Książka, napisana przez wielospecjalistyczny zespół autorów, powstała pod patronatem Brytyjskiego Towarzystwa Chirurgii Jednego Dnia. Publikacja stanowi swego rodzaju przewodnik postępowania z chorym na cukrzycę pacjentem, który jest poddawany zbiegom chirurgicznym Przedstawiono w niej algorytm opieki przed- i pooperacyjnej, uwzględniający trendy obowiązujące obecnie w leczeniu cukrzycy, a także informacje dla pacjentów oraz karty ułatwiające przygotowanie chorego do zabiegu i kontrolę choroby w okresie pooperacyjnym. Polskie wydanie zostało uzupełnione o odniesienia do sytuacji w naszym kraju.

Druga część publikacji pt. „Niedożywienie związane z chorobą” poświęcona sposobom zapobiegania i leczenia niedożywienia. W książce opisano metody zapobiegania niedożywieniu szpitalnemu i jego wpływ na funkcjonowanie organizmu. Przedstawiono podstawy prawne leczenia żywieniowego w Polsce, rekomendacje Europejskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego, zespoły leczenia żywieniowego oraz leczenie żywieniowe chorych w stanie terminalnym. Ponadto przedstawiono różne metody leczenia żywieniowego oraz leczenie żywieniowe w różnych sytuacjach klinicznych. Na końcu książki znajdą się podstawowe informacje o dietach przemysłowych zarejestrowanych w Polsce. Książka adresowana jest do lekarzy wszystkich specjalności zabiegowych, pediatrów i internistów, do średniego personelu medycznego oraz dietetyków. Będzie cennym źródłem wiedzy dla studentów medycyny, pielęgniarstwa i dietetyki.

„Praca jest efektem badań autorki, rozmów z rodzicami dzieci, lekarzami, rehabilitantami. Autorka, towarzysząca dzieciom i ich rodzicom, szuka odpowiedzi na pytania związane z różnorodnymi problemami, z którymi musi zmierzyć się małe dziecko dotknięte niepełnosprawnością, jego rodzice oraz osoby odpowiedzialne za leczenie, rehabilitację i szeroko pojmowany proces wychowawczy” (z recenzji). W pracy podjęto temat indywidualnych i rodzinnych uwarunkowań samodzielności małych dzieci z mózgowym porażeniem. Badaniami objęto 49 rodzin z dziećmi z mózgowym porażeniem dziecięcym pomiędzy 13 a 36 miesiącem życia, a grupę kontrolną stanowiło 30 rodzin z dziećmi zdrowymi. Wyniki badań wskazują na związek pomiędzy poziomem samodzielności dzieci a poziomem ich rozwoju, strukturą temperamentu, występowaniem zaburzeń towarzyszących temu schorzeniu. Istotny okazał się również rodzinny kontekst samodzielności, sposób, w jaki opiekunowie reagują na aktywność dziecka, uporządkowanie przestrzeni i plan dnia. Z badań wyłania się obraz rodzin wychowujących małe dzieci z mózgowym porażeniem. Okazuje się, że w sytuacji niepełnosprawności rodzice uruchamiają kreatywność, w różnoraki sposób stymulując aktywność dziecka. W pracy zawarto również opis indywidualnych przypadków, ilustrujących wyniki badań.

