Powieść McGaherna to głębokie studium zaburzonych relacji pomiędzy zgorzkniałym i bezwzględnym ojcem a córkami wychowywanymi przez niego w atmosferze nieustannego lęku i emocjonalnego uzależnienia.
Michael Motan jest byłym żołnierzem, samotnikiem, którego losy na zawsze naznaczył udział w irlandzkiej wojnie o niepodległość.
Niepokojąca historia rodzinna zgrabnie wpisuje się w obyczajowość Irlandii pierwszej połowy XX wieku.
Książka twórczego duetu Pietruszka i Murzyn Jak narysować szkielet? to nowy tomik z serii żartobliwych komiksowych instrukcji zachęcających dzieci do twórczego eksperymentowania. Przewodnikami po fascynującym świecie kształtów i kolorów są sympatyczni bohaterowie: żyrafa Grażynka i ptaszek Gwarek.
Napisana z wirtuozerią książka Calasso jest podsumowaniem jego wieloletniej fascynacji dziełami Franza Kafki. Calasso z uwagą wsłuchuje się w prozę tego autora, zwłaszcza w ""Proces"" i ""Zamek"", próbując przeniknąć do Kafkowskiego wszechświata. Porównywany w dociekliwości swoich komentarzy do badaczy Talmudu, Calasso odsłania rządzące tą literaturą skryte moce, tropi ujawniających się w niej bogów i demony.
Książka twórczego duetu Pietruszka i Murzyn ""Jak narysować Adama?"" to nowy tomik z serii żartobliwych komiksowych instrukcji zachęcających dzieci do twórczego eksperymentowania. Przewodnikami po fascynującym świecie kształtów i kolorów są sympatyczni bohaterowie: żyrafa Grażynka i ptaszek Gwarek. Dostępna jest również nowość ""Jak narysować Ewę?"".
Książka twórczego duetu Pietruszka i Murzyn ""Jak narysować Ewę?"" to nowy tomik z serii żartobliwych komiksowych instrukcji zachęcających dzieci do twórczego eksperymentowania. Przewodnikami po fascynującym świecie kształtów i kolorów są sympatyczni bohaterowie: żyrafa Grażynka i ptaszek Gwarek. Dostępna jest również nowość ""Jak narysować Adama?"".
Młoda kobieta, zgłębiająca losy zmarłego w Anglii austriackiego pisarza Gabriela Hirschfeldera, natrafia na mroczną tajemnicę z czasów drugiej wojny światowej. W swych poszukiwaniach dociera też na wyspę Man, gdzie w obozie dla internowanych uwięziono w tamtym czasie zarówno żydowskich uchodźców z Austrii, jak i zwolenników nazistów. Autor w swej nastrojowej, finezyjnie skonstruowanej prozie dotyka problemów ludzkiej tożsamości, osamotnienia i wykluczenia, analizuje skomplikowaną grę rzeczywistości i wyobrażeń.
To świat bezimiennych często bohaterów i świat rzeczy, który nie został uczłowieczony. Świat z natury obcy, którego mieszkańcy żyją w cudzych domach, poruszają się pośród cudzych mebli. Zasadnicza obcość świata rzeczy przekłada się tu na losy urzeczowionych postaci, bez względu na ich gotowość...
Monografia przynosi nowe, całościowe ujęcie analityczno-interpretacyjne filmu WESELE Andrzeja Wajdy. Przedstawione zostały wieloletnie zmagania reżysera z problemem adaptacji filmowej dramatu Stanisława Wyspiańskiego wraz z analizą powstałych materiałów literackich. Kolejne rozdziały są poświęcone szczegółowym analizom scenografii, sztuki operatorskiej, kolorystyki filmu, montażu, warstwy dźwiękowej i roli muzyki, grze aktorów i pracy reżysera na planie filmu. Zostały także omówione obecne w filmie WESELE konteksty kulturowe i antropologiczne. Rozdziały dopełniają się wzajemnie dzięki zastosowaniu metody analizy antropologiczno-morfologicznej. Ukazują film jako w pełni odkrywcze i niepowtarzalne wykonanie dramatu Stanisława Wyspiańskiego. Odrębny rozdział przedstawia – na podstawie dzienników Andrzeja Wajdy z lat 1962–1972 – przebieg związanego z WESELEM procesu twórczego z punktu widzenia reżysera. Osobne rozdziały omawiają recepcję filmu w Polsce i za granicą. W tomie został opublikowany opracowany krytycznie scenopis filmu WESELE. W monografii wykorzystano liczne materiały źródłowe z Archiwum Andrzeja Wajdy i Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego oraz wiedzę zgromadzoną przez autorów rozdziałów w czasie rozmów przeprowadzonych ze współtwórcami filmu – aktorami i członkami zespołu realizatorów.
