Wszystko, co nas otacza, a czego nie stworzyła natura, jest zaprojektowane.Dizajn buduje nasz świat.Dobry ułatwia codzienne życie, poprawia jego komfort, zły frustruje, negatywnie wpływa na nas, na nasze otoczenie i relacje z innymi.Przedmioty budują naszą tożsamość, ucieleśniają nasze wspomnienia, oczekiwania i ambicje, tworzą środowisko, w którym żyjemy.Dowiedz się:jak to się stało, że jedyny egzemplarz krzesła Pająk projektu Edmunda Homy przez kilkadziesiąt lat stał zapomniany w podtrójmiejskim domu byłego stolarza z fabryki;który król posiadał w swojej kolekcji 35 798 sztuk wyrobów z porcelany, twierdząc, że cierpi na "chorobę porcelanową";dlaczego Eileen Gray, pierwsza dama dizajnu, umarła w zapomnieniu.Poznaj cenionych na całym świecie polskich projektantów i tych, którzy właśnie ruszają na podbój zagranicznych rynków. Zachwyć się przedmiotami codziennego użytku - zarówno tymi produkowanymi przemysłowo, jak i unikatami z małych manufaktur.Wazon OKO, fotel RM58, krzesło Pająk, figurki ćmielowskie,ceramika z Wytwórni Wyrobów Ceramicznych "Steatyt", lampa TRN -to tylko kilka przykładów rzeczy, za którymi stoją niezwykłe historie.Zobacz, co się dzieje, gdy świat nieposkromionej wyobraźni spotyka rzeczywistość.

Pierwsza, wyczekiwana na całym świecie autobiografia Britney Spears.Kobieta, którą jestem to odważna i zdumiewająco poruszająca opowieść o wolności, sławie, macierzyństwie, przetrwaniu, wierze i nadziei.W czerwcu 2021 r. cały świat słuchał, jak Britney Spears przemawiała w sądzie. Wpływ podzielenia się swoim głosem był niezaprzeczalny i zmienił bieg jej życia oraz losów niezliczonych innych osób. Kobieta, którą jestem po raz pierwszy ujawnia niesamowitą historię Britney Spears - i siłę tkwiącą w sercu jednej z największych artystek w dziejach muzyki pop.Napisana z niezwykłą szczerością i humorem, przełomowa książka Spears rzuca światło na nieprzemijającą siłę muzyki i miłości oraz na to, jak ważne jest móc wreszcie opowiedzieć swoją historię, na własnych warunkach.Zdobywczyni nagrody Grammy, ikona muzyki pop. Britney Spears jest jedną z najbardziej utytułowanych i cenionych artystek w historii muzyki, z ponad 100 milionami sprzedanych płyt na całym świecie. W 2021 roku znalazła się na liście 100 najbardziej wpływowych osób magazynu Time. Album "Blackout" został dodany do biblioteki i archiwów Rock & Roll Hall of Fame w 2012 roku. Piosenkarka mieszka w Los Angeles w Kalifornii.

Maswerk, niem. Masswerk, gotycki motyw dekoracyjny składajacy sie z elementów geometrycznych (np. odcinki koła, stylizowane trój- lub czteroliście, rybie pęcherze); był wykonywany w kamieniu lub cegle, przeważnie jako wypełnienie ażurowych partii okien, przezroczy, balustrad itp., niekiedy także pól ściennych; maswerk stosowano jako motyw dekoracyjny także w snycerstwie i złotnictwie.Maswerk, geometryczny ornament gotyckiej budowli. Pierwotnie służył tylko do wypełnienia archiwolt (couronnement) wielkich okien, później stosowany do zdobienia powierzchni ścian, wimperg, szczytów itd. Podstawowe formy maswerku to liście (trój-, cztero-, i wieloliście) i rybi pęcherz, który jednak pojawia się dopiero w późnym gotyku. Okno maswerkowe składa sie z couronnement, wspartego na laskach okiennych.Maswerk, dekoracja architektoniczna charakterystyczna dla sztuki gotyckiej. Maswerk składał się z elementów geometrycznych (laskowań, kół, odcinków koła, stylizowanych trój- i czteroliści, rybich pęcherzy) wykonanych w kamieniu lub cegle. Maswerk stosowano do wypełniania głównie ażurowych otworów okiennych, rozet, przezroczy, wimperg, balustrad i innych elementów architektonicznych; niekiedy także pól ściennych (zwany ślepym). Maswerki przyjęły się również jako motyw dekoracyjnyw rzemiosle artystycznym (snycerstwo, złotnictwo itp.). Architektura gotycka była podporządkowana regułom geometrii. Publikacja zawiera rozbudowany tekst referatu, jaki wygłosił Autor na konferencji Gdzie jest matematyka (Soczewka, 26-28 listopada 2010 r.). Konferencja była organizowana przez Stowarzyszenie na rzecz Edukacji Matematycznej we współpracy z Wydziałem Matematyki i Nauk Informacyjnych Politechniki Warszawskiej oraz Wydziałem Matematyki Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. Wydanie I ukazało się w ramach Biblioteczki Stowarzyszenia na rzecz Edukacji Matematycznej. W tym wydaniu uzupełniona tekst kolorowymi ilustracjami (ponad 100 zdjęć).

