Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Dwadzieścia cztery godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. Od kilku lat Departament Obrony Stanów Zjednoczonych przeznacza ogromne środki na badania nad pewnym gatunkiem ptaków. Pasówka białobrewa jest w stanie latać przez kilka dni i nocy bez przerwy na sen. Badania mają doprowadzić do odkrycia metody pozwalającej utrzymać długotrwałą, niewymagającą snu aktywność także u ludzi. Stawką jest stworzenie żołnierza, a w dalszej perspektywie również pracownika i konsumenta, który przez wiele dni może się obyć bez snu.
W świecie zachodniego kapitalizmu ideałem jest nieprzerwana aktywność i dyspozycyjność – dwadzieścia cztery godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. W tak skonstruowanej rzeczywistości nie ma miejsca na sen; staje się on ekskluzywnym i nieco anachronicznym dobrem. Odwołując się do filozofii, filmów i dzieł sztuki, Jonathan Crary analizuje proces stopniowego zawłaszczania naszego czasu, w tym także snu, przez kapitalistyczną logikę wydajności i produktywności. Patrząc z tej perspektywy, sen okazuje się jednym z ostatnich przyczółków buntu i wolności jednostki. Śpijcie spokojnie!
Co roku wydaje się miliardy dolarów na badania nad tym, jak doprowadzić do skrócenia czasu podejmowania decyzji i wyeliminowania bezużytecznych minut poświęconych na refleksję i kontemplację. Oto, czym jest dziś postęp – polega on na coraz większym przejmowaniu kontroli nad czasem i doświadczeniem człowieka. [fragment książki]
Milewska jest eseistką, dramatopisarką, historykiem i antropologiem kultury. Jej książa ""Ślepa kuchnia. Jedzenie i ideologia w PRL"" wpisuje się w rozpowszechniony i modny ostatnio nurt literatury popularnonaukowej na temat pozapolitycznej historii Polski Ludowej. Każdy rozdział dotyczy osobnego problemu, jest pewnym leksykonem dla osób zainteresowanych popularną wiedzą na temat żywności, jedzenia, kuchni i kwestii z nimi związanych w Polsce lat 1945-1989. Monografia Moniki Milewskiej będzie jedną z najlepszych w ogóle o historii PRL - to fascynująca, wciągająca, erudycyjna, roztropna historycznie, kunsztowna językowo, oddająca naturę całej epoki, całego systemu, zdecydowanie wychodząca poza tytułową problematykę. Czytelnik dostrzeże dychotomię państwa i społeczeństwa w historii codzienności; co innego komuniści mówią, co innego myślą, co innego robią (sprawa chociażby specjalnych sklepów przeznaczonych dla elit rządzących) podobnie jak obywatele. Dzięki pracy Milewskiej, dużo lepiej rozumiemy ramy, sytuacje społeczne, okazje społeczne czy konteksty interakcji PRL.
Dni Natana to unikatowe źródło do historii chasydyzmu, mistyczno-pietystycznego ruchu żydowskiego, którego początki sięgają osiemnastowiecznej Europy Wschodniej. Książka opisuje drogę autora, Natana Sternharza (1780-1844) do chasydyzmu, jego służbę w charakterze skryby cadyka Nachmana z Bracławia (1772-1810) a także lata, gdy po śmierci mistrza stanął na czele społeczności jego zwolenników. Wydane po śmierci Sternharza dzieło obejmuje okres od narodzin autora aż do 1835 roku. W centrum fabuły znajduje się więź, która połączyła w 1802 roku Sternharza z jego mistrzem, Nachmanem z Bracławia. Autor opisuje swoje podróże do cadyka oraz wynikające z tego rodzinne konflikty, a także swoją działalność pisarską i wydawniczą. Szczególne miejsce w narracji zajmuje przejmujący opis ostatnich dni i agonii cadyka bracławskiego oraz jego pogrzebu w Humaniu. Ostatnia część Dni Natana zawiera opis starań autora na rzecz rozpowszechnienia nauk jego mistrza oraz skonsolidowania społeczności jego wyznawców. Dzieło Sternharza daje wgląd w duchowość i praktyki społeczności bracławskich chasydów z początku XIX w., pokazując jednocześnie osobiste i rodzinne wyzwania stające przed zwolennikami Nachmana z Bracławia. Napisane przystępnym językiem Dni Natana stanowią fascynujące wprowadzenie do historii, zwyczajów, praktyk i wierzeń chasydzkich, widzianych oczami jednego z XIX wiecznych przywódców ruchu. W serii ukazały się: Ludwig Kalisch, Obrazki z moich lat chłopięcych Jecheskiel Kotik, Moje wspomnienia, TOM I Najstarsze pamiętniki Żydów krakowskich: Meir ben Jechiel Kadosz z Brodu, Zwój pana Meira, Jom Tow Lipmann Heller, Zwój nienawiści Jecheskiel Kotik, Moje wspomnienia, TOM II Estera Rachela Kamińska, Boso przez ciernie i kwiaty. Memuary „matki teatru żydowskiego” Mordechaj Aron Gincburg, Awiezer. Wyznania maskila Beniamin R., „Płonęli gniewem”. Autobiografia młodego Żyda Rachela Fajgenberg, Dziewczęce lata. Młodość w poleskim sztetlu Kadia Mołodowska, Spadek po pradziadku. Opowieść