Bezpieczne ćwiczenia do stosowania w domu Specjaliści alarmują, że 50% młodych ludzi ma wadę postawy! A jak wygląda kręgosłup Twojego dziecka? Czy na pewno jest zdrowy? Od dzisiaj możesz nie tylko samodzielnie sprawdzić czy Twoja pociecha rozwija się prawidłowo, ale również zahamować postępujące boczne skrzywienie kręgosłupa. A wszystko za pomocą kilku prostych ćwiczeń! Autor przez ten praktyczny poradnik wskaże Ci, jak samodzielnie rozpoznać rozwój skoliozy u swojego dziecka. Umożliwi zastosowanie odpowiedniego leczenia, które może uchronić je przed operacją. Przedstawiony zestaw prostych, a zarazem skutecznych ćwiczeń, jest w pełni bezpieczny do wykorzystania w domowym zaciszu. W książce znajdziesz także wiele pomocnych ilustracji, które wskażą, jak należy prawidłowo ćwiczyć bez specjalistycznego sprzętu. Wystarczy koc na podłodze oraz dwa ciasno zwinięte ręczniki i możecie już ćwiczyć. Wyginaj śmiało ciało! Fragment książki Czy Twoje dziecko ma zdrowy kręgosłup Co trzeba (i warto wiedzieć) o skoliozie Wady postawy stanowią prawdziwą epidemię wśród młodzieży, nie tylko zresztą polskiej. Według niektórych źródeł, zarówno polskich jak i zagranicznych, w większym lub mniejszym stopniu obciążone jest nimi ponad 50% populacji, zaś najważniejszą i najniebezpieczniejszą z nich jest niewątpliwie skolioza. Jak można przeczytać w popularnych publikacjach, najważniejszymi do zauważenia jej cechami są: uniesiony jeden bark, wystająca łopatka (przy pochyleniu się widoczny garb, zwany żebrowym), asymetria talii, uniesione i wystające z jednej strony biodro, a także, przynajmniej niekiedy, wygięta w jedną stronę górna część szpary pośladkowej. Według Cobba skrzywienie w łuku piersiowym poniżej 5°, niekwalifikujące się do leczenia, występuje u ponad 40% populacji, może zatem być uważane za nie mające znaczenia odchylenie od normy. Do tego dochodzi ok. 17% traktowanych podobnie skrzywień poniżej 10°. Około 12% to skrzywienia 10-25°, 10% od 25 do 40°. Innymi słowy, naprawdę prosty kręgosłup jest dziś niemalże rzadkością. Na szczęście takie mniejsze skrzywienie jest praktycznie niezauważalne, chyba że jego „właścicielka" ma zamiar stanąć do konkursu na Miss Universum. Aby jednak zrozumieć, co dzieje się z ciałem człowieka w przypadku skoliozy, warto przyswoić sobie istotne wiadomości z anatomii. Ciało człowieka jest określane przez trzy przechodzące przez nie płaszczyzny, w których wykonywane są określone ruchy.   Czy Twoje dziecko ma zdrowy kręgosłup Spis treści: Mili Czytelnicy 1. Co trzeba (i warto) wiedzieć o skoliozie 2. Jak w domowych warunkach możemy rozpoznać skoliozę 3. Korekcja miednicy 4. Trochę masażu 5. Ćwiczenia oddechowe wprowadzające 6. Ćwiczenia symetryczne i pozycje 7. Ćwiczenia asymetryczne 8. Ćwiczenia asymetryczne wspomagane przez partnera 9. Ćwiczenia izometryczne (z partnerem) według Erny Becker 10. Automobilizacje 11. Ćwiczenia oddechowe według prof. K. Dobosiewicz 12. „Ćwiczenia krokodyla" 13. Jak korzystać z tej książki

Dobroczynne działanie miodu, znane od tysięcy lat, do dziś wykorzystuje się w medycynie naturalnej, kosmetyce i oczywiście kuchni. Miód wykorzystuje się, aby wspomóc leczenie chorób układu krążenia, układu oddechowego, pokarmowego, moczowego, skóry i błon śluzowych czy nawet schorzeń ginekologicznych. Pyłek kwiatowy i pierzga znajdują zastosowanie w leczeniu chorób żołądka, jelit, wątroby, układu krwionośnego czy schorzeń psychicznych. Miód wspomaga leczenie wielu dolegliwości, wpływa na poprawę samopoczucia, zwalcza bezsenność, dostarcza organizmowi cennych i łatwo przyswajalnych elementów odżywczych. Jest nieocenionym sprzymierzeńcem urody, o czym wiedziały doskonale już starożytne piękności, stosując z upodobaniem miodowe kąpiele, masaże i inne zabiegi z użyciem miodu.

