Autorzy tekstów analizują różne formy „obecności rzeczy przyszłych”: kierunki rozwoju kultury, nauki, techniki, aktualne tendencje, zjawiska i procesy w ich obrębie, a także już obserwowalne oraz możliwe ich konsekwencje. Pytają o epistemologiczną wartość myślenia prognostycznego, a także o użytek, jaki czyni się z różnego rodzaju wizji przyszłości. Zastanawiają się nad tym, na ile wyobrażenie przyszłości – proklamowanej, projektowanej – wpływa na nasze dzisiejsze wybory, style życia i sposoby myślenia, a także odwrotnie – na ile to my sami nadajemy w ten sposób kształt i kierunek temu, co nadchodzi. Wreszcie – sporządzają bilans kluczowych nadziei i obaw związanych z przyszłością i próbują odpowiedzieć na pytanie, co robić, by urealniać te pierwsze i oddalać perspektywę tych drugich.
Książka prezentuje szerokie spektrum dramatycznych, często przemilczanych dziecięcych doświadczeń wojennych w wieku XX i XXI w różnych częściach świata (Polska, Białoruś, nazistowskie Niemcy, Hiszpania, Korea, Japonia, Rwanda, Sierra Leone, Syria), ich reprezentacji artystycznych, w tym również muzycznych. Bolesnym i trudnym tematem jest między innymi proceder rekrutowania dzieci do działań zbrojnych w konkretnych sytuacjach wojennych. Doświadczenia czasu wojny to problem nie tylko tych, którzy przeżyli, ale również następnych generacji – w tym tomie znaczące miejsce zajmuje więc kwestia pamięci i przepracowywania traumatycznych wydarzeń. Praca powstała w następstwie interdyscyplinarnej konferencji Dzieci i doświadczenie wojny. Wiek XX i XXI, stanowiąc kontynuację zainteresowania doświadczeniami wojennymi ludności cywilnej.
W jaki sposób czytający wyszukują punktów rozpoczęcia czytania i według jakich kryteriów tworzą własne ścieżki poznawcze w trakcie recepcji np. grafik informacyjnych?
Współczesne przekazy medialne stają się wizualnie rozdrobnione, co zauważalne jest chocby w szacie graficznej wielu podręczników, czasopism, interfejsów internetowych czy grafik informacyjnych. Media te szczególnie silnie eksponują małe porcje tekstowe i obrazowe, stając się w tym sensie pozbawione sekwencyjnego i liniowego odbioru, typowego dla recepcji literatury pięknej lub dzieła filmowego.
Autor odpowieda na pytanie, czy zróżnicowany układ graficzny (design) wpływa na prowadzenie uwagi wzrokowej i rozumienie treści przez nastoletnich odbiorców, stosując metodę pomiaru ruchów gałki ocznej (okulografii) w trakcie ekspozycji różnych typów infografik.
Rezultaty badań mogą być przydatne w projektowaniu graficznym materiałów drukowanych oraz tekstów elektronicznych.
Książka jest czwartym tomem publikacji poświęconej doktorom honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 2001-2019 ten zaszczytny tytuł otrzymało dwadzieścia dziewięć osób z Polski i zagranicy. W publikacji zaprezentowano ich sylwetki w układzie chronologicznym. W każdym przypadku przedstawiono kalendarium procesu przyznawania tytułu (wniosek Rady Wydziału, uchwałę Senatu, uroczystość promocji). Swoją wartość zachowują teksty przemówień przedstawicieli władz Uniwersytetu, promotorów, bądź samych doktorów honorowych, wygłoszonych przy okazji wręczenia dyplomu. Całość uzupełnia materiał ikonograficzny oraz autografy uhonorowanych osób.
