Panoramiczne spojrzenie na podziemny krajobraz: od świętych jaskiń i opuszczonych stacji metra po katakumby, kanały, bunkry atomowe i starożytne podziemne miasta. To eksploracja historii, nauki, architektury i mitologii światów pod naszymi stopami. Kiedy Will Hunt miał szesnaście lat, odkrył opuszczony tunel biegnący pod jego domem w Providence. Tak zrodziła się fascynacja, w efekcie której zwiedził podziemia w ponad dwudziestu krajach na świecie. Podziemie to zarówno osobiste zgłębianie obsesji, jak i przekrojowe studium tego, jak łączą nas podziemia i jak na przestrzeni dziejów jaskinie i inne mroczne czeluści przerażały nas i przyciągały. Hunt spotyka podziemiofilów, którzy poświęcili się badaniu tajnych światów. Śledzi początki życia z zespołem mikrobiologów z NASA ponad kilometr pod Black Hills, obozuje kilka dni z miejskimi odkrywcami w kanałach Paryża, na australijskim pustkowiu schodzi z rodziną Aborygenów do kopalni sprzed 35 tysięcy lat i ogląda świętą rzeźbę uformowaną przez artystów paleolitu w głębi Pirenejów. Podziemie to misterny splot mitologii i antropologii, historii naturalnej i neuronauki, literatury i filozofii. Medytacja nad urokiem ciemności i potęgą. Hunt leczy nas z „powierzchniowego szowinizmu” i otwiera oczy na ukryty wymiar planety. Niewiele książek, które tak totalnie mnie urzekają. W jego eleganckim i enigmatycznym stylu Hunta pobrzmiewają echa Sebalda, Calvino i Herzoga, ale też prawdziwe ciepło i humor. Wciągająca – chwilami niebezpiecznie – podróż. Robert Moor, autor bestsellera On Trails Przez Podziemia wiele dni chciałem iść w dół, w wilgoć i tajemnicę. Niesamowita rzecz: reportaż, wspomnienia, przegląd historyczny i refleksja filozoficzna. Will Hunt jest hojnym i wykształconym kretem, wzywającym nas, byśmy zawsze wyglądali niżej. Ted Conover, autor Szlaków człowieka Niezwykła i intrygująca książka podróżnicza do świata pod światem, który znamy. Olśniewający snop światła rzucony w ciemnościach, który odsłania głębokie tajemnice. „Kirkus Reviews” Will Hunt bada podziemny świat w całej jego historycznej i psychologicznej wielkości. To tour de force może sprawić, że zechcecie założyć gumowe buty i latarkę czołową, żeby rzucić okiem na miejsca, o których zapomnieliśmy. Scott Carney, autor bestsellera Co nas nie zabije Will Hunt jest pisarzem i fotografem. Publikował w „The Economist”, „The Paris Review Daily”, „Discover”, „The Atavist Magazine” i „Outside”. Laureat kilku nagród i stypendiów, m.in.: Thomas J. Watson Foundation, New York Foundation for the Arts, Bread Loaf Writers’ Conference i MacDowell Colony. Jest stypendystą w Institute for Public Knowledge na Uniwersytecie Nowojorskim. Podziemie to jego pierwsza książka.
Anda Rottenberg rekonstruuje dzieje własnej rodziny, niejednorodnej pod względem etnicznym i wyznaniowym. Babka ze strony ojca jako ortodoksyjna Żydówka nosiła perukę i przestrzegała restrykcyjnych zasad koszerności. Krewni po kądzieli byli pochodzenia rosyjskiego, a wszelkie uroczystości obchodzili w obrządku prawosławnym. Dlatego też autorka swoich korzeni szuka m.in. na nowosądeckim kirkucie i w Nowosybirsku. Rodzinnymi opowieściami oswaja nieobecnych. Niczego nie retuszuje. Nie przemilcza i tego, że wujek był pionierem i komsomolcem. Wspomina o skandalu obyczajowym, jaki wybuchł tuż po ślubie jednej z ciotek. Opowiada przy tym niezwykłą historię łagrową o znajomości swoich przyszłych rodziców. Z fragmentarycznych relacji, z dokumentów urzędowych usiłuje wydobyć informacje o konkretnych osobach, które zginęły w obozach koncentracyjnych i gułagach. Anda Rottenberg nie zapomina również o żywych. Krewnych odnajduje zarówno w Rosji, jak w Szwajcarii i Kanadzie. Poszukiwania korzeni Anda Rottenberg przeplata z wątkiem dramatycznej historii zaginionego syna, o czym opowiada odważnie i szczerze. To książka o trudnych relacjach, miłości, cierpieniu, poszukiwaniu tożsamości, oczekiwaniu, stracie, śmierci i pogodzeniu z losem. O upadkach i o podnoszeniu się. Anda Rottenberg (ur. 1944) – polska historyczka sztuki, krytyczka i publicystka, organizatorka i kuratorka licznych wystaw. Jest również autorką poświęconych sztuce artykułów naukowych i esejów, zamieszczanych w krajowych i zagranicznych wydawnictwach. W latach 1993–2000 dyrektor Galerii Sztuki „Zachęta” w Warszawie, od 1998 roku przewodnicząca Fundacji Instytutu Promocji Sztuki. Autorka między innymi: Sztuka w Polsce 1945–2005 (2005), Przeciąg: Teksty o sztuce polskiej lat 80. (2009), Rottenberg. Już trudno (2014, z Dorotą Jarecką), Berlińska depresja. Dziennik (2018), Lista. Dziennik 2005 (2019) i Zbliżenia. Szkice o polskich artystach (2020). Nominowana do Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody Literackiej Gdynia.