Książka jest uzupełnieniem podręcznika EKG łatwo zrozumieć w wersji kieszonkowej. Ma ona na celu dostarczenie w przystępny i przejrzysty sposób wiedzy niezbędnej do interpretacji podstawowych zaburzeń rytmu serca. Każdemu opisowi towarzyszy lista cech charakterystycznych danego rytmu oraz przykładowy elektrokardiogram.

Cecylia Poli to kochająca taniec młoda kobieta, od dwóch lat żona, a od trzech miesięcy szczęśliwa matka, która dowiaduje się, że jest chora na groźną odmianę białaczki. Gdy trafia do szpitala i rozpoczyna leczenie, postanawia pisać pamiętnik: w prostych i mocnych słowach przedstawia swoją historię. Ta książka jest opowieścią osoby, która nigdy nie porzuciła nadziei, która prosi o pocieszenie i odpowiedź na jej fizyczne i duchowe cierpienie. To hymn miłości i życia ? delikatny, poruszający, rozbrajająco świeży, utkany z tanecznych kroków wśród szpitalnych sal, wyczerpujących terapii i uśmiechów dziecka.

Jest to kolejne, uaktualnione wydanie cieszącego się dużą popularnością podręcznika opracowanego przez zespół autorów z głównych polskich ośrodków leczenia chorób zakaźnych. W części ogólnej przedstawiono zjawiska immunologiczne w chorobach zakaźnych i pasożytniczych, etiopatogenezę tych chorób oraz metody ich leczenia. W części szczegółowej omówiono poszczególne jednostki chorobowe, zarówno występujące w kraju od lat, jak i „egzotyczne”, przenoszone z terenów odległych wskutek coraz większej migracji ludności. Podręcznik uwzględnia najnowsze zdobycze nauk medycznych, genetyki i biologii molekularnej. Na końcu każdego rozdziału zamieszczono kilka tematów kontrolnych, mających służyć za sprawdzian przyswojonego materiału. Jest przeznaczona dla studentów medycyny oraz lekarzy wszystkich specjalności.

Nowoczesny i przekrojowy wykład o diagnozie i rehabilitacji neuropsychologicznej osób po urazie mózgu! Atutem pracy jest połączenie w jedną spójną całość najnowszych światowych trendów w myśleniu o mózgu (przede wszystkim teorii mikrogenetycznej) wraz ze specyficznymi wskazówkami, jak prowadzić diagnozę i terapię neuropsychologiczną chorego po urazie mózgu. Zakres tematyczny książki obejmuje: kompleksowe podejście do diagnozy zaburzeń poznawczych (w tym językowych), emocjonalnych i behawioralnych; szczegółowe, oparte na bogatym doświadczeniu klinicznym autorki, opisy technik, metod, programów i podejść terapeutycznych. Problematyka kliniczna jest zaprezentowana w każdym rozdziale zgodnie z przejrzystym i logicznym układem: teoretyczne wprowadzenie, metody diagnostyczne, ukierunkowana terapia. W tomie drugim autorka omawia problemy związane z wyższymi funkcjami, takimi jak myślenie, mowa i język, tożsamość i osobowość oraz trudności z reintegracją pacjenta po urazie mózgu w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym. Wskazuje także na najpilniejsze potrzeby oraz na kierunki dalszych badań w zakresie diagnozy i rehabilitacji neuropsychologicznej osób po urazach mózgu. Książka przeznaczona jest głównie dla studentów psychologii, neuropsychologii, logopedii i neurologopedii, a także terapeutów i psychologów specjalizujących się w terapii poznawczej.

