Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Metodyka Pracy Socjalnej to uzupełnienie serii wydawniczej Biblioteka Pracy Socjalnej, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Difin. Przedstawiana seria za punkt wyjścia w pracy socjalnej stawia sobie koncentrację na warsztacie metodycznym, którym powinna się posługiwać osoba profesjonalnie pomagająca ludziom.
Prezentowana książka przedstawia warsztaty dotyczące: rozwijania umiejętności społecznych, empatii, umiejętności komunikacyjnych, antydyskryminacji, umiejętności rodzicielskich/wychowawczych. Publikacja adresowana jest do osób kształcących przyszłych przedstawicieli helping professions, tj. pracowników socjalnych, asystentów rodzin, pedagogów, psychologów, opiekunów osób starszych i z niepełnosprawnościami, a także przedstawicieli zawodów medycznych (pielęgniarki, fizjoterapeuci, lekarze).
Patronat: Doradca w Pomocy Społecznej, ops.pl, Praca Socjalna, Polska Federacja Związkowa Pracowników Socjalnych i Pomocy Społecznej.
W serii Metodyka Pracy Socjalnej:
1. Kompetencje pracowników socjalnych. Warsztaty
2. Praca socjalna z osobami w kryzysie bezdomności, opuszczającymi jednostki penitencjarne, uzależnionymi
3. Praca socjalna z osobami starszymi, z chorobami otępiennymi i ich rodzinami
4. Praca socjalna z osobami z niepełnosprawnościami, bezrobotnymi, z zaburzeniami psychicznymi
5. Dziecko w rodzinie. Kontekst prawno-metodyczny
W ostatnich latach zauważalny jest szybki wzrost osób starszych w populacji. Również ma to miejsce w Polsce. Wg danych GUS, w roku 2018 osób starszych było w populacji ok. 25%. Dla porównania w roku 2010 ok. 20%. Zwiększanie się liczby osób starszych sprawia, że coraz więcej osób jest zaangażowanych nie tylko w towarzyszenie im na co dzień, zaspokajanie potrzeb specyficznych dla starszego wieku, ale również w specjalistyczną opiekę. Okres starości ma swoje pozytywne strony ale również negatywne. Do tych ostatnich zaliczane są przede wszystkim problemy zdrowotne, w tym problemy zdrowia psychicznego.Proponowana książka poświęcona jest zdrowiu psychicznemu osób starszych, a także doświadczanym problemom. W części teoretycznej omówione zostały dane dotyczące najczęściej spotykanych problemów zdrowia psychicznego w wieku starszym, czynniki ryzyka oraz czynniki chroniące zdrowie psychiczne, a także metody psychologicznej pomocy. W części empirycznej zostały przedstawione wyniki badań przeprowadzonych wśród ponad 300 polskich seniorów, a dotyczące nasilenia różnych problemów zdrowia psychicznego. Uwzględniono różne problemy funkcjonowania, tzn. poznawcze, emocjonalne, społeczne. Porównano to jak sami seniorzy widzą swoje problemy i to jak oceniają ich funkcjonowanie osoby dobrze ich znające. Zastosowane narzędzia oceny pozwalają wieloaspektowo spojrzeć na funkcjonowanie osób starszych, a także uwzględnić szereg korelatów stanu funkcjonowania.
Metodyka Pracy Socjalnej to uzupełnienie serii wydawniczej Biblioteka Pracy Socjalnej, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Difin. Przedstawiana seria za punkt wyjścia w pracy socjalnej stawia sobie koncentrację na warsztacie metodycznym, którym powinna się posługiwać osoba profesjonalnie pomagająca ludziom.