Przedwojenne Karpaty Wschodnie: Bieszczady, Gorgany i CzarnohoraCzy próbowałeś kiedy czytać fotografie? Tak, właśnie czytać, a nie oglądać? Oczywiście oglądać też można, czerpiąc z tego wiele przyjemności. Jednak prawdziwą satysfakcję daje dopiero zrozumienie tego, co się widzi, czyli czytanie. Zapraszam Cię więc do czytania zebranych w tym albumie fotografii, bo wszystkie są jak najciekawsze opowiadania, trzeba tylko odrobiny wysiłku, bo poznać alfabet, jakim je napisano. Mam nadzieję, że mój komentarz pomoże Ci je zrozumieć, dostrzec ich szczegóły, że osadzi je w kontekście historycznym i kulturowym.Chciałbym poprowadzić Cię po pachnących ziołami carynkach i smaganych wiatrami połoninach, po grzbietach i dolinach, po gwarnych wioskach, zagubionych wśród gór przysiółkach i leśnych ostępach. Powędrujemy razem przez rwące potoki i woryniowe perełazy do zacisznych, gościnnych schronisk przytulonych do górskich stoków. I może, gdy będziemy tak sobie niespiesznie iść, zarży nagle pasący się gdzieś na połoninie koń lub zapłacze trembita wśród wieczornych mgieł schodzących w dolinę Czeremoszu. I jeśli poczujesz wtedy jakiś dziwny skurcz w gardle i odezwie się w Twoim sercu żal za tym światem, który istnieje tylko na starej fotografii, będę szczęśliwy, że udało mi się na chwilę go ożywić i choć trochę z niego ocalić.