Praca ma charakter unikatowy. Zawiera konkretne wskazówki co do diagnozy psychopedagogicznej i pracy terapeutyczno-wychowawczej z małymi dziećmi z autyzmem. Szczególną wartością tego opracowania jest to, że mogą z niego korzystać zarówno studenci psychologii i studiów pokrewnych, jak i rodzice, nauczycielki przedszkoli i specjaliści, pracujący w ośrodkach diagnostyczno-terapeutycznych. Ta praca stanowi konkretną pomoc dla wszystkich osób, borykających się z trudnościami rozumienia, współprzeżywania i korygowania zachowań dzieci autystycznych. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Kościelskiej Książka przedstawia metodę wspomagania rozwoju dzieci stosowaną z sukcesem od 15 lat w Klubie Terapeutycznym dla Dzieci z Poważnymi Problemami Emocjonalnymi i ich Rodzin działającym przy Ośrodku Badań i Usług Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Program terapii opiera się na scenariuszach procedur terapeutycznych, pomagających kształtować podstawowe kompetencje społeczne u dzieci, umożliwiających budowanie relacji z innymi ludźmi. Metody postępowania zostały tak opracowane, by mogły je stosować osoby, także rodzice, bez specjalistycznego wykształcenia. Proponowane metody nie wymagają nakładów finansowych ani specjalistycznego sprzętu – „narzędziem” terapii są opiekunowie lub terapeuci. Do książki dołączono karty, które pomagają w diagnozie dziecka, zaplanowaniu najlepszego programu pracy z nim oraz w obserwacji postępów. Do książki dołączona jest płyta CD z kartami pomocnymi w diagnozie dziecka, zaplanowaniu indywidualnej pracy z nim oraz obserwacji jego postępów.

