W ogromnym i różnorodnym dorobku Stefanii Zahorskiej (1889-1961) obejmującym działalność literacką, reportaże, publikacje z zakresu historii sztuki, filozofii, literatury, socjologii... poczesne miejsce zajmuje refleksja teoretyczno- i krytycznofilmowa. O filmie pisała od roku 1927 niemal do końca życia; ostatnia recenzja filmowa opublikowana w Londynie nosi datę 1953. Stefania Zahorska była najwybitniejszym krytykiem filmowym dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. Składa się na to nie tylko jej talent literacki, krytyczny, niezależność i bezkompromisowość sądów, ale przede wszystkim erudycja, głębokie i rozległe wykształcenie.
Analizując film, dostrzegała dużo więcej niż tylko obraz obecny na ekranie. Przez ponad dziesięć lat była stałą recenzentką „Wiadomości Literackich”, w których zrecenzowała ponad 500 filmów. Problematykę filmową wprowadziła także do wielu innych czasopism społecznokulturalnych i literackich. Interesowała się także refleksją nad filmem na poziomie naukowym, czego świadectwem jest jej wystąpienie na Zjeździe Filozoficznym w Warszawie w roku 1927. Jako wykładowca (od 1921 roku) Wolnej Wszechnicy Polskiej wprowadziła film do programu wykładów z zakresu sztuki. Temperament i powołanie dydaktyka widać zresztą wyraźnie w tych jej tekstach, w których przybliża czytelnikowi np. filmową awangardę. Recenzje filmowe pisała także na łamach prasy emigracyjnej w Paryżu i Londynie.
Wydanie krytyczne całości niezmiernie wartościowych poznawczo prac filmowych Stefanii Zahorskiej odsłania jej niezwykle nowoczesny sposób patrzenia na dzieło sztuki filmowej, które autorka recenzji, analiz i esejów, a nawet materiałów interwencyjnych widzi w szerokich kontekstach społecznych, kulturowych i politycznych ćwierćwiecza kultury polskiej w kraju i na obczyźnie.
Książka stanowi studium związków Teofila Lenartowicza z tradycją europejskiego odrodzenia. W centrum zainteresowania badawczego pozostają wybitne postaci renesansu włoskiego i polskiego. Autor analizuje literacką i artystyczną spuściznę lirnika mazowieckiego. Swoje badania opiera na epistolografii sztukmistrza, archiwaliach i innych tekstach pochodzących z XIX wieku.
Publikacja upamiętnia postać i dorobek naukowy Stanisława Kowalskiego, wieloletniego Profesora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Celem było uchronić od zapomnienia zwłaszcza te idee i koncepcje autorstwa prof. Stanisława Kowalskiego, które przetrwały próbę czasu i okazują się w dalszym ciągu odzwierciedlać stan i funkcjonowanie naszego systemu wychowania. Zgromadzone w książce publikacje Profesora oraz Jego uczniów i kontynuatorów Jego idei zawierają równie przydatne rozwiązania metodologiczne, mogące służyć doskonaleniu struktury i działalności współczesnego nam systemu wychowania. Niewątpliwym walorem tych studiów i badań jest to, że prowadzone były przez wiele lat z perspektywy psychologii, socjologii, pedagogiki i prakseologii, co sprawia, że integrują one w sobie interdyscyplinarne i wieloaspektowe podejście do analizowanych problemów i z tej też perspektywy postulują stosowne rozwiązania modelowe, mogące być z powodzeniem wdrażane do praktyki. Przy tej też okazji Autorzy chcieli także uwydatnić specyfikę poznańskiego akademickiego ośrodka pedagogiki społecznej oraz wkład prof. Stanisława Kowalskiego w jego rozwój. Ośrodek zakończył swój pięćdziesięcioletni okres działalności naukowej i obok łódzkiego i warszawskiego równie wydatnie przyczynił się do rozwoju tej właśnie dziedziny pedagogiki.