Marek Drelich to zawodowy złodziej, doskonały w swoim fachu. Zawsze skupiony, opanowany, a gdy trzeba – bezwzględny i bezlitosny. Sprawia wrażenie człowieka, którego nie da się zaskoczyć. Ale Drelich ma też drugie oblicze. To facet, który stara się utrzymywać bliskie relacje z byłą żoną i dwójką dorastających dzieci. Do tej pory, dzięki starannie wyznaczanym granicom, udawało mu się te dwa życia trzymać z dala od siebie. Okazuje się jednak, że nie wszystko ma pod kontrolą. Na przedmieściach Gdańska pewien gangster odkrywa długo skrywany sekret swojej żony. Tajemnicę, która wiąże się z Drelichem i która wystawi zarówno złodzieja, jak i jego najbliższych na śmiertelne niebezpieczeństwo. Czy walcząc o rodzinę Drelich wykaże się profesjonalizmem? Czy wypracowywane latami sztuczki pozwolą mu ocalić to, na czym mu naprawdę zależy? Drelich. Prosto w splot to dynamiczna powieść sensacyjna z domieszką thrillera, trzymająca w napięciu i przełamująca zgrane schematy. Czerpiąca z najlepszych amerykańskich wzorców, ale też świetnie osadzona w polskiej rzeczywistości. Jakub Ćwiek (ur. 1982) pisarz, stand-uper, scenarzysta. Debiutował zbiorem opowiadań Kłamca, który doczekał się pięciu kolejnych tomów i multimedialnego uniwersum. W 2007 roku ukazał się kryminał grozy Liżąc ostrze, a rok później horror Ciemność płonie (aby go napisać, spędził pół roku wśród bezdomnych na dworcu w Katowicach). Stworzył też m.in. czterotomowy cykl Chłopcy (2012–2015) oraz dwutomowe Dreszcz (2013–2014) i Grimm City (2016–2017). Dziesięciokrotnie nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla, zdobył ją w 2012 roku. Dla Marginesów napisał też thriller Szwindel (2019) i Topiel (2020), a z Adamem Bigajem Bezpańskiego. Balladę o byłym gliniarzu (2018).
Koniec z długimi listami trudno dostępnych składników.Dość rezygnacji z ulubionych, tradycyjnych smaków.Jadłonomia po polsku pokazuje, że kuchnia roślinna może być prosta jak barszcz i równie smaczna co ruskie pierogi.W sześciu rozdziałach podzielonych zgodnie z porami roku znajdziecie mnóstwo roślinnych inspiracji. To nie pomyłka, pór roku mamy w Polsce sześć jest przecież przedwiośnie oraz trochę zapomniane przedzimie. W końcu czekając na nowalijki, trzeba coś jeść, na przykład barszcz z wędzonymi śliwkami, kanapki z pastą z ciecierzycy i kiszonych ogórków, a na deser gryczaną granolę.Ta książka to nie tylko przepisy, ale też praktyczne porady, które sprawiają, że gotowanie jest zrozumiałe i pyszne. W końcu wiadomo, dlaczego latem do rosołu warto wrzucić bób, jak zrobić rewolucyjny pasztet bez pieczenia i czemu w bigosie tak dobrze smakuje kilka kawałków słodkiej dyni.A przede wszystkim: jak gotować roślinnie po polsku, czyli po naszemu w zgodzie z naszymi smakami, chęciami, możliwościami.
Podręcznik ciążowego survivalu dla przyszłych ojców. Gratulacje, będziesz miał dziecko! To znaczy – ona jest w ciąży, ale w zasadzie ty też. Przez kolejnych kilka miesięcy czeka cię huśtawka hormonów, masaże pleców i bardzo dużo rozmów o porodzie. Będziesz tatą. Ojcostwo jest tuż za rogiem. Jesteś gotowy? Większość książek o ciąży jest dla mam, ale ta jest specjalnie dla ciebie, przyszłego ojca. Z humorem (to najlepszy oręż) przeprowadzimy cię przez dziewięć miesięcy radości, podniecenia, strachu, mnóstwa wielkich słów i powiększającego się brzucha, żebyś wyszedł z tej emocjonalnej jazdy gotowy na wszystko, czym rzuci w ciebie noworodek. Jeśli jeszcze nie wiesz, czym jest laktator, po co komuś dziesięć tysięcy pieluch tetrowych rozłożonych w strategicznych punktach domu, dlaczego warto zrobić plan porodu, mimo że trafi on do kosza zaraz po pierwszych skurczach, a do tego zastanawiasz się, czy TENS to nazwa nowej grupy rockowej – teraz masz czas, żeby nadrobić zaległości. Przez tobą międzynarodowy bestseller i podręcznik ciążowego survivalu. W skrócie: wszystko, co przyszły ojciec musi wiedzieć, a nawet nie miał pojęcia, że powinien zapytać. Mark Woods – angielski pisarz, karierę rozpoczął jako dziennikarz informacyjny. Oprócz Ciąży dla facetów ma na koncie takie książki jak Babies and Toddlers for Men czy Planet Parent. Aktualnie mieszka w Londynie z żoną i trójką dzieci.
