Indywidualne podejście do fotograficznego rzemiosła przyniosło Wacławowi Nowakowi międzynarodowe uznanie. Potwierdzają to liczne publikacje w periodykach branżowych, a także udział w wielu ważnych wystawach po drugiej stronie żelaznej kurtyny (m.in. wystawa Vision and Expression w George Eastman House w Rochester w 1969 roku). O wyjątkowości krakowskiego artysty świadczy również współpraca z Polaroid Corporation nawiązana już w 1974 roku. Umożliwiła mu ona stały dostęp do materiałów amerykańskiego producenta, wysyłanych w ramach Artist Support Program. Prace Wacława Nowaka znajdują się dziś w ważnych zbiorach fotografii, w tym między innymi w europejskiej części kolekcji Polaroida przechowywanej obecnie w wiedeńskiej galerii Ostlicht.
Wacław Nowak. Polaroid składa się z obszernego eseju oraz części albumowej ponad stu fotografii natychmiastowych powstałych w latach 70. Pokazują ówczesną Polskę w amerykańskich barwach, silnie kontrastując z powszechną szarością PRL-u. Niezwykle rzadkie w krajach byłego bloku wschodniego zdjęcia na materiałach firmy Polaroid stały się pretekstem do opowieści o istocie fotografii natychmiastowej, politycznym uwikłaniu technologii i zachodnich dóbr konsumpcyjnych, rodzimej fotografii kolorowej, tzw. estetyce snapshotu, a także samochodach, amerykańskim hiperrealizmie i jego relacji z kulturą komunistycznej Polski.
Witold Kanicki – doktor historii sztuki, adiunkt na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. W latach 2014–2020 wykładał gościnnie na Zürcher Hochschule der Künste w Zurychu. Pracował jako niezależny krytyk i kurator. Autor książki Ujemny biegun fotografii: negatywowe obrazy w sztuce nowoczesnej (2016) oraz wielu tekstów o sztuce i fotografii publikowanych m.in. na łamach „Kwartalnika Fotografia”, „Artluka”, „Exitu”. Od 2014 roku kieruje grantem Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, którego celem jest wydanie antologii polskich tekstów o fotografii. W ostatnich latach zajmuje się także historią polskiej fotografii natychmiastowej, był kuratorem dwóch wystaw zbiorowych – Instant Curiosities (Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu, VIII Biennale Fotografii, 2013) oraz Archiwa błyskawiczne (Gdańska Galeria Fotografii, Muzeum Narodowe w Gdańsku, 2021).
Wybór Marcina Świetlickiego – wybrał i ułożył Marcin Świetlicki. To historia opowiedziana w 444 wierszach ułożonych chronologicznie – od końca lat siedemdziesiątych minionego wieku po współczesność. Historia o jednostce, ale i o tym, co ową jednostkę otaczało i osaczało. Ponad cztery dekady starć wewnętrznego z zewnętrznym. Wzloty i upadki. Miłości i nienawiści. Wiersze i piosenki.
„Poezję robi się przeciw. Poezja jest ryzykiem. Poezja jest odwagą. Poezja jest niebezpieczna” – napisał przed laty Marcin Świetlicki i zdania nie zmienił. Na Wybór składają się teksty dziś już kultowe, którymi mówi kolejne pokolenie czytelników, ale też te mniej znane, rozproszone, zapomniane. „Powiedzmy, że chciałbym, żeby akurat te wiersze użyte w tej książce po mnie zostały” – napisał poeta.
Wybór Świetlickiego to autorskie spojrzenie na własną twórczość, zachęca do przyjrzenia się powracającym tematom, motywom, gestom. Tę książkę można czytać na wiele sposobów, nie tylko od początku do końca – czytelnik może dokonać tu własnego wyboru.
24 grudnia 2021 roku Marcin Świetlicki skończył 60 lat. To nie jest żadna graniczna data, ale odnotowuje ją ta książka (osobista i szczególna), bo taka była stosowna potrzeba i konieczność.
Marcin Świetlicki (ur. 1961) – poeta, prozaik, wokalista zespołów Świetliki, Zgniłość i Morświn. Opublikował kilkanaście książek poetyckich – debiutował tomem Zimne kraje (1992). Autor powieści kryminalnych Dwanaście (2006), Trzynaście (2007), Jedenaście (2008). Laureat nagród literackich m.in.: Georga Trakla (1991), Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1996), Nagrody Literackiej Gdynia (2009, 2014). Jego ostatni tom wierszy Ale o co ci chodzi?, który ukazał się z rysunkami Marcina Maciejowskiego, zdobył tytuł Najpiękniejszej Książki Roku 2019.
jest / jestem (wiersze wybrane 1960 / 2020) – pierwsza tak obszerna książka Krystyny Miłobędzkiej zbierająca teksty z sześćdziesięciu lat twórczości poetki, od debiutu po wiersze ostatnie.
