Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Pracę naukową „Grunwald w świadomości społeczeństwa polskiego w drugiej połowie XIX i w XX wieku” oceniam jako potrzebną i ważną w dorobku współczesnej historiografii. Jest ona oryginalnym przedsięwzięciem, zwłaszcza z uwagi na przedstawienie problematyki badawczej w długiej i różniącej się od siebie perspektywie czasowej. Na opracowanie składają się cztery rozdziały, które wnoszą wiele ważnych informacji i często nowatorskich interpretacji. Dr Renata Knyspel-Kopeć dokonała opracowania w sposób kompetentny, krytyczny i wiarygodny, przez co publikacja ma zdecydowanie autorski charakter. Podjęcie tego tematu wymagało od autorki bardzo wielkiej erudycji i z tej próby wyszła ona zwycięsko, bowiem publikację tę cechuje wysoki poziom naukowy.
prof. zw. dr hab. Kazimierz Bobowski
Prezentowana książka jest wynikiem wieloletnich doświadczeń autora związanych z zagadnieniami zastosowania ekonomii i nauk społecznych w podejmowaniu decyzji. Zrozumienie funkcjonowania społeczeństwa jest pomocne w przewidywaniu i ocenianiu możliwych następstw podejmowanych decyzji, i tak jak koniecznym warunkiem prawidłowego używania jakichkolwiek narzędzi jest zrozumienie granic ich używalności, tak warunkiem użyteczności nauk społecznych jest dostrzeżenie granic poznania zmiennej rzeczywistości. Przyjęcie tej reguły zdecydowało o strukturze książki: pierwsze rozdziały są poświęcone trudnościom związanym ze zrozumieniem problemów politycznych, społecznych i ekonomicznych (zwłaszcza w warunkach szybkich zmian), następne cztery zajmują się wybranymi problemami: niebezpieczeństwem politycznym i społecznym wynikającym z nienawiści oraz zagadnieniami związanymi z organizacją państwa, postępem wiedzy i warunkami współżycia społeczeństw.
Materiały zabrane w niniejszym tomie są efektem poszukiwań odpowiedzi na pytania zadane przez organizatorów w ramach realizacji projektu „Społeczeństwo Drugiej Rzeczypospolitej”.
Pierwsze pytanie –w jaki sposób zorganizowany był proces pracy w Polsce okresu międzywojennego i jaki wpływ na model życia społecznego miały instytucjonalne ramy pracy? Drugie – w jakim stopniu jej efekty pozwalały zaspokoić potrzeby i ambicje konsumpcyjne społeczeństwa, określały jego standard życia i model konsumpcji? Oczywiste, że jedna, najdłuższa nawet konferencja nie jest w stanie dać spójnej i udokumentowanej odpowiedzi na tak złożone pytania. Wydaje się jednak, że zaprezentowane w niniejszym tomie teksty zawierają szereg informacji, ustaleń i interpretacji poszerzających naszą wiedzę w tym zakresie.
Nowe technologie, urządzenia mobilne i media społecznościowe zmieniają, udoskonalają, ale i komplikują nasze życie w każdym niemal aspekcie – od kontaktów z przyjaciółmi po sposób, w jaki wybieramy prezydentów. Od tego, jak kierujemy naszym życiem zawodowym, jak wspieramy ważne kwestie i wydarzenia, znajdujemy miłość po sposób wychowywania dzieci.
Rewolucja technologiczna nigdzie się nie wybiera. Nie możemy się przed nią ukryć czy udawać, że nie zmienia naszego życia na tysiące różnych sposobów. Jak więc mamy sobie z tym poradzić? Randi Zuckerberg mierzy się z tym tematem w swojej książce Dot.s(com)plikowane. Operując przykładami ze swojej pracy w Facebooku i doświadczeniami nabytymi później, Zuckerberg zwraca uwagę na możliwości i przeszkody, problemy, ich sposoby rozwiązania w tej nowej internetowej rzeczywistości. Formuuje zasady, konieczne do ogarnięcia i uporządkowania chaosu w naszym połączonym, skomplikowanym, ulegającym ciągłym zawirowaniom życiu w sieci.
