Od komika do ukraińskiego prezydenta droga, którą przeszedł Wołodymyr Zełenski, nie była prosta. Odnosił spektakularne sukcesy i doznawał bolesnych porażek. Zdobywał gorących zwolenników i zaciekłych krytyków. Ale dopiero gdy po wtargnięciu Rosji do Ukrainy powiedział Nie poddamy się i został w Kijowie, zyskał status męża stanu. Stał się jednocześnie ikoną światowych mediów. Jego profile społecznościowe w ciągu tygodnia pobiły rekordy oglądalności i zebrały więcej fanów niż angielska królowa czy francuski prezydent. Jako przywódca kraju, w którym toczy się jedna z najcięższych wojen XXI wieku, jest symbolem jej bohaterów mniej znanych, choć równie odważnych, walecznych, nieugiętych i upartych. Fenomenu Zełenskiego nie da się zrozumieć bez poznania fenomenu współczesnej Ukrainy Natalia Bryżko-Zapór analizuje je w powiązaniu. Jak przekonuje, nasilająca się od trzydziestu lat konfrontacja cywilizacyjna na wschodzie Europy musiała prędzej czy później doprowadzić do wrzenia i postawić po przeciwnych stronach rosyjską tyranię i ukraińską demokrację. Władimir Putin, rozpętując wojnę, nie przewidział jednak, że Ukraina w ciągu krótkiej historii swojej niepodległości przeszła metamorfozę od postsowieckiego kraju pogrążonego w chaosie i marazmie do państwa zorientowanego na nowoczesną cywilizację euroatlantycką i stała się tym samym antytezą Rosji. Uosobieniem tych przemian jest prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski.

Nie ma zbyt skomplikowanych tematów dla młodego czytelnika. Prosty język, humor i wyjątkowe ilustracje sprawiają, że z pozoru trudne polityczne sprawy stają się zrozumiałe dla wszystkich (od 9 do 113 lat). Po co jest władza i jak ją zdobyć? Czy demokracja to najlepszy sposób na rządzenie? Do czego potrzebne jest państwo? Skąd państwo bierze pieniądze, czemu zawsze ode mnie i dlaczego aż tyle? Dlaczego politycy przepadają za kiełbasą wyborczą i czy można się nią przejeść? Przed czym chroni Konstytucja i dlaczego jest taka ważna? Jak zorganizować demonstrację albo zrobić małą rewolucję? Lektura obowiązkowa dla każdego młodego obywatela!

Chcecie bajki? Oto bajka... Dawno, dawno temu za górami, za lasami i za siedmioma morzami żył sobie pewien Prezes. Wzrostu był miernego, ale ducha ogromnego. I Prezes ów na jednym z wielu spotkań ze swymi poddanymi, w swym zwykłym krasomówczym ferworze i zarazem w wielkim etycznym wzmożeniu, wypowiedział był te niezwykłe, wiele znaczące, choć bynajmniej nie jednoznaczne, słowa: - Nikt nam nie wmówi, że czarne jest czarne, a białe białe. I od tego momentu ta skrzydlata fraza załopotała na partyjnych sztandarach i zaczęła obowiązywać jako pewnik, a zarazem wspólny mianownik, w Krakowie i Pcimiu, Łomży i Zamościu, Kielcach i Radomiu oraz ogólnie między Bugiem i Odrą, Wisłą i Nysą (Łużycką).