Najbardziej oczekiwana książka roku! Jerzy Stuhr znów pisze! Wydawnictwo towarzyszy znanemu aktorowi w kontynuowaniu pracy literackiej. Po historiach rodzinnych – wyznania osobiste, z trudnego czasu dla aktora. Gdy jesienią 2011 roku pojawiła się informacja o poważnej chorobie Jerzego Stuhra, cała Polska wstrzymała oddech. Uwielbiany przez publiczność aktor rozpoczął walkę o życie... i zaczął pisać. W zeszycie podarowanym przez córkę niemal każdego dnia, w szpitalu i w domu, w każdej wolnej chwili spisywał swoje myśli, refleksje i obserwacje. Tak powstał niezwykły dziennik, który jest nie tylko zapisem walki, ale też świadectwem miłości do życia. We wszelkich jego przejawach. Jerzy Stuhr komentuje w "Tak sobie myślę..." aktualne wydarzenia polityczne w Polsce i Europie, czasem z przekąsem, a czasem bardzo serio śledzi wydarzenia sportowe. Ale najwięcej miejsca poświęca kulturze. Pisze o swej karierze i swej aktorskiej misji, zastanawia się, co to znaczy być aktorem we współczesnym świecie. Momentami zamienia się nawet w krytyka filmowego i dogłębnie analizuje oglądane filmy. A choroba? Oczywiście jest, ale jakby w tle. Jerzego Stuhra najbardziej zajmuje to, co za szpitalnymi oknami. Im bliżej końca książki, tym coraz dłuższe odstępy między notatkami. Zaznacza się w ten sposób powrót aktora do życia zawodowego, a tym samym zbliża się do końca ta niezwykła rozmowa Jerzego Stuhra z samym sobą i czytelnikiem równocześnie. O autorze Jerzy Stuhr – (ur. 1947 r.) jeden z najpopularniejszych i najbardziej wszechstronnych aktorów polskich, reżyser filmowy i teatralny, w latach 1972-1991 związany z krakowskim Teatrem Starym, wykładowca krakowskiej PWST i rektor tej uczelni, jest laureatem wielu prestiżowych nagród, członek Europejskiej Akademii Filmowej przyznającej Felixy. Tak sobie myślę – fragment książki GLIWICE, 10 X 201 I Dziwny nastrój! Dlaczego akurat dzisiaj pociągnęło mnie to pióro? No ale skoro pociągnęło, to brnijmy w te strzępy, migawki, skrawki tego, co jeszcze być może dane będzie mi przeżyć. Dzisiaj jest pierwszy dzień po wyborach. Zacznie się może coś nowego. Zwycięzcy! Daję wam szansę. Będę was też śledził przez cztery lata - jeśli dożyję. Po raz kolejny zaczynam wszystko od nowa. Tym razem jest to poważna walka o życie. Teraz nie ma już moich dokonań, uznania u publiczności, pozycji, popularności. Jestem tylko ja i choroba. I jest jeszcze moja żona Basia. Poświęciła mi się całkowicie. Choruje razem ze mną. Jest październik. Dajemy sobie czas do maja na pokonanie choroby. Jeśli nam się uda, oczywiście. Wierzymy w to głęboko, mimo że Basia ma z pewnością więcej złych wieści od różnych zespołów lekarskich. A więc i ta moja pisanina do maja. Tak się ze sobą umawiam, bo potem już muszę wrócić. Ma-rianko, nie stracę siły. Ale jakoś mimo choroby mam coraz wyraźniejsze poczucie, że okres mej aktywności mija i nawet - co dziwniejsze - nie tęsknię za nim, pozwalam mu odejść. Role zagrane, kilka myśli osobistych rzuconych do ludzi w postaci filmów - studenci wyuczeni gorzej, lepiej, ale jednak, setki wywiadów udzielone, nagrody odebrane, paręset metrów czerwonych dywanów przechodzone, nic mnie nie gna. Pomału, z własnej woli, zamieniam się w obserwatora rzeczywistości. I może dlatego warto dla samego siebie to zapisać. Profesor Bardini kiedyś, w wywiadzie, na pytanie: „Co pan robił przez ostatnie dziesięć lat?", odpowiedział: „Przygotowywałem się do starości". Podoba mi się. Jestem w fazie przygotowywania. Zbieram książki, których nie zdążyłem przeczytać, filmy nieobejrzane, rozmowy z najbliższymi nieprzeprowadzone, wyznania miłości nigdy z braku czasu, nastroju, skupienia niewypowiedziane. Jest co robić! Całe młode i dojrzałe życie służyłem ludziom. Bawiłem, wzruszałem, szokowałem. Teraz myślę, żeby ludzie posłużyli trochę mnie. Ale tylko trochę, abym mógł ich obserwować, wyciągać i układać z tej obserwacji swoje fantazje. Przyglądać się ludziom - oto rnoja rozrywka. GLIWICE, II X 201 I Niepotrzebnie napisałem wczoraj, że będę śledził polityków. Przez następną kadencję. Właściwie mało mnie to obchodzi, czasem jeszcze śmieszy. Ważne staje się to, co blisko wokół mnie, i jak to we mnie przenika, co powoduje. Specjalnie piszę piórem w zeszycie podarowanym mi przez córkę w trudnych dla mnie chwilach. Właściwie robię to dla niej, i myślę, że w ten sposób mój Megalomanio nie pogna mnie z tym do Wydawnictwa Literackiego czy Znaku. Kiedyś, przemierzając wraz z moją Marianną ponure, pełne boleści korytarze gmachu Centrum Onkologii, modliłem się: Boże, daj, żeby ta choroba przeszła na mnie, ja już sobie pożyłem, świat zobaczyłem, sukcesy odniosłem, a przed nią wszystko stoi otworem, do zdobycia. I sprawdziło się! Wysłuchano! Ona jest zdrowa, spodziewa się dziecka, a ja przemierzam korytarze w Gliwicach. W kwietniu 2012 Marianna urodzi nam wnuczkę lub wnuczka. Zacząłem przygotowania do tej premiery. Muszę być w formie. Tak sobie obiecywałem, że nie podrażnia mnie już polskie prowincjonalne aktualności. No i nie da rady, nie potrafię... kiedy czytam dzisiaj w „Gazecie Wyborczej", że polski GWIAZDOR jest oskarżony o handel kobietami. Okazuje się, że jest to GWIAZDOR... Ballady o lekkim zabarwieniu erotycznym (SIC!). On gwiazdor i ja poniekąd gwiazdor. I to „G. W", nie jakaś tam szmata. Przypomniałem sobie - to taki obleśny facecik z kitką, warkoczykiem. Czekał zawsze na mnie pod Grandem w Łodzi, szedł za mną kilkadziesiąt metrów, żeby wszyscy widzieli, że niby to my, gwiazdorzy, na przechadzce, a kumpel robił mu zdjęcia. Boże! Daj, żeby nigdy już w tym kraju nikt nie nazwał mnie gwiazdorem. To jeszcze jeden powód, aby zająć już pozycję obserwatora. GLIWICE, 12 X 201 I Zaczynam się bać młodych. Nie młodzieży. Młodzieży często zazdroszczę - beztroski, spontaniczności, pocałunków na Plantach, zazdroszczę w taki, powiedzmy, gombrowiczowski sposób. A kto to są ci młodzi, których się boję? Zacznę od banalnych obserwacji: boję się tych, którzy nie kłaniają mi się na korytarzu w szkole, chociaż wiedzą, kim jestem (a może nie?), tych, którzy w tramwaju nie ustępują miejsca pani w moim wieku, tych, którzy nie znają słowa „przepraszam", którzy robią „co chceta". A z poważniejszych spraw: tych się boję, którzy zaczynają zastępować mnie w zawodzie, którzy gardzą moją opinią na temat naszej profesji - człowieka teatru, którzy moje opinie wyśmiewają, czasem publicznie, którzy moich argumentów a priori nie przyjmują, nie daj Boże, jak jeszcze będę się starał dowodzić, że płyną one z doświadczenia - to już budzi pusty śmiech, dla których moja argumentacja już nie jest po prostu anachroniczna (to jeszcze bym zrozumiał), ale śmieszna i głupia, których kompletnie nie obchodzi moja przeszłość. Tych, których kompletnie nie interesuje, co mówię. Być może młodzi czują tę niechęć i trochę ją odwzajemniają. Circulus vitiosus! Jeszcze jeden punkcik na mapie mojej podróży w cień. Swoją drogą, mógłby to być ciekawy temat na film. Trzeba pomyśleć. GLIWICE, 13 X 201 I Jeszcze o młodych. Zauważyłem natomiast, kiedy zaczynam im być potrzebny, kiedy na zajęciach nadstawiają ucha. Otóż wtedy, gdy podpowiadam im rzeczy techniczne związane z zawodem aktora czy reżysera. Jak opanować tremę, jak zrobić, żeby nogi nie drżały na scenie, jak dyskretnie sprawdzić rozporek... no, ale to chyba trochę mało jak na profesora zwyczajnego, belwederskiego?...