„Internet, portale społecznościowe i smartfony – pisze Zuckerberg – dały nam niezwykłe, nowe narzędzia i sposoby komunikowania się, współpracy i współżycia z innymi. Możemy wykorzystywać nowe technologie, by zrozumieć i rozwiązywać stare problemy, które napotykali ludzie i całe społeczności na całym świecie, na długo przed powstaniem Facebooka.”
Dot.s(com)plikowane to bardzo aktualna, nieoceniona i zajmująca książka, która ujawnia, jak przetrwać w jednym kawałku życie w sieci – od usuwania z kulturą z listy byłych znajomych i potęgi crowdsourcingu po zagrożenia wynikające z oznaczania znajomych na zdjęciach. A także jak istotnym jest, uczyć nasze dzieci bezpiecznego korzystania z nowych technologii.
Praca wpisuje się w dynamiczny nurt debaty (zapoczątkowany w latach 90. XX wieku) nad tożsamością współczesnej pedagogiki społecznej w warunkach transformacji ustrojowej, ekonomicznej, społeczno-kulturowej oraz jej wizji prospektywnej w kontekście wielowymiarowej, dynamicznej i permanentnej zmiany typowej dla świata przyszłości.
Adresatami tej publikacji będą pedagodzy, studenci uczelni pedagogicznych, politycy społeczni, praktycy, działacze społeczni, liderzy, animatorzy, uczestnicy form edukacji ustawicznej w zakresie pedagogiki.
Przestrzeń miejska centrów polskich miast staje się w coraz większym stopniu produktem turystycznym, którego stałym elementem są odrestaurowane budynki, pomniki czy też elementy małej architektury w stylu retro. Wszystko to tworzy nowy kontekst dla procesu społecznego konstruowania przeszłości, który w przypadku wielkiego miasta staje się areną sporów politycznych i ideologicznych. Autor analizuje ten proces uwypuklając znaczenie nośników pamięci – tych istniejących od dawna i tych nowych, tworzonych często w formie implantów pamięci, a więc obiektów przypominających swoim wyglądem stare budynki. W wymiarze tożsamościowym książka przedstawia pamięć społeczną Poznania, sposób interpretacji skomplikowanej historii miasta przez jego współczesnych mieszkańców. Ukazuje społeczne zróżnicowania interpretacji przeszłości i wielość sposobów na jaki może ona wpływać na codzienne życie.
Seria wydawnicza "Przywrócić Pamięć" ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911-1939.
Warszawa epoki stanisławowskiej przyciągała wielu żebraków i włóczęgów. Walka z ubóstwem stanowiła wówczas jedno z działań zmierzających do poprawy warunków higienicznych i zdrowotnych miasta. Autorka omawia przyczyny żebractwa i ocenienia skuteczność ówczesnej opieki społecznej, przedstawia skalę ubóstwa i charakteryzuje zbiorowości warszawskich żebraków, a także prezentuje metody i środki walki z żebractwem za rządów kolejnych instytucji centralnych w latach 1764-1795, z uwzględnieniem roli Kościoła w tychże procesach.
W książce przedstawione są wyniki badań przeprowadzonych przez Romana Bielickiego w trzech polskich uczelniach: Akademii Bydgoskiej, Wyższej Szkole Pedagogicznej TMP w Warszawie oraz Elbląskiej Uczelni Humanistyczno-Ekonomicznej. Celem Autora była analiza opinii studentów resocjalizacji o skuteczności oddziaływań korekcyjnych oraz wpływ na tę opinię postrzegania przez badanych czynników kryminogennych (np. kontroli społecznej, sytuacji anomii, poczucia nieegalitarności). Książka przeznaczona jest dla studentów pedagogiki, zwłaszcza resocjalizacyjnej, nauczycieli akademickich oraz osób zajmujących się resocjalizacją skazanych.