“Marks podpierał swoje utopie jedynie myśleniem życzeniowym, co okazało się mieszanką morderczą. Nie przedstawił żadnych dowodów na skuteczność swojego planu, nie zaproponował ani jednego, podkreślam: ani jednego sensownego i przekonującego argumentu na rzecz teorii, że zlikwidowanie własności prywatnej i eksterminacja dokonana na ludzkiej indywidualności, uczyni świat lepszym miejscem, a ludzi - szczęśliwszymi jego obywatelami.” “Jeśli zbrodnią było rzucanie się w otchłań jednej wielkiej niewiadomej, czyli narzucanie światu marksizmu mimo że nie przetestowano go nawet na myszach, to jak nazwać fakt, że dziś znowu próbuje się narzucić światu ten sam marksistowski eksperyment, mimo że dziś już mamy pełną wiedzę na ten temat i znamy wyniki tego eksperymentu, przeprowadzonego w dodatku nie na myszach, lecz na setkach milionów ludzi...?” “Historia uczy dobitnie, że nie istnieje coś takiego, jak bezinwazyjne 'ubogacenie kulturowe;. To zawsze odbywa się jakimś kosztem, a choć zainfekowani propagandą rzadko zdajemy sobie sprawę ze skali problemu – bywa, że kosztem gigantycznym.” “Wojna ideologiczna zawsze pochłania miliony ofiar – jeśli nie fizycznie, to duchowo. Nikt nie rodzi się marksistą, i nikt sam z siebie nie wzrasta w duchu komunizmu, bo jest to ideologia sprzeczna z ludzką naturą. Machina propagandowa jest coraz potężniejsza, a ludzkie mechanizmy obronne – coraz wobec niej słabsze i coraz bardziej bezradne.” “Marksiści zrozumieli, że muszą sobie poszukać kolejnych frajerów, za plecami których mogliby się schować i których mogliby wykorzystywać jako żywą tarczę w realizowaniu swojej rewolucji, swojej świętej misji niszczenia cywilizacji i stawiania świata do góry nogami, po trupach. A znaleźć grupę kandydatów do roli 'prześladowanych' jest banalnie łatwo.” “Nikt tak skutecznie jak marksizm nie ogołocił ludzi z poczucia przynależności narodowej, z przywiązania do wiary lub choćby poczucia przynależności do cywilizacji łacińskiej, ale i na tym ten ideologiczny nowotwór nie poprzestał – dziś można w milionach liczyć młodych ludzi, którzy wstydzą się swojej heteroseksualnej orientacji, gardzą własną płcią i brzydzą się faktem, że są… biali!” Łukasz Winiarski identyfikuje się jako chrześcijanin, konserwatysta i narodowiec. Popularność zdobył dzięki wpisom na facebookowym profilu ,,Raz prozą, raz rymem - walczymy z propagandowym reżimem", gdzie jego wpisy śledzi 150 tysięcy odbiorców - to jeden z wielu profilów, któremu amerykański monopolista radykalnie obcina zasięgi z powodu prezentowania opinii niepoprawnych politycznie i wychylających się poza "jedyną słuszną", lewicową narrację. Publikował felietony również w dwutygodniku "Najwyższy CZAS!" oraz na portalu wSensie.pl
Autorka podejmuje problem transnarodowych organizacji społeczeństwa obywatelskiego (TOSO), których rola w kształtowaniu procesów politycznych i społecznych współczesnego świata istotnie wzrosła. Jakościowe przekształcenia środowiska międzynarodowego związane z globalizacją stworzyły warunki ich bezprecedensowego rozwoju, co przełożyło się na zmianę roli i znaczenia tych podmiotów na arenie międzynarodowej. Pomimo że namysł nad oddziaływaniem transnarodowych organizacji i przekształceniami organizacji i ruchów środowiska obywatelskiego prowadzony jest na gruncie naukowym od dawna, to śledzenie postępujących przekształceń jest uzasadnione, jako że same organizacje, jak i środowisko ich działania ulegają zmianom. Podmioty te trwale wpisują się w nurt życia międzynarodowego, a zatem dążenie do pełniejszego zrozumienia ich roli, skali i skutków inicjowanych przez nie procesów jest w pełni uzasadnione. Drugim komponentem problemu badawczego jest sposób oddziaływania wskazanych podmiotów – opracowanie skupia się na mechanizmach perswazyjnych środków oddziaływania politycznego – soft power TOSO, przy czym narzędzia i istota „miękkiej siły” opisywane są w oparciu o konceptualizację J. Nye’a. Zestawienie tych części składowych w zamierzeniu projektu służy ujawnieniu mechanizmów transformacji stosowania siły w stosunkach międzynarodowych, wyrażającej się w zmianie rozkładu, czy też struktury siły, oraz w zmianach użyteczności poszczególnych jej komponentów.