Krystyna Miłobędzka – laureatka Poznańskiej Nagrody Literackiej 2020 za całokształt twórczości – nazywana jest mistrzynią, „jednym z najważniejszych poetyckich głosów współczesności”, „alchemiczką słowa”. Jej wiersze, od lat cenione przez krytykę literacką, dziś ważne są także dla kolejnych pokoleń czytelników, którzy odkrywają tę poezję dla siebie.
Książka jest / jestem na ponad czterystu stronach pokazuje niezwykły poetycki dorobek Krystyny Miłobędzkiej: sześć dekad pisania – od pierwszej książki poetyckiej po zapisy z lat ostatnich. Ten obszerny wybór wierszy opracowany przez Jarosława Borowca staje się okazją do celebrowania wyjątkowego jubileuszu. W 2020 roku mija sześćdziesiąt lat od debiutu poetyckiego autorki i pięćdziesiąt lat od wydania jej pierwszego tomu wierszy.
Krystyna Miłobędzka zapisuje życie – codzienne i najbliższe, usiłując uchwycić to, co wymyka się zapisowi. To poezja oszczędna, ale przejmująco intymna i szczera, a u jej źródeł – niezależnie od kształtu poetyckiego zapisu – jest zawsze doświadczenie.
Ślady eksperymentowania z formą, widoczne w jest / jestem, to nie tyle przyjęty styl i sposób zapisu wiersza, ile świadectwo zmagania się z językiem. Poetka nie tylko wytrąca słowa z rutynowych znaczeń, ale zdaje tu również sprawę z własnej bezradności – gdy to, co doświadczane, wyrasta ponad możliwość zapisu.
"uważam że cię kocham" – to nowa książka poetycka Piotra Jaska. Rozgrywa się w przestrzeni intymnej, rejestruje bliskie relacje dwojga ludzi – ledwie wyczuwalne poruszenia i głębokie wstrząsy, oddalenia i spotkania.
To wiersze uważnego obserwatora prywatnych zdarzeń, czułego na subtelne zmiany nastroju i emocji. Przyglądając się cudzym śladom w swoim życiu, bohater tych wierszy zachowuje w pamięci miejsca wspólne, wykrywa rysy i pęknięcia, notuje własne uczucia.
Piotr Jasek widzi (i opisuje) wagę spraw drobnych. Jego wiersze podpatrują codzienne życie rzeczy, znajdując właściwą miarę dla drobiazgów. To, co najważniejsze, wydarza się tu w prozaicznej scenerii – w pokoju, kuchni, na ulicy. W oszczędnej formie, bez emfatycznych fraz, Jasek pisze o bliskości i tęsknocie, miłości, spełnieniu i utracie.
"uważam że cię kocham" to wiarygodne sceny z życia, poetyckie miniatury o niezwykłej skali uczuć i emocji. Język tych zapisów odrzuca schematy, gra z czytelniczymi przyzwyczajeniami. Poszczególne obrazy i zapisane rozmowy nie domagają się jednoznacznych odczytań. W spotkaniu z wyobraźnią i wrażliwością czytelnika otwierają się nowe przestrzenie.
Wiersze Piotra Jaska stają się bliskie i porównywalne z naszymi osobistymi miłosnymi doświadczeniami.
