Astronomia towarzyszy nam od najdawniejszych czasów. Zarówno wtedy, jak i teraz nauka ta opiera się na tej samej ludzkiej ciekawości świata, chęci obcowania z wielką tajemnicą stworzenia i niezbadanymi zagadkami z najodleglejszych zakątków przestrzeni kosmicznej.Na astronomię nigdy nie jest za późno. Ta niezgłębiona dziedzina odkrywa swoje zagadki przed każdym, kto tylko zechce zadać sobie pytanie na temat porządku panującego w świecie planet i naszego miejsca w tym barwnym kalejdoskopie.Prezentowany album to przewodnik po kosmosie. Przystępne opisy i szczegółowe rysunki 43 konstelacji pomogą w eksploracji nieba. Uporządkowane informacje uzupełnione o specjalistyczne i często zapierające dech w piersiach fotografie uprzyjemnią odkrywanie skarbów nieba.

This is Stephen Hawking's updated, expanded and illustrated edition of his celebrated work which includes the most recent developments in the field, many of which were forecast by him. At the same time, he explains his complex theories through a fresh visual dimension. Over one hundred and fifty stunning colour illustrations have been specially commissioned for this purpose to help the reader understand what have become popular mythic images of our century, but which nonetheless remain difficult, abstract ideas to grasp. It includes a new introduction written specially for this edition.

Czy wiara i nauka stoją do siebie w opozycji, czy też może wzajemnie się uzupełniają? Czy w świetle najnowszych odkryć naukowych opis stworzenia świata przestawiony w Księdze Rodzaju ma sens? O co naprawdę chodziło w sporze Kościoła z Galileuszem? Czym była Gwiazda Betlejemska? Dlaczego Pluton przestał być planetą? W jaki sposób rozumieć początek i koniec wszechświata? A także – jak wiara katolicka traktuje kwestię chrztu istot pozaziemskich? Na te i inne pytania starają się udzielić odpowiedzi dwaj jezuici, brat Guy Consolmagno, astrofizyk i dyrektor Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, oraz jego zastępca, ojciec Paul Mueller, historyk i filozof nauki. W książce Czy ochrzciłbyś kosmitę, napisanej w formie pasjonującego dialogu zabarwionego sporą dawką niebanalnego humoru, autorzy podejmują interesujące i ważne zagadnienia, analizując je zarówno z religijnego, jak i naukowego punktu widzenia. Pozycja ta z pewnością okaże się niezwykle interesującym i cennym przewodnikiem dla wszystkich, którzy poszukują odpowiedzi na pytania pojawiające się na styku nauki i religii. Brat Guy Consolmagno SJ - posiadacz dwóch dyplomów z MIT oraz doktoratu Uniwersytetu Arizony z planetologii. Od 1993 r. pracuje w Obserwatorium Watykańskim, gdzie jego badania koncentrują się wokół meteorytów, planetoid oraz ewolucji małych ciał w Układzie Słonecznym. Ojciec Paul R. Mueller SJ - posiada stopień magistra filozofii, teologii i fizyki, a także doktorat Uniwersytetu Chicago z historii i filozofii nauki. Przed dołączeniem w 2000 r. do personelu badawczego Obserwatorium Watykańskiego był członkiem wydziału filozoficznego Uniwersytetu Loyola w Chicago.

