Stosowane często zawężenie pojęcia urbanistyka do planowania przestrzennego jest nieporozumieniem i brakiem szerokiego spojrzenia na procesy kształtowania przestrzeni w mieście, a z takimi strukturami w XXI wieku będziemy mieli głównie do czynienia. […] Publikacja niezbędna, ponieważ […] stanowi wyjątkowo cenny materiał w aspekcie współczesnej urbanistyki. Dotyczy to szczególnie mechanizmów działań kreatywnych w środowisku miejskim.
Prof. dr hab. inż. arch. Robert Masztalski
Publikacja przedstawia podstawowe założenia współczesnej pedagogiki: źródła filozofii, socjologii i odwołanie do wartości pedagogiki prof. Bogdana Suchodolskiego.
Drugą wartością pracy pod red. prof. Z. Sirojcia jest ukazanie problemów edukacji i pedagogiki w czasie pandemii COVID-19. To zagadnienie jest mało ukazywane w pracach pedagogicznych.
Trzecia część to (…) ważne problemy współczesnej edukacji.
Całość przedstawia problemy potrzebne i ważne w środowiskach pedagogicznych. Teksty są dobre i ciekawie napisane (…).
Popieram wydanie i oczekuję na publikację, która może wywołać dyskusję i kontynuację tematów zaniedbanych lub kontrowersyjnych, a przecież ważnych.
Z recenzji prof. dra hab. Józefa Półturzyckiego
Tytuł recenzowanej książki jest w pełni zgodny z zamieszczonymi w niej tekstami, których Autorami są zarówno teoretycy, jaki i praktycy. Jednocześnie są oni (…) nauczycielami akademickimi o wysokich kompetencjach i rozległych doświadczeniach, głównie z Wyższej Szkoły Menedżerskiej, jak i innych środowisk akademickich. Recenzowana, wieloautorska monografia, pod red prof. Zdzisława Sirojcia, jest wynikiem nie tylko wieloletnich zainteresowań badawczych, ale również doświadczeń realizowanych w pracy ze studentami podczas zajęć dydaktycznych z dyscyplin i subdyscyplin pedagogicznych. Mają one ścisły związek z innymi dyscyplinami społecznymi i humanistycznymi. (…) Dostrzega się w nich liczne związki i zależności z tendencjami rozwojowymi, prognozami i wizjami przyszłości, co jest szczególnym atutem i wartością tego opracowania. Każdy z prezentowanych tekstów oparty jest na rzetelnej analizie aktualnej literatury naukowej (…).
Z recenzji dra hab., prof. APS Józefa Bednarka
Praca Elżbiety Chojnowskiej "Kultywowanie i upowszechnianie dziedzictwa kulturowego wśród mieszkańców miast ziemi łomżyńskiej w okresie Drugiej Rzeczypospolitej" stanowi interesujące studium sytuujące się na przecięciu socjologii, historii i pedagogiki, których punktem stycznym jest «mała Ojczyzna». Autorka nakreśliła portret ziemi łomżyńskiej i społeczności jej miast sprzed kilkudziesięciu lat, który pamiętać może już tak niewielu. Portret ten ukazuje przede wszystkim wychowawczy wymiar poznania i kultywowania dziedzictwa kulturowego. Najistotniejszą w tym procesie rolę odgrywały grupy wspólnotowe (rodzina, Kościół) oraz podstawowe instytucje socjalizacyjne tamtych czasów – szkolnictwo, armia czy organizacje młodzieżowe, których działalność Autorka poddała wnikliwej analizie.
