„Uwarunkowania gotowości do resocjalizacji” to książka, w której Czytelnik znajdzie inspiracje dla teorii i praktyki resocjalizacyjnej opartej na dowodach naukowych. Oś rozważań stanowi Wieloczynnikowy Model Gotowości Sprawcy, który gotowość do resocjalizacji postrzega jako interakcję czynników wewnętrznych i zewnętrznych, co więcej traktuje je jako dynamiczne, a więc modyfikowalne elementy. Celem publikacji jest zwrócenie uwagi na rolę owych czynników w procesie zwiększania gotowości do resocjalizacji sprawców przestępstw również poprzez przybliżenie trzech podejść, dzięki którym możliwe jest modyfikowanie czynników leżących po stronie sprawcy, programu i warunków, w jakich odbywa się proces resocjalizacji.
Niniejsza książka sięga do koncepcji architektury wiedzy akademickiej wskazując na główne, przenikające się obszary nauk. W Strategii Lizbońskiej możemy odszukać próby zdefiniowania wiedzy przez pryzmat gospodarczych i technologicznych aspektów rozwoju Europy. Celem, który dzięki wiedzy mielibyśmy osiągnąć jest stworzenie konkurencyjnego społeczeństwa (w stosunku do dominujących gospodarek światowych). Czy taka koncepcja nie niesie ze sobą cienia technokratyzmu? Czy jest tu miejsce na refleksję humanistyczną? Gdzie jesteśmy my sami? Nasze wewnętrzne potrzeby, przekoniania i priorytety. Budując społeczeństwo oparte na wiedzy warto obrać drogę różnorodności poznawczej, naukowej, która pozwoli nam na zachowanie równowagi w tych obecnie niepewnych dla nas czasach.
Książka stanowi pokoleniową transmisję wiedzy, swoisty transfer pomiędzy wiedzą i doświadczeniem a tym, co dopiero wkracza do świata nauki. To swoista zachęta do korzystania z dorobku naukowego łączacego przenikające się dyscypliny wiedzy akademickiej. W jednym miejscu zgromadzono teksty wybitnych postaci świata nauki przedstawiających różne jej dziedziny. Ksiażkę dedykujemy zarówno naukowcom, jak i studentkom i studentom chcącym poznać przenikające się obszary architektury wiedzy akademickiej.
W publikacji zaprezentowano różne oblicza stresu u dzieci i uczniów oraz uwarunkowania sytuacji stresogennych w środowisku szkolnym i edukacji w domu, a także próbowano nakreślić rozwiązania praktyczne niwelujące stres lub ubogacające doświadczenie jednostki o skuteczne strategie radzenia sobie z nim. Autorzy w wyrazisty sposób prezentują własne stanowiska oraz zachęcają do pogłębionej analizy prezentowanych obrazów stresu w szkolnej rzeczywistości i środowiskowej edukacji.
Książka wpisuje się w szeroki nurt badań i dyskusji nas zadaniami rozwojowymi i kryzysami życiowymi osób w wieku adolescencji. Bez wątpienia przejście z wieku dziecięcego do okresu dorosłości stanowi wyzwanie dla każdego nastolatka. Publikacja ma stanowić przyczynek do podjęcia zarówno teoretycznych rozważań, jak i praktycznych oddziaływań w tak współcześnie ważnym obszarze, jakim jest wspomaganie rozwoju młodzieży. Teksty zostały wzbogacone o opisy przypadków, które mają służyć zilustrowaniu poruszonych problemów. Treścią adolescencji są podejmowane przez młodych ludzi wybory – zależne od konkretnych kontekstów i przestrzeni, w jakich przebiega życie i rozwój poszczególnych osób – co zostało uwzględnione przez Autorki niniejszej pracy.
