"Sztuka kobiecości" to zbiór rozmów z seksuolożką i ginekolożką dr Beatą Wróbel. Dziennikarka Aneta Borowiec rozmawia z doświadczoną, a także słynącą z ciętego języka i poczucia humoru lekarką o tym wszystkim, co się na kobiecość składa. O tym, co konkretnie kobiety mają między nogami. O piersiach, ich kształcie i dlaczego nie są niczym specjalnym. O orgazmach, mięśniach Kegla i libido. O punkcie G i seksie, który z wiekiem nabiera smaku. Ale ponieważ ciało to tylko część kobiecości, Doktor Wróbel opowiada też o stresie, wychowywaniu dzieci, wreszcie o budowaniu dobrych związków. Dodatkami do błyskotliwych rozmów są mini przewodnik po antykoncepcji, zestawienie najczęstszych dolegliwości ginekologicznych oraz zmian zachodzących w ciele kobiety wraz z upływem czasu. "Sztuka kobiecości" to trzecia książka w serii po "Sztuce kochania" i "Sztuce obsługi penisa".

Tate to młoda, arogancka kujonka, która udaje, że interesuje ją tylko nauka. Trevor, wysoki, czarnowłosy i czarnooki chłopak, traktuje ją jak młodszą siostrę i cały czas próbuje się nią opiekować. Odkąd pewnego chłodnego listopadowego wieczoru Tate i Trevor lądują w łóżku w akademiku, okazuje się, że jest im ze sobą bardzo dobrze. Oboje wiedzą, że intymne spotkanie pod wpływem nastroju chwili było błędem, a jednak wciąż bardzo ich do siebie ciągnie. Pragną to powtórzyć. Za wszelką cenę unikają ze sobą spotkań, choć myśl o drugiej osobie sprawia, że nie potrafią zaznać spokoju. Kiedy Tate próbuje dowiedzieć się więcej na temat tajemniczej śmierci swojego brata i zbiera na ten temat wszystkie możliwe informacje z różnych źródeł, okazuje się, że sprawa ma drugie dno i sytuacja robi się niebezpieczna… Do tego Trevor również kryje mroczny sekret z przeszłości… Z całych sił stara się, by nikt nie dowiedział się, że wcale nie jest takim miłym, spokojnym chłopakiem, za jakiego wszyscy go uważają… Okazuje się, że wszystkie tropy prowadzą Tate do pewnej obskurnej piwnicy. Tam, w siłowni, odbywają się nielegalne walki. Co wspólnego miał z nimi jej brat, Jamie? I co wspólnego ma z nimi Trevor? Dlaczego za wszelką cenę próbuje powstrzymać ją od chodzenia w to miejsce? I dlaczego kiedyś walczył na tym ringu? Czy znał jej brata i czy jakimś cudem mógł przyczynić się do jego śmierci? Mroczna tajemnica zaczyna stopniowo zmieniać relacje Tate i Trevora.

Tego nie zobaczysz w serialu! Oto czwarty tom serii o losach nastolatków zamieszkujących pełne mrocznych tajemnic miasteczko Riverdale… Tym razem wraz z drużyną cheerleaderek The River Vixens wyruszamy za miasto, na weekendowy obóz, gdzie dziewczęta mają pogłębić relacje między sobą i dobrze się bawić. Na miejscu jednak nic nie jest tak, jak miało być – gwałtowna burza udaremnia wszystkie plany, zwiastując najgorsze... Ośrodek, do którego przyjechały, wygląda na opuszczony, a w dodatku niespodziewanie pojawiają się w nim dwie konkurencyjne drużyny. Na obozie zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a życie Vixenek jest w niebezpieczeństwie. Betty, Veronica i Cheryl będą musiały same rozwikłać kolejną zagadkę, sprawdzając, czy miejscowe legendy są prawdziwe.. Tylko kto za tym wszystkim stoi? Tymczasem w Riverdale Archie, Jug i reszta chłopaków postanawiają spędzić wieczór w pubie La Bonne Nuit, grając w pokera. Beztroską atmosferę przerywa zniknięcie wszystkich pieniędzy z kasy. Sprawcą może być każdy. Czy komuś jeszcze można ufać? W tej tajemniczej i nieprzewidywalnej opowieści wszystkie rozwiązania są prawdopodobne...