Odchodzące od imperatywu globalizacji, nurt prac społeczno-historycznych o tematyce regionalnej i lokalnej stanowi nie tylko miłą odmianę, nie tylko powrót do tradycji pisarstwa humanistycznego. Nie popadając bynajmniej w ekstremum glokalizacji, daje przede wszystkim ożywczy impuls dla rozumienia tego, jak wiele współcześni zawdzięczają pokoleniom wcześniejszym…
Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Jakubowskiego
,,Monografia autorstwa Pani Profesor Danuty Waniek to usystematyzowany naukowo przegląd aspektów historycznych, prawnych oraz politologicznych odnoszących się do minionego oraz dzisiejszego >>turbulencyjnegoIstotny jest fragment książki dedykowany genezie ustaw wyznaniowych uchwalonych 17 maja 1989 roku, będących przykładem realizacji standardów właściwych państwu liberalno-demokratycznemu, które ówcześnie Polska ustanawiała, w zapoczątkowanym procesie transformacji. Autorka przedstawia bynajmniej nie tylko teoretyczny wysiłek wielu środowisk od zarania III RP po dziś dzień - dla urzeczywistnienia modelu państwa neutralnego światopoglądowo, nie omijając tak ważnych kwestii, jak finansowanie Kościoła katolickiego. Czytelnicy otrzymają solidną porcję wiadomości m.in. o różnych wymiarach polityki watykańskiej Jana Pawła II. Dotyczy to również rzadko poruszanego w polskim piśmiennictwie naukowym negatywnego nastawienia tego papieża do teologii wyzwolenia czy inicjatyw reform Kościoła formułowanych w kręgach progresywnie nastawionych katolików w różnych częściach świata"".dr hab. Paweł A. Leszczyński, Profesor Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim,,Recenzowana książka obejmuje obszerny materiał faktograficzny, wprawdzie znany z innych publikacji, zawiera jednak odmienną, a w polskich warunkach unikalną ocenę przedstawianych zjawisk. Oceny, analizy i opinie zawarte w publikacji można uznać za oryginalne, ale mieszczące się w głównym nurcie europejskiej myśli politologicznej. W monografii Autorka opisuje szereg drażliwych kwestii związanych ze stosunkami państwo-Kościół, m.in. dotyczących konfesjonalizacji państwa, dokonuje krytycznej analizy odbiegającej od dominującego nurtu, formułuje wnioski, także niestandardowe"".Z recenzji dr hab. Małgorzaty Winiarczyk-Kossakowskiej
Duża dynamika wydarzeń politycznych, gospodarczych i społecznych sprawia, że niektóre procesy badawcze muszą być nieustannie aktualizowane, gdyż częste zmiany w środowisku międzynarodowym i wewnętrznym, jak i zupełnie nowe czynniki istotnie ograniczają aktualność prowadzonych wcześniej analiz. Prezentowane w publikacji, pozornie oderwane od siebie zagadnienia, składają się jednak na spójny obraz spraw bezpieczeństwa. Autorzy poszczególnych tekstów poruszają istotne i aktualne problemy. Wiele rozważań i wniosków zawartych przez autorów odnosi się do spraw bieżących, co może stanowić niezwykle cenną informację dla wszystkich badaczy zainteresowanych przedmiotową kwestią.
Wyniki poniższych badań mogą okazać się użyteczne dla szeregu osób, zarówno teoretyków, jak i praktyków. Pozwolą one spojrzeć z innej perspektywy na zagadnienia bezpieczeństwa, wzbogacając dyskurs w tej materii oraz włączając w obieg naukowy w Polsce szereg refleksji obecnych w literaturze światowej.
Wnioski z przeprowadzonej analizy będą mogły zostać wykorzystane przez wielu naukowców czy dziennikarzy, którzy w codziennej praktyce spotykają się z rozwiązywaniem konkretnych problemów dotyczących tej dziedziny ludzkiej aktywności.
„Autorka poruszyła ciekawe i bardzo aktualne tematy bezrobocia długotrwałego, wpływu makroszoków – takich jak brexit i pandemia COVID-19 – na polski i europejski rynek pracy i funkcjonowanie w tych warunkach publicznych służb zatrudnienia, a także charakteru i jakości współpracy publicznych służb zatrudnienia z instytucjami pomocy społecznej. Na podkreślenie zasługuje wiele analiz zaprezentowanych w monografii przez Autorkę […]: ciekawa analiza porównawcza systemów PSZ w krajach UE, porównanie instrumentów stosowanych wobec osób długotrwale bezrobotnych w Polsce i wybranych krajach UE, wyniki badań własnych dotyczących współpracy powiatowych urzędów pracy (PUP) i ośrodków pomocy społecznej (OPS) w latach 2014–2019, wyniki własnych badań sondażowych przeprowadzonych w 2020 r. na 93% PUP w Polsce nt. współpracy z OPS […], porównanie rozwiązań antykryzysowych wprowadzanych przez wybrane kraje UE, przeanalizowanie najnowszych form wsparcia oferowanych w dobie pandemii polskim przedsiębiorstwom, […] wpływu działań osłonowych na funkcjonowanie publicznych służb zatrudnienia w Polsce, dokonanie analizy porównawczej funkcjonowania PSZ w UE w dobie pandemii”.