W tym błyskotliwym przewodniku po świecie stresu King, psycholog i komik, przedstawia praktyczne techniki radzenia sobie z trudnymi sytuacjami i radzi, jak nauczyć swój mózg bardziej pozytywnego myślenia. W tym celu szczegółowo objaśnia zjawisko stresu, tłumaczy, czym on jest, skąd się bierze, a także jaki ma wpływ na cały organizm. Autor dogłębnie analizuje przyczyny i przejawy stresu w codziennym życiu, zwracając przy tym uwagę na źródła lęku, niepewności, negatywnego nastawienia i przyczyny tłumienia emocji. Pokazuje, jak wszystkie te zagadnienia łączą się w większą całość. Z tych rozważań dowiemy się, dlaczego negatywne emocje i stres prowadzą do zaburzeń lękowych, depresji, nadciśnienia, otyłości, uzależnień oraz wielu innych problemów zdrowotnych. Techniki Kinga pomagają zmienić w mózgu chemię, która wpływa na humor, wytrzymałość i odporność na stresujące sytuacje. Optymizm, poczucie wdzięczności i akceptacja nic nie kosztują, a mogą znacząco poprawić jakość życia. Ta wyjątkowa książka nie nuży suchym medycznym żargonem – znajdziesz w niej wiele zmieniających życie porad oraz zabarwionych humorem instrukcji, a także mnóstwo zabawnych, zapadających w pamięć anegdotek, dzięki którym nauczysz się, jak wrzucić na luz i nie zwariować w tym zmiennym, stresującym świecie. Brian King jest z wykształcenia doktorem neurologii i psychologiem. Od dekady podróżuje po świecie jako komik i wykładowca. Za dnia prowadzi seminaria dla tysięcy słuchaczy z całego kraju, podczas których opowiada o psychologii pozytywnej, korzyściach zdrowotnych, jakie daje humor, i o zarządzaniu stresem. Nocami teorie przekuwa w praktykę, występując w klubach komediowych. Swoją przygodę ze stand-upem zaczął w 2009 roku w rejonie zatoki San Francisco i od tego czasu setki razy rozbawiał publiczność w różnych zakątkach świata. Ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Teksańskim, magisterskie na Uniwersytecie Nowoorleańskim, a następnie zrobił doktorat na Bowling Green State University. Jest autorem książki The Laughing Cure. Pochodzi z Nowego Jorku, a obecnie prowadzi życie w drodze, regularnie podróżując z partnerką Sarah oraz kilkuletnią córką.
Strach ma wielkie oczy i choć oznacza to, że zazwyczaj wyolbrzymiany grożące niebezpieczeństwo, to w dosłownym znaczeniu kryje się ziarno prawdy: kiedy się boimy, źrenice ulegają rozszerzeniu. Ale to nie jedyna reakcja. Odczuwając strach, doświadczamy całej kaskady procesów. Środowisko życia może być powodem ogromnego stresu. W mieście hałas, światło, zanieczyszczenia mogą powodować olbrzymi stres nie tylko u ludzi. W podobny sposób działa wycinka drzew w lasach i wysokie temperatury. Strach i stres towarzyszą wszystkim organizmom od początku istnienia i pełniły funkcję adaptacyjną – pozwalały lepiej przystosowywać się do zmieniających się warunków. Bo czy ze strachu można dbać o linię? Albo czy inteligencja pomaga w radzeniu sobie ze stresem? Dlaczego jedne zwierzęta nieruchomieją ze strachu, a inne pędzą na złamanie karku? Skąd w nas lęk przed pająkami? Czym są „duchy drapieżców” i czy strach jest zapisany w DNA? Albo czy dodo wyginął, ponieważ się nie bał? Krajobraz strachu pozwoli lepiej zrozumieć otaczający nas świat. Wiele zagadkowych zachowań zwierząt – ukazanych głównie na przykładzie ptaków – stanie się zrozumiałych, a to pozwoli nam lepiej je chronić. To ważne dla przyszłości naszej planety. Strach jest potrzebny zwierzętom do przetrwania. Nie można jednak ciągle żyć w strachu i trzeba wiedzieć, kiedy zacząć, a kiedy przestać się bać. To wcale nie jest proste! Wróg naszego wroga bywa naszym przyjacielem, a największy strach można przeczekać w ukryciu. Adam Zbyryt pisze głównie o ptakach, jednak przy pewnej dozie wyobraźni łatwo wykorzystać przedstawiane przykłady celem lepszego zrozumienia ludzi. Nie ma co się bać, zdecydowanie warto sięgnąć po tę książkę! prof. dr hab. Piotr Tryjanowski, Uniwersytety Przyrodniczy w Poznaniu Potężna dawka wiedzy podanej w bardzo ciekawy i przystępny sposób. Praca Adama Zbyryta jest ważna, piękna i mądra. Stanie się żelazną pozycją w biblioteczkach zdecydowanej większości miłośników ptaków. Marek Pióro, autor Plamki mazurka Adam Zbyryt – pracownik Polskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków (PTOP) i Wydziału Biologii Uniwersytetu w Białymstoku. Na co dzień zajmuje się ochroną i badaniem ptaków. Zajmował się zagadnieniem krajobrazu strachu, badając stres u jeleni i saren w obecności wilków, rysi i ludzi.