W monografii przedstawiono wyniki badań nad stosowaniem instytucji partycypacji społecznej w Krakowie. Badania przeprowadzone w 2021 roku objęły: konsultacje społeczne, petycje, budżet obywatelski, obywatelską inicjatywę uchwałodawczą oraz inicjatywę lokalną. W książce zaprezentowano również zagadnienia wprowadzające do podejmowanej problematyki, pokazujące partycypację społeczną w ujęciach teoretycznym i politycznym, a także z perspektywy rozwoju koncepcji zarządzania publicznego, koncepcji Smart City oraz wprowadzania jej do zarządzania w samorządzie gminnym. Tytułowy minimalizm formalny to dążenie do pokazania poprzez ocenę stanu faktycznego, jak trudne jest przenoszenie na praktykę polityczną nośnych i popularnych koncepcji zarządzania publicznego oraz realizacja celów strategicznych miasta. „Monografię oceniam pozytywnie ze względu na aktualność podjętej tematyki, zakres obejmujący różne formy partycypacji społecznej zarysowany na tle szerszych koncepcji zarządzania publicznego, ukazanie rozwiązań praktycznego ich stosowania na przykładzie miasta Krakowa”. Z recenzji prof. dr. hab. Marka Ćwiklickiego „Recenzowana praca w pełni spełnia metodologiczne założenia stawiane publikacjom z zakresu nauk społecznych. Stanowi połączenie metod badawczych stosowanych w dyscyplinie nauki o polityce i administracji oraz nauki o zarządzaniu i jakości. Warto też podkreślić, obok złożoności podjętego problemu, śmiałość i precyzję snutych przez autorów wywodów, a także – co bardzo cenne – obiektywizm i nieuleganie ideologiczno-empirycznym uprzedzeniom”. Z recenzji dr. hab. Łukasza Tomczaka, prof. US Autorzy: Maksymilian Galon – dr nauk o polityce i administracji, pracownik Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Katarzyna Plebańczyk – dr nauk o zarządzaniu i jakości, pracownik Instytutu Kultury na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dominik Sieklucki – dr hab. nauk o polityce i administracji, prof. nadzw. UJ, pracownik Instytutu Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Marek Świstak – dr hab. nauk o polityce i administracji, profesor nadzw. UJ, pracownik Instytutu Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Autor stawia w książce wiele pytań. Jakie idee ukształtowały charakter i tożsamość Europy? Jak to się stało, że cywilizacja, która stworzyła filozofię i naukę, i która wymyśliła instytucję praw człowieka, zwróciła się przeciwko sobie? Czy źródła kryzysów, owocujących tragiczną historią Europy ostatnich dwustu lat oraz nowożytnymi totalitaryzmami, nie tkwią czasem w samych podstawach myśli europejskiej, naznaczonej syndromem lęku przed Inności oraz Innym? Czy myśl, której genealogia i panowanie rozciągają się „od Jonii do Jeny” (Franz Rosenzweig), zdolna jest przebić się ku Nieskończonemu (Emmanuel Lévinas) mocą samej immanencji? Teza książki Porwanie Europy. Studia heterologiczne brzmi zatem: w obliczu współczesnych wyzwań ideowych i cywilizacyjnych Europa – ten tak mocno przeniknięty Historią kontynent, w którym (podążając za słowami Norwida) „przeszłość jest to dziś, tylko cokolwiek dalej” – musi ponownie się zdefiniować, a nawet na nowo siebie wymyślić. Jan Krasicki – profesor zwyczajny w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, kierownik Zakładu Antropologii Filozoficznej. Absolwent wrocławskiej polonistyki, studia doktoranckie w zakresie filozofii ukończył na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się filozofią rosyjską, polską oraz niemiecką XIX–XXI wieku, głównie antropologią filozoficzną, filozofią religii oraz filozofią kultury. Autor książek: Eschatologia i mesjanizm. Studium światopoglądu Mariana Zdziechowskiego (Wrocław 1994); Przeciw nicości. Eseje (Kraków 2002); Bóg, człowiek i zło. Studium filozofii Włodzimierza Sołowjowa (Wrocław 2003); Po „śmierci Boga”. Eseje eschatologiczne (Kraków 2011); Człowiek i Bóg w tradycji rosyjskiej (Kraków 2012); Bierdiajew i inni. W kręgu myśli rosyjskiego renesansu religijno-filozoficznego (Warszawa 2012); ????? ? ??????. ????? ?? ??????? ? ???????????? ????? (?????-????????? 2015); Dostojewski i laboratorium idei (Warszawa 2020).