Prezentowana książka opiera się na stosowaniu w działaniu różnych metod i narzędzi, np. dialogu motywującego, podejścia skoncentrowanego na rozwiązaniach, kontraktu czy genogramu. W publikacji zostały wskazane obszary do pracy oraz zasoby, które można wykorzystać w pracy z konkretną osobą potrzebującą wsparcia i pomocy w poradzeniu sobie z trudną sytuacją życiową. Książka adresowana jest do osób kształcących przyszłych przedstawicieli helping professions, tj. pracowników socjalnych, asystentów rodzin, pedagogów, psychologów, streetworkerów oraz innych profesjonalistów pracujących na co dzień z osobami borykającymi się z różnego rodzaju problemami i kryzysami.
W serii Metodyka Pracy Socjalnej:
1. Kompetencje pracowników socjalnych. Warsztaty
2. Praca socjalna z osobami w kryzysie bezdomności, opuszczającymi jednostki penitencjarne, uzależnionymi
3. Praca socjalna z osobami starszymi, z chorobami otępiennymi i ich rodzinami
4. Praca socjalna z osobami z niepełnosprawnościami, bezrobotnymi, z zaburzeniami psychicznymi
5. Dziecko w rodzinie. Kontekst prawno-metodyczny
Książka proponuje nowe podejście do konfliktów społecznych. Wszystkie dotychczasowe publikacje skupiają uwagę na tym, jak rozwiązywać konflikty i jak nimi zarządzać. Prezentowana praca w centrum uwagi stawia problem zapobiegania konfliktom na różnych poziomach życia społecznego. Systemowe zapobieganie konfliktom społecznym polega na kształtowaniu takich reguł ładu społecznego, które nie będą dopuszczać do powstawania konfliktów „niepotrzebnych”. Nie oznacza to, że zjawisko konfliktów uda się całkowicie wyeliminować z życia społecznego, lecz pewne funkcje realizowane przez konflikty w obrębie społeczeństwa mogą być osiągnięte bez użycia przemocy i przymusu. Każdy konflikt jest rodzajem pułapki społecznej i dlatego ważne jest znalezienie sposobów jej unikania.
Książka skierowana jest do przedstawicieli nauk społecznych, osób i instytucji zajmujących się rozwiązywaniem problemów społecznych, kształtowaniem polityk publicznych, kadry menedżerskiej, związkowców, aktywistów ruchów społecznych, studentów nauk społecznych, a także osób, które w swym życiu uwikłane zostały w jakieś konflikty.
Położenie nacisku na zjawisko zapobiegania konfliktom społecznym i konsekwentna analiza owego fenomenu świadczą o nieszablonowym charakterze pracy na gruncie polskiej socjologii.
dr hab. Piotr Wróblewski, prof. UŚ (z recenzji) Autor proponuje, aby rozumienie władzy widzieć nie tylko w postaci przymusu i narzucania woli, a konflikt tylko jako instrument wprowadzania zmian społecznych. Wtedy problem zapobiegania konfliktom nie będzie spychany na margines refleksji naukowej i traktowany jako przejaw myślenia utopijnego. dr hab. Arkadiusz Jabłoński, prof. KUL (z recenzji)
Constance Cumbey jako pierwsza na świecie opisała w 1983 roku ruch Nowej Ery wskazując na jego cele stworzenia globalnego rządu, globalnego zarządzania, wprowadzenia nowej rasy nadludzi, przeprowadzenia masowej depopulacji, zniesienia gotówki oraz powołania nowej globalnej religii i mesjasza.
W tamtym czasie programy Nowej Ery przeniknęły do wojska, jednostek siłowych, korporacji, edukacji, rozrywki, struktur rządowych czy monoteistycznych religii, modyfikując je od wewnątrz i przygotowując ludzi na nadchodzące drastyczne zmiany będące częścią globalnej rewolucji budującej Nowy Porządek Świata. Program ten był wspierany przez wpływowych miliarderów, wielkie firmy i organizacje takie jak ONZ czy Klub Rzymski, budujące zręby systemu globalnej kontroli.
