się przy tym patrzenia na badane zjawiska przez pryzmat mediów zachodnich, często obciążonych uprzedzeniami, czy też z perspektywy dyskursu antypisowskiego w Polsce. W rezultacie powstał zbiór esejów, w których powracają pewne idee, zdolne, miejmy nadzieję, sprowokować dyskusję w Polsce i za granicą. Dzięki temu uda się być może przekłuć niektóre z ideowych baniek, w których się często zamykamy w tej epoce „wojny kulturowej”.
Autorzy: Neal Ascherson, Tomasz Basiuk, Urszula Chowaniec, Dariusz Czaja, Jan Darasz, Jo Harper, Artur Lipiński, David Ost, Neal Pease, Brian Porter-Szűcs, Gavin Rae, Nicholas Richardson, Andrzej Rychard, Ewa Stańczyk, Agnieszka Stępińska, Joanna Średnicka.
Jedną z najważniejszych, niedokończonych rewolucji we współczesnym świecie jest rewolucja godności: walka jednostek i grup o uznanie i respekt – niezależnie od religii, narodowości czy orientacji seksualnej. Autorka dowodzi, że rewolucja godności jest często dziełem małych, odważnych grup „humanistycznych renegatów”, od których zależy postęp moralny. Na nowo odczytuje polską rewolucję godności z lat 1976–1989: okres wyjątkowego „drugiego renesansu” w Europie, powrotu do ideałów godności, altruizmu, odwagi i współczucia. Pyta, jak wcześniejsze sposoby walki z autorytaryzmem mają się do XXI-wiecznych fejsbukowych rewolucji. Porównuje je z siłą przepływów cyfrowych, które napędzają współczesne „sieci oburzenia i nadziei”. Pokazuje, że rewolucja godności ma swego mrocznego sobowtóra: populizm, który obiecuje przywrócenie narodowej dumy i wielkości za cenę nowego autorytarnego zniewolenia.
Barbara GIZA
Piotr ZWIERZCHOWSKI
redakcja naukowa
tom 4 serii Polscy Krytycy Filmowi
Maria Kornatowska doskonale czuła ducha czasu, wychwytywała zmiany społeczne i obyczajowe, świetnie orientowała się we współczesnym życiu artystycznym, ale przede wszystkim wierzyła w kino, w jego magię i sztukę obrazu. Szukała w nim niejednoznaczności, nieoczywistości, tego, co ukryte. O niektórych filmach opowiadała, odsłaniała ich znaczenia, wychwytywała konteksty, tworzyła ich sensy, te najważniejsze (jak Federica Felliniego i Wojciecha Jerzego Hasa, jej dwóch wielkich filmowych miłości) były dla niej towarzyszami podróży w wędrówce przez kulturę, obraz i tajemnicę. Skupiamy się zaledwie na kilku tematach, motywach przewodnich jej twórczości, które jednak pozwalają pokazać wnikliwość interpretacyjną, zanurzenie w kulturze, kunszt pisarski, nie tylko krytycznofilmową osobowość. Maria Kornatowska oferowała czytelnikowi styl i nieoczywistość spojrzenia. Bezbłędnie odczytywała światy kulturowych znaczeń, także je tworzyła. Miała wszystkie te cechy, które sprawiają, że krytyk staje się autorem, kimś, kto kreuje świat tak samo jak artysta.
Kolejne tomy serii dotyczyć będą innych ważnych dla polskiej krytyki filmowej postaci, m.in. Jerzego Płażewskiego, Bolesława Michałka, Krzysztofa Teodora Toeplitza, Zygmunta Kałużyńskiego. Zamiarem redaktorów jest naszkicowanie obrazu krytyki oraz zrekonstruowanie roli, jaką niegdyś odgrywała. Być może okaże się to pomocne dla podjęcia dyskusji o specyfice, funkcji, a nawet zasadności istnienia krytyki filmowej w dzisiejszej rzeczywistości.
W tomie publikują:
Barbara Giza, Alicja Helman, Annette Insdorf, Karol Jachymek, Małgorzata Jakubowska, Katarzyna Mąka-Malatyńska, Anna Osmólska-Mętrak, Agnieszka Polanowska, Małgorzata Radkiewicz, Grażyna Stachówna, Monika Talarczyk, Piotr Zwierzchowski.