Po pięciu latach Justyna Bargielska powraca w najlepszym stylu! Dziecko z darów, szósty tom poetycki ważnej i cenionej współczesnej autorki to książka dojrzała, intymna, szczera. Wierna swojej metodzie, Bargielska nie pisze o sprawach, których nie zna. To, co ważne, nie tracąc nic ze swego ciężaru, znajduje w tekstach poetki wiarygodny opis, bez sięgania po wielkie pojęcia.Justyna Bargielska, daleka od patosu i pretensji, mówi o miłości i utracie miłości, macierzyństwie i utracie macierzyństwa, życiu ? i utracie życia. Nieuchronność zmian przestaje być źródłem lęku, stając się sensem i treścią spełnionego istnienia: „Jest dużo czasu na decyzję / ten dom dopiero zaczął się rozpadać / i to nawet nie tu / tylko tam”. „Tam” jest zresztą kategorią, która często pojawia się w nowych wierszach Bargielskiej, bardziej niż kiedykolwiek zainteresowanej duchowym wymiarem codzienności.To codzienność, którą poetka wytrwale i pod różnymi kątami kadruje: przeszłość rozmawia tu z aktualnym zdarzeniem, drobiazg ma rangę znaku, sen zrównuje się z realnym przeżyciem. Obok przywracanych pamięci postaci, minionych rozmów i widoków pojawiają się bohaterowie współcześni, wirtualni, wyjęci z popkultury, mający dopiero zaistnieć.Dziecko z darów pierwsza książka, którą autorka zdecydowała się opatrzyć dedykacją: przywołana w niej skierniewicka bibliotekarka jest zarówno sobą, jak i symbolem walczącego o przetrwanie świata, w którym poezja ma jeszcze sens.
"Ale o co ci chodzi?" - to nie tylko tytuł najnowszej książki poetyckiej Marcina Świetlickiego, ale także fundamentalne pytanie, które wyjątkowo często zadajemy sobie i bliźnim.
Czterdzieści cztery wiersze spotykają się tu ze znakomitymi rysunkami Marcina Maciejowskiego. Przeglądają się w nich również sami autorzy, ich rozmowy, pytania, ale też – co szczególnie intrygujące – historia powstania samej książki.
Trzynasta książka poetycka Świetlickiego – osobista i dotkliwa – demaskuje, prowokuje, niepokoi. Skupia się na tym, co codzienne i bliskie – bez ucieczki w pustą doraźność, ale też bez sięgania po wielkie pojęcia. Jej akcja rozgrywa się tu i teraz, w Polsce ostatnich lat.
W najnowszych utworach poety pojawiają się znane z jego wcześniejszej twórczości motywy i wątki, znajdują tu jednak nowe barwy, nowe ujęcia. To, co prywatne, intymne zderza się z nadętym światem zewnętrznym – polityką, instytucjami, mediami.
Marcin Świetlicki to czujny obserwator codzienności, który przetwarza drobne zdarzenia – zauważone gesty, podsłuchane rozmowy – w ciężar wiersza. Bo pytania o sens i potrzebę zapisu, o to, co prywatne i publiczne, o nasze wzajemne relacje to również ważne tematy tej książki.
W osobistych notatkach (rozpoznaniach i poprawkach) do rzeczywistości wraca też „sprawa polska”, niechęć wobec narzuconej zbiorowości, odmowa współuczestnictwa.
Jeśli prawdziwy poeta, to ten, który zostaje w języku i którego język wchodzi w użycie, to Świetlicki bez wątpienia jest tym najprawdziwszym z prawdziwych. Wytrąca słowa ze znaczeniowych skostnień, kradnie podsłuchane frazy, by je przeinaczyć i wywrócić.
"Ale o co ci chodzi?" - to pozycja obowiązkowa zarówno dla tych, którzy cenią współczesną poezję w najlepszym wydaniu, jak i tych, którzy sięgają po nią jedynie okazjonalnie. To wiersze dla kobiet i mężczyzn, dla tych wszystkich, którzy zadają sobie i światu tytułowe pytanie. Bo wojna nadal trwa, jeszcze się nie skończyła, jeszcze nie wiadomo, kto i co ocaleje.