Równolegle przywódcy Nowej Ery promowali wschodni mistycyzm, prądy kontrkulturowe, psychodeliczne narkotyki, modernistyczny synkretyzm atakując monoteistyczne religie, dążąc do wprowadzenia około 2025 roku zrębów nowej globalnej religii, by ostatecznie przeprowadzić globalne lucyferyczne inicjacje i zrealizować całą serię apokaliptycznych celów.
Obecnie, niemalże wszystkie fundamentalne założenia ruchu zostały zmaterializowane a wszechobecne tęcze i jednorożce będące głównymi symbolami ruchu oznajmiają nadejście ostatecznego rozwiązania.
Obyczaje czy maniery, których przestrzegali nasi dziadowie, nijak się mają do współczesnej rzeczywistości. Jak dziś powinien zachowywać się prawdziwy dżentelmen? Co jeszcze niedawno było pożądanym zachowaniem, a dziś traktowane jest jako gafa? I odwrotnie, nad czym dawniej dobrze wychowany osobnik nie byłby w stanie przejść, nie oburzając się, a obecnie jest to standardem w relacjach między ludźmi?
A co jeśli przyjrzymy się reprezentantom naszego państwa? Czy politycy wiedzą, co im przystoi? Autor ma co do tego wątpliwości, a przykładów nie trzeba długo szukać: „Do dobrych obyczajów, jak sądzę, należy także rzeczowe odpowiadanie na zadane pytania. Tej umiejętności nie posiadło wielu polityków”.
Trzymasz w rękach zbiór felietonów publikowanych w „Powiatowej Gazecie Drawskiej” przez Michała MICHA Heppnera od 2013 roku. Książka ta to nie tylko opis zasad zachowania się w różnych okolicznościach. To również kronika zdarzeń, których my, Polacy, jesteśmy świadkami każdego dnia.
Marzena Sasnal przybliża sylwetkę polskiego specjalisty pracującego w Dolinie Krzemowej, światowym centrum zaawansowanych technologii. Celem przeprowadzonych przez autorkę badań i analiz było pogłębienie wiedzy na temat sytuacji zawodowej i życiowej wysoko wykwalifikowanych migrantów przybyłych do Stanów Zjednoczonych wraz z najnowszą falą migracji: ich doświadczeń migracyjnych, trudności oraz wyzwań, jakim na co dzień stawiają czoła, a także możliwości wynikających z życia na obczyźnie.
To pierwszy portret zbiorowy polskich specjalistów zatrudnionych w Dolinie Krzemowej. Dotarcie do zapracowanych, dobrze wykształconych pracowników byłoby trudne dla krajowych socjologów. Autorka przedstawia się jako insiderka środowiska, które badała. Dzięki swojej pozycji mogła nie tylko dotrzeć (…) do respondentów, ale też zdobyć ich zaufanie i przekonać do udzielenia obszernych wywiadów. (…) Książka napisana jest w sposób lekki i przystępny.
Z recenzji wydawniczej prof. Anny Sosnowskiej
Marzena Sasnal, doktor nauk społecznych, socjolożka, badaczka. Interesuje się migracjami oraz metodologią badań społecznych (w tym integracją metod jakościowych i ilościowych). Pracuje na Uniwersytecie Stanforda, gdzie zajmuje się interdyscyplinarnymi projektami badawczymi z zakresu nauk społecznych, edukacji i zdrowia publicznego. Od wielu lat mieszka w słonecznej Kalifornii.