O Hondurasie, małym środkowoamerykańskim państwie, wiemy niewiele, lub nie wiemy nic. Niektórym kojarzy się z Wojną futbolową, którą niegdyś znakomicie opisał Ryszard Kapuściński. W podróży po zakamarkach Hondurasu Alfredo Arce, dziennikarz i wydawca hiszpańskojęzycznej wersji The New York Times, nie prowadzi nas przez polityczne salony. Podąża ścieżkami, które większość turystów woli omijać. Tam nie spotkamy folkloru i zabytków, kurortów i pięknych plaż. Znajdziemy biedę, upokorzenie, przemoc i śmierć. Tę książkę trzeba przeczytać, żeby zrozumieć dlaczego tysiące mieszkańców Hondurasu, przeważnie kobiet i dzieci, podejmuje marsz na północ w poszukiwaniu chleba i bezpieczeństwa, a przede wszystkim nadziei.

Nieznane dotąd w Polsce przewrotne opowiadania autorki Opowieści Podręcznej. „Te historie pokazują, że każdy ma swoim życiu taki moment i taką osobę, którą naprawdę chciałby zabić”. Independent W czasie burzliwej zimowej nocy na ratunek owdowiałej pisarce przychodzi jej zmarły mąż. Starsza pani, która cierpi na zespół Charlesa Bonneta postanawia się rozprawić z małymi ludzikami, których wszędzie widzi. Cierpiąca na chorobę genetyczna kobieta jest brana za wampira, a zabójczyni czterech mężów wreszcie nadarza się okazja, by zemścić się na mężczyźnie, który zranił ją jako pierwszy. W dziewięciu opowieściach Margaret Atwood zapuszcza się w krainę cieni, gdzie prowadzi z czytelnikiem inteligentną grę, mieszając czarny humor ze śmiertelną powagą. Pokazuje ciemne, ale też groteskowe strony ludzkiej natury. Książkę czyta Maria Seweryn.

Kontynuacja przygód bohaterki Ala Baby i dwóch rozbójników. Ala znów pakuje się w kłopoty. Jej młodsi bracia zaczęli chodzić do szkoły i zamienili się w prawdziwych spryciarzy. Zamawiają u niej opowieści o bohaterce posiadającej supermoce. Tym razem jednak Ala niezupełnie radzi sobie z wymyślaniem historii. Bo gdy bohaterka ma telepaton, czyli urządzenie do czytania ludzkich myśli, wcale nie jest jej łatwo znaleźć wsobie supermoce, które pozwolą rozwiązać zwykłe problemy, jakich pełno wokół nas.