Tak więc pabitel, to człowiek, przed którym piętrzy się nieustannie ocean natarczywych myśli. jego monolog płynie bez przerwy, raz jak rzeczka podziemna w jamie myśli, kiedy indziej zaś wycieka ustami. Właśnie pabienie przez sztafetę ludzkiego języka jest podawane z ust do ust niczym płonąca pochodnia. Pabitel jest narzędziem języka, wzbogaca go o wszystkie odcienie i smaczki, którymi interesuje się językoznawstwo. Pabitel przeważnie niczego nie czytał, za to dużo widział i dużo słyszał. I niemal niczego nie zapomniał. Pogrążony w swym monologu wewnętrznym, obnosi się z min po świecie jak paw z pięknymi piórami.
Tom SZEŚĆDZIESIĄT OPOWIADAŃ znakomitego włoskiego prozaika, dramatopisarza, dziennikarza i grafika Dino Buzzatiego (1906–1972) zachwyca siłą nieskrępowanej wyobraźni i bogactwem talentu narracyjnego autora. Każda z jego krótkich, nieco niesamowitych i przewrotnych form prozatorskich dotyka najgłębszych ludzkich tęsknot i lęków. Buzzati wprowadza czytelnika w tajemniczy i nieoczywisty świat gry z wyobraźnią i wrażliwością, w którym realność spotyka się z magią, baśnią, sennym marzeniem.
Tekst ten został napisany przy współpracy i na pamiątkę trzech znawców i świadków dawnych złotych czasów, panów: Wacława Korzonka, Karola Wybornego i Otokara Rykra, którzy pisali swoje wspomnienia, tak jak się w ogóle powinno pisać: pod wrażeniem chwili i z potrzeby utrwalenia tego, o czym ludzie dawno już zapomnieli albo gubią we wspomnieniach. Kiedy czytałem te ich teksty, uderzyło mnie wyczucie szczegółu, dlatego zawarłem z nimi przyjaźń, mimo iż już nie żyją. Pozwoliłem sobie wybrać pewne dokładne informacje, które wzruszają mnie i dzisiaj, i włączyć je do opowieści z domu starców, wpisać je w tekst, który w szczegółach realistyczny – w całości jednakże jest fikcją, mam nadzieję, że uda mi się z niej wydobyć więcej prawdy. A więc: niech wzbija się do lotu urojona posiadłość hrabiego Szporka, dziś – dom starców!
Anna Achmatowa (1889–1966) w jednym z wczesnych wierszy nazwała siebie muzą płaczu, niektórzy widzieli w niej carycę rosyjskiej poezji, natomiast komunistyczny aparatczyk Andriej Żdanow powiedział o niej: „ni to mniszka, ni to nierządnica”.
To najwybitniejsza, obok niemal jej rówieśnej Mariny Cwietajewej, poetka rosyjska, a zarazem jeden z najważniejszych głosów w poezji XX wieku. Wespół z pierwszym mężem Mikołajem Gumilowem i Osipem Mandelsztamem należała do filarów ugrupowania Cech Poetów, skupiającego autorów opozycyjnych wobec obumierającego symbolizmu. Akmeizm postulował powrót do realności i zwrot do języka potocznego, a poeta miał być rzemieślnikiem mistrzowsko władającym słowem. Początkowo była poetką miłości. Wczesne wiersze są na ogół lirycznymi nowelkami, dziejącymi się w realnej scenerii, tytułami bywają nawet konkretne daty. Ważne miejsce w jej
twórczości zajmuje historia, która wdarła się w życie młodej poetki wraz z wybuchem I wojny światowej i nie odpuszczała jej niemal do końca: przez kilka dekad Achmatowa była wykluczona z oficjalnego życia literackiego i niepublikowana. Wiele jej utworów, w tym słynny poemat Requiem, jest przejmującym świadectwem stalinowskiego terroru, jak również życia w oblężonym przez Niemców Leningradzie.