Tematem publikacji jest refleksja nad tym, jaki obraz Polski wyłania się z piosenek ostatnich trzech dekad, a zbiór tekstów dobrano tak, aby uzyskać możliwie najpełniejszy obraz trzydziestolecia od roku, w którym dokonała się w Polsce transformacja ustrojowa. Autorzy, wywodzący się z różnych dziedzin humanistyki ukazują, jakie sposoby komunikowania wybierają artyści, by mówić o otaczającej rzeczywistości. W książce znajdują się odwołania do rozmaitych gatunków i stylistyk muzycznych, od całkiem dosłownie rozumianej piosenki ludowej, przez piosenkę literacką, autorską, różne odmiany rocka, rapu, aż po spojrzenie w kierunku disco polo. Monografia przedstawia przemiany dokonujące się w polskim języku (słowno-muzyczno-wykonawczym) piosenki. Ważnym elementem tych rozważań jest tematyka polityczna, która pokazuje ciągłe zaangażowanie twórców w sprawy społeczne. Mając na względzie wyznaczone w tytule cezury, kluczowym w budowie tomu jest temat współczesnego kształtu niepodległości: jak ją wykorzystaliśmy, jak ją rozumiemy, jak widzimy, opisujemy i oczywiście, jak ją dla siebie wyśpiewujemy.
Autorka analizuje pojęcie czasu wolnego w jego kluczowych wymiarach związanych z przeobrażeniami, tożsamością i doświadczaniem; jako kategorię dynamiczną, społecznie i kulturowo zmienną, będącą na przecięciu mikro- i makroprocesów społecznych. Przygląda się historyczno-społecznemu osadzeniu czasu wolnego, procesom charakteryzującym jego rozwój: urbanizacji, technologizacji, komercjalizacji, globalizacji oraz akceleracji, w wyniku których stajemy przed problemami dotyczącymi tożsamości czasu wolnego. Odwołując się do kluczowych procesów, które w powiązaniu z ewolucją teorii i praktyki czasu wolnego pozwalają urefleksyjniać jego status, wprowadza czytelnika w świat znaczeń, doświadczeń i emocji wypoczynku realizowanych w różnych kontekstach sytuacyjnych.
Republika Weimarska była jednym z najbardziej skomplikowanych i burzliwych okresów niemieckiej historii. Jej ostateczny upadek przypieczętowało wprowadzenie do Prus rządów komisarycznych w lipcu 1932 r. Działanie to miało charakter sprzecznego z konstytucją zamachu stanu. O legalności akcji rządu Rzeszy rozstrzygnąć miał Trybunał Państwa z siedzibą w Lipsku. Przedstawiciele strony rządowej (Schmitt, Jacobi, Bilfinger) dowodzili zgodności z konstytucją działań podjętych w stosunku do Prus, przytaczając argumenty jednocześnie, że jedynie silne rządy prezydenckie są w stanie zapewnić krajowi spokój i uchronić od chaosu. Strona pruska (Giese, Anschütz, Peters, Nawiasky, Heller) dowodziła żywotności liberalnego konstytucjonalizmu, rządów parlamentarnych i państwa prawa. Autor sytuuje proces lipski w jego kontekście historycznym, bada instytucje, prawo i myśl polityczną Republiki Weimarskiej. Historia sporu konstytucyjnego Rzeszy i Prus z roku 1932 może stanowić punkt odniesienia do wyzwań dzisiejszej demokracji konstytucyjnej, stanowiąc część wieku XX, jest jednocześnie niespodziewanie współczesna, będąc elementem fundamentalnej dyskusji o treść rządów prawa i granice dziś stawiane władzy.
Monografia poświęcona jest naukowej refleksji nad relacją pomiędzy zmysłem wzrokiu/widzeniem/postrzeganiem a wiedzą i poznawaniem rzeczywistości. W tomie przedstawiono wyniki badań nad wzrokową percepcją rzeczywistości i poznaniem z zakresu językoznawstwa, literaturoznawstwa, kulturoznawstwa, filmoznawstwa, psychologi i pedagogiki. Wiele tekstów ma charakter interdyscyplinarny, prace napisano w różnych językach: bułgarskim, angielskim, chorwackim, polskim, rosyjskim i serbskim. Zostały przedstawione tematycznie w trzech częściach: Spojrzenie na zagadnienia językoznawcze, Widzenie literatury i Pogląd na kulturę i społeczeństwo.