The book offers a critical study of Herulian history. This is the first modern monograph to present a comprehensive analysis of literary and epigraphic sources for the relatively short history of this Scandinavian people. The author eliminated the pseudo-history of the Herules and concentrating on the well-established events from the organized social life of the Herules, he reduced their share in the history of ancient and early medieval Europe, which had been uncritically expanded by some scholars in the past. Prosopography, produced for the first time, will guide the reader in the personal history of the Herules. The geographic extent of the tribe’s wanderings, invasions and campaigns (Scandinavia, Ukraine, Greece, Austria, Germany, France, Spain, Bohemia, the Balkans, Italy, Asia and Africa), and their direct participation in the overthrow of the Western Roman Empire in ad 476, make their past extremely fascinating
Praca koncentruje się na popularyzacji wiedzy oraz promocji badań własnych poprzez edukacyjno-artystyczną konceptualizację (od inspiracji do kreacji) odnoszoną do osobistych doświadczeń dydaktycznych, naukowych i warsztatowo-artystycznych w kontekście zmieniających się wyzwań edukacyjnych i estetycznych. Rozważania autorów dotyczą konceptualizacyjnego postępowania w takich obszarach integracji pedagogiki i sztuki (estetyki), jak: (1) opisanie własnych działań pedagogicznych, artystycznych lub pedagogiczno-artystycznych, (2) rozpoznanie metodologiczne opracowanych płaszczyzn poznawczo-badawczych, różnicujących i integrujących konceptualizację w pracy artystów i pedagogów, (3) opisanie procesu twórczego w kontekście wyzwań edukacyjnych i artystycznych.
Zrozumienie twórczych procesów własnych działań poznawczych i badawczych, uwspólnianych praktyką pedagogiczną i artystyczną, prowadzi do społecznej i kulturowej refleksji nad sobą, którą wzbogaca się w pracy naukowej poprzez kontakt z „materiałem” badań własnych. W książce znajdziemy przemyślenia odnoszące się do teorii konferencji, myślenia algorytmicznego i receptywnego, fenomenu marzeń po skupieniu, kreacji, mody i edukacji, edukacyjnej funkcji architektury, stylu, awangardowych form relacji wirtualnych, transformacji systemowej, pragmatycznej organizacji sztuki (w) edukacji, kształcenia językowego, kreatywności języka, heurystyki w nauczaniu literatury obcej, kształcenia muzyczno-matematycznego oraz tożsamości wychowania i malowania.
Publikacja powstała z okazji jubileuszu setnej rocznicy powołania do życia Uniwersytetu w Poznaniu. Jest ona pionierskim przedsięwzięciem – katalogiem, w którym zestawiono upamiętnienia uczonych związanych z Uniwersytetem od jego powstania do roku 2019. Zgromadzone w albumie różne formy komemoracji znajdujące się tak w Polsce, jak i za granicą, są nie tylko źródłem informacji o wybitnych uczonych i ich dokonaniach, są śladami składającymi się na historię Uniwersytetu. Publikacja zawiera ponad dwieście biogramów uczonych wraz z opisami upamiętniających ich komemoracji i odczytami inskrypcji. Upamiętnienia przedstawiają samodzielnych pracowników naukowych, którzy w Uniwersytecie Poznańskim lub w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza uzyskali veniam legendi, a także tych, którzy następnie kontynuowali działalność naukową na uczelniach z niego się wywodzących (Akademia Medyczna, Wyższa Szkoła Rolnicza, Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego). Komplementarną częścią książki jest bogaty materiał ikonograficzny.
Przedstawione w monografii dociekania obejmują swym zasięgiem całość religijnego i kulturowego dziedzictwa stworzonego przez prawosławne wspólnoty monastyczne od tysiąca lat istniejące na Świętej Górze Athos w Grecji. Badania ukazują zakres i sposób wykorzystania zmysłu widzenia jako kreatora i zarazem receptora materialnej oraz duchowej rzeczywistości, która przejawia się w tamtejszej liturgii, architekturze, sztuce i piśmiennictwie, a także w mistyce, modlitwie i sposobie życia codziennego mnichów. Skalę zaangażowania wzroku w tworzenie i interpretację athoskiej rzeczywistości wyznaczają dwa egzystencjalne czynniki – z jednej strony użytkowość tworów natury oraz dzieł ludzkich rąk, z drugiej zaś odziaływanie rzeczy na ludzką świadomość w fizycznym i przedmioty wykorzystywane na Świętej Górze w czynnościach sakralnych i świeckich zyskują własną sprawczość, która przejawia się w ich funkcjach praktycznych i symbolicznych. Ze względu na to, że funkcje te są realizowane w relacjach z ich wykonawcami, rzeczy stają się w ten sposób rekwizytami za pomocą których ludzie wyrażają i interpretują swoją wiarę i wiedzę, doznawane emocje, a także własny stosunek do świata i bliźnich. Wykorzystywanie wzroku w tym procesie odbywa się w kilku zakresach widzenia: (1) mistycznego wglądu, (2) postrzegania światła, (3) zauważana kształtów, (4) widzenia kolorów, (5) rozpoznawania ruchu.
