Książka przygotowana przez badaczy związanych z krakowskim ośrodkiem antropologii społecznej na uniwersytecie Jagiellońskim przedstawia niezwykle ważny problem tożsamości kulturowej rozumianej jako powinność człowieka ponowoczesnego. Współcześnie autokreacja okazuje się etycznym wyzwaniem, z którym musi zmierzyć się jednostka. Autorzy ukazują całą złożoność tematu, analizując dylematy współczesnych tożsamości i podejmując m. in. kwestie związane kształtowaniem się identyfikacji narodowej oraz ze zmianami tożsamości jednostkowej w sytuacji postępujących procesów globalizacyjnych.
Formalnie praca dotyczy poszerzającej się w krajach Zachodu ?modzie? na kremację zwłok zmarłych i coraz większego przyzwolenia na to zarówno w opinii społecznej, jak i w decyzjach Kościołów chrześcijańskich. Stajemy więc przed intrygującym pytaniem: jakie są przyczyny tego swoistego ?trendu?? Jest bowiem rzeczą oczywistą, iż musi to być związane ze zmianą naszego stosunku do śmierci, do zmarłych i do form naszego ?dialogu? z nimi. W książce znajdujemy wiele interesujących przemyśleń na ten temat.
[Z recenzji prof. dra hab. Włodzimierza Pawluczuka]
Kluczowym pojęciem dla duchowości analizowanej w perspektywie psychologicznej jest proces przemiany determinowany zarówno aspektami biograficznymi, jak i uwarunkowaniami zewnętrznymi. Istotą duchowej przemiany, kreatywnego rozwoju, jest wgląd we własne procesy wewnętrzne. Szczegółowym rozważaniom podejmowanym przez Autora towarzyszą wątki nie mniej frapujące i wciągające czytelnika w nieprzeniknione meandry ludzkiej świadomości. Należy do nich zwłaszcza teza będąca jądrem autorskiej koncepcji Pawła Sochy, że świadomość śmiertelności oraz jednostkowa ułomność czy różne sytuacje egzystencjalne stają się paradygmatem duchowości.
Problematyka książki gwarantuje jej szeroki odbiór, nie tylko w środowisku psychologów, socjologów, religioznawców czy teologów, ale także wśród czytelników „spoza branży”, zainteresowanych przemianami duchowości.
Z recenzji prof. dr hab. Marii Libiszowskiej-Żółtkowskiej
Z dostępnych na naszym rynku pozycji, poruszających problem nagości i związanych z nią obyczajów nudystycznych, opracowanie Florkowskiego wyróżnia się korzystnie poziomem, znajomością obszernej literatury oraz stosownym obiektywizmem, w tej sferze zagadnień niełatwym do utrzymania. Autor nie ukrywa co prawda swych sympatii do naturyzmu, ani faktu wykorzystania własnych, bezpośrednich obserwacji i doświadczeń w tym zakresie, potrafi jednak spojrzeć na ruch naturystyczny z bezpiecznego, chłodnego, tylko teoretycznie zaangażowanego dystansu. Książka nie jest zatem tendencyjnym poradnikiem, ani popularnym przewodnikiem po tematyce zbiorowej nagości. Ma ambicje naukowe, mieszczące się na pograniczu socjologii, historii obyczajów i teorii kultury, dotykając również z lekka problematyki pedagogicznej i psychologicznej. Z recenzji prof. dra hab. Józefa Lipca
Publikację należy zaliczyć do studiów sytuujących się w obszarze pogranicza łączącego socjologię grup etnicznych, antropologię kultury i socjologię religii. Nie brak w niej także istotnych odniesień do socjolingwistyki, socjologii kultury i historii. [...] Skuteczne okazały się przyjęte przez autorkę zasady kierujące analizą wymiaru pamięci zbiorowej w postaci trzech płaszczyzn: dogmatycznej, eklezjalnej i historycznej. Zawarte w tekście generalizacje bez wątpienia poszerzają naszą wiedzę nie tylko o formalnych strukturach pamięci zbiorowej grup religijnych, ale pozwalają także głębiej zrozumieć „motywacje” resentymentów religijnych i etnicznych.