Ze wstępem Janiny Ochojskiej-OkońskiejNigdy wcześniej nie istniało tak wiele instytucji niosących pomoc. Karawana organizacji humanitarnych wraz z podążającymi ich śladem gwiazdami muzyki pop, aktorami, politykami i dziennikarzami sunie po planecie, przesuwając się od obszaru dotkniętego kryzysem do strefy wojennej, od przepełnionych obozów dla uchodźców, wzdłuż punktów dystrybucji żywności na obszarach dotkniętych głodem, do zbombardowanych wiosek i domów dziecka dla sierot wojennych.Niesienie pomocy stało się przemysłem, w którym obraca się miliardami, walczy o jak największy udział w rynku i robi wszystko, by uprzedzić konkurentów. A pomocy udziela się, nawet jeśli pieniądze i towary zasilają kasy wojenne walczących stron. Czy więc organizacje humanitarne mogą twierdzić, że są neutralne? Czy powinny pomagać, jeśli pomoc dociera tylko do najwyżej postawionych, ginie w sidłach korupcji albo przedłuża walki? Co jest na dłuższą metę bardziej okrutne pomagać czy pozwolić krajowi się wykrwawić albo samemu stanąć na nogi? Kiedy zasady humanitarne przestają być etyczne?Karawana kryzysu to trafna, a jednocześnie szokująca analiza działalności międzynarodowej pomocy humanitarnej. Od Półwyspu Bałkańskiego po Darfur, od Somalii po Afganistan.""To książka o tym, jak nie powinno udzielać się pomocy i jakie zagrożenia związane są z jej masowością."" Janina Ochojska-Okońska""Książka przerażająca, obnażająca patologie, do których dochodzi, gdy szlachetne chęci zamieniają się w pomocowo-medialny przemysł. Zostawia czytelnika z fundamentalnymi pytaniami, na które nie ma 'prawidłowej odpowiedzi."" Anna Wacławik-Orpik""Ta książka jednocześnie wywołuje halucynacje i otrzeźwia."" Paul Scheffer""Znakomicie napisana, bardzo przygnębiająca i niszczycielska książka. Ważne, aby przeczytali ją ludzie odpowiedzialni za niesienie pomocy i wyciągnęli z niej wnioski."" Ryszard Kapuściński
Studia zawarte w monografii ukazują społeczności dwóch wyludniających się, peryferyjnych miasteczek: Murafy na ukraińskim Podolu, gdzie wśród prawosławnych zamieszkują od wieków rzymscy katolicy, oraz Białego Boru, gdzie po drugiej wojnie światowej osiedlono deportowanych z Bieszczad grekokatolików. Dla obu mniejszości wyznaniowych religia pozostaje ważnym zwornikiem tożsamości, a ich życie nadal koncentruje się wokół świątyń. Murafscy katolicy, wraz ze zmianą języka liturgii i modlitwy, odrzucają bagaż pamięci, który łączył ich z polską tradycją. Grekokatolicy w Białym Borze konstruują swoją ukraińską tożsamość wokół traumy przesiedleń, w opozycji wobec prawosławia. Ich etnoreligię przezwycięża mistyka zaprojektowanej przez Jerzego Nowosielskiego cerkwi, nawiązującej do wzorów starochrześcijańskich. W kontrze do niej wyrastają w okolicy kopulaste cerkiewki, wznoszone przez niezadowolonych z modernizacji wiernych. W Murafie starsze pokolenie rzymskich katolików pozbawiono części lokalnej, polskiej tradycji, a wraz z nią części tożsamości. Jednak murafska parafia pozostaje ogródkiem Matki Boskiej objętym Bożą ochroną, w przeciwieństwie do bardziej zsekularyzowanego i zróżnicowanego świata białoborskich grekokatolików, którzy postrzegają się jako lud bez ojczyzny, a swoje główne dziedzictwo upatrują w języku i liturgii.
