Ego-rcyzmy. Poznaj, czym jest i jak działa ego

Kiedyś tam ktoś będzie patrzył na Twoje pokolenie z niedowierzaniem, zastanawiając się, jak kobiety i mężczyźni mogli żyć w taki metodę. Posiadać głowy wypełnione lękami z przeszłości, mimo że wszak możliwe jest życie jedynie w teraźniejszości. Oczekiwać z niepewnością przyszłych wyników, tak jakby od nich zależała wartość człowieka, co najmniej prawie każdy wszak jest wartością samą w sobie. Snuć historie na zagadnienie własnego "ja", tak jakby można było człowieka określić jakąkolwiek etykietą. Idealizować lub krytykować innych i uznawać siebie za lepszych albo gorszych. Oceniać świat w kategoriach bardzo dobra albo nienajlepsza, tak jakby jakikolwiek umysł był w stanie rozpoznać wyroki boskie i skalkulować, co powinno, a co nie trzeba dziać.

Będzie to możliwe dopiero za kilkadziesiąt, ma możliwość kilkaset lat. Ludzkość nie zrozumiała jeszcze, że oświecenie i życie w stanie bezwarunkowego szczęścia , a dodatkowo mądrości nie jest azjatycką bajką, niemniej jednak podstawową prawdziwą drogą, dostępną dla każdego. A ma możliwość Ty już jesteś na tym etapie?

Ta książka opisuje funkcjonowanie ego, czyli iluzję istnienia ludzkiego "ja". Tłumaczy, czym są myśli i na jakich zasadach identyfikacja z nimi wciąga nas w świat iluzji. Wyjaśnia pojęcie separacji, oddzielającej nas od prawdziwej rzeczywistości i budującej fałszywe opinie czy poglądy, przez które cierpimy. Jest mapą wskazującą drogę do zrozumienia ego i ciągłego oświecania się, prowadzącego nieuchronnie do absolutnej, bezwarunkowej wolności. Uczy odstawania się zamiast stawania i jest powrotem do źródeł prawdziwej ludzkiej natury. Jeśli sądzisz, że jesteś kimś więcej, niż wydaje Ci się na co dzień, znajdziesz tu rozwiązania, jakich szukasz.

Mateusz Grzesiak - międzynarodowy nauczyciel i trener, psycholog, autor sześciu książek o rozwoju osobistym, emocjonalnym, duchowym.

Fragment Książki Ego-rcyzmy

Czym jest ego ?

