Mumio Naturalne lekarstwo z gór

3000 lat temu ludzie nie mieli współczesnych lekarzy i specyfików leczniczych, którymi dysponujemy obecnie. Sięgali oni wtedy do natury i odnajdywali w niej leki, które doskonale radziły sobie z wszelkimi dręczącymi ich dolegliwościami. Dzisiaj wiele spośród tych środków leczniczych odeszło w zapomnienie. Jest jednak taki, którego niekwestionowana skuteczność wygrała walkę z nieubłaganie upływającym czasem. To mumio.
Jest ono najpotężniejszym spośród znanych leczniczych biostymulatorów. Nic dziwnego, że konwencjonalni lekarze i naukowcy poświęcają swój czas na zbadanie fenomenu tej niepozornej z wyglądu substancji. Tym bardziej, że oszałamia nie tylko działanie tego środka, ale również ilość jego potencjalnych zastosowań.
Z tej książki dowiesz się, jak można stosować mumio w celu wyeliminowania schorzeń żołądka i jelit. Autor wyjaśnia, jak ten specyfik wpływa na stan kości, wspomaga gojenie się ich złamań i likwiduje osteoporozę. Podpowiada również, dlaczego po mumio powinny sięgnąć osoby mające problemy z oskrzelami, cierpiące z powodu hemoroidów, bądź pragnące wzmocnić potencję. Sporo miejsca poświęcono również zastosowaniu zewnętrznemu tego środka.
Autor rozprawia się z mitami dotyczącymi mumio oraz wyjaśnia pochodzenie tego specyfiku, proces jego pozyskiwania i oczyszczania. Podaje dokładny skład chemiczny mumio i odpowiada na pytanie, czemu ma ono tak dużą skuteczność. Instruuje również, jak samodzielnie przygotować z niego optymalny lek.
Mumio – pradawne panaceum na współczesne choroby.


Wybrany fragment książki

   Jednym z najciekawszych i jednocześnie naj mniej znanych naturalnych lekarstw pocho dzących z Azji Środkowej jest bez wątpienia mumio. Fakt, że tak niewiele o nim wiemy, wcak nie świadczy o tym, że nie jest ono warte zainteresowania. Ta naturalna substancja ma bowierr niezwykłe właściwości lecznicze, mimo iż dopiero niedawno zostały one dostrzeżone. Stało się tak dzięki publikowaniu na coraz większą skalę, głównie w języku rosyjskim, naukowo potwierdzonych wyników badań dotyczących skuteczności działania mumio. Także w Indiach za sprawą coraz nowocześniejszych metod badawczych możemy poznać tajemnicę naturalnego skarbu z gór.
   Od wielu lat wokół mumio krążą niezliczone legendy. Wiadomo, że bardzo trudno je uzyskać, a przy produkcji zachować wszystkie jego oryginalne właściwości. Z powodu braku ustalonych standardów wytwarzania leku, jego jakości czy składu, mumio zyskało złą sławę i straciło zaufanie nie tylko lekarzy medycyny naturalnej, lecz także pacjentów. Nie bez znaczenia były również wpływy polityczne bądź spowodowane wyłącznie chęcią zysku produkcje podróbek lub leku marnej jakości.
   Do Europy Zachodniej mumio dotarło poprzez repatriantów. Właśnie dzięki nim mumio może być pomocne w tych przypadkach, gdzie tradycyjna medycyna zawodzi.
   Słowo mumio oznacza chronić organizm przed chorobami; w języku staroperskim mum znaczy wosk.
   Zapewne wielu Europejczykom wyraz mumio kojarzy się z egipską mumią bądź z proszkiem z mumii - lekarstwem z czasów starożytnego Egiptu (Mumia vera aegyptiaca), które wytwarzano z rozdrobnionych na proszek mumifikowanych ciał ludzkich, żywicy, asfaltu i ekstraktu z cedru, i które miało właściwości tamujące krew.
   Mumio określa się inaczej w zależności od kraju czy regionu. W każdym języku nawiązuje się do tego, w jakiej postaci ono występuje. Są to określenia w mniejszym lub większym stopniu opisujące substancję, która wydostaje się z gór. W Indiach mumio znane jest pod nazwą shilajit i zajmuj ważne miejsce wśród leków medycyny ajurwedy skiej. Z kolei w Birmie mumio określa się nazw kao-tun, co dosłownie oznacza krew góry. W pc łudniowosyberyjskim regionie gór Ałtaj nazyw się je barachschin, co oznacza olej z gór. Na terę nie Tybetu, Mongolii oraz Zabajkala (na wschó od jeziora Bajkał) używa się terminu brogshaur czyli sok gór. W Iranie i Iraku można spotkać si z nazwą arakul dshibal, co dosłownie tłumacz się jako pot góry. W regionach Kazachstanu, Uz bekistanu, Kirgistanu, a także w większości by łych republik Związku Radzieckiego nazywa się j po prostu mumio.
   W każdym z tych krajów można znaleźć dawne niekiedy dość mistycznie brzmiące teksty opisu jące skuteczność leczenia mumio. Zarówno w le gendach, jak i w literaturze fachowej natrafiam; na informację o tym, że najbardziej rozpowszech nionym sposobem użycia mumio jest stosowanii go wraz z miodem. Jego dodatek spełnia zadani* tak praktyczne, jak i terapeutyczne. Z jednej stro ny bowiem likwiduje specyficzny smak mumie z drugiej - lecznicze działanie mumio i miodu zo staje połączone.