Monografia Budowanie pokoju w środowisku konfliktowym na przykładzie Afganistanu. Efektywność działań społeczności międzynarodowej dotyczy efektywności, wysiłku i wpływu wybranych aktorów społeczności międzynarodowej na budowanie trwałego pokoju w rejonie postkonfliktowym oraz przedstawia, w jaki sposób wysiłki te są kontestowane w debatach parlamentarnych. Autor opracowania skonfrontował pewną wizję skuteczności oraz efektywności w zarządzaniu konfliktem i interwencją (która jest podzielana w ramach architektury instytucjonalnej analizowanych aktorów: Unii Europejskiej i dwóch państw narodowych, członków NATO – Polski i Wielkiej Brytanii) ze społeczno-polityczną interpretacją i oceną tych wysiłków, a także ich realnym wpływem na sytuację. Za kontekst konfliktu asymetrycznego posłużyły realia Afganistanu w latach 2005–2015. „Marcin Zubek z jednej strony omówił strategię zarządzania konfliktem w ramach interwencji w Afganistanie, a z drugiej w intrygujący sposób pokazał to zaangażowanie z perspektywy debat parlamentarnych w Unii Europejskiej, Polsce i Wielkiej Brytanii. Praca jest niezmiernie interesującym studium politologicznym, ponieważ autor bardzo dobrze wywiązał się z trudnego zadania pokazania oceny, a zarazem kontestacji w recepcji zaangażowania społeczności międzynarodowej z perspektywy debat parlamentarnych. Po pierwsze, nakreślił główne wątki debat w ramach parlamentów narodowych, co szczególnie istotne – w kontekście kontestacji politycznej oraz oceny zaangażowania w Afganistanie członków NATO: Polski i Wielkiej Brytanii. Po drugie, świetnie nakreślił perspektywę ponadnarodową w kontekście efektywności działań społeczności międzynarodowej w Afganistanie. Ujęcie Marcina Zubka to nie tylko studium politologiczne, lecz także z zakresu studiów nad bezpieczeństwem. Autor bardzo trafnie zdiagnozował złożoność zarządzania interwencją w warunkach konfliktu asymetrycznego w Afganistanie. W niezwykle interesujący sposób udało mu się uchwycić i pokazać dwie perspektywy zaangażowania społeczności międzynarodowej w tym kraju. Jedną z nich są debaty parlamentarne, a drugą – dogłębna analiza interwencji zarządzanej w ramach NATO i prowadzonej w złożonych warunkach konfliktu asymetrycznego w niezwykle trudnej sytuacji w Afganistanie. Monografia uzupełnia poważną lukę w badaniach nad problematyką konfliktów asymetrycznych. Dodatkowo Autor zaproponował intrygujące spojrzenie z perspektywy parlamentarnej, co pozwala lepiej zrozumieć konteksty polityczne i motywy procesów decyzyjnych w państwach zaangażowanych w misję stabilizacyjną w Afganistanie w latach 2005–2015”. Z recenzji prof. dra hab. Radosława Fiedlera
Niniejsza jubileuszowa monografia wydana została z okazji 10-lecia funkcjonowania w Polsce osobnej dyscypliny naukowej, jaką są nauki o bezpieczeństwie. Jej pierwsze strony poświęcamy wspomnieniu o osobie blisko związanej z tematyką podejmowaną w tej publikacji dr. hab. Bolesławie Sprengelu, który odszedł od nas w październiku 2020 roku.
Opinie o kryzysie małżeństwa i rodziny słychać z wielu stron: formułują je kościoły, rządy, partie polityczne, różnego typu organizacje. W 2014 roku pogląd taki wygłosił papież Franciszek; w 2020 roku Kongres USA na swojej stronie internetowej domagał się od rządu polityki wspierającej małżeństwa w obliczu trwającego od dekad spadku ich liczby; w tym samym roku ekspertka konserwatywnego polskiego think tanku Klub Jagielloński stwierdziła, że obecnie małżeństwa boimy się bardziej niż rozwodu; instytucja badawcza Pew Research Center przekonuje ponadto, że 25 procent milenialsów – czyli osób urodzonych w latach 80. i 90. XX wieku – nigdy nie zawrze związku małżeńskiego, co jest najwyższym wskaźnikiem w historii. Zanim jednak zaczniemy bić na alarm i z niepokojem pytać o los społeczeństw, warto zadać jedno proste pytanie: o jakim małżeństwie w ogóle się mówi? Jaki typ związku jest w kryzysie? Papieżowi Franciszkowi, Kongresowi USA, Klubowi Jagiellońskiemu i milenialsom (prawdopodobnie) chodzi o relację łączącą dwie osoby, bo w kręgu kultury judeochrześcijańskiej ten rodzaj małżeństw uchodzi za jedyny dopuszczalny prawnie i moralnie. Należy wszelako mieć świadomość, że w momencie, gdy ogłasza się stan pogotowia dla monogamii, inne typy małżeństw mogą się mieć bardzo dobrze. Ludzka kreatywność nie ogranicza się bowiem – o czym traktuje ta książka - do jednego modelu małżeństwa.