Opowieść o narzucanych kobietom normach, o podwójnych standardach i kategoriach zbyt ciasnych, by pomieścić ludzkie życie. Histeria, szaleństwo laktacyjne, kobiece sprawy... W XIX wieku zaburzenia psychiczne kobiet wzbudzały w lekarzach (mężczyznach) niepokój, który często przeradzał się w lekceważenie. Jeszcze nie tak dawno dręczone przez własne umysły pacjentki mogły liczyć na zakucie w kaftan, kąpiele lecznicze albo wizytę egzorcysty. Lisa Appignanesi pokazuje, jak upowszechnienie znajomości objawów nieuchronnie przyczynia się do zwiększenia ilości przypadków danej choroby i jak łatwo w pułapkę „modnej” diagnozy może wpaść nawet najbardziej doświadczony psycholog czy psychiatra. W samym centrum opowieści umieszcza kobiety, których życie i emocje z czasem coraz częściej stawały się przedmiotem badań lekarzy. Pojawiają się one zarówno jako pacjentki – choćby Sylvia Plath i Virginia Woolf, latami dręczone przez nawracającą depresję, czy Zelda Fitzgerald i Marilyn Monroe, stopniowo pokonywane przez własne uzależnienia – jak i terapeutki, z Anną Freud oraz Melanie Klein na czele. Wszystko to pozwala szerzej spojrzeć nie tylko na ogólne zagadnienie zdrowia psychicznego na przestrzeni wieków, ale także – a może przede wszystkim – na rolę i miejsce kobiet w całym tym szaleństwie. Lisa Appignanesi (urodzona jako Elżbieta Borensztejn w Łodzi) – pisarka i wykładowczyni. Przewodnicząca Królewskiego Stowarzyszenia Literackiego, była prezes brytyjskiego PEN Clubu. Autorka kilkudziesięciu książek, wielokrotnie nagradzana. Publikowała między innymi w „Guardianie”, „Observerze” i „New York Review of Books”. W 2013 została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego IV klasy za zasługi dla literatury. Szalone, złe i smutne zdobyły w 2009 roku British Medical Association Award.
Życie Danny’ego się rozpada. Został samotnym ojcem jedenastoletniego Willa. Życie Danny’ego się rozpada. Został samotnym ojcem jedenastoletniego Willa. Chłopiec od roku, od śmierci matki w wypadku samochodowym nie odezwał się do nikogo. Na domiar złego Danny’ego właśnie zwolnili z pracy i popada w coraz większe długi, a właściciel mieszkania grozi mu eksmisją. Podczas spacerów po parku wpada na genialny w swej prostocie pomysł: wydaje ostatnie pieniądze na nieco sfatygowany kostium pandy i wzorem ulicznych artystów decyduje się zostać tańczącym niedźwiedziem. Pewnego dnia spostrzega grupkę chłopców dokuczających jego synowi. Nie zważając na swoje zabawne przebranie, przepędza napastników. Wtedy Will odzywa się po raz pierwszy, nieświadomy, że panda, której się zwierza, to jego ojciec. Czy Danny straci zaufanie syna, kiedy wyjawi, kim jest? Czy uda mu się wyjść z długów i odtworzyć relację z synem? Podnosząca na duchu powieść o ojcu i synu, którzy na nowo budują więź w najbardziej nieprawdopodobnych okolicznościach i wspólnie przechodzą żałobę po stracie najbliższej im obu osoby. Pełna ciepła komedia o smutku i ojcostwie. I o tańczących niedźwiedziach.