dr hab. Małgorzata Zachara-Szymańska, prof. UJ
Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
Recenzowana monografia jest udaną próbą rekonstrukcji dyskursu naukowego na temat tego, czym jest rozwój samopodtrzymujący w wymiarze teoretycznym, uwzględniając przy tym różnorodne perspektywy analityczne. Głównym motywem jej powstania było zachęcenie do pogłębionej refleksji na temat sposobów rozumowania koncepcji rozwoju samopodtrzymującego i jej ewolucji oraz wyboru skutecznej drogi politycznej wyznaczającej sprawiedliwy i samopodtrzymujący rozwój społeczeństw. Oczywiście nie umniejszając przy tym trwale ani zasobów naturalnych, ani szans na rozwój zarówno obecnego pokolenia, jak i pokoleń kolejnych w ramach tzw. sprawiedliwości między- i wewnątrzpokoleniowej. Autorka – co wypada odnotować, a sam zamiar pochwalić – liczy na wywołanie interdyscyplinarnej dyskusji zarówno na poziomie nauki europejskiej, jak i nauki polskiej. Jej praca może stanowić cenny wkład w realizację tego ambitnego założenia. Monografia jest opracowaniem bez wątpienia godnym wydania, szczególnie przydatnym wykładowcom akademickim oraz studentom wybranych kierunków studiów zainteresowanych problematyką ekonomiczną, społeczną i ekologiczną w wymiarze państwowym i międzynarodowym. Z całą pewnością może ona wzbogacić ofertę na polskim rynku wydawniczym, z korzyścią nie tylko dla teoretyków i praktyków, ale też szerszej opinii publicznej.
Prof. dr hab. Maciej Walkowski
WNPiD UAM Poznań
Co się dzieje, gdy spotka się gracz z grą? Zazwyczaj – nic przewidywalnego. Książka Justyny Janik koncentruje się na relacji między graczem a grą cyfrową, która jest opisywana w kontekście krytycznych pism Tadeusza Kantora i nowomaterialistycznej filozofii Karen Barad. Teorie te zostają wykorzystane w serii wnikliwych i krytycznych analiz różnych zjawisk, które pojawiają się w grach cyfrowych, takich jak glitche, speedruny, wewnątrzgrowe duchy oraz ruiny porzuconych gier sieciowych. Efektem takiego podejścia jest nowe rozumienie gry oparte na materialności i relacjach, gdzie gracz i gra są współtwórcami znaczeń płynących z aktu grania. Fenomen cyfrowej rozgrywki ujęty więc zostaje w odmiennym świetle, skłaniając do zastanowienia się, w jaki sposób gry mogą doprowadzić nas do wniosków na temat transformacyjnej siły spotkania z nie-ludzkim Innym. „Autorka wprowadza do dyskursu groznawczego nowy poziom refleksji ontologicznej, który znacząco różni się od obecnych w literaturze specjalistycznej badań formalnych i egzystencjalnych. Traktując gry jako «obiekty oporne», oferuje nowatorski opis złożonego i multimodalnego fenomenu, jakim jest bio-obiekt gry cyfrowej”. Z recenzji dra hab. Michała Kłosińskiego Justyna Janik – kulturoznawczyni i groznawczyni. Pracuje w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Badawczo interesuje się filozofią gier cyfrowych oraz ich aspektem przestrzennym. Działa w ramach krakowskiej grupy badaczy LvL.Up i Ośrodka Badań Groznawczych UJ. Publikowała swoje teksty w czasopismach „Journal of the Philosophy of Games”, „Game Studies” i „Journal of Gaming & Virtual Worlds”.