Każdy z nas ma swoją pamięć – to dzięki niej wiemy, kim jesteśmy. Ale czy istnieje jakieś My, które swoją tożsamość również buduje na pamięci? A jeśli tak, to czy pamięć owego My, pamięć zbiorowa, składa się z pamięci indywidualnych, autobiograficznych? To byłoby zbyt proste. Tak jak zbiorowość nie jest wyłącznie sumą jednostek, tak samo pamięć zbiorowa nie może być sumą jednostkowych pamięci. Istnieją wprawdzie pewne analogie, lecz mogą one posłużyć tylko jako wskazówki do badania tego złożonego zjawiska, interesującego zarówno dla psychologów, jak i dla historyków, antropologów, socjologów czy literaturoznawców. Zagadnienie pamięci zbiorowej ma więc charakter interdyscyplinarny. Przedstawiciele różnych dziedzin szukają odpowiedzi na pytanie, co owa pamięć zawiera, jakie informacje trafiają do jej zasobów, a jakie z niej znikają – lub są wymazywane. Z pamięcią zbiorową łączą się bowiem pewne procesy: jej formowania, zniekształcania, a nawet zawłaszczania. To, do jakiej pamięci się odwołujemy – czy tej, która gloryfikuje naszą przeszłość, celebruje męczeństwo i chwali dokonania, czy może tej, w której obraz naszej wspólnoty jest nieco mniej idealizowany – wywiera istotny wpływ na to, jak traktujemy samych siebie, a także innych ludzi, tych, którzy tworzą odrębne zbiorowości. Znacząco wpłynie też na naszą przyszłość, którą dopiero zbudujemy. Książka Tomasza Maruszewskiego jest cennym źródłem wiedzy psychologicznej nie tylko o tym, jak tworzy się i jak funkcjonuje pamięć zbiorowa, lecz przede wszystkim o tym, w jaki sposób jest użytkowana w społecznej codzienności. Ma to szczególne znaczenie w społeczeństwach trapionych przez konflikty światopoglądowe czy polityczne, bo skonfliktowane strony tworzą odmienne wersje zbiorowej pamięci dotyczącej tych samych faktów, zdarzeń czy idei. Zrozumienie istoty wielu konfliktów społecznych jest tym samym niemożliwe bez rekonstrukcji różnych wersji pamięci zbiorowej. Z recenzji Wiesława Łukaszewskiego Książka podejmuje ważne zagadnienie relacji między pamięcią jednostki, zwłaszcza autobiograficzną, a pamięcią zbiorową. Ta ostatnia często bywała i wciąż bywa przedmiotem rozważań historyków i socjologów, jak również politologów i antropologów kulturowych. Ale zarówno ich pojmowanie, jak i sposoby badania stosowane w tych dziedzinach wiedzy albo w ogóle ignorowały osiągnięcia psychologii akademickiej, albo też czerpały z niej bardzo selektywnie. Tomasz Maruszewski, wychodząc od ustaleń swojej nauki dotyczących funkcjonowania pamięci jednostkowej, twórczo porównuje ją z pamięcią zbiorową. Znajduje wiele podobieństw między nimi, ale też znaczące różnice. Z recenzji Macieja Dymkowskiego Tomasz Maruszewski – profesor psychologii, wybitny badacz pamięci autobiograficznej, od pewnego czasu zajmuje się też pamięcią zbiorową. Pracuje na Wydziale Zamiejscowym Uniwersytetu SWPS w Sopocie. Specjalizuje się w psychologii poznawczej, ale w kręgu jego zainteresowań badawczych znajdują się również zagadnienia z pogranicza psychologii poznawczej i psychologii emocji, takie jak poznawcza reprezentacja emocji. Autor Psychologii poznania i Pamięci autobiograficznej, współautor monografii Emocje – aleksytymia – poznanie (wspólnie z Elżbietą Ścigałą) oraz Psychologii. Podręcznika akademickiego. Opublikował wiele artykułów naukowych, a także prac popularyzatorskich. Ma dwoje dzieci – Joannę i Krzysztofa. Pasjonuje się muzyką barokową i fotografią.

"Michalina Grzesiak, autorka bestsellerowej książki na podstawie bloga ""Krystyno, nie denerwuj matki"" powraca z nową książką! To nie jest przewodnik, który poprowadzi was przez gąszcz rodzicielskich wyzwań. Z tej książki niczego się nie nauczycie. Nie znajdziecie tu żadnego tutorialu, który odwiedzie was od popełniania błędów. No serio, to nie tu. Tu notorycznie coś się paprze. Ta książka pokazuje świat oczami dziecka, a widzenie i rozumienie u pięciolatki to jakby wyższy stopień wtajemniczenia. To jest sztuka. Tak nie oceniać, nie kategoryzować i nie nienawidzić. Jest w nas, dorosłych, poczucie, że mamy niekontrolowaną władzę nad młodszymi. Przeświadczenie, że wolno nam przelewać w ich głowy dokonania i porażki, wiary i niewierności, chęci i niechęci, lubienia i nielubienia. Niepopsuty człowiek, kiedy tylko dopuścisz go do głosu, opowie ci o pomaganiu nieznajomemu na dziale z lizakami i tęsknocie za „umarniętą” mamą, chociaż mama jeszcze nigdzie się nie wybiera. Przekona świat, że chłopcy mogą malować paznokcie na czerwono i zakładać sukienki z tiulem. Wskaże też palcem najsubtelniejsze sposoby wyznawania miłości każdemu, kto tylko zechce go posłuchać. Posłuchajcie Krysi. „Szczęśliwe dzieci, które mogą być Krysiami i szczęśliwi dorośli, którzy z Krysi nie wyrośli. To wielka sztuka – zachować w sobie trochę dziecka. Nie myśleć kolorami skóry, konwenansami, opiniami innych, nie patrzeć na płeć. Wiedzieć, chociaż przez chwilę, co jest w życiu ważne. Znów zedrzeć buty, farbować włosy bibułą, gadać z mamą o przedszkolnych dramatach, a potem zasypiać w samochodowym foteliku. Ta książka uczy słuchać uważniej, myśleć prościej, dostrzegać więcej. Ta książka budzi w czytelniku dziecko, które zasnęło znudzone dorosłością.” Anna Ciarkowska