Drugi tom Studia Musicologica Calisiensia dedykowany jest emerytowanemu profesorowi uczelni polskich i zagranicznych Beniaminowi Voglowi z okazji 75. rocznicy urodzin. Pierwsza część Studiów została w całości poświęcona ich protagoniście. Mamy tu Tabula Gratulatoria, biografię Jubilata nakreśloną w oryginalny sposób przez niego samego, szczegółową bibliografię, wykaz licznych konferencji naukowych, w których brał czynny udział, a także recenzji dysertacji doktorskich i habilitacyjnych. Nie jest to jednak typowa Księga pamiątkowa, lecz forma zeszytu naukowego poszerzonego o ten specyficzny, okolicznościowy aspekt. I stąd zamieszczone w tomie również prace samego Profesora.
W drugiej części tomu przedstawione zostały natomiast artykuły Akademików zaproszonych do współudziału w tworzeniu tej pamiątkowej publikacji, wśród nich byłych studentów profesora Vogla. Zaprezentowali oni wyniki swoich badań prowadzonych w obrębie muzykologii historycznej i systematycznej w różnorodnych jej aspektach, oraz historii budownictwa instrumentów muzycznych. Jest to więc tematyczny tom Studiów, któremu nadano podtytuł Muzykolog wobec instrumentu muzycznego. Uzupełnieniem problematyki instrumentologicznej są artykuły korespondujące z tą tematyką bądź z sylwetką Jubilata.
Książka Osobliwość przestrzeni prezentuje filozoficzne i humanistyczne spojrzenie artysty na swoje miejsce w procesie twórczym na podstawie analiz transformacji własnych projektów artystycznych i ich zmian oraz rozwoju pod wpływem zdobywanego doświadczenia, retrospekcji, emocji, wrażliwości i intuicji twórczej. Pojawienie się w zainteresowaniach autorki synergii sztuki i nauki staje się impulsem do bardziej syntetycznej percepcji poza granice aksjomatycznej stereotypowości i znajduje wyraz w jej malarstwie, nadając mu nowy ton oraz kierunek myślenia. Pisząc i tworząc na temat przestrzeni, podkreśla, że dla niej przestrzeń ma także atrybut energetyczny. Temat bogato ilustrują prace malarskie autorki z ostatniej dekady oraz jej realizacje kostiumologiczne i rzeźby szklane realizowane w hutach na Murano. W pracy zaprezentowano kluczowe wystawy i projekty artystyczne autorki związanej z kaliskim Wydziałem Pedagogiczno-Artystycznym UAM, a także jej działalność dydaktyczna i edukacyjna w ramach Pracowni Malarstwa WPA UAM i przedmiotu Projekty twórcze.
Książka składa się z 21 rozdziałów ułożonych chronologicznie. Pierwsze opowiadają o dzieciństwie i młodości, o podróżach Pawła Edmunda po kraju (czyli Polsce pod zaborami) a następne o podróżach do obu Ameryk i Wysp Oceanii. Rok 1839 to Australia a rok 1843 to znów Europa (Anglia, Irlandia). W Irlandii podróżnik podejmuje się misji humanitarnej. Brał udział w ratowaniu od śmierci głodowej ponad dwustu tysięcy irlandzkich dzieci. W ostatnich rozdziałach książki Autor przedstawia mało znany okres życia Pawła Edmunda Strzeleckiego w Londynie, w którym podróżnik bywał w towarzystwie arystokratów, ministrów i magnatów. Opromieniony sławą zakończył swoje pełne przygód życie w 1873 roku.
Książka dotyczy zaangażowania organizacji pozarządowych i przedstawicieli instytucji pomocy społecznej w rzecznictwo praw społecznych. Jest to socjologiczna analiza praktyk społecznych podejmowanych w imię praw i interesów osób zagrożonych wykluczeniem społecznym: osób z niepełnosprawnością, długotrwale chorych oraz doświadczających przemocy domowej. Autor, sięgając do współczesnych teorii z obszaru nauk społecznych, przekonuje, że rzecznictwo jest aktywnością zaczynającą się od działań pomocowych aż po zaangażowanie polityczne, a prawa społeczne nie ograniczają się jedynie do gwarancji bezpieczeństwa socjalnego. W pracy przedstawione są wyniki szeroko zakrojonych badań socjologicznych obejmujących indywidulne wywiady pogłębione, badania ankietowe oraz analizę treści petycji obywatelskich i wystąpień generalnych Rzecznika Praw Obywatelskich (RPO). Książka, mimo że pisana z perspektywy socjologicznej, może być wartościową pozycją dla wszystkich zainteresowanych praktyką działań pomocowych w zakresie ochrony praw społecznych.