Z recenzji dr. hab. Kamila Zawadzkiego, prof. UMK
Niniejsza publikacja zawiera dzienniki Juliana Ursyna Niemcewicza z lat 1837–1838, tj. z rękopisu znajdującego się w Bibliotece Polskiej w Paryżu. Są to notatki z jego pobytu w Paryżu i Wersalu.
Niemcewicz po smutnych doświadczeniach zainteresowania sprawą polską angielskiej opinii publicznej (poprzez wystąpienia posłów w parlamencie i prasę) doszedł do wniosku, że rząd tego kraju nic nie chce w sprawie Polski uczynić, zresztą z różnych względów, w tym handlowych. Pod koniec 1833 r. osiadł więc w Paryżu. W kręgu Czartoryskiego stał się szybko może nie pierwszoplanową postacią, lecz legendą wolnej Rzeczpospolitej, człowiekiem, który ze względu na swe szerokie koneksje polityczne, wiek, pisarstwo, znajomości był przyjmowany nie tylko w domach emigrantów, lecz także w wielu liczących się francuskich salonach politycznych, w tym przez Lamartine’a, młodego Montalamberta, panią Récamier (miała ona licznych znajomych, w tym Chateaubrianda), w domach wielu Anglików mieszkających w Paryżu. Pilnie czytał prasę francuską. Interesował się zarówno codziennymi wydarzeniami paryskimi, jak i wielką polityką międzynarodową. Codziennie pisał o pogodzie w Paryżu, przytaczał plotki o emigrantach polskich oraz odnotowywał najważniejsze, jego zdaniem, zdarzenia polityczne. Zapiski te były różnej długości. Niemcewicz robił notatki o wydarzeniach w Hiszpanii i Portugalii, ubolewając nad toczącą się tam wojną domową. Pisał o położeniu ludności niewolniczej w Stanach Zjednoczonych i o zmianach klimatycznych, zarazach, trzęsieniach ziemi, odkryciach naukowych, nowościach wydawniczych oraz nowych budowlach paryskich. Sam mimo wieku, kłopotów z poruszaniem się starał się brać w miarę czynny udział w życiu kulturalnym Paryża czy też Wersalu (tam udawał się na okres letni). Odwiedzał nowo otwarte muzeum wersalskie, bywał na przedstawieniach teatralnych i sesjach Towarzystwa Naukowego. W Paryżu działał w Towarzystwie Pomocy Naukowej i Towarzystwie Literackim; czynił wiele, by doprowadzić do powstania Biblioteki Polskiej.
Dzienniki Niemcewicza z lat 1837–1838 są publikowane na podstawie rękopisów nr 501 i 502 przechowywanych w Bibliotece Polskiej w Paryżu. Ich tekst jest pisany dwustronnie na żółtym papierze, na kartach o wymiarach 23,5×18,5 cm z zachowanym 6,5-centymetrowym marginesem, różnym charakterem pisma, co jak się wydaje zależało od pory dnia i zmęczenia pisarza jak i różnym atramentem. Czasami na marginesie znajdują się drobne notatki o wysłanych listach. Z zachowanych zapisków wyłania się postać starszego już wiekiem polskiego oświeceniowca (w 1837 r. miał 79 lat), pełnego wiary w postęp ludzkości, patrioty, który nie tylko miewał rozliczne kontakty towarzyskie w Paryżu, znał wielu, ale każdego dnia starał się czegoś nowego dowiedzieć, nauczyć, poznać. Ubolewał nad tym, że polscy emigranci, w tym jego synowiec Karol Niemcewicz, nie chcą się uczyć i zdobyć jakiegoś pożytecznego zawodu, który by zabezpieczał ich finansowo, a w przyszłości pozwalał modernizować już niepodległą ojczyznę. Nie wierzył w szybką odbudową państwa polskiego. Czekał, by doszło do wojny światowej i zmiany europejskich układów politycznych. Liczył, że ulegną wtedy zmianie ustalone na kongresie wiedeńskim granice państwowe i nastąpi odrodzenie Polski.