Spis z natury, nowa publikacja Krystyny Miłobędzkiej, to wyjątkowy powrót do pierwszych utworów poetyckich, rozproszonych dotąd w literackiej prasie, a także niepublikowanych, odnalezionych w archiwum autorskim.Wydawnictwo Wolno przygotowało trzyksiążkową edycję, na którą złożyły się dwa tomy poetyckie oraz rozmowa z autorką o czasach i okolicznościach debiutu, spojrzeniu po latach na własną twórczość.Debiutanckie wiersze i prozy poetyckie, które powstały w pierwszej połowie lat 60., zebrane teraz w książkach Anaglify i Małe mity, są niezwykłym świadectwem odkrywania własnej i ? jak się po latach okazało ? niepowtarzalnej formuły pisarskiej jednej z najwybitniejszych polskich poetek współczesnych.Podobnie jak struktura anaglifu pozwala ożywić płaski rysunek, tak zakorzeniona w codziennym doświadczeniu poezja Miłobędzkiej inspiruje wyobraźnię czytelnika do budowania wielowymiarowych obrazów. Zachęca do uważności i zdziwienia wszystkim, co nas otacza. W niezwykły sposób pokazuje współobecność rzeczy i natury, wypełnia znaczeniem drobne zdarzenia, wyposaża przedmioty w ich własny krwiobieg.Spis z natury to wyjątkowy wgląd w pierwsze teksty poetyckie wybitnej autorki, a także uzupełnienie dorobku o materiały niepublikowane. „Nie ma w moim pisaniu rzeczy, której nie widziałam, nie dotknęłam, nie kochałam i nie straciłam” ? mówi o swoich tekstach Krystyna Miłobędzka.KRYSTYNA MIŁOBĘDZKA ? poetka, autorka sztuk teatralnych i prac teoretycznych poświęconych teatrowi dziecka. Debiutowała w roku 1960 cyklem Anaglify, pierwszy tom poetycki Pokrewne wydała w 1970 roku. Opublikowała również: Dom, pokarmy (1975), Wykaz treści (1984), Pamiętam (1992), Imiesłowy (2000), Po krzyku (2004), gubione (2008). Jej sztuki teatralne zostały zebrane w książce Gdzie baba siała mak (2012). Wydała także zbiór szkiców o teatrze dziecka W widnokręgu Odmieńca (2008). Laureatka m.in.: Nagrody im. Barbary Sadowskiej (1992), Nagrody Fundacji Kultury (1993), Nagrody Ministra Kultury (2001), Nagrody Artystycznej Miasta Poznania (2009) oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej SILESIUS za całokształt twórczości.
Tytułowa Wojna bestii i zwierząt jest intertekstualnym poematem o bezsensie wojny. Autorka nawiązuje w nim m.in. do Ziemi jałowej T.S. Eliota, staroruskiego Słowa o wyprawie Igora oraz starotestamentowych Psalmów w przekładzie staro-cerkiewno-słowiańskim. Liczne kryptocytaty i parafrazy pokazują, że kultura europejska jest jednością, a podział Europy na Wschodnią i Zachodnią jest podziałem stricte politycznym. Książka ukazuje się z okazji 7. Festiwalu Miłosza, organizowanego przez Krakowskie Biuro Festiwalowe i Fundację Miasto Literatury w dniach 7-10 czerwca 2018.
Kiedy dojrzeją porzeczki to pierwsza wydana w Polsce autorska książka Joanny Concejo – wybitnej twórczyni książek obrazowych. Piękna i poruszająca opowieść o starości, samotności, czekaniu i odchodzeniu. Intymny, a zarazem uniwersalny dziennik z podróży w przeszłość. Pełna symboli i emocji opowieść o świecie, który przeminął, ale na zawsze pozostaje częścią naszego życia. To książka wypełniona nostalgią, a zarazem spokojem i zgodą na świat, kontemplacją codziennych chwil. Jak pisze autorka: „W tej książce można zabłądzić, nawet trzeba. Nie szukać porządku, nie śledzić następstwa zdarzeń. Trzeba znaleźć własną ścieżkę, wydeptać ją sobie przez pole czy łąkę. Nie chcę tej książki tłumaczyć, wyjaśniać. Jest bardzo osobista i niech niektóre rzeczy zostaną za mgłą”. To niezwykle wyrafinowany przykład literatury wizualnej.
Koty. Podręcznik użytkownika A.D. 2017 są inne od tych, które pamiętamy z poprzednich wydań. Mają bogate i pogrubione wnętrze, dwie nowe okładki, inne oczekiwania, inne cele. Nie zmieniło się jedno to wciąż fascynująca i niezwykła książka z wierszami Tomasza Majerana. I gratka dla wielbicieli znakomitych młodych artystów. Najnowsze wydanie Kotów ukazuje się z rysunkami Poli Dwurnik, która z wdziękiem, humorem i lekkością sportretowała kocie życie w kilkudziesięciu kadrach.Koty. Podręcznik użytkownika to opowieść dla wszystkich miłośników kotów i współczesnej poezji w najlepszym stylu. To dziewiętnaście wziętych z życia lekcji, które w sposób ironiczny, ale wzruszający, lakoniczny, lecz dosadny mówią o relacjach człowieka i kota. To nie tylko przegląd kocich charakterów i zachowań, ale także mistrzowskie poruszanie się po tradycji wiersza. Tomasz Majeran świetnie operuje poetycką formą (od sonetu przez sestynę do wiersza białego), ale też przekomarza się literackimi odniesieniami.Koty. Podręcznik użytkownika to pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którzy żyją z kotami i mimo kotów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