Stos zdjęć nie jest typowym albumem fotograficznym. Stos jest skomponowaną opowieścią, przeznaczoną do jednoczesnego oglądania i czytania. Teksty Łukasza Chotkowskiego wskazują problemy transformacyjne, polityczne, społeczne, których obserwatorem był Zbigniew Libera. Stos zdjęć istnieje pomiędzy realnością a imaginacją.    Książka jest prezentacją wybranych prac z archiwum Zbigniewa Libery, tworzonych od lat 60. XX wieku do dziś. Są w niej fotografie publikowane po raz pierwszy, fotografie stworzone specjalnie do tej publikacji oraz te powszechnie znane. Libera, ten od Oświęcimia i klocków Lego – i świat. Przerażający, nieprawdziwy, z widziadeł sennych. Dziejący się naprawdę. Prawdziwszy od prawdziwego. – Hanna Krall Zbigniew Libera (ur. 1959) – artysta. W latach 80. XX wieku współtworzył najciekawsze środowiska i przedsięwzięcia sztuki niezależnej w Polsce, m.in. łódzką Kulturę Zrzuty, grupę muzyczną Sternenhoch (z Jerzym Truszkowskim), czasopismo „Tango”, środowisko skupione wokół Zofii Kulik i Przemysława Kwieka. Był modelem do zdjęć Zofii Kulik. W stanie wojennym osadzony w więzieniu za druk prasy podziemnej (1982–1983). Jesienią 1989 roku wyruszył w roczną inicjacyjną „podróż na wschód”, do Egiptu i Izraela. Na początku lat 2000. współtworzył Warszawski Aktyw Artystów i dwie klubokawiarnie artystyczne: Baumgart/Libera oraz – z Mariolą Przyjemską i Tomaszem Kurzycą – Aurora. Czołowy przedstawiciel nurtu sztuki krytycznej, analizuje i krytykuje przyjęte konwencje, kulturę masową, tradycyjne modele wychowania, porusza kwestie manipulowania rzeczywistością przez media. Od połowy lat 90. tworzy „urządzenia korekcyjne”, obiekty będące przetworzeniem istniejących już produktów, przedmiotów masowej konsumpcji, m.in. Universal Penis Expander czy Body Master. Zestaw zabawowy dla dzieci do lat 9. Projektuje też przetworzone zabawki, odsłaniając mechanizmy wychowania, edukacji i tresury kulturowej, najgłośniejsze z nich to LEGO. Obóz koncentracyjny, Ciotka Kena i You Can Shave the Baby. Od lat 2000. zajmuje się głównie fotografią, a szczególnie specyfiką fotografii prasowej: tym jak media kształtują naszą pamięć wizualną i manipulują obrazem historii. Wystawiał na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. na 45. Biennale di Venezia, w Museum of Contemporary Art w Chicago, w wiedeńskim Muzeum MUMOK, warszawskiej Zachęcie, w Jewish Museum w Nowym Jorku. Jest także reżyserem, ukończył Mistrzowską Szkołę Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Zrealizował film fabularny Walser (2015). Współpracuje z reżyserami teatralnymi. m.in. Krzysztofem Warlikowskim, Magdą Szpecht, Katarzyną Kalwat, Mają Kleczewską. Zajmuje się także edukacją jako wykładowca na uczelniach wyższych, a w latach 2013–2016 zrealizował we współpracy z Aleksandrą Panisko ponad 50-odcinkowy cykl programów dla TVP Kultura Libera – przewodnik po sztuce. Łukasz Chotkowski (ur. 1981) – dramaturg, scenarzysta, reżyser, autor tekstów teoretycznych. Absolwent warszawskiej Akademii Teatralnej, w której obecnie wykłada na Kierunku Reżyserii. Pracował jako główny dramaturg w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (2006–2014), współautor scenariuszy scenicznych do spektakli m.in.: Mai Kleczewskiej, Pawła Łysaka. Reżyser m.in. spektakli O zwierzętach według Elfriede Jelinek, Łaknąć według Sarah Kane, Tkacze, Teraz, Arystokraci (Komuna Warszawa), polsko-indyjskiej koprodukcji Strachu NIE MA (IAM/Teatr Powszechny Warszawa/Kashba Kalkuta). Prowadził warsztaty dramaturgiczne i reżyserskie w szkołach teatralnych, na uniwersytetach i w teatrach, m.in. w Delhi i Kalkucie (Indie), Lwowie (Ukraina), University of New Mexico (USA). Autor rozmów z Elfriede Jelinek (publikowanych w „Dwutygodniku” i w pracach zbiorowych), tekstów drukowanych w „Dialogu”, książki Męskość (2019) oraz adaptacji i scenariuszy scenicznych do ponad trzydziestu spektakli teatralnych.

„Malowała powoli, z przejęciem, a portrety robiła wprost latami. Model się zestarzał, wyłysiał, ożenił, okocił, schudł […] musiał pozować, chciał czy nie chciał, chyba że umarł.” – Zofia Stryjeńska o Oldze Boznańskiej Olga Boznańska. Najwybitniejsza malarka epoki. Obywatelka świata. Jej portrety intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni giupiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Na głowie miała olbrzymi, sinoczarny wał włosów wysoko w kok zaczesanych. Na nim „czarne gniazdo z dżetów i flaneli podpięte wysoko z tyłu kwiatami, spod którego spływały czarne strusie pióra”. Wyglądała jak „posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy”. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montparnasse. Bywali tam m.in. Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Wojciech Kossak, Artur Rubinstein. Pojawiała się Maja Berezowska „ze swoimi kochasiami”. W tle kręcił się roller coaster historii: Budowa wieży Eiffla, pierwsza wojna światowa, kryzys gospodarczy, początek drugiej wojny. Mistrzyni biografii, reporterka Angelika Kuźniak przygląda się wybitnej artystce z dociekliwością śledczej. Efektem jest napisany przepięknym językiem przenikliwy, pełen poczucia humoru portret Olgi Boznańskiej. Kobiety genialnej, delikatnej, zmysłowej, świadomej swojego talentu. Niezależnej. Portret artystki, która dla sztuki była w stanie poświęcić wszystko: miłość, dobrą opinię i święty spokój.