"Już sam tytuł książki sugeruje interdyscyplinarne podejście i zainteresowania naukowe Autora. Jego orientacja jest współcześnie preferowana, szczególnie przy rozwiązywaniu problemów o charakterze psychospołecznym. (...) Książka ma dużą wartość poznawczą i praktyczną. Wartość poznawcza wyraża się w założonym przez Autora celu eksplanacyjnym, opisie tego celu świadczącym o wysokim poziomie erudycyjnym. Autor nie ogranicza się tylko do cytowania cudzych myśli, krytycznie poddaje je własnej refleksji naukowej".
Prof. zw. dr hab. Ryszard Parzęcki
Podstawowym celem rozważań podjętych w tej monografii było ustalenie sposobu pojmowania obywatelskości jako płaszczyzny integracji społeczności muzułmańskich ze społeczeństwem polskim na przykładzie Ligi Muzułmańskiej w RP. W wymiarze analiz teoretycznych dotyczył on trzech wiodących zagadnień - integracji, obywatelskości oraz wielokulturowości. Przedstawione analizy wykazały, że w społeczeństwach wielokulturowych, pomimo różnorodności jego modeli, obywatelskość i integracja wzajemnie się uzupełniają. Konieczne jest jednak wyraźne nakreślenie granicy pomiędzy społeczeństwem pluralistycznym a wielokulturowym, pomiędzy wielokulturowością a wieloraką jednokulturowością. Podstawowe dylematy związane z włączaniem imigrantów do społeczeństw przyjmujących w perspektywie wielokulturowości dotyczyły istoty takiego społeczeństwa: niejednoznaczności definiowania i rozumienia wielokulturowości, współistnienia praw jednostkowych i grupowych, spójności społecznej.
Dla społeczeństwa wielokulturowego integracja jest zgodna z jego zasadami oraz optymalnym sposobem na włączenie imigrantów do społeczeństwa przyjmującego. Gwarantuje zachowanie własnej tradycji społeczno-kulturowej przez nowych przybyszów przy wykształceniu się licznych powiązań z nowym miejscem osiedlenia. W przypadku obywatelskości zapewnia ona niezbędną otwartość przy włączaniu imigrantów, umożliwiając jednocześnie zachowanie spójności społecznej. Bycie obywatelem staje się tym samym wartością rdzenną dla tworzących się społeczeństw multikulturowych. Ponadto odwoływanie się do dynamicznego i dwuwymiarowego charakteru integracji sprawia, że obie strony tego procesu, zarówno imigranci jak i społeczeństwo przyjmujące - ulegają przemianom. Taki proces związany jest z wykształceniem się ponadetnicznej definicji nowego-obywatela.
Z Zakończenia
Książka Rafała Siekiery, bazując na osiągnięciach lingwistyki komunikacyjnej, interakcyjnej, kognitywistycznej, zwraca uwagę na stylistykę wybranych gatunków wypowiedzi medialnych o tematyce sportowej. Autor zajmuje się problemami konceptualnymi i tekstotwórczymi ze szczególnym uwzględnieniem komunikacji poprzez metaforę. Okazuje się, że jest to komunikacja bardzo skuteczna, wziąwszy pod uwagę choćby tylko ogromną oglądalność transmisji sportowych w telewizji. Bez komentarza werbalnego straciły by one wiele na swej atrakcyjności. (…)
Praca jest wybitnie dyskursywna, ma wartki tok dowodzenia, zjawiska analizowane są wszechstronnie, problemowo. Częste odwołania do psychologii poznania wzbogacają wartość merytoryczną rozprawy o związki między językiem a poznaniem. (…)
Książka ujawnia walory języka radiowo-telewizyjnych komentatorów sportowych, takie jak barwność, oryginalność sformułowań, silną indywidualizację, kreatywność, emocjonalność.