TECHNIKA PISANIA I PREZENTOWANIA PRZYRODNICZYCH PRAC NAUKOWYCH to znakomity praktyczny przewodnik dla adeptów nauk przyrodniczych, prezentujących wyniki swoich badań. Są w nim wskazówki, jak skonstruować publikację, jak przygotować maszynopis wydawniczy zgodnie z wymogami wydawców krajowych i zagranicznych, w warunkach rosnącej konkurencji o miejsce na łamach liczących się periodyków naukowych. Zawiera również informacje dotyczące innych form prezentacji, odczytu, posteru – z wykorzystaniem metod wizualnych i programów multimedialnych. Może też być przydatny osobom publikującym prace z innych dziedzin, a także redaktorom czasopism i wydawnictw książkowych. W obecnym, piątym już wydaniu, szczególną uwagę zwrócono na nowe możliwości programów komputerowych w przygotowaniu tekstu publikacji, równań matematycznych oraz ilustracji, zmieniające się procedury przesyłania manuskryptu i komunikowania się z redakcjami w wirtualnej przestrzeni Internetu, ostrzegając przy tym przed pułapkami, jakie stwarza nowa technologia. Dodano praktyczne rady, jak uniknąć kłopotów, kiedy nad jednym manuskryptem pracuje kliku współautorów, co jest dziś normą w naukach przyrodniczych. Obaj autorzy poradnika są biologami uprawiającymi różne specjalności (biologia środowiskowa i ekologia, oraz mikrobiologia i bioinformatyka), jeden jest profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, drugi – pracownikiem Instytutu Maxa Plancka, opublikowali łącznie wiele publikacji naukowych, przeglądowych i popularno-naukowych, obaj mają doświadczenie dydaktyczne, zdobyte na różnych uniwersytetach w kraju i za granicą.

Narodziny i ewolucja naszego Układu Słonecznego są tajemnicą, która pewnego dnia może dostarczyć odpowiedzi na pytanie o ludzkie pochodzenie. Ta książka opowiada niezwykłą historię tego, jak ciała niebieskie składające się na układ słoneczny powstały ze wspólnych początków miliardy lat temu i jak naukowcy i filozofowie przez wieki starali się rozwikłać tę tajemnicę, posługując się wskazówkami, które umożliwiły im wywnioskować budowę Układu Słonecznego, jego wiek i prawdopodobny sposób jego powstania. Opierając się na historii astronomii i najnowszych odkryciach w dziedzinie astrofizyki i nauk planetarnych, John Chambers i Jacqueline Mitton oferują najbardziej aktualne i autorytatywne podejście do tematu. Badają, w jaki sposób ewoluujący Wszechświat przygotował scenę do pojawienia się naszego Słońca i jak mglista chmura gazu i pyłu, która towarzyszyła młodej gwieździe, ostatecznie przekształciła się w planety, komety, księżyce i asteroidy, które istnieją dzisiaj. Badają, w jaki sposób każda z planet uzyskała swoje unikalne cechy, dlaczego niektóre są kamieniste, a inne gazowe, i dlaczego jedna planeta w szczególności - nasza Ziemia - zapewniła niemal doskonałą przystań dla pojawienia się życia. Od pyłu do życia jest obowiązkową lekturą dla każdego, kto chce dowiedzieć się więcej o tym, jak powstał system słoneczny. Ta kusząca książka zabiera czytelników w granice współczesnych badań, angażując się w najnowsze spory i dyskusje. Ujawnia, w jaki sposób trwające odkrycia odległych planet pozasłonecznych i systemów planetarnych przekształcają nasze zrozumienie zdumiewającej historii naszego własnego Układu Słonecznego i jego możliwego losu.

Przygotuj się na podróż nie z tej ziemi!Wyobraź sobie wędrówkę po czerwonych, smaganych wiatrem równinach Marsa w poszukiwaniu śladów życia. Zaplanuj zwiedzanie jednego z 64 księżyców Jowisza, skąd będziesz miał najlepszy widok na szalejące na powierzchni planety wirujące burze. Jeśli zaś Twój budżet nie pozwala na takie szaleństwa, wyskocz na krótki urlop na Księżyc zachwyci cię swoją majestatycznością i ciszą, jeśli tylko wybierzesz się poza sezonem.Spakuj tylko najpotrzebniejsze rzeczy: daruj sobie dodatkową parę skarpetek, za to zabierz koniecznie rzepy, taśmę klejącą i aparat fotograficzny kosmiczne wakacje nie mają sensu, jeśli nie będziesz mógł pochwalić się przyjaciołom księżycowymi selfies.Wakacyjny przewodnik po Układzie Słonecznym to idealna pomoc przy planowaniu wyjazdu dla każdego ciekawego świata (i wszechświata) podróżnika, która pozwoli Ci dowiedzieć się, jak wygląda lot w kosmos, ile trwa i jakie atrakcje czekają na każdej z planet. Dzięki pięknym ilustracjom i pozaziemskim ciekawostkom poczujesz się w kosmosie jak w domu nawet jeśli wyjazd nie dojdzie do skutku.