Ego to psychosomatyczna reprezentacja Ciebie — tego, kim jesteś. Sam fakt nazwania siebie w dowolny sposób już podaje w wątpliwość prawdziwość tego twierdzenia, bo skoro ktoś jest w stanie powiedzieć, kim jest — np. hydraulikiem — to musi także istnieć na wyższym poziomie, by zdać sobie z tego sprawę. Świadomość bycia hydraulikiem nie jest hydraulikiem. Tak samo świadomość bycia mężczyzną nie jest ani męska, ani kobieca. Innymi słowy: istnieje ktoś uświadamiający sobie i istnieje hydraulik. Mówiący zdał sobie sprawę i wypowiedział słowa, z którymi zapewne umysł się zidentyfikował. Ale to za mało —jeśli jesteś kimś, to musisz być także osobą zdającą sobie z tego sprawę. Tyrn sposobem zawsze jesteś czymś więcej, niż sądzisz; nie może być inaczej, bo skoro zdałeś sobie sprawę z czegoś, to istniejesz, zanim to wypowiesz, a nawet zanim to pomyślisz. Świadomość jest zawsze na wyższym poziomie logicznym niż zauważana treść, z którą identyfikuje się umysł. Ego jest konstruktem psychosomatycznym, to znaczy istnieje zarówno na poziomie mentalnym, jak i cielesnym. Mentalnie prawie każdy z nas ma historie na swój temat —jesteś więc ojcem, jesteś dziewczyną, jesteś szefem, jesteś mężczyzną, jesteś człowiekiem, jesteś chory, jesteś szczęściarzem, jesteś nerwusem itd. — i gdy się z nimi identyfikujesz, chwilowo tracisz kontakt z rzeczywistością. Ponieważ identyfikacja z myślą jest największą umiejętnością ludzkości — każdy człowiek spędził długie lata na ćwiczeniu wierzenia w umysłowe historie — dlatego ta „chwilowa" identyfikacja przeradza się z czasem w automatyczny nawyk, który jest uprawiany — niczym oddychanie przez ciało — przez całe życie. Historie te wyznaczają sposób postępowania, sposób myślenia, kierunek życia, relacje z innymi, organizują linie czasu i miejsce pracy — czyli tworzą całą zewnętrzną rzeczywistość, która jest jedną wielką metaforą tego, co się dzieje w głowie myślącego.
Istnienie ego na poziomie somatycznym natomiast to przyjęcie przez ciało, które musi podążyć za umysłem (wyobrażasz sobie, że podnosisz rękę, i to robisz), określonej świadomości somatycznej i funkcjonowanie na wibracjach adekwatnych do poziomu rozwoju mentalnego ego. Jogini czy fakirzy, badani przez zachodnich naukowców, przedstawiali różne zachowania niemożliwe do zrozumienia dla naszej nauki (np. zmiana temperatury ciała na żądanie, zmiana szybkości bicia serca i przyspieszenie metabolizmu). Były one niezrozumiałe właśnie dlatego, że poziom świadomości ciała ludzi Wschodu był o wiele większy i bardziej rozwinięty niż możliwości świata zachodniego, który rozwijał zupełnie inne aspekty życia (zamiast godzinami ćwiczyć jogę, człowiek Zachodu może pracować, by zdobyć pieniądze i je potem wydać). W efekcie Zachód ciągle uważa za przypadkowe i niezrozumiałe te zjawiska, które nie wchodzą w zakres aktualnie obowiązujących teorii naukowych, a które są, nawet od wielu tysięcy lat, z powodzeniem praktykowane w innych kręgach kulturowych (nieinwazyjne operacje na Filipinach, leczenie energetyczne meksykańskich curanderos, akupunktura i wiele innych). Nagłe wyzdrowienie jest często nazywane spontaniczną remisją, podczas gdy w naukach Wschodu może mieć perfekcyjne, zrozumiałe w ich systemie wytłumaczenie. Rozwinięte ego na poziomie somatycz- nym jest zdolne do samodzielnego uzdrawiania się z rzekomo nieuleczalnych chorób, do odczuwania bardzo subtelnych zjawisk energetycznych — w ten sposób otwiera wrota poznawcze dla człowieka, który zyskuje dostęp do wcześniej nieosiągalnej wiedzy i do świata zjawisk.

Ego jest oparte na stwierdzeniu Kartezjusza: „myślę, więc jestem". Słowa te zakładają istnienie jako efekt myślenia —ja jest więc efektem, produktem, wypadkową i konsekwencją myślenia. Odkrywając dwa podmioty domyślne schowane w tym zdaniu, otrzymamy. ,ja myślę, więc ja jestem". Jak widać, masz do czynienia z dwoma ja i każde z nich zajmuje się innym czasownikiem, a więc inną czynnością. M-ego sugeruje, by tego nie pisać, bo są przecież lepsi... Uważa, że nie ma prawa o tym pisać... Że musi poczekać jeszcze parę lat...
Pierwsze ja myśli, a drugie ja jest (istnieje jako konsekwencja tego myślenia). Zachodzi między nimi również relacja nadrzędności i podrzędności — drugie ja istnieje, bo pierwsze ja pomyślało. Powstają także pytania: które z tych ja jest prawdziwsze, czy któreś z nich może się mylić i skąd się one wzięły. Samo założenie istnienia dwóch różnych ja jest już powodem zaistnienia podziału, tak zwanej separacji — odłączenie od Boga, od źródła, od Wyższej Inteligencji, od Big Mind (Dużego Umysłu), od transcendencji, od Prawdziwego Siebie — są różne nazwy opisujące to samo zjawisko, ale idea pozostaje taka sama: zaczynają istnieć w umyśle różne reprezentacje Twojego ja, w efekcie czego jesteś rozerwany między tymi interpretacjami, siłą rzeczy pozostającymi w konflikcie między sobą oraz ze światem zewnętrznym. Bo w nocy, gdy śpisz, przecież nie myślisz — i wtedy nagle Cię nie ma? Karte-zjusz miał do pewnego poziomu rację — nie istniejemy, dopóki nie zdamy sobie z tego sprawy. Ale, idąc dalej, gdy zadasz pytanie: „kto pomyślał »myślę, więc jestem?«", wchodzisz na następny poziom - musi istnieć kolejne ja, nadrzędne w stosunku do dwóch pozostałych. Idąc dalej i zadając po raz kolejny to samo pytanie, stworzysz kolejne ja, i tak w kółko, bo to jest kółko — aż koła nie ma wyjścia, póki się po nim chodzi. To tak jak pająk, który wpada do okrągłego zlewu i chce z niego wyjść, próbując szczęścia na różnych jego częściach — nie jest w stanie, bo wszystkie są takie same. Musi zastosować zupełnie inne podejście, by znaleźć rozwiązanie. W przypadku koła kartezjańskiego jest nim świadomość — zdanie sobie sprawy z tego, że Twoje ja istnieje w myślach i że jest ono obserwowane. To działanie jest początkiem odiden-tyfikowywania się — początkiem powrotu syna marnotrawnego do domu, początkiem anihilacji ego, początkiem odnalezienia prawdziwego siebie.