W książce zaakcentowano kwestie obecności i codziennej aktywności człowieka w środowisku. Pedagodzy społeczni w toku własnych eksploracji wskazują na potrzebę promowania działań mobilizujących i uruchamiających różnorodne inicjatywy społeczne w życiu codziennym, wyrażające się przez zachowania twórcze, innowacyjne, podmiotowe, a przede wszystkim dobrowolne. By taka aktywność mogła zaistnieć, muszą być stworzone odpowiednie warunki społeczno-kulturowe, polityczne, w których żyje człowiek, powinny być respektowane wartości ludzkie oraz powinna być podejmowana szeroko pojęta edukacja społeczna, od której zależeć będzie możliwość bycia obecnym, twórczym, uspołecznionym w środowisku życia; gdzie przeplata się tradycja i współczesność, gdzie nie mogą tracić na znaczeniu: wspólnota, tożsamość miejsca, współpraca, zaangażowanie, spotkanie z drugim człowiekiem. Na ten istotny aspekt – ważności aktywnego funkcjonowania jednostki w środowisku lokalnym dla teoretycznych poszukiwań, badawczych inspiracji czy też (bardzo pożądanych) praktycznych działań pedagogiki społecznej – zwrócono szczególną uwagę w prezentowanej monografii.
Obraz jako obiekt teoretyczny to drugi w cyklu po tomie Obrazy mocne – obrazy słabe (2018) zbiór artykułów powstałych jako pokłosie rogalińskiego seminarium historyków sztuki. Niniejsza publikacja zogniskowana jest na relacji mie?dzy dziełami sztuki a rozmaitymi strategiami teoretycznymi wykorzystuja?cymi ich potencjał ikoniczny. Poszczególne studia zawieraja? analizy róz˙nego rodzaju sprze?z˙en´ mie?dzy mys´la? dyskursywna? a wizualnos´cia? w dziejach sztuki i humanistyki. Wnioski wywiedzione z badania okres´lonych przypadków pozwalaja? na zadanie pytan´ w szerszej optyce teoretycznej. W toku rozwaz˙an´ przywołane sa? koncepcje z obszaru filozofii (m.in. Platon, Walter Benjamin, Jacques Derrida), teorii sztuk wizualnych (m.in. Leon Battista Alberti, Wilhelm Worringer, Hans Sedlmayr, Timothy J. Clark, Hans Belting, Mieke Bal) oraz dzieła sztuki od nowoz˙ytnos´ci po współczesnos´c´ (Lorenzo Lotto, Edouard Manet, Marcel Duchamp, Paul Klee, Walter Gropius, Władysław Strzemin´ski, Robert Rumas).
Problematyka monografii wpisuje się w nurt rozważań na temat istoty całożyciowego rozwoju człowieka dorosłego za sprawą edukacji i moderowania własnych planów życiowych przez wybór różnorodnych ścieżek kariery. Nowe konceptualizacje dotyczące życia zawodowego, jawiące się w tle przeobrażeń związanych z postępem technologicznym, gospodarką cyfrową, nowymi formami zatrudnienia i nowymi wyzwaniami edukacyjnymi, permanentnie aktualizują tematykę całożyciowego uczenia się, stanowiąc o jej randze. Autorzy tekstów prezentują różnorodne ujęcia tytułowego problemu, odnosząc się zarówno do teorii jak i praktyki.
Autorzy tekstów analizują różne formy „obecności rzeczy przyszłych”: kierunki rozwoju kultury, nauki, techniki, aktualne tendencje, zjawiska i procesy w ich obrębie, a także już obserwowalne oraz możliwe ich konsekwencje. Pytają o epistemologiczną wartość myślenia prognostycznego, a także o użytek, jaki czyni się z różnego rodzaju wizji przyszłości. Zastanawiają się nad tym, na ile wyobrażenie przyszłości – proklamowanej, projektowanej – wpływa na nasze dzisiejsze wybory, style życia i sposoby myślenia, a także odwrotnie – na ile to my sami nadajemy w ten sposób kształt i kierunek temu, co nadchodzi. Wreszcie – sporządzają bilans kluczowych nadziei i obaw związanych z przyszłością i próbują odpowiedzieć na pytanie, co robić, by urealniać te pierwsze i oddalać perspektywę tych drugich.