Z recenzji prof. dra hab. Zbigniewa Bokszańskiego
Zainteresowania Profesora Jacka Widomskiego od lat koncentrują się na problematyce historii i zagadnieniach filozoficznych, zwłaszcza dotyczących filozofii starożytnej, średniowiecznej i fenomenologii. Inicjatywa uczczenia tą książką wieloletniej pracy naukowej i dydaktycznej Profesora Widomskiego została skierowana przede wszystkim do jego koleżanek i kolegów z macierzystego Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczeni chętnie na nią odpowiedzieli. Swoje teksty przekazali badacze starszego i młodszego pokolenia. Drugą grupą autorów niniejszego tomu są wychowankowie Profesora.
W niniejszej książce stawiamy przed sobą dwa podstawowe cele. Pierwszym jest wskazanie genezy europejskiej myśli ateistycznej, agnostycznej i krytycznej wobec filozofii kształtowanej w duchu tradycji judeochrześcijańskiej. Oprócz przedstawienia poglądów myślicieli explicite ateistycznych, którzy pojawili się dopiero w okresie oświecenia, analizujemy rozwój idei ateistycznych inspirowanych systemami Kartezjusza i Spinozy oraz anglojęzycznego wczesnego oświecenia. Przekonanie o decydującym, krytycznym znaczeniu filozofii Kartezjusza i Spinozy dla powstania i rozwoju ateizmu filozoficznego oraz sekularyzacji myśli europejskiej jest naszą podstawową tezą. Sposób filozoficznej analizy rzeczywistości zaprezentowany przez tych myślicieli zainspirował i zdeterminował czołowych myślicieli nowożytnych, stanowiąc punkt odniesienia dla kolejnych pokoleń filozofów, w tym także współczesnych. Kartezjańska propozycja rozwiązania problemów teoriopoznawczych i Spinozjańska koncepcja jedności substancjalnej stanowiły ideowe fundamenty ateizmu filozoficznego.
Książka stanowi oryginalny i cenny wkład do krajowej literatury socjologicznej dotyczącej uwarstwienia społeczeństwa polskiego. W części teoretycznej zawiera czytelny opis rozwoju teorii konsumpcji i teorii klas. Autor nie ogranicza się do literatury krajowej, ale przedstawia kwestię konsumpcji i problem klas w świetle nauki światowej oraz zjawisk zachodzących współcześnie w skali globalnej. W części empirycznej książka przynosi ważkie informacje o ludziach, którzy choć nie są spotykani w życiu codziennym przez większość Polaków, to jednak mają zasadniczy wpływ na ich życie. Publikacja książki z pewnością wywoła dyskusję i zachęci do dalszych badań.
Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Fuszary
Publikacja podejmuje kwestię relacji między polską tożsamością narodową a katolicyzmem po upadku komunizmu. Autorka analizuje wypadki rozgrywające się po roku 1989 wokół terenu byłego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz. Skupiając się głównie na tzw. „wojnie o krzyże” z lat 1998-1999, kiedy to wielu nacjonalistycznie zorientowanych katolików wzniosło setki krzyży na obrzeżach dawnego obozu zagłady, bada dlaczego i w jaki sposób religia oraz jej symbole stają się częścią nacjonalistycznego dyskursu. Książka została w sposób szczególny doceniona za granicami naszego kraju, o czym świadczą otrzymane przez autorkę nagrody, m.in. nagroda American Sociological Association’s Distinguished Book Award za publikację z dziedziny socjologii religii, Orbis Book Prize – nagroda przyznana przez Association for Slavic, East European and Eurasian Studies oraz nagroda Kulczycki Best Book Award
Zasadniczą kwestią publikacji są pytania: jak na przestrzeni między Narwią a Bugiem pojawiła się w latach 90. ubiegłego stulecia potrzeba deklaracji ukraińskiej tożsamości, jakie były tego powody, jak została ona społecznie zobiektywizowana, nade wszystko zaś – jakie były społeczne i biograficzne przesłanki osób, które w tym czasie zadeklarowały tożsamość ukraińską? Wnikliwa lektura książki zdaje się wskazywać, iż badana przez autora wspólnota jest stanem pośrednim między grupą etniczną, a narodem (kulturowym). Ukraińcy na Podlasiu posiadają dość wyraźnie zarysowaną świadomość, kim nie są, gorzej jednak z odpowiedzią na pytanie: kim są?
Z recenzji prof. dra hab. Włodzimierza Pawluczuka
Zebrany i przeanalizowany przez autora materiał empiryczny daje dokładny wgląd w to, jak ukraińscy respondenci z Podlasia definiują siebie i swoją grupę narodową, jak postrzegają swoje społeczne otoczenie, w jaki sposób interpretują strukturę etniczną i narodową społeczeństwa regionalnego oraz jak konstruują własną tożsamość grupową w odniesieniu do regionu i innych narodowości oraz Ukraińców spoza Podlasia.