Pomysł napisania niniejszej autobiografii zawdzięczam inspiracji z zewnątrz. Początkowo miała to być bowiem autobiografia ściśle naukowa, napisana dla rocznika „Nauka Polska. Jej Potrzeby, Organizacja i Rozwój”. Akceptowałem tę zaszczytną propozycję, ale gdy wgłębiłem się w dokumenty do takiej pracy – przede wszystkim w dzienniki, które pisałem przez wiele lat, oraz w moją korespondencję z różnymi osobami – stało się dla mnie jasne, że powinienem albo nic nie dodawać do tego, co już zdołałem o sobie napisać, albo opracować całościowe ujęcie mojego długiego już życia.
Dla mnie samego miała to być przede wszystkim próba uchwycenia i odtworzenia wewnętrznej logiki moich wyborów życiowych. Nie ukrywam, że doszedłem do wniosku, iż nie mogłem dokonać innych wyborów w sferze wartości, aczkolwiek płaciłem za to dużą cenę osobistą, której czasami mogłem uniknąć.
Najważniejsze jest jednak to, że autobiografie (jak zauważył Wilhelm Dilthey w przytoczonych wyżej słowach) bywają dobrą i pouczającą formą empatycznego rozumienia ludzkich losów. Nie napisałbym tej książki, gdybym nie wierzył, że może ona wyjaśnić to i owo z niedawnej przeszłości młodemu pokoleniu Polaków.
Andrzej Walicki
Marcin Kula - historyk, z wykształcenia także socjolog. Emerytowany profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie wykłada w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, gdzie jednak, szczęśliwie dla polskiego teatru, nie uczy ani aktorstwa, ani reżyserii, ani lalkarstwa. Niedawno został członkiem-korespondentem PAU.Urodził się w 1943 r. Warszawie. Nie był to najlepszy moment i miejsce do przychodzenia na świat, ale nie miał w tej sprawie nic do powiedzenia. Dorastał w rodzinie humanistów, z czasem profesorów Uniwersytetu Warszawskiego. Od dłuższego czasu na nieuniknione pytanie Czy jest pan synem..., mógł jednak odpowiadać: Tak, ale jestem też ojcem... zaś od kilkunastu lat może odpowiedzieć Tak, ale jestem też dziadkiem....Maturę uzyskał w 1960 r. w Liceum im. Joachima Lelewela w Warszawie. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Szkoła i studia miały oczywiście mnóstwo wad swoich czasów, ale nie jest prawdą, jakoby kształciły wykształciuchów (jak niedawno nazwano absolwentów z tego okresu).Doktoryzował się i habilitował w Instytucie Historii PAN w latach 1968 i 1976. Tytuł profesorski uzyskał w 1985 r. Wypromował 11 licencjatów, 149 magistrów oraz 22 doktorów. Może zbyt wielu jak na panujące zwyczaje, ale jest dumny ze swoich uczennic i uczniów, także takich, którzy pozostawali z nim tylko w niesformalizowanym kontakcie.Badawczo pracował nad historią Ameryki Łacińskiej, najnowszą historii Polski, migracjami i mniejszościami narodowymi, rolą myślenia o historii, socjologią historyczną. Mając tak rozstrzelone zainteresowania, nie przejmując się granicami dyscyplin i dużo pisząc, uchybił zapewne funkcjonującemu wzorowi osobowemu historyka.Nie chce nauki robionej z metra i ocenianej na punkty. Nie popiera ani ograniczania się do standardu Stół ma cztery nogi, jak powiedział Pierre Bourdieu, ani głoszenia dumy z historii narodowej, czy podejścia do dziejów w roli prokuratora. Ta książka jest swego rodzaju wizytówką. Autor przedstawia w niej swoją drogę zawodową. Czasem dopisuje komentarz do prac, które opublikował. Pisze o sobie, ale jednocześnie o historiografii i jej społecznych funkcjach.
Niniejszy tomik składa się z tekstów mówiących o różnych odmianach i formatach miłości w epoce pandemii koronawirusa z trzech opowiadań i trzech wierszy. Dwa z opowiadań ""Żyliśmy sztuką, umieramy dla miłości"" i ""Martwi oczekują ciszy"" były już wcześniej publikowane w tomie ""Pierwszy dzień wieczności"", natomiast debiutują tu wiersze oraz trzecie opowiadanie ""Po nocy tylko noc"".