Książka Julii Moor, angielskiej psycholog i matki dziecka autystycznego, przeznaczona jest przede wszystkim dla rodziców i opiekunów zmagających się na co dzień z problemem wychowania maluchów, u których stwierdzono zaburzenia na tle autyzmu. W części wstępnej autorka omawia metody inicjowania i przeprowadzania zabaw, które pozwolą przyciągnąć uwagę dziecka, stwarzając okazję do kontaktów i komunikacji. W dalszych rozdziałach przedstawia szczegółowo różne rodzaje zabaw wraz z pomysłami, jak maksymalnie wykorzystać zawarty w nich potencjał edukacyjny i komunikacyjny. Niektóre zajęcia są przeznaczone dla dzieci bardzo zamkniętych w sobie, inne dla maluchów bardziej sprawnych i mówiących. Rodzic powinien wybrać te, które według niego nadają się dla jego dziecka i dotyczą umiejętności, nad którymi chce w danej chwili z nim pracować.

Bez oddychania człowiek może przeżyć najwyżej 4 minuty. Jak oddech wpływa na nasze zdrowie? Jak sobie poradzić z alergią oddechową, katarem siennym, astmą, zapaleniami górnych dróg oddechowych i innymi chorobami? Dr Jadwiga Górnicka podaje sprawdzone porady na choroby układu oddechowego. Uczy też, jak prawidłowo oddychać i oczyszczać zatoki.

