Jako elektronika z wykształcenia, a także zawodowo zajmującego się radiokomunikacją, a więc propagacją fal elektromagnetycznych, interesowało mnie, jakież to tajemnicze promieniowanie występuje w naturze, które poprzez człowieka, wprowadza w ruch trzymane przez niego wahadełko lub różdżkę. Jest ono bardzo słabe i, jak dotychczas, lokalnie niemierzalne metodami technicznymi, dysponującymi współcześnie bardzo czułą aparaturą pomiarową. Niniejsza książka jest w całości poświęcona poszukiwaniu szansy rozwiązania zagadki tego promieniowania wykorzystując wspaniałą i nadzwyczajną zdolność reagowania na nie samego człowieka. Starałem się wykorzystać tę fantastyczną zdolność człowieka, ale tylko jako sensora, czyli przetwornika nieznanej energii na inną, wymuszającą ruch wahadełka, natomiast należało wyposażyć go w narzędzie, z którego ruchów w środowisku tego pola będzie można określić jego charakterystyczne cechy. Narzędzie w postaci ciężarka zawieszonego na nitce, i w dodatku trzymanego za każdym razem w innym miejscu, tego nie umożliwia.
Ja zajmowałem się wyłącznie aspektem fizycznym zjawiska radiestezji, a więc szukałem odpowiedzi na pytanie, dlaczego w ogóle wahadło w ręku człowieka porusza się, dlaczego wszystkie wahadła - różniące się przecież własnymi częstotliwościami rezonansowymi - są wprowadzane w ruch, czy zmieniając własną częstotliwość wahadła jego wskazania są zawsze takie same, czy może różnią się, i wreszcie czy jest to promieniowanie elektromagnetyczne, czy innego rodzaju, itd.

W radiestezji wyróżnia się ponoć jeszcze aspekt mentalny, kiedy to radiesteta na podstawie zachowania się różdżki lub wahadła uzyskuje odpowiedź na zadane przez siebie pytanie, np. odnośnie zagubionych przedmiotów czy ludzi, a także odnośnie stanu zdrowia. Zajmuje się czymś z pogranicza jasnowidzenia.
Tą stroną radiestezji nie zajmowałem się zupełnie, jest mi ona obca.
Mając na co dzień do czynienia z obwodami rezonansowymi, wyszedłem z założenia, że skoro wahadło, jako mechaniczny układ rezonansowy o zmienności harmonicznej, trzymane w ręku przez człowieka porusza się ruchem niegasnącym, jego ruch jest ciągły, to z punktu widzenia fizyki musi poprzez tego człowieka działać na niego siła wymuszająca ruch wahadła również o zmienności periodycznej, o częstotliwości takiej samej lub zbliżonej do częstotliwości ruchu wahadła. A jeśli tak, to pomiędzy obu częstotliwościami - wahadła i pola promieniowania - powinno zachodzić coś w rodzaju synchronizacji. Inaczej wahadło się nie wychyli, a jeśli już, to jego wahania będą gasnące.
Najważniejszym pytaniem, jakie kiedyś sobie postawiłem było, czy zmieniając własną częstotliwość ruchu wahadła, można go lepiej lub gorzej dos-troić do częstotliwości siły wymuszającej pola promieniowania? Sprawdzenie tego powszechnie dostępnym, prostym wahadłem, nie było możliwe. Zbudowano własne, które jak się w trakcie doświadczeń okazało, musi charakteryzować się bardzo dużą stałością częstotliwości własnej i możliwością wprowadzania bardzo niewielkich zmian tej częstotliwości, bo na ósmym miejscu po przecinku w hercach. Eksperymenty z tak skonstruowanym wahadłem pokazały, że dla pewnych częstotliwości własnych wahadła, w każdym dowolnie wybranym miejscu w przestrzeni, porusza się ono w jednej płaszczyźnie o stałym azymucie. Oczywiście w różnych punktach kierunki płaszczyzny ruchu wahadła są inne, ale w każdym z nich jest to zawsze tylko jeden taki sam kierunek. Badania wykazały, że aktualny kierunek płaszczyzny ruchu wahadła w miejscu pomiaru jest zdeterminowany przez lokalne usytuowanie w przestrzeni jednego z trzech ortogonalnych do siebie wektorów opisujących pole elektromagnetyczne tego promieniowania: wektora pola elektrycznego, pola magnetycznego i kierunku rozchodzenia się fali.