Czy słowa mogą mieć zapach i smak? Przybierać kształt liczb, przedmiotów i krajobrazów?Daniel Tammet, autystyczny sawant udowadnia, że tak. W swojej najnowszej książce zabiera nas w podróż po tajemnicach języka i pokazuje, jak działa jego niezwykły umysł. Na Islandii sprawdza, dlaczego imię Blr stało się pretekstem do rozprawy sądowej, w Meksyku odkrywa, jak zegary mówią do ludu Nahua, w Kanadzie spotyka jedną z osób najlepiej na świecie czytających z ruchu ust. Czatuje z chatbotami, uczy się gramatyki telefonu i rozmawia z ludźmi, dla których obcowanie ze słowem stało się sensem życia - z literatami piszącymi wbrew leksykalnym regułom, aktywistami pielęgnującymi ginącą mowę autochtonów z brytyjskiej wyspy Man czy misjonarzem, który przetłumaczył Biblię na papuaski język amanab.Słowa są jak ptaki, które uczymy śpiewać to wyprawa w świat słów, liter, opowieści i znaczeń. Wyprawa tak niezwykła, jak niezwykłe są historie, które przedstawia, i tak fascynująca, jak fascynujący jest ich autor, odkrywający przed nami zdumiewającą gamę literackich i poliglotycznych talentów.
Gościnność jest nie tylko codzienną praktyką, lecz także silną normą, której towarzyszy moralna i społeczna presja. Religijny i kulturowy sens zawarty w powiedzeniu „Gość w dom – Bóg w dom” akcentuje prawa gościa wobec praw domowników. Tytułowe „rozstanie z ideałem” odnosi się właśnie do takiego wzoru gościnności, opartego na rywalizacji i poświęceniu. Autorka idzie pod prąd tradycyjnym oczekiwaniom, opowiadając się za większą równowagą w relacjach między gospodarzami i gośćmi. Analizuje wielostronność gościnnych interakcji i procesy zmian, badając je w bardzo różnych kontekstach i naświetlając szczególnie znaczenie osób, które oddają innym swoje zasoby i czas, a same pozostają w cieniu.
Jeszcze nie było w literaturze polskiej tak wszechstronnego studium gościnności.
Autorka odkrywa nieoczywiste powiązania między gościnnością a wykluczeniem, nierównościami (klasowymi, genderowymi, religijnymi itd.), a także zmianą i stagnacją społeczną. W tej erudycyjnej pracy Rancew-Sikora czerpie z wielu pól dyscyplinarnych i podejść badawczych, m.in. z antropologii społecznej, gender studies, filozofii, różnych działów socjologii, literaturoznawstwa i analizy dyskursu. Zamiarem autorki jest połączenie interpretacji mikropraktyk gościnności z procesami i wartościami na poziomie makro. Pomocne przy tym okazuje się korzystanie z różnorodnych materiałów empirycznych: tekstów literackich i sakralnych, codziennych konwersacji, wywiadów socjologicznych, danych zastanych, statystyk. (…)
Książka Doroty Rancew-Sikory odsłania zupełnie nowe wymiary zjawiska gościnności, wskazując jednocześnie na ważne społecznie konsekwencje tych odkryć (…), oferuje świeże i zachęcające do dalszych badań spojrzenie na praktyki i ideał gościnności.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Anny Horolets, prof. ucz.
Dorota Rancew-Sikora pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Gdańskiego, przez dziesięć lat była przewodniczącą Sekcji Antropologii Społecznej Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Jest autorką dwóch książek: Analiza konwersacyjna jako metoda badania rozmów codziennych (2007) i Sens polowania. Współczesne znaczenia tradycyjnych praktyk na przykładzie dyskursu łowieckiego (2009). Publikowała artykuły naukowe m.in. w takich czasopismach jak Studia Socjologiczne, Przegląd Socjologii Jakościowej, Kultura i Społeczeństwo, Journal of Pragmatics, Discourse Studies i Sociological Research Online. W swoich badaniach łączy perspektywę socjologii jakościowej i antropologii społecznej. Interesuje się kwestią kształtowania życia codziennego i relacji międzyludzkich przez tradycje kulturowe, bada zarówno szczegółowy przebieg interakcji, jak i znaczenia zawarte w ścierających się dyskursach. Współpracuje z ośrodkami islandzkimi, szwedzkimi i fińskimi, poszukując alternatywnych sposobów układania relacji między ludźmi żyjącymi w łączności z dziką przyrodą. Tematem gościnności zajmowała się przez dziewięć lat.
