Wykluczenie społeczne jest pojęciem, które można rozpatrywać w wielu ujęciach, gdyż dotyczy różnorodnych dziedzin życia społecznego. Poszukując uniwersalnej definicji wykluczenia społecznego można stwierdzić, że jest to sytuacja, w której obywatel danego społeczeństwa nie jest w stanie, w pełni uczestniczyć w ważnych aspektach życia społecznego. Wykluczenie społeczne może dotyczyć kwestii: socjalno-ekonomicznych; edukacyjnych; związanych z niepełnosprawnością; politycznych; dostępu do kultury; wynikających z dyskryminacji. Problem ten postrzega się jako efekt zerwania więzi społecznej między jednostką i społeczeństwem, którą określa się jako solidarność społeczną. Można przyjąć, że osoba wykluczona nie uczestniczy w życiu zbiorowym, co wiąże się zazwyczaj z brakiem aktywności obywatelskiej.Opis stanowi fragment Wstępu.
Feminizm jest ideą zakładającą społeczną, polityczną, ekonomiczną, intelektualną i seksualną równość kobiet i mężczyzn. Założenie to, bez względu na wewnętrzne podziały i nurty myśli feministycznej, pozostaje niezmienne. Proces urzeczywistniania równouprawnienia pozostaje w nierozerwalnym związku z emancypacją, a więc uwalnianiem kobiet spod patriarchalnej opresji, społecznej marginalizacji i dyskryminacji. Choć jako początek historii feminizmu przyjmuje się przełom XVIII i XIX wieku, to akty emancypacji zindywidualizowanej odnajdujemy już w starożytności, a więc zanim ukształtowała się grupowa tożsamość kobiet, której spoiwem stała się świadomość równościowa, rozumiana tutaj jako uzmysłowienie ekwiwalentności płci. Wiodącą tezą książki uczyniłam zatem stwierdzenie, iż feminizm nie jest jakością stworzoną, lecz odkrywaną. Jej udowodnieniu służą hipotezy pomocnicze, dla których kluczowe znaczenie mają odpowiedzi na następujące pytania: Czy istnieją dowody obecności pierwotnej świadomości feministycznej (równościowej)? Jaką rolę w ich poszukiwaniu odgrywają teorie matriarchatu? Czy właściwa jest w tego typu badaniach implementacja koncepcji Wielkiej Bogini? Jaką rolę w poszukiwaniu źródeł emancypacji kobiet odgrywają przykłady wykraczające poza społeczny paradygmat epoki? Jakie jest ich znaczenie ontologiczne (władza jako istota dominacji)? W jaki sposób można zastosować ujęcie fenomenologiczne do badań nad „odkrywaniem” feminizmu” (badania nad doświadczeniami kobiet)?
fragment Wstępu
Waga kryzysów i sytuacji kryzysowych we współczesnych stosunkach międzynarodowych jest bezsporna, brak jednak jasnych, ustalonych przez teoretyków nauki o stosunkach międzynarodowych (dalej: NSM), kryteriów pozwalających zakwalifikować daną sytuację jako kryzys. W NSM utrwaliły się w tym zakresie dwa podejścia (Phillips, Rimkunas, 1978: 259). Pierwsze koncentruje uwagę na składowych danej sytuacji czy problemu, analizując pojawiające się następstwa. Drugie podejście, zwane proceduralnym, poszukuje ogólnych cech charakteryzujących sytuacje czy problemy uznawane za kryzysowe. Mianem kryzysu w NSM zwykło określać się stan napięcia między dwoma lub więcej państwami lub innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych, prowadzący do destabilizacji na poziomie państwowym i/lub międzynarodowym.- fragment Wstępu
„Kontury polityki całkowicie się rozpływają. Trudno rozpoznać, o co w niej chodzi; czy w ogóle o coś więcej niż tylko o następny sukces wyborczy. Obywatele mają poczucie, że pozbawiona normatywnego jądra polityka coś przed nimi ukrywa. Ten deficyt znajduje odzwierciedlenie zarówno w odwrocie od zorganizowanych form polityki, jak i w gotowości zwykłych obywateli do protestu”.