Książka prezentuje szerokie spektrum dramatycznych, często przemilczanych dziecięcych doświadczeń wojennych w wieku XX i XXI w różnych częściach świata (Polska, Białoruś, nazistowskie Niemcy, Hiszpania, Korea, Japonia, Rwanda, Sierra Leone, Syria), ich reprezentacji artystycznych, w tym również muzycznych. Bolesnym i trudnym tematem jest między innymi proceder rekrutowania dzieci do działań zbrojnych w konkretnych sytuacjach wojennych. Doświadczenia czasu wojny to problem nie tylko tych, którzy przeżyli, ale również następnych generacji – w tym tomie znaczące miejsce zajmuje więc kwestia pamięci i przepracowywania traumatycznych wydarzeń. Praca powstała w następstwie interdyscyplinarnej konferencji Dzieci i doświadczenie wojny. Wiek XX i XXI, stanowiąc kontynuację zainteresowania doświadczeniami wojennymi ludności cywilnej.
W jaki sposób czytający wyszukują punktów rozpoczęcia czytania i według jakich kryteriów tworzą własne ścieżki poznawcze w trakcie recepcji np. grafik informacyjnych?
Współczesne przekazy medialne stają się wizualnie rozdrobnione, co zauważalne jest chocby w szacie graficznej wielu podręczników, czasopism, interfejsów internetowych czy grafik informacyjnych. Media te szczególnie silnie eksponują małe porcje tekstowe i obrazowe, stając się w tym sensie pozbawione sekwencyjnego i liniowego odbioru, typowego dla recepcji literatury pięknej lub dzieła filmowego.
Autor odpowieda na pytanie, czy zróżnicowany układ graficzny (design) wpływa na prowadzenie uwagi wzrokowej i rozumienie treści przez nastoletnich odbiorców, stosując metodę pomiaru ruchów gałki ocznej (okulografii) w trakcie ekspozycji różnych typów infografik.
Rezultaty badań mogą być przydatne w projektowaniu graficznym materiałów drukowanych oraz tekstów elektronicznych.
Książka jest czwartym tomem publikacji poświęconej doktorom honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 2001-2019 ten zaszczytny tytuł otrzymało dwadzieścia dziewięć osób z Polski i zagranicy. W publikacji zaprezentowano ich sylwetki w układzie chronologicznym. W każdym przypadku przedstawiono kalendarium procesu przyznawania tytułu (wniosek Rady Wydziału, uchwałę Senatu, uroczystość promocji). Swoją wartość zachowują teksty przemówień przedstawicieli władz Uniwersytetu, promotorów, bądź samych doktorów honorowych, wygłoszonych przy okazji wręczenia dyplomu. Całość uzupełnia materiał ikonograficzny oraz autografy uhonorowanych osób.
Tematem publikacji jest refleksja nad tym, jaki obraz Polski wyłania się z piosenek ostatnich trzech dekad, a zbiór tekstów dobrano tak, aby uzyskać możliwie najpełniejszy obraz trzydziestolecia od roku, w którym dokonała się w Polsce transformacja ustrojowa. Autorzy, wywodzący się z różnych dziedzin humanistyki ukazują, jakie sposoby komunikowania wybierają artyści, by mówić o otaczającej rzeczywistości. W książce znajdują się odwołania do rozmaitych gatunków i stylistyk muzycznych, od całkiem dosłownie rozumianej piosenki ludowej, przez piosenkę literacką, autorską, różne odmiany rocka, rapu, aż po spojrzenie w kierunku disco polo. Monografia przedstawia przemiany dokonujące się w polskim języku (słowno-muzyczno-wykonawczym) piosenki. Ważnym elementem tych rozważań jest tematyka polityczna, która pokazuje ciągłe zaangażowanie twórców w sprawy społeczne. Mając na względzie wyznaczone w tytule cezury, kluczowym w budowie tomu jest temat współczesnego kształtu niepodległości: jak ją wykorzystaliśmy, jak ją rozumiemy, jak widzimy, opisujemy i oczywiście, jak ją dla siebie wyśpiewujemy.