„Tu Szeremietiew, Władimirze Władimirowiczu”, powtórzył raz jeszcze Szeremietiew, wcale nie zdziwiony faktem, że Władimir zwraca się do niego jak do innej osoby. Przez większość czasu Władimir wdawał się w konwersacje z krzesłami i ławkami, na których, jak był przekonany, siedzieli ludzie, więc jeśli Szeremietiew wchodził w trakcie takiej rozmowy, jego podopieczny brał go zwykle za kogoś ze swojej przeszłości”. Czasy, kiedy były prezydent Rosji jeździł z nagim torsem na koniu i trząsł oligarchami, dawno minęły. Teraz żyje z dala od Kremla, w ekskluzywnej daczy – i w świecie urojeń, faszerowany lekami na uspokojenie. Na straży Władimira stoi poczciwy Szeremietiew, który jako jedyny ze służby domowej nie robi interesów na boku. Nastaje jednak dzień, kiedy zegarki z kolekcji eksprezydenta zaczynają tykać coraz głośniej i nawet Szeremietiew musi pożegnać się ze swoją – niezbyt modną w Rosji – moralnością. „Ostatnie dni Władimira P.” to niezwykle aktualna, choć osadzona w przyszłości, satyra społeczno-polityczna, która niczym matrioszka obnaża kolejne oblicza Rosji. Powieść pełna absurdalnego humoru w stylu Mendozy, z gagami godnymi „Grand Budapest Hotel”. Podobno każdego czeka taki koniec, na jaki zasłużył. Niegdysiejszego szefa wszystkich szefów dopadła demencja. Otoczony przez obcych wije się w oparach groteski, a ta – jak wiadomo – podszyta jest tym, z czego najgłośniej się śmiejemy i czego najbardziej się boimy. Gwarantuję, że podczas lektury będziecie chichotać bez opamiętania. Georgina Gryboś-Szczepanik, literackakavka.pl Świeża... Esencjonalna... Wciągająca... „New York Times” Michael Honig wpadł na doskonały pomysł i go zrealizował: napisał ostrą i zabawną powieść. „Independent” Michael Honig – brytyjski pisarz satyryczny, były chirurg. Zadebiutował powieścią „Goldblatt's Descent”, portretującą środowisko lekarzy. Na koncie ma również „Home School Rules” – zabawną książkę o lockdownie, widzianym oczyma dziesięciolatka.„Ostatnie dni Władimira P.” to jego pierwsza powieść przełożona na język polski. Mieszka w Londynie z żoną i dwójką dzieci.

Illustrator Jules Scheele teams up with Dr Laura Locker in this comic-book introduction to the political history of the Land of Opportunity. How did a political outsider like Trump win the 2016 presidential election? Why do some Americans feel so strongly about gun rights? Is there a role for more than two political parties in the system?Politics isn't something that just occurs in the West Wing or the gleaming Capitol building - it comes from the interaction between state and society, the American people living their daily lives. In this unique graphic guide, we follow modern citizens as they explore everything from the United States' political culture, the Constitution and the balance of power, to social movements, the role of the media, and tensions over race, immigration, and LGBT rights. Step right up, and see what lies beneath the pageantry and headlines of this great nation.

