Po przeczytaniu książki uważam, że jest to praca bardzo interesująca i ważna co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze dotyczy zagadnienia, które coraz częściej nurtuje nie tylko polityków, ale także środowiska naukowe, jest gorącym tematem i w polityce i w jej interpretacjach, jest więc ważnym intelektualnym wkładem Autora w rozwój refleksji i badań nad teoriami spiskowymi. Na gruncie polskim, jeśli nie liczyć umieszczanej w filozoficznym nurcie badania idei pracy Lecha Zdybla z 2002 r., jest bodaj pierwszym, niemal kompletnym, kompetentnym, krytycznym i prezentującym wysoki poziom analizy socjologicznym i kulturoznawczym opracowaniem na temat narracji i metanarracji spiskowych, wzbogaconym ponadto o odniesienia empiryczne. Po drugie jest napisana jasną, klarowną, ale naukową a nie uproszczoną, publicystyczną polszczyzną. Książka nie jest politycznie poprawnym opisem akademickim. Momentami budzi sprzeciw, prowokuje do polemiki. Tym bardziej więc powinna ukazać się drukiem, wywołać spory i dyskusję i wyciągnąć uczonych poza gabinety i sale wykładowe ich uczelni.
Z recenzji dr hab. Jarosława Rokickiego, prof. KAAFM
Trudno znaleźć doniosłe współczesne wydarzenie społeczne, którego nie próbowano wyjaśnić przez odwołanie się do teorii spiskowych. Od zabójstwa prezydenta Kennedy’ego i śmierci księżnej Diany, po zamachy z 11 września 2001 roku i katastrofę samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem – przy okazji każdego z tych wydarzeń powracały spiskowe schematy interpretacyjne. Popularne przekonania o istnieniu różnych sprzysiężeń stymulują refleksję na temat teorii spiskowych. Próby odpowiedzi na pytania o ich przyczyny, istotę i konsekwencje splatają się w tekstach zebranych w prezentowanym tomie. Można znaleźć w nim różnorodne głosy współtworzące akademicką dyskusję o teoriach spiskowych.
Wprowadzenie, s. 7
Antologia Struktura teorii spiskowych wypełnia zauważalną lukę w rodzimej literaturze przedmiotu. Daje ona mianowicie szansę polskiemu czytelnikowi zapoznania się z oryginalnymi, nierzadko już klasycznymi, jak też najnowszymi, a przede wszystkim poznawczo znakomitymi tekstami zachodnich badaczy teorii spiskowych. Książka ta może wnieść ożywczy powiew do polskiego dyskursu o teoriach spiskowych, który niestety, zwłaszcza w tzw. przestrzeni medialnej, nie wykracza poza wygłaszanie na ich temat bezkrytycznych, poznawczo bezwartościowych banałów.
Dra hab. Lech Zdybel, prof. UMCS
Być może zabrzmi to niewłaściwie w tym miejscu, ale niniejsza książka nie ma stwarzać iluzji, że zostaje w niej odkryte coś zupełnie nowego. Rację miał Stanisław Kozyr-Kowalski, twierdząc, że „władzę tworzenia rzeczy absolutnie nowych posiadają jedynie bogowie, geniusze i hochsztaplerzy intelektualni”. Zamiast szukać całkiem nowych rozwiązań, zestawiane i łączone są funkcjonujące już autonomicznie koncepcje. Synteza rozmaitych pomysłów teoretycznych w czasach daleko posuniętej specjalizacji badawczej pozwala spojrzeć na posiadaną wiedzę z nowej perspektywy.
Przywołane w tytule koszmarne scenariusze to sformułowanie zaczerpnięte od Ulricha Becka, jednego z bohaterów ostatniej części książki. Scenariusze, o których mowa, można rozumieć na dwa sposoby. Po pierwsze, traktuje się je jako niepokojące wizje rozwoju globalnej rzeczywistości społecznej. Po drugie, mianem scenariuszy (ang. script lub scenario) w analizie dyskursu określa się czasami konwencjonalne w danym kontekście społecznym zachowania komunikacyjne. Tytułowe scenariusze odnoszą się więc nie tylko do ponurych wizji rozwoju współczesnego świata, lecz także do typowych - a może nawet rytualnych - sposobów mówienia i pisania o globalizacji.
Ze wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