Kontynuacja kultowej książki Olive KitteridgeOlive Kitteridge, która stała się ikoniczną postacią dla milionów czytelników i widzów serialu HBO na całym świecie, nie pozwoliła o sobie zapomnieć. Jak przyznaje autorka, Elizabeth Strout, przez dziesięć lat przypominała o sobie, dźgała mnie w bok, aż jej uległam.I znów wracamy do nadmorskiego miasteczka Crosby, podglądamy życie Olive i jej drugiego męża, widzimy, jak komplikuje i rozwija się jej relacja z synem, ale przede wszystkim wtapiamy w małomiasteczkową, gęstą, sąsiedzką atmosferę. Olive stara się zrozumieć nie tylko siebie i swoje życie, ale także życie ludzi wokół niej nastolatki, która musi pogodzić się ze stratą ojca, młodej dziewczyny, która musi urodzić dziecko w najmniej odpowiednim momencie, szkolnej pielęgniarki, której sekret wstrząśnie całym miasteczkiem czy prawnika, który zmierzy się z niechcianym spadkiem.Niezapomniana Olive będzie nas znów zaskakiwać, poruszać i chwytać bezcenne chwile codzienności.

Najsłynniejsza, nagrodzona Pulitzerem powieść Elizabeth Strout, na podstawie której powstał znakomity serial HBO. Już nigdy nie zapomnicie Olive Kitteridge – jej gorzkiej ironii i szczerej empatii. Ta powieść to wielka rzecz. – „USA T” Nigdy nie przeprasza. Silna, arogancka i bezkompromisowa.Taka z pozoru jest Olive Kitteridge, surowa nauczycielka matematyki, oschła żona i wymagająca matka. Z okruchów zdarzeń codziennego życia wyłania się jednak portret niejednoznacznej, fascynującej osoby. Poprzez losy Olive i innych mieszkańców nadmorskiego miasteczka Crosby poznajemy świat ludzi, którzy są spragnieni uwagi, czułych gestów i zrozumienia. Tymczasem prowadzą międzypokoleniowe wojny, zamykają się we własnych światach, wspominają przegrane marzenia i niespełnione miłości. Takie tajemnice kryją się pod warstwą sielankowego uroku małego miasteczka, które wydaje się beztroskim i szczęśliwym miejscem na ziemi. Książkę czyta Iza Kuna

Czas dorosłości to kolejna książka z cyklu Zza zasłony czasu.Zbiór opowiadań, na kanwie wspomnień z lat 70. I początku 80. XX wieku.Autor w ciekawy sposób przybliża nam czasy własnej młodości, dzieląc się z czytelnikami wspomnieniami dotyczącymi swojego życia zawodowego i rodzinnego.Spisując własne historie doskonale ukazuje również mechanizmy rządzące gospodarką tego okresu, wskazuje na czynniki ekonomiczne i polityczne, które kształtowały ówczesną rzeczywistość.To opowieść o rozterkach, przemyśleniach, nowych wyzwaniach młodego mężczyzny, który wkracza właśnie w dorosłość i musi temu podołać. Praca, treningi, spotkania, rodzina najpierw rodzice i rodzeństwo, a później nowa rola męża i głowy rodziny.Czytając niektóre historie, nie sposób się nie uśmiechnąć.Młodsi czytelnicy mogą porównać ówczesne lata z ich dzisiejszym życiem, a starci przywołać własne wspomnienia.

W 1946 roku do Warszawy powraca żydowski krawiec Moryc Wajman. Miasto nie jest już jednak takie jak wcześniej większość jego bliskich zginęła, nie istnieje reprezentacyjna ulica Nalewki, Niemcy wysadzili w powietrze Wielką Synagogę. Zgliszcza wypełniają obcy i cienie, które nadciągają nocami, aby budować własną stolicę. Powracają też wyrzuty sumienia i historie zarówno te z czasów wojny, jak i te zdecydowanie wcześniejsze. W mieście zaczyna tlić się życie, pojawiają się w nim piękne kobiety, ale nic nie może być już takie samo. Następnego roku w Warszawie to wstrząsająca opowieść o świecie, który odszedł na zawsze i literacka próba zmierzenia się z okrutną historią, której świadectwa wciąż kształtują otaczająca nas rzeczywistość.

Niewzruszony olbrzym nieustannie smagany mroźnymi podmuchami wiatru. Dostojny gigant spiczastym wierzchołkiem rozdzierający napęczniałe od deszczu i lodu chmury. Niemy kolos śniący się każdemu, kto pokochał góry. Mount Everest. Wyżej jest tylko niebo. Zachwycająca opowieść o górach, himalajskiej przyrodzie oraz historii i kulturze pogranicza Nepalu i Tybetu.