W humanistyce, w naukach społecznych czy też – ujmując najszerzej – w badaniach stawiających w centrum swego zainteresowania człowieka i „uniwersum spraw ludzkich” nadrzędne i dominujące znaczenie wydaje się mieć pojęcie kultury. Istnieje imponująca, choć zarazem zatrważająca odbiorcę swą wariantywnością, ilość przytaczanych definicji kultury. W ich cieniu znajduje się nie mniej spektakularna pojęciowo i – nie obawiajmy się tego stwierdzenia – nieokreślona znaczeniowo tradycja. Każda dyskusja na temat tego, co tradycyjne, może niepostrzeżenie prowadzić na manowce myśli, mętnić wyłaniający się z trudem termin, wzmacniając kontrargumenty przeciwników zajmowania się problemami nazbyt szerokimi znaczeniowo. Powstaje jednak pytanie: czy świat ludzkich idei nie jest wzbogacany przez tę właśnie irytującą niekiedy nieokreśloność, chroniącą to, co w świecie konstruowanym przez człowieka autentyczne, alogiczne, anarchistyczne, niepoddające się łatwo wysublimowanym atakom rozumu, zwłaszcza absolutyzującego, ulegającego pokusom matematyczno-przyrodniczego rozdrabniania każdego fragmentu naszego świata?
„Uwarunkowania gotowości do resocjalizacji” to książka, w której Czytelnik znajdzie inspiracje dla teorii i praktyki resocjalizacyjnej opartej na dowodach naukowych. Oś rozważań stanowi Wieloczynnikowy Model Gotowości Sprawcy, który gotowość do resocjalizacji postrzega jako interakcję czynników wewnętrznych i zewnętrznych, co więcej traktuje je jako dynamiczne, a więc modyfikowalne elementy. Celem publikacji jest zwrócenie uwagi na rolę owych czynników w procesie zwiększania gotowości do resocjalizacji sprawców przestępstw również poprzez przybliżenie trzech podejść, dzięki którym możliwe jest modyfikowanie czynników leżących po stronie sprawcy, programu i warunków, w jakich odbywa się proces resocjalizacji.
Niniejsza książka sięga do koncepcji architektury wiedzy akademickiej wskazując na główne, przenikające się obszary nauk. W Strategii Lizbońskiej możemy odszukać próby zdefiniowania wiedzy przez pryzmat gospodarczych i technologicznych aspektów rozwoju Europy. Celem, który dzięki wiedzy mielibyśmy osiągnąć jest stworzenie konkurencyjnego społeczeństwa (w stosunku do dominujących gospodarek światowych). Czy taka koncepcja nie niesie ze sobą cienia technokratyzmu? Czy jest tu miejsce na refleksję humanistyczną? Gdzie jesteśmy my sami? Nasze wewnętrzne potrzeby, przekoniania i priorytety. Budując społeczeństwo oparte na wiedzy warto obrać drogę różnorodności poznawczej, naukowej, która pozwoli nam na zachowanie równowagi w tych obecnie niepewnych dla nas czasach.
Książka stanowi pokoleniową transmisję wiedzy, swoisty transfer pomiędzy wiedzą i doświadczeniem a tym, co dopiero wkracza do świata nauki. To swoista zachęta do korzystania z dorobku naukowego łączacego przenikające się dyscypliny wiedzy akademickiej. W jednym miejscu zgromadzono teksty wybitnych postaci świata nauki przedstawiających różne jej dziedziny. Ksiażkę dedykujemy zarówno naukowcom, jak i studentkom i studentom chcącym poznać przenikające się obszary architektury wiedzy akademickiej.
W publikacji zaprezentowano różne oblicza stresu u dzieci i uczniów oraz uwarunkowania sytuacji stresogennych w środowisku szkolnym i edukacji w domu, a także próbowano nakreślić rozwiązania praktyczne niwelujące stres lub ubogacające doświadczenie jednostki o skuteczne strategie radzenia sobie z nim. Autorzy w wyrazisty sposób prezentują własne stanowiska oraz zachęcają do pogłębionej analizy prezentowanych obrazów stresu w szkolnej rzeczywistości i środowiskowej edukacji.