Andrzej Koraszewski - socjolog i dziennikarz, wieloletni zastępca redaktora naczelnego Polskiej Sekcji BBC, publicysta paryskiej „Kultury”. Życie zawodowe rozpoczął od pracy jako wychowawca niepełnoletnich z wyrokami za drobne przestępstwa. Przez 27 lat mieszkał w Szwecji i w Wielkiej Brytanii. Po przejściu na emeryturę osiadł w Dobrzyniu nad Wisłą, gdzie przez ponad dziesięć lat współpracował z tamtejszym gimnazjum, prowadząc kółko dziennikarskie i szkolną gazetkę Ta książka jest plonem rozmów z młodymi ludźmi. Przez całe życie miałem kontakt z młodzieżą, czasem formalny, czasem nieformalny, z osobami z wielkich miast, miasteczek i wsi, w Polsce, w Szwecji, i w Anglii. Nie spotkałem nastolatka, który nie zadawałby sobie pytania, czy człowiek jest dobry, czy zły, czym właściwie jest dobro, czym jest zło. Dostawali gotowe odpowiedzi od dorosłych, ale zawsze szukali własnych. Tak było, tak jest i tak będzie. Opowiadam tu o moim doświadczeniu, podsuwam nieśmiałe propozycje, gdzie patrzeć, czego szukać. Dużo się dziś pisze o etyce w szkole. Czy ta mała książeczka może się przydać nauczycielom tego przedmiotu? Nie wiem, mam nadzieję, że niektórzy zechcą to sprawdzić z samej ciekawości. Czy sięgną po nią rodzice dorastających dzieci? Bardzo bym tego chciał. Piszę tu o ewolucji naszej moralności. Niewiele może nam o niej powiedzieć paleontologia, czy genetyka, być może najwięcej dowiadujemy się o tej przemianie od żyjących obok nas zwierząt. Czy mam rację? Nikt nie ma sto procent racji. Fragment I Czy znam odpowiedź na pytanie, skąd się wzięło dobro i zło? Jeśli odpowiem, że są produktem ewolucji, to z pewnością nie będzie to kłamstwem, ale czy jest to pomocne w zrozumieniu tego, że i dobro, i zło siedzi w nas, że rodzimy się ze skłonnościami do agresji i przemocy, a równocześnie ze skłonnościami do opiekuńczości i przyjaźni, że dzielimy te wrodzone skłonności z innymi zwierzętami? Fragment II Ewolucja, dzięki której powstawały coraz bardziej złożone organizmy, „musiała” je wyposażać w centrum zarządzania. Mózg, zarówno nasz, jak i innych zwierząt, przyjmuje sygnały ze środowiska i przeprowadza analizy stopnia zagrożenia. Złem jest krzywda drugiej istoty, ale rozumiemy, że krzywdzimy przez empatię, przez współczucie, które wyrasta z naszego własnego lęku przed bólem. Druga istota staje się lustrem naszego ja. Nie krzywdzę, bo nie chcę być krzywdzony. Nie krzywdzę, bo rozumiem, że jego czy jej ból jest taki sam jak mój.
