Dlaczego nie poczekałaś?

DLACZEGO NIE POCZEKAŁAŚ Wery Gorczyńskiej. To jest zupełnie coś innego, niż dotąd czytałyście/czytaliście. Jakby blog, a nawet dwa blogi, trzy czy cztery nawet, które ze sobą czatują, gadają, pogadują i uzupełniają się. Wkręca , bo jest jakby o mnie, o nas, o was. Jest tak blisko życia, jak wrażliwa skóra czy może nawet nerw na wierzchu. Zmienność stylu powoduje nasycenie zainteresowania. Dramaturgia opowieści meandruje pięknie i mocno intrygująco. Wszystko tam jest w tej powieści - nie powieści. To nawet chyba jakaś nowa forma narracji prozatorskiej, którą trudno mi nazwać, ale może Wy ją jakoś ochrzcicie. Piszę tę recenzję z powodu samego dzieła. Może nie jest to wyrafinowana literatura, ale na pewno literatura i to taka, że może i powinna czytać ją 14 latka razem z 34 letnią matką i 54 letnią babcią. Poniżej link do strony, gdzie można przeczytać fragment ? zapraszam i proszę o dużą i pozytywną plotkę na temat tej książki. Wszędzie i wśród wszystkich. Dzięki, dzięki, dzięki? bo warto, warto, warto? http://www.proszynski.pl/Dlaczego_nie_poczekalas_-p-32208-.html Weronika Tarczyńska

Posłużę się recenzją nie swoją, ale pod którą się podpisuję, nie tylko że osoba ma tak samo na imię jak ja. Podaję linka i cytuję: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/193682/dlaczego-nie-poczekalas Czy dopiero śmierć matki pozwala nam uświadomić sobie, że jednak ją kochałyśmy i mogłyśmy tyle rzeczy zrobić razem??? Książka i samo życie odpowiada - niestety tak!! w większości wypadków. Matka i córka. Pierwsza zostawia swoje życie zapisane w dariuszu, druga opowiada o nim nam i samej sobie. Bardzo szybko okazuje się, że córka tak naprawdę nigdy nie znała swojej matki i nigdy nie próbowała jej poznać, zrozumieć. Sama przyznaje, że liczy się dla niej dzisiaj i kawałek jutra oraz wyłącznie jej własna osoba. Kiedy jednak powoli zagłębia się we wspomnienia matki przechodzi metamorfozę. Książkę mogą przeczytać córki i matki, chociaż pewnie tylko matki dorastających córek będą mogły dogłębnie zrozumieć problem obu pań. Wbrew pewności młodych osób, że ich rodzice w chwili urodzenia mieli już po minimum 30 lat, okazuje się iż jednak tak nie było. Każdy był młody i przeżywał młodzieńcze uniesienia, popełniał mniej lub więcej błędów i albo udawało mu się wyjść na ludzi albo jego życie nadal pełne jest ostrych zakrętów. Matki pamiętając swoją przeszłość doskonale zrozumieją wybory młodszej z bohaterek a i życie jej rodzicielki nie wzbudzi zdziwienia. Może tylko przez chwilę pomyślą, że warto jeszcze bardziej zwierzyć się swojej córce, ostrzec ją, obronić... Córki, no cóż, jeden z wątków będzie czytelny, ale pamiętnik matki??? Dziewczyny, zabierajcie się za czytanie i same przekonajcie się jak trudno uwierzyć, że matki też są istotami czującymi, kochającymi i chcącymi zapewnić swoim dzieciom maksimum bezpieczeństwa. Może uda się, nim zostanie Wam tylko pamiętnik...