Książka […] w treściwy sposób przedstawia aktualne i ważne zagadnienie, jakim jest europejska polityka kosmiczna, zawiera nowe treści w odniesieniu do istniejącej literatury i stanowi oryginalne ujęcie badanego problemu. Została napisana w oparciu o bogate źródła pierwotne i wtórne. […] z pewnością znajdzie odbiorców wśród studentów, pracowników administracji publicznej, polityków, jak również wśród innych osób interesujących się procesem integracji europejskiej, polityką kosmiczną poszczególnych aktorów stosunków międzynarodowych czy też prawem kosmicznym. Z recenzji prof. dr hab. Justyny Zając (Uniwersytet Warszawski)

Gdybyśmy pomniejszyli Ziemię do wielkości jabłka, to nasza cywilizacyjna aktywność, poza sporadycznymi wypadami w kosmos, zawierałaby się w pokrywającej je skórce. My, przeciętni mieszkańcy Ziemi, wybiegamy poza tę granicę tylko wzrokiem, myślą i wyobraźnią… Kolejna publikacja Andrzeja Branickiego – autora bestsellera „Na Własne Oczy”, nauczyciela akademickiego i niestrudzonego popularyzatora astronomii – nie jest tradycyjnym podręcznikiem utrwalającym wiedzę astronomiczną. To swoista podróż skłaniająca do przemyślanej obserwacji otaczającej rzeczywistości, starań o zrozumienie tego, co widzimy, a nade wszystko do samodzielnego myślenia. Pozbawiona jest przy tym nudnych, encyklopedycznych informacji. Dzięki lekturze tej książki: · poznasz przyczyny barwności ziemskiej atmosfery i odległych mgławic, a także konstrukcje teleskopów, ich podstawowe cechy, · nauczysz się, jak określać orientację płaszczyzny orbity Ziemi, odnajdywać na niebie planety i inne znane obiekty, · dowiesz się, jak samodzielnie wyznaczyć grubość ziemskiej atmosfery, kształt orbity Księżyca, promień orbity Wenus oraz kształt naszej Galaktyki, · poznasz historię powstawania Ziemi, ziemskiego życia i metody odkrywania planet poza słonecznych. Zapraszamy do niezwykłej wędrówki poza horyzont, z której wrócisz bogatszy o nowe, niezwykłe doświadczenia. Poprzez niepowtarzalną formę prezentowania wiedzy Autor nie uczy wprost. Prowokuje Czytelnika do poszerzenia wiadomości, dzięki samodzielnym obserwacjom, refleksjom i przemyśleniom. Poszukiwanie formy, to cecha charakterystyczna dla sztuki, dlatego też Autora z czystym sumieniem można określić mianem artysty, a jego najnowszą książkę prawdziwym arcydziełem w dziedzinie popularyzacji astronomii. dr hab. Maciej Mikołajewski Redaktor naczelny dwumiesięcznika Urania Wiceprezes Polskiego Towarzystwa Astronomicznego

„Pamiętam swoją radość oraz powszechną euforię z jaką odbierano okołoziemski lot pierwszego sputnika, jak się wtedy o tym mówiło. Wydawało mi się, że rozumiem znaczenie tego wydarzenia i potrafię docenić jego dalekosiężne konsekwencje dla rozwoju nauki, a w szczególności astronomii. Ale nawet w najśmielszych marzeniach nie zdołałem wtedy przewidzieć tak wielkiego i szybkiego rozwoju technologii i technik kosmicznych, jaki dziś obserwujemy (…)” – Krzysztof Ziołkowski To pierwsze na polskim rynku wydawniczym tak kompleksowe ujęcie problematyki badań Układu Słonecznego metodami technik kosmicznych. Autor prezentuje wszystkie dotychczasowe misje służące badaniu planet, komet oraz planetoid. Dużą zaletą książki jest wskazanie roli polskich naukowców w dotychczasowych badaniach. Dzięki niej dowiesz się m.in.: · jak wyglądały plany pierwszej misji przelotu koło Wenus załogowego statku kosmicznego, · jak przebiegało osadzenie sondy Curiosity na powierzchni Marsa, · skąd wzięły się łuki materii pyłowej w pierścieniu G Saturna, związane z księżycami odkrytymi przez sondę Cassini? Książka „Poza Ziemię…” jest przeznaczona dla każdego, kto interesuje się nie tylko astronomią i astronautyką, ale także pokrewnymi im naukami przyrodniczymi. Każdego, kto chce się dowiedzieć czegoś więcej o otaczającym nas świecie, kto lubi patrzeć w niebo i stara się zrozumieć to, co na nim widzi i komu nie są obojętne zjawiska i wydarzenia zachodzące w przestrzeni kosmicznej i otaczającej nas rzeczywistości. Autor jest stałym współpracownikiem CBK PAN oraz laureatem najwyższego odznaczenia PTA – Medalu Zonna.