Powiedz mi, co jesz, a powiem ci, jakim jesteś dyktatorem Na talerzu tyrana, między kawiorem a pasztetową, kryją się jego pragnienia, motywacje, obsesje, lęki i kompleksy zakorzenione jeszcze w dzieciństwie. Kryje się jego prawdziwe Ja. Od fanatycznego wegetarianizmu Hitlera, który dyktator tłumaczył wstrętem, jaki wzbudzały w nim rzeźnie, po napawające grozą kolacje na Kremlu, z których można było trafić prosto do Łubianki. Od zakrapianych przyjęć Husajna po imperialne bankiety Bokassy. Od rewolucyjnej chłopskiej diety Mao po obiadowe ekscesy Ceau?escu – ta książka uchyla drzwi kuchni i jadalni największych despotów XX wieku, odsłaniając tajemnice ich krwawych rządów. ·Czy Bokassa naprawdę był ludożercą? ·Co się stało z żydowską kucharką Hitlera i jego plutonem testerek potraw? ·Dlaczego Mao nigdy nie korzystał z toalety, a Ceau?escu ukradkiem zrzucał jedzenie pod stół? ·Dlaczego żona Stalina popełniła samobójstwo po kolacji, w czasie której odmówiła wzniesienia toastu? ·Jakie danie Husajn przyrządzał samodzielnie dla swoich ochroniarzy? Pełna soczystych i pikantnych anegdot opowieść pozwoli poczuć groźną, a czasem tragikomiczną atmosferę panującą przy stołach despotów. Potrawy i dekoracje się zmieniają, ale strach nigdy nie wychodzi z menu… Tytułowy stół to tylko pretekst. Menu to jedynie kanwa opowieści. Dziennikarzom i historykom często wystarcza cytowanie jadłospisów dyktatorów, Roudaut patrzy jednak szerzej i zagląda głębiej. Z garnków i talerzy wyłaniają się obrazy wielkiej polityki, bezlitosne portrety psychologiczne i zadziwiające przykłady splotów losów świata ze splotami jelitowymi tyranów. Łukasz Modelski, historyk, dziennikarz, autor książek i programów o historii kuchni Christian Roudaut jest francuskim dziennikarzem, autorem kilku książek non fiction i reportaży telewizyjnych. Mieszka w Paryżu, współpracuje z kanałami telewizyjnymi Arte, France 5 i dziennikiem „Le Monde”. Wcześniej pracował w Wielkiej Brytanii jako zagraniczny korespondent Radio France. Poprzednie książki i filmy dokumentalne Christiana Roudauta również dotyczyły kulinariów (napisana wspólnie z kucharzem Pałacu Elizejskiego Bernardem Vaussionem Au service du Palais czy napisana z Gillesem Bragardem Chefs des chefs), a także spraw wielkich tego świata: prezydentów i dyplomatów (Ces croyants qui nous gouvernent).

Anna Politkowska była podziwianą na całym świecie, nieustraszoną i wielokrotnie nagradzaną rosyjską dziennikarką pochodzenia ukraińskiego, która została zamordowana w 2006 roku. Bardziej niż kiedykolwiek aktualna i ważna w dzisiejszym krajobrazie politycznym "Rosja Putina" jest zarówno porywającym portretem kraju pogrążonego w kryzysie, jak i świadectwem tej niezwykłej reporterki.Począwszy od despotycznego ucisku Putina stosowanego wobec zwykłych obywateli i szerzącej się korupcji na najwyższych szczeblach władzy, a skończywszy na mafijnych układach, skandalach na prowincji i upadku inteligencji, Politkowska w ostrych słowach potępia prezydenta i jego rządy, ujawniając wstrząsający stan rzeczy: żołnierzy umierających z niedożywienia, rodziców zmuszanych do dawania łapówek, by odzyskać ciała zmarłych synów, poborowych wynajmowanych jako niewolników.Za prawdę, którą szerzyła między innymi w tej książce, Politkowska zapłaciła najwyższą cenę.

Książka podkreśla istotną rolę, jaką tematyka ustrojowa i parlamentarna odgrywa we współczesnym kształceniu, zawiera propozycje scenariuszy lekcji historii poświęconych temu zagadnieniu, jak również przykłady narzędzi oraz materiałów możliwych do wykorzystania w pracy z uczniami, sprzyjających rozwijaniu umiejętności analizy źródeł historycznych, krytycznego myślenia i pracy w grupach. Polish Parliamentarism and History Lessons. A Collection of Articles and Lesson Scripts for Lessons on Polish Parliamentarism The book emphasizes the important role of political and parliamentary issues in contemporary education, it contains suggested history lesson scripts on this subject, as well as the examples of tools and materials which can be used when working with students as they develop the ability to analyse historical sources, critical thinking and group work.