"Z zamiłowania Pazińskiego do malarstwa Wojtkiewicza zrodziła się namiętna i pasjonująca książką, która - jak każda udana na temat wielkiego dzieła - jest opowieścią o tym, co fundamentalne". (Marek Bieńczyk, "Książki. Magazyn do czytania")Witold Wojtkiewicz (1879-1909), może najwybitniejszy malarz polskiego modernizmu, tajemnicę swojej sztuki zabrał do grobu. Przez całe krótkie życie, naznaczone ciężką chorobą serca i świadomością, że artystycznej wizji nie zdąży rozwinąć, towarzyszyło mu przeczucie kruchości i absurdalności istnienia. Wyraził je w cyklach fantasmagorycznych scen rodzajowych, w których za temat przewodni obrał dzieciństwo, teatr, szaleństwo i śmierć. Piotr Paziński uważa, że Wojtkiewicz prosi się o nowe interpretacje i proponuje własne odczytania jego sztuki. W dwóch częściach książki - Arkadia i Arlekinada - podejmuje twórczą dyskusję z wybitnymi znawcami Wojtkiewicza: Jerzym Ficowskim i Wiesławem Juszczakiem. Tytuł książki, "Przebierańcy w nicości", jest parafrazą poetyckiego komentarza Wisławy Szymborskiej.

W piątej już edycji projektu pod wspólnym tytułem Film. Historia i konteksty, chcielibyśmy się pochylić nad problematyką regionu prowincji (np. miast, miasteczek, wsi), widzianą przez pryzmat sztuki filmowej. Prowincja była jednym z głównych motywów omawianych w antropologii kulturowej (społecznej) i krytyce kultury od momentu formowania się społeczeństw. Wyrażało się to, choćby w micie o Saturnie, egzemplifikacji złotego wieku, idyllicznego momentu dziejowego, przed strąceniem w prze[1]paść, a więc wynalezieniem ognia przez Prometeusza. Jeden z efektów tych wyobrażeń często pojawia się jako wątek badań poświęconych literaturze pięknej, a więc opozycja miasto wieś (metropolia prowincja). Antyteza ta miała swoje korzenie już w starożytności, jednak rozwinęła się dopiero w średniowieczu i wczesnej nowożytności. Szczególnie w dobie romantyzmu i sentymentów romantycznych na przełomie XIX i XX wieku widziano w mieście symbol atomizacji, postępu technologicznego, zepsucia oraz rozmywania się więzi międzyludzkich. Z kolei prowincji przypisywano zupełnie inne wartości. Wieś postrzegano jako uosobienie czystości, życia zgodnego z naturą, silnych relacji międzyludzkich. Dostrzegali to także przedstawiciele nurtów twórczych egzystencjaliści czy parnasiści. Ze wstępu

Dzięki skrupulatnemu śledztwu Ann Marks powstała jedyna w swoim rodzaju, uzupełniona o niemal 400 zdjęć kompletna biografia Vivian Maier niani, która została okrzyknięta jedną z najwybitniejszych fotografek XX wieku. Odnalezienie jej zdjęć było fotograficznym odkryciem stulecia.Galerie i kolekcjonerzy z całego świata walczą o każde jej zdjęcie.Z dnia na dzień została okrzyknięta jedną z najwybitniejszych fotografek XX wieku.Nikt jednak nie wiedział, kim tak naprawdę była Vivian Maier. Przez całe życie pracowała jako niania, ale tak bardzo ukrywała swoją naznaczoną traumatycznymi przeżyciami przeszłość, że nawet rodziny, dla których pracowała, niewiele o niej wiedziały. Jak z francuskiej prowincji trafiła do Nowego Jorku?Czy historia rodzinnych chorób mogła wpłynąć na jej postrzeganie świata?Co znajdziemy w fotografiach Vivian Maier, jeśli tylko odpowiednio się im przyjrzymy?I na czym tak naprawdę polega wyjątkowość jej talentu? Ann Marks dotarła do osobistych dokumentów Vivian, 140 000 fotografii i osób, które miały styczność z artystką na różnych etapach jej życia. Dzięki skrupulatnemu śledztwu powstała jedyna w swoim rodzaju, kompletna biografia Vivian Maier.Całość uzupełnia niemal 400 zdjęć wiele z nich możemy zobaczyć po raz pierwszy! Vivian Maier ocaliła swoje czasy od zapomnienia, a dociekliwość Ann Marks ratuje życiorys artystki przed wyblaknięciem na kartach historii.To lektura obowiązkowa dla entuzjastów fotografii i wszystkich zaintrygowanych życiem niekonwencjonalnych artystów. Historia Vivian może stać się lustrzanym odbiciem dla osób, które poszukują własnego sposobu na wyrażenie pasji i oryginalności.Anna Bedyńska, fotografka, dokumentalistka, laureatka m.in. World Press PhotoBiografka Ann Marks prezentuje w tej książce całą gamę talentów: niezwykłe umiejętności detektywistyczne, intuicję, wytrwałość, głęboką empatię, bystrość obserwacji i świetny styl literacki. To, co się jej udało, jest po prostu niezwykłe Washington PostFascynujący, intymny portret artystki żyjącej sztuką i dla sztuki New York TimesWciągająca i piękna biografia podkreślona wyjątkowymi fotografiami Vivian Maier NewsdayNiesamowita PeopleNiezwykle wnikliwy reportaż, który czyta się jak kryminał Chicago Review of BooksRobi wrażenie! Vogue