Owen King James Gould-Bourn sprawił mi niezwykłą przyjemność, ubierając brytyjską komedię w powieść o wytrwałości, miłości i wspólnocie. I chociaż w głębi ducha przeczuwałam, że wszystko skończy się dobrze, ani na chwilę nie przestawałam kibicować ojcu, który w sponiewieranym kostiumie pandy walczy o uczucie syna. Olga Wróbel, blog Kurzojady
Siła tej opowieści to otulające ciepło, na które składają się specyficzni bohaterowie, ojcowska nieudolność, tęsknota, zagubienie, a nade wszystko miłość. Czy panda może uratować świat? Tak! A na pewno świat pewnej rodziny, która na nowo uczy się żyć. Georgina Gryboś, blog Literacka Kavka Trzymacie w ręku dowód na to, że książka może być w równym stopniu zabawna i wzruszająca; choć lekka w odbiorze, to nieprzesłodzona. Dla każdego, kto ceni dobrze opowiedziane, nieco zwariowane historie. Agnieszka Kalus, blog Czytam, bo lubię Każdy czasem ma ochotę schować się przed światem, który wali mu się na głowę. Albo chociaż zmienić się w kogoś innego. Na przykład w pandę. Tak jak bohater tej powieści. To zabawna, chwilami straszna, momentami wzruszająca, ale przede wszystkim krzepiąca opowieść, jakiej zwłaszcza teraz wszyscy potrzebujemy. Marcin Wilk, blog Wyliczanka James Gould-Bourn jest pisarzem i scenarzystą z Manchesteru. Po kilku latach pracy dla organizacji zajmujących się usuwaniem min przeciwpiechotnych w Afryce i na Bliskim Wschodzie zdecydował się zapisać na sześciomiesięczny kurs kreatywnego pisania w Akademii Faber w Londynie. Mój tata panda jest owocem tej nauki. Gould-Bourn obecnie mieszka
Delfiny i papugi mówią do siebie po imieniu, nietoperze lubią plotkować, dziwogony żałobne naśladują wołania drapieżników, by odstraszyć inne zwierzęta i ukraść im kolację, a w pieśniach wielu ptaków i we wzorach na skórze kałamarnic można odnaleźć struktury gramatyczne. Nieświszczuki ze szczegółami opisują intruzów: ich rozmiar, kształt, prędkość, z jaką się poruszają. Słonie w niewoli z czasem zaczynają używać ludzkich słów, żeby komunikować się z ludźmi, a te żyjące na wolności mają na człowieka własne określenie. Humbaki śpiewają pieśni miłosne, trwające nawet dwadzieścia godzin. To nie są wyjątki – większość zwierząt stadnych rozwinęło pełen niuansów system komunikacji: posługują się zapachami, dźwiękami, ruchami czy kolorami. Dziś, dzięki technologii cyfrowej, naukowcy mogą nie tylko mapować i interpretować dźwięki wielu gatunków zwierząt, lecz także na nie odpowiadać. Ale biolodzy i etolodzy dopiero zaczynają rozumieć znaczenie tych niezwykłych sygnałów. Eva Meijer wprowadza w ten fascynujący świat komunikacji. Czas, żeby nauka języków obcych oznaczała również poznanie języków zwierząt pozaludzkich. Bez dobrej komunikacji nie ma dobrych relacji. Bez międzygatunkowego dialogu nie ma sprawiedliwej międzygatunkowej wspólnoty. Fascynująca książka Evy Meijer to przykład rzetelnej wiedzy o naturze zwierząt, zgromadzonej w intencji zmiany świata na lepszy. Dariusz Gzyra, autor książki Dziękuję za świńskie oczy Eva Meijer zabiera nas w fascynującą przygodę. Biorąc za podstawę biologiczne i etologiczne badania zdolności umysłowych naszych ewolucyjnych braci, otwiera szerszą perspektywę rozumienia języków zwierząt w oparciu o pojęcia wypracowane przez filozofię. Zrozumienie tych języków nie jest proste, bo wymaga dobrej znajomości życia społecznego zwierząt, któremu język przecież służy. Po przeczytaniu tej książki inaczej spojrzysz na to, co mówi ci twój pies lub kot. Andrzej Kinteh-Kłosiński, behawiorysta zwierzęcy, COAPE Polska Eva Meijer (ur. 1980) - filozofka, pisarka, piosenkarka i tekściarka. Jej debiutancka powieść została nominowana do takich nagród jak Academica Literatuurprijs, Gouden Boekenuil czy Vrouw&Proza Debuutprijs. W swoim dorobku autorka ma już osiem książek, jej dzieła tłumaczono na osiemnaście języków. W Polsce ukazały się Dom ptaków (Marginesy 2020) oraz Granice mojego języka. Esej o depresji (2019). W 2017 roku obroniła doktorat z filozofii na Uniwersytecie Amsterdamskim.