Autorka stawia pytanie o to, kim jest ekspert, i przeprowadza badania ilościowe i jakościowe w zakresie reprezentacji ekspertów trzech telewizyjnych magazynów informacyjnych: TVP1, TVN i TV Trwam. Próbuje zrekonstruować typologię i funkcje ekspertów w tych obszarach. Następnie pyta o ich legitymację do sprawowania „rządu dusz”. (…) Wreszcie o to, jakie obrazy mediów konstruowane są w narracji i języku ekspertów. (…) Monografia Aldony Guzik stanowi ambitną próbę wyznaczenia nowych kierunków metodologii badań szeroko pojętej audiowizualności. Jest sprawnie napisana, rozpoznać można własny styl autorki.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Wiesława Godzica
Temat podjęty przez Aldonę Guzik jest jednym z ważniejszych nie tylko w dyskursie o mediach, lecz także we współczesnych naukach społecznych. Analiza procesu budowania statusu eksperta zasługuje na krytyczną
refleksję i w niniejszej książce autorka dobrze się wywiązuje z tego zadania.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Małgorzaty Molędy-Zdziech, prof. SGH
Aldona Guzik ukończyła socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, jest adiunktem w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. Jej zainteresowania naukowe i badawcze dotyczą obszaru komunikacji, PR, socjologii mediów, opinii publicznej oraz socjologii kultury, w tym dziedzictwa kulturowego. Jest autorką wielu raportów, artykułów i monografii.
Gustave Le Bon (1841-1931) należy do klasyków psychologii społecznej. Jego "Psychologia tłumu" to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych. Nieco mniej znaną, choc równie ważną pracą francuskiego myśliciela jest właśnie Psychologia rozwoju narodów. Omawia w tej pracy tak doniosłe tematy jak podstawy idei równości oraz jej psychologiczne następstwa oraz wpływ na życie różnych społeczności. Bada także jak poszczególne instytucje społeczne wpływają na zakorzenienie się, będź nie, w danej społeczności. Często porusza - juz dziś może nieco nowocześniej formułowany - problem ras ludzkich. I tu wydaje się akurat najbardziej przestarzały, z punktu widzenia człowieka współczesnego - wręcz żenujący. Omawia problem terroryzmu - i tu jego rozważania mimo upływu lat ciągle przystają do rzeczywistości. Zajmuje sie także przeobrażeniami rzeczywistości społecznej, przeobrażeniami w dziedzinie nauki, sztuki. Stawia wreszcie kontrowersyjną tezę o wpływie historii na charakter narodowy. Cóż, nie jest to dzieło które w obecnej rzeczywistości można uznać za "poprawne" politycznie, ale może właśnie ta kontrowersyjność jest tej książki atutem, a przy tym pamiętać trzeba, kiedy ta książka została napisana. Od czasów jej powstania świat się niezwykle zmienił, jednak dzieło włoskiego psychologa ciągle warte jest (mimo wszelkich zastrzeżeń) uwagi.
W prezentowanej książce Christian Domnitz analizuje publicystykę polityczną w PRL, NRD i Czechosłowacji od podpisania Aktu końcowego KBWE w Helsinkach w 1975 r. do upadku komunizmu w 1989 r. Porównując narracje europejskich partii komunistycznych oraz publicystyki podziemnej, wyjaśnia znaczenie różnych koncepcji Europy. Ukazuje także ich przemiany, rywalizację między nimi oraz rolę poszczególnych publicystów.
A Turn Towards Europe: Transformations of the Public Sphere in Real Socialism 1975-1989
In the presented book Christian Domnitz analyses political journalism in the Polish People’s Republic, German Democratic Republic and Czechoslovakia from the signature of the CSCE Final Act in Helsinki in 1975 to the fall of communism in 1989. Comparing the narratives of European communist parties and the underground press, he explains the meaning of different conceptions of Europe. He also shows their transformations, rivalry between them and the role of individual journalists.