"Jest to przewodnik po anatomii myśli ? a nie tekstów. Łukomski nie mapuje bowiem samych tekstów Arendt, nie poddaje ich analitycznej interpretacji w stylu close reading [...]. Liczy się dla niego tylko sama uniwersalna teoria ? nie tyle jako system pojęć i twierdzeń, ile jako sposób myślenia ? formułowania i rozwiązywania problemów, intelektualna struktura wyjaśniająca, a nie materialny gmach zbudowany z cytatów i fragmentów książek. [...] Skupia się na samej rekonstrukcji, semantycznej analizie ? głownie Kondycji ludzkiej ? nastawionej na odtworzenie właściwych znaczeń najważniejszych w niej pojęć. [...] Zamysł jest taki, że tekst ma bronić się sam ? wirtuozerią analiz, pozwalających zrozumieć zjawiska/odnośne stany rzeczy bez stosowania dodatkowych ? w założeniu zaciemniających obraz ? odniesień do obcych komentarzy i interpretacji. Łukomski zdaje się w ten sposób dowodzić ? a zabieg to najpewniej świadomy ? że uniwersalność teorii Arendt może być mierzona minimalną intertekstualnością wszelkich jej potencjalnych reprezentacji [...]. Gigantyczne wyzwanie i przedsięwzięcie intelektualne. W znanej mi literaturze na temat Arendt chyba czegoś takiego jeszcze u nas nie było". Z recenzji prof. dr. hab. Jana P. Hudzika "Rangę poznawczą recenzowanej książki wyznaczają trzy jej konteksty. Pierwszym jest ożywienie i wzmocnienie w refleksji nad polityką nurtu humanistycznego i hermeneutycznego, związanego z przewrotem lingwistycznym. [...] Drugim jest projekt debaty nad ewolucją systemu demokracji liberalnej ku republikańskiemu ideałowi życia publicznego. […] Trzeci kontekst to spójne i całościowe wyartykułowanie modelu polityki opartego na dialogu i perswazji, nawiązującego do greckiej tradycji republikańskiej. [...] Książka Łukomskiego jest też dojrzałą próbą pełnej rekonstrukcji możliwego kierunku refleksji teoriopolitycznej, kierunku ku antropologii polityki. Książka jest popisem erudycji, precyzji budowania wywodu, klarownej formy językowej, konstrukcji procesu badawczego: od problemu do uzasadnionych konkluzji. Recenzowałem na tym poziomie rozwoju naukowego kilkanaście książek, w tym jedną wydaną przez wydawnictwo Routledge. Za żadną z nich nie stał twórca o tak dużej kulturze filozoficznej i wiedzy humanistycznej, a także dociekliwości analitycznej. Książka zapewni autorowi poczesne miejsce w polskiej humanistyce, nie tylko w środowisku badaczy polityki. Piszę te słowa tym łatwiej, że nie przekonuje mnie do końca model polityki Arendt, zrekonstruowany z taką wirtuozerią analityczną w pracy Łukomskiego". Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Klementewicza

Aleksander Diakonow – prawnik z wykształcenia w 2020 roku napisał powieść – politycal fiction, która okazuje się być zbieżna z aktualną sytuacją w kraju i w Europie – Ukraina - agresja Rosji oraz rysuje perspektywy na przyszłość. „... Gdy dojdzie do poważniejszych działań wojennych, to problem się sam rozwiąże, bo w Europie Wschodniej nie zostanie kamień na kamieniu. Wtedy my przejmujemy całą masę spadkową – zarechotał Bill. – Gdyby jednak Polska, jakimś cudem, poradziła sobie z ruskimi rakietami bez większych strat, a dodatkowo miałaby jakieś pretensje, wtedy należałoby ją otoczyć kordonem sanitarnym i propagandowo uczynić z niej kolejne imperium zła, którym straszy się dzieci w szkołach. Dokładnie tak samo jak kiedyś zrobiliśmy to z Sowietami. Czy wszystko jasne?...”.