M-ego się chowa, nie chce otworzyć okien, by nikt nie zobaczył, że pisze książkę; martwi się, że będzie miało problemy... Sugeruje, że przy świetle jest lepiej, niech więc okna pozostaną zasłonięte. Złości się, że to wszystko jest pisane, że niepotrzebnie jest to robione. Uważa, że fakt opisania tego nic nie da i że się go nie pozbędę w taki sposób. Śmieje się, że to niby jest uczciwe. Mówi, że to pier... To tak jak w przypadku dwóch kanarków w klatce: starego i młodego. Ten stary został kiedyś złapany i pamięta, czym jest wolność, a ten młody urodził się już w klatce i poza nią nie ma dla niego życia. Ten pierwszy w zupełnie inny sposób traktuje klatkę, zdając sobie sprawę, że poza nią istnieje życie, i ma porównanie, którego brakuje drugiemu. Z ludźmi jest dokładnie tak samo do momentu pierwszego świadomego przebudzenia, gdy zdają sobie nagle sprawę, że ego to klatka i że prawdziwy umysł jest czymś o wiele większym; od tej chwili zaczynają pracować w celu odnalezienia tego umysłu i otwarcia na jak najdłużej drzwi od klatki. Tymczasem ci, którzy żyją zidentyfikowani z klatką, nie widzą nic poza nią i dają w swoim życiu wyraz temu, jak wierzą, że jest /.budowany świat. Mapa jest dla nich terytorium, film jest dla nich rzeczywistością, myśl jest dla nich prawdą i wszystko, co wykonują, wychodzi z przewidywalnych i automatycznych wzorców, zaprogramowanych wcześnie w dzieciństwie. Poniżej zobaczysz najbardziej typowe wzorce, odpowiadające na kluczowe pytanie: „kim jestem?". Zanim przejdziesz do ich lektury, wykonaj ćwiczenie, dzięki czemu będziesz miał jedyny materiał, na którym warto pracować — siebie samego.

Ego-rcyzmy
Spis treści

• Jak czytać tę książkę
• Wstęp
• 1. Czym jest ego
• 2. Identyfikacja na poziomie ja
• 3. Geneza ego
• Ari
• 4. Mechanizm działania ego
• Identyfikacja Separacja Dualizm Motywacja
• 5. Mechanizmy obronne
• Wyparcie
• Projekcja
• Racjonalizacja
• Kształtowanie formacji reaktywnych
• Przemieszczenie
• Identyfikacja
• Fantazjowanie
• Regresja
• Zaprzeczanie
• 6 ego-rcyzmy. poznaj, czym jest i jak działa ego
• Dehumanizacja i uprzedmiotowienie
• Dysocjacja
• Idealizacja i dewaluacja
• Kompensacja
• Humor i inne emocje
• Prokrastynacja i pośpiech
• Atrybucja odpowiedzialności w służbie ego
• Selektywna uwaga i fiksacja
• Introjekcja
• Bunt i konformizm
• 6. Czym jest świadomość
• Świadomość odczuć
• Świadomość emocji
• Świadomość dialogów wewnętrznych
• Świadomość wyobrażeń
• Świadomość zachowań
• Świadomość nawyków
• 7. Poziomy świadomości transcendentnej
• Akceptacja
• Utylizacja
• Wdzięczność
• Miłość
• Radość
• Spokój
• Pokora
• Służba
• Oświecenie
• Zakończenie