Z recenzji dra hab. Dariusza Wojakowskiego, prof. AGH
Książka jest interesującą próbą pokazania jak w dyskursie publicznym kulturowe znaczenia ciała są obciążone politycznymi znaczeniami, jak wyznacza się granice tego, co w cielesności jest traktowane jak prywwatne, indywidualne, polityczne, niepodważalne czy podlegające negocjacji. Sądzę, że publikacja stanie się interesującą lekturą nie tylko dla socjologów czy antropologów. Z recenzji dr hab. Beaty Łaciak, prof. UW
Autorka bardzo zgrabnie i trafnie przeplata analizy materiału empirycznego komentarzami odnoszącymi wyniki przeprowadznych przez siebie badań do literatury przedmiotu. Sama analiza materiału badawczego prowadzona jest bardzo subtelnie i wiele wnosi do naszego zrozumienia tytułowego zagadnienia.
Z recenzji prof. dra hab. Janusza Muchy
Cennym elementem książki jest zwrócenie uwagi na wspólny zasób kulturowy, a zarazem obszar tożsamości irańskich zaratusztrian i muzułmanów, a także podkreślenie odpowiedzialności oraz roli sprawczej przywódców wspólnoty w kształtowaniu jej samoświadomości i tożsamości. Z recenzji prof. dr hab. Anny Krasnowolskiej
Książka stanowi ciekawe, rzetelne i inspirujące studium dotyczące postaci guru, postaci kluczowej dla zrozumienia natury religijno-filozoficznych koncepcji indyjskich.
W literaturze światowej, jak i polskiej, dzieła poświęcone guru nie są liczne, a ich autorzy z reguły zajmują się wybranymi aspektami tego zagadnienia.
Z recenzji prof. dra hab. Łukasza Trzcińskiego
Autor nie ufa ani stereotypom, ani archetypom, stawia na szczegółową i dyskursywną analizę solidnie osadzoną w bogatym materiale źródłowym.
Książka opiera się przede wszystkim na bezpośrednich źródłach etnograficznych, jest rezultatem badań terenowych autora prowadzonych podczas długotrwałych pobytów w Meksyku. W sposób przystępny dostarcza nam wiadomości o współczesnej społeczności indiańskiej o ginącej kulturze.
Z recenzji prof. dra hab. Arnolda Lebeufa
Autorka postawiła sobie ambitne zadanie: zrekonstruowanie strategii toższamościowych wychowanków placówek opiekuńczo - wychowawczych, którzy zostali naznaczeni podwójnym piętnem dysfunkcyjnej rodziny pochodzenia i instytucjonalizacji, jakiej podlegali w najbardziej dla nich formatywnym okresie życia. Udało się też autorce przełamać negatywny stereotyp wychowanka placówek opiekuńczo-wychowawczych i negatywny stereotyp tychże placówek. Z recenzji prof. dr hab. Marioli Flis
Podjęte przez autora kwestie, związane z deregulacją społeczną, są fundamentalne, mieszczą się w tym, co Anglosasi nazwaliby sociological mainstream. Udanej rekonstrukcji konceptu Durkheima towarzyszy nie mniej udana i konsekwentna próba przełożenia ustaleń teoretycznych na język socjologii empirycznej. Z recenzji prof. dra hab. Aleksandra Manterysa
Książka Patricka Baerta i Filipe’a Carreiry da Silvy, oryginalnie wydana w 2010 roku, ma ambicje „wyjścia do przodu”, a więc zaprezentowania nie tylko tego, co było ważne w XX wieku (i co nadal jest istotne), ale i tego, co ma szansę stać się szczególnie istotne w wieku XXI. […] W stosunku do istniejących podręczników socjologicznych prezentuje nowe ujęcie. Jest to spojrzenie, które można określić w uproszczeniu jako neopragmatyzm. Janusz Mucha Autorzy książki podkreślają, że po okresie zaniku zainteresowania teorią zauważa się obecnie wielkie ożywienie debat teoretycznych, a teoria odzyskuje należne jej miejsce w naukach społecznych. […] Patrick Baert i Filipe Carreira da Silva opowiadają się za pragmatyzmem w naukach społecznych, sięgając do tradycji Peirce’a, Jamesa i Deweya, a współcześnie odwołując się do Rorty’ego. Tego rodzaju stanowisko powinno być, moim zdaniem, przemyślane i