Od najdawniejszych czasów świece stanowiły źródło światła i otuchy dla człowieka… Palenie kadzideł i świec to prosta sztuka magiczna praktykowana od tysięcy lat w niemal wszystkich głównych religiach świata. Ten kompleksowy przewodnik zawiera praktyczne wskazówki dotyczące pracy ze świecami i kadzidłami oraz rytuały uzdrawiania, ochrony psychicznej, kontaktowania się z aniołami stróżami i dywinacji. Dzięki dodatkowym informacjom na temat używania świec w magicznym kręgu, anielskiej hierarchii, kolorów zodiaku i dat astrologicznych, Michael Howard pokazuje, w jaki sposób świece i kadzidła mogą przynieść magiczne rezultaty.
„Palenie świec i kadzideł. Praktyczny podręcznik magii ognia to zdecydowanie najlepsza książka, jaką na ten temat czytałam i niezbędna lektura dla każdego, kto chce praktykować własną magię świec. Napisana przez jednego z największych autorytetów w dziedzinie tradycyjnego czarownictwa, którego praca jest nieustannym źródłem radości i skarbnicą magicznej wiedzy”.
Levannah Morgan
autorka Lustra czarownicy
Spis treści
Czym jest magia świec?
Podziemie nieświadomości
Przygotowanie magii
Cisza jest niezbędna
Projekcja form myślowych
Kolory astralne i sigile astrologiczne
Magia kolorów
Anioły i magia świec
Anielska hierarchia
Mroczniejsze aspekty
Czarne świece
Rytuały na bogactwo, miłość i szczęście
Rytuał na przyciągnięcie pieniędzy
Rytuał na przyciągnięcie miłości
Magia świec dla uzdrawiania
Uzdrawianie kolorami
Ogólny rytuał oczyszczający z chorób
Śladami Inajat zdobyła Nagrodę Literacką Szajcha Zajida SZBA 2021 dla najlepszej książki arabskiej.
Na początku lat pięćdziesiątych dwudziestego stulecia na ulicy Kasr an-Nil w centrum Kairu przed witrynami sklepów z modną odzieżą widywano dwie nastolatki; jedna z nich była oszałamiająco piękną blondynką, druga – brunetką; duet niczym Marilyn Monroe i Jane Russell w filmie Mężczyźni wolą blondynki… Po kilku latach blondynka stanie się prawdziwą gwiazdą filmową, znaną pod pseudonimem „Nadia Lutfi”, a jej biografia stanie się elementem wielkiej historii egipskiej kinematografii. Ale gdzie się podziała jej smagła przyjaciółka?
Na początku lat dziewięćdziesiątych, gdy Lutfi wycofała się z grania głównych ról, pewna poetka, spacerując ulicami egipskiej stolicy, pozbawionej już blasku „złotego wieku”, znalazła na jednym z ulicznych stoisk ze starymi książkami opublikowaną ponad ćwierć wieku wcześniej powieść zatytułowaną Miłość i milczenie autorstwa pisarki nazwiskiem Inajat az-Zajjat, o której nigdy wcześniej nie słyszała. Otrzepała tom z kurzu i nabyła go. Następnie dowiedziała się, że Inajat, która popełniła samobójstwo przed opublikowaniem jej jedynego dzieła, była wieloletnią przyjaciółką Lutfi. Dwadzieścia lat później młoda kobieta z Kairu zostanie wybitną poetką i profesorką literatury arabskiej na jednym z kanadyjskich uniwersytetów, ale towarzyszyć jej będzie wciąż ta sama stara książka – i obsesja na punkcie buntowniczego ducha jej autorki, która w kwiecie młodości odebrała sobie życie. Obsesja natrętna, niczym zawoalowana groźba, stawiająca przed poetką pytanie o punkt zwrotny, który doprowadził Inajat do desperackiego czynu.
W Śladami Inajat – swojej nowej przygodzie twórczej – Iman Mirsal podąża za wyjątkowym projektem literackim, nagle przerwanym z uwagi na niesprawiedliwość świata otaczającego jego autorkę, prowadząc – niczym detektyw – badania terenowe, kwerendy w archiwach sądowych i prasowych, a także rozmowy z krewnymi Inajat i jej znajomymi, zwłaszcza z Nadią Lutfi, i przy zastosowaniu narracji łączącej techniki śledcze z powieściowymi. Podróż, w którą Mirsal zabiera czytelnika, służy przywróceniu naturalnych – nie zawsze radosnych – barw wielu małym historiom, ukazaniu w prawdziwym świetle „złotego wieku” historii Egiptu, pogrążonego w czarno-białej nostalgii.
Wstęp do wydania polskiego : Jasir Abd al-Latif
Z języka arabskiego przełożyła: Agnieszka Piotrowska
Gdy posadzono mnie na tronie przeznaczonym dla panny młodej, zaczęły kolejno podchodzić do mnie cudzoziemki. Tuliły moje dłonie i podawały bukiety róż albo kładły je wzruszone u moich stóp. Nie rozumiałam wówczas, że ich uczucia płynęły z sympatii dla dziecka, które w tak młodym wieku wydawano za mąż.
Na dźwięk bębnów kobiety wyszły. Pojawił się za to aga, obwieszczając przybycie pana młodego. Ten wszedł, wykonał dwa pokłony, wstał, podszedł do mnie, odsunął z mojej twarzy zasłonę i pocałował mnie w czoło. Wziął mnie za rękę i zaprowadził do tronu. Zasiadł obok i powiedział coś, czego nie zrozumiałam. Potem, zgodnie z tradycją, przyniesiono dwa kielichy z czerwonym napojem. Mnie podał jeden, sam wziął drugi.
Gdy następnego dnia rano wyjrzałam przez okno mojego pokoju, namiotu weselnego przyozdobionego pięknymi dywanami, meblami i jaskrawymi światłami – które tak mnie oczarowały podczas ostatnich nocy – już nie było.
Wzdrygnęłam się, gdy zobaczyłam, jak go zniszczono. Ziemie w ogrodzie, gdzie rozłożono namiot, także spustoszono. Nie było na niej żadnego z tych drzew, które tak lubiłam i z którymi miałam tyle wspomnień. Drzew, na które się wspinałam i na których huśtałam się w dzieciństwie, które posadził, pielęgnował i kochał mój ojciec. Zniknęły w zamian za te jedną noc, o której myślałam, że będzie trwała wiecznie w swoim blasku i majestacie – a które minęła jak piękny sen.
Opłakiwałam moje drzewa i dzieciństwo. Ujrzałam w tym wymarłym ogrodzie swoje życie. Miałam je przeżyć odcięta od wszystkiego, co mnie cieszyło i sprawiało przyjemność. Odeszłam od okna z ciężkim sercem i unikałam go przez długi czas, by bolesne wspomnienia nie powróciły.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