W psychologii wyróżnia się trzy możliwe przyczyny zadowolenia z pracy. Po pierwsze, środowisko. Jeżeli w pracy są jasno postawione cele, systematyczne wsparcie przełożonego i współpracowników, a także poczucie kontroli nad realizowanymi zadaniami – wówczas będziemy czuli się w niej lepiej. Po drugie, człowiek. Jeżeli pracownik posiada przykładowo wyższe kompetencje transferowalne, które dotyczą ogólnych relacji międzyludzkich i organizacji pracy własnej (potocznie nazwane kompetencjami „miękkimi”), to spostrzega swoją pracę bardziej pozytywnie niż pracownik o niskim poziomie tych kompetencji. Po trzecie, dopasowanie, czyli interakcja obu powyższych przyczyn. Twierdzi się, że „nie ma ludzi idealnych, lecz są ludzie idealni dla siebie”. Okazuje się, że analogicznie jest z pracą.
Książkę Agaty Jastrzębowskiej wziąłem do ręki z zaciekawieniem. Wypełnia ona lukę publikacyjną w dorobku polskiej psychologii pracy i organizacji, jaka istnieje na styku dwóch obszarów tematycznych: dopasowania do rynku pracy i kompetencji. (…) W dobie wszechobecnej globalizacji, która raczej faworyzuje dopasowanie człowieka do pracy, wzmiankowana na początku książki idea dopasowania pracy do człowieka (ang. job crafting) w jej treści ustępuje, zgodnie z dominującym duchem globalizacji, idei dopasowania człowieka do stanowiska pracy.
dr hab. Romuald Derbis, prof. Uniwersytetu Opolskiego
Monografia poświęcona jest dopasowaniu kompetencyjnemu. Moim zdaniem jest to temat ważny i aktualny, gdyż w każdej współczesnej organizacji działy zarządzania zasobami ludzkimi próbują praktycznie odpowiedzieć na wiele pytań dotyczących kompetencji pracowników bądź kandydatów na pracowników. Jednocześnie tysiące ludzi na różnych etapach kariery próbują oszacować i rozwijać swoje kompetencje zawodowe, aby znaleźć się w bardziej uprzywilejowanej sytuacji na rynku pracy.
dr hab. Sylwiusz Retowski, prof. Uniwersytetu SWPS
Agata Jastrzębowska – psycholożka społeczna, adiunktka na Wydziale Psychologii w Warszawie SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego, oraz ewaluatorka w Interdyscyplinarnej Szkole Doktorskiej tej uczelni. Koordynuje program ministerialny „Doktorat wdrożeniowy”, w którym łączony jest wymiar naukowy i praktyczny doktoratu. Wcześniej przez kilka lat zajmowała się monitoringiem karier absolwentów. Obecnie członkini Mobility Research Group Uniwersytetu SWPS, a także Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej oraz Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Organizacji.
Książka wydana wspólnie z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie jako 25 tom serii Klio w Niemczech
„Historia wizualna” definiowana jest na wiele sposobów. W tej książce oznacza nowe możliwości uprawiania historii związane ze współczesną ekspansją obrazów. W jaki sposób dostępność fotografii, filmów, cyfrowych archiwów wizualnych wpływa na pracę historyków? Jakie możliwości otwierają przed nimi źródła wizualne? Jak obrazy oddziałują na narracje historyczne? Zebrane tu teksty przedstawiają stanowiska dziesięciorga niemieckich uczonych, którzy szukają odpowiedzi na te pytania. Z różnych perspektyw przyglądają się oni wykorzystywaniu obrazów w pracy historyków, wskazując potencjał historii wizualnej i związane z nią zagrożenia. Autorzy publikowanych prac to przedstawiciele różnych pokoleń niemieckiej historiografii. Są wśród nich teoretycy i praktycy, historycy epok dawniejszych i współczesnych. Łączy ich poszukiwanie nowych metod badawczych i nowych sposobów objaśniania przeszłości. Uważają, że historię można nie tylko opowiedzieć, ale i pokazać.
Autorzy: Horst Bredekamp, Martina Heßler, Jens Jäger, Judith Keilbach, Habbo Knoch, Gerhard Paul, Bernd Roeck, Magdalena Saryusz-Wolska, Heike Talkenberger, Annette Vowinckel, Rainer Wohlfeil
Seria „Klio w Niemczech” to projekt przekładowy Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. Prezentuje ona polskim czytelnikom najciekawsze prace i dokonania współczesnej historiografii niemieckiej na tle szerszego kontekstu europejskiego. W serii ukazują się książki poświęcone różnym zagadnieniom historii Europy środkowo-Wschodniej – w szczególności Polski i Niemiec. Publikowane są także prace metodologiczne i przekrojowe.