Arystokraci i nuworysze. Targowisko próżności i tajemnice buduarów. Ambicja, zawiść, a przede wszystkim miłość. Teraz jako stylowy serial na Canal+Rok 1815. W przededniu bitwy pod Waterloo odbywa się bal. Oprócz arystokracji i oficerów uczestniczy w nim dostawca wojskowy z małżonką oraz córką. Ich obecność, choć dla elit bulwersująca, nie jest przypadkowa. Nim jednak bal się skończy, oficerowie ruszą na pole bitwy, gdzie wielu z nich zginie, wciąż w mundurach galowych.Londyn, ćwierć wieku później stolica imperium zmienia oblicze pod rządami młodziutkiej królowej Wiktorii. Powstają nowe rezydencje, nowe dzielnice elit, takie jak Belgravia. Miasto rozkwita. Arystokracja, chcąc nie chcąc, coraz częściej musi przyjmować na salonach coraz bogatszych nuworyszy.To historia o pilnie strzeżonej tajemnicy, która łączy dwie rodziny z tych oddzielonych przepaścią światów i tylko czyha, by wywrócić ich życie do góry nogami.Julian Fellowes, scenarzysta wspaniałego serialu Downton Abbey oraz filmu Gosford Park (Oscar za scenariusz!), zabiera nas w podróż do wiktoriańskiej Anglii. Bitwa pod Waterloo i jej konsekwencje na zawsze zmienią losy Sophie, córki bogatego dostawcy wojskowego Trencharda, oraz wicehrabiego Bellasis. Powieść Fellowesa jak zwykle pełna jest smakowitych szczegółów z życia wyższych sfer. Dominuje w niej jednak to, za co kochamy go najbardziej miłość, nienawiść, skandal, intrygi, a przede wszystkim tajemnica sprzed lat.Ałbena GrabowskaBaron Julian Fellowes (ur. 1949), brytyjski aktor, scenarzysta i reżyser filmowy. Urodził się w Kairze, gdzie jego ojciec pracował jako dyplomata i arabista. Karierę aktorską rozpoczął w latach 70. Jest znany głównie z ról telewizyjnych zagrał w wielu filmach i serialach. Na dużym ekranie pojawił się m.in. w Cienistej dolinie Richarda Attenborough (1993) i Jutro nie umiera nigdy (1997). Oscarem uhonorowano napisany przez niego scenariusz dramatu Gosford Park Roberta Altmana (2002), a w 2011 roku otrzymał nagrodę Emmy za scenariusz do serialu Downton Abbey. Jest także autorem scenariuszy do kilku innych filmów, w tym do swojego debiutu reżyserskiego Separate Lies (2005). W 2004 ukazała się jego powieść Snoby, a w 2008 kolejny bestseller Czas przeszły niedoskonały (obie wydane przez Marginesy).
3 miliony sprzedanych egzemplarzyNajważniejsza amerykańska książka ubiegłych latFilm w gwiazdorskiej obsadzie: Glenn Close, Amy Adams i Haley BennettFilm Rona Howarda inspirowany prawdziwą historią. Walka trzech pokoleń o lepszą przyszłośćHistoria Vance'ów zaczyna się w pełnych nadziei latach powojennych. Dziadkom autora, bidokom z Kentucky, udało się awansować do klasy średniej, a ukoronowaniem sukcesu stał się J.D., który jako pierwszy zdobył dyplom wyższej uczelni. Czy zdołał uciec od spuścizny przemocy, alkoholizmu i traum tak typowych dla rejonu, z którego się wywodzi?Szczera i bezpretensjonalna opowieść Vance'a o dorastaniu w Pasie Rdzy, to również niezwykle aktualna analiza kultury pogrążonej w kryzysie kultury białych Amerykanów z klasy robotniczej. O zmierzchu tej grupy społecznej, od czterdziestu lat ulegającej powolnej degradacji, powiedziano już niejedno. Nigdy dotąd jednak nie opisano jej z takim żarem, a zwłaszcza od środka.Znaczna część USA straciła wiarę w amerykański sen, co odbiło się na wynikach ostatnich wyborów prezydenckich. Elegia dla bidoków pokazała Amerykanom z dużych miast, jak mało wiedzą o swoich rodakach. A ciepła, wyrozumiała narracja Vance'a stała się ważnym głosem w dyskusji o rozwarstwieniu społecznym. O tej książce mówi cała Ameryka.J.D. Vance amerykański pisarz, publicysta i przedsiębiorca. Dorastał w małym miasteczku w pasie rdzy w południowym Ohio, gdzie miał styczność z wieloma przykładami niesprawiedliwości społecznej prześladującej Amerykę, m.in. upadającymi szkołami, rozdartymi rodzinami, epidemią heroiny. Ukończył Yale Law School, służył w US Marines.
Mózg rządzi. Twój jedyny niezastąpiony narządCzy mózg można wytrenować? Czy potrafimy uaktywnić jego części, których zazwyczaj nie używamy? Jak właściwie działa mózg? Kaja Nordengen w przyjazny sposób odkrywa tajemnice tego niezwykłego narządu.Mózg ćwiczy, czyli jak utrzymać umysł w dobrej formieGdy przełamujecie nawyki, uciekacie od rutyny i stawiacie przed sobą wyzwania, w mózgu tworzą się nowe połączenia między komórkami. To dzięki nim i jesteście mądrzejsi! Siłka mózgu to idealny plan treningowy.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Ta książka to arcyciekawa, lekko opowiedziana przez Emilię Kiereś, pełna rzetelnej wiedzy i opatrzona wspaniałymi, barwnymi ilustracjami Marianny Oklejak gawęda o dobrze znanych nam wszystkim kolędach. Czy jednak na pewno tak dobrze znanych? Zwykle je przecież śpiewamy, a nie czytamy uważnie, analizując każde słowo. Zresztą nie wszystkie słowa napisane dawne temu są dla nas dzisiaj jasne... O kolędach. Gawęda pomoże Wam lepiej zrozumieć teksty kolęd, zobaczyć w nich najprawdziwsze opowieści i przekonać się, jak wiele się w nich dzieje, zaś zamieszone w książce zapisy nutowe i proste gitarowe chwyty ułatwią wspólne kolędowanie! Marianna Oklejak - urodziła się w 1981 roku. Ukończyła Wydział Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Rysuje od małego. Teraz, gdy jest większa, ilustruje książki (o dzieciach, trollach albo Iggy Popie), projektuje plakaty, a po nocach szyje. Jej ilustracje zdobywały przyznane przez Polską Sekcję IBBY tytuły Książki Roku ( „Cuda wianki. Polski folklor dla młodszych i starszych”, „Jestem miasto. Warszawa”) i wyróżnienia („Cuda niewidy”, „Król Maciuś Pierwszy” i „Król Maciuś na Wyspie Bezludnej”), są wpisane na Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej („Bum! Bum!! Bum!!!”, „Cuda wianki”), listę Białych Kruków Internationale Jugendbibliothek w Monachium („Cuda niewidy”), honorową listę IBBY („Cuda wianki); trafiły do finału prestiżowych konkursów: CJ Picture Book Award, Golden Pinwheel, Tallinn Illustration Triennal i Nami Island; gościły na wielu wystawach w Polsce i zagranicą. Ilustruje popularną serię „Basia”, napisaną przez Zofię Stanecką i sfilmowaną. Emilia Kiereś - autorka i tłumaczka książek dla dzieci i młodzieży. Napisała ich nieco ponad dziesięć, a przetłumaczyła ponad czterdzieści. Urodzona w Poznaniu, ukończyła filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Lubi czytać, spacerować po lesie, chodzić po górach i piec ciasta. Nie lubi hałasu. Hobbystycznie strzela z łuku i gra na gitarze.