W pierwszej dekadzie XX wieku – mając za sobą około czterdziestu lat znajomości z Muzą Klio, w których najwięcej uwagi poświęcałem wczesnym czasom nowożytnym, chociaż wychodząc od schyłku średniowiecza systematycznie zbliżałem się ku czasom nam bliższym – zdecydowałem się odłożyć, mam nadzieję, że chwilowo – zaplanowane wcześniej tematy i skoncentrowałem na historii współczesnej, której byłem obserwatorem. Wynikło to z faktu niebywałego manipulowania nią w Polsce doby wielkich przemian ustrojowych i widocznego gołym okiem fałszowania obrazu dziejów, co oficjalnie zostało ubrane w kostium tzw. polityki historycznej.
Opis stanowi fragment Wstępu
(...) Oprócz jednak praktycznego wymiaru, pojęcie wpływ społeczny niesie ze sobą bogate możliwości wykorzystania w sferze badań naukowych. Jest to w psychologii społecznej bardzo płodny obszar badań, których efektem są liczne konferencje i publikacje. Warto również wspomnieć o funkcjonującym od 2009 r. Zespole Badań Wpływu (ZaBaWa), który pod kierunkiem polskiego „guru” w dziedzinie wpływu społecznego – Dariusza Dolińskiego, zrzesza badaczy zainteresowanych tą tematyką.
Celem niniejszej książki jest pokazanie możliwych obszarów wykorzystania pojęcia wpływ społeczny, ukazanie jego interdyscyplinarności. Stąd też do przygotowania tekstów oprócz psychologów, zaproszeni zostali również przedstawiciele nauk politycznych, którzy wskażą szerokie spektrum wykorzystania tego pojęcia w swoich badaniach. Praca podzielona jest na trzy części.
Opis stanowi fragment Wstępu
Wydarzenia z końca listopada 2008 roku, związane z terrorystycznymi atakami na Mumbaj (Bombaj), relacjonowane przez światowe media, ponownie wznieciły zainteresowanie Indiami – państwem, które od chwili uzyskania niepodległości przejawia aspiracje do odgrywania kluczowej roli na arenie międzynarodowej. (…)
Potrzeba badania tej tematyki jest o tyle istotna, iż dotyczy ona ważnego uczestnika stosunków międzynarodowych, którego znaczenie i potencjał wciąż pozostaje nie w pełni zdefiniowany. Wagę problemu dostrzegli autorzy niniejszej publikacji, którzy przedmiotem swych analiz uczynili polityczne, społeczne i gospodarcze aspekty funkcjonowania Indii na arenie międzynarodowej w XXI wieku. Rozważania otwierają rozdziały poświęcone procesowi kształtowania indyjskiej niepodległości oraz roli jaką w młodym, niezależnym już państwie odegrali członkowie rodziny Gandhi – Nehru. Wokół kwestii wewnętrznego funkcjonowania państwa, skoncentrowano rozważania na temat różnorodności językowej, wpływającej z jednej strony na federalny kształt państwowych struktur, z drugiej – prowadzącej do konfliktów, widocznych szczególnie w północno-wschodnich stanach. Przejawy aktywności Indii na arenie międzynarodowej analizie poddali autorzy rozważań umieszczonych w dalszej części publikacji. Ukazując stosunki zewnętrzne, skoncentrowano się na aktorach przez same Indie uznanych za kluczowych, prezentując stan relacji Indii z Unią Europejską, Chińską Republiką Ludową, Pakistanem, a także Stanami Zjednoczonymi oraz państwami kontynentu afrykańskiego.
fragment Wstępu
Demokracja stanowi jeden z fundamentów ustrojowych III Rzeczpospolitej. Jest ona przeciwieństwem funkcjonującego w Polsce do 1989 roku systemu autorytarnego, ograniczającego wolność i prawa publiczne obywateli. Jak się powszechnie uważa, istota systemu demokracji obywatelskiej realizuje się najpełniej w samorządzie. Jest on wyrazem procesu decentralizacji, która odegrała kluczową rolę w polskiej transformacji systemowej. Samorząd stanowi również swego rodzaju ograniczenie dla wszechwładztwa państwowego i jest znakomitą szkołą wyrobienia obywatelskiego, które przyczynia się do tworzenia w Polsce społeczeństwa obywatelskiego. Według zamierzeń twórców reform samorządowych, podstawowymi celami ich wprowadzenia miały być: decentralizacja państwa poprzez przeniesienie wielu zadań i kompetencji z centrum do jednostek samorządowych, a także budowa instytucji demokracji obywatelskiej. Założenie było bardzo proste – im bliżej obywatela zapadać będą decyzje, tym trafniej odpowiadać one będą na społeczne zapotrzebowanie.