Kryzysy, jakie coraz częściej wybuchają na tle nieradzenia sobie z żywiołowością procesów migracyjnych, w tym uchodźczych, zmuszają do podejmowania nowych zespolonych i synergicznych inicjatyw i przedsięwzięć o charakterze regulacyjnym, prewencyjnym i adaptacyjnym. Ostatnie stulecie pokazuje, że rozwój ochrony traktatowej nie był w stanie polepszyć losu milionów wygnańców, uchodźców i migrantów. Wiele wyobrażeń pochodzących z przeszłości wymaga zatem rewizji i przewartościowań, aby dopasować wiele standardów normatywnych i instytucjonalnych do wyzwań obecnej sytuacji.Książka stanowi istotny wkład do debaty wokół tych zagadnień. To całościowe i spójne ujęcie problematyki międzynarodowego obrotu osobowego, w którym mieści się szeroko pojęta problematyka migracyjna. Taka perspektywa pozwala umieścić przepływy mas ludzkich we właściwych proporcjach między państwami i zagranicą, rozróżniać status swoich i obcych, obywateli i cudzoziemców. Szczególnie wartościowe poznawczo jest spojrzenie na migracje przez pryzmat rozmaitych koncepcji teoretycznych, pozwalających Autorce wejrzeć w przyczyny i motywy masowego przemieszczania się ludności, określić kierunki, skalę i dynamikę, a także odczytać rysujące się w czasie i przestrzeni prawidłowości. Równie interesujące jest zdiagnozowanie konsekwencji migracyjnych, zwłaszcza na tle obrony tożsamości ludzi, którzy zmienili miejsce swojego życia.Problem badawczy został sformułowany w pytaniu: czy międzynarodowy obrót osobowy jest szansą, czy zagrożeniem dla jego uczestników, czyli dla państw, do których kierują się migranci, dla państw, z których pochodzą i dla samych migrantów?Autorka próbuje też nakreślić perspektywy rozwoju międzynarodowego obrotu osobowego w cywilizacyjnie podzielonym świecie. Niezadowolone z poziomu życia w swoich państwach jednostki i, coraz częściej, duże grupy ludzi, uciekające przed prześladowaniami z powodu wojen, konfliktów i nieprzestrzegania praw człowieka przemieszczają się do miejsc bezpiecznych, ale obcych im kulturowo i cywilizacyjnie. Jaki model społeczeństwa powstanie wraz ze zwiększającym się udziałem migrantów w populacji państw przyjmujących? Czy państwa te są przygotowane na zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego i międzynarodowego w konfrontacji z napięciem między kulturami i cywilizacjami?
Sytuacja społeczno – gospodarcza, w jakiej powstała niniejsza publikacja, przejdzie do historii. Świat zdominowany przez COVID-19 stał się uzależniony od działań i relacji wirtualnego świata. Współczesny człowiek otoczony nowoczesnymi technologiami, w tym zaanektowanymi przez media, zmienia sposób funkcjonowania w społeczeństwie XXI wieku. Technologie kształtują nowe wzorce społecznych zachowań, głównie przez szybkie zmiany ludzkich relacji informacyjnych. Ogólnodostępność cyfrowa pozwoliła na sprawniejszą komunikację i systematyczne wzbogacanie zasobów informacyjnych. Korzystamy z nich intuicyjnie, nie zawsze rozumiejąc perswazyjne mechanizmy barwy ich wpływu na nasze życie.
Technologie mediowe są tym elementem technologii pokolenia cyfrowego, które zdominowały i zmodyfikowały życie współczesnego człowieka. Nowy ekosystem medialny coraz częściej staje się wirtualnym otoczeniem generującym skuteczne bodźce, na które często bezkrytycznie, reagują ludzie. Sposoby konsumpcji mediów, możliwości weryfikacji ich przekazów stały się kopalnią wiedzy o użytkownikach, kreując trendy i style życia pokoleń użytkowników.
Umiejętność pozyskiwania i analizowania informacji z różnych źródeł danych o dużej objętości (Big Data) obejmujących problematykę światowych i polskich trendów w zakresie B+R+I, przyczyniły się do przemiany w mediach tradycyjnych, tworząc nowe źródła informacji, skutecznie kształtując typy użytkowników o nowych potrzebach, motywacjach i zachowaniach.
Widoczna, niemal bezkrytyczna akceptacja nowych, cyfrowych mediów diametralnie zmieniła wszystkie tradycyjne formy dystrybucji informacji. Stworzyło to konieczność podejmowania nowatorskich, kompleksowych badań z wykorzystaniem nowoczesnej aparatury badawczej stosowanej – co niezwykle istotne – z interdyscyplinarną analityką. Zrozumienie i wyjaśnienie złożonych problemów i zjawisk, towarzyszących nowym mediom, wymaga nowatorskiej metodologii, adekwatnych narzędzi i szerokiej, interdyscyplinarnej interpretacji wyników prowadzonych badań nad mediami.
Dostrzegając zapotrzebowanie na efekty badań, nad wspomnianym mariażem wirtualnego świata z nowymi technologiami informacyjnymi, w środowisku społeczno-gospodarczym, Katedra Technologii Informacyjnych Mediów prezentuje kolejny zbiór dokonań młodych naukowców. To oni – przedstawiciele i użytkownicy cyfrowego świata, bacznie obserwując otaczającą rzeczywistość, wyłuskują z niej to co szczególnie istotne, innowacyjne i nowatorskie. Wykorzystują do tego celu najnowsze technologie i narzędzia, szczególnie analizując duże ustrukturyzowane i nieustrukturyzowane światowe zasoby informacyjne, a także własne autorskie badania.
