Egzekutor

"[...] zło nie ma skali, a ludzkie cierpienie - kresu." Kolejna książka o tematyce II wojny światowej, którą miałam ostatnio okazję przeczytać. "Egzekutor" to nie jest łatwa lektura, jak wszystkie, które dotyczą tego okresu. Czytanie o nazistowskich zbrodniarzach wywołuje ciary na ciele i mnóstwo negatywnych emocji. Marcel Woźniak przybliża postać Felixa Landau, który "stacjonował" w Drohobyczu. Tam organizował pracę Żydom, choć wielu z nich też straciło życie. Z wielu powodów, co w głowie się nie mieści. Jednak w swoich postępowaniach nie był osamotniony. Chora idea Hitlera wyprała mózgi ludziom, którzy na krzywdzie innych, poniżaniu, obdzieraniu z godności, pozbawianiu życia, dorobili się majątku. Tym bardziej nie potrafię zrozumieć, że tacy ludzie byli ułaskawiani z braku dowodów. Poznajemy postać Landau, ale również niektóre losy żydowskich ofiar mężczyzny. Tym bardziej jest to trudna lektura, o czym przekonacie się już na samym wstępie książki. Autor nie cacka się z opisami zbrodni, można by powiedzieć, że bez emocji, tak jak to postępował Landau i inni naziści. Co ciekawe, Landau był człowiekiem mocno zapatrzonym w siebie, ale i w ukochaną Gertrude, dla której to odnowił drohobycką willę. Jego fanatyzm odczuło wielu ludzi na swojej skórze, co jest kompletnie niewyobrażalnym barbarzyństwem. Po takich historiach pewnie niejedna osoba zastanawia się, co z naszym człowieczeństwem? Czy w obliczu dojścia do władzy, dorobienia się majątku i byciem panem życia i śmierci, zamieniamy się w bezduszne maszyny do zabijania, zadawania okropnego bólu? Marcel Woźniak ma ciekawe pióro, choć momentami czułam się pogubiona w codzienności nazistów. Ich rozmowy, dowcipy, wykonywanie rozkazów kompletnie zbijały mnie z tropu, gdy przed chwilą dokonywali egzekucji, czy też grabieży. Miejscami lawirujemy między teraźniejszością, a przeszłymi wydarzeniami, ale nie ma tego wiele. Według mnie są tu fragmenty, które napędzają tę historię, ale także takie, które zapał do czytania mocno ostudzają. Mimo wszystko, jest to lektura, która nie dostarcza rozrywki, a ukazuje świat, w którym żyjemy. Świat, w którym historia lubi się powtarzać i to się właśnie dzieje. Jeśli interesuje Was taka literatura, to zdecydowanie polecam. Ja wiem, że muszę teraz odpuścić tą tematykę, ponieważ po dwóch książkach o tematyce wojennej w krótkim czasie czuję, że mam dość.