Autorka analizuje pojęcie czasu wolnego w jego kluczowych wymiarach związanych z przeobrażeniami, tożsamością i doświadczaniem; jako kategorię dynamiczną, społecznie i kulturowo zmienną, będącą na przecięciu mikro- i makroprocesów społecznych. Przygląda się historyczno-społecznemu osadzeniu czasu wolnego, procesom charakteryzującym jego rozwój: urbanizacji, technologizacji, komercjalizacji, globalizacji oraz akceleracji, w wyniku których stajemy przed problemami dotyczącymi tożsamości czasu wolnego. Odwołując się do kluczowych procesów, które w powiązaniu z ewolucją teorii i praktyki czasu wolnego pozwalają urefleksyjniać jego status, wprowadza czytelnika w świat znaczeń, doświadczeń i emocji wypoczynku realizowanych w różnych kontekstach sytuacyjnych.
Republika Weimarska była jednym z najbardziej skomplikowanych i burzliwych okresów niemieckiej historii. Jej ostateczny upadek przypieczętowało wprowadzenie do Prus rządów komisarycznych w lipcu 1932 r. Działanie to miało charakter sprzecznego z konstytucją zamachu stanu. O legalności akcji rządu Rzeszy rozstrzygnąć miał Trybunał Państwa z siedzibą w Lipsku. Przedstawiciele strony rządowej (Schmitt, Jacobi, Bilfinger) dowodzili zgodności z konstytucją działań podjętych w stosunku do Prus, przytaczając argumenty jednocześnie, że jedynie silne rządy prezydenckie są w stanie zapewnić krajowi spokój i uchronić od chaosu. Strona pruska (Giese, Anschütz, Peters, Nawiasky, Heller) dowodziła żywotności liberalnego konstytucjonalizmu, rządów parlamentarnych i państwa prawa. Autor sytuuje proces lipski w jego kontekście historycznym, bada instytucje, prawo i myśl polityczną Republiki Weimarskiej. Historia sporu konstytucyjnego Rzeszy i Prus z roku 1932 może stanowić punkt odniesienia do wyzwań dzisiejszej demokracji konstytucyjnej, stanowiąc część wieku XX, jest jednocześnie niespodziewanie współczesna, będąc elementem fundamentalnej dyskusji o treść rządów prawa i granice dziś stawiane władzy.
Monografia poświęcona jest naukowej refleksji nad relacją pomiędzy zmysłem wzrokiu/widzeniem/postrzeganiem a wiedzą i poznawaniem rzeczywistości. W tomie przedstawiono wyniki badań nad wzrokową percepcją rzeczywistości i poznaniem z zakresu językoznawstwa, literaturoznawstwa, kulturoznawstwa, filmoznawstwa, psychologi i pedagogiki. Wiele tekstów ma charakter interdyscyplinarny, prace napisano w różnych językach: bułgarskim, angielskim, chorwackim, polskim, rosyjskim i serbskim. Zostały przedstawione tematycznie w trzech częściach: Spojrzenie na zagadnienia językoznawcze, Widzenie literatury i Pogląd na kulturę i społeczeństwo.
W pierwszej dekadzie XX wieku – mając za sobą około czterdziestu lat znajomości z Muzą Klio, w których najwięcej uwagi poświęcałem wczesnym czasom nowożytnym, chociaż wychodząc od schyłku średniowiecza systematycznie zbliżałem się ku czasom nam bliższym – zdecydowałem się odłożyć, mam nadzieję, że chwilowo – zaplanowane wcześniej tematy i skoncentrowałem na historii współczesnej, której byłem obserwatorem. Wynikło to z faktu niebywałego manipulowania nią w Polsce doby wielkich przemian ustrojowych i widocznego gołym okiem fałszowania obrazu dziejów, co oficjalnie zostało ubrane w kostium tzw. polityki historycznej.