Efekty pracy młodych badaczy prezentuje czwarty tom Antologii Tekstów Katedry Technologii Informacyjnych Mediów. Jest on prezentacją zainteresowań absolwentów kierunku Logistyka Mediów, punktem zwrotnym w relacjach biznesowych oraz informacją dla pracodawców dotyczącą wiedzy, umiejętności i możliwości badawczych osób zasilających rynek pracy związany z komunikacją i nowymi mediami. Zapewne będzie on, na podobieństwo poprzednich tomów, uzupełnieniem, inspiracją, punktem wyjścia dla dalszych badań naukowych podejmowanych przez młodych adeptów nauki.
Uzupełnienie publikacji stanowią materiały z cyklicznych konferencji organizowanych przez członków Katedry, realizowane projekty w sektorze B+R+I oraz nowo otwarte studia Zarządzanie Big Data.
We współczesnym, usieciowionym świecie, bogatym w zetabajtowe zasoby informacyjne, prezentowane badania spotykają się z niesłabnącym zainteresowaniem świata biznesu. Oczekuje on rzetelnej diagnozy zasygnalizowanych w tomie problemów wpływających na społeczną wymianę informacji.
Współczesna scholar mortis jest książką wyjątkową. Agnieszka Janiak ujmuje całościowo fenomen śmierci w jego indywidualnym i społecznym kontekście. Terminalna choroba, odchodzenie człowieka, opieka paliatywna i towarzyszenie przy umieraniu, wreszcie zgon oraz sytuacja i stany psychiczne osób, które pozostały w żałobie, a także formy niesienia im różnorakiego wsparcia – indywidualne i instytucjonalne – to zagadnienia stanowiące punkt wyjścia do refleksji nad przygotowaniem współczesnego człowieka do zmierzenia się z doświadczeniem śmierci bliskich, ale i własnej. Kolejne omawiane w książce zagadnienia to konieczność kształtowania odpowiednich środków komunikacji i form pomocy niesionej osobom dotkniętym doświadczeniem śmierci oraz odpowiednie przygotowanie służb pomocowych – medycznych, psychologicznych, socjalnych i administracyjnych.
dr hab. Stefan Bednarek, prof. em. UWr
Książka jest zapisem podróży autoetnograficznej, która zajęła autorce piętnaście lat. Początek tej podróży wyznaczyły dramatyczne doświadczenia własne, a obrany kierunek i poszczególne etapy determinowane były przez poszukiwania naukowe i egzystencjalne, pragnienie zapobieżenia podobnym granicznym doświadczeniom u innych i udzielanie im wsparcia.
Kto będzie czytelnikiem tej książki? Niewątpliwie osoby, dla których obecność przy umierającym człowieku jest trudnym, ale oczywistym zadaniem. Osoby, które podejmują się edukacji społecznej w tak ważnym obszarze i zabiegają o wysoką jakość komunikacji. Studenci ukierunkowani na pomoc cierpiącemu człowiekowi w wymiarze medycznym, pielęgnacyjnym czy wychowawczym. Wreszcie ci, którzy znajdują się w trudnej sytuacji życiowej, podobnej do tej, której doświadczyła Autorka. Oby i oni potrafili przejść swoja drogę poszukiwania odpowiedzi na niełatwe pytania i odnaleźć sposoby wspierania innych cierpiących.
dr hab. Grzegorz Godawa, prof. UPJPII
Agnieszka Janiak, kulturoznawczyni i filolożka, adiunktka na Wydziale Studiów Stosowanych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu, prowadziła badania na Stanford University, wykładała w John Ernest Foundation w Kalifornii. Jej zainteresowania badawcze – tanatoedukacja, komunikacja w sytuacjach trudnych, a także terapeutyczne funkcje pisania – są wynikiem doświadczeń życiowych i praktyki społecznej.