Właśnie ta nadzwyczajna cecha wymyślonego wahadła, ruch w płaszczyźnie o stałym kierunku, okazała się bardzo przydatna, wręcz rewelacyjna, w badaniach charakterystycznych właściwości pola, które poprzez człowieka ruch wahadła inicjuje. Ustalono, że tworzy ono tuż przy powierzchni ziemi stały rozkład fal stojących, z miejscami, w których jest ono równe zeru - w nich wahadło się w ogóle nie porusza, i miejscami, w których przyjmuje wartości maksymalne. Analiza wyznaczonego doświadczalnie rozkładu pola w oparciu o teorię pola elektromagnetycznego pozwoliła zauważyć, że tworzą go trzy fale stojące o trzech różnych kierunkach: pierwsza nad powierzchnią ziemi wzdłuż południków i dwie wewnątrz struktury ziemi w kierunkach symetrycznie odchylonych od południka. Dwie fale stojące, mimo tego, że istnieją w ziemi, oddziałują na zewnątrz, inaczej nie wiedzielibyśmy nic o ich istnieniu. Oczywiście najważniejszego parametru tajemniczego promieniowania, jakim jest jego częstotliwość, nawet tak nowatorskim wahadłem, bezpośrednio zmierzyć się nie da. Nie oznacza to, że nie wiemy, jaka ona jest. Znamy ją z prostego wzoru matematycznego, ujmującego związek pomiędzy częstotliwością a długością fali, słuszną dla warunków wolnej przestrzeni (także próżni). [...]
Wypadkowy rozkład natężenia pola badanego promieniowania w otoczeniu powierzchni ziemi jest bardzo złożony. Jego analiza na gruncie znanej wiedzy z zakresu fizyki i astronomii pozwoliła wnioskować, że może on być utworzony w stwierdzonej doświadczalnie postaci jedynie pod warunkiem, że jego źródłem nie są fale elektromagnetyczne, ale naładowane cząstki elementarne pochodzenia kosmicznego, zmodulowane interesującym nas promieniowaniem, wpadające w strukturę ziemi w większości od strony biegunów magnetycznych. Te dobiegające do ziemi od strony równika, są przez ziemskie pole magnetyczne dość mocno odchylane i ziemi nic osiągają. Nie jest możliwe utworzenie się nad powierzchnią ziemi stwierdzonego przy pomocy wahadła rozkładu pola wprost przez dochodzące z kosmosu do ziemi fale elektromagnetyczne naturalnego promieniowania. Przyjmując pogląd o przenikaniu struktury ziemi przez naładowane cząstki promieniowania kosmicznego, udało się wyjaśnić wiele dotychczas niewyjaśnionych, zagadkowych zjawisk z pogranicza nauk tajemnych. Przede wszystkim wtórnego promieniowania podziemnych cieków i żył wodnych, przeznaczenia wszelkiego rodzaju zawieszek i wisiorków, odmiennego poglądu odnośnie sposobu działania na człowieka lecznictwa akupunkturą, a także innego niż dotychczas spojrzenia na celowość budowy tak gigantycznych obiektów, jakimi są piramidy. W książce od początku do końca zachowany jest opis badań zgodny z rzeczywistym tokiem prowadzonych prac badawczych, a także zachowany jest ciąg logiczny interpretacji wyników tych badań, oparty na wiedzy zdobytej wcześniej. Dlatego w trakcie czytania książki nic można pomijać niektórych jej stron, ponieważ dalsze czytanie stanie się zupełnie niezrozumiałe. Wzory matematyczne są dla specjalistów, uczuleni na nie mogą je pominąć. Książka ze względu na trudny język techniczny być może sprawi niektórym czytelnikom kłopot, jednak ze względu na zawarty w niej bardzo szeroki zakres wiedzy interdyscyplinarnej, postanowiłem udostępnić ją szerokiemu gronu, ponieważ zainteresowanych rozwiązaniu fenomenu radiestezji jest wielu.
Fragment książki – od autora