Wybór i przekład Zbigniew Dmitroca, wydanie dwujęzyczne.
W książce Rafała Mazura zostały przedstawione najistotniejsze teorie dotyczące proporcji w architekturze oraz zostały zdefiniowane podstawowe pojęcia, których znaczenie jest często odmiennie interpretowane, co stanowi jedną z ważniejszych przeszkód w dyskusjach na temat estetyki. Autorską koncepcją pracy jest przywołanie zasady jedności przeciwieństw i według nich analiza sensu proporcji dokonywana na bazie siedmiu par antynomicznych pojęć: porządek – złożoność, subiektywizm – obiektywizm, abstrakcja – empatia, niewymierność – miara, kultura – natura, nowatorstwo – kanon, inżynieria – sztuka. Praca nie jest zamknięciem lub podsumowaniem tematu, lecz ciekawą propozycją nowego rodzaju dyskusji o proporcjach.
„Zdarza się, że w życiu robi się coś bez żadnych zahamowań. Coś, co wypływa z samego wnętrza. Poemat w obrazkach jest dla mnie właśnie czymś takim, podobnie jak Pustynia Tatarów czy O pewnej miłości”. W ten sposób Dino Buzzati przedstawiał czytelnikom książkę przez długie lata niedocenianą i spychaną na margines jego twórczości. Poemat w obrazkach – dzieło wybitne, do dziś wymykające się literaturoznawczym klasyfikacjom – ukazał się w 1969 roku, zyskując wielki rozgłos, po czym stał się nieosiągalny w księgarniach. Odczytując na nowo mit Orfeusza i Eurydyki, Buzzati w tym „pierwszym komiksie autorskim” opowiedział o sobie samym: na 208 barwnych planszach skupił swoje ulubione motywy, począwszy od wiecznego dialogu życia i śmierci. Dzięki wyrafinowanej grze cytatów i autocytatów, licznym hołdom dla artystów z rozmaitych epok, łączeniu gatunków, na stronach tej książki objawia się cały wszechświat twórczy Buzzatiego: odniesienia kulturowe, źródła inspiracji, wspomnienia z dzieciństwa, fascynacje okresu dojrzałego, otwarta na nowe techniki awangardowa metoda pracy. Poemat w obrazkach zawiera w sobie bowiem wiele książek, co można powiedzieć jedynie o arcydziełach.
Powieść Gepard to literackie arcydzieło, które doczekało się setek wydań i przekładów na wiele języków; na jego podstawie powstał nagrodzony w 1963 roku Złotą Palmą film Luchina Viscontiego. To opowieść o niezwykłym człowieku - arystokracie, uczonym erudycie - a zarazem wnikliwe studium poświęcone zawirowaniom historii i nieuchronnym przemianom społecznym. Nowe tłumaczenie autorstwa Stanisława Kasprzysiaka pozwala na nowo odkryć tą znakomitą książkę.
Istnieją historie skrywane przez całe życie. Pisane z palącej potrzeby wydobycia ich z siebie i ujrzenia przed sobą, na papierze. Zaraz potem przychodzi jednak myśl, że nie nadają się do rozpowszechnienia. Zostaną opublikowane po śmierci autora i staną się „literackim skandalem”. (...) „Ernesto”, choć niedokończony, może uchodzić za jedną z największych powieści włoskich dwudziestego wieku. Jest kluczem do zrozumienia dzieła i życia Umberta Saby (1883–1957), lecz przede wszystkim jest to powieść o nadzwyczajnej świeżości i swobodzie. To bezlitosna oraz ironiczna opowieść o skomplikowanym procesie dorastania, być może jedna z nielicznych włoskich powieści inicjacyjnych, godna sąsiedztwa z „Niepokojami wychowanka Törlessa” Musila. (Francesco Cataluccio).
Monografia przynosi całościowe spojrzenie na film Faraon Jerzego Kawalerowicza, jedno z arcydzieł sztuki filmowej.
Rozdziały analityczno-interpretacyjne zostały poświęcone warstwie plastycznej obejmującej
scenografię i rekwizyty (z uwzględnieniem okresu przygotowań), reżyserii i grze aktorskiej,
środkom wyrazu należącym do sztuki operatorskiej, aspektom montażu filmowego,
ukształtowaniu warstwy sonorystycznej, analizie obecnej w filmie muzyki.