przedyskutowane przez wszystkich zainteresowanych naukami społecznymi i teoriami społeczeństwa. Książka ta może stanowić doskonałą podstawę takich dyskusji. Grażyna Skąpska Współczesna teoria społeczna to zagadnienie kompleksowe, zróżnicowane i trudne. Autorom tej książki należą się serdeczne gratulacje za stworzenie jasnych i wszechstronnych ram, które tę teoretyczną złożoność czynią przejrzystą. W efekcie otrzymujemy miarodajny i wyrafinowany przegląd współczesnej myśli społecznej. To rzeczowy przewodnik i nieodzowna pomoc dla studentów chcących zrozumieć świat społeczny. Bryan S. Turner
,,Yaffa Eliach przedstawia historie, które są piękne i straszne zarazem - to prawdziwe ,,mity"". Dowiadujemy się z nich jak ludzie, wystawieni na skrajne cierpienie i skazani na śmierć budzą swoje człowieczeństwo w całej jego pełni i pięknie. Autorka angażuje własne naukowe zdolności, aby połączyć przekazujących świadectwo twórców owych opowiadań z czytelnikami, którzy mogą czuć się po lekturze zszokowani ale jednocześnie ubogaceni."" Robert Jay Lifton, Uniwersytet Harvarda ,,Jest to unikatowa książka w obszernej literaturze o Holokauście. Dzięki niej możemy zerknąć w życie wewnętrzne ofiar wojny oraz w ich duchowe bogactwo. Yaffa Eliach wykonała znakomitą pracę."" Jehuda Reinharz, Uniwersytet Brandeis ,,Chasydzkie opowieści z czasów Holokaustu"" podnoszą wiele pytań dotyczących zakresu i znaczenia tej tragedii oraz jej następstw. Poruszają zagadnienia narodowej świadomości, uniwersalizmu, dobra i zła, zbrodni i kary, okrucieństwa, bezsensownej śmierci milionów niewinnych ofiar. Nie unikają pytań o wiarę, o utratę wiary w człowieka i w Boga. Dokumentują okrutną walkę człowieka o przetrwanie, mówią o najwyższej cenie, jaką musi on za nie zapłacić."" fragment książki
To narracyjny, nieomal „blogowy” sposób przestawania z tekstem św. Augustyna, syntetyzujący znaczące teksty interpretacyjne i egzegetyczne. Przebija z nich biegłość autorki w kwestiach filozoficznych i muzykologicznych. […] Autorka zawarła w swej książce poszerzoną interpretację kategorii: musica mundana, musica humana i musica instrumentalis. Za św. Augustynem przeniosła znaczenie tych pojęć z pitagorejskiego świata liczby, porządku, rytmu i sensu w obszar biblijno-teologicznej tożsamości chrześcijaństwa IV–V wieku. Nie jest to jednak książka z zakresu tylko patrystyki, ale ma charakter refleksji historiozoficznej, estetycznej i kulturoznawczej.
Z recenzji prof. dra hab. Karola Klauzy
To książka o charakterze interdyscyplinarnym: łączy zagadnienia filozoficzne, teologiczne i patrystyczne. Jej związek z historią filozofii oraz historią literatury wczesnochrześcijańskiej wynika z przyjętej bazy źródłowej. Stanowi bowiem analizę dialogów filozoficznych św. Augustyna, a więc pism, które autor ten stworzył w pierwszym okresie swej twórczości, gdy fascynował się filozofią i spuścizną antyczną. […] Uważam, że książka będzie pożyteczna dla wszystkich, którzy interesują się filozofią starożytną i wczesnochrześcijańską, myślą św. Augustyna i koncepcją muzyki jako takiej.
Z recenzji ks. prof. dra hab. Józefa Naumowicza
Autorka trafnie i kompetentnie rekonstruuje „muzykologię”, jaką Augustyn na początku swojej drogi twórczej proponuje współczesnej sobie, jak to dzisiaj byśmy nazwali, inteligencji. Używam cudzysłowu, bo w starożytnej muzykologii już od czasów Pitagorasa więcej było arytmetyki, metafizyki, astronomii i antropologii niż muzykologii w dzisiejszym tego słowa znaczeniu. Jej początkiem była fascynacja ładem i porządkiem, jakie panują w widzialnym wszechświecie.
Ze Słowa wstępnego prof. dra hab. Jacka Salija OP
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