Z recenzji prof. dr hab. Barbary Greszczuk
Przedmiotem opracowania jest rozwój ludności Łodzi oraz przemiany jej struktur demograficzno-społecznych i przestrzennych od powstania miasta do czasów współczesnych (...) Szczególną uwagę zwrócono na tendencję rozwojową, kierunki i tempo zmian. Analizą objęto pięć okresów: 1) do 1820 r., 2) lata 1820-1918, 3) lata 1918-1945, 4) lata 1945-1989 oraz 5) po 1989 r. (...). Podstawowym celem pracy jest ustalenie prawidłowości rządzących dynamiką, strukturą i zmiennością przestrzenną ludności Łodzi, w warunkach specyficznych dla danych okresów. Istotnym zadaniem badawczym jest też wyjaśnienie kierunków dotychczasowego rozwoju demograficznego i zmian w strukturze ludności miasta, a także ustalenie ich ważniejszych konsekwencji.
Ze Wstępu
Celem niniejszej pracy jest ustalenie czy tureccy imigranci mieszkający w RFN mogą zintegrować się ze społeczeństwem niemieckim, a jeżeli tak, to pod jakimi warunkami. Badania podjęte w rozprawie obejmują procesy migracji i integracji od roku 1961, w którym rządy Turcji i Niemiec podpisały umowę dotyczącą rekrutacji tureckich pracowników, aż do roku 2011. Integracja około trzymilionowej społeczności tureckiej w RFN ze społeczeństwem niemieckim jest jednym z najbardziej aktualnych i ważkich problemów społecznych i politycznych w Niemczech, a jednocześnie stanowi ona ważne zagadnienie dla refleksji naukowej nie tylko w tym kraju. Wynika to z kilku przyczyn. Pytanie o integrację Turków i osób pochodzenia tureckiego w Niemczech jest bowiem jednocześnie pytaniem o możliwość integracji społeczności muzułmańskich w państwach Europy Zachodniej. Stało się ono szczególnie aktualne po zamachach terrorystycznych w Stanach Zjednoczonych 11 września 2001 r., w Madrycie (2004 r.), Londynie (2005 r.) oraz po zamordowaniu przez muzułmańskiego obywatela Holandii reżysera Theo van Gogha, krytykującego islam za wrogi stosunek do zachodnich wartości.
Lektura tej książki pobudza do podwójnego zastanowienia. Najpierw autor uzmysławia nam, w jak wielu kontekstach funkcjonuje pojęcie autorytetu - otwierając oczy na rozliczne wymiary zjawiska i ideologiczne uwikłania użytku, jaki się z niego czyni w języku pedagogów, mediów i polityków. Inspirujące, nie tylko dla politologów, są dociekania dotyczące wyróżników i mechanizmów powstawania, tudzież nadużywania autorytetów politycznych - z zasadniczym pytaniem: czy w ogóle istnieje autorytet polityczny, niesprowadzalny do ideowego, moralnego, merytorycznego.
Z recenzji prof. Dr hab. Mirosława Karwata
Monografia niniejsza jest natomiast próbą syntetycznego przedstawienia nauczania papieża Jana Pawła II o mediach audiowizualnych. Analiza poszczególnych zagadnień została poprzedzona rozdziałem o charakterze wprowadzającym, zawierającym przypomnienie istoty, rodzajów i zadań środków społecznego przekazu, zarys dziejów relacji Kościoła wobec mass mediów, a także syntetyczną prezentację podstawowych założeń teologii środków społecznego przekazu, ze szczególnym zaakcentowaniem jej chrystocentryzmu. Papieskie nauczanie o mediach w dużej mierze odnosiło się do audiowizualnych środków przekazu ze względu na siłę ich oddziaływania.
