Kronika klasztoru Monte Cassino

16. W ostatnim roku rządów tego przeora, cesarz Ludwik, zwany Almus albo Święty syn Karola, w czwartym roku panowania, zwołał zebranie w swoim pałacu w Akwizgranie. Przybyło bardzo dużo przeorów i zakonników, zebranie przegłosowało siedemdziesiąt dwa glówne rozdziały, przypominające regułę świętego Benedykta, przestrzeganą niemal we wszystkich klasztorach. Ludwik, naśladując swoich ojców, Pepina i Karola, uczcił świętego Piotra i jego wikariusza paktem konstytucji i zatwierdzenia, własnoręcznie go opieczętowal, dodał do tego trzech synów i dat do podpisu dziesięciu biskupom, ośmiu przeorom, piętnastu hrabiom, bibliotekarzowi, mansjonarzowi i ostiariuszowi za pośrednictwem legata Świętego Kościoła rzymskiego, Teodora, nomenklatora, wysłał papieżowi Paschalisowi. W tym czasie zbudowano zgodnie z regułami sztuki, kościół Świętego Wincentego, zwany większym, we wspomnianym miejscu, blisko Volturno. Uczynił to przeor Jozue. (fragment)