Michał, drumla i polityka

W życiu nie pisałem recenzji, choć czytam je namiętnie. Ale po takiej lekturze muszę coś napisać, bo mnie nosi. Bo to naprawdę dobra rzecz. WAŻNE – ZDRADZAM TREŚĆ – lojalnie uprzedzam. Ale najpierw o pierwszych wrażeniach. Książkę kupiłem dzięki oryginalnej okładce i informacji z okładki, że mamy do czynienia z komedią. I rzeczywiście, śmieszne, czasami rubaszne sceny nakładają się jedna na drugą, a sposób myślenia głównego bohatera zaskakuje co krok, mimo, że wiemy po kilku stronach, czego można się po nim spodziewać. Śmiałem się jak przysłowiowe prosię. Ale coś mi mówiło, że powinienem przeczytać tę książkę jeszcze jeden. Za drugim razem dostrzega się coś innego, mianowicie to, że Autor ma wyjątkową zdolność jednym celnym zdaniem, jedną, zdawało by się uboczną myślą wyśmiać zjawisko, postawę lub proces pozornie wymagający minimalnie pięciominutowego skeczu, lub półtoragodzinnego filmu. Śmiałem się znów, ale nieco inaczej… Dostaje się tu wszystkim i za wszystko. Małżonkom za relacje domowe, katolikom (polskim) za przekonanie, że nic nie trzeba robić, bo Królowa Polski nas przecież obroni, prezydentom miast za urbanistyczne szaleństwo, przekupnym lekarzom za łapówki, nauczycielom akademickim za udział w fikcji, jaką jest większość studiów zaocznych, studentom za naiwność, Polonii Amerykańskiej za wszystko, komunistom za głupotę, konformistom za wiadomo co, urzędnikom za bierność, i tak dalej i tak dalej…Gdyby spojrzeć na sprawę z punktu widzenia politycznego, to obrywają dwie strony polskiego sporu, czyli Sekciarze i Mafiosi, zwani też Lemingami i Moherami. Ciekawe są (podane oczywiście nie wprost) komentarze na temat mody na powierzchowną duchowość (oczywiście wschodnią), pseudo buddyzm i wszystko, co nie jest związane z chrześcijaństwem. Z drugiej strony obrywa się płaskoziemcom i „foliarzom”. Ale co ciekawe, gdy „foliarze” i płaskoziemcy mogą się przydać, wtedy tak zwana oświecona elita przestaje z nich szydzić i korzysta z tego, co mogą zaoferować. I to są mistrzowskie sceny. To jest już klasa sam w sobie. Czytajcie! Przeczytałem też książkę tę trzeci raz. I już się nie śmiałem. Bo oto mamy trzecią warstwę opowieści, czyli piękną opowieść o miłości syna do ojca. Co ma zrobić ojciec dziecka, które rodzi się późno, a poza tym rodzi się z deficytami utrudniającymi życie? No właśnie! Kochający ojciec robi co może, by przygotować syna na życie bez rodziców, na życie w zmieniających się realiach. Oczywiście zabezpiecza syna materialnie, ale też twardo stąpając po ziemi, skutecznie przygotowuje go na przyszłość. I mimo przekonania, że główny bohater w końcu musi się potknąć, wierzymy, że w końcu mu się powiedzie. Dlatego zachęcam – warto przeczytać tę niewielką książeczkę nie raz, ale dwa, ale trzy razy.