Jak z nim życ. Jak pomagać. Jak prowadzić terapię. Zespół Aspergera z punktu widzenia pacjenta i terapeuty Książka ta powstała w celu propagowania praktycznej wiedzy o zespole Aspergera, żeby ułatwić zrozumienie osób dotkniętych tym zaburzeniem – zarówno ich otoczeniu, szczególnie zaś terapeutom, jak i im samym. Christine Preißmann dzięki swoim doświadczeniom zawodowym (terapeutki) i osobistym (osoby cierpiącej na zespół Aspergera) proponuje konkretne rozwiązania problemów, które pojawiają się w terapii i w życiu codziennym chorych. Terapeutów uwrażliwia na specjalne potrzeby pacjenta autystycznego, wskazuje tematy warte omówienia i wyróżnia bardzo złożoną rolę, jaką psychoterapeuci mają do odegrania w jego życiu. Chorym zaś doradza, jak ułatwiać sobie codzienne funkcjonowanie, a także namawia ich do podejmowania wyzwań stawianych poprzez rzeczywistość. Podkreśla oprócz tego ogromne znaczenie wcześnie rozpoczętej terapii, która z braku innych metod leczenia zespołu Aspergera ma możliwość wyraźnie pomagać w zdobywaniu narastającej samodzielności i satysfakcji z życia na miarę spersonalizowanych sposobności. (...) nie posiada podobnej pozycji na naszym rynku księgarskim.(...) Mogą z niej ze stuprocentową pewnością skorzystać – poza terapeutami rozmaitych specjalności i studentami – nauczyciele, pracownicy socjalni, a także rodzice. (...)Liczne przykłady znakomicie ilustrują poszczególne fragmenty pracy, sprawiając, że Czytelnik ma możliwość dobrze zrozumieć istotę trudności doświadczanych przez ludzi z autyzmem. Prof. Ewa Pisula Christine Preißmann – lekarz i psychoterapeuta. Gdy miała 27 lat, zdiagnozowano u niej zespół Aspergera. Od tamtej pory jej celem jest informowanie świata o sytuacji osób z tym zaburzeniem, o ich szczególnych potrzebach i pragnieniach. Zespół Aspergera Spis treści: O autorce i wyborze tematu Wstęp do wydania drugiego Wstęp do wydania pierwszego Wprowadzenie: Zespól Aspergera - ogólna charakterystyka i kryteria diagnostyczne Część 1 Psychoterapia i pomoc - zagadnienia ogólne Rozdział l Relacje terapeuty z pacjentem Rozdział 2 Podstawowe warunki i początek terapii Rozdział 3 Pomieszczenia i gabinet terapeutyczny Rozdział 4 Postępowanie podczas terapii Rozdział 5 Cele terapii i pragnienia, których nie da się spełnić Rozdział 6 Wymiar finansowy Część 2 Tematy ważne w psychoterapii i pomocy - zagadnienia szczegółowe Rozdział 7 Przyjaźń i związki Rozdział 8 Życie intymne Rozdział 9 Mieszkanie Rozdział 10 Nauka w szkole Rozdział 11 Praca i zawód Rozdział 12 Organizowanie czasu wolnego Rozdział 13 Zdrowie, choroba i starość Rozdział 14 Sytuacje przeciążające Rozdział 15 Sytuacje kryzysowe Rozdział 16 Rodzina i inne bliskie osoby Rozdział 17 Pośredniczenie w uzyskiwaniu pomocy Słowo autorki do terapeutów: Chciałabym Państwa zachęcić Bibliografia

Książka ta będzie przede wszystkim służyć Ci nieocenioną pomocą nie tylko przy poprawnym kwalifikowaniu zdarzeń wypadkowych, ale także w dochodzeniu związanych z nimi odpowiednich roszczeń, nie tylko z ubezpieczenia społecznego, lecz także uzupełniających - również w zakresie chorób zawodowych.