Myśl Jürgena Habermasa, która wybrzmiała podczas wykładu wygłoszonego w Berlinie w 2011 roku, zdaje się dobrze odzwierciedlać nastroje, których doświadcza nie tylko „szary obywatel” Europy, ale i badacz pochylony nad kwestiami związanymi z aktywnością w polityce. Zasady stały się niejasne, model uprawiania polityki w demokracji liberalnej nieatrakcyjny i patogenny. Jednocześnie inne, tradycyjne formy politycznej aktywności nie przystają do czasów wirtualnych społeczności, botów, post-prawdy i rozszerzonej rzeczywistości.
fragment Wstępu
Ranga prasy w kształtowaniu opinii publicznej i tym samym w formowaniu poglądów, postawy i zachowania ludzi nie jest przez nikogo podważana. Mimo zmiany warunków funkcjonowania prasy, zarówno prawno-instytucjonalnych i ekonomiczno-technologicznych, jak i społeczno-politycznych, zawsze odgrywała ona ważną i w gruncie rzeczy niezastąpioną rolę w społeczeństwie, które dzięki jej działalności stawało się lepiej poinformowane i bardziej aktywne publicznie, wyrażając również swoje poglądy na jej łamach.
fragment Wstępu
Niniejsze opracowanie składa się z dwu zasadniczych części, z których pierwsza zawiera szereg informacji związanych z historycznym rodowodem regionu wielkopolskiego i jego przeobrażeniami o charakterze społeczno-kulturowym oraz współczesną charakterystykę. Natomiast drugą część zajmuje alfabetyczny katalog tytułów prasy lokalnej, jakie pojawiły się na obszarze Wielkopolski po historycznym przełomie politycznym 1989 roku wraz z krótką informacją, która dotyczy badania, źródeł i definiowania prasy lokalnej oraz przedstawia zarys geografii prasowo-wydawniczej współczesnej Wielkopolski i sposób opisu wyodrębnionych w katalogu czasopism.
fragment Wstępu
Przejście od reżimu niedemokratycznego do demokratycznego jest przełomowym momentem w historii każdego państwa i niesie ze sobą liczne konsekwencje, jakie zachodzą w obrębie każdej sfery życia: politycznej, gospodarczej, społecznej i kulturalnej. Transformacja systemowa, zapoczątkowana na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, konsekwentnie przekształcała Polską Rzeczpospolitą Ludową w III Rzeczpospolitą Polską. Przeobrażenia zachodzące w obrębie demokratyzującego się państwa wymusiły zmianę systemu politycznego i systemu medialnego. Na obu polach miały one charakter prawny, instytucjonalny, organizacyjny i obligowały do przedefiniowania już nieaktualnych, wzajemnych relacji. Dało to asumpt do zmiany znaczenia komunikowania politycznego, w którym udział zaczęło akcentować trzech uczestników, mianowicie: organizacje polityczne, spośród których za najistotniejsze uchodzą partie polityczne, media masowe i obywatele.
Opis stanowi fragment Wstępu.
To nie kryzys, to rezultat”, mawiał Stefan Kisielewski „Kisiel”, diagnozując w ten najprostszy z możliwych sposobów problem immanentnych dysfunkcji, jakie były cechą systemu, który od 1917 roku funkcjonował w Rosji sowieckiej. Ćwierć wieku temu dysfunkcjonalność owego systemu osiągnęła próg, poza którym był już tylko upadek. Jego symptomy widoczne były wyraźnie już w dekadzie lat osiemdziesiątych, apogeum zaś nastąpiło w latach 1989–1991. W niniejszej publikacji chcielibyśmy zająć się właśnie tymi procesami i wydarzeniami, których skutkiem stał się ostateczny upadek ZSRR w końcu roku 1991. Proces dezintegracji sowieckiej państwowości miał skomplikowany i wielowymiarowy charakter. Jego przyczyny tkwiły zarówno we wspomnianych powyżej immanentnych cechach systemu, jak również w szczególnym splocie okoliczności wewnętrznych i międzynarodowych, które pojawiły się w dekadzie lat osiemdziesiątych XX stulecia. Upadek ZSRR zamknął proces przekształceń powojennej epoki dwubiegunowego podziału świata i wytworzył całkowicie nową sytuację geopolityczną. Dlatego pragniemy poddać krytycznej refleksji przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych proces dezintegracji i upadku państwowości sowieckiej.
fragment Wstępu.