„Rozwój nowego systemu produkcji kryje w sobie zarodki tak olbrzymiej rewolucji społecznej, że tylko niewielu spośród nas odważyło się ocenić jej znaczenie. Jesteśmy bowiem o krok od rewolucyjnej zmiany w naszych własnych domach” – pisał w 1980 r. Alvin Toffler. Istotnie, ludzkość stała wtedy u progu zmian cywilizacyjnych, związanych z gwałtownym rozwojem Internetu i technologii cyfrowej, które zrewolucjonizowały komunikację między ludźmi, zmieniając także sposób funkcjonowania tradycyjnych środków przekazu: prasy, radia i telewizji.
„Przed trzystu laty, widząc całe rzesze kosiarzy na polach, tylko wariat mógłby marzyć o tym, że wkrótce nadejdą czasy, kiedy pola opustoszeją, a ludzie będą pracować na chleb stłoczeni w miejskich fabrykach” – to znów słowa Tofflera. Nie sposób zastanowić się w tym momencie nad rewolucją, jaka w ciągu tych ostatnich
300 lat się dokonała, także w sferze komunikacji. Powstanie i rozwój prasy masowej, wynalazek filmu, telefonu, radia, telewizji, łączności satelitarnej, komputerów i wreszcie Internetu to ciąg wydarzeń, który sprawił, że współcześnie informacja,słowo, są w stanie okrążyć kulę ziemską w ciągu ułamka sekundy, zaś świat stał się,
według słynnego określenia Marshalla McLuhana, globalną wioską.
Co ciekawe, te zmiany na razie w stosunkowo niewielkim stopniu odbiły się na życiu codziennym (nadal bowiem jeździmy samochodami, a nie bolidami o napędzie rakietowym i spożywamy „normalne” jedzenie, a nie syntetyczne pigułki, które je zastępuje), jednak stopniowo widać w naszym życiu efekty komputeryzacji, miniaturyzacji i digitalizacji. Dotyka to najpierw sfery komunikacji, powoli jednak zaczyna być widoczne także w innych sferach życia. Najbardziej widoczne zmiany można odnotować w sferze zachowań społecznych.
Parafrazując znane powiedzenie, odnoszące się pierwotnie do prasy, można powiedzieć, że nic tak nie ożywia przekazu medialnego jak trup… W dobie komercjalizacji mass mediów oraz traktowania informacji wyłącznie w kategorii towaru i zysku, sensacja oraz rozrywka stały się swoistym paradygmatem wszelkich przekazów medialnych. W świecie mediów, jak i w innych wymiarach rzeczywistości, dokonuje się obecnie zmaganie między – najogólniej mówiąc – dwoma koncepcjami dziennikarstwa oraz przekazu medialnego. Pierwsza, inspirowana w decydującej mierze przez chrześcijańską etykę i hierarchię wartości wynikających z Dekalogu oraz ideałów Ewangelii, za fundamentalne przesłanie odnoszące się do mediów uważa prawdę, dobro i piękno; zdobywanie i przekazywanie informacji służyć powinno człowiekowi, który ma prawo do prawdy, oraz dobru
wspólnemu, by społeczeństwo, zwłaszcza w procesie globalizacji, poszukiwało dróg jedności i tworzenia wspólnoty ogólnoludzkiej. Swoistym przeciwieństwem tak pojmowanych fundamentów dziennikarstwa oraz przekazu medialnego jest sprowadzenie ich wyłącznie do poziomu przedsięwzięć biznesowych.