Otrzymaliśmy bardzo potrzebną monografię o Rohingya – jednej z najbardziej prześladowanych i umęczonych społeczności na świecie, milionie ludzi bez domów i ziemi, których żaden kraj nie chce przyjąć. Jest to równocześnie uniwersalna opowieść o dwóch „izmach” – kolonializmie i nacjonalizmie – które doprowadziły do obecnej tragedii. Powstawanie granic i narodziny narodów są niezwykle fascynujące, ale bywają też bolesne, pełne nienawiści i przemocy. I świadomość tego jest nam dziś bardzo potrzebna. Nie tylko w Azji.
Agnieszka Lichnerowicz
W 2017 roku armia birmańska doprowadziła do ucieczki z Birmy ponad 700 tys. muzułmanów Rohingya. W jednej z największych katastrof humanitarnych ostatnich lat doszło do czystki etnicznej, zbrodni przeciw ludzkości, a może nawet do ludobójstwa. Kim są Rohingya, dlaczego wzbudzają taką nienawiść i czemu stali się kolektywnym kozłem ofiarnym? W prezentowanej książce znajdziemy odpowiedzi – pozornie proste, a w istocie niesamowicie złożone – na te i wiele innych zasadniczych pytań związanych z Rohingya. Członkowie tej społeczności są muzułmanami i są prześladowani – to właściwie jedyne dwa fakty niepodlegające dyskusji. Reszta jest przedmiotem zażartych sporów, a ich wynik decyduje o losie ponadmilionowej wspólnoty.
Książkę wzbogacają poruszające zdjęcia autorstwa Marcina Zaborowskiego. Ukazują one ludzki wymiar tragedii Rohingya i są ważnym świadectwem dopełniającym chłodną analizę naukową przedstawioną w wywodzie pracy.
Dr Michał Lubina – adiunkt w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor kilku książek dotyczących Birmy, w tym m.in. Birma (Warszawa 2014), Pani Birmy Aung San Suu Kyi. Biografia polityczna (Warszawa 2015), a także The Moral Democracy. The Political Thought of Aung San Suu Kyi (Warszawa 2019).
W kwestii uwarunkowań orientacji seksualnej czy też różnych aspektów funkcjonowania osób z grup mniejszościowych zgromadzono dotychczas dużo danych naukowych. To właśnie one, a nie mityczny spisek lobby LGBTQ+, były podstawą do depatologizacji i demedykalizacji orientacji nieheteronormatywnych w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. To właśnie one pokazały orientację seksualną jako jedną z podstawowych składowych zróżnicowania człowieka.
ze wstępu
Książka stanowi wartościowy wkład do literatury naukowej poświęconej orientacji seksualnej i funkcjonowaniu osób nieheteronormatywnych. Jest obszernym i usystematyzowanym źródłem wiedzy dla naukowców prowadzących badania w obszarze seksualności człowieka, jak również klinicystów, którzy niosą pomoc terapeutyczną osobom doświadczającym trudności w związku z ich tożsamością i orientacją seksualną. Książka może być zatem adresowana nie tylko do lekarzy, psychologów i psychoterapeutów, lecz także do studentów kierunków biomedycznych i humanistycznych.
prof. CMKP dr hab. med. Michał Lew-Starowicz
fragment recenzji
Zaletą książki jest bardzo rzetelna analiza teoretyczna, oparta na znajomości literatury przedmiotu, obficie i trafnie cytowanej. Przy czym analiza ta wynika z głębszej refleksji i długotrwałej pracy nad obszarem związanym z orientacją seksualną, a nie przypadkowego zestawienia posiadanych informacji.
prof. dr hab. Maria Beisert
fragment recenzji
W tomie publikują:
Dominik Adamek, Michał Brol, Dominika Bulska, Małgorzata Chrupała-Pniak, Wojciech Łukasz Dragan, Monika Folkierska-Żukowska, Katarzyna Grunt-Mejer, Grzegorz Iniewicz, Joanna Mizielińska, Anna Niebudek, Karolina Ogarek-Szulc, Agata Stasińska, Mikołaj Winiewski, Ewa Wojtyna.
