Spisek bogatych. Osiem nowych zasad rządzących pieniędzmi
Osiem nowych zasad rządzących pieniędzmi
-
Autor: Robert T. Kiyosaki
- ISBN: 978-83-61008-10-1
- EAN: 9788361008101
- Oprawa: Miękka
- Wydawca: Instytut Praktycznej Edukacji
- Format: 15.0x22.5cm
- Język: polski
- Seria: Bogaty ojciec
- Liczba stron: 320
- Rok wydania: 2010
- Wysyłamy w ciągu: niedostępny
-
Średnia ocena: 4,00 (3)
-
23,59złCena detaliczna: 40,00 złNajniższa cena z ostatnich 30 dni: 23,59 zł
Chociaż książka Spisek bogatych mówi o spisku, jednak nie ma być polowaniem na czarownice, nie ma na celu wskazywania nikogo palcem ani nie nawołuje do składania rezygnacji. Jak wszyscy wiemy, na świecie funkcjonuje pełno różnych spisków; jedne są nieszkodliwe, a inne – groźniejsze. Za każdym razem, gdy jakaś drużyna sportowa w połowie spotkania idzie do szatni, to z formalnego punktu widzenia działanie to jest spiskiem przeciwko drużynie rywali. Tam, gdzie w grę wchodzi interes własny, mamy do czynienia ze spiskiem.
Książka Spisek bogatych jest zatytułowana Spisek bogatych, bo mówi o tym, w jaki sposób bogaci kontrolują światową gospodarkę poprzez banki, rządy i rynki finansowe. Jak może wiesz, trwa to od wieków i będzie trwało, dopóki będzie istniał człowiek.
Książka ta jest podzielona na dwie części. Część pierwsza mówi o historii tego spisku oraz o tym, jak ludzie bardzo bogaci poprzez podaż pieniądza przejęli kontrolę nad systemem finansowym i systemem politycznym na świecie. Duża część nowożytnej historii finansów obraca się wokół relacji pomiędzy Fedem (który nie jest instytucją federalną, nie posiada rezerw i tak naprawdę nie jest bankiem) i amerykańskim Skarbem Państwa. Oto kilka tematów omówionych w części pierwszej: dlaczego banki nigdy nie bankrutują, dlaczego w szkołach nie ma edukacji finansowej, dlaczego oszczędzanie pieniędzy nie jest zbyt mądre, jak wyglądała ewolucja pieniądza na przestrzeni wieków i dlaczego dzisiaj dolar nie jest pieniądzem, ale środkiem płatniczym.
W tej części mówię też o tym, że w 1974 roku Kongres zmienił reguły obowiązujące pracowników, co pozwoliło mu dobrać się do naszych pieniędzy poprzez plany emerytalne. Skłonił w ten sposób pracowników do inwestowania na giełdzie w fundusze emerytalne, mimo że nie mają oni żadnej, lub prawie żadnej, edukacji finansowej. To między innymi dlatego nie mam planu emerytalnego. Wolę sam zatrzymywać moje pieniądze, zamiast dawać je bardzo bogatym ludziom, którzy sprawują kontrolę nad tym rządowym spiskiem.