Czas bestii. Terror w okupowanej Polsce 1939-1945, Adam PleskaczyńskiLiczący 1200 archiwalnych zdjęć album jest największym wydanym zbiorem fotografii prezentującym oblicza niemieckiego i sowieckiego terroru na okupowanych w latach II wojny światowej ziemiach polskich. Przedstawiono w nim eksterminację polskiej inteligencji i ponurą codzienność okupowanej Polski: masowe egzekucje, aresztowania, pacyfikacje polskich wsi, ale również zagładę ludności żydowskiej, deportacje, wywózki na roboty przymusowe do Niemiec i do sowieckiego Gułagu, funkcjonowanie więzień i wszelkiego rodzaju obozów. Wyselekcjonowany materiał ikonograficzny został opracowany po przeanalizowaniu zawartości liczących kilkadziesiąt tysięcy zdjęć zbiorów Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej i wielu innych instytucji w Polsce i za granicą.

„Zgroza nawiedziła Dunwich między pierwszosierpniowym Świętem Chleba a równonocą jesienną 1928 roku, doktor Armitage zaś był jedynym ze światków jej poczwarnego prologu”. Dunwich – odległa wioska w stanie Massachusetts, zagubiona pośród niegościnnego krajobrazu poprzecinanego ciemnymi dolinami, opanowanymi przez zdziczałą roślinność. W pamięci tutejszych mieszkańców wciąż żyją starożytne historie o czarownicach. Zdarza się, że okolice nawiedzają niezwykłe dźwięki dochodzące z głębi wzgórz, zdobionych tajemniczymi kamiennymi kręgami… W odizolowanym od społeczności gospodarstwie prostoduszna albinoska Lavinia Whateley rodzi dziecko, Wilbura. Nikt nie wie, kim jest jego ojciec. Stary Whateley, ojciec Lavinii, wychowuje Wilbura, który budzi niepokój okolicznych mieszkańców, przerażonych szybkim wzrostem dziecka i jego odrażającym wyglądem. Od zawsze krążyły pogłoski o konszachtach Whateleya z magią, a po jego śmierci dorosły już Wilbur wydaje się być zdeterminowany, aby poszerzyć zakazaną wiedzę, którą odziedziczył po dziadku. W tym celu udaje się na Uniwersytet Miskatonic w Arkham, aby wypożyczyć znajdujący się w zasobach bibliotecznych instytucji egzemplarz złowieszczego „Necronomiconu”. Po odkryciu złowrogich zamiarów swojego gościa profesor Armitage odmawia spełnienia jego prośby. Wilbur jest jednak zdecydowany zdobyć księgę za wszelką cenę. Postanawia włamać się do biblioteki pod osłoną nocy. Jego decyzja prowadzi do serii tragicznych wydarzeń… Wąwozy głęboko ukryte w gąszczu nieprzeniknionej roślinności, obłąkańcze sabaty czarownic kłębiących się wokół ognia w noc Walpurgii, puszczyki gotowe odebrać duszę umierającym, niewidzialne stworzenie niszczące nocami okolicę… Opowieść Lovecrafta nie rozgrywa się w majestatycznych i egzotycznych krajobrazach jak w „Zew Cthulhu” czy „W górach szaleństwa”, lecz w Nowej Anglii, regionie o szczególnym znaczeniu dla autora. François Baranger – uznany na świecie ilustrator, ceniony artysta koncepcyjny pracujący w przemyśle filmowym i komputerowym, od zawsze zafascynowany światem H.P. Lovecrafta – podjął się „cyklopowego” zadania zilustrowania jego najważniejszych opowieści. „Twórczość Lovecrafta nie jest możliwa do oddania w rysunku. Z definicji. Każdy z jego utworów pełen jest przymiotników i rzeczowników, które podkreślają fakt, że nie sposób wiarygodnie odtworzyć jego przerażających wizji. Na czym polega jego metoda działania? Nie wiem, ale sprawdza się”. – Joann Sfar FRANÇOIS BARANGER: urodzony w 1970 roku artysta o wielu talentach. Ilustrator z wykształcenia, pracuje głównie jako twórca koncepcyjny w przemyśle filmowym („Harry Potter”, „Starcie Tytanów”, „Piękna i bestia”) oraz gier wideo („Heavy Rain”, „Beyond: Two Souls”). Zasłynął również z licznych okładek powieści. W 2013 roku rozpoczął karierę pisarską, debiutując powieścią science fiction „Dominium Mundi”, a następnie w 2017 roku thrillerem „L’Effet Domino”. Gdy był nastolatkiem, podobnie jak wielu innych w jego wieku, odkrył Lovecrafta dzięki grze fabularnej. Od tego czasu nieustannie pasjonuje się światem fantastyki ogólnie, a w szczególności twórczością „Samotnika z Providence”. Po wielu latach marzeń o ilustrowanej wersji jego opowiadań, postanowił podjąć się tego zadania. Pierwsze opowiadanie, które zilustrował, było najbardziej znane „Zew Cthulhu”.