Szokująca relacja człowieka, który w starciu z rosyjską machiną rządową przezwyciężył strach i za wszelką cenę walczy o sprawiedliwośćRok 2009, Siergiej Magnitski, młody rosyjski prawnik Billa Browdera, zostaje brutalnie zamordowany w moskiewskim więzieniu. Od tej pory misją życia brytyjskiego biznesmena staje się odnalezienie morderców Siergieja i ustalenie, na czyje konto trafiło 230 milionów dolarów wyłudzonych wskutek przestępstwa korupcyjnego, które ujawnił Magnitski.Kiedy Browder wraz z zespołem namierzył pieniądze wyprowadzone z Rosji, znalazł również dowody na to, że jednym z beneficjentów przestępstwa jest sam Władimir Putin. Gdy zachodnie instytucje wymiaru sprawiedliwości zaczęły zamrażać wyprane pieniądze, Putin rozpoczął wendetę.Na jego zlecenie Rosjanie próbowali skompromitować Browdera, mordowali jego sprzymierzeńców, pozyskiwali zachodnich polityków oraz werbowali najlepszych zachodnich prawników. Jak ujawniaMafia Putina, to między innymi z powodu działalności Browdera rosyjski prezydent ingerował w kampanię przedwyborczą prezydenta Stanów Zjednoczonych w 2016 roku.

Seria wydawnicza Biblioteka Azji i Pacyfiku to niepowtarzalne przedsięwzięcie, które propaguje najważniejsze prace polskich i zagranicznych naukowców, poświęcone studiom azjatyckim. Doskonale wpisuje się w strategię Wydawnictwa Adam marszałek, które stało się w ostatnich latach czołowym promotorem współpracy europejsko-azjatyckiej w Polsce. O sukcesie Serii świadczy liczba książek, które co roku ukazują się pod charakterystycznym szyldem Biblioteki Azji i Pacyfiku. Kolekcja przyciąga doświadczonych i cenionych autorów, lecz również młodych naukowców, dla których jest ona formą upowszechniania wyników swoich badań. To unikalny zbiór książek, które pozwalają Czytelnikom poznać i zrozumieć Azję, odkrywać jej historię i kulturę oraz uczyć się w jaki sposób tworzyć nowe projekty z azjatyckimi partnerami.

Seria wydawnicza Biblioteka Azji i Pacyfiku to niepowtarzalne przedsięwzięcie, które propaguje najważniejsze prace polskich i zagranicznych naukowców, poświęcone studiom azjatyckim. Doskonale wpisuje się w strategię Wydawnictwa Adam marszałek, które stało się w ostatnich latach czołowym promotorem współpracy europejsko-azjatyckiej w Polsce. O sukcesie Serii świadczy liczba książek, które co roku ukazują się pod charakterystycznym szyldem Biblioteki Azji i Pacyfiku. Kolekcja przyciąga doświadczonych i cenionych autorów, lecz również młodych naukowców, dla których jest ona formą upowszechniania wyników swoich badań. To unikalny zbiór książek, które pozwalają Czytelnikom poznać i zrozumieć Azję, odkrywać jej historię i kulturę oraz uczyć się w jaki sposób tworzyć nowe projekty z azjatyckimi partnerami.