Ruch emancypacyjny Polek rozwijał się w XIX stuleciu w kręgach inteligenckich, które wzięły na siebie misję mozolnego torowania drogi postępowym ideom i przemianom społecznym. Z natury rzeczy oddźwięk znajdowały w szczególności w środowiskach wielkich miast (w Warszawie, Wilnie, Krakowie, Lwowie, w dużo mniejszym stopniu w Poznaniu). W miastach tych, dzięki łatwiejszemu dostępowi do książek, ówczesnej prasy i międzyludzkich kontaktów, łatwiej było też krzewić „nieobyczajne” (a czasem „gorszące”) poglądy na równouprawnienie kobiet w społeczeństwie. Organizacje kobiece na ziemiach polskich różniły się, co oczywiste, charakterem działalności, począwszy od prezentujących różne odcienie polityczne, przez oświatowe i zawodowe, do charytatywnych i przykościelnych włącznie. Nie wszystkie wszakże swą działalność motywowały względami patriotycznymi czy kwestiami emancypacyjnymi. W literaturze polskiej panuje jednak opinia, że nawet te, które programowo odżegnywały się od nurtów emancypacyjnych, przez sam fakt, że organizowały się i jednoczyły „wokół jakiegoś celu, to już była nowość, ponieważ tworzyły pewną formę kobiecej wspólnotowości”.
Consuelo to powieść autorstwa George Sand, opublikowana po raz pierwszy w latach 1842–1843 w "La Revue indépendante", czasopiśmie założonym w 1841 roku przez Sand, Pierre Leroux i Louisa Viardota. Według "The Nuttall Encyclopadia" jest to „arcydzieło; triumf moralnej czystości nad różnorodnymi pokusami”.
Postać Consuelo była wzorowana na żonie Louisa Viardot - sopranistki Pauline Viardot. Pauline Viardot była dobrą przyjaciółką zarówno George Sand jak i jej kochanka, Fryderyka Chopina.
Wydanie trzytomowe. Tom III
Consuelo to powieść autorstwa George Sand, opublikowana po raz pierwszy w latach 1842–1843 w "La Revue indépendante", czasopiśmie założonym w 1841 roku przez Sand, Pierre Leroux i Louisa Viardota. Według "The Nuttall Encyclopadia" jest to „arcydzieło; triumf moralnej czystości nad różnorodnymi pokusami”.
Postać Consuelo była wzorowana na żonie Louisa Viardot - sopranistki Pauline Viardot. Pauline Viardot była dobrą przyjaciółką zarówno George Sand jak i jej kochanka, Fryderyka Chopina.
Wydanie trzytomowe. Tom II
Consuelo to powieść autorstwa George Sand, opublikowana po raz pierwszy w latach 1842–1843 w "La Revue indépendante", czasopiśmie założonym w 1841 roku przez Sand, Pierre Leroux i Louisa Viardota. Według "The Nuttall Encyclopadia" jest to „arcydzieło; triumf moralnej czystości nad różnorodnymi pokusami”.
Postać Consuelo była wzorowana na żonie Louisa Viardot - sopranistki Pauline Viardot. Pauline Viardot była dobrą przyjaciółką zarówno George Sand jak i jej kochanka, Fryderyka Chopina.
Wydanie trzytomowe. Tom I
Krzysztof Jasiewicz – z urodzenia gdańszczanin, wychował się w Suwałkach, studiował w Krakowie, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Ukończył studia managerskie w Akademii Ekonomicznej (dziś Uniwersytet Ekonomiczny), równocześnie studiując na Wydziale Prawa i Administracji UJ, absolwent Podyplomowego Studium Pedagogicznego. Pracował w AE jako asystent i starszy asystent, tamże zdobył stopień doktora ekonomii politycznej. Od 1 października 1981 r. zatrudniony w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (dziś Szkoła Główna Handlowa w Warszawie), od 1 maja 1991 r. do chwili obecnej pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Posiada habilitację z politologii, a profesurę zwyczajną (belwederską) otrzymał z nauk humanistycznych (2005). Jest autorem ponad 200 publikacji naukowych oraz trzech książek literackich. Pod pseudonimem Christopher Jasiewitz opublikował powieść "Egzekucja" (2001, emitowana w odcinkach w „Radiu dla Ciebie”), a pod pseudonimem Chuck Andy Norton – "Siódmy sen" (2004) i "Zapach Afrodyty. Thriller szpiegowski" (2007). Jest członkiem Polskiego PEN-Clubu.
W najbliższym czasie ukaże się jego monografia naukowa pt. "Tajemnice Katynia. Druga operacja polska NKWD 1940–1941".