The main aim of this publication is to expose the reader to basic problems and directions of research into processes and changes in energy structures and technologies. The present work is primarily an overview with regard to a presentation of theoretical aspects of technology and energy paradigms as well as theoretical aspects of energy transitions and transformations. The reference materials that have been gathered and written up, and which concern the research problem have been supplemented with the author’s own conclusions and evaluations. The theoretical issues have been supplemented with two case studies concerned with a transformation of coal paradigms. In the former case an analysis is performed of the transformation of coal paradigm in the world and member states of the European Union, while in the latter case the analysis focuses on the transformation of coal paradigm in Poland. In both cases a long historical perspective has been adopted so as to demonstrate the main points of energy substitution or a lack thereof
Opis stanowi fragment Wprowadzenia.
Zjawisko migracji, choć towarzyszy nam od zarania dziejów, to w XXI wieku nabrało szczególnego znaczenia. Jego skutki są obecnie jednymi z największych wyzwań, przed którymi stoją państwa doświadczające napływu cudzoziemców. Ma to związek z tym, iż peregrynacja ludności o odmiennym pochodzeniu, języku czy religii wywołuje zmiany polityczne, społeczne, ekonomiczne i kulturowe w państwie przyjmującym. Ich źródłem są konflikty w różnych częściach świata, niskie dochody, brak perspektyw czy nieprzestrzeganie praw człowieka. Jak szacują eksperci przyczyną zbliżających się migracji będzie degradacja gleby i jej skutki, które mogą zmusić do migracji 50?70 mln ludzi do 2050 roku m.in. z Afryki Subsaharyjskiej, Azji czy Ameryki Południowej (The assessment, 2018, s. 10). Innym czynnikiem wypychającym ludność ze swoich ojczyzn będą zmiany klimatyczne, wywołujące głód, spadek rozwoju ekonomicznego czy konflikty. Co prawda środowiskowa zmienność klimatu już od lat 70. XX wieku miała wpływ na poziom migracji, ale szacuje się, że niebawem będzie jednym z najważniejszych jej powodów. Według scenariusza pesymistycznego do 2050 roku zmiany klimatyczne przyczynią się do przemieszczeń ponad 143 mln osób (Rigaud i in., 2018, s. XXI).Opis stanowi fragment Wstępu.
Dynamiczne zmiany, jakie zachodzą w społeczeństwach państw europejskich w XXI wieku mają charakter wieloaspektowy i nie zawsze przybierają pozytywne kierunki. Demografia, zabezpieczenie społeczne, systemy emerytalne, służba zdrowia, migracje, warunki życia rodzin oraz wykluczenie społeczne są obszarami badań w ramach polityki społecznej, ale również nauk politycznych, ekonomicznych, prawnych, czy medycznych. Stanowią również pole działania samorządowców oraz praktyków w ramach inicjatyw oddolnych.- z Wprowadzenia
W publikacji podjęto zagadnienie wojskowej kariery zawodowej w doświadczeniach kobiet ? żołnierek korpusu oficerskiego Wojska Polskiego. W przekonaniu autorki jest ono istotne zarówno w wymiarze społecznym, jak i naukowym. Społeczne znaczenie tematu wpisuje się w szerszy kontekst procesu przemian kulturowych w obszarze ról płciowych. Z jednej strony oznacza stopniowe porzucanie przekonań o deterministycznym wpływie płci na wybory edukacyjne i zawodowe. Z drugiej wskazuje na wciąż obecny tradycjonalizm założeń związanych z zakresem powinności wpisujących się w pojęcie męskości i kobiecości. Odzwierciedla to m.in. specyfika podziału sfery zawodowej na sfeminizowaną i zmaskulinizowaną. O potrzebie naukowej eksploracji zjawiska świadczy niewielka liczba publikacji i badań poświęconych obecności kobiet w przestrzeni militarnej. Z powyższych względów autorka przyjęła jakościowy wgląd w obszar doświadczeń zawodowych kobiet korpusu oficerskiego Wojska Polskiego za szansę wzbogacenia dotychczasowej wiedzy. Świadczy o tym również przyjęta w pracy perspektywa socjopedagogiczna, która pozwala na rekonstrukcję wojskowej kariery zawodowej i analizę procesów jej konstruowania w ujęciu złożonych doświadczeń socjalizacyjnych, edukacyjnych i zawodowych.