Bliski Wschód - od Edenu do cyberzagrożeń

Książka zainteresuje badaczy stosunków międzynarodowych, sekurytologów, dyplomatów i politologów, a także medioznawców. Wszystkich tych, którzy na co dzień stykają się z potrzebą rozszyfrowywania różnych komunikatów z kraju i ze świata lub mierzą się z potrzebą selekcji informacji z mediów społecznościowych i odróżniania tych prawdziwych od fałszywych. W sumie przyda się ona każdemu z nas jako jeden z kluczy do lepszego zrozumienia świata. dr hab. Agnieszka Legucka Książka Dezinformacja międzynarodowa ukazuje się w niezwykle ważnym momencie historycznym. Co najmniej od kilku lat wyraźnie nasila się bowiem agresywna polityka państw rewizjonistycznych, Rosji i Chin, które dążą do wymuszenia zmiany w systemie międzynarodowym. Dezinformacja ułatwia im umacnianie autorytarnych rządów, opartych na manipulowaniu poglądami własnych obywateli. (…) Nasilenie się zagrożeń związanych z dezinformacją doprowadziło do zwiększenia zapotrzebowania na rzetelne analizy tego rodzaju oddziaływań, tak aby można je było wykrywać i zwalczać w praktyce. Publikacja nie tylko wpisuje się w coraz większe zainteresowanie dezinformacją wśród teoretyków i praktyków zajmujących się polityką, ale wypełnia lukę, jaka istniała w tym obszarze badawczym w polskim piśmiennictwie. dr Wojciech Lorenz dr hab. Robert Kupiecki – zawodowy dyplomata, m.in. zastępca ambasadora RP przy NATO (1999–2004), dyrektor Departamentu Polityki Bezpieczeństwa MSZ (2004–2008), ambasador RP w Waszyngtonie (2008–2012) oraz wiceminister obrony narodowej (2012–2015). Profesor Uniwersytetu Warszawskiego na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych. dr Filip Bryjka – analityk Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych ds. bezpieczeństwa. Adiunkt na Wydziale Nauk o Bezpieczeństwie Akademii Wojsk Lądowych we Wrocławiu. Tomasz Chłoń – filolog i politolog, zawodowy dyplomata, m.in. ambasador RP w Estonii (2005–2010) i na Słowacji (2013–2015), dyrektor Biura Informacji NATO w Moskwie (2017–2020). Wykładowca i edukator w dziedzinie zwalczania dezinformacji. This publication is supported by NATO’s Public Diplomacy Division

Weyssenhoff użył metody trudnej i szczególnie niebezpiecznej: wypadki 1905 i 1906 roku przepuścił przez tępą duszę swego bohatera, Apolinarego Budzisza, narodowego demokraty, malowanego z chłodną ironią, a częściej jeszcze z realizmem zbyt łatwym. Pierwsza seria „Dni politycznych” – „Narodziny działacza” zanalizowała ironicznie „narodziny działacza” takiej tężyzny, jakiej był pan Apolinary Budzisz. W drugiej części – „W ogniu” autor stawia Budzisza wobec serii wypadków lat 1905–1906. Autor rozwija epizody narodowo-demokratyczne pana Budzisza i jego towarzyszy politycznych. Mętna, szlagońska ideacja pana Budzisza, historia jego projektu założenia „wyższej szkoły umiejętności politycznych”, jego polityczne stosunki z arystokracją, udział w delegacji do Petersburga, stosunki z oszustem politycznym – panem Sartorem, postawa na wiecu politycznym, organizowane przez niego wybory i humorystyczny zgoła wzrost jego powagi politycznej – to znajdziecie w „Dniach politycznych”. (na podstawie recenzji zamieszczonej w „Nowej Gazecie”, 9 grudnia 1908 r.)