"Hałas, który burzy mury" przybliża historię niemieckiej wytwórni Noise Records, najbardziej wpływowej niezależnej europejskiej wytwórni heavymetalowej lat osiemdziesiątych XX wieku. Noise, stworzona przez Karla-Ulricha Walterbacha, odpowiadała za podpisanie umów i rozwój takich zespołów jak Hellhammer/Celtic Frost, Coroner, Gamma Ray, Grave Digger, Helloween, Kreator, Running Wild, Skyclad, Tankard i wielu innych, tworząc skład, który wciąż odciska piętno na współczesnej scenie metalowej. Walterbach po raz pierwszy szczegółowo opowiada o swoich doświadczeniach w branży muzycznej. Jego umiejętność wynajdywania nowych talentów uczyniła go jednym z pierwszych prawdziwych tuzów branży metalowej, której z czasem jednak zaczął szczerze nienawidzić. Dodatkowo publikacja wzbogacona została o bezkompromisowe komentarze Walterbacha na temat zespołów i osób z branży, z którymi współpracował w czasie prowadzenia Noise do roku 2001. A jednak nie jest to książka przedstawiająca z góry określony punkt widzenia. Lider Hellhammer/Celtic Frost, Tom G. Warrior, i jego koledzy, mimo że Celtic Frost był pierwszym przełomowym zespołem Noise, spotykał się regularnie z niechęcią Walterbacha, o czym Warrior otwarcie mówi. Lider CF przedstawia obraz wytwórni tendencyjnej, nastawionej na zysk i żerującej na muzykach, a wtórują mu między innymi Mike Petrozza, Michael Weikath, Martin Walkyier czy Rolf Kasparek. "Hałas, który burzy mury" powstał na podstawie siedemdziesięciu pięciu wywiadów przeprowadzonych z członkami najważniejszych zespołów wytwórni Noise, menadżerami i osobowościami branży. Książka dostarcza wszechstronne i zrównoważone spojrzenie na wytwórnię, która przyczyniła się do ugruntowania Europy kontynentalnej jako globalnej potęgi w metalu.

