Magia wiary

Głównym tematem tej książki są mentalne i duchowe prawidła dające szczęście, zdrowie i spokój ducha. Wiara oraz praktyka Bożej Obecności są katalizatorami umożliwiającymi realizację naszych najskrytszych pragnień. Każdy rozdział tej książki powinien pomóc czytelnikowi w lepszym zrozumieniu duchowych praw, którym podlegamy i w efekcie wzmocnić jego wiarę w niewidzialne siły, z którym pomocą czynić możemy dobro.


Wybrany fragment książki

PRAGNIENIA SĄ SIŁĄ NAPĘDOWĄ wszystkich naszych działań. Nie bylibyśmy w stanie unieść ręki, ani ruszyć się na krok, gdyby nie nasza chęć poruszania. Pragnienia są darem od Boga. Jak powiedział Browning: „Tyś Boże, jest tym, który daje, jam jest tym, który otrzymuje".
To człowiek jest tym, który otrzymuje wszystkie dary ofiarowywane przez życie!: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś' przy mnie i wszystko moje do ciebie należy". Wszystko, co tylko jest Ojca, należy do mnie. Nasz Ojciec zawiera w Sobie wszystko, czego potrzebujemy, aby osiągnąć spokój ducha, harmonię, dostatek i zaskarbić sobie Boże przewodnictwo. Musimy nieustannie wzrastać, rozwijać się. Nigdy nie wyczerpiemy zasobów Nieskończonej Skarbnicy.
Uświadommy sobie kilka prostych prawd: to pragnienie powoduje, że uskakujemy przed nadjeżdżającym autobusem. Powodem, dla którego to robimy, jest nasze fundamentalne pragnienie ochrony własnego życia. Instynkt samozachowawczy jest podstawowym prawem natury.
Rolnik zasiewa ziarno, ponieważ pragnie wyżywić siebie i swoją rodzinę. Człowiek buduje samoloty, ponieważ pragnie zwyciężyć czas i przestrzeń. Podobne przykłady znajdziesz w trakcie całego swojego życia.
Pragnienie popycha człowieka do działania; jest bodźcem do czynu. Stoi za każdym osiągnięciem. Pragnienie to kosmiczny impuls, popychający nas naprzód i ku Bogu Pragnienie jest aniołem Bożym - posłańcem Najwyższego - który mówi nam: „Wznoście się coraz wyżej".
Pragnienie stoi za każdym osiągnięciem. Jest siłą napędową życia. Dążymy do realizacji tych pragnień, które wydają nam się najbardziej porywające. Każdy z nas dąży do realizacji tego, co w danej chwili najbardziej zaprząta jego umysł.
Pragnienie jest aniołem Bożym, który mówi nam o czymś, co uczyni nasze życie pełniejszym i szczęśliwszym, jeśli tylko to zaakceptujemy. Im większych korzyści oczekujemy z realizacji pragnienia, tym jest ono silniejsze, jeśli nie ma żadnej spodziewanej korzyści czy postępu, nie ma pragnienia; w konsekwencji nie jest podejmowane działanie.
„Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni"2 - rzekł Pan. To, co podszeptuje nam serce, jest alfą; aby stało się omegą, musimy wzbudzić w sobie poczucie, że to, czego pragniemy, już teraz jest naszym udziałem.
Długotrwała niemożność zrealizowania pragnień prowadzi do przygnębienia i frustracji. Wiele osób, z którymi zdarzyło mi się rozmawiać, skarżyło się, że od lat bezskutecznie próbują zrealizować jakieś marzenie lub osiągnąć określoną pozycję w życiu. Ludzie ci nie wiedzieli, że pragnienie zrobienia lub osiągnięcia czegoś było jak wyznanie: „nadal mi się nie udało". Zamiast tego powinni oni zadeklarować: „Tak, Ojcze, wierzę w to i uznaję za prawdę", i kroczyć przez świat, wiedząc, że „już się to stało".
Wyobraźmy sobie ziarno, które pobiera z ziemi wszystkie niezbędne mu składniki, takie jak woda czy związki chemiczne, a gdy wyrośnie ponad ziemię, zaczyna w procesie fotosyntezy pobierać z promieni słonecznych światło i wszystkie inne elementy niezbędne do wytworzeni złożonej substancji zwanej chlorofilem. Odznacza się on również inteligencją, pozwalającą mu produkować w swej korze i liściach niezwykle złożone substancje chemiczne których rozpoznanie przekracza ludzkie możliwości.
Podobnie jest z człowiekiem. Jeśli stanie się on jak ziarno, przyciągnie do siebie wszystko, co będzie mu nie zbędne do realizacji jego marzenia: przyjaciół, fundusze znajomości, pomysły itd.
Każdy mężczyzna, kobieta czy dziecko napotkane na ścieżce życia jest sługą prawa, które wprawiliśmy w ruch w swoim wnętrzu: „Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami".3 Nieskończon1 Intelekt, który wprawiliśmy w ruch swoją modlitwą, za szczepią u innych czyny i słowa niezbędne do realizacji naszego dążenia.
Niedorzeczne jest oskarżanie czy obwinianie innych ponieważ musimy zdać sobie sprawę z tego, że inni ludzie są jedynie świadkami, mówiącymi nam, jacy naprawdę jesteśmy: „Jak wewnątrz, tak i na zewnątrz". Jeśli wewnątrz panuje niezgoda, to musi ona przejawić się również na zewnątrz. Jeśli tkwisz w poczuciu niedostatku i bezsilności inni tylko o tym niedostatku poświadczą.