Zawsze błądzić pośród wiatrów. Antropologiczne studium ewolucji strukturalnej westernu filmowego to książka o filmach, które są nośnikami mitu. Western filmowy jest mitem w pierwotnym znaczeniu tego słowa, które można określić następująco: mit jest opowieścią o rzeczach świętych. Przy czym rzeczy święte nie muszą należeć do porządku nadnaturalnego. Rzeczy święte to rzeczy, które są dla danego społeczeństwa najważniejsze. Mit jest też opowieścią o wydarzeniach tworzących strukturę, którą można odnosić jednocześnie do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. W Zawsze błądzić pośród wiatrów western filmowy jest początkowo mitem o tworzeniu społeczeństwa przez zawarcie umowy społecznej, po czym ewoluuje, aby stać się usiłującym naśladować historię antymitem, aż w końcu w dziejach westernu jako gatunku filmowego zaczyna się okres życia po śmierci, który trwa do dziś.
Książka Wczesnodziecięca edukacja – pomiędzy instrumentalizacją a towarzyszeniem w rozwoju (wybrane aspekty polskiej rzeczywistości edukacyjnej) jest drugą z kolei publikacją autorki poświęconą problemom edukacji dziecka do lat trzech. Autorka dostrzega to, o czym przekonywał także między innymi Włodzimierz Fijałkowski - dziecko „nie jest «nieme», natomiast «głusi» często bywają dorośli”. W najnowszym opracowaniu dokonuje analizy wybranych aspektów polskiej rzeczywistości oświatowej, wskazuje przejawy nadmiernej instrumentalizacji edukacji i proponuje przyjęcie niedyrektywnego towarzyszenia w rozwoju, ukazując także autentyczną gotowość opiekunów małego dziecka do ustawicznego doskonalenia warsztatu ich pracy. Autorka, sięgając do niezwykłych osiągnięć Pani Profesor Lucyny Telki, koncentruje się przede wszystkim na obszarach edukacji w dialogu z małym dzieckiem, zwraca się w stronę uważnej obserwacji, gotowości do podjęcia interakcji ze strony osoby dorosłej, postuluje potrzebę autentycznej wrażliwości dorosłego na dziecięce potrzeby. Autorka przekonuje, że prawdziwa edukacja „dzieje się” we wzajemnej bliskości motywacyjnej dziecka i dorosłego funkcjonującej w oparciu o motto: „chcę pomóc dziecku osiągnąć to, co dostrzegam lub czuję, że chce osiągnąć dziecko”, gdyż dziecko pragnie się rozwijać, jest zmotywowane, eksploruje i doświadcza nie z tego powodu, że ktoś mu każe, że ktoś na to pozwala, lecz czyni to z własnej potrzeby. Nadrzędnym celem Katarzyny Sadowskiej jest zachęta do refleksji nad (jak określił to W. Fijałkowski) „indywidualnością, osobowością i wartością istoty ludzkiej jako niezależnej jednostki na każdym etapie jej rozwoju”.
Analiza złożoności muzyki, jej rozumienia oraz oddziaływania na funkcjonowanie każdego człowieka stała się impulsem do przeprowadzenia badań dotyczących orientacji muzycznych młodzieży kształcącej się w ogólnokształcącej szkole muzycznej II stopnia. Autorka wprowadza termin orientacji muzycznych. Ustalenie definicyjne pojęcia odnosi się do specyficznego typu orientacji życiowej, rozumianej jako odzwierciedlenie siebie oraz obraz własnej kariery zawodowej, w oparciu o zdobytą w toku edukacji wiedzę, poziom percepcji, wrażliwość muzyczną, zainteresowania muzyczne i rzeczywiste i/lub projektowane działania. Wyniki badań pozwoliły na stworzenie pełnego obrazu młodzieży kształconej w systemie zawodowego szkolnictwa muzycznego, wyselekcjonowanej ze względu na uzdolnienia muzyczne.