Nauka odkrywa fenomen radiestezji
Spis Treści

Wykaz ważniejszych oznaczeń
Od autora
Rodzial 1. Wstęp
Rozdział 2. Narządzie pomiarowe
Jak to się zaczęło
Moje pierwsze wahadło
Pierwsze doświadczenia
Wahadło spełniające oczekiwania - selektywne dwuciężarkowe
Testowanie wahadła dwuciężarkowego
Dlaczego wahadło porusza się w płaszczyźnie o stałym kierunku?
Dlaczego kierunek ruchu wahadła jest taki, a nie inny?
Dlaczego przestrajanic wahadła powoduje cykliczni) synchronizację?
Rozdział 3. Testowanie wahadła
Zachowanie wahadła zsynchronizowanego w innych miejscach
Miejsce badań
Co jest przetwornikiem energii pola EM?
Stanowisko pomiarowe
Rozdział 4. Rozkład pola w płaszczyźnie poziomej
Sposób przeprowadzenia pomiarów
Podsumowanie dotychczasowych rezultatów badań
Jak powstają fale stojące? Interferencja fal
Analiza rozkładu pola magnetycznego wyznaczonego doświadczalnie
Sprecyzowanie problemu
Rozkład pierwszy
Pozostałe rozkłady
Sumowanie wektorów pól magnetycznych trzech fal stojących
Rozdział 5. Promieniowanie naturalne w sąsiedztwie ziemi
Promieniowanie linii wodoru o częstotliwości 1420 MHZ
Fala stojąca wzdłuż kierunku N-S
Propagacja fal wzdłuż innych kierunków
Rozdział 6. Pionowy rozkład pola
Badania rozkładu pola w funkcji wysokości, rozkład przestrzenny pola
Co wynika z rozkładu pionowego pola?
Promieniowanie w kierunkach (-71°, +109°) i (+71°, -109°) wzdłuż promieni pochylonych
Propagacja fal w warstwowej strukturze ziemi
Wzbudzenie fal EM w ziemi przez naładowane cząstki pochodzenia kosmicznego
Skutki zewnętrzne fal stojących o kierunkach (-71°, +109°) i (+71°, -109°) wzdłuż promieni pochylonych w ziemi
Matematyczny opis pola wypadkowego nad powierzchnią ziemi
Rozdział 7. Interferencja rozkładów falowych
Badania przestrzennego rozkładu pola w innych miejscach, wybór punktów pomiarowych
Okresowe zmiany natężenia pola nad ziemią wzdłuż południków
Sprecyzowanie zagadnienia
Składowa Hnv pola magnetycznego
Składowa hns pola magnetycznego
Rozdział 8. Podziemne cieki i zbiorniki wodne
Oddziaływanie przedmiotów i wody ukrytych w ziemi
Wprowadzenie
Propagacja emisji wtórnej cząstki w głąb ziemi
Przewodnik w ziemi
Promieniowanie podziemnych cieków wodnych
Właściwości wody dla wielkich częstotliwości
Odbicie fal od lustra cieku wodnego
Rozdział 9. Rezonator magnetyczny i dipol elektryczny
Potwierdzenie obecności siatki elementarnej metodą odpromiennika
Na pograniczu fantazji
Potwierdzenie obecności siatki elementarnej przy pomocy dipola elektrycznego
To chyba nic zbieg okoliczności
Jedna z wersji
Rozdział 10. Deformacja pola przez ośrodki materialne
Zjawiska dyfrakcyjne na przedmiotach, oddziaływanie kształtów
Figura o kształcie piramidy w znanym nam rozkładzie pola
Rozdział 11. Radiestezja w moim rozumieniu
Co wskazuje zwykłe wahadło - ciężarek na nitce
Moja teoria radiestezji to nauka, pseudonauka czy protonauka?
Rozdział 12. Zakończenie
Słownictwo
Literatura

Nauka odkrywa fenomen radiestezji

Zjawiska radiestezyjne w świetle teorii pola elektromagnetycznego