Niniejsza książka prezentuje doświadczenia, reguły i model polityki publicznej wobec zabytków nieruchomych w Polsce. Stanowi kompendium wiedzy o teorii, działaniach faktycznych, historii oraz współczesności polityki publicznej, administracji i prawa w obszarze ochrony tych zabytków i opieki nad nimi. Analizuje i opisuje warunki, cele i wyniki działań publicznych (państwowych, samorządowych, społecznych) w tych kwestiach. Jej główną osią jest analiza instytucjonalna oraz analiza rozwoju polityki wobec dziedzictwa kulturowego w obszarze zabytków nieruchomych w Polsce z perspektywy międzynarodowej i z uwzględnieniem specyfiki sytuacji w województwie mazowieckim. Prezentuje interdyscyplinarną i kompleksową wiedzę. Polityka wobec dziedzictwa kulturowego jest to formalne rozwiązanie instytucjonalne dla państwa i społeczeństwa oraz działanie podmiotów tej polityki, które ma na celu ustanowienie i przekazanie następnemu pokoleniu narodowego (państwowego) dziedzictwa kulturowego, kulturalizację w jego zakresie i wykorzystanie go do różnych współczesnych funkcji. Ma ona charakter polityki parasolowej dla siedmiu polityk szczegółowych o charakterze wertykalnym, czyli: polityki wobec zabytków nieruchomych (której dotyczy praca), polityki wobec zabytków ruchomych, polityki wobec zabytków archeologicznych, polityki wobec dziedzictwa niematerialnego, polityki wobec dziedzictwa o wyjątkowej wartości, polityki wobec dziedzictwa trudnego i polityki wobec dziedzictwa zagrożonego. Ma ona także charakter polityki horyzontalnej dla innych działań państwa. Politykę wobec zabytków nieruchomych na gruncie polskim nazwać można polityką ochrony zabytków nieruchomych i opieki nad zabytkami nieruchomymi, względnie polityką w obszarze lub względem tego rodzaju zabytków. Głównym ustaleniem pracy badawczej jest identyfikacja dwóch podstawowych reguł architektury systemu instytucjonalnego polityki wobec zabytków nieruchomych w Polsce, którymi są zasada superpozycji i zasada pomocniczości. Reguły te implikują warunki i drogę do sukcesu analizowanej polityki. Inne ustalenia pracy wskazują, iż polityka wobec zabytków nieruchomych w Polsce oparta jest na wartościach aprobowanych społecznie, że jej metawartościami są kultura polska i naród polski, iż ma ona proweniencję społecznikowską i historię od czasów XIX w., że jej rozwój miał charakter innowacyjno-dyfuzyjny i inkrementalny, a także, iż polityka ta oparta jest na systemie ochrony zabytków i filarach opieki nad zabytkami tworzonych przez podmioty z sektora publicznego, obywatelskiego i prywatnego.

Prawdziwa skarbnica wiedzy, oparta na praktyce i sukcesie autora, którego podcasty przesłuchano już ponad 2,5 mln razy! Ten poradnik w prosty i zrozumiały sposób wprowadzi cię w świat podcastów. Twórca dwóch popularnych podcastów odkryje przed tobą wszystkie kulisy ich tworzenia. W pełnej praktycznych treści książce napisanej bez zbędnych dygresji znajdziesz niezastąpione wskazówki i techniki, które pomogą ci w przygotowaniu i promocji swojego materiału. Odkryj tajniki fascynującego świata podcastów i dowiedz się: ? od czego zacząć, ? jak wybrać odpowiedni temat, ? jakiego sprzętu użyć, ? na co zwracać uwagę ? jak skutecznie dotrzeć do słuchaczy, ? jak monetyzować podcastowe treści. Wojciech Strózik dzieli się sprawdzonymi strategiami promocji, które pozwolą ci dotrzeć do szerokiej publiczności i zdobyć lojalnych słuchaczy. Poznasz sekrety budowania marki osobistej i efektywnego marketingu podcastowego. Znajdziesz tu także inspirujące komentarze innych internetowych twórców. Zapewnią ci one motywację i dodadzą pewności siebie podczas tworzenia własnych nagrań. Czas zrealizować swoje podcastowe marzenia! Nie przegap tej wyjątkowej okazji i sięgnij po książkę Podcast od podstaw już teraz. Na jej stronach znajdziesz wszystko, czego potrzebujesz, aby rozpocząć swoją podcastową przygodę. Nie czekaj. Zacznij działać już dzisiaj! Wojciech Strózik jest doświadczonym menedżerem, twórcą internetowym oraz trenerem, autorem dwóch popularnych podcastów: „Rozwój Osobisty Dla Każdego” oraz „Bajkowy Podcast”. Jest pomysłodawcą i uczestnikiem projektu Najlepsze Polskie Podcasty, a także współorganizatorem największej w Polsce konferencji poświęconej podcastom PyrCaster. Jego celem jest pomagać i inspirować do działania. Udziela wsparcia w obszarach kompetencji miękkich, marki osobistej, komunikacji, rozwoju zawodowego, kompetencji menedżerskich oraz tworzenia podcastów.

Tom esejów amerykańskiej pisarki obejmuje teksty o myśleniu pornograficznym, ciszy, Cioranie i Bergmanie. Szczególnie ciekawie rezonuje dziś artykuł będący odpowiedzią na ankietę Co się dzieje w Ameryce przeprowadzoną w 1966 roku przez „Partisan Review”. Sontag pisała tam między innymi: „Nie sądzę, by białej Ameryce zależało na równouprawnieniu Czarnych. Jest to ważne tylko dla wąskiego grona białych Amerykanów, w większości wykształconych i majętnych, z których w dodatku tylko mała część ma jakieś bliższe osobiste kontakty z Czarnymi. To kraj gorliwie rasistowski. I taki pozostanie w dającej się przewidzieć przyszłości”.