Powieść "Jedenaste. Nie zapomnij" traktuje o miłości, która niszczy i zabija wszystko wokół. Dlaczego? Przeczytaj – może komuś uratujesz życie! To wierna rekonstrukcja jednostki chorobowej i traumy, która znaczy całe życie krwią. Po tej lekturze być może uda ci się samemu zidentyfikować takie osoby. Wyciągnij do Nich rękę. Wytłumacz Im, że są Ofiarą, a nie sprawcą, że to Im należy się empatia, szacunek, pomoc i prawdziwa Miłość.
Krzysztof Jasiewicz – z urodzenia gdańszczanin, wychował się w Suwałkach, studiował w Krakowie, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Ukończył studia managerskie w Akademii Ekonomicznej (dziś Uniwersytet Ekonomiczny), równocześnie studiując na Wydziale Prawa i Administracji UJ, absolwent Podyplomowego Studium Pedagogicznego. Pracował w AE jako asystent i starszy asystent, tamże zdobył stopień doktora ekonomii politycznej. Od 1 października 1981 r. zatrudniony w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (dziś Szkoła Główna Handlowa w Warszawie), od 1 maja 1991 r. do chwili obecnej pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Posiada habilitację z politologii, a profesurę zwyczajną (belwederską) otrzymał z nauk humanistycznych (2005). Jest autorem ponad 200 publikacji naukowych oraz trzech książek literackich. Pod pseudonimem Christopher Jasiewitz opublikował powieść "Egzekucja" (2001, emitowana w odcinkach w „Radiu dla Ciebie”), a pod pseudonimem Chuck Andy Norton – "Siódmy sen" (2004) i "Zapach Afrodyty. Thriller szpiegowski" (2007). Jest członkiem Polskiego PEN-Clubu.
W najbliższym czasie ukaże się jego monografia naukowa pt. "Tajemnice Katynia. Druga operacja polska NKWD 1940–1941".
Wiersze i proza poetycka "Niepożegnana" pochylają się nad wszechobecną tęsknotą za miłością absolutną, nad przyrodzoną człowiekowi samotnością i poszukiwaniem bytów wyższego rzędu. Szukając sensu życia, znajdujemy czasami jedynie jego bezsens.
Krzysztof Jasiewicz – z urodzenia gdańszczanin, wychował się w Suwałkach, studiował w Krakowie, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Ukończył studia managerskie w Akademii Ekonomicznej (dziś Uniwersytet Ekonomiczny), równocześnie studiując na Wydziale Prawa i Administracji UJ, absolwent Podyplomowego Studium Pedagogicznego. Pracował w AE jako asystent i starszy asystent, tamże zdobył stopień doktora ekonomii politycznej. Od 1 października 1981 r. zatrudniony w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (dziś Szkoła Główna Handlowa w Warszawie), od 1 maja 1991 r. do chwili obecnej pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Posiada habilitację z politologii, a profesurę zwyczajną (belwederską) otrzymał z nauk humanistycznych (2005). Jest autorem ponad 200 publikacji naukowych oraz trzech książek literackich. Pod pseudonimem Christopher Jasiewitz opublikował powieść "Egzekucja" (2001, emitowana w odcinkach w „Radiu dla Ciebie”), a pod pseudonimem Chuck Andy Norton – "Siódmy sen" (2004) i "Zapach Afrodyty. Thriller szpiegowski" (2007). Jest członkiem Polskiego PEN-Clubu.
W najbliższym czasie ukaże się jego monografia naukowa pt. "Tajemnice Katynia. Druga operacja polska NKWD 1940–1941".
Opowiadania "Pierwszy dzień wieczności" opisują nieistniejący świat małego powiatowego miasteczka Polski B. Zawierają niekiedy dość drastyczne wywody z zakresu swoiście pojmowanej teologii wyzwolenia, a także pokazują sceny z życia elit. Klamrą spinającą są rozważania o śmierci ludzi, zwierząt i miejsc, o czasie przeszłym, który już nie wróci.