Książka wpisuje się w szeroki nurt badań i dyskusji nas zadaniami rozwojowymi i kryzysami życiowymi osób w wieku adolescencji. Bez wątpienia przejście z wieku dziecięcego do okresu dorosłości stanowi wyzwanie dla każdego nastolatka. Publikacja ma stanowić przyczynek do podjęcia zarówno teoretycznych rozważań, jak i praktycznych oddziaływań w tak współcześnie ważnym obszarze, jakim jest wspomaganie rozwoju młodzieży. Teksty zostały wzbogacone o opisy przypadków, które mają służyć zilustrowaniu poruszonych problemów. Treścią adolescencji są podejmowane przez młodych ludzi wybory – zależne od konkretnych kontekstów i przestrzeni, w jakich przebiega życie i rozwój poszczególnych osób – co zostało uwzględnione przez Autorki niniejszej pracy.
W książce zaakcentowano kwestie obecności i codziennej aktywności człowieka w środowisku. Pedagodzy społeczni w toku własnych eksploracji wskazują na potrzebę promowania działań mobilizujących i uruchamiających różnorodne inicjatywy społeczne w życiu codziennym, wyrażające się przez zachowania twórcze, innowacyjne, podmiotowe, a przede wszystkim dobrowolne. By taka aktywność mogła zaistnieć, muszą być stworzone odpowiednie warunki społeczno-kulturowe, polityczne, w których żyje człowiek, powinny być respektowane wartości ludzkie oraz powinna być podejmowana szeroko pojęta edukacja społeczna, od której zależeć będzie możliwość bycia obecnym, twórczym, uspołecznionym w środowisku życia; gdzie przeplata się tradycja i współczesność, gdzie nie mogą tracić na znaczeniu: wspólnota, tożsamość miejsca, współpraca, zaangażowanie, spotkanie z drugim człowiekiem. Na ten istotny aspekt – ważności aktywnego funkcjonowania jednostki w środowisku lokalnym dla teoretycznych poszukiwań, badawczych inspiracji czy też (bardzo pożądanych) praktycznych działań pedagogiki społecznej – zwrócono szczególną uwagę w prezentowanej monografii.
Obraz jako obiekt teoretyczny to drugi w cyklu po tomie Obrazy mocne – obrazy słabe (2018) zbiór artykułów powstałych jako pokłosie rogalińskiego seminarium historyków sztuki. Niniejsza publikacja zogniskowana jest na relacji mie?dzy dziełami sztuki a rozmaitymi strategiami teoretycznymi wykorzystuja?cymi ich potencjał ikoniczny. Poszczególne studia zawieraja? analizy róz˙nego rodzaju sprze?z˙en´ mie?dzy mys´la? dyskursywna? a wizualnos´cia? w dziejach sztuki i humanistyki. Wnioski wywiedzione z badania okres´lonych przypadków pozwalaja? na zadanie pytan´ w szerszej optyce teoretycznej. W toku rozwaz˙an´ przywołane sa? koncepcje z obszaru filozofii (m.in. Platon, Walter Benjamin, Jacques Derrida), teorii sztuk wizualnych (m.in. Leon Battista Alberti, Wilhelm Worringer, Hans Sedlmayr, Timothy J. Clark, Hans Belting, Mieke Bal) oraz dzieła sztuki od nowoz˙ytnos´ci po współczesnos´c´ (Lorenzo Lotto, Edouard Manet, Marcel Duchamp, Paul Klee, Walter Gropius, Władysław Strzemin´ski, Robert Rumas).
Problematyka monografii wpisuje się w nurt rozważań na temat istoty całożyciowego rozwoju człowieka dorosłego za sprawą edukacji i moderowania własnych planów życiowych przez wybór różnorodnych ścieżek kariery. Nowe konceptualizacje dotyczące życia zawodowego, jawiące się w tle przeobrażeń związanych z postępem technologicznym, gospodarką cyfrową, nowymi formami zatrudnienia i nowymi wyzwaniami edukacyjnymi, permanentnie aktualizują tematykę całożyciowego uczenia się, stanowiąc o jej randze. Autorzy tekstów prezentują różnorodne ujęcia tytułowego problemu, odnosząc się zarówno do teorii jak i praktyki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