Książka zawiera edycję inwentarzy kolegium jezuickiego w Nieświeżu i jego majątków, sporządzonych na przełomie lat 1773 i 1774 w wyniku kasaty Towarzystwa Jezusowego. Udostępnia szerszemu gronu czytelników rękopisy dotychczas prawie niewykorzystane i trudno dostępne, przechowywane obecnie w archiwach rosyjskich i białoruskich, które zawierają interesujący materiał dla przedstawicieli różnych dyscyplin, takich jak historia sztuki i architektury, historia książki i edukacji, religioznawstwo, muzykologia, dzieje farmacji oraz historia ekonomii i demografia historyczna. Inwentarze pozwalają też przedstawić dzieje zakonu św. Ignacego Loyoli w nowym świetle. W odróżnieniu od źródeł dotychczas wykorzystywanych przez uczonych, które skupiają się na roli kulturowej i religijnej jezuitów, inwentarze przybliżają zagadnienia związane z historią społeczną i kulturą materialną w epoce wczesnonowożytnej. Ponadto zastępują one źródła proweniencji jezuickiej, które uległy rozproszeniu po kasacie Towarzystwa. Kolegium nieświeskie, ufundowane przez Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła „Sierotki” w 1584 roku, stanowiło jedną z pierwszych placówek na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego i odgrywało szczególną rolę we wprowadzeniu tam kontrreformacji. W tym kontekście wydawane rękopisy pokazują adaptację Kościoła katolickiego do społecznych i kulturowych uwarunkowań na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Obszernym tekstom źródłowym towarzyszy bogaty materiał ilustracyjny, pokazujący aktualny stan pojezuickich zabytków w Nieświeżu.
George W. Bush zapytany kiedyś przez dziennikarkę, co zawdzięcza swemu ojcu, odpowiedział, że odziedziczył po nim połowę jego przyjaciół i wszystkich wrogów. Miałem chyba w życiu trochę więcej szczęścia niż Bush junior, bo po swoim ojcu odziedziczyłem wszystkich jego przyjaciół i ani jednego wroga. Ta książka to zresztą dowód, że nie przesadzam. Jej autorami są uczestnicy przyjacielskiego
spisku, dzięki któremu święto Andrzeja Wernera możemy uczcić rozmową o podstawowych problemach współczesnej kultury w duchu dyskusji, który Jubilat zawsze cenił najwyżej: uczciwego, poważnego sporu, gdzie różnice nie zostają zatarte kosztem autentyczności, ale i podobieństwa nie padają łupem retorycznego tryumfu.
Mateusz Werner
Edycja inwentarzy kolegium jezuickiego w Nowogródku i jego majątków, sporządzonych po kasacie Towarzystwa Jezusowego na przełomie roku 1773 i 1774, zawiera opracowanie krytyczne pięciu rękopisów dotychczas prawie niewykorzystanych, przechowywanych w archiwach rosyjskich i białoruskich. Materiał zawarty w edycji jest cenny dla przedstawicieli różnych dyscyplin, takich jak historia sztuki i architektury, historia książki i edukacji, historia miast, religioznawstwo, muzykologia, dzieje farmacji oraz historia gospodarcza i demografia historyczna. Nowogródek stanowił ważne centrum administracyjne, ponieważ był stolicą województwa i jednym z miejsc obrad Trybunału Głównego Litewskiego. Osiedlenie jezuitów miało duże znaczenie dla rozwoju miasta, które do tej pory pozostawało pod silnym wpływem kulturowym Kościoła wschodniego. Placówka jezuicka w Nowogródku była czynna najpierw jako stacja misyjna (1626-1631), potem jako rezydencja (1631-1714), a w końcu jako kolegium (1714-1773). Na przestrzeni tego okresu jezuici rozwijali szeroko zakrojoną działalność pedagogiczną, duszpasterską i społeczną, o której świadczą m.in. zawarte w edycji katalog biblioteki i inwentarz apteki.