Opis stanowi fragment Wstępu.
Książka poświęcona jednemu z najbardziej spektakularnych fenomenów społeczno-kulturowych XX i XXI wieku. Jej bohaterem jest samochód: nie tyle (choć także) jako technologia, co jako integralny komponent tożsamości, zarówno jednostek, jak i całych społeczeństw. Autor przedstawia samochód z wielu perspektyw, często ze sobą sprzecznych, wychodząc z założenia, że samochód jest wieloznaczny, dzięki czemu dostarcza niezwykle bogatych możliwości w interpretacji związanych z nim problemów i zjawisk. Publikację podzielono na sześć rozdziałów. Pierwszy dotyczy społecznych i psychologicznych aspektów samochodu i jazdy samochodem, w kontekście zmiany relacji człowieka do czasu i przestrzeni. Drugi i trzeci odnoszą się do roli samochodów w konstruowaniu kobiecości i męskości; pokazana jest w nim dynamika relacji między płciami w kontekście „walki o znaczenia”. W czwartym rozdziale analizowane są różne konteksty niebezpiecznej jazdy oraz zjawisko kradzieży samochodów. Na rozdział piąty składają się cztery szczegółowe „samochodowe” studia przypadków reprezentujące odmienne społeczno-kulturowe wizerunki samochodu: szwedzkie Volvo, włoskie Ferrari, japońska Toyota i wschodnioniemiecki Trabant. Wreszcie rozdział ostatni poświęcony jest relacjom między samochodem i statusem społecznym.
Przedmiotem badań zaprezentowanych na kartach niniejszej pracy jest ewolucja, jakiej polityka mniejszościowa Turcji podlega w związku z trwającymi od 3 października 2005 roku oficjalnymi negocjacjami akcesyjnymi z Unią Europejską (UE) oraz z poprzedzającym ich rozpoczęcie okresem przygotowawczym. Analizie poddano więc sposób, w jaki perspektywa członkostwa w UE wpływa na prawną i rzeczywistą sytuację muzułmańskich i niemuzułmańskich mniejszości żyjących w Turcji.- fragment Wstępu
Wykluczenie społeczne jest pojęciem, które można rozpatrywać w wielu ujęciach, gdyż dotyczy różnorodnych dziedzin życia społecznego. Poszukując uniwersalnej definicji wykluczenia społecznego można stwierdzić, że jest to sytuacja, w której obywatel danego społeczeństwa nie jest w stanie, w pełni uczestniczyć w ważnych aspektach życia społecznego. Wykluczenie społeczne może dotyczyć kwestii: socjalno-ekonomicznych; edukacyjnych; związanych z niepełnosprawnością; politycznych; dostępu do kultury; wynikających z dyskryminacji. Problem ten postrzega się jako efekt zerwania więzi społecznej między jednostką i społeczeństwem, którą określa się jako solidarność społeczną. Można przyjąć, że osoba wykluczona nie uczestniczy w życiu zbiorowym, co wiąże się zazwyczaj z brakiem aktywności obywatelskiej.Opis stanowi fragment Wstępu.
Feminizm jest ideą zakładającą społeczną, polityczną, ekonomiczną, intelektualną i seksualną równość kobiet i mężczyzn. Założenie to, bez względu na wewnętrzne podziały i nurty myśli feministycznej, pozostaje niezmienne. Proces urzeczywistniania równouprawnienia pozostaje w nierozerwalnym związku z emancypacją, a więc uwalnianiem kobiet spod patriarchalnej opresji, społecznej marginalizacji i dyskryminacji. Choć jako początek historii feminizmu przyjmuje się przełom XVIII i XIX wieku, to akty emancypacji zindywidualizowanej odnajdujemy już w starożytności, a więc zanim ukształtowała się grupowa tożsamość kobiet, której spoiwem stała się świadomość równościowa, rozumiana tutaj jako uzmysłowienie ekwiwalentności płci. Wiodącą tezą książki uczyniłam zatem stwierdzenie, iż feminizm nie jest jakością stworzoną, lecz odkrywaną. Jej udowodnieniu służą hipotezy pomocnicze, dla których kluczowe znaczenie mają odpowiedzi na następujące pytania: Czy istnieją dowody obecności pierwotnej świadomości feministycznej (równościowej)? Jaką rolę w ich poszukiwaniu odgrywają teorie matriarchatu? Czy właściwa jest w tego typu badaniach implementacja koncepcji Wielkiej Bogini? Jaką rolę w poszukiwaniu źródeł emancypacji kobiet odgrywają przykłady wykraczające poza społeczny paradygmat epoki? Jakie jest ich znaczenie ontologiczne (władza jako istota dominacji)? W jaki sposób można zastosować ujęcie fenomenologiczne do badań nad „odkrywaniem” feminizmu” (badania nad doświadczeniami kobiet)?