Różne rodzaje głupoty, naukowa definicja dupka, źródła kretynizmu, wykręty poznawcze, wciskanie kitu, głupie sny… oraz całkiem sporo o Donaldzie Trumpie. Wszyscy wiemy, czym jest głupota – każdy z nas styka się z nią na co dzień. A jednak znawcy ludzkich zachowań, nigdy nie próbowali jej precyzyjnie zdefiniować. Aż do teraz. Lepiej zrozumieć, żeby skuteczniej zwalczać – oto cel tej książki, choć zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy na z góry przegranej pozycji. Psychologowie z wielu krajów, a także filozofowie, socjolodzy i pisarze przedstawiają nam swoją wizję ludzkiej głupoty. To pierwsza taka próba na świecie. I, być może, ostatnia, więc nie traćcie okazji! Zdecydowanie potrzebujemy takich książek! - Steven Pinker, profesor psychologii na Harvardzie, autor bestsellerów m.in. Jak działa umysł i Tabula Rasa. Spory o naturę ludzką.

Frank Li ma dwa imiona: amerykańskie Frank oraz koreańskie Sung-Min. Urodził się i dorastał w Kalifornii, w języku przodków zna zaledwie kilka słów. Mimo to jego rodzice oczekują, że zwiąże się z miłą Koreanką. Ale Frank spotyka się z Brit Means, dziewczyną swoich marzeń! Brit jest urocza, zabawna i inteligentna, ale nie jest Koreanką.Rodzice Franka wiele poświęcili, żeby mógł dorastać w kraju nieograniczonych możliwości, jednak ich tradycyjna postawa nie pozwala mu być zwyczajnym amerykańskim nastolatkiem. Zdesperowany chłopak zrobi wszystko, by rodzice nie dowiedzieli się o randkach z Brit. Zwraca się o pomoc do córki przyjaciół rodziny, Joy Song

Dwudziestolecie międzywojenne to nie tylko epoka charlestona, jazzu, neonów, smokingów i dam z chłopięcymi fryzurami. Obok przystojnych lotników, gwiazd kina czy żołnierzy, bohaterami masowej wyobraźni stawali się wówczas także jasnowidze i detektywi. Ci pierwsi nie tylko przepowiadali przyszłość i kontaktowali się z zaświatami - równie chętnie rozwiązywali zagadki kryminalne. Drudzy zaś w swoich śledztwach niejednokrotnie sięgali do seansów spirytystycznych, niekiedy nawet porzucając mundur policjanta, by tropić jeszcze mroczniejsze, duchowe tajemnice. Czytelnicy ówczesnych gazet chętnie i z wypiekami na twarzy śledzili wyczyny zarówno detektywów, jak i jasnowidzów. Książka Haski i Stachowicza jest fascynującą podróżą w czasie do barwnego świata przedwojennej Polski. Opowiada o zapomnianych postaciach tamtych czasów jasnowidzach, mediumistach, komisarzach i prywatnych detektywach. Dzięki policyjnym archiwom, prasie i wspomnieniom, autorom udało się na nowo odkryć świat komisariatów, gabinetów i salonów z wirującymi stolikami, który tak bardzo fascynował niecałe sto lat temu.

Pierwsza książka kucharska autorek najpopularniejszego brytyjskiego bloga kulinarnego! Pyszne i sycące posiłki Proste i szybkie dania Przepisy, które wychodzą za każdym razem Od szybkiego śniadania i poniedziałkowej kolacji do piątkowej rozpusty, niedzielnego obiadu i deseru bez wyrzutów sumienia – Szczypta przyjemności to wszystko, czego potrzebujesz, by cieszyć się zdrowym, lecz pysznym jedzeniem przez cały tydzień. „Przepisy zawarte w tej książce są łatwe do odtworzenia, zawierają proste składniki i banalne techniki, które sprawią, że w mig przyrządzisz pełnowartościowy posiłek od zera. Dzięki niej przejmiesz kontrolę nad swoją kuchnią i nauczysz się gotować zdrowo, zamiast sięgać po przetworzone, tłuste produkty. Jesteśmy bardzo dumne z każdego dania i mamy nadzieję, że proces ich przyrządzania spodoba Ci się tak bardzo, jak kosztowanie rezultatów!” Kate i Kay „Genialne i proste przepisy, dzięki którym czuję, że nic mnie nie omija”. Lena Barksby Jedna z 1,5 milionów fanów bloga Pinch of Nom