Dla przygotowania aparatu naukowego korzystano zarówno ze źródeł archiwalnych, jak i z literatury. Oprócz archiwów w Moskwie i w Mińsku kwerenda objęła kilka instytucji na terenie Polski, Litwy i Włoch (w tym wypadku szczególne znaczenie ma Archiwum Rzymskie Towarzystwa Jezusowego). Wartością dodaną pracy jest identyfikacja niemal wszystkich pozycji wzmiankowanych w katalogach księgozbiorów jezuickich. Podjęto też próbę rekonstrukcji archiwum kolegium na podstawie dokumentów pierwotnie wchodzące w jego skład, które po kasacie Towarzystwa zostały przejęte przez Komisję Eedukacji Narodowej i do dziś dnia zachowały w zespole 1603 Rosyjskiego Archiwum Państwowego Akt Dawnych.
Filozofując, zazwyczaj sądzimy, że jest jeden świat fizyczny (monizm), nadbudowany nad rzeczami (substancjalizm), wyposażonymi wyłącznie we własności pozytywne (pozytywizm metafizyczny), w regularny sposób powiązane ze sobą kauzalizm). Nic dziwnego: taka wizja rzeczywistości podyktowana jest przez praktykę życiową ludzi. Poddaje się jej na ogół nauka, a za nią filozofia (głównie współczesna). Wyjątek czynimy tylko dla siebie samych. To człowiek, i tylko on, ma być zdolny do "kreowania” niebywałych światów w swoim „umyśle” (mentalizm). A jego doświadczenie ma być – jedyne – zdolne do rozpoznania, co spośród tego, co „stworzyliśmy”, pokrywa się z rzeczywistością (empiryzm). Wolno przypuszczać, że wszystkie te poglądy są fałszywe. A jeśli nawet tak nie jest, warto wyobrażać sobie alternatywne wizje rzeczywistości poza tą, którą dyktuję nam nasza praktyka życiowa (i nasza pycha). Jedną z możliwych alternatyw próbuje obmyślić ta książka. Próbuje ona również – przepatrując tradycyjne trudności filozoficzne, a także sięgając po inspiracje do innych dziedzin, m.in. do poezji metafizycznej – argumentować, że zadanie takie jest mniej fantastyczne, niż mogłoby się zdawać. Mniej fantastycznej, niż więcej.
Autorka – teatrolog, sinolog i komparatysta – przedstawia unikatowe formy tajwańskiego teatru tańca i ruchu końca XX i początku XXI w. W efekcie wieloletnich studiów powstała wyjątkowa w skali międzynarodowej praca, w której autorka wnikliwie, z naukową pasją bada głęboki sens uważnej obserwacji, fizycznego, mentalnego i duchowego samodoskonalenia oraz precyzyjnego rzemiosła artystycznego. Pokazuje, w jaki sposób tajwańscy tancerze i choreografowie czynią drogę tańca drogą życia. Opisuje światowej sławy zespoły tajwańskie prowadzone przez charyzmatyczne artystki Lin Lizhen i Liu Ruoyu (Liu Jingmin): Legend Lin Dance Theatre (Wugou Wudao Juchang) i U-Theatre (You Juchang / Youren Shengu), analizując twórczość artystek i zespołów w szerokim kontekście historycznym, społecznym, kulturowym, estetycznym. Klarownie wyjaśnia zawiłości terminologiczne, kulturowe niuanse, filozoficzne problemy i sposób kształtowania przez trzy dekady wyjątkowych form ekspresji artystycznej w środowisku o dość krótkiej tradycji tańca nowoczesnego. Książka stanowi zaproszenie do fascynującej podróży przez różne sposoby rozumienia ciała/cielesności, samodoskonalenia duchowego i fizycznego poprzez zastosowanie zróżnicowanych technik medytacyjnych i oddechowych, aż do uzyskania odczucia psychosomatycznej jedni – pełnej integralności ciała, umysłu i duszy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