Opis stanowi fragment Wstępu
(...) Oprócz jednak praktycznego wymiaru, pojęcie wpływ społeczny niesie ze sobą bogate możliwości wykorzystania w sferze badań naukowych. Jest to w psychologii społecznej bardzo płodny obszar badań, których efektem są liczne konferencje i publikacje. Warto również wspomnieć o funkcjonującym od 2009 r. Zespole Badań Wpływu (ZaBaWa), który pod kierunkiem polskiego „guru” w dziedzinie wpływu społecznego – Dariusza Dolińskiego, zrzesza badaczy zainteresowanych tą tematyką.
Celem niniejszej książki jest pokazanie możliwych obszarów wykorzystania pojęcia wpływ społeczny, ukazanie jego interdyscyplinarności. Stąd też do przygotowania tekstów oprócz psychologów, zaproszeni zostali również przedstawiciele nauk politycznych, którzy wskażą szerokie spektrum wykorzystania tego pojęcia w swoich badaniach. Praca podzielona jest na trzy części.
Opis stanowi fragment Wstępu
Wydarzenia z końca listopada 2008 roku, związane z terrorystycznymi atakami na Mumbaj (Bombaj), relacjonowane przez światowe media, ponownie wznieciły zainteresowanie Indiami – państwem, które od chwili uzyskania niepodległości przejawia aspiracje do odgrywania kluczowej roli na arenie międzynarodowej. (…)
Potrzeba badania tej tematyki jest o tyle istotna, iż dotyczy ona ważnego uczestnika stosunków międzynarodowych, którego znaczenie i potencjał wciąż pozostaje nie w pełni zdefiniowany. Wagę problemu dostrzegli autorzy niniejszej publikacji, którzy przedmiotem swych analiz uczynili polityczne, społeczne i gospodarcze aspekty funkcjonowania Indii na arenie międzynarodowej w XXI wieku. Rozważania otwierają rozdziały poświęcone procesowi kształtowania indyjskiej niepodległości oraz roli jaką w młodym, niezależnym już państwie odegrali członkowie rodziny Gandhi – Nehru. Wokół kwestii wewnętrznego funkcjonowania państwa, skoncentrowano rozważania na temat różnorodności językowej, wpływającej z jednej strony na federalny kształt państwowych struktur, z drugiej – prowadzącej do konfliktów, widocznych szczególnie w północno-wschodnich stanach. Przejawy aktywności Indii na arenie międzynarodowej analizie poddali autorzy rozważań umieszczonych w dalszej części publikacji. Ukazując stosunki zewnętrzne, skoncentrowano się na aktorach przez same Indie uznanych za kluczowych, prezentując stan relacji Indii z Unią Europejską, Chińską Republiką Ludową, Pakistanem, a także Stanami Zjednoczonymi oraz państwami kontynentu afrykańskiego.
fragment Wstępu
Książka poświęcona jednemu z najbardziej spektakularnych fenomenów społeczno-kulturowych XX i XXI wieku. Jej bohaterem jest samochód: nie tyle (choć także) jako technologia, co jako integralny komponent tożsamości, zarówno jednostek, jak i całych społeczeństw. Autor przedstawia samochód z wielu perspektyw, często ze sobą sprzecznych, wychodząc z założenia, że samochód jest wieloznaczny, dzięki czemu dostarcza niezwykle bogatych możliwości w interpretacji związanych z nim problemów i zjawisk. Publikację podzielono na sześć rozdziałów. Pierwszy dotyczy społecznych i psychologicznych aspektów samochodu i jazdy samochodem, w kontekście zmiany relacji człowieka do czasu i przestrzeni. Drugi i trzeci odnoszą się do roli samochodów w konstruowaniu kobiecości i męskości; pokazana jest w nim dynamika relacji między płciami w kontekście „walki o znaczenia”. W czwartym rozdziale analizowane są różne konteksty niebezpiecznej jazdy oraz zjawisko kradzieży samochodów. Na rozdział piąty składają się cztery szczegółowe „samochodowe” studia przypadków reprezentujące odmienne społeczno-kulturowe wizerunki samochodu: szwedzkie Volvo, włoskie Ferrari, japońska Toyota i wschodnioniemiecki Trabant. Wreszcie rozdział ostatni poświęcony jest relacjom między samochodem i statusem społecznym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