Teokracja okultystyczna to klasyczna praca poświęcona tajnym organizacjom oraz ich wpływowi na politykę. Wskazując na pokrewieństwo ze starożytnymi sektami gnostycznymi oraz średniowiecznymi ruchami religijnymi, Edith Starr Miller w prekursorski sposób ukazała istotną rolę masonerii i podobnych jej ruchów w kształtowaniu współczesnego świata. Opisując cele oraz metody działania tajnych stowarzyszeń, autorka dowodzi, że istniejące dziś systemy demokratyczne nie są dobrem wywalczonym przez lud, który wreszcie został dopuszczony do władzy. Przeciwnie, są parawanem, za którym rządy w poszczególnych krajach, a także na świecie, sprawowane są przez osoby spoza politycznego teatru, których głównym celem jest globalna władza. *** Potęgi finansowej można użyć do głoszenia prawdy albo fałszu, czynienia dobra albo zła, zwiększania zamożności państwa i narodu albo doprowadzenia go do ruiny, dopóki jednak natura ludzka jest jaka jest, dopóki życiem ludzi mogą rządzić zazdrość, chciwość, osobiste ambicje i oportunizm, dopóty trwać będą rządy niewidocznej siły, która posługuje się metodami sprzecznymi z najżywotniejszymi interesami państwa i narodu. Trwałość demokracji jest zatem zdana na łaskę niewidocznych przywódców, którzy nie pełniąc żadnych oficjalnych funkcji w jawnych strukturach władzy, nie mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności za następstwa poczynań rządów, które kontrolują. Jednocześnie jest to przyczyną wrodzonej słabości każdej formy władzy, czego ukoronowaniem jest przejęcie przez te same siły kontroli nad wszystkimi partiami w państwie - lewicowymi i prawicowymi, radykalnymi i konserwatywnymi. W rezultacie zmieniają się tylko marionetki, a władza jednostek nadzorujących działanie tego systemu pozostaje wciąż niczym nieskrępowana. Wyborcy, którzy próbują dociec, dlaczego ich starania nie przynoszą skutków, czynią to bezowocnie i nadaremnie. Są bowiem ofiarami oszustwa odpowiednio sterowanej propagandy, a ich przywileje wyborcze to jedynie farsa. Skoro wszystkie frakcje w państwie mogą być sterowane z jednego źródła, nie ma powodu uważać, aby rzeczą nierealną było umiędzynarodowienie tego zjawiska. Fragment książki Edith Starr Miller urodziła się w 1887 roku w Newport jako córka bogatego przemysłowca i adwokata Williama Starra Millera II. Dzieciństwo i młodość spędziła w Nowym Jorku, wychowując się wśród ówczesnej elity finansowej i kulturalnej USA. W 1921 roku poślubiła Anglika, Almerica Hugh Pageta, pierwszego barona Queenborough, człowieka związanego oficjalnymi i nieoficjalnymi kręgami najwyższej władzy (m.in. przez 16 lat pełnił funkcję skarbnika Ligii Narodów). Jako jego żona miała okazję poznać od wewnątrz tajniki współczesnej polityki, które opisała później w Teokracji okultystycznej. Jednak zanim książka się ukazała, Edith Starr Miller zmarła 16 stycznia 1933 roku w tajemniczych okolicznościach w paryskim szpitalu, podczas niegroźnego zabiegu. Jej śmierć do dziś budzi liczne wątpliwości, a część badaczy uważa ją za zemstę za ujawnienie informacji, których opinia publiczna nie powinna znać. W serii KLASYKA MYŚLI ZACHODNIEJ ukazują się ważne książki z zakresu szeroko rozumianej humanistyki, które z różnych powodów są dziś pomijane i skazywane na zapomnienie. Lektura tych prac, napisanych z innej perspektywy i w innych czasach, wolnych od dzisiejszych przesądów i intelektualnej cenzury, pozwala lepiej zrozumieć naszą epokę i mechanizmy zachodzących zmian.

George Orwell (1903-1950) – angielski pisarz, dziennikarz, uczestnik wojny hiszpańskiej po stronie republikańskiej (swoje doświadczenia z tych czasów opisał w doskonałej reporterskiej ale i głęboko socjologiczno-filozoficznej książce W hołdzie Katalonii), socjalista z przekonań, ale zarazem radykalny przeciwnik systemów totalitarnych. Uznawany za twórcę najwybitniejszej dystopii XX wieku – 1984. Najważniejszą (oprócz 1984) i chyba najsłynniejszą książką Orwella jest Folwark zwierzęcy. Napisany w formie ezopowej bajki jest genialnym ostrzeżeniem przed każdym totalitaryzmem, który początkowo wywodząc się ze szlachetnych ideałów, wkrótce zmienia się w swoje przeciwieństwo – ponurą, krwawą dyktaturę, zmieniającą znaczenie pojęć, słów. I choć autor napisał tę książkę jako alegorię rozwoju stalinizmu czy szerzej rewolucji i systemu komunistycznego w Rosji Sowieckiej pozostaje jednak Folwark zwierzęcy zawsze aktualnym ostrzeżeniem przed różnego rodzaju dyktaturami. Musicie kupić tę książkę, bo może już niedługo – jak za czasów PRL – będzie zakazana!