Opracowanie zawiera artykuły naukowe o zróżnicowanej problematyce nawiązującej do tytułu publikacji, nadesłane przez uczonych reprezentujących różne ośrodki akademickie. Aby przestudiować różne aspekty związku człowieka i społeczeństwa, Autorzy odwołują się do kwestii teoretycznych i metodologicznych, przyjmują perspektywę bardziej ogólną, przeglądową, ale i szczegółową, analizują wydarzenia przeszłe, bieżące, a nawet podejmują próbę prognozy przyszłości. Problemy badawcze dotyczą między innymi kwestii prawno-politycznych, relacji międzynarodowych oraz mniejszości narodowych i etnicznych, stosunków państwokościół, biografistyki polonijnej oraz życia społeczno-politycznego na emigracji, partii i systemów partyjnych, roli Polski w Unii Europejskiej czy funkcjonowania samorządu terytorialnego.
W swojej książce Michał Narożniak opisuje tradycyjne i nowoczesne systemy pracy, dialogu społecznego czy mentalności, które przenikają ze sobą do takiego stopnia, że ich rozgraniczenie staje się niemal niemożliwe. Swoje rozważania podpiera konkretnymi przykładami z XIX-wiecznych osad górniczych na Kielecczyźnie. Dla autora kluczowe stają się związki między nowoczesnością a tradycyjnymi systemami społecznymi feudalizm współistniejący z kapitalizmem, praca pańszczyźniana z najemną, gospodarka naturalna z pieniężną. Ponadto w książce nie zabraknie analizy zachowań ludzi, ich biologicznych warunków życia i kształtujących się w nich mechanizmów oporu i przetrwania.
Książka rzuca światło na aktualne dyskusje dotyczące procesów kształtowania się klas społecznych w Polsce, tego, czy i na ile pozycja społeczna wiąże się ze sposobem, w jaki żyjemy: Co lubimy, gdzie bywamy, co nas interesuje? Kto słucha muzyki poważnej, a kto disco-polo? Kto łączy skrajne upodobania? Czy awans społeczny wywołuje zmianę preferencji i nawyków? Czy pochodzenie społeczne ma znaczenie dla tego, co nam się podoba, a może ważniejsza jest szkoła? Odpowiedzi na te oraz wiele innych pytań znajdzie czytelnik w tej książce. Lektura adresowana jest do przedstawicieli nauk społecznych z takich dyscyplin jak socjologia, antropologia, kulturoznawstwo, psychologia czy pedagogika i do wszystkich zainteresowanych społecznym życiem muzyki. (…)
Mocne strony książki to: solidny warsztat metodologiczny, wszechstronność analiz (od preferencji do praktyk), podejmowanie nowych wątków, takich jak przenikanie się kultur klasowych na skutek ruchliwości społecznej czy wzorów zawierania małżeństw, swoboda w korzystaniu z najnowszych badań z obszaru stratyfikacji kulturowej.
dr Michał Cebula, Uniwersytet Wrocławski
Autorzy operują kategoriami pojęciowymi dobrze osadzonymi w zebranym materiale badawczym. Wskaźniki operacyjne i ich wykorzystanie są znakomicie statystycznie weryfikowane a wyprowadzane tezy nie budzą zastrzeżeń na poziomie spójności i rzetelności analizy. (…) Zaletą zebranego materiału empirycznego jest losowa reprezentatywność danych zgromadzonych na próbie 2007 osób w wieku od 15 roku życia.
dr hab. Adam Bartoszek, prof. Uniwersytetu Śląskiego
Autorzy podejmują próbę antropocentrycznego ujęcia bezpieczeństwa kulturowego człowieka w kontekście kryzysu jego tożsamości. Prezentowana praca zawiera wiele ważnych i interesujących analiz tego zagadnienia w ujęciu systemowym. Jednym z problemów podejmowanych w publikacji jest człowiek funkcjonujący w procesie zmiany społecznej. Główna płaszczyzną rozważań są procesy wpisane w ponowoczesność, takie jak: modernizacja społeczna, kultura masowa czy cyberkultura. Procesy globalizacji uwypuklają narcystyczną (egoistyczną) naturę człowieka, objawiającą się odrzuceniem dotychczasowych reguł, wartości i sposobów zachowania.
