Wolność

W zdominowanym przez rywalizację na każdym szczeblu, pełnym absurdów współczesnym świecie, pośród miłości, pożądania i zdrady, targany depresją i gniewem zagubiony człowiek może się zmienić i przewartościować swoje zasady.

NAJWIĘKSZE WYDARZENIE

PRAWA SPRZEDANE DO 35 KRAJÓW!

W zdominowanym poprzez rywalizację na każdym szczeblu, całkowitym absurdów współczesnym świecie, wśród miłości, pożądania i zdrady, targany depresją i gniewem zagubiony człowiek może się przemienić i przewartościować personalne zasady.

Bo wolność to kwestia wyboru.


Powieść rekomendowana poprzez najpopularniejszy na świecie telewizyjny program literacki – klub książki Oprah Winfrey.
Prawa do ekranizacji kupione przez Scotta Rudina, producenta kinowych hitów takich jak „Lektor” czy „Droga do szczęścia”!


Patty i Walter Berglundowie byli jednymi z pierwszych nowych mieszkańców starego St. Paul — to oni zmieniali charakter okolicy i podnosili jej status, sami zajmowali się wychowaniem dzieci, stanowili awangardę pokolenia kontrahentów sklepów ze zdrową żywnością.

Jednak nagle, w nowym tysiącleciu, Berglundowie stali się prawdziwą zagadką. Dlaczego ich nastoletni syn przeprowadził się do sąsiadów o radykalnie republikańskich poglądach?  Dlaczego Walter zaczął pracować dla przemysłu węglowego? I dlaczego Patty zmieniła się w „zupełnie inną sąsiadkę”, a uważni mieszkańcy ulicy są świadkami wybuchów zajadłej wściekłości?

Doskonała epopeja współczesnej miłości i małżeństwa, w metodę komiczny i tragiczny oddająca pokusy i udręki, jakie niesie  ze sobą dzisiejszy świat.

Wolność, Jonathan Franzen – fragment książki

Uległa

Gdyby Patty nie była ateistką, dziękowałaby Panu Bogu za szkolne zajęcia sportowe, bo to one w zasadzie uratowały jej życie i dały szansę zrealizowania się jako człowiek. Jest szczególnie wdzięczna Sandrze Mosher z gimnazjum w Chappaqua, Elaine Carver i Jane Nagel z liceum imienia Horace'a Greeleya, Erniemu i Rosę Salvatore z obozu dziewczęcej koszykówki w Gettysburgu i Irenę Treadwell z Uniwersytetu Stanu Minnesota. Właśnie od tych cudownych nauczycieli i trenerów Patty nauczyła się zdyscyplinowania, cierpliwości, koncentracji, pracy zespołowej i ideałów odpowiedniej sportowej postawy, które pomogły jej zrekompensować niedoskonałości wynikające z chorobliwego ducha rywalizacji i niskiego poczucia własnej wartości. Patty dorastała w hrabstwie Westchester w stanie Nowy Jork. Była najstarszą z czwórki dzieci, przy czym pozostała trójka bardziej odpowiadała nadziejom, jakie rodzice w nich pokładali. Była wyraźnie Większa od innych, ponadto Mniej Wyjątkowa, a także znacznie bardziej Tępa. Nie tak zupełnie tępa, ale względnie tępa. Osiągnęła sto siedemdziesiąt sześć centymetrów wzrostu, czyli prawie tyle samo co jej brat i dużo więcej niż pozostali członkowie rodziny, i czasami żałowała, że zatrzymała się i nie dorosła do pełnego metra osiemdziesięciu, bo i tak nigdy by się nie dopasowała do rodziny. Gdyby lepiej widziała kosz - potrafiła grać tyłem do niego i swobodniej obracać się w obronie - może złagodziłoby to jej bezwzględną chęć rywalizacji i doprowadziło do szczęśliwszego życia po ukończeniu college'u; prawdopodobnie tak by się nie stało, lecz ciekawie było to rozważać. Gdy dotarła na poziom uniwersytecki, zazwyczaj była jedną z najniższych zawodniczek na parkiecie, co w zabawny sposób przypominało jej o pozycji w rodzinie i pomagało utrzymać wysoki poziom adrenaliny.

Pierwsze wspomnienie Patty związane z udziałem w grze zespołowej pod okiem matki było jednocześnie ostatnim. Uczęszczała na półkolonie sportowe dla przeciętnych dzieci w tym samym kompleksie, w którym jej siostry uczestniczyły w półkoloniach artystycznych dla dzieci wybitnych, i pewnego dnia matka i siostry pojawiły się na końcowych rundach meczu softballowego. Patty była sfrustrowana, musiała bowiem grać na lewym polu zewnętrznym, podczas gdy mniej utalentowane dziewczynki popełniały błędy, strzegąc bazy, i tylko czekała, aż ktoś pośle daleką piłkę. Zaczęła się skradać coraz bliżej i właśnie dzięki temu gra się zakończyła. Zawodniczki na pierwszej i drugiej bazie. Odbijająca posłała kozłującą przed nią piłkę do niesamowicie niezgrabnej zawodniczki, przed którą między drugą a trzecią bazą wybiegła Patty, przechwyciła piłkę w polu gry, pobiegła i wyeliminowała z gry zawodniczkę na drugiej bazie, a następnie zaczęła gonić zawodniczkę z pierwszej bazy, milutką dziewczynkę, która prawdopodobnie dotarła tam przez błąd przeciwniczek. Patty runęła prosto na nią, a dziewczynka z piskiem uciekła na zapole, czyli opuściła tor, po którym poruszają się biegacze, i automatycznie wyeliminowała się z gry, ale Patty biegła dalej i dotknęła jej, kiedy dziewczynka upadała, co wywołało jej wrzask, jakby lekkie dotknięcie rękawicą spowodowało niesamowity ból.[...]

---