Katarzyna Bąkowicz podejmuje się niełatwej próby i próbę tę należy uznać za udaną zdefiniowania kluczowej dla prowadzonych przez nią rozważań kategorii fake newsa, który traktuje jako produkt medialny czasów postprawdy. Praca jest intelektualnie dojrzała, przemyślana i spójna. Jest odkrywcza, niebanalna poznawczo, inspirująca, skłaniająca do przemyśleń, ale i momentami ważnej i potrzebnej polemiki z Autorką. Już sam wybór problematyki wyraźnie wskazuje, iż pani Katarzyna Bąkowicz podjęła się analizy problemu nowatorskiego [...] stawiając sobie zadanie ambitne i podwójnie trudne, gdyż podjęła się eksploracji białej plamy badawczej, z którą to, poradziła sobie bardzo dobrze. Jej pracę czytam [] jako rozmywanie się kategorii prawdy w kulturze informacyjnej natychmiastowości, stąd sama prawdziwość informacji, staje się mniej istotna od możliwości przyciągania uwagi w dobie informacyjnego przeciążenia, co oczywiście odbywa się kosztem jej pauperyzacji i obniżania jakości prezentowanych informacji.z recenzji Prof. dr hab. Magdaleny Szpunar (UJ)
Wysoko oceniam dokonany przez dr Izabelę Lewandowską wybór problematyki i przygotowanie monografii poświęconej mechanizmom grywalizacji i jej zastosowaniom w marketingu. Podjęta przez Autorkę tematyka jest interesująca poznawczo i ważna z punktu widzenia aplikacyjnego, a także aktualna w kontekście potrzeby zwiększania skuteczności oddziaływania na konsumentów i wypracowywania w tym zakresie innowacyjnych rozwiązań. Walor nowości recenzowanej monografii upatruję w tym, iż Autorka dobrze osadza swoje rozważania zarówno w kierunkach rozwoju współczesnego marketingu, jak i w przemianach zachowań konsumentów.dr hab. Magdalena Sobocińska, prof. UEW, Katedra Badań Marketingowych, Wydział Zarządzania, Uniwersytet Ekonomiczny we WrocławiuAutorka podjęła interesujący i bardzo aktualny temat. Badaniem zastosowań grywalizacji w różnych sferach życia zajmują się renomowane ośrodki naukowe (m.in. Uniwersytet Wharton w Pensylwanii). Monografia Izabeli Lewandowskiej przyczynia się do wzbogacenia polskiej literatury dotyczącej tej problematyki (). Niewątpliwie wyniki obu badań (ilościowego i jakościowego) wzbogacają rozważania Autorki o komponent empiryczny, dostarczają interesujących wniosków poznawczych oraz praktycznych rekomendacji dla organizacji zamierzających wykorzystać rywalizację jako nowoczesne narzędzie marketingowe.prof. dr hab. Bogdan Mróz, Katedra Badań Zachowań Konsumentów, Instytut Zarządzania, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
W prezentowanej książce znalazły się rozprawy i szkice, omawiające czynniki miastotwórcze mazowieckiego regionu, m.in. wpływ handlu, szlaków komunikacyjnych, garnizonów wojskowych, przemysłu, zmian demograficznych i migracji ludności. Szczególnie miasta większe, siedziby władz administracyjnych, przyciągały coraz liczniejsze jednostki aktywne, osoby poszukujące pełnych możliwości i rozwoju. W omawianych materiałach podjęto również kwestię gospodarki finansowej miast mazowieckich w latach Królestwa Polskiego, co może być też interesujące dla samorządów miejskich III Rzeczypospolitej. Warto podkreślić, iż dwa artykuły nawiązują do stanu sanitarnego miast Mazowsza i rozwiązywania problemów ochrony zdrowia mieszkańców, zarówno w okresie porozbiorowym, jak i w latach II Rzeczypospolitej. Mazowieckie miasta i miasteczka na przestrzeni XIX i XX stulecia i później inspirowały życie gospodarcze, społeczne i kulturalne regionu. Nie było to zadanie ani łatwe, ani proste z uwagi na jego opóźnienie cywilizacyjne i zniszczenia spowodowane wojnami i klęskami żywiołowymi, brakiem środków materialnych. Szczególnie dotkliwe w sytuacji miast i miasteczek Mazowsza i ich mieszkańców stały się represje caratu po stłumieniu powstania styczniowego. Wiele z nich utraciło prawa miejskie, także z przyczyn ekonomicznych, nie mogąc sprostać rywalizacji z innymi ośrodkami. Napływali do nich uwolnieni z pańszczyzny chłopi i tzw. wysadzenia z siodła, tj. szlachta zaściankowa, licząca na Mazowszu ok. 20% jego populacji.
Publikacja powstała we współpracy z Akademią Humanistyczną im. A. Gieysztora i Akademickim Towarzystwem Naukowo-Edukacyjnym ATENA.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