Książka Przestrzenie wszechświata miała być kontynuacją Boga i geometrii i w pewnym sensie nią jest – ale tylko w pewnym sensie. Od czasów Newtona (tamta książka kończyła się na Newtonie) historia geometrii nabrała przyspieszenia i potem można ją śledzić już tylko bardzo wybiórczo. Zmienił się także charakter jej oddziaływań z resztą kultury. Gdy przy końcu lektury tej książki (uzupełnionej, być może, wcześniejszą lekturą Boga i geometrii) ogarniamy rozwój geometrii od starożytnych Greków do geometrii nieprzemiennej i syntetycznej geometrii różniczkowej, uderza nas niezwykła skuteczność racjonalnej myśli. Owszem, historia geometrii składa się z powikłanych dziejów ludzi, którzy ją tworzyli – ich wzlotów i dramatów – ale na labirynt ludzkich przygód nakłada się coś, co wyrasta ponad wszystkie ludzkie uwikłania, coś, co jest wprawdzie produktem ludzkich umysłów, ale swoją racjonalnością i systematycznym narastaniem nie jest podobne do niczego, co ludzie kiedykolwiek stworzyli. Grecy i późniejsze czasy aż do nowoczesności łączyły tę racjonalność z Bóstwem, ludzie Oświecenia woleli mówić o Ponadludzkim Rozumie, a my po prostu tę Racjonalność eksploatujemy, nieustannie ją tym samym pomnażając ponad nasze własne ograniczenia. Rzecz w tym, że nasze ludzkie uwikłania, nawyki myślowe i językowe przyzwyczajenia nie mają tu wielkiego znaczenia. Dzieje geometrii i jej zastosowań do badania świata pokazują, że pozostajemy w służbie Czegoś, co nas obejmuje i ponad nas wykracza. Filozoficzne i teologiczne przesłanie całej tej długiej (ale niezakończonej) historii od przed-Euklidesem do po-Einsteinie jest wyraźnie czytelne: badając wszechświat, stawiamy czoła Wielkiej Racjonalności Michał Heller Michał Heller - uczony, kosmolog, filozof i teolog. Laureat Nagrody Templetona i założyciel Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych w Krakowie. Autor m.in. książek Filozofia przypadku (CCPress 2012); Bóg i nauka. Moje dwie drogi do jednego celu (CCPress 2013); Granice nauki (CCPress 2014); Bóg i geometria. Gdy przestrzeń była Bogiem (CCPress 2015).

Miniksiążka maksiwiedza.Mnóstwo informacji o astronomii - galaktykach, gwiazdach, planetach, supernowych i czarnych dziurach - a także fakty z historii podboju kosmosu.Przewodnik po Układzie Słonecznym i odległych zakątkach Wszechświata.Setki zdjęć i ilustracji.Zaskakujące ciekawostki.