Historie pacjentów Historie ludzi chorych, którzy powrócili do zdrowia wbrew rokowaniom lekarzy. Opowieści o "cudach" przeżytych przez samych pacjentów, o ich walce z chorobą, nadziei lub jej braku, o ich własnej interpretacji wyzdrowienia, szans na które nie dawała medycyna. Co leczy, gdy bezradni są lekarze? Gdzie kończy się władza medycznej wiedzy, a zaczyna to, co niewyjaśnione? 26-letnia kobieta, chora na ostrą białaczkę. Przeszła cztery przeszczepy. W jednym z nich dawcą był mały chłopczyk z Bazylei. Aktywna zawodowo, zdrowa kobieta, której po wypadku samochodowym nie dawano szans na wybudzenie się ze śpiączki. Dziś działa w stowarzyszeniu pacjentów, urodziła dziecko. Pacjent po dwukrotnym przeszczepie nerki. Od pierwszego minęło ponad trzydzieści lat. Przez wiele lat pracował jako sanitariusz na Oddziale Hemodializy. Młody chłopak, który studiował prawo. Niespodziewanie ujawniająca się choroba psychiczna. Dziś po dwudziestu latach robi asesurę prokuratorską. Jest żonaty, ma troje dzieci. Historie-świadectwa, osobiste, intymne opowieści. Książka, która daje wsparcie i nadzieję. I wiarę, że nie wszystko wiemy.

Najlepszą bronią do walki z cukrzycą jest wiedza. Ten kompletny przewodnik stworzony przez ekspertów z Kliniki Mayo dostarcza niezbędnej wiedzy, rad i informacji pomocnych w walce z tą chorobą.

Współczesna medycyna pozostaje bezradna wobec pierwotnych przyczyn wielu schorzeń, bezskutecznie poszukując ich źródła. Tymczasem podstawowe funkcje organizmu, takie jak oddychanie, poruszanie się, odżywianie czy seksualność, związane są z naszą duchowością o wiele bardziej niż sądzimy. Niewidoczny duch i obserwowalna cielesna materia łączą się w pojęciu danej nam z góry łaski, którą można określić "boskim duchem" działającym w ciele człowieka. Tak więc istnienie ludzkie to stan pewnej świętości, kompletności, jedności ziemskiego życia z tym, co boskie. Świętość owa i kompletność, czyli po prostu - zdrowie - najwidoczniej i najpewniej przejawia się we wdzięku ruchów, w cielesnym "blasku" i w żywotności, "przygaszenie" zaś i toporność ruchów mogą oznaczać nawet śmiertelną chorobę.

Drodzy Czytelnicy, mamy nadzieję, że ten poradnik potraktujecie jako wstępną konsultację medyczną. Nie chcemy zastępować lekarza, lecz jedynie skrócić drogę do niego, zachęcić do baczniejszego obserwowania reakcji własnego organizmu, a - tym samym - ułatwić rozpoznanie i wyleczenie schorzenia.

Publikacja Ewy Pisuli – znakomitej specjalistki w dziedzinie dziecięcych zaburzeń rozwojowych – zawiera analizę sytuacji rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Dotknięto w niej kwestii doświadczania stresu przez rodziców, jego przyczyn, przebiegu oraz radzenia sobie. Autorka wnikliwie analizuje interakcje rodziców z autystycznym dzieckiem oraz obraz dziecka w oczach rodziców. Rozpatruje możliwości udzielenia pomocy rodzicowi oraz obszary, w jakich pomoc ta jest najbardziej potrzebna. „Autyzm u dziecka to dla rodzica wyzwanie, z którym może on sobie poradzić lepiej lub gorzej. Dla niektórych rodziców ogrom zadań związanych z opieką nad takim dzieckiem stanowi ciężar niemożliwy do udźwignięcia, innych mobilizuje do podejmowania różnorodnych wysiłków, a nawet staje się dla nich źródłem rozwoju. To, w jaki sposób rodzice radzą sobie w tej sytuacji, zależy od wielu czynników, znacznie wykraczających poza ich własne cechy, predyspozycje, system wartości czy motywację. Poszukiwanie i realizowanie w praktyce najlepszych form wspierania tych rodzin to wciąż bardzo ważne zadanie, stanowiące wyzwanie dla badaczy, terapeutów, pracowników socjalnych i wielu innych specjalistów pracujących z rodzinami dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu”.