Jego zdjęcia zna cały świat. Czołg pod kinem Moskwa z Czasem apokalipsy to fotograficzna ikona stanu wojennego. Zdjęcie zrobione z dystansem i sercem. Przez chłopaka z aparatem i brytyjskim paszportem, który przyjechał tu w 1973 roku. Przez zauroczonego Polską dziennikarza, relacjonującego dla świata wydarzenia zza żelaznej kurtyny. „Obserwowałem rewolucje w Pradze, Berlinie i na Węgrzech. Ale moje serce pozostało w Gdańsku” – wspomina udział w sierpniowym strajku w stoczni. Dla „Newsweeka”, „Time’a”, „Spiegla” fotografował powstanie „Solidarności”, pierwszą wizytę Papieża, stan wojenny i upadek komuny. Wszystko z zawodowym dystansem, ale coraz większym uczuciem. W jego wspomnieniach tamtych wydarzeń jest tylko to drugie. Przyprawione ogromną dawką angielskiego sarkazmu z nutką polskiej nostalgii. Nowe wydanie bestsellerowej książki z 2012 roku zostało poszerzone o teksty sięgające czasów współczesnych oraz wzbogacone o kilkadziesiąt nowych, do tej pory niepublikowanych fotografii. Autobiografia fotografa i fotoreportera, którego zdjęcia stały się ikoniczne – utrwaliły obraz przełomowych wydarzeń historycznych, który trafił do masowej świadomości. Książka szczera, zadziorna, dowcipna, ale i pełna czułości dla kraju i ludzi, których poznał i których – ze wzajemnością – pokochał. Chris Niedenthal urodził się w Londynie i tam wychował w polskiej rodzinie. Mieszka w Polsce od prawie 50 lat. Pierwszy aparat fotograficzny – Kodak Starmite – dostał w nagrodę w wieku jedenastu lat. Do Polski przyjechał w 1973 roku. Po kilku latach w roli wolnego strzelca został zatrudniony jako korespondent „Newsweeka” w Polsce. Pierwszy materiał fotograficzny przedstawiał „nielegalne” i prowizoryczne kościoły, tworzone pomimo zakazu władz państwowych. W 1978 był pierwszym fotoreporterem, który po wybraniu Karola Wojtyły na papieża przyjechał do Wadowic. Podczas pielgrzymki papieża do ojczyzny zrobił zdjęcie, które trafiło na okładkę „Newsweeka” – sfotografował na Jasnej Górze Jana Pawła II trzymającego na rękach małą zapłakaną dziewczynkę w czerwonej chusteczce. Wraz z angielskim dziennikarzem Michaelem Dobbsem był pierwszym zagranicznym fotoreporterem wpuszczonym do Stoczni Gdańskiej podczas strajku w 1980 roku. Laureat nagrody World Press Photo w 1986 za portret sekretarza generalnego węgierskiego KC Jánosa Kádára, który trafił na okładkę „Time’a”. W 2013 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi we wspieraniu przemian demokratycznych w Polsce, za dawanie świadectwa prawdzie o sytuacji w Polsce w czasie stanu wojennego, za osiągnięcia w działalności dziennikarskiej”.