ExpressMap prezentuje nową kolekcję edukacyjnych, bogato ilustrowanych map dla dzieci. Wielkoformatowa, ośmiosegmentowa mapa o wymiarach 95x67 cm łatwo i wygodnie składa się do poręcznego formatu. To rozwiązanie, które idealnie sprawdzi się nie tylko w dziecięcym pokoju, ale także w podróży. Dzięki dwustronnej laminacji publikacja jest wyjątkowo trwała i odporna na wilgoć. Trudno ją zepsuć, zniszczyć, zalać, a większość zabrudzeń daje się szybko usunąć. To nie wszystko: na mapie można rysować albo pisać markerem, a niepotrzebne już notatki ścierać. Te zalety doceni każdy rodzic.Układ Słoneczny + Droga Mleczna. Mapy dla dzieci to przydatna i niezwykle interesująca publikacja przedstawiająca planety, księżyce, planetoidy, komety, meteoroidy, a także kilkadziesiąt najsłynniejszych statków kosmicznych: rakiet, wahadłowców, sond i sztucznych satelitów. Mapa zawiera tabelę, w której znajdują się informacje o Słońcu, wszystkich planetach Układu Słonecznego oraz jedynym satelicie Ziemi Księżycu. Omówienie planet obejmuje m.in. informacje o ich masie, powierzchni, temperaturze, odległości od Słońca, czasie, w jakim obracają się wokół niego oraz dookoła własnej osi, a także liczbie naturalnych satelitów. Publikacja przedstawia historię ewolucji i eksploracji Układu Słonecznego w sposób ciekawy, a jednocześnie dzięki komiksowym, humorystycznym rysunkom atrakcyjny i lekki. To doskonała propozycja dla młodego astronoma, która w znaczący sposób poszerzy horyzonty wiedzy o najbliższej nam części Wszechświata. Dodatkiem znajdującym się na odwrocie mapy Układu Słonecznego jest mapa Drogi Mlecznej, zawierająca ponad 200 kolorowych ilustracji, które umożliwią czytelnikom poznanie gwiazd, planet oraz zjawisk astronomicznych zachodzących w naszej galaktyce. To świetna propozycja dla starszych dzieci, ponieważ obejmuje szereg bardziej złożonych zagadnień z zakresu astronomii, zawierających elementy fizyki i chemii.

Książeczka prezentująca wszechświat w sposób przyjazny dla młodego odbiorcy. Punktem wyjścia jest nasze otoczenie. Stopniowo, jakby kadr po kadrze, oddalając się od otaczającego nas świata, poznajemy wielkość wszechświata. Dzięki temu zabiegowi dziecku łatwiej jest zrozumieć znaczenie takich pojęć jak planeta, gwiazda czy galaktyka.