fragment Wstępu
Waga kryzysów i sytuacji kryzysowych we współczesnych stosunkach międzynarodowych jest bezsporna, brak jednak jasnych, ustalonych przez teoretyków nauki o stosunkach międzynarodowych (dalej: NSM), kryteriów pozwalających zakwalifikować daną sytuację jako kryzys. W NSM utrwaliły się w tym zakresie dwa podejścia (Phillips, Rimkunas, 1978: 259). Pierwsze koncentruje uwagę na składowych danej sytuacji czy problemu, analizując pojawiające się następstwa. Drugie podejście, zwane proceduralnym, poszukuje ogólnych cech charakteryzujących sytuacje czy problemy uznawane za kryzysowe. Mianem kryzysu w NSM zwykło określać się stan napięcia między dwoma lub więcej państwami lub innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych, prowadzący do destabilizacji na poziomie państwowym i/lub międzynarodowym.- fragment Wstępu
„Kontury polityki całkowicie się rozpływają. Trudno rozpoznać, o co w niej chodzi; czy w ogóle o coś więcej niż tylko o następny sukces wyborczy. Obywatele mają poczucie, że pozbawiona normatywnego jądra polityka coś przed nimi ukrywa. Ten deficyt znajduje odzwierciedlenie zarówno w odwrocie od zorganizowanych form polityki, jak i w gotowości zwykłych obywateli do protestu”.
Myśl Jürgena Habermasa, która wybrzmiała podczas wykładu wygłoszonego w Berlinie w 2011 roku, zdaje się dobrze odzwierciedlać nastroje, których doświadcza nie tylko „szary obywatel” Europy, ale i badacz pochylony nad kwestiami związanymi z aktywnością w polityce. Zasady stały się niejasne, model uprawiania polityki w demokracji liberalnej nieatrakcyjny i patogenny. Jednocześnie inne, tradycyjne formy politycznej aktywności nie przystają do czasów wirtualnych społeczności, botów, post-prawdy i rozszerzonej rzeczywistości.
fragment Wstępu
Ranga prasy w kształtowaniu opinii publicznej i tym samym w formowaniu poglądów, postawy i zachowania ludzi nie jest przez nikogo podważana. Mimo zmiany warunków funkcjonowania prasy, zarówno prawno-instytucjonalnych i ekonomiczno-technologicznych, jak i społeczno-politycznych, zawsze odgrywała ona ważną i w gruncie rzeczy niezastąpioną rolę w społeczeństwie, które dzięki jej działalności stawało się lepiej poinformowane i bardziej aktywne publicznie, wyrażając również swoje poglądy na jej łamach.
fragment Wstępu
Niniejsze opracowanie składa się z dwu zasadniczych części, z których pierwsza zawiera szereg informacji związanych z historycznym rodowodem regionu wielkopolskiego i jego przeobrażeniami o charakterze społeczno-kulturowym oraz współczesną charakterystykę. Natomiast drugą część zajmuje alfabetyczny katalog tytułów prasy lokalnej, jakie pojawiły się na obszarze Wielkopolski po historycznym przełomie politycznym 1989 roku wraz z krótką informacją, która dotyczy badania, źródeł i definiowania prasy lokalnej oraz przedstawia zarys geografii prasowo-wydawniczej współczesnej Wielkopolski i sposób opisu wyodrębnionych w katalogu czasopism.
fragment Wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