Kulinarna podróż po wszystkich regionach Polski. Odkryjecie nowe i zapomniane dania w wersjach roślinnych. Poznacie historię potraw i jaki wpływ na kuchnie regionalną miały zabory, warunki przyrodnicze, miejscowa ludność, a także położenie geograficzne. Czym są dziędziuchy na Lubelszczyźnie, hołubcie na Pomorzu Zachodnim, fujarki pastusze na Podkarpaciu, ruchańce na Kujawach czy bomby legnickie na Dolnym Śląsku. Przekonacie się jak smakują ziemniaki z jagodami, pizza z Borów Tucholskich i owocowe zupy z niezwykłymi dodatkami. Dowiecie się, co zrobić z czerstwego chleba, gdzie dodać pasternak, brukiew i kalarepę. Co króluje na świątecznych stołach Śląska czy Małopolski. Jakie słodkości na Tłusty Czwartek można przygotować na Pomorzu, Mazowszu, Kujawach czy Podlasiu. Zaskoczeń nie będzie końca jak choćby takich, jak wiele tradycyjnych polskich potraw jest wegańskich od stuleci.Przygotujecie z prostych i tanich składników, wyjątkowe potrawy na słodko i wytrawnie. Na śniadanie, obiad, podwieczorek i kolację.Poznajcie regionalną kuchnie naszego kraju z użyciem roślinnych składników i cieszcie się wyjątkowym smakiem.Paweł Ochman weganin, autor bloga weganon.pl, ponad 1000 oryginalnych przepisów i książki Pyszności z roślin. Proste wypieki, desery, śniadania bez jajek i nabiału. Odkrywca regionalnej kuchni polskiej i potraw z dzikich roślin.
Powieść sensacyjna mistrza kryminału Prosty zniknął. Zostało po nim zdemolowane mieszkanie, ale on sam zapadł się pod ziemię. Nie bez powodu – szukają go gangsterzy. Oraz dawny przyjaciel, który przyjechał do Jeleniej Góry, żeby spłacić dawno zaciągnięty dług. Kłopot w tym, że wpada w sam środek niebezpiecznej gry. Nie zna jej zasad, ale wkrótce dowiaduje się, że stawka jest bardzo wysoka: Prostego chcą dorwać i jeleniogórscy gangsterzy, i czescy mafiosi. Żeby dotrzeć do Prostego i dowiedzieć się, o co tu chodzi, jego przyjaciel będzie musiał wszystkim stawić czoła, także romskiej mafii. A pomoże mu w tym pewna analityczka z Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Prosta sprawa to pełna akcji powieść sensacyjna, której fabuła dzieje się w malowniczych Karkonoszach. Napisana w czasie lockdownu i początkowo publikowana w odcinkach na profilu autora cieszyła się wielkim powodzeniem. Teraz ukazuje się drukiem w poprawionej i rozszerzonej wersji. Wojciech Chmielarz (ur. 1984) – autor kryminałów, dziennikarz, laureat Nagrody Wielkiego Kalibru (2015 – za powieść „Przejęcie”) i Wielkiego Kalibru Czytelników (2019 – „Żmijowisko”), sześciokrotnie nominowany do tej nagrody. Publikował m.in. w „Pulsie Biznesu”, „Pressie”, „Nowej Fantastyce”, „Pocisku” i „Polityce”. Uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy kryminalnych w kraju. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016), Cienie (2018) i cyklu gliwickiego: Wampir (2015) i Zombie (2017), postapokaliptycznej powieści „Królowa głodu” (2014). thrillera psychologicznego - Żmijowisko (2018), wyróżnionego tytułem bestsellera Lubimyczytać.pl. Powieść ta przyniosła mu także nagrodę Złotego Pocisku i Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Kryminalnego, została zekranizowana przez Canal +. W 2019 ukazała się jego powieść – „Rana”, a w 2020 – „Wyrwa”.
James WynbrandtBolesna historia stomatologii,albo płacz i zgrzytanie zębów od starożytności po czasy współczesneprzeł. Zofia Szachnowska-OlesiejukWynbrandt w zabawny i zupełnie bezbolesny sposób opowiada o krwawej historii stomatologii. Płynnie przechodzi od czasów najciemniejszej niewiedzy, błędnych przekonań, przesądów i barbarzyńskich zabiegów, bardziej przypominających sceny z horroru niż jakąkolwiek opiekę medyczną, aż do świadomego leczenia, które nawet jeśli wzbudza strach raczej nie zakończy się powolną i wyjątkowo bolesną śmiercią. I choć wizyty w gabinecie stomatologicznym nawet teraz nie należą do najprzyjemniejszych, a wielu ludzi na samą myśl o dentyście oblewa się zimnym potem, współcześni pacjenci mogą być naprawdę wdzięczni losowi. Gdyby przyszło im leczyć uzębienie choćby w pierwszej połowie XX wieku, mogliby zupełnie niepotrzebnie zostać potraktowani dawką promieniowania lub stracić kilka zdrowych zębów. A trochę wcześniej dla ukojenia bólu upuszczono by im krew, przypalono skórę albo podano śmiertelną dawkę arszeniku. Możliwe nawet, że trafiliby na scenę, gdzie wyrwiząb artysta bólu i prekursor profesji ku powszechnej radości zgromadzonego tłumu zająłby się problemem.Ta opowieść raczej nie wyleczy nikogo z dentofobii, z pewnością jednak pomoże docenić wykształcenie dzisiejszych stomatologów, sterylność ich gabinetów i dostępność szerokiej gamy skutecznych środków przeciwbólowych.James Wynbrandt ma na swoim koncie książki na temat zaburzeń genetycznych, muzyki popularnej i humoru politycznego, a także liczne teksty z zakresu aeronautyki. Obecnie mieszka w Nowym Jorku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