Około 13,8 mld lat temu coś się wydarzyło. Z małego punktu zaczęła się ekspansja naszego Wszechświata - wykreowała się czasoprzestrzeń i materia. To najbardziej tajemniczy moment w historii, Fred Hoyle prześmiewczo nazwał go "Big Bang" - Wielki Wybuch. Głównym wątkiem tej książki jest historia odkrywania budowy Wszechświata, jego ekspansji, a w szczególności symetrii i asymetrii, z jakimi mamy do czynienia w naszym otoczeniu. Mam tu na myśli symetrię względem czasu, ładunku i zwierciadła. Czy zjawiska fizyczne i chemiczne przebiegałyby tak samo, gdybyśmy mogli cofać czas lub zmienić cząstkom ładunek? W jednym z tych światów czas biegłby do tyłu, w drugim protony byłyby ujemne, a elektrony dodatnie - żylibyśmy w świecie antymaterii. Czy Alicja mogłaby żyć w Krainie po Drugiej Stronie Lustra? Czy jej kot mógłby bezpiecznie spożywać Lustrzane mleko? Żyjemy w cywilizacji, która wytworzyła zegarki prawoskrętne. We wszystkich krajach ruch samochodowy jest jednostronny - prawostronny lub lewostronny. Wybór niewłaściwego pasa ruchu kończy się tragicznie. Około 90% ludzi jest praworęcznych. Przyroda wybrała jako podstawowe cegiełki budujące organizmy żywe molekuły jednego rodzaju. Większość cząsteczek organicznych jest chiralna, czyli mają się do siebie tak, jak dłoń prawa do lewej. Są jak przedmiot i jego lustrzane odbicie, które z sobą się wzajemnie nie nakładają. Tak jak większość mechanizmów i konstrukcji zbudowanych przez człowieka jest ze śrub prawoskrętnych, tak natura zbudowała nas z cząsteczek do siebie przestrzennie pasujących - homochiralnych. W książce tej najszerzej opisuję historię odkrywania naszej biochemicznej homochiralności oraz ważne konsekwencje tego wyboru dla naszego życia. Brak tej wiedzy doprowadził w latach 50. ubiegłego wieku do tragedii talidomidowej. Pierwsze wydanie tej książki ukazało się w 1999 r. Od tego czasu upłynęło blisko 17 lat. We współczesnej historii rozwoju nauk przyrodniczych to długi okres. Dynamiczny rozwój wszystkich dyscyplin naukowych, umożliwia prowadzenie wielokierunkowych badań na skalę wcześniej niemożliwą. Dotyczy to zarówno badania najdalszych zakątków Wszechświata, jak i najdrobniejszych cząstek elementarnych. Dzięki współczesnym wyrafinowanym badaniom uczeni wciąż uzyskują nowe dane, potwierdzają wcześniejsze hipotezy, ale obserwują też nowe zjawiska, które rodzą kolejne pytania i wątpliwości. Początek XXI wieku umocnił teorie Wielkiego Wybuchu oraz Modelu Standardowego. Określono masę neutrin, potwierdzono eksperymentalnie istnienie bozonu Higgsa i po raz pierwszy dokonano detekcji fal grawitacyjnych. Wydanie II książki Po naszej stronie lustra zostało zaktualizowane i rozszerzone o nowe rozdziały oraz wzbogacone o wiele fotografii, które stały się publicznie dostępne w Internecie. To jedna z wielu postępowych zmian, które nastąpiły w ciągu ostatnich dwóch dekad. Składają się na nie: łatwość w docieraniu do źródeł informacji, dostęp do opracowań naukowych, prawie nieograniczona możliwość wymiany poglądów i kontaktów pomiędzy ludźmi. Możliwość poznania wielu utworów i oddalonych miejsc, a jednocześnie swoboda w przedstawianiu i publikowaniu własnych prac. Niniejsza książka jest pracą popularnonaukową, przeznaczoną dla szerokiego kręgu Czytelników - zwłaszcza osób młodych: maturzystów i studentów nauk przyrodniczych, którzy chcieliby szerzej poznać przedstawiane zagadnienia.

Obserwowaliście kiedyś rozgwieżdżone niebo? Potraficie znaleźć na nim Wielki Wóz albo inne konstelacje? Wiecie, co to są spadające gwiazdy i jak daleko stąd na księżyc? A może zastanawialiście się, dlaczego jest on nazywany ciałem niebieskim, mimo że świeci na żółto? Kropeczka też chce znać odpowiedzi na te pytania. Podczas nocnej obserwacji nieba dowiaduje się również, co to są lata świetlne i że słońce jest gwiazdą. W tej części przygód Kropki robi się BARDZO KOSMICZNIE. A wszystko zaczyna się od bolącego zęba Asi.Rafał Klimczak, autor bestsellerowej serii Nudzimisie, w bardzo przystępny sposób opowiada o zjawiskach przyrodniczych i innych ciekawostkach, a kolorowe ilustracje Ilony Brydak wspaniale dopełniają całości. To idealna propozycja dla najbardziej dociekliwych małych odkrywców!