Czerpiąc z istotnego wkładu Wilfreda Biona i Donalda Meltzera w rozwój psychoanalizy, w swojej książce Niezbadane rejony życia psychicznego. Wyprawy Wilfreda Biona i Donalda Meltzera Avner Bergstein omawia i bada kliniczne implikacje dzieła tych analityków zarówno obejmując świeżym spojrzeniem niektóre z ich koncepcji, jak i ilustrując je prezentowanym szczegółowo materiałem klinicznymz analiz dzieci, nastolatków i dorosłych.Psychoanaliza w swej istocie dąży do poznania prawdy. Jednak często okazuje się, że prawdy emocjonalnej nie sposób ani poznać, ani przekazać za pomocą słów. Ów niewysłowiony obszar psychiczny znajduje się w samym centrum psychoanalitycznych wysiłkówBiona i Meltzera.Prace Biona odzwierciedlają jeden z etapów w ewolucji psychoanalizy, poszerzając zakres pracy klinicznej o rejony psychiczne, które wydawały się niedostępne. Natomiast Meltzer wysyca Bionowskie myślenie oryginalnymi pojęciami piękna i estetyki, nadając mu poetycki i liryczny wydźwięk.Pisząc przejrzyście, Avner Bergstein integruje miejscami bardzo teoretyczne myślenie Biona z codzienną praktyką kliniczną, czyniąc jaśniejszymi jego skondensowane i wieloznaczne stwierdzenia oraz sprawiając, iż stają się one przystępne i użyteczne kliniczne.
Człowiek, choć istotnie uwarunkowany strukturami społecznymi, dąży wszelkimi możliwymi sposobami, by wyrażać siebie, mainfestować swoje kompetencje, eksponować własne potrzeby. Mimo, że jest bytem silnie relacyjnym, jego dążenia są wybitnie zindywidualizowane, co przejawia się także w jego ukierunkowaniu na religię czy moralność. Dzieje się tak szczególnie wyraziście w ostatnim czasie, co słusznie można określić jako zjawisko noszące znamiona megatrendu społeczno-kulturowego.Studium socjologiczne to materiał zaplanowany, uporządkowany w przejrzystej formule treściowej i przygotowany jako przyszła monografia socjologiczna.Fragment recenzji dr hab. Pawła Prufera, prof. AJP
Książka stanowi opis lokalnej społeczności potomków Polaków przymusowo przesiedlonych w 1936 roku z terenów Ukraińskiej SSR do północnego Kazachstanu. Polscy spiecpieresieleńcy po upadku ZSRR, w sytuacji braku efektywnych działań polskich elit politycznych, podjęli różnorodne próby repatriacji w ramach nie tylko polskiego, lecz głównie rosyjskiego i niemieckiego systemu powrotu. Wielomilionowa skala i szeroki zakres geograficzny samego procesu dają autorowi podstawy do twierdzenia o odrębności socjologii powrotu do grupy własnej na tle innych kierunków migracyjnych.
Never at Home. The Sociology of Returns to the Own Group After the Fall of the USSR on the Example of the Polish Community in Kazakhstan Settling Down in Russia, Germany and Poland Within Governmental Repatriation Systems
The book describes the local community of the descendants of the Poles who, in 1936, were forced to relocate from the Ukrainian SSR to Northern Kazakhstan. After the fall of the USSR, when the Polish political elites did not take effective steps, the so-called Polish spiecpieresieleńcy made various attempts to repatriate not only within the Polish, but also Russian and German repatriation systems. The multimillion scale and the wide geographical range of the process itself give the author grounds for claiming that the sociology of returns to the own group against the background of other migration directions was clearly distinct.
Jedzenie i inne rzeczy to poszerzenie socjologicznej perspektywy patrzenia na jedzenie oraz systemy żywnościowe. Ewa Kopczyńska ujawnia aktorów, którzy uczestniczą w praktykach konsumpcyjnych i tym samym determinują naszą jedzeniową codzienność. Wskazuje granice, wyzwania i potencjał zmiany społecznej dokonującej się w sferze jedzeniowych stylów życia. Wyjaśnia, na czym polega polityczny charakter zrzeszeń, które nieustannie zawiązują i reorganizują się wokół jedzenia. Książka nie daje odpowiedzi na pytanie, dokąd zmierza system żywnościowy. Proponuje natomiast narzędzia do namysłu i działania na rzecz pożądanych scenariuszy zmiany.Przedstawione studia przypadku to naprawdę solidna teoria aktora-sieci (Actor-Network Theory ANT). Autorka umiejętnie i zarazem krytycznie posługuje się narzędziami tej koncepcji. Konsekwentnie pozostaje na gruncie ontologii ANT. Wiąże ze sobą sferę mikro i makro, śledzi translacje, pokazuje, jak działają aktorzy. Jednocześnie trzyma się blisko danych, więc nie jest to ANT spekulatywna, ale ugruntowana. Wreszcie nie ucieka od polityczności trzech badanych kolektywów. Jedzenie jest tu polityką uprawianą innymi środkami.Z recenzji wydawniczej dr. hab. Łukasza Afeltowicza, prof. AGH
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