Parafrazując znane powiedzenie, odnoszące się pierwotnie do prasy, można powiedzieć, że nic tak nie ożywia przekazu medialnego jak trup… W dobie komercjalizacji mass mediów oraz traktowania informacji wyłącznie w kategorii towaru i zysku, sensacja oraz rozrywka stały się swoistym paradygmatem wszelkich przekazów medialnych. W świecie mediów, jak i w innych wymiarach rzeczywistości, dokonuje się obecnie zmaganie między – najogólniej mówiąc – dwoma koncepcjami dziennikarstwa oraz przekazu medialnego. Pierwsza, inspirowana w decydującej mierze przez chrześcijańską etykę i hierarchię wartości wynikających z Dekalogu oraz ideałów Ewangelii, za fundamentalne przesłanie odnoszące się do mediów uważa prawdę, dobro i piękno; zdobywanie i przekazywanie informacji służyć powinno człowiekowi, który ma prawo do prawdy, oraz dobru wspólnemu, by społeczeństwo, zwłaszcza w procesie globalizacji, poszukiwało dróg jedności i tworzenia wspólnoty ogólnoludzkiej. Swoistym przeciwieństwem tak pojmowanych fundamentów dziennikarstwa oraz przekazu medialnego jest sprowadzenie ich wyłącznie do poziomu przedsięwzięć biznesowych.
Przedmiotem zainteresowania niniejszego zbioru esejów i artykułów, powstałych na przestrzeni dwunastu lat jako teksty okolicznościowe, są przede wszystkim ludzie – to, jak żyli, jak działali w świecie i jak oddziaływał na nich czas historyczny. Zebrane w tym tomie osoby są uderzająco różne i nietrudno sobie wyobrazić, że gdyby mogły zabrać głos w tej kwestii, oponowałyby przeciwko zgromadzeniu ich, by tak rzec, w jednym pokoju. Nie łączą ich bowiem talenty ani poglądy, zawody ani środowiska; poza jednym wyjątkiem ludzie ci prawie nie wiedzieli nawzajem o swoim istnieniu. Ale choć reprezentowali różne pokolenia, byli sobie współcześni – oczywiście poza Lessingiem, który jednak w eseju wprowadzającym traktowany jest jako współczesny. Łączy ich zatem czas, w którym wypadło im żyć, świat pierwszej połowy XX stulecia – z jego katastrofami politycznymi, klęskami moralnymi oraz zdumiewającym rozwojem nauki i sztuki. Niektórych z nich to stulecie zabiło, na życie i pracę innych zaś wywarło decydujący wpływ, na kilku nie wpłynęło prawie wcale, a już o nikim z tego grona nie można powiedzieć, by został przez nie uwarunkowany. Czytelnicy szukający przedstawicieli epoki, wyrazicieli Zeitgeist, propagatorów Historii (przez duże H) nie znajdą tutaj tego, co ich ciekawi. […] To, że nawet w najmroczniejszych czasach mamy prawo oczekiwać światła i że może ono pochodzić nie tyle z teorii i idei, ile raczej z drżących, niepewnych, często słabych płomieni, jakie niektórzy ludzie w swoim życiu i pracy są w stanie wzniecić niezależnie od okoliczności i oświetlać nimi przestrzeń czasu, jaki został im dany na ziemi – to właśnie przekonanie stanowi nieujęte w słowa tło niniejszych portretów. Oczy tak przyzwyczajone do mroku jak nasze z trudem rozpoznają, czy światło danej osoby przypomina wątły płomyk świecy, czy oślepiający blask słońca. Tego rodzaju obiektywna ocena wydaje mi się jednak kwestią drugorzędną, którą spokojnie można pozostawić do rozstrzygnięcia potomnym. Hannah Arendt
Autorka przedstawia w swojej książce ciekawą interpretację „sztuki ulicy” jako formy debaty publicznej, prowadzonej spontanicznie, bez instytucjonalnych i politycznych uwikłań. Jednocześnie analizuje przyczyny dotychczasowych niepowodzeń tej próby odbudowy więzi społecznych i ducha obywatelskiego. Wielką zaletą książki jest osobiste doświadczenie autorki, która uczestniczyła w najważniejszych streetartowych imprezach w Polsce i na świecie, np. w organizacji międzynarodowej wystawy Urban Affairs w Berlinie. Praca dobrze zapełnia przestrzeń między socjologią przestrzeni miejskiej, takiej jak streetart czy też starsze grafitti, a teorią politycznej demokracji, w której różne działania dawniej traktowane jako margines polityki nabierają znaczenia pierwszorzędnego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