Ostatnia książka Jerzego Prokopiuka. „Ostatni końcowy” to idealny przewodnik duchowy dla osób, które chcą wkroczyć na wyższy poziom świadomości. To wyjątkowy zbiór przesłań dla ludzkości od autora, który w tej książce ponadto podsumowuje swoją twórczość oraz daje czytelnikom zajrzeć w głąb swojej duszy. Poznaj najważniejsze przesłania mistrza!   Jerzy Prokopiuk Autor książki to znany religioznawca, filozof i gnostyk. Jest tłumaczem i popularyzatorem literatury humanistycznej, głównie ezoterycznej, religioznawczej, filozoficznej i psychologicznej, a także autorem niemal sześciuset esejów, artykułów i wywiadów. W swoim dorobku ma również kilkadziesiąt wystąpień radiowych i telewizyjnych, setki odczytów i wykładów. Napisał wiele książek, a wśród nich: Dusza ludzka oś świata, Herezja znaczy wolność, Matrix czyli okultystyczny bróg, Manifest wolności.   Fragment książki Czym jest ciemność? Czym innym dla ezoteryka czy teologa, czym innym dla psychologa, a jeszcze czymś innym dla fizyka. Ciemność wszakże to – by spojrzeć na nią „z lotu ptaka” – zarówno symbol, jak pojęcie, wyobrażenie i postrzeżenie. A więc przedmiot Ducha, duszy i ciała. Ciemność – i ciemności – to przede wszystkim symbol. „Ciemność – czytamy w Juana Eduarda Cirlota Słowniku symboli (przeł. I. Kania, Kraków 2006) – /bywa/ „Utożsamiana z materią, macierzyńskością i zalążkowością, poprzedzającą zróżnicowanie na konkretne istności. Dualizm światło-ciemności jako sformułowanie symboliki moralnej pojawia się dopiero z chwilą podziału praciemności na światło i mrok. Tak więc częste pojęcie tejże ciemności w tradycji nie jest wprost tożsame z mrocznością; odpowiada natomiast prachaosowi. Ma również związek z mistycznym Nic, dlatego język hermetyczny to obscurum per obscurius, droga wiodąca w głąb, ku prapoczątkom. Zdaniem Guenona światło to zasada zróż- nicowania i hierarchicznego uporządkowania. Poprzedzające fiat lux mroki w symbolice tradycyjnej wyrażającą zawsze stan potencji nierozwiniętych, umożliwiających chaos. Dlatego ciemność rzutowana w świat już po pojawieniu się światła ma charakter regresywny. Stąd też tradycyjnie utożsamia się ją z zasadą zła i z niesublimowanymi siłami niższymi”. Symbolowe znaczenie ciemności ukazuje nam zatem dwa jej poziomy: wyższy i niższy, potencjalny i aktualny, neutralny (a także pozytywny?) i negatywny.

Według sondaży Jurij Gagarin to jeden z największych bohaterów radzieckiej i rosyjskiej historii XX wieku. Tym bardziej zaskakuje, że przez tyle lat nikt nie pokusił się o napisanie szczerej, obiektywnej, prawdziwie współczesnej biografii pierwszego kosmonauty. „Jurij Gagarin` Lwa Daniłkina jest taką próbą `ostatecznej`, na ile to możliwe, wypełniającej wszelkie luki życiorysu „czerwonego Ikara`, najpełniejszej kroniki jego życia, próbą zrozumienia, czym jest mit Gagarina i co oznacza brend „Gagarina`. Rozmowy ze świadkami oraz studia nad rosyjskimi i zagranicznymi źródłami pomogły autorowi w znalezieniu odpowiedzi na najważniejsze pytania. Czy Gagarin jest jedynie efektem sowieckiego designu, czy naprawdę był kimś niezwykłym, człowiekiem o nieprzeciętnych możliwościach? Co tak naprawdę wydarzyło się 12 kwietnia 1961 roku? Jak pierwszy kosmonauta radził sobie z „gagarinomanią`, narzuconym mu statusem najsłynniejszego człowieka planety? Kim był Gagarin: produktem systemu i epoki, czy jej odzwierciedleniem? Czy doszło do jakiegoś konfliktu między nim a politycznym kierownictwem ZSRR? Jaka była prawdziwa przyczyna jego śmierci? Czy sukces Gagarina to tylko fart, efekt świadomego pomysłu na życie, czy też realizacja jakiegoś z góry zaplanowanego działania? Kim byłby Gagarin, ten „pierwszy obywatel Wszechświata`, gdyby nie zginął w marcu 1968 i dożył naszych dni?