Jest to praca o przejrzystej strukturze, napisana komunikatywnym językiem, wskazującym na dogłębną znajomość omawianych zagadnień. Treści zostały przedstawione z zachowaniem logiki wywodu. Publikacja prezentuje wysokie walory epistemologiczne i stanowi logicznie ułożoną oraz spójną całość. Z pewnością uzupełni deficyt analizy istotnych problemów dotyczących bezpieczeństwa kulturowego człowieka, jego tożsamości i egzystencji.
W trzecim tomie pracy zbiorowej Paryż, Londyn, Monachium, Nowy Jork. Powrześniowa emigracja na mapie kultury nie tylko polskiej autorzy skupili się na indywidualnej (artystycznej, pisarskiej, naukowej) oraz instytucjonalnej działalności kobiet reprezentujących powrześniowe wychodźstwo, podjęli także interesujący wątek kobiet, które funkcjonowały jako osoby twórcze w cieniu wybitnych czy uznanych mężczyzn (mężów, życiowych partnerów), nierzadko również realizowały się w męskim środowisku zawodowym. Podjęcie tematu udziału kobiet w życiu emigracyjnym i wpływu na kształt tego życia wypełni istotną lukę w badaniach nad dziedzictwem Polaków i Polek żyjących zarówno w diasporze, jak i poza nią – po drugiej stronie żelaznej kurtyny.
Introduction1. Memory and recognition in biographical and narrative research orientation2. The recognition deficit as an enduring identity experience. Road narrative.3. Memory and oblivion in working on one's own identity. Ida's narrative4. Memory and time versus ontological (in)security of contemporary manEnding. The pedagogy of recognition as a practice that integrates the narrative of our community.The content of the presented book is a fight for memory and recognition. It is therefore a book about these human activities, those social practices that are today often treated as fundamental to the existence of society, as essential for its development and change. The fight for recognition is therefore today the way in which our freedom, our individual and community autonomy is revealed. It is our chance for emancipation. It is for these reasons that it has become the subject of this book. It has been described and interpreted on the basis of the narratives I have listened to and recalled in the book. These are two kinds of narratives. Due to the relationship that exists between the category of recognition and the concept of identity, I have made the notions proposed by Alasdair MacIntyre: individual narrative and community narrative, an important context for my research. Based on these categories, I try to show how important and why so important for us today is identity, working on it, and the effort to constantly biographically construct it. I also try to describe the place of narration among identity consolidation practices, i.e. those activities which, in the changing contemporary reality, provide (or try to provide) the individual with a subjective sense of continuity and duration.
Nie ma bardziej traumatycznego przeżycia, niż śmierć współmałżonka. Psychologia traktuje tę sytuacją jako najwyższą miarę możliwego stresu.Wiara chrześcijańska pociesza: ""Kto wraca do Boga, pozostaje we wspólnocie Bożej rodziny, tyle tylko, że jest tam wcześniej od nas"". (św. Hieronim).""Wdowieństwo"", czy ""stan wdowi"" oznacza sytuację emocjonalną i prawną pozostałego przy życiu małżonka po śmierci drugiego małżonka.W samej Polsce wdowy stanowią ogromną grupę społeczną liczącą 2,5 mln kobiet (na 430 tys. wdowców). Najczęściej są to kobiety w wieku senioralnym, ale około 30% z nich, to kobiety mające mniej niż 60 lat. Poszukują swego nowego miejsca w życiu, niosąc w sobie ogromną samotność.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