Fenomenalne zakończenie cyklu o podzielonej Europie! W Tallinie Alice, młodsza pracowniczka szkockiej służby dyplomatycznej, zostaje wplątana w niezrozumiałą intrygę, rozciągającą się na dziesięciolecia. Na Morzu Egejskim młody uchodźca Benno porywa się na desperacką ucieczkę ku wolności i znajduje sobie nowe, niezwykłe życie. Na angielskich kanałach gromadzą się barki. Rudi, doświadczony coureur, po raz ostatni zostaje oderwany od restauracji, gdy wraz z Rupertem, swoim sojusznikiem, wyrusza w pościg za nieżyjącym człowiekiem. Psychodeliczna, inteligentna powieść, bardzo ludzka, z dreszczykiem szpiegowskich emocji, snuta w równoległych europejskich światach i opowiedziana z błyskotliwym humorem. - Patrick Ness, autor m.in. powieści Na ostrzu noża i Siedem minut po północy. Europą o świcie Dave Hutchinson kończy cykl o podzielonej Europie i ugruntowuje swą pozycję jednego z najlepszych pisarzy wizjonerów. Europa Hutchinsona dzieli się na mrowie państewek, którym depcze po piętach Wspólnota – alternatywny, ultrabrytyjski byt państwowy. Cała seria jest najlepszą literacką odpowiedzią na Brexit, a Europa o świcie stanowi jego znakomite podsumowanie. - „The Guardian” Fantastyczna, interesująca i niezwykła. - Tor.com Hutchinson idzie od sukcesu do sukcesu. - Adrian Tchaikovsky, autor serii „Cienie Pojętnych” Dynamiczna literatura, jedne z najinteligentniejszych powieści” - „LA Review of Books”

Kaligula któż nie słyszał o szaleńcu na tronie? - uosobieniu despotii, okrucieństwa i seksualnych dewiacji Dziś jego imię przywodzi na myśl kazirodcze stosunki z siostrami, uwodzenie cudzych żon na oczach mężów i ulubionego konia mianowanego konsulem. Kaligula to synonim władcy czerpiącego sadystyczną satysfakcję z wymyślnego zadawania śmierci; człowieka, który sam ogłosił się bogiem.Jaki naprawdę był Kaligula?Michał Kubicz w swojej najnowszej książce przedstawia historię widzianą z perspektywy cesarza. Świat otaczający Kaligulę jest skomplikowany i okrutny. Młody cesarz musi stawić czoła nie tylko potężnym przeciwnikom, ale także zmagać się z fałszywymi przyjaciółmi i nielojalnymi poddanymi. Lecz nade wszystko musi zmierzyć się z demonami własnej przeszłości.Kaligula to porywająca opowieść ukazująca cesarza w sposób wielowymiarowy i daleki od uproszczeń, zmuszająca do dostrzeżenia w nim kogoś więcej niż tylko groteskowego, krwawego tyrana folgującego swym zachciankom i nadużywającego powierzonej władzy. Po tej lekturze każdy dostrzeże w Kaliguli człowieka i będzie musiał sam odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczywiście był potworem?

#tehranTeheran. Pełna kontrastów i paradoksów metropolia, w której przez pół roku można szusować z czterotysięczników, a przez pozostałe pół oglądać np. prace Pollocka czy Rothko.#iranfoodPrzyprawy. W irańskiej kuchni czuć zapach szafranu, kardamonu, suszonej limonki, cynamonu, mięty, kurkumy, kminu i golpar, tylko tu występującego barszczu perskiego.#irancarpetSłynne perskie dywany. Po surowcach energetycznych to drugi najważniejszy produkt eksportowy kraju. Tkane są w niemal każdym zakątku kraju, ręcznie lub maszynowo.#irantravelSkarby perskich królów. SzirazPersepolisIsfahan Jazd. Rajskie ogrody, ceremonialna stolica imperium Achemenidów, królewskie pałace oraz naturalna antyczna klimatyzacja.Fascynacja irańskim kinem sprawiła, że chciałem zobaczyć, jak ten kraj wygląda naprawdę. Zatrzymała mnie tu zniewalająca gościnność każdego napotkanego Irańczyka i Iranki. Od tamtej pory wracam do Iranu co kilka miesięcyBartosz Gil, autor przewodnika