Książka powstała na podstawie wyboru tekstów popularnonaukowych i naukowych jakie autor zamieścił na przestrzeni lat w swoich publikacjach naukowych oraz popularnych książkach i artykułach w czasopiśmie „Wszechświat” w latach 2010-2013. Tematycznie, zawiera opowieści ukazujące ścisłe związki, poprzez które środowisko przestrzeni kosmicznej wpływa na nasze życie codzienne. O związkach tych nie myślimy na co dzień, a postrzegamy je zazwyczaj w postaci nieoczekiwanych zjawisk, czasami wręcz katastroficznych, które zmieniają losy nie tylko jednostek ale decydują o ginięciu gatunków. Ukazuje również w perspektywie poznania coraz to nowych planet z innych układów pozasłonecznych, miejsce Ziemi we wciąż zmieniającym się środowisku kosmicznym. Autor jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Queenslandzkiego w Brisbane, Australia. Ukończył studia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1981 roku obronił także doktorat. Po doktoracie zajmował się badaniami materii pozaziemskiej. Jako pierwszy prowadził badania gruntu księżycowego w Polsce. Od 1992 roku mieszka w Australii; w roku 2011 jako Profesor Wizytujący prowadzi cykl wykładów na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor wielu oryginalnych prac naukowych, siedmiu książek oraz periodyku „Wszechświat”, popularyzujący wiedzę o przestrzeni kosmicznej i planetach.

Podręcznik przedstawia aktualne tendencje, zalecenia i metody analizy danych. Uwzględnia aktualny rozwój programów komputerowych, umożliwiający wykorzystanie wielu zaawansowanych metod obliczeniowych.

Doktor Jerzy Alojzy Sikora urodził się w 1930 roku w Cieszynie. Jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ma szeroki wachlarz zainteresowań, szczególnie fascynuje go wiedza z pogranicza nauk empirycznych; uważa, że dla dobra ludzkości trzeba bezustannie przesuwać granice poznania. Jego program komputerowy – służący do sporządzenia wydruku rocznego biodiagramu, z wyprzedzeniem sygnalizujący dni, w które szczególnie grozi niepowodzenie, oraz wahania kondycji fizycznej, psychicznej i intelektualnej, a ponadto umożliwia ustalenie biopowinowactwa z partnerem – jest do ściągnięcia bezpłatnie z internetu: www.kos.com.pl. J.A. Sikora nazywany bywa ojcem biorytmiki polskiej. Niniejsza książka jest plonem wieloletnich dociekań związanych z wykorzystaniem znajomości wpływu kosmobiologii na osobiste doskonalenie się. Aby Czytelnikowi przybliżyć praktyczną znajomość jego własnych, wrodzonych właściwości kosmobiologicznych oraz dać impuls do robienia z nich użytku w celu osiągnięcia powodzenia w życiu, podjąłem się określenia charakterystycznych cech osób z ich zodiaku z uwzględnieniem właściwego im ascendentu. Autor FRAGMENT KSIĄŻKI: Ascendent - cóż to takiego? Źródłosłów tego określenia wywodzi się z łacińskiego „ascendere" - wschodzić. Stąd ascenden-tem jest ta faza zodiaku, która jako pierwsza ukazuje się na wschodnim horyzoncie w chwili narodzin człowieka. Jeżeli zasadniczy znak zodiaku (w dniu przyjścia na świat noworodka) w około siedemdziesięciu procentach znamionuje naj intymnie j sze wnętrze istoty ludzkiej - czym rzeczywiście jest, to ascendent ją zabarwia w trzydziestu procentach, ujawnia, jak żyje, jak sama uzewnętrznia się otoczeniu, w końcu jak jest postrzegana przez innych. Inaczej ujmując - ascendent charakteryzuje skłonności i predyspozycje człowieka, zatem jego istotę oraz strukturę psychiczną. Wszystko razem - według kosmobio-logii - obrazuje całość osobowości, czyli tak charakter, zdrowie, jak i uzdolnienia, umożliwiając jednostce świadomą aktywizację wrodzonych predyspozycji, dodatkowo przy wykorzystaniu znajomości uwarunkowań biorytmicznych. Oto uproszczona metoda ustalania ascendentu. Przede wszystkim trzeba znać godzinę urodzenia, zaokrągloną do trzydziestu minut. Urodzeni w okresie czasu letniego (po 1995 r. w okresie od ostatniej niedzieli marca do ostatniej niedzieli października; zob. załączony wykaz, który należy sobie uzupełniać w kolejnych latach) winni odjąć jedną godzinę.