Przyjęta formuła monograficzna rozszerza perspektywę czasową spojrzenia na dzieło.
Szczegółowa analiza elementów poetyki filmu, jego struktury i kompozycji, obejmująca także
zagadnienia realizacyjne i warsztatowe, została uzupełniona rozprawą poświęconą
problematyce ekranizacji powieści Bolesława Prusa, analizującą nowele filmowe, kolejne
wersje scenariusza i scenopis wraz z ich porównaniem z pierwowzorem literackim. Osobne
rozdziały omawiają recepcję filmu w Polsce i za granicą, różnice pomiędzy dwiema
reżyserskimi wersjami filmu oraz zagadnienia rekonstrukcji cyfrowej Faraona. Rozdziały
dopełniają się wzajemnie dzięki zastosowaniu wspólnej metodologii – analizy antropologiczno-morfologicznej.
W monografii zostały wykorzystane bardzo liczne materiały archiwalne oraz wręcz bezcenna
wiedza źródłowa zgromadzona przez autorów rozpraw w czasie rozmów przeprowadzonych z
reprezentującymi różne zawody filmowe twórcami Faraona.
„Tom nie ogranicza się do wymiaru dokumentacyjno - analitycznego; przeciwnie, ustalenia na
tym poziomie stają się podstawą dla szerszych, wnikliwych interpretacji znaczeń przekazu
filmowego – zgodnie z przyjmowaną przez wielu autorów metodą antropologiczno-
morfologiczną. To właśnie podejście decyduje o komplementarności wypełniających tom
tekstów: choć każdy z nich koncentruje się na wybranym składniku dzieła i nosi cechy
opracowania autorskiego, to łącznie składają się na wszechstronną, stereoskopową i spójną
monografię Faraona”. (Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Grzegorza Godlewskiego)
„Dzięki filmoznawczej inicjatywie dr. hab. Seweryna Kuśmierczyka, wspartego gronem
bardzo kompetentnych i niezwykle rzetelnych badaczy, Faraon Jerzego Kawalerowicza w
pełni odzyskuje należne temu filmowi miejsce w historii polskiej kultury. Powstała książka to
nie tylko bardzo cenna i wręcz wzorcowa monografia filmowego arcydzieła, ale także bardzo
ważny komentarz do twórczości Jerzego Kawalerowicza. Profesjonalny opis filmowego
warsztatu powiązany z jego sferą semantyczną i estetyczną składa się na bardzo instruktywne
kompendium dydaktyczne”. (Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Tadeusza Szczepańskiego)
Marek Koterski (ur. w 1942 roku w Krakowie) – reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta i dramatopisarz. Absolwent wrocławskiej polonistyki oraz reżyserii w PWSFTViT w Łodzi. Autor kilkunastu filmów średnio- i krótkometrażowych oraz dziewięciu fabularnych. Film „Dzień świra” otrzymał Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2002), odtwórca głównej roli Marek Kondrat został uhonorowany nagrodą dla najlepszego aktora. Za film „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” Marek Koterski otrzymał m.in. nagrodę dla najlepszego reżysera na FPFF w Gdyni (2006).
Książka zawiera teksty: „Dzień świra”, „Dom wariatów”, „Życie wewnętrzne”, „Nienawidzę”, „Baby są jakieś inne”.
Pierwsze pełne polskie wydanie jednej z najważniejszych książek należących do klasyki literatury dziecięcej w nowym przekładzie z języka angielskiego Hanny Pustuły-Lewickiej. Wydana w 1902 roku książka z opowiastkami dla dzieci Just So Stories Rudyarda Kiplinga (1865–1936) – w dawnych przekładach polskich znana jako Takie sobie bajeczki – to swoisty fantastyczny bestiariusz, za pomocą którego autor objaśnia małemu czytelnikowi zawiłości świata. Dzięki nowatorstwu formalnemu, neologizmom, eksperymentom językowym i finezyjnemu humorowi zbiór stał się atrakcją literacką także dla dorosłych angielskojęzycznych czytelników. Bajki Kiplinga określane są żartobliwie jako teksty przygotowujące do późniejszej lektury słownych ekstrawagancji Joyce’a. Nowy, wierny oryginałowi przekład opatrzony opracowaniem krytycznym oraz misternie powiązane z tekstem ilustracje autora umożliwiają pogłębiony, wielowarstwowy odbiór walorów artystycznych dzieła.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