Książka Grażyny Michałowskiej wypełnia dotkliwą lukę w dotychczasowej literaturze przedmiotu i może liczyć na stosunkowo szeroki krąg czytelników. Zaspokaja bowiem oczekiwania studentów stosunków międzynarodowych, a ponadto wychodzi naprzeciw potrzebom wielu specjalistów z dziedziny oświaty, nauki, kultury, komunikowania i informacji, profesjonalnie zainteresowanych różnymi aspektami funkcjonowania UNESCO. Zaciekawi też osoby zajmujące się działalnością tytułowej organizacji z uwagi na realizowane w Polsce programy pod jej auspicjami, w których uczestniczą uczelnie i instytucje oraz ściśle współpracujące z nią resorty oświaty i kultury.
z recenzji prof. zw. dr. hab. Janusza Symonidesa
Grażyna Michałowska – profesor doktor habilitowana w Katedrze Dyplomacji i Instytucji Międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się w międzynarodowych stosunkach kulturalnych, prawie międzynarodowym i międzynarodowej ochronie praw człowieka. Prowadzi też dydaktykę w tych dziedzinach. Autorka licznych publikacji, takich jak: Zmienność i instytucjonalizacja międzynarodowych stosunków kulturalnych (Warszawa 1991), Ochrona praw człowieka w Radzie Europy i Unii Europejskiej (Warszawa 2007), Problemy ochrony praw człowieka w Afryce (Warszawa 2008) oraz Kultura w stosunkach międzynarodowych (współred. nauk., t. I i II – Warszawa 2013, 2014).
Termin „marginalizacja” przyjęty w tytule pracy został zainspirowany pośrednio pracami Z. Baumana wprowadzającego kategorię „ludzi odpadów”. Określenie to jest dość dosadne, trudne do oswojenia, ale jednocześnie staje się klamrą spinającą te sytuacje, w których może się znaleźć każda jednostka i grupa, często z przyczyn niezawinionych, wynikających z mechanizmów funkcjonowania w epoce ponowoczesnej. Patrząc z tej perspektywy, zmarginalizowanym będzie ubogi, bezrobotny, imigrant, uchodźca, kredytobiorca mający problemy ze spłatą kredytu i zagrożony zabraniem mu całego dorobku przez bank, ale i osoba niepełnosprawna czy każdy, kto z różnych przyczyn znalazł się poza nawiasem społecznym, bez względu na pochodzenie, wykształcenie czy status społeczny i ekonomiczny.
Ze wstępu
Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest marginalizacja społeczna, a także jak jej przeciwdziałać. Jest wartościowa zarówno ze względu na przytoczone zagadnienia definicyjne, jak i z uwagi na dobre umiejscowienie tematyki w socjologicznej teorii problemów społecznych i kryminologicznej koncepcji profilaktyki społecznej.
dr hab. Eugeniusz Moczuk, prof. PRz
Autorki wykazały się erudycją, pracowitością i systematycznością w prezentacji swojej wizji zagadnienia marginalizacji (...). Praca z pewnością wzbogaci wiedzę o marginalizacji potrzebną decydentom, politykom społecznym i politykom miejskim, planistom społecznym i studentom.
dr hab. Krzysztof Czekaj, prof. ndzw. UP
Obecność plakatów wyborczych jest elementem rytuału demokracji. Należą one do współczesnej ikonosfery, są traktowane jako irytujący, ale konieczny rekwizyt demokratycznego spektaklu. Czas ich życia w przestrzeni publicznej jest krótki – pojawiają się w kampaniach wyborczych zaledwie na kilka tygodni. Po ich zakończeniu są usuwane przez nadawców (zgodnie z przepisami powinno to nastąpić w ciągu 30 dni od ogłoszenia wyniku wyborów), zaklejane następnymi reklamami albo zdzierane w części bądź w całości przez konkurencję polityczną lub publiczność.
Ze wstępu
Autorka stara się nie tracić z pola widzenia głównej idei, iż świat, w którym żyjemy, jest rzeczywistością nastawioną na interpretację, a więc sens semiosfery wynika z wzajemnego sprzężenia nadawczo-odbiorczego teksto-obrazów, wśród których upływa nasze życie zwane „uczestnictwem w kulturze”.
Z recenzji prof. Wojciecha Burszty
Autorka poddaje analizie zarówno znaki i symbole graficzne obecne na plakatach, jak ich język. Zwraca uwagę ,że ów „test wyborczy” podlegał ewolucji wraz ze zmianami zachodzącymi w demokratycznym życiu publicznym. Od odwołań do najszerszej wspólnoty narodowej, której desygnatem była odmieniana w 1989 r. przez wszystkie przypadki „Polska”, poprzez wyodrębnienie stanowisk poszczególnych sił politycznych reprezentujących konkretne wartości i wskazywanie ich wroga, do komunikatów maksymalnie ogólnych, nastawionych na pozyskanie jak najszerszego poparcia dla haseł, które trudno zakwestionować.
Z recenzji dr. hab. Jana Skórzyńskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