Zdarza się niekiedy pisarzom, że na marginesie swej twórczości uprawiają amatorsko rysunek, czy nawet malarstwo; bywa i odwrotnie – znamy próby pisarskie malarzy. Niezmiernie rzadko jednak obie te dziedziny praktykowane są przez jednego i tego samego artystę profesjonalnie, traktowane przezeń równorzędnie. Z takim właśnie wyjątkowym dualizmem mamy do czynienia u Schulza. Jerzy Ficowski Księga obrazów – w latach dziewięćdziesiątych przygotowana przez Jerzego Ficowskiego jako cykl albumów – zawiera około pięciuset rysunków, ilustracji i grafik Brunona Schulza. Do dzisiaj pozostaje najszerszą publikacją dzieł plastycznych artysty.

Rewolucja francuska otwiera nowy rozdział w historii światowych muzeów. Swobodny dostęp do arcydzieł sztuki urasta do rangi jednego z praw człowieka i obywatela. Dziewiętnastowieczne muzeum, którego prototypem jest Luwr, uczestniczy w procesie demokratyzacji społeczeństw i staje się atrybutem dziedzictwa narodowego. W Europie powszechnie inwentaryzuje się państwowe bogactwa sztuki i kultury. Zakładane są najważniejsze publiczne zbiory ? Prado w Madrycie, National Gallery w Londynie czy Gliptoteka i Pinakoteka w Monachium. Ale muzeum bywa też instrumentem sprawowania i narzucania władzy. Przyczynia się do legitymizacji suwerena. Uwikłane jest w polityki historyczne i tożsamościowe. Bierze udział w konfliktach między mocarstwami, które dokonując grabieży dóbr kulturalnych na rywalach, umacniają swoje międzynarodowe pozycje.Drugi tom dzieła Muzeum. Historia światowa poświęcony jest krótkiemu, lecz burzliwemu okresowi, który rozpoczyna się około 1789 roku, a kończy w 1850. To właśnie wtedy ? w momencie rozkwitu idei wolnościowych i nacjonalistycznych ? powstaje nowoczesne muzeum.

Poznaj słowa, które opowiedzą ci o świecie i o tym, jak się w nim poruszać. Objaśnią trudne i ważne uczucia, wzmocnią poczucie wartości i odrębności. Zawarte w książce pojęcia mogą stanowić doskonały początek do rozmowy dla rodzin. Na każdej stronie znajduje się definicja słowa wraz z aktywnościami, opisami różnych, codziennych sytuacji i podpowiedziami, jak sobie w nich radzić. Pięknie zilustrowane przez Annelies Draws.

Twórczość zmarłego pięć wieków temu brabanckiego mistrza od stuleci fascynuje krytyków i wielbicieli sztuki, inspiruje kolejne generacje twórców: malarzy, poetów, filmowców, a także filozofów i psychologów. W pełnej pasji opowieści autorka prezentuje artystę oraz jego dzieło na naszkicowanym z rozmachem tle przełomu średniowiecza i renesansu. Analizując słynne obrazy, prowadzi czytelnika przez gąszcz znaczeń, symboli, wizji i sennych koszmarów budujących potęgę wyobraźni Hieronima Boscha.

Mieczysław Karłowicz (1876-1909) - jeden z najwybitniejszych polskich symfoników, postać nieco tajemnicza w swej złożoności: późny romantyk i pozytywista zarazem, introwertyk i aktywny działacz społeczny, wrażliwy skrzypek i odważny taternik wytyczający nowe szlaki górskie, jeden z pierwszych narciarzy wędrujących po Tatrach, współtwórca TOPR-u, fotografik, literat, publicysta Tragiczna, przedwczesna śmierć sprawiła, że pozostawił dorobek kompozytorski nieduży, lecz wyjątkowego formatu - młodzieńcze pieśni, Koncert skrzypcowy, Symfonia "Odrodzenie" i sześć poematów symfonicznych zajmują wyjątkowe miejsce w literaturze muzycznej. Kochająca go matka mówiła, że "jego muzyka, jak on sam - do dna smutna". Czy rzeczywiście? Anna Woźniakowska śledzi rozwój i losy Mieczysia - Miecia - Mieczysława z nadzwyczajną empatią, pozwala czytelnikowi dyskretnie wejrzeć w bogatą, skomplikowaną naturę człowieka, którego działalność do dziś imponuje niebywałym rozmachem, a przejmujące utwory - nasycone tematyką niespełniającej się miłości, tęsknoty i śmierci - dotykają szczytów piękna i esencji życia ludzkiego.